Het Contract - 5

Deel 5.
Omdat het zo lang geduurd heeft, lees eerst deel 4, of een gedeelte ervan, nog eens en voor de mensen die “nieuw” zijn, lees ze alle 4.

“Dan geef je me nu meteen antwoord op mijn vraag.” zei hij terwijl hij Suzanne keihard bleef neuken.
Suzanne kreunde en vervloekte zichzelf om haar stommiteiten die ze begaan had.
“Ik dacht eraan dat Eva MIJ zou likken, niet ik haar.” hijgde ze.
“Aah, kijk…nog geil geworden ook en tevens denken dat JIJ verwend zou worden?! Mis!..Suzanne, dat heb je volledig MIS!!” brulde Frederick. “Jouw genot is absoluut niet van belang, dat heb je net van je baas gehoord. Jij dient als lust nu, Eva niet meer!” snoof hij terwijl hij haar met lange halen, nog harder begon te neuken.
Hij keek naar de deinende tietjes van Suzanne en begon gemeen te grijnzen. Hij pakte haar tepels vast en trok er zo hard aan dat Suzanne met haar bovenlijf een stukje van de tafel kwam.
Dit werd haar duidelijk te veel.
Tranen van de plotselinge pijn sprongen in haar ogen, waarop ze Frederick smeekte te stoppen. Frederick trok haar wreed lachend met een ferme ruk aan haar tepels nog verder naar zich toe, zo ver dat ze met haar gezicht vlak voor het zijne terecht kwam. Hij keek naar haar en zoende haar hard op haar mond, om vervolgens heel plotseling haar tepels los te laten waardoor Suzanne weer op een harde manier in dezelfde positie viel als ze lag.

Eva zag alles en hoorde precies wat er gezegd werd. Zijzelf was nog niet bij positieven tijdens deze opnames.
Ze wist bijna zeker wat Suzanne had gedacht op het moment dat ze naar haar kutje keek. En toen Suzanne de vraag van Frederick beantwoorde, wist Eva dat ze haar blik goed gelezen had.

Ze zag dat Frederick zijn zelfbeheersing verloor.
“YES!!...Dit is leuk! verdiende loon, trut!” joelde Eva van blijdschap en keek nieuwsgierig verder.
Frederick bleef Suzanne keihard neuken, terwijl hij haar ontzettend vernederde met zijn taalgebruik.

Eva genoot van deze beelden.

Opeens zag ze Heemskerk. Hij stond tussen haar benen en zag dat hij haar schoonmaakte met een washandje.
Vervolgens zag ze dat Heemskerk haar optilde en haar ergens naartoe bracht. Dit werd echter niet gevolgd door de camera’s.
“He verdorie, nu zie ik niet wat hij met me gedaan heeft” zuchtte Eva.
Terwijl ze dat dacht hoorde ze een enorme gil. Ze viel bijna van haar stoel van angst en liet prompt haar glas vallen. Die gil klonk namelijk zo verdomd dichtbij, dat ze dacht dat het afkomstig was van iemand die in dezelfde ruimte aanwezig moest zijn als zijzelf.
Vlug keek ze om zich heen en constateerde dat er niemand anders aanwezig was.
Zonder nog verder te kijken naar de beelden stopte ze de opname, ontdeed zich van haar door de wijn bevuilde kleren en nam een snelle douche.

Terwijl Eva onder de douche stond, bekroop haar een angstig voorgevoel.
“Wat krijg ik straks allemaal nog te zien? Wil ik deze bizarre opnames wel verder bekijken? Wat is er met mij gebeurd eigenlijk?” sprak ze in zichzelf.
Toen ze klaar was met douchen, pakte ze een heerlijk zachte handdoek van het rek om zichzelf af te drogen.
“Verdomme!! Hoe kan dat nou?” zei ze hardop.
Haar kutje was intens nat!
“Dat komt niet door het water!!” sprak ze luid maar met een onzekere klank in haar stem.
“Ach nee joh, suffie, dat komt door de douchecreme!” lachte ze opgelucht, terwijl haar diep van binnen het gevoel bekroop dat het waarschijnlijk meer te maken had met de beelden van de opnames die ze had gezien.

Toen ze zich had afgedroogd en zich had gehuld in haar heerlijke zachte huispakje, ging haar mobieltje. Ze schrok van het schelle “Old Phone” ringtoontje en snelde de badkamer uit om net op tijd haar mobieltje te beantwoorden.

“Dag Eva”sprak de stem van Meneer Heemskerk.
Haar handen beefden toen ze de stem van haar baas hoorde.
“Eeehh, dag Meneer Heemskerk.” Ze bloosde bij het horen van zijn stem en vroeg zich af waarom hij haar zo laat nog belde.
“Eva, ik wil dat je de DVD niet verder bekijkt. Wat ik WEL wil, Eva, is dat je je morgenochtend bij mij meldt in de voorgeschreven kleding, je weet wel wat ik bedoel is het niet?”
Ze staarde even wezenloos naar haar mobieltje en vroeg zich af hoe het mogelijk was dat hij wist dat ze al gekeken had naar de opnames.
“Eva, ik zie dat je twijfelt, maar geloof me.. het komt allemaal helemaal goed tussen jou en mij.
Alles wat ik van je verlang, zal jij moeten ondergaan, zowel fysiek als mentaal.”

“Meneer Heemskerk, ik weet niet zo heel goed wat u bedoelt en ik weet zeker dat wat u nu tegen mij zegt volkomen in tegenstelling staat tot wat u hebt gezegd tijdens de opnames van de DVD en wat er geschreven staat in het contract dat ik vond in mijn…..mijn…nou jah, in mijn..ergens tussen mijn benen.” sprak ze zenuwachtig.
“Je bedoelt dat je het contract in je kutje hebt gevonden, Eva.”

Ze kreeg opeens het gevoel dat ze bekeken werd, maar door wat en..door wie? Een angstig maar tevens boos gevoel kwam over haar heen en ze vroeg; “Hoe weet u dat ik die DVD al een stuk heb bekeken?”
“En met de nodige wijntjes ter afleiding, Eva?”

Eva viel zowat flauw van schrik, ze stond te trillen op haar benen en nam plaats op haar bank. Ze keek schichtig om zich heen en voelde zich betrapt.
“Hoe…hoe..ehhmm..hoe weet u dat ik wijntjes heb gedronken tijdens het kijken?”

Heemskerk moest even lachen en besefte zich tegelijkertijd dat dit plan wel eens heel moeilijk uitvoerbaar zou kunnen worden. Eva onderdanig krijgen, gedwongen onderdanig omdat hij opnames heeft die hij kan gebruiken tegen haar.

“Luister, Eva en luister heel goed naar me. Ik vertel je dit maar één keer namelijk en ik eis van je dat je alles wat ik je ga vertellen goed in je opneemt en onthoudt. Je mag dan ook nu meteen pen en papier pakken en je stenokwaliteiten zo goed mogelijk benutten.” Sprak hij, ditmaal streng, tot haar.

Eva legde haar mobiel op de bank, snelde naar haar buffetkast en trok een lade open. Vlug pakte ze een pen en een blocnote uit een lade van haar kast en rende terug naar de bank waar ze zat.
“Zou je niet eventjes het glas opruimen dat je hebt laten vallen, straks bezeer je je nog en ik wil niet dat je je morgen daardoor gaat ziekmelden, EVA!” hoorde ze om zich heen.

Heemskerk zat heerlijk thuis in zijn studeerkamer aan zijn kolossale antieke bureau en keek naar zijn beeldscherm. Hij lachte in zichzelf toen hij zag dat ze als een bezetene om zich heen begon te kijken, zag dat ze als door een wesp gestoken opveerde van haar bank en als een bang vogeltje door haar huis begon te lopen. Ze keek achter stoelen, achter lampen, in kastjes met glazen deuren, ze begon te rennen en te schreeuwen.

“Eva? Ik kan je zien en volgen, zelfs horen kan ik je nu!” galmde het door het hele huis.
“Die gil die je hoorde vlak voordat je de DVD stopte, is van Suzanne.
Ik wil dat je nu naar de keuken loopt en een glas koele wijn voor jezelf inschenkt, daarna pak je je mobiel weer op en je luistert naar wat ik je te zeggen heb.

Ze keek nogmaals om zich heen en twijfelde eventjes. Ze besloot toch maar de opdracht van haar baas op te volgen en liep de keuken in, pakte een schoon glas en schonk het wederom tot de rand toe vol.
“Nou, nou..Eva..Dat kan wel wat minder lijkt mij, maar goed, voor deze keer zie ik het door de vingers. En dat is een gunst Eva, met name omdat ik je de hele avond al gevolgd heb en je reacties heb gezien op alle beelden van de opnames.

Eva moest puur door de zenuwen opeens keihard lachen. “Ik ben benieuuuuuwd” lachte ze schalks terwijl ze naar de woonkamer liep. Rennen deed ze natuurlijk niet, hoewel ze het wel heel graag wilde.
“Waarom was Heemskerk opeens zo….. anders. ‘Anders’, is het niet het juiste woord” dacht ze.
Ze zette haar glas neer op de salontafel, vleide zich neer in de zachte kussens van haar bank en aarzelde eventjes voordat ze haar mobieltje weer pakte.

“Ik ben er, Meneer Heemskerk” fluisterde ze.
“Dat zie ik, Eva en wat nog aangenamer is, ik hoor het!” sprak hij.
“Hoe kan het dat u mij ziet, heeft u camera’s geplaatst in mijn woning?”
“Eva toch!! Natuurlijk heb ik dat gedaan! Of liever gezegd, ik heb het laten doen, maar dat was eigenlijk om heel andere redenen dan die nu van belang zijn.”

Eva schrok ervan maar tegelijkertijd kreeg ze een onbestemd gevoel in haar buik en geest.
“Ik..ik…ehh..snap niet helemaal goed wat u bedoelt…meneer Heemskerk. U heeft toch een contract in mijn..ehh..u weet wel wat ik bedoel! En daar staan toch woorden in die door u zijn geschreven, belachelijke situatieschetsen ook! Hoe komt u er eigenlijk bij om mij zo te chanteren?” sprak ze dapper.

“Dat zal ik je uitleggen, Eva. In eerste instantie wilde ik je dwingen om mijn slavin te worden, je hebt immers mijn orders niet uitgevoerd! Ik wilde een grijze boekhouding, jij bent mij daarin niet tegemoet gekomen, dat moest en zou bestraft worden en wel op mijn manier!
Ik heb hierin Suzanne betrokken, dat heb je vast wel gemerkt, is het niet?” lachte hij gemeen.

“Slavin??!! Slavin!! Bent u helemaal gek geworden? Ik ga hier niet mee akkoord, wat denkt u wel?!
Ik geef u aan bij de politie, ik heb nog gedacht dat ik dat niet kon omdat u opnames van mij heeft, maar ik heb gezien dat alles gedwongen is gegaan in een roes, mijn roes!! Ik was gedrogeerd, door u en die stomme teef, die zich Suzanne noemt!!” schreeuwde Eva.

“Eva..eva…Rustig meisje, toe ..alsjeblieft, luister naar me” hoorde ze in haar oor.
Ze hoorde het door het hele huis, het leek wel alsof Heemskerk vlak naast haar zat.

“Neeeee!! Nee meneer Heemskerk!! Ik luister geen moment meer naar u en naar uw idiote verhalen en uitleg ervan. U moest eens weten hoe ik mij voel, ik ben kapot en dat komt door u…vuile klootzak dat u er bent..en maar lachen he??
Nou..ik lach niet!! En steek die baan maar ergens waar het heel donker is!! Ik hoef die stomme rotbaan niet meer, Ik kan veel beter!
Referenties hoef ik ook niet, ik wil helemaal niks meer van u!! Hoort u mij!!? NIKS..NIKS..NIKS MEER!!” schreeuwde ze woedend.

Ze klapte haar mobiel dicht wilde het toestel kapot smijten, maar bedacht zich en legde het met trillende handen op haar salontafel. Ze pakte haar glas van tafel en merkte dat ze er nog geen slok van had genomen. Ze keek naar haar glas alsof ze het nog nooit had gezien, nam een enorme slok en smeet het, uit pure frustratie, aan diggelen op haar vloer.

“Oh oh Eva..dat is zonde van de Chardonnay, vind je niet? En wat een scherven..tssss..Meisje toch, wat een zonde.” Hoorde ze om zich heen. Het leek wel alsof er in iedere ruimte speakers hingen.
“Eeeeevaaaa…je weet toch nog wel dat je het contractje hebt gevonden en daarna HET metalen kokertje??”
Ze vouwde haar handen om haar oren en schreeuwde keihard “NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!”
“Jawel Eva, je weet het WEL! Je weet wat ik bedoel en je weet dat het waar is. Het was geen droom Eva..het is realiteit!” hoorde ze Heemskerk zeggen.

Eva liep naar de meterkast en klapte de aardlekschakelaar om, zodat er in het hele huis geen stroom meer was en ze dus ook die indringende stem niet meer hoorde om zich heen. Maar tevens waren ook alle lichten uit.
“Shit!, dat is niet handig” zei ze hardop.
Ze liep op gevoel haar woonkamer in en pakte haar aansteker, deed hem aan en met het kleine vlammetje dat de aansteker gaf liep ze naar een kast om daar naar kaarsen te zoeken.
Al snel had ze de kaarsen gevonden en griste er een paar uit de doos.
Op de tast liep ze door het hele huis om her en der kaarsen in houders te plaatsen en stak elke kaars meteen aan.
Met een opgelucht gevoel begaf ze zich weer naar haar woonkamer en ging met een zucht zitten in de kussens van haar bank.

Ze zat met haar gezicht in haar handen en huilde zachtjes. “Wat nu?? Wat nu….oooh mijn god, wat nu? Wat moet ik hieraan doen? Hoe kan ik hiermee omgaan?” sprak ze door haar tranen heen.
Ze stond op en liep naar de keuken, haalde een doek, ruimde de scherven van haar glas op en droogde de vloer.
“Kop op, verman jezelf, doe normaal!! Er komt vanzelf een oplossing. Nu eerst maar lekker naar bed en proberen alles op een rijtje te krijgen.” fluisterde ze.

Ze stond op, blies de kaarsen in de woonkamer weer uit en liep naar de keuken. Daar greep ze de fles Chardonnay uit de koelkast, pakte een glas uit een kastje en blies ook in de keuken alle kaarsen uit.
In de hal aangekomen pakte ze een pakje sigaretten uit haar side table, blies ook daar de kaars die er op stond uit en liep naar boven.
Ondanks alles moest ze in zichzelf grinniken en vroeg zich af waarom ze eigenlijk zoveel moeite had gedaan om zoveel kaarsen te zoeken, aan te steken om ze vervolgens weer uit te blazen.
Tevens constateerde ze dat ze meer Chardonnay door de kamer had gesmeten, dan dat er in haar maag was beland. “Ach, er is nog genoeg over om lekker dronken van te worden hoor!”, riep ze hardop tegen Heemskerk die het natuurlijk niet meer horen kon.

Ondertussen zat Heemskerk achter zijn bureau te overpeinzen wat hij nu moest doen.
Dat Eva een harde dobber zou worden, was hem inmiddels meer dan duidelijk. Hij had hard moeten lachen om Eva haar slimme zet om de aardlekschakelaar om te zetten. Maar heel slim was het niet, want volgens hem heeft ze geen moment aan haar koelkast en vriezer gedacht.
Pakte hij haar te hard aan?
Wanneer hij aan Eva dacht kreeg hij, behalve een sadistisch en dominant gevoel, ook een warm gevoel. Dat was wel een heel nieuwe ontwikkeling en dwarsboomde daarmee tevens zijn plannen en voornemens die hij samen met Suzanne had bedacht.

“Suzanne, verdomme..waarom heeft ze mijn duidelijke wensen nou toch genegeerd?” peinsde hij.
“Nou ja, ze heeft haar straf gehad, alleen zal ze het niet leuk hebben gevonden dat er een kleine rolwisseling heeft plaatsgevonden.” grinnikte hij in zichzelf.

Heemskerk nam een beslissing en stond op, pakte zijn jas van de kapstok in de vestibule, controleerde de inhoud van zijn jaszak en vertrok.
Hij stapte zijn auto in, checkte nog even of hij de juiste sleutelbos had gepakt en zette koers naar de woning van Eva.
Wat hij daar aangekomen vervolgens zou gaan doen, was hem nog niet helemaal duidelijk.
Moest hij haar overmeesteren, moest hij alles weer filmen om haar met die opname wel te kunnen chanteren? Want ja, die opnames die de camera’s hebben gefilmd laten duidelijk zien dat er sprake is van dwang.
“Wat is het meisje toch slim..verdorie Eva, waarom reageer je toch niet zoals de bedoeling was!” sprak hij zacht.
Hij begon respect te krijgen voor haar en dat vraagt gewoon om een andere benadering.
Ook heeft hij gemerkt dat ze ondanks alles wat ze heeft gezien en heeft meegemaakt de afgelopen twee dagen, ergens in zichzelf er toch wel een beetje opgewonden door was geworden.
Hij heeft het haar horen zeggen en fluisteren, hij zag het aan de twinkeling in haar ogen, ook al was ze woedend en verdrietig door pure frustratie.

Heemskerk parkeerde zijn auto op een redelijke afstand van Eva haar woning, zette de motor uit en bleef een paar minuten voor zich uit staren.
Nog steeds had hij geen plan van aanpak bedacht, dus hij pakte een sigaar uit zijn koker en stak hem aan. De oranje lichtkegel zou hem eventueel kunnen verraden, maar dat boeide hem op dat moment niet zo. “Waarom zou iemand in zijn eigen auto geen sigaar mogen roken.” bromde hij wat voor zich uit.
Hij nam een ferme trek van zijn sigaar en proefde de cognac in de bladeren. Hij genoot van dat moment.
“Hmmmmm..dat kan Suzanne toch wel heel goed hoor, mijn sigaren zo lekker rollen in een beetje cognac. Ze weet exact hoe het moet en zoals IK het wens.” sprak hij goedkeurend.
Ondertussen bedacht hij een plan.

Eva lag in bed en nam een slokje van haar Chardonnay, ze genoot van de smaak ervan en voelde dat ze een beetje begon te ontspannen.
“Wat een bizar weekend is dit geweest zeg!! Is alles wel waar? Wat als dit alles slechts een hallucinatie is?”
Ooit had ze wel eens gelezen wat sommige drugs met je geest kunnen doen, “daar lijkt dit wel heel erg op!!” dacht ze hardop.
Meteen realiseerde ze zich dat alles veel te echt is geweest om een hallucinatie te kunnen zijn.
“Maar waarom DAN?” zei ze zachtjes.
Ze nam een grote trek van haar sigaret en blies kringeltjes rook uit om te proberen haar gedachten te verzetten. Dit lukte enigszins.

Opeens wist Heemskerk wat hij ging doen, hij was tevreden met zijn plan.
Hij deed met een fiere zwaai zijn portier open en stapte met een grote grijns op zijn gezicht z’n auto uit. Voorzichtig sloot hij het portier, elk geluid zou hem immers verdacht kunnen maken, maar sluipen ook!!
Met vastberaden pas liep hij naar de woning van Eva. Daar aangekomen keek hij naar haar ramen.
Alles was donker, behalve een zacht bewegend geel schijnsel..”Van een kaars in haar slaapkamer.” wist hij.
Hij gooide het restant van zijn sigaar op de grond en liet hem doven. Pakte hem weer op en deed hem in een zakje. “Geen bewijsmateriaal achterlaten.” grinnikte hij en voelde zich net een detective.

Eva slaakte een zucht van vermoeidheid, doofde haar sigaret, rekte zich uit en bedacht wat ze nou eigenlijk de volgende ochtend zou gaan doen. Zou ze naar haar werk toe gaan en de opdracht uitvoeren die Heemskerk haar heeft gegeven? Nee, ze had al besloten om zichzelf ziek te melden.
“Maar wat als ik het niet doe, wat gebeurt er dan met die opnames? Heemskerk zal toch niet werkelijk zo gek zijn om haar ermee te chanteren? En erger nog, ze echt te publiceren??!”
Meteen verwierp ze deze gedachte.
“Nee.. dat doet hij niet. Er was iets veranderd in zijn stem en houding, de manier waarop hij tegen haar had gesproken deed vermoeden dat hij dat zeer zeker niet zou doen. Hij wist immers dat die DVD liet zien dat alles onder dwang is gebeurd?
Maar wat dan wel?” vroeg ze zich af.
Ze was inmiddels zo ontzettend moe geworden, haar gedachtewereld werkte daardoor niet meer mee naar behoren.
Ze besloot maar te gaan slapen, morgenochtend zou ze wel een beslissing nemen.
Ze blies de kaars uit die op haar nachtkastje stond en het duurde niet lang totdat ze in een diepe slaap viel. Ze droomde en droomde.

Op dat moment had Heemskerk gewacht.
“Yes! Actie!” zei hij zacht.

Heemskerk betrad de centrale hal.

Eenmaal bij Eva haar voordeur aangekomen stak hij de sleutel zo zacht als hij kon in het slot. De klik die hij hoorde toen hij de sleutel omdraaide, deed hem schrikken. De klik klonk zo ontzettend hard in de stilte van de nacht, dat hij heel even bang was dat Eva hierdoor wakker zou worden. Hij bleef muisstil en spitste zijn oren om te luisteren of hij enig geluid hoorde in haar huis. Hij hoorde niets en haalde opgelucht adem.
Hij ontsloot de deur en opende deze. Zacht stapte hij op de deurmat en trok onmiddellijk zijn schoenen uit. Deed een stap de hal in en sloot de deur uitermate zacht. Hij hoorde een heel zachte klik en constateerde tevreden dat het eerste gedeelte van zijn plan goed was verlopen.
Hij luisterde intensief en hoorde geen enkel geluid.
Voorzichtig pakte hij zijn staaflampje en deed hem aan. Een rechte straal licht verscheen en gaf hem enigszins zicht in de hal.
Hij wist waar hij moest zijn om alle lampen met de schakelaar uit te doen, voordat hij de aardlekschakelaar weer om zou zetten.
Als enig gevaar, zou het zo kunnen zijn dat Eva dat al gedaan zou hebben, maar dat zou hij dan vanzelf wel merken.
Na dat gedaan te hebben, sloop hij op zijn sokken naar de meterkast en klapte, terwijl hij zowat z’n tong kapot beet, de aardlekschakelaar weer terug in de normale positie.
Hij haalde opgelucht adem, er gebeurde niets. Geen licht. Het enige dat hij hoorde, was het aanslaan van de koelkast en de vriezer, maar die stonden zo ver weg van de bovenverdieping, dat zou Eva nooit kunnen horen in haar slaap.

Hij sloop naar haar studeerkamertje en sloot zachtjes de deur achter zich.
Hij zocht met het licht uit zijn staaflampje naar de plek waar haar bureau stond. Snel vond hij wat hij zocht, de PC van Eva.
Hij zette de PC aan, zag dat het lampje meteen begon te flikkeren waar het laatje van de DVD zich moest bevinden. Hij deed het laatje open en haalde deze er uit. Hij brak hem doormidden en gooide hem in de prullenbak.
Niemand zou nog kunnen zien wat er op deze DVD stond gebrand.
Hij liep het kantoortje weer uit en sloop naar de woonkamer. Daar aangekomen zag hij dat ze alles keurig had opgeruimd.

Opeens hoorde hij een geluid uit de slaapkamer van Eva komen. Heemskerk spitste zijn oren en bleef luisteren. Wat hij hoorde was een diepe zucht, meer een kreun eigenlijk.
“Ah, mijn meisje slaapt diep en ze droomt. Laat het een prettige droom zijn.” dacht hij met een lief gevoel.
Meteen schrok hij van dat gevoel.
“Wat is er met mij aan de hand in vredesnaam? Waarom vind ik Eva opeens lief??!! Ze moet ..nee ik wil, dat ze mijn slavin wordt. JA! Dat wil ik nog steeds…Verdomme!! Waarom dan deze ommezwaai!!?”
Heemskerk liep met zachte tred naar de woonkamer van Eva en ging zitten op de zachte kussens van haar bank.
Hij rook haar geur, haar zweet, haar angst, haar parfum en dit alles in één geur die Eva had achtergelaten.
Hij leunde achterover in die heerlijke zachte kussens om vervolgens op het puntje van de bank te gaan zitten.
“Wat heb ik gedaan?? Ik wil haar, ik wil haar als mijn bezit, ik wil haar als mijn slavin, maar moet het perse op deze manier? JA!! Want ze zal zich nooit uit zichzelf aan mij geven.” mijmerde hij.

Had hij spijt?
Misschien een beetje, maar al gauw was die romantische kijk op het hele gebeuren verdwenen. Hij stond op en pakte een sigaar uit zijn koker en stak hem op.

Willens en wetens deed hij dat, want natuurlijk zou Eva deze indringende lucht in haar slaap kunnen ruiken.
Hij zoog aan zijn sigaar en blies een extreme hoeveelheid rook precies de kant van de hal uit.
Hij wist dat de rook naar de bovenverdieping moest stijgen en dat werd bevestigd door een geluid dat uit de slaapkamer kwam waar Eva sliep.
Hij hoorde een heel diepe keelklank en het leek alsof hij haar iets hoorde mompelen.
Stoer bleef hij zitten, niet wetende wat er verder zou gaan gebeuren, maar hij bleef genieten van zijn sigaar.

Enige minuten later stond hij op en legde zijn sigaar in de asbak, hij sloop naar haar buffetkast en deed het deurtje open van het gedeelte waarvan hij wist dat er achter dat deurtje een fles cognac moest staan. Hij liet de lichtstraal van zijn staaflampje langs de flessen glijden en …Raak!
Voorzichtig pakte hij de fles cognac uit haar kast en zette hem neer op de eettafel.
“Waar staan de glazen ook al weer?” fluisterde hij in stilte.
Hij liep naar de keuken en vond ze in een kastje.
“Waarom zet Eva glas en drank zo ver van elkaar?” dacht hij opeens heel boos.
“Dat ga ik haar als eerste afleren”.

Heemskerk liep met fles en glas terug naar de woonkamer. Daar aangekomen twijfelde hij even of hij weer op de bank moest gaan zitten, of..op die prachtige fauteuil waarvan het leek alsof er nog nooit iemand in heeft gezeten.
Hij grijnsde even, keek om zich heen en koos voor de fauteuil. Hij vleide zich in het zachte leren kussen en voelde waardering voor Eva haar smaak qua meubilair.
“Onvoorstelbaar dat ze zelf nooit in deze fauteuil is gaan zitten!” sprak hij in zichzelf.
Heemskerk pakte zijn sigaar van de asbak en stak hem met het houtje dat hij altijd bij zich heeft opnieuw aan, ditmaal omdat hij benieuwd was naar wat er ging gebeuren.

Eva werd wakker, althans ze dacht dat ze wakker werd, nee, ze droomde dat ze wakker werd.
“Hmmm wat een heerlijke lucht, wat ruik ik eigenlijk?” Ze zweefde mee op de golven van haar onderbewustzijn. “Wat brengt mij die zoete lucht?” ze werd wakker en bedacht zich dat deze zoete lucht niet zomaar alleen een droom kon zijn.

Meteen zat Eva rechtop in bed. Ze was geschrokken ergens van..maar waarvan?
Verward keek ze om zich heen, maar zag niet iets wat haar zou hebben kunnen alarmeren.
Opeens rook ze het!!
“Verdomme!!!! ..het was dus geen droom!!!” schreeuwde ze keihard.
“Wie je ook bent, met je sigarenlucht..ik kom NU naar beneden en ik heb een wapen!! Heb je me gehoord, vuile klootzak! Kom niet in mijn buurt, want ik schiet je meteen dood!”

Heemskerk was totaal niet onder de indruk, althans, hij was wel geschrokken dat Eva zo snel wakker was geworden, maar….een wapen??!! Nee, dat heeft Eva niet.
Hij bleef heel stil. Stil omdat hij moest bedenken hoe hij zijn plannetje moest uitvoeren.

Eva was ook heel stil.
Ze spitste haar oren om tot de conclusie te komen dat ze niet iets speciaals kon waarnemen, behalve die sigarenrook.
“Waar komt die vandaan!?”

Ze bleef liggen en durfde nauwelijks te ademen.
“Ik moet nu toch wel iets ondernemen, ik moet gewoon gaan kijken of dit echt is” sprak ze heel zachtjes voor zich uit.
Ze gooide het dekbed van zich af, stapte zachtjes uit bed en deed haar kamerjas aan. Heel stil sloop ze haar slaapkamer uit en spitste haar oren om wat voor geluid dan ook te kunnen registreren.
Ze hoorde niets. Maar die sigarenlucht was toch echt wel heel erg aanwezig, dus moest er iemand in haar huis zijn!
Zacht en op blote voeten sloop ze de trap af.
Beneden in haar hal aangekomen, keek ze om zich heen en zag dat de deur van haar meterkast op een kiertje stond. Die had ze toch echt dicht gedaan, dat wist ze zeker!
Ze liep verder de hal door en stopte vlak bij de deur van de woonkamer.
Het enige geluid dat ze hoorde, was haar hartslag. Haar hart ging tekeer als een bezetene.
“Shit..straks hoort iemand mijn hart” dacht ze en duwde tegelijkertijd haar hand tegen haar borstkas om te proberen haar hart tot rust te manen.
Even wist ze niet wat ze moest doen. Ze besloot om te wachten totdat ze genoeg lef had om de woonkamer in te lopen, maar wat als er echt iemand in haar woonkamer zou zijn? Wat dan, hoe dan te reageren?

Eva haar hartje was inmiddels wat rustiger gaan kloppen, ze hoorde het bonzen ervan nog wel, maar niet meer zo ontzettend hard.
Dapper nam ze de beslissing om toch maar de woonkamer in te lopen, want ze wilde toch wel weten wie er zich daar eventueel zou verschuilen. Want DAT er iemand in haar woonkamer was, dat wist ze zeker.
Ze kwam op haar besluit terug en liep uitermate zachtjes naar de keuken waar ze haastig zocht naar iets waarmee ze zichzelf zou kunnen beschermen tegen een eventuele insluiper.

In de keuken aangekomen, liep ze op de tast meteen naar haar messenblok, pakte het grootste mes er uit om zich vervolgens af te vragen of ze dat mes wel durfde te gebruiken.

“Wat nu als de insluiper een pistool heeft? Hij denkt dat ik er ook eentje heb, dat heb ik keihard geroepen. Wat begin ik dan in godsnaam met een mes tegen een pistool?”.
Toch besloot ze, gewapend met het mes, naar de woonkamer te gaan. Eva voelde zich bang, maar ze was ook heel boos, boos omdat er blijkbaar iemand zichzelf toegang tot haar woning had verschaft.

Ze sloop naar de deur van haar woonkamer.
Daar aangekomen hield ze stil en spitste haar oren om het kleinste geluid te kunnen waarnemen.
Het enige dat ze hoorde was het, nog steeds, intens en hard bonzen van haar hart.
Met ingehouden adem stapte ze voorzichtig haar woonkamer binnen.
Ze hoorde nog steeds niets, maar zag wel een half gedoofde sigaar in haar asbak liggen.
Op dat moment begon ze te trillen van angst.
Ze durfde haar woonkamer niet verder te betreden dan daar waar ze, als aan de grond genageld, was blijven staan.

Heemskerk stond met ingehouden adem achter de deur van haar woonkamer te wachten op wat ze verder zou ondernemen.
Hij hoorde haar versnelde ademhaling heel dichtbij en dat vertederde hem net zoveel als het dominante gevoel dat hij had.
Hij moest nu snel een beslissing nemen en voelde in zijn jaszak naar het flesje chloroform en het doekje, waarmee hij Eva zou kunnen bedwelmen. Maar..wilde hij dat ook?
De tijd om daarover na te denken had hij niet, want hij zag Eva de kamer inlopen. Nee, sluipen was het betere woord.
Heemskerk bedacht zich geen seconde meer en pakte het doekje uit zijn jaszak. Snel goot hij er wat chloroform op en wachtte zijn kans af.

Eva keek schichtig om zich heen en net voordat ze de woonkamer grondig wilde inspecteren, zag ze vanuit haar ooghoek een beweging achter de deur van haar woonkamer. Ze draaide zich om en..het was te laat om te reageren.
Ze voelde dat er iets over haar mond en neus werd gedrukt en raakte heel even in paniek. Ze spartelde om zich heen, maar tevergeefs.
Terwijl ze haar bewustzijn verloor, kletterde het mes op de grond.

Heemskerk had zijn doel bereikt, hij had Eva. Maar….wat nu?

Met een ferme zwaai gooide hij Eva over zijn schouder en liep naar de voordeur, keek op zijn horloge en constateerde dat het inmiddels 2 uur in de nacht was.
“Hmmmmm” bromde hij, “dan hoop ik dat ik nu niemand op straat tegenkom, want dan ben ik echt de pisang”.
Hij ontsloot de voordeur en keek voorzichtig om zich heen. “Nu moet ik alert zijn!” fluisterde hij.

Hij sloop via de centrale hal, die gelukkig niet verlicht was, door de deur naar buiten.
Daar aangekomen constateerde hij dat er niemand op straat aanwezig was en de wijk in diepe rust verkeerde. Heemskerk slaakte een zucht van opluchting en liep, nog steeds met Eva over zijn schouder, naar zijn auto, ontsloot de portieren en legde Eva voorzichtig op de achterbank.