Een Slavin Rebelleert

Het regende pijpestelen en Naomi staarde door de getraliede ramen naar buiten. Ze zuchtte diep en hield een hand onder haar kin. Als slavin in een afgelegen kliniek had ze het niet bepaald naar haar zin. Ze was een slanke knappe negerin van 23 jaar en was ooit naar binnen gelopen met de vraag of er nog verplegend personeel nodig was. Maar de dame die het sollicitatie gesprek afnam had haar erin geluisd. In plaats van een verpleegsters uniform droeg ze nu twee halflange zwarte laarzen en een brede riem met een gesp waar de "S" van slavin of stond.

In een soort kelder bleken meer meiden te worden vastgehouden. Ze werden vooral ingezet als sloofjes voor de schoonmaak.

Het verpleeghuis was al een jaar gesloten maar door een vrouw die zich De Meesteres noemde nu gerund als een soort ranzig bordeel met een schimmig nachtclub gebeuren. Haar assistentes liepen in krappe catsuits rond om het publiek te rond te leiden of te vermaken. Het waren veelal vrouwen van een jaar of dertig die door De Meesteres waren geselecteerd op hun schoonheid en lenigheid. ze moesten tevens de slavinne in het oog houden : meestal moesten die worden gestimuleerd om wat harder te werken en dat ging niet altijd even zachtzinnig toe.

In een kelder werden ze dan goed te grazen genomen door de catgirls die hier zichtbaar plezier aan beleefden.

Het kwam voor dat slavinnen probeerden te ontsnappen maar als ze weer gepakt waren werden ze weer " heropgevoed". De meeste slavinnen zagen het als een eer hun Meesteres te dienen en hadden dan ook een bepaald plichtsbesef. Voor de sexuele wensen van de catgirls werd regelmatig een beroep op ze gedaan.

Zo ook Monique, een 49 jarige ex-verpleegster met een voor haar leeftijd lekker lijf en voorzien van kleine, ietwat hangende zuigtietjes. Ze deelde haar cel met de negerin.

"Ik heb hier de balen van" zuchtte Naomi," ik moet hier weg anders word ik gek. Maar wie helpt me daarmee ?".

Monique nam een trek aan haar sigaret. Als ervaren slavin had ze haar plek gevonden maar het brak haar hart Naomi zo te zien. Zelf kon ze zich geen ander leven voorstellen en ze haalde uit haar werk een soort voldoening. Ook zij had eiegnlijk een hekel aan die verleidelijke krengen in hun catsuit maar haar liefde voor haar Meesteres was te groot om in opstand te komen.

"Als ik je kon helpen zou ik het graag doen, lieverd, maar wat kan ik doen? Die meiden zijn veel te sterk voor ons slavinnen. Het is nog niemand gelukt om te ontsnappen. Aan een gevecht hoef je niet te denken : je bent kansloos"

Naomi keek even sip maar een vastberaden gevoel maakte zich van haar meester. " Nee, alleen lukt het me niet. Maar jou kennen ze. Ze vertrouwen je. Kun jij me niet helpen? "

Monique lachtte: "Ik? Wat wil je dat ik doe?" "Nou,ze afleiden of zo. Het moet toch mogelijk zijn aan hun klauwen te ontsnappen."

" De laatste die dat probeerde is flink met een dildo bewerkt. Ze kon een week niet lopen. Nee, dank je, ik hoef zo'n ding niet in mijn reet". Monique nam nog een laatste trek en gooide de peuk weg.

Buiten werd een sleutelbos tevoorschijn gehaald en de deur ging open. Twee jonge vrouwen in strakke zwarte outfit kwamen binnen. De een had kortgeknipt blond haar en een smal gezicht, de ander een pony tot halverwege haar voorhoofd, haar zwartglanzende haar had ze in een klein staartje.

"Jullie gaan vanavond met ons mee in het busje. Er zijn schoonmaak werkzaamheden te verrichten in een van onze dependances."

Naomi rekte zich uit. "Moet dat nou?" klonk ze verveeld en knipoogte naar Monique.

De kortgeknipte bewaakster, met de naam esther, liep op haar toe en greep haar bij de arm." Eigenlijk kunnen jullie nu alvast mee lopen". Ze trok Naomi mee de cel uit. De pony-girl, ze heettte Bambi, nam Monique bij de arm. De slavinnen werden door een gang geleid en kwamen uit op een klein binnenplaatsje waar een busje stond. De dames werden ingeladen en de cat-girls gingen voorin zitten. De slavinnen werden met een handboei vastgemaakt.

De rit begon en na het verlaten van de stad reden ze door bebost gebied.

Monique keek wat uit het raam maar Naomi was met andere dingen bezig. Ze was zeer vastberaden haar vrijheid weer terug te krijgen en ze zou er desnoods voor vechten!

"Sorry, maar ik moet poepen"

Bambi draaide zich om. "Had je dat niet eerder kunnen bedenken?" Naomi keek haar smekend aan."Toe, ik moet echt". Bambi zuchtte. "Ok, stop maar daar bij dat weggetje, Esther".

Het busje stopte en bambi maakte de negerin los. Die liep zwijgend een klein dichtbegroeid stukje bos in via een smal pad. Bambi liep achter haar.

"Nou, hier kun je wel gaan zitten" zei de bewaakster."Ik wacht wel even.Maar schiet wel op"

"Ik kan niet als er iemand kijkt" zei Naomi met een sippe blik. Bambi keek haar even streng aan en draaide zich om. Maar ze was argwanend en draaide zich half om. Naomi sloop 20 meter verderop tussen de bomen. "Wel godverdomme!" vloekte Bambi en ze rende de slavin achterna.

Ze greep Naomi beet en gaf haar een klap in het gezicht. "Wat denk jij? Je bent een slavin dus je blijft hier, verdomme!" En nog een harde klap volgde. Naomi viel tussen de takken en bladeren.

"En nou opstaan. Schijten doe je maar in je cel als we weer terug zijn!". klonk het fel.

Ze bukte om de negerin weer overeind te helpen maar die stribbelde tegen."En nou opstaan op ik doe je wat!". Naomi lachte een beetje wat de dame in de catsuit nog kwader maakte.

Ze probeerde naomi weer omhoog te trekken maar verloor in haar drift haar evenwicht. Ze belandde tussen de takken en vloekte. Naomi sprong op en klom bovenop haar. "ik ga niet terug" siste ze. Bambi duwde haar opzij en probeerde weer overeind te komen maar de jonge slavin trok haar weer terug en klemde beide benen om haar heen. Ze drukte de bewaakster tegen zich aan.

Het gevoel dat ze nu iets heel stouts deed wond haar op. Haar tieten drukten tegen het leer van de catsuit en haar tepels werden hard. "Laat me los, verdomme" riep Bambi wanhopig maar de negerin gaf niet op. Bambi probeerde zich langzaam los te wurmen maar op het moment dat ze zich bijna had bevrijd klemde Naomi haar smalle dijbenen om de ranke hals van haar knappe tegenstandster. Ze had nu duidelijk de leiding en dat gaf haar een extra kick. Met een verbeten gezicht vocht Bambi als een leeuw. Haar benen trapten en haar lijf kronkelde. Met een hand greep ze de riem van de negerin vast, mat de andere klauwde ze in Naomi's kont. Het heftige verzet werd geleidelijk minder en uiteindelijk lag haar hoofd slap in Naomi's schoot. Die bleef even liggen en ging met haar vingers door de zwarte haren van de verslagen bewaakster. Naomi stond op en sleepte Bambi bij de onderbenen naar een een rustig plekje tussen de struiken.

Even keek ze in de richting van waar het busje nog stond. Ze dacht aan haar celgenote maar wist dat die haar plek als slavin had gevonden.

"Misschien tot ziens, Monique' zei ze zacht en liep de andere kant op. Ze was weer vrij.