Kimberly - 2

Moedeloos zat Kimberly op het bed. 25.000 euro, hoe kwam ze daar ooit bovenop? Nu had ze spijt dat ze in slaap was gevallen en was het te laat! Wat zou Louis zo tegen haar zeggen?

Ze had ruim een uur om haar zonden te overdenken. Juist toen ze zich even om aan het kleden was hoorde ze de deur open gaan. Snel liet ze het jurkje over haar hoofd vallen, maar ze vermoedde dat hij haar lingerie al had gezien. Ze ging op het bed zitten en hij ging naast haar zitten. Even bleef het stil en de stilte voelde als een eeuwigheid. Toen begon hij te praten. De politie was langs geweest en morgen zou hij aangifte doen. Hij had ook met de verzekeringsmaatschappij gepraat maar die vergoedden de schade niet omdat het kantoor niet op slot was geweest en er personeel aanwezig was. ‘Hoe gaan we dit oplossen?’, was zijn vraag. ‘Ik, ik, weet het niet’, stamelde ze. ‘Ik heb niet zoveel geld. Kan ik niet meer werken om het terug te verdienen?’. Een cynisch lachje stond op zijn gezicht. ’25.000 euro terugverdienen? Hoe lang denk je dat je daar met je huidige loon voor moet werken?’. Ze begon te huilen. Hij legde zijn hand op haar been in een soort troostend gebaar. Zijn hand voelde warm aan, maar lag net wat aan de hoge kant voor het gemakkelijke. Normaal had ze hier wat van gezegd, maar nu durfde ze het niet.

‘Ik heb misschien wel een baantje voor je wat beter verdient. Het gaat om serveren in een van de ruimtes achter de bar. Het begint om dezelfde tijd en gaat ongeveer anderhalf uur langer door, maar ik betaal je er het dubbele voor. Zo kun je de schuld iets sneller terug betalen. En de rest zien we dan wel!’ Zijn hand gleed nog iets verder omhoog. Het zweet brak het onschuldige meisje uit. Zijn hand lag nu wel erg hoog en ze was bang dat hij verder zou gaan. Ze probeerde hier niet aan te denken en accepteerde zijn aanbod gretig. Ze liep met hem mee naar beneden naar het kantoortje en zonder te lezen tekende ze het contract en ze kon direct de eerstvolgende avond beginnen. Hij gaf haar ook (direct) een formulier met kledingvoorschriften. Terug gekomen op haar kamer bekeek ze het papier. In de bar had Louis nooit wat gezegd over kledingregels, maar hier waren er best een heel aantal. Er waren een (aantal) paar die haar opvielen: een maximale lengte van de rok en een ‘diep’ decolleté. Overdag kreeg ze nog een belletje van Louis: of ze een half uur voor werktijd even naar het kantoortje wilde komen in werkkleding zodat hij de laatste dingen met betrekking tot haar nieuwe baan met haar kon bespreken.

En zo stond ze, toch wel wat gespannen, in zijn kantoortje. Ze had haar kortste rokje aangetrokken en een diep uitgesneden T-shirtje. Hij nam haar van top tot teen op, maar ze kon niet uit zijn blikken opmaken of het hem beviel wat hij zag. ‘Heb je de kledingregels goed doorgelezen?’, vroeg hij haar met een strenge toon in zijn stem. Ze knikte schuchter. ‘Weet je zeker dat je rokje aan de gestelde eisen voldoet?’. Ze had hier zelf ook over getwijfeld, maar dacht dat hij dit niet zo nauw zou nemen. Hij leek echter zeer serieus en haar stilte vertelde hem kennelijk al genoeg. Hij pakte een meetlint en gebaarde haar dichterbij te komen. Aarzelend stapte ze vooruit. Hij reikte naar de rand van haar rokje en verlegen deinsde ze terug. Een boze blik verscheen op zijn gezicht: ‘Gaan we opeens preuts doen?’. ‘Ik wil niet dat u aan mijn billen zit’, fluisterde het jonge meisje verlegen. ‘Pak jij je contract er maar eens bij. Ik heb het recht om te controleren of jij je aan de kledingvoorschriften houdt! Je mag kiezen: of ik meet dat rokje op terwijl je het aan hebt, of je trekt het hier uit en ik meet het op terwijl het op mijn bureau ligt.’. Even twijfelde ze over de keuze die hij haar gaf. Om te voorkomen dat hij aan haar zat zou ze zich hier deels moeten uitkleden. Het setje wat ze vandaag aan had was behoorlijk onthullend, dus de keuze was snel gemaakt.

Ze stapte naar het bureau en ging met haar rug naar hem toe staan. Gespannen voelde ze hoe hij het meetlint tegen de bovenrand van haar rokje aanlegde en deze strak over haar billen naar de zoom trok. Zijn onderste hand raakte deels haar blote bovenbeen aan en ze voelde zijn warme handen. Ze merkte dat ze trilde van spanning. Hij was langer bezig dan ze gedacht had, was dit nu echt nodig om zo uitgebreid te doen? ‘Draai je om’, klonk zijn stem bars. Ze draaide zich om en nu begon hij van voren de lengte van het rokje op te meten tegen haar bovenbeen aan. Opeens was de vernedering afgelopen en ze haalde opgelucht adem. ‘De volgende keer dat ik wat tegen je zeg luister je; zo niet, dan kun je fluiten naar je baantje en mag je de 25.000 euro meteen afbetalen! Heb je dat begrepen?’. Ze wist dat hij haar in de tang had, knikte en fluisterde een bevestiging.

‘Trek je rokje eens omhoog!’, liet haar opschrikken uit haar gedachten. Had hij dit nu echt gezegd? Het bloed schoot naar haar hoofd. ‘Ik wil zien of je nu wel kunt luisteren, zoals je me beloofd hebt’. Wanhopig zocht ze naar tekenen dat hij dit niet meende, maar hij keek bloedserieus. Met een rood hoofd trok ze haar rokje 3 centimeter omhoog en liet dit weer vallen. ‘Ik wil dat je op het moment dat ik dit zeg je rokje zo ver op tilt dat ik de bovenste rand van je slipje kan zien, je mag het pas weer naar beneden doen zodra ik dat zeg!’. Ze hoorde haar gespannen ademhaling toen hij haar beval haar slipje aan hem te laten zien. Schuchter trok ze centimeter voor centimeter de rand van het rokje verder omhoog zodat hij steeds meer van haar benen en daaropvolgend haar slipje kon zien. Toen ze haar rokje helemaal had opgetrokken bekeek hij haar een poosje fronsend. Ze had spijt dat ze die ochtend een string had aangetrokken, maar deze was van voren gelukkig niet zo onthullend. Opeens stond hij op en liep om haar heen. Ook achter haar bleef hij een poosje staan. ‘En dit is de straf dat je me net niet gehoorzaamde’, fluisterde hij in haar oor, en opeens voelde ze een hand op haar blote billen. Ze weerstond de verleiding om terug te deinzen en bleef staan terwijl ze zijn hand op haar billen voelde. Een licht gevoel van opluchting maakte zich van haar meester toen hij haar permissie gaf het rokje weer te laten zakken.

Hij vroeg haar hem te volgen en samen liepen ze door de deur achter de bar. Aan het eind van de gang gingen ze door een van de deuren waarvan ze zich eerder al had afgevraagd waar deze naar toe gingen. Door een tweede deur hoorde ze nu zacht muziek komen, dat een stuk harder werd toen ook die deur open ging. ‘Dit is je nieuwe werkplek Kimberly’, hoorde ze hem zeggen met een neutrale stem. Ze keek om zich heen en wist opeens waar ze terecht was gekomen. In het midden stond een groot langwerpig podium met hierop enkele palen. Ze besefte dat ze zojuist serveerster was geworden in een gentlemensclub. Aangezien het nog vroeg was, was het er leeg. Louis maakte van de tijd gebruik om haar uit te leggen wat haar taken waren en hoe bepaalde dingen verschilden van de bar. Al snel had ze haar taken door en ondertussen kwam ook de rest van het personeel binnen druppelen. Ze werd voorgesteld aan Erik de kassier, Sofia die ook van de servering was en Manny de indrukwekkend grote uitsmijter. Louis was klaar met haar instructie en maakte zich op om terug te gaan naar de bar. Opeens verscheen er een cynisch lachje op zijn gezicht: ‘O ja, over die hand op je billen: wen daar maar vast aan, ook hier zal dit regelmatig gebeuren.’ Een ongerust gevoel besloop haar: ze was hier toch wel veilig? Veel tijd om hier over na te denken had ze niet, want de eerste klanten kwamen al binnendruppelen…