Onze Verkering - 5

Dit is mijn zevende verhaal tussen Rachel en mij. Ik ben ontzettend blij met jullie reacties en cijfers. Ik had dit niet verwacht. Ik kreeg een reactie hoe je de naam ‘Rachel’ uitspreekt. Je spreekt het uit als: ‘Reetjel’ en dus bijvoorbeeld niet ‘Ragel’. Ondertussen ben ik al een maand gelukkig met Rachel. Maar daar komen jullie nog wel achter in mijn verdere verhalen. Blijf alsjeblieft gewoon reageren, ook als jullie vinden dat ik iets kan verbeteren. Kritiek helpt mij alleen maar. Veel leesplezier

Ik speelde helemaal niet slecht. Maar ik kon wel veel beter. Soms was ik wel wat verdwaald op het veld. Ruben had dit gezien en had blijkbaar wat ik achteraf had gezien een aantekening gemaakt. Rachel die aan de lijn stond aan te moedigen lette alleen maar op mij. Ze gaf geen kritiek of aanwijzingen wat ik beter kan doen zoals mijn moeder dat vaak doet. Maar ze zei wel af en toe zo van ‘Goed zo, Danielle’. Het was rust en we liepen naar de kleedkamer. Snel rende ik nog even snel naar Rachel toe om haal een vlugge kus te geven. De ouders van al mijn teamgenoten vroegen het zich af en sommige liepen dus ook naar Rachel toe om het te vragen. Rachel gaf gewoon open en eerlijk antwoord en het begon voor ons als een normale zaak te worden. Voor ons gevoel voelde het alsof we al jaren bij elkaar zijn terwijl we elkaar nog geen week kennen.

Er was nog geen doelpunt gescoord, terwijl we weten dat we moeten winnen. In de kleedkamer begon m’n coach weer een hele preek te houden. Wat we beter konden doen en waar we op moesten letten. Weer lette ik niet helemaal op. Ook dit had Ruben in de gaten en vroeg aan mij of ik nog even wou blijven zitten. Ik bleef dus ook even zitten en de andere meiden liepen naar buiten. Ik zat op de bank en Ruben ging op tafel zitten die midden in onze kleedkamer stond (waar dus de tas altijd ligt). “Danielle, ik weet dat je verliefd bent en dat je daardoor afgeleid word. Maar ik vind je niet goed spelen. We kunnen hier makkelijk winnen en daardoor boven aan staan. Wil je 45 minuten niet aan je vriendin denken maar aan een doelpunt. Als je wint en al helemaal als je scoort zal je vriendin extra trots op je zijn. Dus doe dit desnoods voor je vriendin en dan hebben wij en jullie 2 alleen maar meer plezier ervan.” Ik dacht erover na en vond wel dat hij gelijk had. Dit zei ik hem ook en zei erbij dat ik mijn best ga doen en ik had hem belooft om een doelpunt te maken. Met deze motivatie ging ik naar buiten. Ik zag de meiden nog een beetje aan het warm lopen en toen ik op het veld kwam begonnen we vrij snel. Weer gaf ik Rachel een kus en we begonnen. 30 minuten bleef het spannend met een gelijk spel en beide partijen kregen maar grote kansen. Toen kregen we aan de rechterkant een vrij trap voor ons. Het was in de helft van de tegenpartij dicht bij de 16 meter. Ik stond achter de keeper in de 16 meter. Lucia nam de vrije trap. Een prachtige lange bal over de keeper heen. Precies op mijn voorhoofd kwam die bal met een beetje omhoog springen van mij. Ik kopte de bal in het net. Doelpunt dus. Ruben stond vol trots te klappen. Ik gaf Lucia een compliment dat het haar doelpunt was maar al snel liep ik naar Rachel toe. We knuffelden en kuste. Gedwongen moest ik weer terug naar het veld. Ik was trots op mezelf dat ik die doelpunt dankzij Lucia en Ruben gescoord had. En bovenal dat Rachel nu extra trots op me zal zijn. 5 minuten voor tijd maakte Nikki nog de 2-0. De wedstrijd was afgelopen, gaven iedereen een hand en we hadden feest. We staan nu bovenaan! Eventjes dacht ik niet aan Rachel. We liepen naar de kleedkamer, douchte en kleedde ons aan. Het was wel gek om voor het eerst te douchen met meiden nu ik er anders over na denk. Wij douchen altijd naakt maar gek genoeg dacht niemand behalve ik er niet zo bij na. Ik keek nog wel eens stiekem naar de intieme plekken van mijn teamgenoten maar ik vond het ook niet zo heel interessant. Die van Rachel boeide mij meer.

Toen ik me aangekleed had, en me nog een beetje extra opgetut had praatte ik nog een beetje met de andere meiden tot iedereen klaar was. (We gaan altijd het z’n allen naar buiten en wachten altijd op iedereen.) Dit keer had Jessica de tas daardoor ging ze ook eerst even naar de auto lopen en kwam dan weer terug naar de kantine. Hierop wachtte we ook zoals altijd. We kwamen in de kantine en het leek wel alsof Rachel in ik elkaar jaren niet meer hadden gezien. We knuffelden en zoenden elkaar. Misschien een beetje beschamend om zo met een meisje wat net nieuw is voor iedereen die erom heen stond maar dat kon mij niets meer schelen. Het voelde zo ontzettend goed! Ik met mijn arm op haar rug en hand op haar heup en zij ook bij mij keken we naar de groep. Eerst een beetje verlegen maar nadat Nikki de eerste stappen had gezet waren we opgelucht. Nikki liep naar Rachel toe en gaf haar een knuffel. “Welkom Rachel, ik ben blij dat je Danielle zo gelukkig kan maken.” Hierop lachte we allebei heel verliefd naar elkaar en het kon voor ons niet meer stuk. Bijna iedereen gaf Rachel en mij nog even een knuffel. Toen we nog eventjes met zijn allen nog een half uurtje in de kantine hebben gezeten om onze overwinning te vieren gingen we naar huis. Mijn vader was er keurig op tijd. Met Rachel’s voet gaat het overigens al een stuk beter. Voordat ik haar heb leren kennen heeft ze 5 maanden in het gips gezeten en de laatste maand moest ze gewoon rust hebben en dat lukte prima. Rachel ging op de achterbank in het midden zitten en ik aan de rechterkant, eerst legde ik mijn sporttas nog even in de kofferbak. “En meid, hoe is het gegaan?” vroeg mijn vader nadat we elkaar begroet te hebben. “Heel goed, eerste helft was minder. Ik had geen oog voor de bal…” Toen ik dat zei lachte mijn vader en vroeg dwars door mijn verhaal of dat door Rachel kwam. “Vooral door haar ja, maar dat is niet erg want in de rust heeft de coach mij laten inzien dat ze extra trots zal zijn als we zouden winnen en ik nog een doelpunt zou maken. Het is 2-0 geworden. De eerste heb ik gemaakt en de tweede Lucia, je weet wel die met die rode haren.” Mijn vader wist meteen wie het was. Dit zei ik allemaal toen we al reden. Zo ver naar huis was het ook weer niet maar voor mij had het veel langer mogen duren. Rachel lag met haar hoofd leunend op mijn schouder en ik had haar in mijn armen waarbij ik met mijn rechterhand haar hand vast pakte en met mijn linkerhand streelde ik haar over haar linkerarm. Het voelde zo ontzettend goed. Toen we thuis kwamen liepen we naar binnen. Gooide ik mijn tas op zolder zodat ik weet dat mijn moeder de kleren zou gaan wassen. Ze was aan het strijken en vroeg mij bijna dezelfde vragen als dat mijn vader dat vroeg. En natuurlijk ook hoe het was met Rachel.

Ik liep weer naar beneden en zag dat Rachel al de slaapbank had uitgeklapt (Dit was trouwens niet moeilijk want die heb je in 1 beweging al uitgeklapt). Rachel lag op de slaapbank en was een beetje aan het zappen. Toen ik de deur die op een kiertje stond open deed zag ik Rachel daar zo prachtig liggen. We keken elkaar aan en dachten precies hetzelfde. Ik liep naar Rachel toe en ging bij haar liggen. Beetje strelend, knuffelend. Maar vooral zoenden we elkaar en genieten we van elkaar. We lagen daar wel erg lang te tongen. Ik kon ook maar geen genoegen van haar krijgen. Zo erg verliefd was ik. Stapel, smoor, honds verlieft! Op een gegeven moment voelde ik wat rammelen in mijn buik. Het was heel gek dat ik honger had ondanks dat ik al zoveel in mijn buik had.. Vlinders. Rachel hoorde dat geluidje en zei: “Heb je misschien zin om uit eten te gaan met elkaar? Gewoon jij en ik samen.” Dit wilde ik natuurlijk niet laten lopen en zei ook meteen dat ik het een super idee vind Rachel ging nog even naar haar vader sms’en dat alles goed ging en dat ze niet meer bij haar vader kwam buurten. Maar dat ze morgen of misschien vanavond terug zou komen. Dar het allemaal erg leuk hier is, dat ze straks met mij uiteten gaat en dat ze vandaag naar de wedstrijd van mij is gaan komen kijken. Ze vertelde niet over vannacht, maar dat is ook niet zo gek. Ze kreeg al vrij snel een sms terug dat hij het allemaal super vindt en dat Rachel maar lekker moet genieten. Ook is hij blij voor ons.

Rachel en ik liepen samen naar beneden waar ik mijn vader zag te slapen op de bank. Dat doet hij wel vaker af en toe eens een half uurtje slapen. Ik ging hem ook niet wakker maken omdat ik zag dat mijn moeder in de keuken was het eten aan het voorbereiden. “Mam, Rachel en ik willen eigenlijk heel graag voor het eerst samen uit eten gaan. Ik hoop dat je dat niet erg vind. We willen gewoon heel erg graag samen zijn”. Zei ik tegen mijn moeder. Ze keek een beetje bozerig naar me en Rachel en ik werden beiden een beetje bang tot ze ging praten. “Dit is nu al de tweede keer. Als je niet mee eet dan moet je dat op tijd vertellen zodat ik rekening met het eten kan houden. Maar ik snap dat je liever met Rachel wil zijn en dat dit een korte tijd is. Voortaan wil ik als je ergens anders gaat eten in de ochtend of de dagen ervoor het horen. Ik hou nu weer eten over.” “Sorry mam. Dankjewel! Super lief.” Ik gaf m’n moeder een kus en een knuffel en hield dan Rachel weer vast om haar middel. Plots kwam mijn broer binnen. Hij kwam zo hard binnen dat mijn vader ervan wakker werd.

“Jooo” riep Jeffrey hard toen hij binnenkwam. Ik werd een beetje boos in hem dat hij papa niet wakker mag maken. Jeffrey en ik hebben geen hele slechte band met elkaar maar ook geen hele goede band. Een haat-liefde band noem ik het altijd. We kunnen niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar. “Sorry hoor” zei Jeffrey. “Mam, ik moet je wat bekennen waar je in het eerste instantie boos word maar dan wat blijer.” Iedereen keek Jeffrey nieuwsgierig aan. M’n vader luisterde op een afstand mee. “Ten eerste wil ik vragen of Remco (zijn beste vriend) mag komen eten. We gaan daarna nog even gamen en dan naar de kroeg.” Hij stopte met praten toen ik er dwars doorheen kwam met: “Dat komt goed uit want wij eten niet mee en mama houd anders eten over.” Ik hield tegelijkertijd Rachel alleen maar steviger vast en zij mij. Jeffrey haalde zijn schouder op zo van; ‘boeit me toch niet’. “Moet ik daar boos om worden?” Vroeg mijn moeder op een gegeven moment. “Neenee, dat was mijn eerste ding. Maar nu komt het. Je weet dat ik poker, en van jou heb ik nooit geld mogen investeren in online pokeren. Dit heb ik wel gedaan.” Mijn moeder werd toen heel erg boos maar Jeffrey ging verder praten. “Rustig mam, ik wil zeggen dat ik ben uitgenodigd voor de World Poker Tour. En ik heb door het pokeren nu meer dan 200.000euro! Maar jullie mogen het hebben het gaat mij alleen om die uitnodiging.” Iedereen werd dolblij. Ik gaf Rachel eerst een knuffel en daarna Jeffrey en zei hem dat ik trots op hem ben. Pokeren doet mijn broer al sinds zijn tienden. Hij kreeg toen een pokerset cadeau voor zijn verjaardag en sindsdien bleef hij maar pokeren. Toen gaf ik Rachel weer een knuffel maar Rachel sloeg mij al snel van me af. “Heb jij zin om een keer te gaan pokeren Jeffrey? Ik poker nu 3jaar en ik vind het geweldig. Van mij win je niet.” Zei Rachel tegen Jeffrey. Ik keek verbaasd en Jeffrey veranderde zijn blik naar een winnaars blik. “Vanavond?” Vroeg Jeffrey dolenthousiast. “Nee sorry. Ik wil eerst nog met Danielle zijn. Voorlopig wil ik mijn aandacht op haar richten. Maar later kan wel.” Toen ze dat zei keek ik haar zo verliefd. Het ging haar dus echt om mij. Ik weet het nu zeker. “Mam, Pap, Jef. Wij gaan.” Zei ik op een gegeven moment nadat alles was besproken. “Wacht even meiden. Geef me 1 minuutje” Zei Jeffrey. We keken elkaar verbaasd aan en wachtte dus nog even. Toen hij weer naar beneden kwam had hij 2 briefjes van 50 in zijn handen. “Hier als cadeautje. Ik betaal. Veel plezier” Nu ben ik aardig knuffelend en ook door mijn ouders knuffelend opgevoed. Maar mijn broer knuffelen doe ik niet vaak. Toch gaf ik hem een knuffel, en Rachel gaf hem ook een knuffel en bedankten hem.

Ik stopte het geld in mijn portemonnee in mijn tas en liep naar buiten met Rachel. We hadden al besproken waar we gingen eten. We konden of in het cafétje in Nieuwland eten. Maar daar kan je niet geweldig eten. Of we konden een half uur verderop naar de stad rijden. Niet in Nieuwland maar in Woerden (Wat er speelt tussen mij en Rachel gebeurde niet in Woerden maar we willen deze site en onze privé leven graag apart houden. Daarom een andere naam. Nieuwland is overigens wel echt). We wilden het speciaal maken en dus gingen we via bus naar de stad. Weer konden we geen genoegen van elkaar krijgen en dit keer werd ik omarmd door Rachel. Toen we aankwamen gingen we in een pizzeria zitten. Ik heb nog nooit zo keurig gegeten. Thuis eet ik gewoon, wel met mes en vork enz., maar niet zo recht op zittend. Maar af en toe legde ik mijn hand wel op de hand van Rachel die op tafel lag. Wanneer we dat deden keken we elkaar aan en dan kwam er een lach op onze gezicht. Zonder woorden hadden we al genoeg gezegd. Het bleef wel vaak stil om te eten maar ook gewoon om naar elkaar te kijken. Het is voor veel mensen een gewoonte om te zeggen dat wanneer er een stilte verwacht op je date dat het dan saai is. Maar dat was voor ons helemaal niet het geval. We pratende wel eens tegen elkaar maar we keken meer naar elkaar. Toen we het eten op hadden en 20euro met fooi van 5euro legde gingen we naar buiten. Ik vroeg Rachel nog of ze rookte maar ze zei dat ze helemaal geen behoefte aan roken heeft. Ik ook niet dus dat kwam goed uit. We liep nog even naar een café die er tegen over stond en dronken daar nog een glaasje zoete witte wijn. Niet zo heel bijzonder en ook zeker niet te veel zodat we gewoon weer rustig naar huis konden gaan. Weer spraken we bijna niets. We hielden elkaar alleen maar vast en dat was al genoeg. Toen we rond 11uur thuis kwamen zag ik mijn vader en moeder op de bank die naar een film keken. Ze vroegen meteen hoe het was en zette de film op pauze. Na een beetje geklets te hebben en elkaar welterusten gewenst liep Rachel en ik naar boven hand in hand. Toen we op mijn kamer kwam kleedde we elkaar uit. Mijn bed stond aan het einde van de kamer (Niet zo heel ver lopen) maar we liepen zo langzaam dat het wel lang duurde. Toen ik met de deurklink de deur dicht deed draaide ik me om en gaf Rachel me een zoen vol op m’n mond. Dit gebeurde best wel ruw maar al snel werd het al wat rustiger. Ik tilde Rachel bij haar kontje op en droeg haar naar m’n bed toe. Zonder onze zoen te onderbreken legde ik Rachel rustig en voorzichtig op bed. Ik ging achter haar aan en kwam op haar liggen. Kleedde haar rustig uit, en zij mij. Gaf haar nog een lange tongzoen en deed dan het nachtlampje uit. Ik lag op mijn rechterzij en Rachel kwam achter mij liggen. Sloeg een arm om me heen, gaven elkaar nog een kus en vielen in slaap. Voordat we in slaap vielen hoorde ik Rachel in mijn oor fluisteren. “Ik hou ook van jou mijn liefje.” Blijkbaar had ze het van de vorige nacht wel gehoord!

Toen ik de volgende ochtend wakker werd zag ik Rachel nog slapen. Snel, rustig en zachtjes trok ik mijn badjas aan en verliet de kamer. Ik sloop naar beneden zodat Rachel niets hoorde. “Wat ben jij er vroeg mij, en waar is Rachel?” hoorde ik opeens mijn moeder die op de bank tv zat te kijken. “Ja klopt, Rachel slaapt nog. Ik wil een ontbijtje voor haar maken” zei ik. “Aahw dat vind ik lief. Zal ik je helpen?” “Dat vind ik fijn mam, dankjewel”. Toen mijn moeder mij hielp om broodjes in de oven te doen en een eitje te koken enzo ging m’n moeder met me praten over dat ik echt verliefd ben, en dat ze het leuk voor me vind. Dat ze blij en trots op me is, dat Rachel altijd welkom is. Dat soort dingen. Ik werd alleen maar gelukkiger als we het over Rachel hadden. Toen we het ontbijt, waar ik alles wel dubbel heb gemaakt zodat ik naast haar op bed mee kon eten. Zachtjes liep ik naar boven en deed ik de deur moeilijk open. Rachel sliep nog.

Zoals jullie zien heb ik het in dit verhaal nog een beetje rustig gehouden met de seks. Dat komt ook omdat dit allemaal gewoon echt gebeurd is. Dit gebeurde allemaal een maand geleden. Ik kan nog alles herinneren. Rachel en ik zijn nu dus iets meer dan een maand gelukkig met elkaar. Maar dat komt in zijn verdere verhalen als jullie dat willen lezen. Ook komt er dan iets in voor over Rachel’s moeder. Zoals jullie weten is Rachel in het verhaal bijna een jaar dood. Op 13 april overlijden haar moeder. Wat er op die dag gebeurde enzo zullen jullie lezen. Maar alleen als jullie deze verhalen boeiend vinden. Als jullie er niets aan vinden stop ik direct. Jullie lezen het. En dus moet het jullie aanspreken. Zo niet, dan gebeurt het ook niet. De reacties en cijfers die ik van jullie heb gekregen op mijn vorige verhalen waren wel super! Dank jullie daarvoor. Ben benieuwd wat jullie hier van vinden