Voetbalvrouwen - 1

Het stond 1-1 en met deze stand zouden we kampioen worden. We stonden precies 1 punt voor op ODK’34 in de ranglijst, dus als we deze stand konden vasthouden, dan zat de beker in de pocket. Nu een goal tegen krijgen zou fataal zijn en dan zouden we tweede worden en dat wilden we niet nog een jaar. De rust was voorbij en we liepen het veld weer op, moedigden elkaar nog één keer aan en namen onze startposities in. Ik gooide mijn tasje met reservehandschoenen en de drinkfles in de hoek van de goal en klopte mijn noppen schoon tegen de doelpaal. Ik sprong altijd even op en tikte de lat aan als een soort ritueel, toen de scheids floot voor de tweede helft. Ik kon er makkelijk bij, want met mijn 1 meter 78 was ik een van de langste meiden van ons team.

De trainer had Mireille in de rust gewisseld voor Sterre en dat baarde me wel zorgen. Mireille was, zoals mijn vader dat altijd zo mooi zei ‘een ouderwetse Ausputzer’. Faalde de hele verdediging, dan knapte Mireille vaak de klus voor me op en veroverde ze de bal met haar imposante lichaam. Groot, heel fors maar toch ook snel. Knappe meid die daar voorbij kwam. Ze was echter ongesteld geworden op het meest onhandige moment en zij kreeg altijd erge krampen, dus ze kon echt niet verder spelen. Sterre was net 16 en van een heel ander kaliber, dus moest de hele verdediging ook nog eens worden omgegooid. Als dat maar goed ging. 45 minuten nog en dan hadden we de beker. Ik zag het aankomen, want de communicatie was weg in de achterhoede en niemand wist meer wie wat moest doen.

Het duurde dan ook nog geen 10 minuten of die trut van een nummer 9 van ODK’34 brak door de linie en kwam alleen op me af. Ik liep uit, dekte de hoeken af en lette op haar linkervoet. Ze was rechts, dus ik wist dat ik aan de plek waar ze haar linker voet neerzette voor het schot kon zien welke hoek ze zou kiezen. Ik had haar vaker tegenover me gehad en wist dat ze snel en sterk was, maar dat ze weinig variatie had. Ze zou kansloos zijn. Haar linkervoet zette ze vlak naast de bal, dus ik koos voor de rechterhoek en maakte de sliding om het doel zo klein mogelijk te maken. Mijn armen gestrekt naar rechts en ik kon de bal wegstompen en het was gelukt. Toen voelde ik een voet tegen mijn elleboog en zag uit mijn ooghoek dat ze struikelde en viel. “NEEEE” schreeuwde ik, want ik hoorde de scheids al fluiten. “Ben je blind?” riep ik nog, maar de bal ging echt op de stip. De nummer negen stond op en gaf me een knipoog.

Knipoog? Je kon me niet kwaaier krijgen nu. Ze had een penalty geforceerd en wou dat even inwrijven? Ik wilde op haar aflopen en haar eens even stevig de waarheid vertellen, maar mijn teamgenoten hielden me tegen: “Laat maar Suus, laat maar. Jij kunt er niks aan doen, de scheids is gewoon blind”. Als Mireille nog had gespeeld, dan was dit niet gebeurd en nu bestond de kans dat we alsnog tweede zouden worden. Vol adrenaline liep ik naar de doellijn en probeerde me te concentreren op de penalty. Ook dat nog, die nummer negen ging ‘m hoogstpersoonlijk zelf nemen, alsof het nog niet erg genoeg was. Ze stapte rustig naar achter en ze keek even naar de rechterhoek. Jaja, dat wordt dus links. De fluit ging en haar aanloop begon. Haar linkervoet zette ze verder van de bal af en mijn intuïtie klopte: binnenkantje voet in de linkerhoek. Zulke ballen at ik als ontbijt en pakte hem dan ook klemvast. Ik stond meteen op, wees naar de nummer negen en schreeuwde het uit: “Zo domme doos, had je nog wat?” en kort daarna werd ik bedolven onder mijn teamgenoten, lichamen waar ik ook keek en ze hadden allemaal stijve tepels van opwinding.

Ik heb niks met meiden, maar dat vond ik toch altijd fascinerend om naar te kijken. Die stijve tepels in die strakke shirtjes. Zomaar ineens stonden ze overeind en ook zo weer weg als de opwinding voorbij was. Ik stopte wel vaker een penalty, maar dit was de belangrijkste tot nu toe en het hele team was weer vol goede moed. Het spel ging verder en we speelden hoofdzakelijk op hun helft, maar een treffer bleef maar uit. Maar toen kwam die duivelse nummer negen weer recht door het midden door de verdediging en weer kwam ze recht op me af. ‘Kom op Suus, je kunt haar nóg een keer hebben, kom op’ zei ik in mezelf en het leek een identieke aanval te worden. Ik focuste op haar linkervoet en maakte weer die sliding, maar pas toen het te laat was merkte ik dat ze inhield en de bal over me heen stiftte. Ik was verslagen en ditmaal had ze geen enkele moeite om over me heen te springen. Ze rende het doel in en pakte de bal.

Balend als een stekker zat ik op m’n knieën en ze liep naar me toe. “Zo schatje, dat had je niet verwacht hè? Drie keer raden wie straks de beker omhoogtilt, haha”. Ik keek op en zag dat nu zij het was met de stijve tepels. Hoe mooi ook, ik kon haar wel wurgen. Ik ging van held naar schlemiel van de wedstrijd en was ontroostbaar. Ik vloekte en tierde toen het eindsignaal klonk en liep met gebogen hoofd naar de kleedkamer. Ik smeet mijn handschoenen in de hoek en trok mijn kleren uit om te gaan douchen. Sterre kwam als tweede de douche binnen en die had het voor ons verpest, hoewel ze er natuurlijk ook niks aan kon doen, ze was pas 16 die kleine graatkut. Het duurde niet lang of alle meiden stonden onder de douche en weer verbaasde het me dat ik naar de borsten zat te kijken. Dat deden we allemaal wel, want niemand wilde de kleinste hebben en gelukkig was het Sterre die alle lachers op de hand kreeg met haar miezerige A-tjes. Maar toch voelde het anders, ik keek nu niet alleen naar de grootte maar ook naar de vorm en naar de tepels.

Omdat Mireille niet mee douchte had Pien nu de grootste en dat wilde ze weten ook. Triomfantelijk paradeerde ze door de doucheruimte, maar niemand was écht uitgelaten, omdat we toch weer tweede waren geworden. ODK’34 had weer gewonnen. ODK stond voor ‘Overwinnen Door Kunde’, maar wij noemden ze “Ontzettend Domme Kutjes”, de eeuwige rivaal uit ons dorp. Van oudsher waren zij de protestanten en wij de katholieken en ondanks dat dat geen biet meer uitmaakte, bleven er twee clubs in het dorp. Na het douchen gingen we voor de derde helft naar de kantine om het verdriet een beetje weg te drinken. Ik Twitterde dat we verloren hadden en al snel kwam er een berichtje van Mireille, die thuis zat en met ons meeleefde. Zij baalde dubbel. De meidenhoek stroomde vol en het bier ging rap de dorstige kelen in.

Een half uur later kwamen de heren A1 binnen die hun uitwedstrijd hadden gewonnen en nu 3e stonden. Zo hoog hadden ze sinds vijf jaar niet meer gestaan en dat gingen ze vieren. “Bier voor de mannen en ranja voor de MA1-tjes!” riep Rik, de aanvoerder van de A1 en z’n makkers proestten het uit. “Jezus, wordt het weer zo’n middag” zei ik tegen Pien en die antwoordde: “ik hoop van wel, want die Rik gaat dan weer helemaal los en dan is ie van mij!” Pien geilde op Rik en Rik op z’n beurt geilde op alles wat tieten had en als er genoeg bier inzat, ging Pien altijd met hem naar het ballenhok om hem te neuken. Nou ja, altijd, soms had Rik z’n oog op een andere meid laten vallen en dan kreeg die de 'eer' om met hem het ballenhok in te gaan.

Na enige tijd werd het wel heel gezellig in de kantine van FC Pegasus, want de heren begonnen weer dat liedje te zingen: “Pegasus, Pegasus, geef die meid een natte kus! Pegasut, Pegasut, pak haar in die natte kut!” en Pien kreeg een kleur. Dit was meestal de aankondiging van Rik’s ballenhok-expeditie en onder groot gejuich van de mannen kwam hij op ons af: “Pien ik wil je tieten zien, Pien ik wil je kutje zien” en de rest van de meiden proestten hun bier bijna uit. “Maar Pien, niet vandaag, vandaag is het de eer aan de penalty-killer: Suus!” en ik wist niet wat ik hoorde en hij pakte me ineens vol op mijn mond. “Gatverdamme Rik!” en ik veegde m’n mond af. Hoewel hij groot, stoer een bijzonder aantrekkelijk was, zag ik het niet zo zitten om met hem mee te gaan. “Kom op Suus, je bent verdrietig en hebt er behoefte aan om opgevrolijkt te worden, wat let je?”

Hij bleef maar mooie praatjes afsteken en ik voelde me ook wel in het zonnetje gezet, maar ik was nog nooit met hem het ballenhok in gegaan. Maar toen ook de meiden me begonnen op te jutten wist ik het allemaal niet meer. Ik had te veel bier op voor me gevoel. Pien fluisterde in m’n oren dat ik mee moest gaan, want hij had een waanzinnig lekkere pik en als ik niet snel besliste, dan zou zij mijn plek opeisen. “Ok, ok, ik ga wel met je mee Rik” zei ik toen tot mijn eigen verbazing en hij pakte m’n hand en nam me mee door de joelende menigte naar buiten. Hij kneep in m’n kont en haalde de sleutel uit z’n broekzak, opende het hok en deed het licht aan. Ik stapte naar binnen en hij deed de deur achter ons op slot. “Zo Suus, daar zijn we dan. Maak ‘m maar lekker stijf en dan neuk ik je naar de zevende hemel”. Mijn God, hoe lomp kon je het zeggen.

Hij maakte zijn broek los en duwde me op m’n knieën. Hij pakte m’n hoofd vast en duwde z’n halfslappe pik mijn mond in: “Pijpen, Suus pijpen!” maar ik wilde me verzetten. Ik duwde tegen zijn heupen, maar hij was te sterk. Klootzak! Hou op! Dit is niet leuk meer en kneep toen hard in z’n ballen. Hij kromp ineen van de pijn en ik snelde naar de deur, draaide die van het slot en rende naar buiten. Zonder de meiden gedag te zeggen sprong ik op m’n fiets en reed zo snel als ik kon naar huis. Wat zijn die mannen toch een hufters. Denken maar aan één ding en dat is zoveel mogelijk vrouwen neuken. Ik plofte op m’n bed en pakte m’n laptop. Ik ging naar facebook en keek of er nog wat nieuws te bekennen viel.

Ik poste een berichtje in onze meidenvoetbal-groep dat ik naar huis was en dat ik me niet lekker voelde. Oh en dat Rik de klere kon krijgen met z’n macho-gedrag. Door de stilte om me heen had ik eindelijk de rust om nog eens die wedstrijd terug te halen. Die nummer negen, die trut, die had me goed te pakken gehad. Altijd een hoek en ineens een stiftje. Ik wist dat ze Joy Rijsbergen heette, want ze zat bij mij op school, een klas lager in de vijfde van het VWO. Ik tikte haar naam in en haar profiel verscheen. Grote foto van een zonsondergang, duh, origineel hoor, en een kleine foto van haarzelf. Ze had 180 vrienden, een groot fotoalbum en bij haar favorieten stonden onder andere ODK’34, Hilfiger en Claudia de Breij. Hmmmm, dat was toch die pot? En even verder ZZ This=Us... Maar dat was toch een site voor lesbiennes? Daar had laatst iemand op school het over. Ik moest even lachen. Die best wel mooie meid kon wel eens lesbisch zijn! Ik ging verder spitten, want ik werd nu wel nieuwsgierig. Brrr. Meiden die het met meiden doen. Ieeeuw! Maar dan heb je in elk geval geen last van die eikels als Rik.

Ik klikte op haar fotoalbum en zag een stortvloed aan foto’s, gesorteerd naar evenement. Ik klikte op ‘vakantie Rhodos’ en 24 foto’s van haar, voornamelijk in bikini, verschenen. Je kon zeggen wat je wilde, maar het was een mooie meid. Ik klikte op de eerste foto en die verscheen toen groot op mijn scherm en vier foto’s verder stond ze met hoofd en borsten in close-up. Als nummer negen kon ik haar wel schieten, maar hier op deze foto was ze betoverend mooi. Halflang, blond haar en een oranje bovenstukje. Ik zag duidelijk haar tepels en merkte dat ik daar zelf ook wel hardere tepels van kreeg. Wat had ik toch met tepels? Ik raakte het scherm aan en ging met mijn vinger over haar linker borst. Vervolgens streelde ik haar lippen, die ook al zo mooi gevormd waren. Jezus, dit mens wat gewoon te ideaal en ik klapte mijn laptop dicht. Ik schrok van mezelf dat ik haar wilde aanraken.