Ware Liefde - 18

Speciaal voor mijn trouwe fans en mijn lieve vrouw.

Enjoy!
Yoekie
"Mama, mag ik met Jeffrey mee naar de bioscoop?", vraagt Sara door de telefoon aan mij.
"Nou, ik weet niet hoor... Je bent het weekend ook al de hele dag daar geweest."
"Toe nou, mam... Ik vind het fijn om bij hem te zijn", smeekt ze.
Ik grinnik om haar jeugdige onschuld en kijk naar Rose. Ze glimlacht naar me en haalt haar schouders op.
Ik zucht. "Nou, vooruit dan maar. Ik wil wel dat je na de film gelijk naar huis komt, oké? Welke film ga je heen?"
"Ga je me nou serieus controleren?"
"Ik duld geen tegenspraak, jongedame, en al helemaal geen grote mond. Anders kan je gelijk naar huis komen."
Ik hoor haar zuchten en ze verteld me welke film ze heen gaan. Glimlachend hang ik op en plof naast Rose op de bank. "Puber", grinnik ik.
Ze lacht naar me en slaat haar arm om mijn schouders. De rimpeltjes rond haar ogen, die met de jaren zijn gekomen, maken haar alleen maar mooier.
Ik kus haar en sta op. "Het is tijd om de kinderen van school te halen."
Hand in hand lopen we naar de basisschool, die op loopafstand van ons nieuwe huis ligt. We zijn een aantal jaar geleden verhuisd, omdat het huis te klein werd en we te veel slechte herinneringen er aan hadden. Het heeft iedereen goed gedaan om opnieuw te beginnen.
Op het moment dat de schoolbel gaat, lopen we het schoolplein op. Nog geen minuut later komt de stroom kinderen de school uit gerend.
In de verte zien we twee kleine schoentjes die ons bekend voorkomen. De rest zit verscholen achter een groot wit vel.
"Kijk, mama, dit hebben we op school moeten maken. Het is een tekening van jou en mama en Kate en Sara en Julie en Sam en kleine baby Jessica!"
Ik lach om de hoeveelheid namen die mijn jongste dochter opnoemt en bekijk de tekening. Het bestaat grotendeels uit rondjes met stokjes eronder, verschillend in formaat en kleur.
"Wat mooi, dat heb je goed gedaan", zeg ik en til haar op. "Hoe was je dag verder?"
"Leuk. We hebben een nieuw liedje gezongen, ik weet alleen niet meer hoe die gaat, hij was ook zo moeilijk", babbelt ze.
Rose kust haar rode wangetje en prikt in haar buik. "Wat zeg je er van als we vanavond eens een klein feestje gaan vieren?"
"Feestje? Wie is er jarig dan?"
"Niemand. Soms kun je gewoon spontaan een feestje vieren", zegt Rose.
Plots wordt ik bijna omver gerend. "Hé, meisje", lach ik en knuffel Kate die haar armen om mijn middel geslagen heeft.
Ook Rose wordt niet overgeslagen.
"Kun je weer niet zelf lopen, kleine opdonder", zegt Kate jengelend tegen haar zusje.
"Kate! Houd daar mee op. Je hoeft niet jaloers te zijn", mopper ik op haar en duw haar voor ons uit het schoolplein af.
"Het is toch zo. Jaylynn wordt altijd gedragen..."
"Kate! Geen discussie anders is het voor jou geen feestje vanavond", zegt Rose streng.
"Feestje?"
"Ja, we gaan een feestje vieren, gewoon..." Jaylynn lijkt te zoeken naar het woord dat wij net gebruikten.
"Spontaan", vul ik in en ze knikt.
"Spontaan", herhaalt ze.
"Wat gaan we doen dan?", vraagt Kate die ineens een en al oor is.
"Nou, we zaten te denken aan de Mc Donalds, maar dat vinden jullie vast niet lekker."
"Jawel!", gillen ze alle twee.
Jaylynn wurmt zich uit mijn armen en gaat naast haar zus lopen. Samen huppelen ze richting het huis.
Rose pakt mijn hand en streelt met haar vingers langs de mijne. Ik kijk haar aan en zie haar ogen stralen van geluk.
Nog altijd ben ik knettergek op mijn mooie vrouw. Niets heeft daar verandering in gebracht. Niet de rimpels om haar ooghoeken, niet haar buikje die iets minder strak is na haar tweede zwangerschap, niets.
"Hou van je", vorm ik geluidloos mijn lippen.
Ik krijg een stralende lach terug en ze drukt haar lippen vluchtig op die van mij. Het is een soort statische lading die zich iedere keer tussen ons vestigt en knettert als we elkaar aanraken. Ik merk aan haar kus dat er meer achter ligt dan alleen liefde.
"O, o, foei", lach ik en krijg een tik voor mijn billen. "Wacht jij maar", knipoog ik en open de deur, zodat de kinderen gillend naar binnen rennen, hun tassen in de gang smijten en in de keuken gaan zitten om wat te drinken te krijgen.
"Tassen opruimen", roep ik ze na. Kate zucht en Jaylynn volgt haar voorbeeld.
Kate is tien jaar, maar de ergste van alle kinderen. Die genen zal ze wel van mij hebben... net zo eigenwijs en ongehoorzaam. Rose plaagt me er altijd mee.
Maar onder dat masker van stoer gedrag zit een gouden hartje, die het nog altijd heel fijn vindt als mama haar instopt en voorleest en haar vertroetelt als ze ziek is.
Dan heb je natuurlijk onze Sara, die een starterpakket rondingen aangeschaft heeft. Met haar bijna veertien jaar is ze al een echte dame en hopeloos verliefd op haar eerste vriendje. Ja, ja, zowaar een jongen!
Vijf jaar geleden is onze jongste dochter op de wereld gekomen, kleine, speelse Jaylynn. Ze is eigenlijk te klein voor haar leeftijd en nog wat speelser volgens de leerkrachten. Onzin, natuurlijk... wie houdt er nu niet van spelen!
En als laatste onze prachtige dochter Julie. Samen met Sam heeft ze afgelopen jaar haar eerste kindje gekregen, ook een meisje, Jessica. Een echt vrouwen gezin dus. Jeffrey is de enige man in het gezelschap als we samen zijn, arm kind.
Dromend schenk ik ranja in voor de meiden en denk aan mijn dochters. Vier stuks is niet niks, maar je krijgt er zo veel voor terug. Julie woont al een paar jaar niet meer thuis, vanaf haar twintigste niet meer, dus dat is gelukkig wel één mond minder te voeden.

"Waar denk je aan?", vraagt Rose en slaat haar armen van achter om me heen.
"Onze schatten", zeg ik en sla mijn armen om die van haar heen.
Bijna onzichtbaar kust Rose mijn nek en ik voel kippenvel over mijn hele lichaam trekken. Ik draai mijn hoofd naar haar toe en verwelkom haar lippen maar al te graag.
"Bah, ze kussen!", hoor ik Jaylynn roepen en we laten elkaar lachend los. Ze zit nu in de fase dat kussen en knuffelen vies is en jongens net zo.
"Kom hier, kleine prinses", zeg ik en til haar van haar stoel. Met haar op mijn schoot ga ik weer zitten en ga met mijn handen door haar haren, iets wat ze heel lekker vindt.
"Mama, waar komen baby's vandaan?", vraagt ze.
Ik zie Rose met een ruk opkijken en lach. "Vraagt dat maar aan mama, die kan je dat precies vertellen."
Rose kijkt me vernietigend aan en glimlacht naar Jay als ze naar haar toe komt lopen.
"Baby's ontstaan als twee mensen heel erg van elkaar houden", zegt Rose. "Dan gaan ze knuffelen en dan zoekt het zaadje van de papa het eitje van de mama. En als ze die van gevonden hebben dan is er een baby."
Jaylynn kijkt ons beide één voor één aan en de voor de hand liggende vraag stelt ze dan ook, net als haar zussen die haar voor gingen. "Maar jullie zijn toch geen papa's?"
"Slimme meid. Nee, wij zijn geen papa's. Maar soms kunnen mama's ook heel veel van elkaar houden en dan gaan ze naar een speciale dokter en die helpt ons dan om het zaadje van de papa's in onze buikjes te krijgen."
"Dus de dokter is mijn papa?", vraagt ze.
Ik kan er niets aan doen, maar ik schiet in de lach. Zij is de eerste die dat vraagt.
Rose lacht ook. "Nee, de dokter niet. Een andere papa, die hier niet woont", legt ze uit.
Volgens mij snapt ze er niets van, maar toch knikt Jaylynn. Typisch de kleinste. Bang om te horen dat ze dom is van één van haar zussen.
"Snap je het?", vraag ik haar en geef Kate een scherpe blik, die haar mond al weer open deed. Snel richt ze zich weer op het huiswerk dat voor haar op tafel ligt.
"Ik denk het wel", knikt Jay en we besluiten het er maar bij te laten. Ze is toch nog veel te jong om het hele bloemetjes en bijtjes verhaal te horen.
"Waar is Saar?", vraagt Kate.
"Die is met Jeffrey naar de bioscoop", antwoord ik.
"Alweer? Ze is alleen nog maar daar, ze speelt nooit meer met mij", klaagt ze.
"Dan speel je toch met ons", plaag ik omdat ik weet dat ze er een hekel aan heeft als ik zo doe.
"Maham", roept ze boos, pakt haar spullen en vertrekt naar boven. Rose en ik lachen en we horen de deur van haar kamer dichtsmijten.
"Kate is altijd boos", zegt Jay.
"Nee, Kate is gewoon al heel vroeg aan het puberen en ze heeft je moeders genen", zegt Rose, alsof ze ook maar een woord zal begrijpen van wat Rose net zei.
"Oké", zegt ze, haalt haar schouders op en gaat naar de kamer om te spelen.
Ik lach om mijn heerlijke kinderen en pak Rose' hand. "We zijn gezegend, echt waar", fluister ik.
Ze knikt en staart me aan, haar grote, blauwe ogen nog altijd even stralend en mooi.
"Waarom moest ik haar het bloemetjes en bijtjes verhaal vertellen?", vraagt ze plots quashi beledigd.
"Nou, jij hebt haar gebaard en ik moest het van jou doen bij Kate, omdat ik haar gebaard heb. Koekje van eigen deeg", zeg ik en steek mijn tong uit.
Ze komt overeind en loopt langzaam op me af, haar blik dreigend en ... geil.
Ik steek mijn handen naar haar uit om haar af te weren, maar zonder pardon pakt ze die vast, duwt ze aan de kant en komt op mijn schoot zitten.
"Doe dat nog eens", gromt ze laag.
Ik steek opnieuw mijn tong uit.
Grommend hapt ze er naar en vangt mijn tong tussen haar tanden. Zachtjes zuigt ze me naar binnen en alsof er een schakelaar omgezet wordt, beginnen we te zoenen. Heet, passioneel en verlangend naar elkaar. Mijn handen glijden over haar heerlijke borsten en ik streel de plekjes die het gevoeligst zijn.
"Ik wil je", hijgt ze in mijn mond.
Ik kreun en wil niets liever, maar helaas zijn de tijden dat het overal kon over, nu de meiden te groot zijn. Dus we zullen moeten wachten tot vanavond, in bed.
Zuchtend laten we elkaar los. Ik sla mijn armen om haar heen en zo blijven we een tijdje zitten. Nahijgend, strelend en genietend van elkaars warmte.

"Hé, meisje van me", zeg ik tegen Julie, als ik haar na een uurtje bel.
"Hé!", zegt ze vrolijk. Op de achtergrond hoor ik mijn prachtige kleindochter huilen. God, mijn kleindochter. Ik ben nog steeds niet gewend aan het woord. Nog geen veertig en nu al oma...
"We gaan vanavond met de kinderen naar de Mc Donalds, gaan jullie mee? Ik mis je", vraag ik.
"Hoe laat gaan we?", vraagt ze lachend.
"Gezellig! Over een klein uurtje?"
"Prima, tot straks", zegt ze en hangt op.
Ik sms Sara dat we naar de Mc zijn en dat het mogelijk is dat we nog niet thuis zijn als zij thuis is. Wat natuurlijk niet betekend dat ze later thuis mag komen.
Ik ga mijn haar fatsoeneren en breng wat nieuwe make-up aan.
"Katie?", vraag ik en klop zachtjes op haar deur als ik klaar ben. Het is haar koosnaampje, die ik vanaf haar geboorte heb gebruikt.
"Wat is er?", vraagt ze.
Ik doe de deur open en tref haar aan op bed, met haar geschiedenis boek op haar schoot. Haar bruine haren vallen als een waterval om haar hoofd. Ze is beeldschoon, mijn kleine meisje.
"Ik wil even met je praten", zeg ik zachtjes.
Ze kijkt me onderzoekend aan en slaat haar boek dicht. Ik ga naast haar op bed zitten en leg mijn hand op haar knie.
"Luister meisje, ik weet niet wat er met je aan de hand is. Je bent zo veranderd de laatste tijd, dat ik niet weet hoe ik je moet benaderen. Je kleine zusje heeft te lijden onder je gedrag, net als Sara en je moeder. Vertel me eens wat er is, waarom je zo doet...?"
Even zwijgt ze. Haar wangen worden roder, door de aandacht die nu op haar gevestigd is. Dat is ook zo iets dat ze van mij heeft.
"Ik wil er niet over praten", zegt ze uiteindelijk.
"Jawel. Ik vind het mooi geweest zo. Eerst dacht ik dat het wel over zou waaien, maar dit houd wel erg lang aan. Je bent altijd al een eigenwijs meisje geweest, maar gemeen was je nooit. Ik wil weten wat er in je hoofdje om gaat, lieverd. Je bent mijn kindje en als er iets is, dan kan je daar gewoon over praten met mij of mama."
Ze zucht zachtjes en ik weet dat ze op het punt staat toe te geven. "Ik... Jullie...", stamelt ze.
"Kom hier", zeg ik en trek haar tegen me aan. Haar hoofd ligt tegen mijn schouder en mijn armen zijn om haar smalle lichaam gevouwen. "Denk maar rustig na hoe je het wil vertellen. Neem je tijd", fluister ik zachtjes en wieg haar heen en weer.
Zonder protest laat ze het toe en even geniet ik van haar aanraking en haar geur. Ze is al zo groot en toch nog zo klein.
Het leek als de dag van gister dat ze aan mijn borst lag, schreeuwend en worstelend om eten en nu... nu worstelt ze om haar emoties te kunnen verwoorden.
"Jullie gaan uit elkaar, hè?", vraagt ze plots.
Mijn mond valt open van verbazing. Hoe komt ze daar nou bij?! "Hoe kom je daar nou bij?", vraag ik dan ook.
"Melissa uit mijn klas zei dat haar vader en moeder de hele tijd ruzie maken en zij gaan ook uit elkaar", snikt ze plots.
"Maar liefje toch! Wij ruziën toch helemaal niet? Hoe kom je daar nou toch bij?", zeg ik verbaasd.
"Niet waar ik bij ben, maar ik hoor jullie 's avonds wel ruzie maken. Ik hoor mama altijd huilen en jou heel hard praten. Ik kan niet horen wat jullie zeggen, maar het is niet lief."
Mijn gezicht trekt wit weg en wordt daarna rood. Dat is geen ruzie... dat is seks. Ze heeft ons dus al die tijd gehoord...
"Hoor je dat vaker?"
"Ja, bijna elke dag", snikt ze en verbergt haar gezicht in mijn nek.
"O, meisje... liefje, kijk me aan", zeg ik en til haar betraande gezichtje op. "Mama en ik houden zielsveel van elkaar. Er is geen twijfel mogelijk als ik zeg dat wij nooit, maar dan ook echt nooit uit elkaar zullen gaan. Dat beloof ik je", zeg ik.
"Waarom ruziën jullie dan zo veel?"
"Dat is geen ruzie. We zijn aan het knuffelen en praten. Misschien klinkt het wat harder, maar we hebben geen ruzie, echt niet."
Kate kijkt me aan met haar grote ogen en zoekt naar enig spoortje dat wijst op een leugen. Maar die vindt ze niet, want het is geen leugen.
Als ik had geweten dat ze het heeft kunnen horen, hadden we heel wat zachter gevreeën. We zijn er gewoon vanuit gegaan dat ze sliep. Zullen de andere kinderen het dan ook horen?
Ik zucht en knuffel mijn dochter, die nog wat na snikt.
"Kom, dan gaan we je verdriet weg eten bij de Mc, oké?", zeg ik en verstrak mijn greep wat meer om haar heen.
"Ja", zucht ze en ik laat haar alleen, zodat ze zich kan opfrissen.
"Mama?", vraagt ze als ik bijna beneden ben.
"Ja, mop?"
"Ik hou van je."
Vertederd antwoord ik terug en ga glimlachend de kamer in, waar Rose bezig is om het haar van Jaylynn opnieuw in te vlechten.
"Ze dacht dat we uit elkaar gingen", zeg ik tegen Rose, die me net zo verbaasd aankijkt als ik een paar minuten daarvoor.
"Waarom dat?"
"Ze dacht dat ze ons hoorde ruziën in de nachtelijke uurtjes", zeg ik veelbetekenend en zie Rose net zo wit wegtrekken.
"Verdorie, arm kind. Ik had geen idee", zegt ze geschokt.
"Nee, ik ook niet. Dat wordt zachter doen 's avonds."
"Hebben jullie ruzie?", vraagt Jaylynn die denkt wat opgevangen te hebben.
"Nee, schatje. Mama en ik houden van elkaar, net zo veel als we van jou houden."
"En van Katie?"
"Ja."
"En Sara?"
"Ook."
"En Julie?"
"En Sam en baby Jessica", vul ik lachend aan omdat ik weet dat ze anders nog wel even bezig is.

Als we allemaal klaar zijn stappen we in de auto en rijden naar de Mc Donalds, waar mijn oudste blijkbaar al is met haar gezinnetje.
"Hé, meisje!", roep ik als we uit de auto stappen en Julie en Sam zien staan wachten.
"Mams", roept ze en komt op ons af. Mams zeggen de kinderen meestal als ze ons allebei bedoelen, omdat mama's zo raar klinkt.
Ik omhels haar stevig en druk haar bijna plat. "Jemig, ik wil ademen", lacht ze en kust mijn wang. Ze is mooier dan ooit. Haar blonde haren glanzen in de zon, haar ogen net zo.
"Hoe is het met je?", vraag ik en omhels mijn schoondochter ook.
"Goed, dat weet je toch. Je hebt me gister nog gebeld", lacht ze.
Ik kijk even stom naar haar en lach mee. "Daar is mijn kleine prinsesje toch", zeg ik vertederd als ik in de maxi-cosie in Sam's hand kijk. Zo klein... het lijkt een eeuwigheid geleden dat één van mijn meiden zo klein was.
Kate en Jaylynn rennen naar binnen, kibbelend over het speeltje dat ze in hun Happy Meal zullen aantreffen.
"Hoe gaat het met Jessica?"
"Ze doet het prima, eet goed, slaapt goed... Een voorbeeldkind", zegt Sam.
"Ruilen?", vraag ik lachend en de rest valt me bij.
Ik merk dat Julie wat stilletjes is, maar reageer er verder niet op. Ze zal wel moe zijn van het moederschap.
We bestellen ons eten en gaan aan een grote tafel zitten. Kletsend over de dagelijkse dingen eten we het fastfood spul dat de kinderen zo lekker vinden.
"Lieverd, gaat alles wel goed?", vraag ik na een tijdje, als ik begin te vermoeden dat er meer aan de hand is dan vermoeidheid bij Julie.
"Jawel, gewoon moe", zegt ze, maar haar ogen zeggen wat anders.

"Ik ga even naar de wc", zeg ik als ik mijn patatjes op heb.
"Ik moet ook", zegt Julie gelijk en ik weet dat ze behoefte heeft om met me te praten.
Zwijgend gaan we naar de wc. Als de deur achter ons sluit valt ze me om mijn hals. Verbaasd sla ik mijn armen om haar heen. "Hé, meisje, wat is er?"
"Ik weet het niet meer", zucht ze.
"Wat weet je niet meer?"
"Sam... ze is zo veranderd. Ik... ik weet niet of ik nog wel van haar houd", laat ze de bom vallen.
Het duurt even voor ik door heb wat ze zegt.
"Wat zei je nou?", zeg ik uiteindelijk.
"Niet zo reageren", zucht ze.
"Nee, sorry, ik snap het even niet. Ik mis hier een stukje", zeg ik verbaasd. Dit is de eerste keer dat ik haar überhaupt over problemen hoor.
"Vanaf het moment dat ik zwanger was, was ze ineens een heel ander mens. Veel vijandiger, vaak geen zin in seks, me aan mijn lot overlaten met een buik waar ik me amper mee kon bewegen... Als ik haar er dan op aansprak, dan werd ze boos en hadden we knallende ruzie. Ze is zelfs een keer een nachtje weg gegaan, naar haar ouders. Ik weet niet wat ik moet, Caithlynn", zucht ze.
Ik kijk verbaasd op, omdat ze me bij mijn voornaam noemt. Ze heeft door dat ik er van schrik en zegt "Sorry." Toch heb ik niet het idee dat ze zich heeft vergist.
Ik schud mijn hoofd ten teken dat het niet erg is en strijk over haar gezicht. "Waarom ben je niet eerder naar mij toe gekomen? Zo iets moet je niet alleen doormaken. Ik had er voor je kunnen zijn, Rose ook", zeg ik zachtjes en zie de pijn en vernedering in haar ogen. Gelijk heb ik mijn antwoord.
"Je was bang, niet?"
"Ik wilde mijn problemen niet erkennen, maar nu is het te laat ben ik bang. Iedere keer als ze aanstalten maakt om me te zoenen of te knuffelen doe ik het met tegenzin."
"O, Julie...", zeg ik en omhels haar opnieuw.
"Begrijp me niet verkeerd, de seks met haar is lekker, maar..."
"Maar?"
"Het is nooit geweest zoals..."
"Zoals wat, Julie?"
"Zoals met jou", zegt ze en kijkt me aan. Haar wangen zijn rood van schaamte en ik weet even niet hoe ik moet reageren. Die had ik niet zien aankomen...
"Bedoel je dat...?"
"Al die jaren heb ik gedaan alsof Sam alles voor me was. Dat was ze ook, tot op zekere hoogte, maar het was nooit hetzelfde bij haar als bij jou, Caith."
"Noem me niet zo, ik ben je moeder", zeg ik, niet wetend wat anders te zeggen.
"Niet mijn biologische", antwoord ze.
Dat steekt me meer dan ik had verwacht. "Wat verwacht je dat ik hier op antwoord? Wat wil je dat ik hier mee doe?"
Plots komen de tranen. Ze beeft, snikt, laat zich opgekruld op de grond zakken en verbergt haar gezicht tussen haar knieën.
"Julie", zeg ik medelijdend en kniel naast haar neer. "Kom, laten we naar de auto gaan. Daar praat het wat makkelijker dan hier."
Ik trek haar overeind en laat haar voor gaan. Snel sein ik naar Rose dat ik even weg ben met onze dochter en ze knikt bezorgd.
"Zit", zeg ik en duw Julie op de bijrijders stoel. "We gaan praten, en goed. Je vertel me alles, tot in de details."
Ze knikt braaf en begint te vertellen over haar gevoel voor Sam, hoe verliefd ze was, hoe blij ze was toen ze gingen samenwonen, toen ze zwanger was... maar dat ze altijd iets miste wat ze bij mij wel heeft gehad. Een soort tederheid die Sam haar niet gaf. En vanaf het moment dat ze zwanger was dat alles veranderde en dat het ook niet veranderde na de geboorte van Jessica.
Met een zucht eindigt ze haar verhaal en kijkt me strak aan, mijn reactie peilend.
"Ik snap niet dat je me dit nooit verteld hebt... je weet toch dat ik van je houd en je altijd wil helpen en steunen.. ik had op z'n minst een luisterend oor voor je kunnen zijn."
"Ik weet het, maar ik durfde niet te zeggen dat ik verlangde naar de tijd dat wij het nog deden."
"Julie, het spijt me maar ik kan echt niet in gaan op die opmerkingen. Ik moet hier eerst eens met Rose over praten, want ik weet ook even niet wat ik hier mee aan moet, kan je dat begrijpen?"
"Ja."
"Jij moet na gaan denken wat je met Sam wil. Heb je al eens goed met haar gepraat? Misschien kunnen we dat met z'n allen doen?"
"Ja gedaan en nee dank je", mompelt ze.
"Oké. Dan moet je je gaan afvragen wat je wil. Bij haar weg? Waar ga je dan heen? En Jessica? Waar gaat zij wonen? Je bent nu niet meer alleen, je moet ook aan je dochter denken."
"Denk je dat ik dat niet weet? Mijn hele wereld draait verdorie om mijn dochter, hoe durf je dat zo te beweren?", roept ze plots boos. "Ik leg mijn hele ziel aan je bloot en jij zegt doodleuk dat je het eerst met Rose moet bespreken. Wil ik dat wel? Heb je daar al naar gevraagd?"
"Doe niet zo. Ja, ik bespreek het met Rose. Zij is mijn vrouw en ik moet er over praten. Jij laat in eens een bom vallen en verwacht dan van me dat ik er gelijk wat mee doe."
"Ik had mijn mond moeten houden", zegt ze kil, opent het portier en smijt hem met een klap dicht.
Even blijf ik zitten en staar naar mijn stuur. Wat moet ik hier nou mee? Ik heb veel ervaring met de problemen van mijn kinderen, maar dit overtreft alles. Ik had gehoopt dat onze acties van vroeger vergeten zouden zijn, maar ze hebben meer schade aangericht dan ik had kunnen vrezen.
"Mama, waarom zit je in de auto?", vraagt Jaylynn, die ineens naast me staat.
Ik kijk op en zie dat de rest er ook al is. Rose kijkt me onderzoekend aan, dus ik glimlach naar haar. Weemoedig, weliswaar.
"Ik had even een frisse neus nodig", zeg ik tegen Jay en help haar in haar zitje achterin.
Zwijgend rijden we naar huis. Het is helemaal stil in de auto, op de speelse geluiden van Jaylynn na, die met haar speeltje aan het vliegen is.
Thuis volgen we onze normale routine. Jaylynn onder de douche, pyjama aan en tandenpoetsen, Kate onder de douche en pyjama aan. Daarna is Sara aan de beurt. Ondertussen leggen we Jaylynn in bed en gaan wij douchen. Als wij klaar zijn is het Kate's beurt om te gaan slapen en uiteindelijk, om een uur of negen is ook Sara aan de beurt.
"Hoe was de film?", vraag ik als ik bij haar op bed zit en haar haren streel.
"Leuk.."
"En hoe was het met Jeremy?"
"Hij heeft me gekust", fluistert ze verlegen.
"Was het fijn?", vraag ik glimlachend. Ze knikt bijna onzichtbaar. "Dan is het goed. Ik ben blij voor je."
"Dank je, mam. Slaap lekker."
"Slaap lekker, poppetje", fluister ik en blijf net zo lang bij haar tot ze in slaap is gevallen. Zuchtend ga ik staan en kijk op haar neer. Ze is zo groot... Iedere keer flitsen beelden van vreselijke tijden door mijn hoofd als ik het litteken op haar achterhoofd zie, die ze daar aan overgehouden heeft. Gelukkig vallen haar blonde haren er over heen en gelukkig is ze weer bij ons.

"Ga je me nog vertellen wat er met Julie aan de hand was?", vraagt Rose als we een half uur beneden zitten.
"Houd je vast", zucht ik en vertel het hele verhaal.
Rose' ogen worden met de minuut groter naarmate ik mijn verhaal vorder.
"Die had ik niet zien aankomen", zegt ze aarzelend.
Ik schud mijn hoofd en zucht. "Wat moet ik hier nu mee?"
"Ik weet het ook niet. Wat verwacht ze? Dat je haar opnieuw bemint?"
"Als ik dat eens wist..."
"Wil je dat?"
"Nee."
"Zeker weten?"
"Ze is een mooie vrouw, absoluut, maar ze is ook onze dochter en we hebben die fout al een keer gemaakt."
"Houden de zorgen ooit op?"
"Ik vrees van niet", glimlach ik.
"Bel mam", zegt ze.
"En dan? Julie's hele verhaal aan haar vertellen?"
"Ja, waarom niet? Ze kent onze hele geschiedenis, inclusief de uitspattingen met Juul."
Ik pak mijn mobiel en zoek het nummer van Heather op. Mijn lieve schoonmoeder neemt op en ik leg haar het hele verhaal voor.
"Tja, dat is niet niks. Ik denk dat je haar eerst even in een omgeving neer moet zetten waar ze rustig kan denken over haar relatie met Sam en wat ze wil met jullie."
"Thuis?"
"Ja, waarom niet? Ze zal zich er in elk geval veilig voelen", zegt Heather.
Ik knik en antwoord. Misschien heeft ze wel gelijk. We praten nog even verder en na een half uurtje hang ik op.
"We halen haar weer in huis", zeg ik tegen Rose.
"Is dat wel verstandig? Gezien het feit dat ze verlang naar jou?"
"Wat moeten we dan? Haar in haar problemen laten stikken?", vraag ik.
"Nee, dat ook niet... Maar Jess dan? Kom zij mee?"
"Ik denk het wel. Juul is tenslotte haar biologische moeder", twijfel ik.
"Dat wordt drukke boel hier."
"Ach, hoe meer zielen hoe meer vreugde. De meisjes zullen het geweldig vinden dat hun grote zus en hun nichtje weer thuis komen", lach ik.

We kijken weer naar de film die we aan het kijken waren, onze handen verstrengeld in elkaar.
"Je had nog wat van me te goed", fluister ik ineens.
Ze kijkt me grijnzend aan en tuit haar lippen. "Kom dan."
Ik sta op en laat me op haar schoot zakken. Mijn handen staan aan weerskanten van haar hoofd op de bankleuning en ik kijk haar aan, starend, stralend en geil.
"Kus me", fluistert ze schor.
Gewillig geef ik toe aan haar wens en druk mijn lippen teder op die van haar. Met mijn tanden trek ik zachtjes aan haar lip en laat mijn tong in haar mond glijden.
Rose kreunt als mijn handen haar borsten strelen. Ik streel over haar buik naar beneden en trek haar shirt over haar hoofd. Kijkend naar haar roomkleurige borsten wip ik ze één voor één uit haar bh en liefkoos iedere centimeter.
"Wat doe je toch altijd met me", fluistert ze hees en bijt in mijn nek. Ik slaak een rauwe kreet en hoor haar grinniken.
Ik ga van haar af, trek haar omhoog en knoop haar rok los. Als een waaier valt hij op de grond en staat ze in haar string voor me. Nog altijd even slank en strak, op haar buikje na.
"Lekkere vrouw van mij", hijg ik en kus haar navel en schaamstreek. Daarna draai ik haar om en laat haar op haar knieën op de bank zitten om haar vervolgens voorover te duwen. Ze ligt met haar hoofd op de kussens, haar handen onder zich en haar kontje naar mij opgestoken.
"Eigenlijk moet ik hier een foto van maken en ophangen", plaag ik en merk dat ze overeind wil komen. Snel duw ik mijn hand in haar nek en klak met mijn tong. "Waar dacht mevrouwtje heen te gaan?"
Ik hoor haar lachen en voel haar weestand afbrokkelen. Ik kruip achter haar en volgt de contouren van haar kutje door het kleine lapje stof heen. Ze kreunt zachtjes in de kussens, de geluiden dempend.
"Kom, naar boven. Voor één van de meisjes wakker wordt", fluister ik en trek haar zoenend overeind. Ik raap de kleding bij elkaar en volg haar naar boven. Haar lekkere kontje bevindt zich recht voor mijn neus en ik druk er een kusje op. Even blijft ze staan, waardoor ik de mogelijkheid zie om met mijn vingers over haar lipjes te gaan. Ik zie dat ze moeite heeft om zich in te houden en duw haar snel verder.
We zijn nog maar net in de slaapkamer als ze me aanvalt. Ze duwt me tegen de muur, pint mijn handen boven mijn hoofd vast en zoent me wild. Onze tongen vechten met elkaar, likkend en zuigend.
Ik zet me af tegen de muur en duw haar achterover op het bed. Aan haar heupen trekkend geef ik aan dat ik wil dat ze zich omdraait en doet braaf wat ik zeg, opnieuw op handen en knieën bied ze me haar heerlijkheid aan.
"Neem me", fluistert ze schor. Die twee woordjes zitten vol erotiek en alle spieren in mijn lijf spannen zich aan.
Ik trek haar string van naar beneden en voel tussen haar lipjes. Die zijn niet nat meer, ze druipen gewoon. "Zo", zeg ik langgerekt en hoor Rose lachen.
"Zie je wat je met me doet, o alsjeblieft Caith, doe er wat aan", moppert ze en wiebelt met haar billen tegen me aan.
Zonder waarschuwing steek ik twee vingers in haar. Ze kreunt en ik shush haar. "De kinderen", fluister ik.
Gelijk bijt ze op haar lip en haar gezicht vertrekt van extase als ik in een uit haar begin te bewegen. Ik beweeg wat naar de zijkant en sla mijn arm om haar heen, waardoor ik haar als het ware in een houtgreep heb. Terwijl ik mijn vingers in en uit haar beweeg en haar klitje begint te strelen, kus ik haar nek en schouders en overal waar ik bij kom.
"Laat je gaan", fluister ik als ik voel dat ze op het punt staat te komen. Net voor ze het uitschreeuwt duwt ze haar gezicht in het kussen en kreunt en kirt als haar lichaam schokt en beeft.
Langzaam komt ze tot rust en laat zich zijwaarts vallen.
Ik ga naast haar liggen en kijk naar haar gezicht. Haar goudblonde haren zijn warrig om haar hoofd gedrapeerd, één losse sliert hangt op haar wang. Langzaam streel ik hem achter haar oor en staar in haar ogen.
"Wil je Julie?", vraagt ze plots.
Ik kijk haar vragend aan. "Je wil haar, hè?", herhaalt ze.
"Wat bedoel je?"
"Ach, kom op. Ik ken je", glimlacht ze.
Ik schud mijn hoofd. Dit komt me heel bekend voor...
"Zeg het", zegt Rose en begint te lachen als ook zij door heeft dat dit niet de eerste keer is dat we dit spelletje spelen.
"Nee", fluister ik.
"Je wil haar. Haar lippen op de jouwe, in je nek, op je borsten. Haar hand strelend over je klitje", zegt ze en volgt haar verhaal met daden.
Ik kreun en begraaf mijn nagels in haar blote rug als alles in mijn lijf samentrekt. Mijn kreunend smorend met haar mond kom ik stuiptrekkend en zwetend klaar.
"Wow", verzucht ik zachtjes en streel de schrammen die mijn nagels op haar rug hebben gemaakt. Haar hoofd ligt op mijn schouder, haar naakte been over die van mij geslagen.
"Ik hou van je", fluistert ze en kust me. Teder, loom... zo lekker.
"Kom, we gaan slapen", zeg ik na een tijdje als we elkaar loslaten.
Rose strekt haar armen uit en trekt me tegen zich aan. Haar neus drukt ze in mijn haren en ademt diep in. "Je ruikt altijd zo lekker", fluistert ze en ik voel mijn hart sneller kloppen. Ongelofelijk wat één vrouw kan losmaken in me.
Haar vingers strelen over mijn zij en buik en ik krijg kippenvel over mijn hele lichaam.
"Laten we er nog een maken", fluistert ze plots.
"Wat maken?"
"Een kindje."
Even blijf ik stil.
"Caith?"
Ik draai me naar haar toe en kijk haar aan. Ik leg mijn hand op haar wang en zucht. "Rose... We zijn bijna veertig. Ik weet niet of dat nu wel zo verstandig is..."
"Bijna veertig? Hallo, dat duurt nog drie jaar! En waarom niet? We hebben het geld door de erfenis van mijn vader, we hebben de ruimte en de tijd... waarom niet?"
"Het gaat niet om het geld. Geld hebben we genoeg... het gaat er om dat er dan een groot leeftijdsverschil tussen het kindje en ons zit. Hoe zal dat voor hem of haar zijn... bejaarde moeders."
Rose lacht. "Gekkerd. Je maakt alles altijd zo opgeblazen. Het zal juist leuk zijn, weer zo'n klein hummeltje. De rest wordt al zo groot... Ik mis het vertroetelen."
"Ik weet het niet."
"Denk er over na", fluistert ze en kust mijn nek.
Ik zucht en sluit mijn ogen. Al snel hoor ik haar rustige ademhaling, terwijl ik lig te woelen en te draaien. Ik kan de slaap niet vatten. Zo veel om over na te denken, zoveel om zorgen om te hebben.

Ik schrik wakker er kijk op de wekker. Een uur na dat ik in slaap viel... Mijn telefoon gaat over. Nu weet ik ook waar ik wakker van ben geworden. Zuchtend neem ik op: "Met Caithlynn?"
"Met mij", hoor ik Julie aan de andere kant van de lijn. Aan haar stem hoor ik gelijk dat het mis is.
"Wat is er?", vraag ik zachtjes om Rose niet te wekken.
"Mag ik naar jullie komen? Ik weet niet waar ik anders heen moet", snikt ze plots. Mijn hart breekt bij het horen van de angst en pijn in haar stem.
"Natuurlijk, schat. Ik wilde je morgen bellen om te zeggen dat je hier kan komen wonen. Waar ben je? Dan kom ik je halen."
"Vlak bij jullie... Ik heb Jess mee genomen en ben weg gegaan", snift ze.
"Nou, ik zal de deur vast open doen. Pas op jezelf, wil je?", zeg ik bezorgd.
"Dank je, Caith", zucht ze en hangt op.
Opnieuw noemt ze me geen mam. Ik denk na. Wanneer is ze daar mee gestopt?
Ik kan me niet meer herinneren wanneer ze me wel mama heeft genoemd als er niemand bij was... Het is me eigenlijk nooit opgevallen. Tot toen straks.
Ik zet de waterkoker aan en zet theekopjes klaar. Ik hoor haar al aankomen en open de deur zachtjes. Ze stapt binnen, zet de maxi-cosie op de grond en valt me om mijn hals. Ze huilt, beeft en snikt in mijn armen. Ik weet niet wat ik moet doen of zeggen om haar te kalmeren. Het enige dat ik kan doen is haar sussen en wiegen, zoals alle moeders zouden doen.
"Caithlynn?", vraagt Rose zachtjes boven aan de trap en komt naar beneden gestormd.
"Hé, meisje", zegt ze verbaasd en slaat haar armen van achter om Julie heen. Dit zorgt voor een nieuwe stortvloed aan tranen en om de kinderen niet wakker te maken slepen we haar mee naar de woonkamer, waar we haar op de bank neer zetten.
Ik maak de thee af, terwijl Rose haar blijft wiegen. Voor ik ga zitten leg ik kleine Jessica in het campingbedje dat we gelukkig nog hadden.
"Zo, praat", zeg ik als ik eindelijk zit.
Opnieuw begint ze te snikken en Rose kijkt me verwijtend aan. Ik haal mijn schouders op. Ze moet toch een keer praten...
Als ze eindelijk weer is gekalmeerd begint ze haar verhaal te doen. Het begon in de auto, op weg naar huis. "Sam zag aan me dat ik had gehuild en stond er op dat ik vertelde wat er aan de hand is en waarom ik met jou mee ben gegaan. Ik zei haar dat ik er niet over wilde praten, maar ze werd furieus. Ze schold me uit, dreigde bij me weg te gaan. Omdat Jess wakker was geworden van het geschreeuw, begon ze te huilen waardoor het één groot lawaai was in de auto.
Om er voor te zorgen dat het ophield heb ik gezegd dat ik het haar thuis zou vertellen. Eenmaal thuis begon ze opnieuw te schreeuwen, nadat ik Jess in bed had gedaan. Ik werd boos en schreeuwde terug dat ze haar mond moest houden, omdat ze dingen alleen maar erger maakte. Nou, toen was de boot aan natuurlijk. Ze wilde weten wat ze erger maakte en waarom ik zo deed, etc.
Dus ik heb haar verteld dat ik niets meer voor haar voel, dat ze alles verprutst heeft en dat ik bij haar weg wil maar niet weet waar heen."
"En dat viel verkeerd?"
"Wat denk je", spot ze.
"Julie, het was gewoon een vraag", berisp ik haar.
"En nu dan?"
"Zijn we uit elkaar."
"Heeft ze je uit het huis gegooid?", vraagt Rose.
"Nee, ze bleef maar schreeuwen, schelden en dreigen, dus ik heb mijn spullen en Jess gepakt en ben hier heen gekomen. Ik wist niet waar ik anders heen moest", zucht ze.
"Je bent hier altijd welkom. We hadden al op je gerekend", zegt Rose en drukt haar lippen tegen Julie's slaap.
"Je bed op de zolderkamer staat al klaar. Jessica ligt daar al in haar bedje", zeg ik zachtjes en trek haar overeind.
Ik wil haar een knuffel geven, maar ze houdt zich ineens wat stijfjes. "Ben je nog boos op me?", vraag ik, maar ze reageert niet.
"O, dus ik ben wel goed om bij uit te huilen en te komen schuilen, maar je bent wel boos op me?", vraag ik scherp.
Ze kijkt me aan, diep gekwetst, pakt haar tas en gaat naar boven.
"Goed gedaan, Caithlynn", zegt Rose en gaat achter haar aan.
Wat heb ik nou weer gedaan? Jemig... Het is toch onredelijk! Het ene moment ben ik goed voor onderdak en een schouder en het andere moment is ze ineens weer boos. Werkelijk waar... Vrouwen!
Ik grinnik, doe de lichten uit en ga weer naar boven. Rose is nog steeds bij Julie, ik hoor hen praten.
"Mama?", hoor ik ineens naast me. Jaylynn staat slaperig in haar deuropening, met haar lievelingsknuffel in haar ene handje en de duim van haar andere hand in haar mond.
Ze ziet er zo schattig uit dat ik terplekke smelt. Ik steek mijn armen uit en til haar op. Slaperig legt ze haar hoofd op mijn schouder en ik neem haar mee naar mijn slaapkamer.
"Ga maar lekker slapen, liefje", fluister ik en streel haar hoofdje.
Ongeveer tegelijk met Jaylynn val ik ook in slaap.

"Ga weg", hoor ik iemand schreeuwen.
Ik kom overeind en merk dat Jaylynn en Rose nog liggen te slapen naast me. Opnieuw hoor ik schreeuwende stemmen en die van Sara die paniekerig klinkt.
Ik spring uit bed, storm de gang op, doodsbang. Flashbacks van een vreselijke tijd schieten door mijn hoofd en ik krijg bijna een paniekaanval bij de gedachte dat Dave weer voor de deur staat.
"Sara?", roep ik en hoor haar om mij roepen.
Met drie treden tegelijk ga ik naar beneden en trek haar in mijn armen als ik haar halverwege tegenkom. Ik kus haar hoofd, haar wangen en trek haar dicht tegen me aan van opluchting, als ik merk dat ze ongedeerd is.
"Wat is er aan de hand?", vraag ik haar en ze wijst naar de deur op het moment dat Julie gilt: "Ik wil je nooit meer zien, kutwijf."
Met een klap valt de deur in het slot en ik hoor haar hartverscheurend huilen.
Snel ga ik naar beneden, trek de deur weer open en zie Sam voor de deur staan. Ze is rood aangelopen van woede, met een blik in haar ogen die me kippenvel bezorgd.
"Sam", zeg ik.
"Laat me binnen. Ik kom Julie en Jessica halen", zegt ze kil.
"Samantha... Ik denk niet dat het een goed idee is", probeer ik rustig.
Even lijkt ze van de kaart door het gebruik van haar volle naam, maar herstelt zich weer. "Waarom niet? Het is mijn vriendin en het is ook mijn dochter."
"Het is niet jouw dochter", hoor ik Julie achter me roepen en maan haar tot stilte met een teken van mijn hand. Het heeft geen zin om te gaan staan schreeuwen tegen elkaar.
"Ik heb er spijt van. Dus nu is het goed en kunnen we weer weg."
"Sam, wat is er met je aan de hand? Je bent jezelf niet... Zo ben je nooit geweest. Waar is die lieve kraamverzorgster? De vrouw die al mijn kinderen verzorgd heeft? De lieve vriendin van Julie?"
Opnieuw zwijgt ze even en haalt haar schouders op. "Weg."
"Hoezo weg?"
"Gewoon weg zeg ik toch. Nou kom verdomme mee Julie!", roept ze boos en stampt op de vloer.
Heel wijselijk geeft Julie eens geen antwoord.
"Nee. Julie en Jessica blijven hier, tot jij weer een beetje de oude bent", zeg ik.
Voor ik kan reageren heft Sam haar hand en geeft me een klap in mijn gezicht. Ik wankel, grijp naar mijn gezicht en ben te verbijsterd om te reageren. Haar hand brand in mijn gezicht.
"Mama", hoor ik Sara gillen.
In ontdooi uit mijn toestand en kijk Sam aan, furieus. "Je gaat weg. Nu. Waag het niet om ook nog maar één stap over deze drempel te zetten of ik geef je aan bij de politie. Begrepen? Wegwezen!", grom ik en gooi de deur met een klap dicht.
Ik hoor haar een kreet uitstoten, een klap tegen de deur en daarna is het stil. Ik kijk door het spionnetje en zie dat ze weg loopt.
Zuchtend laat ik me tegen de deur aan vallen en vraag me af wat er met dat meisje van vroeger is gebeurd. Zo heb ik haar nooit gezien. Nog niet eens in de buurt...
"Gaat het?", vraagt Julie aarzelend. Ik knik. "Sorry. Ik wilde je niet wakker maken..."
"Ben toch wakker nu", antwoord ik bits. Ik ben nog steeds boos om vannacht.
Sara komt naar me toe en slaat haar armen om mijn middel. Met grote ogen bekijkt ze mijn wang. "Je bloedt", zegt ze.
Verbaasd kijk ik in de spiegel van de wc en zie inderdaad een bloedende snee over mijn wang lopen. Ook dat nog.
"Dat is van haar ring", zegt Julie en zucht. "Dat heb ik ook gehad."
Even gaat er een steek van medelijden door mijn hart, maar ik laat het niet blijken. Laat haar zelf maar beginnen met excuses, ze is volwassen genoeg om dat te begrijpen.
Ik dep mijn gezicht met wat wc-papier als Rose en Jaylynn naar beneden komen. "O, mama! Wat heb je gedaan?", piept ze met grote ogen.
Rose kijkt me bezorgd en onderzoekend aan.
"Julie komt hier weer slapen, samen met baby Jessica. Tante Sam was daar een beetje boos over. Geen zorgen, het doet geen pijn", lieg ik, terwijl ik de snee voel kloppen.
"Kom mee", zegt Rose en trekt me naar de keuken, waar ze de EHBO kit tevoorschijn tovert. Ze druppelt er wat jodium in en ik schiet bijna tegen het plafond van de prikkende pijn.
Rose grinnikt. "Zo, nu laten drogen. Een pleister op je gezicht zullen we maar niet doen", knipoogt ze en kust mijn lippen. Ik voel haar onrust en verlangen naar mij.
Ik laat me gaan. Mijn handen schuiven achter haar rug en in haar nek en drukken haar tegen mij aan. Onze monden versmelten opnieuw en voor een paar seconde zijn we één. Twee kloppende harten, één ziel. Ik voel precies wat zij voelt.
"O, schatje, wat doe je toch altijd", mompelt Rose tegen mijn lippen.
"Ik kwam op voor mijn dochter", zucht ik.
"Ik ben trots op je." Ik had verwacht weer een preek te krijgen over voorzichtig doen, maar niet dus.
"Hou van je", fluister ik en streel haar gezicht. Ze kijkt me liefdevol aan en kust me nog eens.
Alsof er een knop wordt omgezet veranderd de liefde in onze kussen in verlangen en passie. Stevig druk ik me tegen haar aan, wring mijn been tussen de hare en schuur zachtjes tegen haar aan. Ik voel en hoor haar hijgen in mijn mond en binnen één seconde ben ik zeik nat tussen mijn benen.
"Ik zou een moord doen voor nog eens een spontaan potje seks op de bank of in de keuken", fluistert ze in mijn nek, terwijl ze me kust.
Ik denk even na. "Misschien is dat wel mogelijk", zeg ik en trek mijn wenkbrauwen speels op als ze me verbaasd aan kijkt.
"Hoe?"
"Geen zorgen, ik regel het. Lekker ding", fluister ik en kus haar nog één keer voor ik me klaar ga maken om de kinderen naar school te brengen en te werken.

"Hé, John. Luister, ik wil dit weekend eens een romantisch weekendje doen met Rose. Zou het mogelijk zijn dat jullie Sara te logeren hebben?"
"Wat leuk. Ja natuurlijk. Wanneer wil je haar brengen?", vraagt mijn lieve broertje.
"Vanavond? Dan komen we haar zondag weer ophalen. Goed?"
"Prima. Ik zal het Micah zeggen, hij zal het super vinden."
Micah en Sara zijn nog steeds als twee handen op één buik. Ze verschillen tenslotte maar een half jaar en zijn praktisch opgegroeid als broer en zus.
"Dank je, lieverd", zeg ik en hang op om vervolgens Heather te bellen.
"Hi, mam. Is het goed als Katie en Jay bij jullie komen logeren dit weekend? Ik wil graag even met Rose alleen zijn", vraag ik.
"Maar natuurlijk. En Sara dan?"
"Die slaapt bij John."
"O, natuurlijk. Bij Micah, hoe kan het ook anders", grinnikt ze. "Geen probleem. Breng je ze vanavond al?"
"Graag."
"Prima, tot vanavond", hangt ze op en ik ga verder met mijn werk.

"Je hebt me gebeld?", vraagt Julie als ze eindelijk terugbelt.
"Ja, klopt. Luister, je moeder en ik willen dit weekend even alleen zijn. Pak jij maar een hotel met Jessica, ik betaal."
"Dat laat ik me geen twee keer zeggen", grinnikt ze en we maken wat afspraken.
"Goed, veel plezier", zegt ze en ik hoor de ondertoon in haar stem. Geil, vermengt met jaloezie.

"Ik ga er vandoor, ik moet de kinderen naar oma brengen", zeg ik tegen Sarah en ruim mijn spullen op. Neuriënd ga ik naar huis, pak de tassen van de kinderen op en haal ze van school.
"Verrassing", zeg ik als ze uit school gerend komen.
"Wat dan, mama?", vraagt Jaylynn.
"Jullie gaan dit weekend bij oma's logeren", zeg ik.
Het gegil van de meiden is oorverdovend. "Ik wil in het rechtse bed", roept Kate.
"Nee, ik! Jij was de vorige keer!", moppert Jaylynn.
"Dat vechten jullie maar uit met oma", lach ik en wens Heather en Tirza veel geluk daarmee.
We stoppen even bij de school van Sara en rijden daarna door naar John.
"Doei, mam, tot zondag", roept ze opgelaten en springt op en neer. Ik lach. Mijn kleine poppetje. Ik kus haar en zeg mijn broertje gedag, die geheimzinnig naar me knipoogt.
Jaylynn is onderweg naar het huis van mijn moeders in slaap gevallen. Glimlachend til ik haar uit haar kinderzitje en loop met haar naar binnen.
"Och, ze is uitgeput", zegt Tirza bemoederend en neemt het kleine lijfje van me over. Kate knuffelt uitbundig met haar andere oma en babbelt over school en over de pannenkoeken die ze gaan eten.
"Nou, liefjes, veel plezier", zeg ik en kus Kate haar voorhoofd.
"Dank je mama. Ik hou van je", fluistert ze in mijn oor.
Mijn hart smelt en ik houd haar stevig vast. Ook zij wordt al veel te groot.
Jaylynn slaapt nog steeds dus ik laat haar maar. Ze zal me toch niet missen deze dagen, denk ik lachend.
Fluitend ga ik naar huis en begin met koken van haar lievelingsgerecht. Overal zet ik kaarsen neer en steek ze aan. Een rustig muziekje ondersteunt de boel. Perfect. Nu ik nog.
Ik verdwijn naar boven en neem snel een douche om het zweet van de werkdag van me af te spoelen en trek een luchtige jurk aan. Mijn haren steek ik op en werk mijn make-up bij.
Helemaal klaar ervoor ga ik beneden op de bank zitten en wacht tot ze thuis is.
Na een half uurtje hoor ik de sleutel in het slot en ga staan. Ze komt de kamer binnen en haar mond valt letterlijk open van verbazing. "Wow", is het enige wat ze uitbrengt en kijkt mij aan. "Waar... Hoe... De kinderen?"
"Weg. Het hele weekend. We zijn alleen, twee dagen lang", fluister ik en zie hoe haar ogen beginnen te schitteren.
"O, Caith", zucht ze gelukkig en omhelst me. Een tijd lang staan we midden in de woonkamer. Mijn handen strelend over haar rug, haar hoofd op mijn schouder en haar armen om mijn middel.
"Ik hou zo veel van je", fluistert ze in mijn oor en hapt even in mijn oorlelletje.
"Doe dat nog eens en het hele idee van een romantische avond is van de kaart", grom ik en hap in haar lip.
Ze lacht haar tinkelende lach en ik kijk haar verliefd na als ze naar boven gaat om zich om te kleden. Die tijd gebruik ik mooi om onze borden op te scheppen en de lichten te dempen.
"Het is zo mooi", fluistert ze plots achter me. Ik draai me om en kan mijn ogen niet van haar af houden.
Haar werkkleding heeft plaats gemaakt voor een jurk die nauwsluitend om haar prachtige lichaam valt en haar slanke benen zijn gestoken in kleine sandaaltjes. Die prachtige blonde krullen van haar vallen golvend over haar schouders en ze glimlacht van oor tot oor.
"Jij bent mooi", fluister ik schor. Ik moet moeite doen om niet emotioneel te worden.
Ze merkt het en begint te lachen. "Charmeur. Kom hier." Ze strekt haar armen uit en omhelst me opnieuw.
"Kom, eten anders is je favoriete kostje dadelijk koud", zeg ik uiteindelijk en duw haar tegenover me.
Genietend van elkaar en het alleen zijn kletsen we over werk, de kinderen, eigenlijk de dagelijkse dingen. Tot ik plots haar voet tegen mijn been voel. Ik kijk haar aan, maar ze doet net of zij het niet is.
"Geile donder", zeg ik en ze kijkt me verbaasd aan.
"Hoezo?"
"Die voet van je... Nog even en ik heb geen honger meer", zeg ik veelbetekenend.
Ze lacht en duwt haar voet in één keer onder mijn jurk tegen mijn slipje aan.
Oké, die kan ze krijgen ook. Ik spring van mijn stoel, ben ik twee stappen om de tafel heen en trek haar omhoog. Voor ze tijd heeft om te reageren duw ik haar tegen de muur aan, mijn hand achter haar hoofd zodat ze niet botst en ik druk mijn lippen op de van haar.
Wild zoent ze me terug, sjorrend aan mijn jurk. Ik steek mijn armen omhoog en sta haar toe om dat onding uit te trekken. Ik doe hetzelfde bij haar en we weten niet hoe snel de lingerie uit moet. Hijgend bekijk ik haar naakte lichaam, op haar sandaaltjes na dan.
"Neuk me", zegt ze geil en sabbelt op haar eigen vinger. Dat hele beeld wind me zo ontzettend op dat ik naar boven vlieg om onze trouwe vriend te halen.
Als ik beneden kom zit ze al klaar op de bank, haar billen naar achter, haar ellebogen op de leuning. Ze kijkt me geil aan en maakt draaiende bewegingen met haar tong.
Ik loop hijgend op haar af, pak haar heupen vast, smeer de dildo in met haar eigen sappen en stoot naar binnen.
Rose gilt het uit van genot. Haar rug kromt zich en ze duwt zich dichter naar mij toe. "O, toe", smeekt ze en ik begin te bewegen. Mijn handen omvatten haar borsten terwijl we ritmisch tegen elkaar op bewegen. Kreunend ontvang ik iedere stoot in mijn eigen schoot en voel het heerlijke gevoel van een orgasme opborrelen.
"O, liefje, ga door", kreunt Rose onophoudelijk. Ze laat zich flink gaan, nu het eindelijk eens kan.
Ik voel hoe ze ongecontroleerder begint te bewegen en breng mijn hand naar haar klitje. Als ik de aanval op haar inzet houdt ze het niet meer.
"Caithlynn", gilt ze in extase, schokt, kreunt en valt uiteindelijk voorover op de bank.
Glimlachend gesp ik onze vriend los en laat hem uit me glijden. Ik ga naast Rose liggen en kus haar rug, haar schouders en haar gezicht. "Jij bent nog niet gekomen", zegt ze ineens.
Ik haal mijn schouders op, maar negeert het gebaar. Haar hand zakt af via mijn buik naar mijn kutje.
Terwijl ze haar mond op de mijne drukt, raken haar vingers mijn klitje. Ik veer op en kreun in haar mond. In een ongelofelijk snel tempo wrijft ze over me heen en ik voel het opnieuw opkomen.
"Rose", kreun ik en sla mijn armen om haar nek.
"Kom maar", fluistert ze en ik laat me gaan. Ik stijg op naar grote hoogte en explodeer in duizend kleine stukjes. Langzaam dwarrel ik weer naar beneden en val als een puzzel weer in elkaar. Als ik mijn ogen open hangt Rose met haar gezicht boven mij en kijkt me glimlachend aan.
"Hai", fluister ik en luister naar haar mooie lach.
"Dat was nog eens spontaan", zegt ze.
Ik knik. "En heftig."
"Ja, nou... ik zie nog sterretjes", grinnikt ze.
Ze komt half op me liggen en streelt mijn buik. Onze naakte, bezwete, lichamen zijn verstrengeld op de bank en niemand die binnen kan lopen! Heerlijk!
Blijkbaar dacht Rose het zelfde, want ze zucht en zegt: "Heerlijk zo."
"Ik ga met je vrijen, overal waar het normaal niet kan", fluister ik in haar oor en voel haar rillen.
"Dat klinkt zo geil", fluistert ze terug en we giechelen als twee schoolmeisjes.
"Trouwens, jij bent ook een lekkere... Heb ik zo mijn best staan doen op het eten en je eet het niet eens op!", zeg ik quasi verontwaardigd.
"Sorry, ik had mijn oog gevestigd op een ander hapje."
Ik schiet in de lach. "Alleen jij kan dat zo onschuldig laten klinken, geile donder."
"Laten we het nog een keer doen", glimlacht ze en stort zich op me.