Gruwel Of Gewoon Gay - 8

*Jan komt thuis en kreeg de achtergronden van de ouders van Martijn en Arend te horen. Hoe had het ooit zo ver kunnen komen.

Arend bleef nog even liggen. Hij wachtte op de rustige ademhaling van Martijn. Wat zou die doen. Hij sliep nu rustig. Hij draaide zich om en ging op zijn andere zij liggen.
Arend wilde naar zijn eigen bed. Hij stopte zijn broer goed in en gaf hem een kus op zijn krullenbol. Stapte voorzichtig uit bed en verliet de kamer van zijn broer met een natte boxer in de hand de kamer. Naar zijn eigen bed. De boxer rook naar zaad. Lekker dezelfde geur als die van hemzelf. Hij vroeg zich af of Martijn echt niets in de gaten zou hebben gehad. Ach, dat had je ook niet na een natte droom. Voldaan van het aftrekken dat dat bij Martijn nu toch eens gelukt was en met een glimlach naar Jan viel hij in een diepe droomloze slaap.

Deel 8

Met een schok werd ik wakker. Hoe laat is het. Het werd al licht. Door gisteravond had ik helemaal vergeten mijn wekker te zetten. Half zeven. Dat viel mee. Nog eventjes….. Ik dacht aan wat gisteravond allemaal bij Arend thuis was gebeurd. Veel, heel veel.

Toen ik thuis kwam zaten mijn beide ouders te praten in de keuken. Hun gesprek verstomde en ik keek ze beiden aan. Hun gezichten stonden bezorgd.

‘Ga zitten’ zei mijn vader. ‘We hebben vanavond wat gehoord dat ik vind dat je moet weten voordat je morgen naar school gaat.’

‘Je bedoelt dat van de dominee.’

‘Ja, Marieke heeft gebeld, maar we wisten het al, maar vertel eerst jouw verhaal’

Ik vertelde wat er die avond bij Arend en Martijn was gebeurd. Toen ik uitgesproken was bleef het een tijdje heel stil aan tafel.

Mijn moeder nam het woord en vertelde dat ik enige achtergrond moest weten omdat allemaal te kunnen plaatsen. Daar was ik nu oud genoeg voor en ik kon het beter van hen horen dan via de klaterbaan, want dat het de komende tijd zou klateren was wel zeker. En zo vertelde ze de achtergrond van de ouders van Arend.

‘Nanco, Arends vader en Wim zijn vriend waren jarenlang de meest begeerde vrijgezellen van het dorp. Knap, bekende modellen, maar vooral heel fijne spontane kerels. Iedereen mocht hen. Ze waren beiden onafscheidelijk. Ze woonden tijdens hun studie samen in Amsterdam.
Je vond hen samen of alleen vaak op covers of kalenders, maar vooral in reclamewerk. Vanaf ieder bushalte keken ze je aan. Het verdiende enorm goed, vandaar dat ze dingen om het geld niet hoefden te laten.
Menigeen was jaloers op dat stel. Groot, knap en financieel onafhankelijk. Het praatje ging dat die twee misschien samen wat hadden, ze zag ze altijd samen en nooit met een meisje. En omdat Nanco en Wim nog nooit een scharreltje of verkering hadden gehad zei men: ‘Er zit toch geen vrouwvlees aan.’

Dus was iedereen enorm verbaasd dat Nanco een relatie kreeg met Marieke. De knapste meid van de school. Ja, ze zat toen in het examenjaar van het VWO. Ze was een aantal jaren jonger, maar die twee waren verzot op elkaar. Je zag ze vanaf die tijd overal samen en ook vaak was Wim erbij.
Na zijn studie wilde Nanco weer terug naar het platteland. Hij kon de boerderij van zijn oom overnemen. Die had geen kinderen die hem wilde opvolgen. Omdat Nanco met het modellenwerk goed verdiend had kon hij de boerderij overnemen. Alles werd enorm gemoderniseerd. Hij was ook afgestudeerd aan de landbouwhogeschool en op de hoogte van alle nieuwe snufjes en paste die ook zoveel mogelijk toe.

Wim bleef in Amsterdam wonen en kocht van zijn verdiende geld een mooi grachtenpand. Hij ging verder met zijn modellenwerk. Maar dat niet alleen. Omdat hij de sociale academie had gedaan ging hij werken in de opvang en verslavingszorg. In de weekenden was hij bijna altijd op de boerderij te vinden. Boze tongen beweerden dat hij jaloers was op de relatie van zijn vriend.

Maar niets was minder waar. Hij vond het enorm fijn voor dat stel. Maar zoals dat wel eens gaat bij verliefde stelletjes die het niet zo nou nemen met de voorbehoedsmiddelen, raakte Marieke snel zwanger. Ze kon nog net haar examen doen en trouwde daarna met Nanco. Het werd een enorm feest. Wim was de ceremoniemeester en het halve dorp was uitgenodigd. Een feest waar velen nog jaren over spraken. Op geld hoefden ze niet te letten en ze lieten het toen ook breed hangen.

Na een half jaar werden de beide jongens geboren en Nanco was in de wolken. Marieke had het razend druk met die twee kornuiten en toen die vier jaar waren raakte ze weer zwanger. Dit ging niet goed, maar dat heb je vanavond gehoord.
Martijn en Arend hebben we een tijdje in ons gezin opgenomen. Ze konden wel hulp krijgen maar Nanco kende ons. (Jij speelde vaak bij ze) Ze waren erg op zich zelf en niet zo gek op vreemd volk.

Die gebeurtenis gaf een enorme ommezwaai aan hun leven. Marieke kreeg ontstekingen en is zwaar ziek geweest. Het zag er zelfs naar uit dat ze het niet zou halen. Haar leven hing weken aan een zijden draad.
In die tijd heeft Nanco hulp en steun gezocht bij de dominee van die kerk. Deze gaf de schuld aan Nanco’s zondige manier van leven en dat dit een boetedoening was die zij moesten ondergaan. Ze wilden graag nog meer kinderen, maar door haar ziekte was de kans klein dat dat ooit nog eens zou lukken. Daar ging Marieke enorm onder gebukt. Zij geloofde niet in die boetedoening, maar Nanco ging daar helemaal in op en hoopte dan dat hem zou vergeven. Tot zelfs vorig jaar dat hij in de kerkenraad kwam. Dan zou God hem wel genadig zijn.
Marieke hield van de kinderen en van Nanco en daarom is ze bij hen gebleven. Maar aan jouw verhaal te horen was nu de maat vol en worden er nu spijkers met koppen geslagen.’

Dit werd mij in vertrouwen gezegd en ook dat we allemaal achter hen moesten blijven staan.

‘De jongens blijven nu eenmaal ook een beetje onze kinderen.’ Zei mam met een glimlach. ‘Maar nu naar bed jongen. Je ziet er moe uit. Ik hoop dat je kunt slapen kerel want het zal morgen het dagje wel worden. Als zo’n gerucht eenmaal gaat rond zoemen, spreekt iedereen erover en ieder maakt er dan ook nog haar verhaal van. Maar we moeten heel oplettend zijn, zodat slachtoffers niet nog een keer slachtoffer worden. Ik zal er morgen op kantoor al wel mee te maken krijgen.’

Ik gaf beiden een kus en ging naar boven. Ze moest eens weten dat Arend hun schoonzoon zou worden. En hun zoon homo. Ik vond het zelf nog moeilijk dat woord in mijn gedachten te hebben, maar het gevoel was er nu eenmaal en ik was smoor verliefd op Arend en Arend was een jongen en hij ook en dan ben je homo. Nou, so what! Beter een homo dan een Gruwel.

Het was al laat en snel dook ik mijn bed in. Ik kon direct de slaap niet vatten. Alles maalde me door het hoofd. Het was net of ik in een draaimolen van emoties zat. Al dat gedoe bij Arend thuis. Wat zal er de komende tijd niet allemaal gebeuren. Een vat vol vraagtekens. Een hoofd vol vraagtekens.

En dan al die vraagtekens bij mijzelf. Jaren latent aanwezig geweest. Nooit uitgesproken. Nooit verder over nagedacht. Nooit echt bij stil gestaan. Nooit afgevraagd: Ben ik homo? Waarom niet. Was ik nou zo naïef? Ik was achttien, al jaren bezig met mijn lijf en seksuele gevoelens, waar ik enorm van genoot. En dan niet mezelf afvragen over mijn geaardheid. Nee, helemaal niet. Tijdens biologie uitgebreid gehad over seksualiteit. Van Hetero, Bi, Homo,Trans tot A-seksueel waarbij wij lachend eraan toevoegden hyper-seksueel. En dat natuurlijk niet bij jezelf nagaan. Luiken dicht en oorkleppen op. Stom, stom, stom…… Was hij nou zo onnozel? En Arend dan. Zou die ook zo onnozel zijn geweest. Die zei echter wel dat hij al een tijd meer voor mij voelde dan een gewone vriend. Maar hij wist daar ook geen raad mee. En waarom had ik die gevoelens wel voor Arend en niet voor Martijn. De beide broers leken als twee druppels water op elkaar. Maar toch………….

Achteraf bekeken, nu ik plotseling geconfronteerd werd met dat ik geen meisje had. Mijn plotselinge aangewakkerde verliefde gevoel voor Arend hadden mijn ogen toch moeten open doen gaan?
Terug kijkend had ik meer belangstelling voor jongenslijven dan meisjeslijven. Tijdens gym of tijdens het zwemmen trokken me de gespierde armen, benen, torso’s, nekken en kaken me van jongens veel meer aan dan de ronde mollige vormen en billen van meisjes. De ontwikkeling die we meemaakten en van elkaar zagen boeide me enorm. Mijn aandacht ging uit naar de haren die bij de jongens op de benen groeiden. Het eerste schaamhaar, groter wordende piemels. Zakken die uitgroeiden en zich vulden met dikke ballen. Vol belangstelling volgde ik de ontwikkeling van mijn mannelijke klasgenoten. Een harde strakke kont trok mijn aandacht en geen stel rond wiegende billen van de dames. Niet dat ik daar een afkeer van had. Helemaal niet. Maar het trok niet die speciale aandacht die erotische geladen was. Ik wist niks van erotische lading. Bij mij was het nog gewoon belangstelling, aandacht of zo iets. Maar had niets met seks te maken. Maar als ik met me zelf aan het spelen was en dacht aan die ontelbare orgasmen moet ik wel erkennen dat ik dan nooit dacht aan meisjes. Ik was vooral met dat heerlijke gevoel bezig wat mij de hoogste bergen deed over vliegen. En dacht dan wel eens aan ons gespook op de hooizolder. Dat was dan natuurlijk samen met Arend en Martijn en dat waren jongens. Maar homo’s? Nooit bij stil gestaan.

Maar dat ik zo’n ukkel was om geen verband te leggen tussen mijn erotische gevoelens en mijn geaardheid kon ik niet bij. Ik wist zeker, nu ik gevreeën had met Arend, dat ik homo was. Hier kon geen meisje tegenaan. Niets wond mij meer op dan een mannenlijf met alles erop en er aan. Een heerlijk pik om aan te zuigen en te trekken. Een stel lekkere ballen om mee te spelen. Een paar heerlijke harde stevige billen om in te knijpen. Een brede gespierde rug en nek om te strelen.

Hier had ik vanmiddag mijn eerste kus gekregen en gegeven. Hier was ik voor het eerst gepijpt en had ik gepijpt. Hier had ik voor het eerst het zaad van een ander doorgeslikt. Het ging allemaal zo snel en zo vanzelf.

Ik streelde me over mijn naakte lijf. Direct had ik weer een knoepert van een stijve. Die maakte vandaag wel overuren. Langzaam trok ik aan mijn zo vertrouwde maatje. Deze was vandaag voor het eerst aangeraakt en gezoend door een ander. En door wie: Arend…er trok een siddering van genot door mijn lijf en ik begon weer te tintelen. Ik voelde in gedachten de lekkere blonde krullenkop zijn sterke gespierde hals en zijn borstkast. En terwijl ik met de tong langs mijn lippen ging verbeelde ik me dan ik zijn tepels likte en naar beneden afgleed om zijn zalige pik in de mond te nemen.
In gedachte kneedde ik zacht die heerlijke grote ballen en zoog aan die machtige staaf. En of ik het nu wilde of niet maar helemaal vanuit mijn tenen kwam weer een orgasme op zetten. Mijn buik, benen en borst verkrampten en ik spoot mijn zaad over mijn buik. Heerlijk verspreidde ik het met beide handen over mijn lijf. Het zilte vocht werd snel opgenomen door mijn hete lichaam. Ik doezelde in de volle zaadlucht en genoot daarvan. Ik draaide me om en viel in slaap.

Ik was vergeten de wekker te zetten en werd met een schok wakker. Een dikke ochtend paal begroette me wellustig. Arend, was je maar bij me. Het zaad kookte al weer in mijn ballen. Nou vooruit, snel dan maar even. En met Arend in zijn gedachte trok ik me in een mum naar een hoogtepunt. Ik ving het zaad op in mijn handpalm en slurpte het op. Lekker. Het smaakte net zo als dat van Arend. Heerlijk dat zalige geile spul doorslikken. Nu opschieten en naar school. Daar zag ik Arend weer… hoe zou dat zijn?
Zouden Martijn en hij wel hebben kunnen slapen na wat er gister allemaal was gebeurd?
Zou hij ook nog aan hem gedacht hebben?
Gauw even een douchen, want dat was na zo’n nacht wel nodig. Deze rustige jongen veranderde in één dag in een spuitende seksbeluste super geile puberende fontein die van geen ophouden wist. Daarna aankleden en naar beneden.

‘Opschieten Jan’ klonk het van beneden. ‘Anders ben je te laat en zonder ontbijt kom je niet weg’.

Snel douchte ik me, schoot in mijn kleren, pakte mijn tas en vloog naar beneden.

Mijn moeder en broertje zaten nog aan tafel, mijn vader was al weg. Tijdens het ontbijt zei mam:

‘Marieke heeft gebeld en gevraagd of je wel had geslapen. Verder hebben we een afspraak gemaakt en ze komt na het melken met Nanco op mijn kantoor. Daar gaan we verder bekijken welke stappen we kunnen ondernemen. Zul je goed op de jongens letten kerel? Ze zullen je steun wel nodig hebben.’

Ze moest eens weten hoe ik op hen lette vooral op die ene. Een instemmende knik een kus en weg was ik. Wat zou deze dag brengen.

De tweeling was nog niet op onze ontmoetingsplek om samen door te rijden naar school. Nog even wachten, dan zag ik Arend weer.