De Pesters - 1

Het was een vermoeiende dag vandaag. Hjalmar kwam thuis en gooide zijn schooltas van zijn rug. De woensdag was altijd een dag die lang was, het was niet zozeer hoeveel vakken hij had, maar vooral het aantal vakken die hem totaal niet lagen. Scheikunde, natuurkunde en dan als toetje op de kers was er ook nog eens gym als laatste lesuur. Nog aan het nazweten van de dag trok Hjalmar zijn kleding uit en stapte in de douche. Net voordat hij de kraan wilt opendraaien hoort hij dat hij een appje binnenkrijgt. Met een zich stapt hij onder de douche en droomt met zijn gedachte weer weg naar het laatste lesuur.

Vaak erg dromerig en vandaag weer. Het is voetbal. Als hij ergens een hekel aan heeft, is dat we voetbal. Zijn klasgenoten kiezen hem als laatste, zoals wel vaker het geval is. Tijdens het spel hangt hij er vooral bij en krijg hij af en toe een stoot als een klasgenoot tegen hem aan botst. Hij is dan ook vooral blij als het eindsignaal klinkt.

Het is het laatste uur en niemand neemt de moeite om een douche te nemen. Ook Hjalmar niet. Fijn, geen geklier van zijn klasgenoten. Bij hem in de klas doucht iedereen met z'n boxer aan. Maar Zo nu en dan is Hjalmar de lul en wordt zijn boxer omlaag getrokken. Hij is het gewend. 17 is hij nu. An sich blij met zijn leventje, een paar goede vrienden maar vooral lekker op zichzelf. Toch steekt het hem dat hij regelmatig als buitenbeentje wordt beschouwd. Met z'n 1.89 is hij een lange jongen en hij ziet er niet verkeerd uit.

Als er op de deur wordt gebonkt hoort hij zijn moeder vragen of hij zo komt eten. Kennelijk is het al weer een 20 minuten later en staat hij weer eens te lang onder de douche. Hjalmar kleedt zich aan en gaat naar beneden. Zijn vader en zus schuiven ook aan de tafel en samen hebben ze het over komend weekend. Ze gaan een weekendje weg met de hele familie. Gezellig naar Zeeland.

Als Hjalmar later op zijn bed ligt ziet hij dat hij een aantal berichten heeft ontvangen. Alle berichten komen van twee onbekende nummers. Als hij begint te lezen, rollen langzaam de tranen over zijn wangen.

'Flikker op homo'

'We zien je wel kijken naar ons, vieze poot'

'Mensen zoals jij hebben geen recht om te leven'

Het is amper twee maanden geleden dat hij uit de kast is gekomen bij Harm. Hij altijd zag hem als zijn beste vriend, maar het contact verwaterde snel. Al snel wist de hele school van zijn geaardheid. Hij trok zich er niet zoveel van aan, veel kon hij toch niet aan zijn geaardheid veranderen. Hij hoorde af en toe wat vervelende opmerkingen. Een paar keer had Harm achter hem gestaan terwijl hij in zijn kluisje bezig was. Hij fluisterde dan in zijn oren, vertellend hoe ranzig hij het wel niet vond. De laatste twee weken leek het allemaal wat erger te worden.

Tot nog toe hadden de treiterijen alleen op school plaatsgevonden. Het krijgen van zulke berichten was nieuw. Het voelde benauwend. Hjalmar veegde zijn tranen weg, zuchtte eens diep en besloot zich er niet druk om te maken. Hij blokkeerde de nummers en trok zijn kleren uit. Hij klom onder de dekens om zijn benen op te trekken en er een paar keer over heen te wrijven. Hij voelde de haartjes op zijn benen langzaam door zijn vingers glijden. Hij strekte zich uit en viel zo in slaap.

In de ochtend werd Hjalmar wakker. Hij merkte dat hij nogal een fijne droom moest hebben gehad. Zijn boxer was duidelijk nat van zijn voorvocht en sperma, zijn pik was nog half stijf. Toen hij opstond zag hij pas hoe groot de vlek zich aftekende in zijn lichtblauwe boxer. Die koest maar ergens onderin de wasmand terecht komen. Zijn moeder had wel eens een commentaar gemaakt en toen Hjalmar net in de puberteit kwam had ze een keer een toiletrol op zijn bed gelegd, met een post-it met de tekst 'succes ;-)' erop geschreven. Gelukkig kon Hjalmar er om lachen. Zijn ouder wisten al enige tijd dat hij op jongens valt en zijn altijd een goede steun voor hem geweest.

Hjalmar moet nu opschieten als hij nog op tijd wil komen. Hij trekt zijn Vans aan, springt op zijn skateboard en is op weg naar school. Niet veel later staat Hjalmar weer bij zijn kluisje. Als hij deze net wilt sluiten, wordt de deur dichtgeduwd en zijn vingers komen er tussen te zitten. Hij geeft een kleine schreeuw van pijn. Het blijkt Harm te zijn, hij lacht recht in het gezicht van Hjalmar en loopt dan verder met zijn vrienden verder. Hij hoort ze lachen en ondertussen is Bart er bij komen staan. Bart is al sinds de basisschool vrienden met Hjalmar en hij zag het allemaal gebeuren. Hij neemt Hjalmar mee naar de toiletten en houdt de hand van Hjalmar onder de kraan. Hjalmar zegt niks en laat het gebeuren. Bart vraagt wat er gebeurd.

'Ik wert het niet, gister kreeg ik ook al nare berichtjes'

'Wat een klootzak is die Harm zeg. Niks van aantrekken'

Bart neemt de hand van Hjalmar vast en kijkt er na. Bart is een echte scout, guitige jongen, weet alles van de natuur en een echte goedzak. Zijn vriendin heeft hem net gedumpt. Hij baalde er als een stekker van, maar begreep het ook wel. Zijn vrienden waren nu eenmaal belangrijk.

'Nou, het lijkt niet alsof het gebroken is, gaat het weer een beetje?'

'Jawel... Thanks man.'

Hjalmar geeft Bart een klap op de schouder en lacht als een boer met kiespijn naar Bart. Het doet zeer, maar hij wil geen medelijden hebben en geen aandacht trekken. Dat verdient Harm niet.

Als de dag tot een einde komt, zoekt Bart hem op. Hij vraagt of ze samen de stad zullen ingaan, nog wat hangen. Niet veel later hangen ze bij het skatepark. Bart en Hjalmar zijn aan elkaar gewaagd en uitgeput vallen ze neer in het gras. Bart - een echte allesvriend - begint meteen te vragen naar het incident van vandaag.

'Hoe lang is dit al aan de gang Hjalmar?'

Hjalmar draait zich op zijn zij en kijkt naar Bart. Hij moet zijn ogen een beetje dichtknijpen, de zon staat bijna recht in zijn ogen.

'Na, sinds Harm weet dat ik op jongens val, wil hij niks meer met mij te maken hebben'

'Ach, veel mis je ook weer niet aan die vriendschap. Als je het mij vraagt is hij gewoon jaloers hoe zelfverzekerd jij bent'

'Dat zal wel meevallen allemaal.'

'Je ziet er goed uit...' Bart is even stil. 'Ik zou het wel weten...'

Hjalmar kijkt naar Bart. Bart kijkt hem aan met een glimlach. Even is Hjalmar van de kaart gebracht. Wat moet hij hier nu mee.

'Zin om nog even bij mij te hangen?' Vraagt Hjalmar dan om het ijs te breken.

Ze skaten naar huis en thuis aangekomen begroet de moeder van Hjalmar ze vriendelijk. Ze besluiten om een potje Stratego samen te spelen. Het gaat er serieus aan toe. Opeens voelt Hjalmar tijdens het spelen de voet van Bart over zijn voet wrijven. Normaal zou Hjalmar er niks van denken, ze zijn vaak genoeg wezen kamperen en zijn niet vreemd van elkaar. Maar als hij Bart aankijkt, trekt deze snel zijn voet weg. Hij lijkt zich betrapt te voelen.

Als de het tegen bedtijd loopt, gaat Hjalmar samen met Bart naar de voordeur! 'Thanks! Dit was wat ik nodig had vandaag'. Bart kijkt Hjalmar aan en wrijft eens over zijn rug. 'Het komt allemaal wel goed man, maak je vooral niet druk'. Ze geven elkaar een manhug en met gemengde gevoelens gaat Hjalmar naar bed.