Mark De Buurjongen - 8

Gisteren, donderdag in de herfstvakantie hadden Mark en ik eerst een geil begin van de ochtend. Erna zijn Mark en ik een dagje erop uit gegaan. We bezochten een kasteel, aten pannenkoeken en gingen nog een paar boodschappen halen.

Het is vrijdagochtend 9:30 uur en ik werd wakker omdat Mark naast mij in bed plofte. “Goedemorgen schone slaapster”, zei Mark tegen mij. Ik gaapte, terwijl ik mij uitrekte. “Zo, jij bent al op tijd wakker jochie”, zei ik. “Hoe komt dat?” “Gewoon, ik weet niet, ik was al wakker”, zei Mark. “Kom even naast mij liggen.” Dat deed Mark. “Ik vroeg mij af wat je van Sjoerd vind.” Mark keek mij even aan en zei dat hij Sjoerd wel een leuke, aardige en lieve gozer vindt. Maar dat hij niet goed weet of Sjoerd dat ook van hem vindt. En wat Sjoerd ervan zou vinden als hij erachter komt dat hij homo is. “Ik heb de indruk dat Sjoerd een hele lieve, gevoelige jongen is, die tot nu toe alleen maar positief over jou heeft gesproken. Kortom, dat hij vast niet moeilijk zal doen als jij je seksuele voorkeur aangeeft. Ik denk dat Sjoerd meer begrip heeft voor anderen en hun anders zijn dan je misschien zou verwachten. Hij heeft ten slotte zelf ook al het een en ander meegemaakt in zijn korte leven. En ook is hij iets ouder dan jij. Misschien kunnen jullie elkaar steunen en helpen, als dat nodig is en de oude vriendschap weer voortzetten”, zei ik. Mark knikte hierbij. Hij gaf aan dat hij tot nu toe heel fijn contact had met Sjoerd en ook echt een klik ervaarde. Hij vond het jammer dat ze elkaar een tijdje uit het oog verloren waren, maar dat hij het prettig vond dat hij weer contact hebben. En dat hij dit ook zeker wilde behouden. Als Sjoerd dat ook wil ten minste. Ik gaf aan dat ik die indruk zeker ook had. Mark knikte weer en zweeg toen even. Hij lag duidelijk na te denken over Sjoerd. Ik maakte van de gelegenheid gebruik. “Even iets heel anders Mark”, zei ik. “Toen ik gisteravond je wasgoed bij elkaar raapte uit je tas, vond ik een sleutel en die is niet van ons huis. Kun jij mij uitleggen hoe dat zit?”

Mark keek mij met grote ogen aan en hij wilde uit het bed stappen. “Ho ho jochie, zo makkelijk kom je niet van mij af. Kom eens terug en vertel eens eerlijk hoe het zit!” Mark kroop weer terug onder de dekens en keek mij met verschrikte ogen en een beetje bang aan. Ik zei dat hij niet bang hoefde te zijn dat ik hem ineens buiten zou zetten, maar dat ik openheid en eerlijkheid wel heel belangrijk vind. Mark knikte en gaf aan dat hij zijn moeder dinsdagochtend kort telefonisch sprak, waarbij zijn moeder vertelde dat zij een aantal dagen weg zouden zijn. Ook had hij Jan zijn moeder iets horen zeggen over familiebezoek en logeren van Jan en zijn zusje. Kortom, dat hij hen niet tot last wilde zijn. Zijn moeder was in de veronderstelling dat hij langer kon blijven logeren bij Jan. Toen hij afscheid nam van Jan, besloot hij naar huis te gaan en daar te kijken wat hij kon doen.

Onderweg kreeg hij een lekke band en zette hij zijn fiets tegen een boom op slot. Daarna liep hij in de koude regen naar huis. Onderweg bedacht hij dat hij het contact met ons altijd erg fijn vond en hij eigenlijk liever niet alleen thuis wilde blijven. Kortom, hij besloot met een smoes aan te bellen. “Dat liep alleen een beetje uit de hand”, zei Mark, met een hoogrode blos op zijn wangen. “Sorry Bas, dat ik niet helemaal eerlijk tegen je was. Ik zal het niet meer doen.” Ik zuchtte diep, keek hem even zwijgend aan en vervolgens knuffelde ik hem. Ik zei dat ik zijn excuses aanvaarde en dat ik in het vervolg wel wilde dat hij altijd open en eerlijk tegen ons is. “Dat is heel belangrijk wanneer we elkaar vertrouwen.” Mark knikte en beloofde dat.

Ik gaf aan dat ik zijn wat onhandige keuzes begreep en het ook niet goed had gevonden als Mark alleen al die dagen thuis was gebleven. Dus wanneer zo’n situatie weer plaatsvindt, hij altijd aan zijn ouders of ons advies kon vragen om te kijken wat er misschien qua oplossing mogelijk was. Mark knikte weer en hij kon weer een beetje lachen.

Na het ontbijt kwam Sjoerd ’s ochtends om 10:00 uur via de achterdeur binnenlopen. Hij had een behoorlijk dikke en rode wang. Hij keek erg verdrietig. Toen hij mij zag, vloog hij direct in mijn armen. “Wat is er met jou gebeurd?”, vroeg ik, al kon ik er wel naar raden. “Mijn vader”, zei Sjoerd alleen maar. Ik pakte een washandje met een cool-pack en gaf die aan hem. Sjoerd vertelde dat zijn vader vanmorgen ergens boos om was en dat Sjoerd net op dat moment langs kwam en een klap kreeg.

Een aantal minuten was het stil in de keuken. Sjoerd zat verdrietig op een keukenstoel, Mark zat er zwijgend naast en ik dacht na.

“Sjoerd, ik maak mij best wel grote zorgen over je en ik wil daarover overleggen met een oud collega die inmiddels bij de Raad voor de Kinderbescherming werkt.” Sjoerd zette grote ogen op en keek een beetje angstig. “Ik wil niet dat je mij naam noemt”, zei hij direct.

Ik vroeg of Sjoerd het goed vond dat ik met haar ging bellen om te kijken wat verstandig en mogelijk is, maar dat ik niet direct zijn naam zou noemen. Sjoerd knikte.

Mark sloeg zijn armen om Sjoerd heen en zo te zien vond Sjoerd dat niet erg. “Ik loop even naar boven en ga meteen even bellen jongens. Jullie vermaken je vast wel even met elkaar”, knipoogde ik. Beider wangen kleurden een beetje roder.

Ik liep de trap op. Boven in de studeerkamer gekomen belde ik direct met Elize, mijn oud collega van vroeger. Ik legde haar kort de situatie uit en vroeg haar wat zij in zo’n geval zou doen. Het ging ten slotte om een minderjarige, maar die bijna meerderjarig werd. Kortom, wat is verstandig en nog mogelijk. Elize gaf aan dat er in zo’n situatie vaak weinig meer mogelijk is. Wanneer het bijvoorbeeld via de Raad tot een rechtszaak zou komen, was de kans aanwezig dat Sjoerd in dit geval al meerderjarig was, dus dat zij dan weinig meer konden uitrichten. Hooguit misschien met een beetje moeite een begeleid kamertrainingscentrum, waar Sjoerd dan onder begeleiding zou kunnen gaan wonen. Wel adviseerde ze om aangifte te doen of in ieder geval contact op te nemen met de politie om melding te maken van de situatie. Zodat zij ook op de hoogte zijn en mogelijk kunnen handelen. Ik bedankte Elize en hing op.

Ik belde hierop meteen met Rob, mijn man. Hij nam vrij vlot op. Ik legde hem kort uit wat er met Mark en mij voorgevallen was, maar ook de situatie rondom Sjoerd. Rob is iets ouder en heeft veel levenservaring. Kortom, hij keek niet zo heel gauw op van dingen, dus hij begreep mij en de situatie meteen. We spraken af dat Sjoerd altijd hier welkom is, ook als dat voor langere tijd nodig was. We konden wel een mooi plekje maken voor hem, mocht dat nodig zijn. Ook spraken we af dat het beter was als tussen Mark en mij nu geen avontuurlijke dingen meer zouden voorvallen. Dat begreep ik en had ik zelf ook al besloten. We bespraken nog wat dingen en spraken af dat ik contact zou opnemen met de ouders van Mark in verband met het avondeten van morgen. Hierna hing ik op.

Weer beneden gekomen keken de jongens mij vol verwachting aan. Ik legde de jongens de korte versie uit van wat Elize mij vertelde. Sjoerd keek steeds bozer en verdrietiger. Hij wilde aan de ene kant aangifte doen, maar aan de andere kant de situatie ook niet op de spits drijven. We spraken af dat hij en ik morgen, op zaterdagochtend samen naar het politiebureau zouden gaan om de situatie te bespreken.

“Nu wil ik dat Mark even meeloopt, we moeten nog wat zwemspullen verzamelen, omdat jullie straks gaan zwemmen.” Sjoerd knikte en zei dat hij het begreep. Hij vermaakte zich wel even.

Bovengekomen nam ik Mark eerst mee naar de studeerkamer en deed de deur dicht. Ik vertelde hem dat ik met Rob gesproken had en hem alles verteld had. Mark kleurde een beetje, maar knikte alleen. Ik legde hem uit dat ondanks dat ik het heel erg fijn en lekker vond, het beter was als er tussen ons niks meer zou gebeuren. Ook nu knikte Mark en hij zei dat hij het begreep.

“Het zou alleen maar tot problemen kunnen leiden. Maar,… maar als ik vragen heb of wat wil uitproberen, mag ik?” “Ja jongen, dan mag je altijd komen of advies vragen. Maar ik weet zeker dat je ouders ook heel veel weten en kunnen uitleggen, dus ik denk dat het belangrijk en verstandig is dat je eerst probeert om naar hun te gaan. Ook denk ik dat het voor jou prettiger kan zijn als je ouders weten dat je momenteel jongens leuker en interessanter vindt, dan de meisjes.”

Mark keek een beetje angstig en piepte, “maar als ze nou boos worden?” “Lieve jongen, ik kan mij voorstellen dat het even wennen is, maar ik weet bijna zeker dat je ouders niet boos zullen worden. Sterker nog, ze gunnen jou het allerbeste en willen alleen maar dat je gelukkig wordt. Dus het zou mij verbazen. Ik denk dat hun reactie jou nog heel erg zal meevallen. Je hebt ten slotte geen vader en moeder zoals Sjoerd.” Mark gaf aan dat hij het begreep, maar het eng en lastig vond.

“Ik zal je nooit ergens toe dwingen. Je moet zelf het moment bepalen en bedenken of je het wilde vertellen, maar als je hulp nodig hebt, kun je die altijd aan ons vragen. Uit eigen ervaring weet ik inmiddels dat het heel prettig en bevrijdend kan zijn om te vertellen wie je echt bent, zodat je voor 100% jezelf kunt zijn”, zei ik, terwijl ik mijn arm om hem heen sloeg. Mark sloeg ook een arm om mij heen.

“Misschien wil ik het morgen wel vertellen, als mijn ouders thuis komen. Ik wil het eigenlijk al langer vertellen, maar ik kan steeds geen geschikt moment vinden”, zei Mark. “Je hoeft nu nog niet te beslissen, maar geef maar een seintje als je het wilt vertellen of hulp daarbij wil.” Mark knikte.

We zochten de benodigdheden voor het zwemmen van vanmiddag bij elkaar en Mark koos voor een mooie groene, strakke zwemboxer. Erna gingen we weer naar beneden. Sjoerd zat op de bank en keek op van zijn mobieltje.

“Mijn moeder heeft net een sms gestuurd en gezegd dat ze definitief uit huis vertrokken is. Ze is nu onderweg naar de andere kant van het land.” Met een grimas zei Sjoerd dat hij daar nu even niet mee bezig wilde zijn. Sjoerd kreeg een warme knuffel van Mark en een aai over zijn bol van mij. Ik overwoog om nog wat te zeggen en om te vragen of Sjoerd erover wilde praten, maar aan de blik in zijn gezicht te zien, leek het mij beter te wachten tot een ander moment.

Mark dekte de tafel voor de lunch en ook Sjoerd at mee. De jongens waren duidelijk in de groei, ze aten als bootwerkers en ik wist dat ik bijna nieuw brood nodig had. Gelukkig vind ik dat niet erg. De jongens brengen veel gezelligheid en reuring in huis.

Na de lunch gingen de jongens naar het zwembad. Mark leende mijn fiets met de belofte dat we vandaag zijn fiets met lekke band zouden ophalen. Zelf deed ik het een en ander aan klussen in huis, vouwde onder andere Mark zijn schone was op en bereidde ik het avondeten voor. Omdat Mark, zijn ouders, Rob en ik samen zouden eten, had ik lasagne gemaakt. Na het zwemmen kwamen de jongens uitgelaten terug. Ze hadden het duidelijk leuk gehad.