De Zes Van Klas 6a - 26

Vrijdag, laatste lesuur. Een les onder het thema “actua”. Dat kon veel, heel veel inhouden. Tijdens de pause hadden de zes reeds de tafels en stoelen in ene kring geplaatst. Ideaal om een discussieles te houden.
- Hoy, boys !
Als uit één mond
- Hoy, chief !
Leuke groep. En ik had de indruk dat ze inderdaad reeds een groep vormden.
- Heeft er iemand een vraag of opmerking ? vroeg ik.
- Ja, chief, we gaan woensdag lopen in Meulebeke. Ga je mee supporteren ?
- Nee, ik ga niet mee supporteren.
- O, dat is jammer….
- Jamaar, je begrijpt me verkeerd hé ! Ik ga wel mee hoor !
- Hoe ?
- Ja, ik zal jullie naar daar brengen met mijn auto.
- Alles zes ?
- Ja, alle zes !
- Welke auto heb jij ?
- Een familiale wagen. Plaats voor zeven personen !
- Whaw !
- Je blijft toch wel supporteren ?
- Natuurlijk, Lionel, natuurlijk.
- We zouden een soort clubkleren moeten hebben, stelde Luc voor, zo allemaal zelfde broekje en zelfde shirt.
- Ja, dat zou leuk zijn, voegde Arnold er aan toe.
- Ja, vulde Pedro aan, en met een logo of iets, zo van ‘6A’.
Algemene instemming. Doch hoe daar aan geraken ?
- Ik kan er voor zorgen, zegde Willem.
- Hoe ?

Willem vertelde dat hij een oom had die sportkledij en zo importeerde. Zowat alle merken. Ik schakelde de laptop in, surfte naar de site van de oom van Willem en we bekeken de diverse soorten sportbroekjes.
- Kort hé, boys, zegde Luc.
- Ja, leuk…
We vonden een prachtig Adidas-broekje, met split aan de zijkanten. Jammer, in het zwart. Een ander, zonder split, en misschien nog korter, met brede pijpjes. Wit ! Unanieme keuze ! Ze zouden er beeldig mee staan.
Willem telefoneerde naar zijn oom. Ja, ze waren in voorraad. Ja, hij kon ze leveren. En hij kon er ene logo op laten Tegen een gunstprijsje. Ja, voor elk twee broekjes.
- Chief, moet u ook zo’n broekjes hebben ?
- Zeker !
Iedereen moest zijn maat doorsturen naar Willem via email. Die zorgde dan voor de bestelling. Ik was enorm tevreden dat ze voor die ultra korte broekjes gekozen hadden.
- Boys, jullie hebben voor korte broekjes gekozen, niet voor die moderne spannende langere sportbroeken. Waarom ?
- Wij hoeven toch niet beschaamd te zijn over ons lichaam, antwoordde Willem.
- Nee, voegde Arnold er aan toe.
- Ik denk, zegde Pedro dat de commerce de mode maakt. Die moeten geld verdienen. Of iets praktisch is, dat kan hen geen moer schelen. Hetzelfde me de gewone zomermode. Wij waren een weke aan de kust. De meisjes hadden met moeite een lintje tussen hun billen en een schaamlapje vooraan. De jongens met van die verschrikkelijke zwembroeken die tot langs hun dijen kletsten van de nattigheid.

Er werd nog wat gediscussieerd en, tot mijn grote tevredenheid, hielden de zes meer van zwemslipjes voor jongens dan van die moderne zwemshorts.
- Let op, waarschuwde Pedro, als je zo’n kort sportbroekje aan trekt, zorg ervoor dat je een nauwsluitend slipje aan hebt.
- Ja, vulde Luc aan, of een jockstrap.
- Jockstrap ? vroeg Arnold.
- Ja, dat is zo’n slipje met achteraan enkel linten die rond je billen spannen. legde Luc aan. Die naam komt van ‘jockey strap’, dat was ondergoed dat de jockeys in Amerika droegen.
- Ha, ja, lachte Arnold, zo’n slipje waar je met je kont bloot staat.
- Ja, maar hele wat sporters dragen dat, legde Luc uit.
Willem begon te lachen.
- Hé, vroeg ik, wat hapert er ?
- Mag ik het vertellen ?
- Waarom niet ,
- Wel, ene maand of twee geleden keken we op tv naar de aankomst van een marathon, en de winnaar, ik weet niet meer wie het was, had ook ene kort broekje aan en reeds van een heel eind voor de aankomst bengelde hele zijn klokkenspel uit zijn broekje e het slingerde heen en weer.
- Nee zeg, merkte Arnold op.
De zes lachten. Ik ook.
- Hoe lang bestaan die nauwsluitende slipjes al ? vroeg ik. Vroeger droeg men gewoon onderbroekjes met korte pijpjes en in de winter onderbroeken met lange pijpen.
- Mijn opa heeft nog verteld van toen hij naar het regentaat trok…
- Is je opa leraar ? vroeg ik.
- Ja, hij is nu bijna tachtig en heeft altijd Nederlands en Engels gegeven.
- Ja, vertel eens…
- Wel toen ze de eerste keer turnen kregen, zegde de leraar dat ze allemaal een spannend slipje moesten dragen onder hun sportbroekje in plaats vna een gewoon onderbroekje. Want anders, als ze op hun rug lagen met hun benen omhoog en er kwam een vreemde in de turnzaal, dat die niet moest zeggen ‘wel wel wel, wat is dat hier voor een spel !”.
Bulderend gelach natuurlijk.
Ik had de indruk dat de zes echt reeds ene goede groep vormden en, dat ze hun mening durfden zeggen.

Half vijf, einde van de lessen.
- Goed weekend, boys !
- Goed weekend, chief.
Mijn tweede week als leraar zat er op. Een nu heel weekend voor mij alleen.

Eerst eens naar huis, naar ma en pa. Goeie dag zeggen, lekker boerenbrood kopen. Van daar naar de Colruytwinkel. Voorraad inslaan voor enkele dagen. Naar huis. Half acht ! Pizza uit de diepvries halen. Kleren uit trekken. En alleen zitten eten in de veel te grote keuken. Naakt. Zalig ! Poedelnaakt. Héhé, jullie deftige mensen, hier zit een leraar in zijn pietje blootje te genieten.

Telefoon.
- Bart wenst je een goeie avond.
- Hoy Bart, Tom hier.
- Tom… Tom… Tom ?
- Ja, Tom !
- Nu moet jij me toch even helpen hoor…
- Jou oom Antoon…
- Mijn oom Antoon… God, miljaard, ja. Ben jij Tom van in de tijd ?
- En of ! Hoe maak je het ?
- Goed jong, goed… Hoe kom jij aan mijn gsmnummer ?
- Jou oom hé !
- De klikspaan !
We lachten.
- En zeg eens Tom, welk goed nieuws ? Jij studeert nog ?
- Nee, nee, gestopt. Morgen ben ik bij jou in de buurt. Moet naar een begrafenis van de ma van een collega van mij. Mag ik even binnen springen?
- Natuurlijk, Tom. En of ! Rond de middag ?
- Ja, begrafenis om tien uur, dus…
- Goed jong, dan kun je meteen hier blijven eten en dan tateren wij er maar op los.
- Oke, dank bij voorbaat.
- Frietjes met kalkoennootjes…
- Hmmmm…. ik moest al eerder gekomen zijn.
- Tot morgen, Tom !
- Tot morgen, Bart.

Tom ! Hoe lang was het geleden dat ik hem nog gezien of gehoord had ? Als bengels speelden we af en toe samen bij oom Antoon. Tom woonde daar niet zover van af. Toen we zestien waren of zo, scheidden zijn ouders en ging hij met zijn ma ergens aan de kust wonen. Sindsdien had ik hem nooit nog gehoord. En nu belde hij op en zou hij op zaterdag langs komen. Ik verheugde mij er al op.

Wat tv kijken. In New York werden de aanslagen van 2001 herdacht. Verder niet veel zaaks. Vroeg naar bed. Dacht aan Tom. Leuke gast. Waar was de tijd. Hoe dikwijls zouden we samen in ons blootje gezwommen hebben in de vijver achter de hoeve van oom Antoon ? En elkaar achterna gezeten hebben doorheen de boomgaard ? Of geworsteld op het hooi in de schuur? Speels, meer niet. Ook toen we dertien, veertien waren. Zalige tijd. O ja, we kregen al eens een stijve. Dan bekeken we elkaar en lachten.
- Als je er aan wrijft, dan komt er sperma uit, zegde Tom eens.
- Ja, dat weet ik, antwoordde ik.
- En doe je het ook soms ? wilde Tom nog weten.
- Wat denk je ?
Meer niet. We deden het niet samen, nee, nooit.
Daar dacht ik aan terwijl ik in bed lag, naakt, kijkend naar het plafond, verlangend tot ik Tom terug zou zien op zaterdag. Slapen ging niet. Terug uit mijn bed. PC aanschakelen. zoeken naar leuke filmpjes. Spanking. Ai, ai, die rode billen ! En die bengelende ballenzakjes tussen hun dijen. ‘bound in public’. Jonge gast, naakt ballen gebonden, stok in zijn kont, moet pijpten en wordt gemolken terwijl zeker tien anderen staan toe te kijken. Machtig ! Ik wilde wel die jonge gast zijn. Echt ? Toch een beetje bang ervoor. Zou ik dit wel aan kunnen ?
Naar de slaapkamer. Touw uit het kastje gehaald, ballen gebonden zodat ze elk apart netjes uit mijn zak puilden. Plastiek stok en handdoek meenemen naar de living. Ik ging op mijn rug liggen, vlak voor de grote zetel. Ik trok mijn benen omhoog tot mijn knie¨Pen mijn borst raakten. Ik duwde die stok in mijn kont. Ik schoof naar de zetel toe, legde mijn benen er op, duwde mezelf omhoog tot die stok tegen de zetel stootte en in mijn darmen duwde. Mijn ene hand kneedde mijn opgeknoopte ballen. Mijn andere hand molk mijn keiharde lul. Ik spoot als nooit voorheen.
Ik bleef zeker nog een kwart uur liggen, op mijn rug, kijkend naar het plafond, nagenietend van wat ik mezelf aangedaan had.
Met de handdoek droogde ik mezelf schoon. Ik krasselde recht, verloste mezelf van de stok in mijn kont en van het touw rond mijn ballen. Ik liep naar de badkamer en waste mijn onderbuik en lul.
Waarom genoot ik daar van ?
Hoeveel van ‘mijn zes’ zouden er vanavond gemasturbeerd hebben ? Met of zonder fantasietjes ?
Ik sliep….