Jongens Hormonen - 18

[I]Rik moet een groepswerk maken over Nicolaas Beets, samen met een meisje uit zijn klas.[/i]


Elf november ! Een massa volk in Ieper. Vele militairen. Indrukwekkende Last Post-plechtigheid. Pa wist te vertellen dat de Last Post een sonnerie is die sinds 1927 elke avond om acht uur onder de indrukwekkende Menenpoort geblazen wordt, ter herdenking aan de honderdduizenden soldaten die in de Eerste Wereldoorlog rond Ieper gesneuveld zijn. Daarna lekker eten in een luxueus restaurant, samen met nog andere prominente personen. Pa stelde me aan hen voor. En ik, netjes opgekleed, compleet met das en al. Ma was trots op haar zoon en op zijn nette manieren.
Ik dacht aan Lieven en aan zijn buurjongen. Zouden al die deftige heren ook ooit met hun pietje gespeeld hebben ?

’s Avonds zocht ik op internet naar meer informatie over die NicolaasBeets. Amaai zeg ! Die bracht het tot universiteitsprofessor in Utrecht ! En hoeveel boeken en gedichten heeft die niet geschreven !

Zaterdagmiddag. Ik per fiets naar het huis van Lindsay. Een vrij groot huis met een imposante deur en dan nog twee ruime ramen er naast en een garage.
Lindsay opende de deur.
Nee zeg ! Hoe was zij gekleed ! Voor de tijd van het jaar droeg ze een veel te kort jurkje dat bovenaan wijd open gaapte en de rondingen van haar borsten duidelijk liet merken en dat onderaan met moeite haar dijen bedekte.
- Welkom in onze nederige stulp, lachte ze.
Daarbij boog ze voorover en kuste me onverwachts op de wang.
- Dat mag toch, hé !
Daarbij bood ze haar eigen wang aan en wachtte op een zoen van mij. Aarzelend en zeer voorzichtig gaf ik die. Lindsay nodigde me uit mijn jas uit te doen en ging me dan voor naar de ruime living;
- Dat is Rik, stelde ze me voor aan haar broer die in een zetel zat te lezen.
Carl stond op en reikte me de hand.
- Welgekomen !
- Dank je.
Carl was een rijzige kerel, met blond haar en lachend gezicht. Heel anders dan zijn zus. Eerlijk gezegd, ik vond wel iets in hem. En hij was gekleed in een losse shirt en een wit kort Adidas-broekje dat toeliet om zijn rijzige dijen hun volle schoonheid te etaleren. En dat half november.

Na eerst wat praten, trokken Lindsay en ik naar haar kamer om er te werken. Een leuke kamer, met een groot raam. We gingen aan de tafel zitten en toonden elkaar wat we reeds hadden als documentatie.
- Is dat dit fameuze boek? vroeg Lindsay toen ik Camera Obscura toonde.
- Ja, in een populaire uitgave van ergens in de jaren vijftig. Mijn opa heeft het nog gekocht. voor 20 frank, dat is nu een halve euro.
Lindsay had op internet zelfs een volledige boekbespreking gevonden over “De Camera”. Natuurlijk dat we die niet letterlijk konden overnemen. Maar het gaf wel een richting waarin we moesten werken.
We maakten samen een schema van ons werk en verdeelden de diverse onderdelen onder elkaar.
We zaten dicht naast elkaar. Lindsay haar kleedje was wat opgeschoven en ik kon haar dijen zien tot helemaal bovenaan en ook een glimp opvangen van haar witte broekje. Het deed mijn hart wat sneller kloppen en ik betrapte me er op dat ik voortdurend mijn ogen neer sloeg om naar die meisjesdijen te loeren.

We werkten zo’n uurtje. Eerlijk, het was leuk werken met Lindsay. Ze had leuke ideeën en ze viel best mee. En stilaan groeide er in mij wat meer bewondering voor haar.
- Oke, we weten wat we moeten doen.
Daarmee eindigde ons werk samen.
Op de kamer er naast hoorden we zuchten.
- Carl is weer aan het sporten, zegde Lindsay. Hé, Carl, wat ben je aan het doen ? riep ze nog.
- Sit-ups, antwoordde Carl.
- Mogen we komen kijken ? Je hebt toch een broek aan hé !
Ze keek me aan.
- Soms is hij bezig, volledig naakt !
- Echt ?
Mijn hart klopte meteen sneller.
We verlieten Lindsay haar kamer en zij duwde de deur van Carl zijn kamer open. Midden de kamer lag er een groot tapijt. Carl zat er op met een minuscuul broekje aan. Hij zat met gespreide benen, ging achterover liggen en dan rechtop, zonder met zijn handen ergens op te steunen. En dan weer ruglig.
- Achtenveertig…. Negenenveertig… Vijftig !
- Bravo, juichte Lindsay terwijl ze in haar handen klapte.
Ik bekeek Carl. Wat een spieren zeg ! Niet enkel zijn borst, doch ook zijn buik en armen en dijen. Een echte sportman, een atleet, echt.
Carl stond op. Nu pas kon ik echt zijn atletische figuur bewonderen. Daarbij kwam dat hij een ultra klein slipje droeg, dat bovenaan een plukje schaamhaar zichtbaar liet en vooraan een immense bobbel.
- Wat denk je van mijn broertje ? vroeg Lindsay.
- Amaai, zo’n spieren.
- Doe jij ook aan sport ? vroeg Carl.
- Ik heb een fitnesstoestel.
- Ja ? Dat zou ik ook wel willen. En oefen je daar veel op ?
- Ja. Drie, vier keren per week.
- Dan ben je ook flink gespierd.
- Dat gaat nogal. Niet zoals jij.
- Laat eens je spieren zien.

Mijn spieren laten zien ? Mij half uitkleden, hier, met Lindsay er bij ?
- Of durf je niet ?
Die Carl daagde me uit. Dus trok ik mijn hemdje uit en mijn marcelleke. Ik spande mijn biceps.
- Hmmm… Niet mis.
- Doe je ook soms sit-ups ?
- Soms.
- Wil ik je even helpen ? Ik hou je benen vast tegen de grond gedrukt terwijl jij sit-ups uitvoert.
- Ja… Ja !
- Doe dan je broek ook maar uit. Je hebt toch een slip of boxer aan ?
- Natuurlijk !
- Wel. Doe maar;
Ik trok mijn schoenen en sokken uit. En mijn broek. Ik had nog enkel een blauw slipje aan. Carl bekeek me. Lindsay ook.
- Rik heeft een mooi lichaam, hé, broertje.
- Ja zeg, het mag er zijn.
Ik voelde dat mijn piemel groeide.

Ik ging op het tapijt zitten. Carl knielde voor mij en hield mijn enkels tegen de grond gedrukt. Ik liet me achterover zakken. Het vergde inspanning;
- En nu recht komen.
Het lukte.
Terug achterover. Terug rechtop.
- Met je handen tot aan je tenen.
Het lukte. Ik vond het leuk. Leuk, vooral omdat Lidsey me zag. Echt ! Dat gaf me een heuse kick.
Hoeveel sit-ups lukten er ? Acht of negen ?
- Pfff….
Ik lag languit op mijn rug. En ik wist dat mijn slipje bol stond, alsof de Eifeltoren er onder huisde.
- Pfff. Lastig, jong, lastig.
- Je deed het goed.
Carl kletste op mijn blote dij.
- Blijkbaar heb je ervan genoten ?
- Ja.
- Ja, en jouw jongeheer ook blijkbaar !
Ik verschoot van die opmerking. Ik had een stijve. Ja. Doch moest Carl daar een opmerking over maken ?
Carl keek me aan. Legde zijn hand op mijn slipje.
- Lindsay ziet graag blote pietjes.
- Zeg ! Onnozelaar.
- Je komt toch altijd even loeren als ik in de douche sta.
- Ja, en dan ?
Ik lag daar half naakt op mijn rug, de hand van Carl rustend op mijn slipje, op de bobbel in mijn slipje en ik hoorde het gesprek tussen broer en zus.
Carl keek me doordringend aan.
- Zo te voelen, ben jij nogal opgewonden.
Wat moest ik daar op antwoorden ? De lichte druk van zijn hand op mijn slipje, met mijn stijve lul eronder, joeg inderdaad mijn bloed naar mijn hoofd en naar mijn reeds stijve lul.
De hand van Carl kneep even samen, zodat ik het goed voelde in mijn piemel.
- Je hebt dat graag, hé !
Onwillekeurig knikte ik. Ik had het graag ! Echt.
- Wil ik je eens van jouw spanning verlossen ?
Daar had je het. En dit met Lindsay er bij. Wanneer ik mijn ogen ten hemel sloeg, dan zag ik onder haar jurkje het witte slipje van haar. En ik wist dat daar een meisjesspleetje in verborgen zat.
- Wil ik je eens van de spanning verlossen ?
Carl vroeg het nog eens. Ik knikte.
- Ja ?
- Ja.
- En mag Lindsay mij daarbij helpen ?
Ik knikte. Waarom ? Wat zou er gebeuren ? Ik zweefde ergens in een droom. Mijn hart klopte sneller en heftiger. Ik voelde hoe mijn penis haast op springen stond, zo hard werd die.
Carl ging over me heen knielen, zijn rug naar mijn gezicht gekeerd. Zijn knieën drukten me in de zijde. Mijn ogen zagen zijn slipje, meer niet.
Ik voelde hoe zachte handen mijn slipje over mijn dijen schoven, over mijn knieën, over mijn benen en over mijn voeten. Ik lag poedelnaakt. Ik voelde hoe Lindsay mij bekeek. Ik voelde dat ze glimlachte. Ik voelde me gelukkig. Weten dat Lindsay en Carl mij naakt zagen, helemaal naakt. Dat…

Ik kromp in elkaar wanneer een hand mijn ballenzak omklemde. Zachtjes. Zachtjes voelden vingers aan mijn twee knolletjes.
Ik strekte me helemaal en mijn handen klauwden naast mij in het tapijt, wanneer de vingers van Carl heel voorzicht mijn velletje achteruit schoven, en wanneer zijn lippen heel zacht over mijn spermatoren gleden. Een enorm gevoel van wellust overweldigde mij. Een zinderend gevoel van intens genot nam mijn hele lichaam in, golfde doorheen mijn buik. Ik schreeuwde het uit wanneer mijn lul zijn lading zaad uitspuwde. Nee, nee… ik hield het niet uit !
Mijn handen sloegen op Carl zijn gespierde rug. Mijn benen stampten in het ijle.
- Nee… Nee…
Carl likte en zoog verder aan mijn spermalollie en de handen van Lindsay kneedden voorzichtig – o zo subtiel mijn twee zaadballetjes.
Hoelang ?
Ik zweefde weg, ergens naar een zevende hemel, naar een feestorgasme.

Ik lag uitgestrekt op mijn rug. Carl en Lindsay zaten naast mij, bekeken mij, bekeken mijn krimpende slurf. Hun gezichten lachten.

- Hoe vond je het ?
- Hemels.
Lindsay droogde mijn buik met een handdoek. Ze nam mijn pietje vast.
- Nee, nee… God, nee zeg !
Ze lachte.


Een half uur later fietste ik terug naar huis. Voldaan. En toch niet voldaan. Ik dacht aan wat Carl nog gezegd had vooraleer ik vertrok.
- De volgende keer gaat Lindsay ook uit de kleren. En dan vieren we feest !
De volgende keer. Feest. Waar was ik nu in terecht gekomen ?E wat zette er mij toe aan alles te laten gebeuren. Zou ik Carl ook naakt te zien krijgen ? Lindsay had zelfs niet eens een van haar kleertjes uit getrokken. Ik had niet eens haar blote borstjes gezien, laat staan haar spleetje. Zij had mij helpen melken. Zijn had me helemaal naakt gezien. Zij had me betast, mijn ballen geknepen. Ik had alles laten gebeuren, ik had het ondergaan, ik had genoten, o ja zeg, genoten als nooit voorheen.

Een week later moest ik terug naar Lindsay. Om de rest van onze opdracht af te werken. Ergens had ik een dubbel gevoel. Ik zag er tegen op en ik verlangde er naar. Over een week.