Jongens Hormonen - 56

Om praktische reden worden de gesprekken vanuit het Engels ( of andere talen ) vanaf nu regelmatig vertaald in het Nederlands ( of is het Vlaams ? ) .

Silvia en Pierre en ik raakten op een vrij gemakkelijke manier terug thuis. Gaston had ons met zijn grote bestelwagen op een veilige manier thuis gebracht. Silvia naast hem vooraan, Pierre en ik in de half-afgesloten cabine in comfortabele zetels, die blijkbaar nogal eens mensen meevoerden.
Prettig thuiskomen. Ma had een lekker koud buffet klaar gemaakt. Silvia en Pierre lieten het zich ook smaken. Afscheid nemen van mijn kameraad en zijn ma. Een ferme knuffel en een ferme zoen.

Zondag vijf augustus. Uitslapen. Het was half twaalf toen ma me wakker maakte.
- Allez, luiwammes. Hup, uit je bed !
Zondag vijf augustus ? Op vrijdag vertrok ik naar Australië.
Het werd een drukke week.
Wat moest ik allemaal mee nemen ? Een valies gevuld. Cadeautjes voor het gastgezin.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog hadden ook Australische soldaten in de Westhoek gevochten. Via emails vernam ik van mijn gastgezin dat de grootoom van de vader gesneuveld was “in the Yprian salient”. Ik zocht een prachtig boek over de Eerste Wereldoorlog in en om Ieper. Ik vond er meerdere. Koos er een uit, met kaarten en fotoos en Engelse tekst.
Donderdag. Ik liep de hele dag verloren. Mijn kamer, het huis, de tuin… Ik zou het allemaal gedurende een vol jaar moeten missen. Ik zou pa en ma missen. En Serge. Die kwam op donderdagavond nog eens langs.
- Bye, Rik.
- Bye, Serge.
Een diep gemeende knuffel.

Vrijdag. We moesten tegen half acht op de vlieghaven zijn. Dus, vroeg uit het bed. Een laatste blik op mijn vertrouwde huis. En met pa en ma naar Zaventem. Tijdens de rit werd er niet veel gesproken. Gelukkig niet al te veel file. Op tijd in de grote ontvangsthal. Even kijken. Ha, daar…. Een vriendelijke man ontving ons en leidde ons naar de incheckbalie. Dan naar een groep jongeren. Zo’n twintig jongens en meisjes die allen naar Australië afreisden met AFS.
- Hé, Rik !
Ik keek om. Daar kwam een meisje op me af. Blond haar, lachend gezicht.
- Nee, maar… Sybille !
- Rik, potverdorie !
Sybille. zat tot twee jaar voordien bij mij in de klas in Antwerpen. Leuke meid.
- Ook naar Australië ?
- Ja, Darwin !
- Hé, ik ook !
Wie had dat gedacht.
De wijzers van de klok naderden half tien. Moment om afscheid te nemen. Een klop op mijn schouders. Ik draaide me om.
- Serge !
- Rik… Ja, ik kan je zomaar niet laten vertrekken hé !
Serge met zijn ma. Die kwam me echt uitwuiven. Een stevige knuffel. Tranen in mijn ogen. Serge ! Wie had dat gedacht !
- Laat je niet oppeuzelen door de koppensnellers, hé boy !
- Die zitten niet in Australië….
Een knuffel van pa.
Een innige omhelzing met ma.
- Het ga je goed jongen. Laat iets weten.
Een zoen en nog een zoen en nog een knuffel.
Mee met de groep. Omkijken. Pa en ma wuifden. Serge stak zijn hand op. De gang in. Op, naar het vliegtuig.

Een korte vlucht naar Londen. Ik zat naast Sybille. Geanimeerd gesprek over de klaskameraden van vroeger, over de leraars, over de school van vroeger.
Heatrow. Uitstappen. Wachten. Instappen voor een rechtstreekse vlucht naar Sydney, met twee tussenstops. Een heuse Boeing 747. Ondertussen was onze AFS-groep aangegroeid met enkele Duitse jongens en meisjes en ook enkele Fransen. In totaal zo’n veertig personen.
Ik zat tussen een Duitse en een Franse jongen. Jürgen en Stephane. Twee toffe gasten. En wat spraken we ? Engels !

Zo’n reis, dat is toch wel iets ! Je bent achttien en je reist naar de andere kant van de wereld. Tussenstop in Dubai en in Singapore. Tijdens de nacht proberen te slapen. Enkele lekkere maaltijden. Naar buiten proberen te kijken. Je kan over zo’n reis een heel verhaal schrijven.
Die Jürgen was echt een leuke en toffe kerel. Groot opgeschoten, blond haar, lachend gezicht. Hij woonde in Frankfurt en trok, net als ik, voor een jaar naar Darwin.Daar waar ik een eindje buiten de grootstad zou verblijven, zou Jürgen in de grootstad zelf wonen. Stéphane kreeg een gastgezin in Southport, zo’n vijftig kilometer van Darwin.

We landden om half vijf – plaatselijke tijd - in de namiddag in Sydney. Dat is heel aan de andere kant van Australië. Vanuit de lucht kregen we de hoge gebouwen te zien en de baai. En… toen we uitstapten was het echt fris ! Niet warmer dan twintig graden ! En meteen wisten we het : bij ons was het volop zomer, hier was het volop winter !
Er stonden ons enkele mensen van AFS-Australië op te wachten. Met een busje naar ons verblijf voor drie dagen, een eind buiten de stad, een leuk hotelletje.
Eerst een korte verwelkoming en dan konden we kiezen bij wie we de kamer wilden delen. Jürgen keek me aan.
- Ja ?
- Ja, gerne..
Jürgen en ik dus op dezelfde kamer. Stéphane had een Franse jongen gevonden om samen de kamer te delen. Naar de kamer. Twee aparte bedden en een leuke badkamer met dubbele douche en dubbele lavabo. Eerst onze bovenkleren uit. Dan wasgerief zoeken. Jürgen stond in slipje. Ik ook.
Jürgen deed zijn slipje uit. Ik ook. Ik kreeg een prachtkerel te zien. En Jürgen schaamde zich absoluut niet. Wat een knaap ! Een echte atleet. Tijdens de vlucht had hij verteld dat hij veel ging zwemmen. Je kon het zo zien aan zijn forse borstspieren. En – eigen aan zwemmers ? – aan zijn niet zo groot piemeltje, dat helemaal slap over zijn zakje hing.
Jürgen bekeek me. Ik bekeek hem.
- Je bent een atleet, zegde hij.
- Jij ook.
Samen naar de badkamer. Samen in de douchekabine. Het water over onze lijven laten spoelen. Ons inzepen. Wassen.
- Mag ik ?
Jürgen keerde zich met zijn rug naar mij. Ik wreef zijn rug en onderrug en billen. Hij vond het leuk. Dan deed hij hetzelfde bij mij. Ik merkte hoe zijn penis wat gegroeid was.
Afdrogen. Aankleden. Naar het restaurant.
Een eenvoudige maaltijd.
- Morgen ontbijt vanaf half negen !
Tegen negen uur naar de slaapkamers.

Jürgen begon zich al meteen helemaal uit te kleden. Wat een lichaam had die kerel ! Hij diepte zijn laptop uit zijn valies, ging op zijn bed zitten en logde in.
- Ik zoek mij ouders, zegde hij.
Leuk, zoals hij daar in zijn blootje op zijn bed zat, knieën opgetrokken. Zo helemaal gewoon, zonder enige schaamte.
Ik volgde zijn voorbeeld op.
En zo zaten we alle twee naakt op ons bed.
Laptop inschakelen. Inloggen op het netwerk van het hotel. Joepie, het lukte. Skype aanschakelen. Joepie, pa was on line. Ik riep hem op. Zijn gezicht verscheen op mijn scherm.
- Hello, pa !
- Hoi, Boy ! Het is hier nu half twee. En bij jullie ?
- Even kijken… Half tien !
- Dus, acht uur tijdverschil…
Ma kwam ook op het scherm. Een babbel van zeker een half uur. Relaas van de reis. Vertellen over Jürgen.
- En jullie zitten daar nu allebei als Adammekens in het Aards Paradijs ?
- Ja, ma. Leuk hoor !

Uitloggen. Gewoon naakt onder het laken.
- Ben jij nudist ? vroeg ik aan Jürgen.
- Ja. Met mijn ouders lid van de FKK in Frankfurt.
Ik vertelde kort over Belnudes.
- Nog een goeie nacht…
- Gute Nacht !

Slapen ! Slapen ! Wakker worden. Weg doezelen. Wakker worden.
Zondagochtend, twaalf augustus.
- Guten Morgen, Rik.
- Goeie Morgen, Jürgen.
Ik keek op mijn uurwerk. Acht uur !
Naakt naar de badkamer. Jürgen volgde. Samen in de douchekabine. Elkaars rug wrijven. Heerlijk, die handen van Jürgen op mijn lichaam.
Samen naar het restaurant. Een gezellige drukte. Aanschuiven voor het ontbijtbuffet.
Om half tien bijeenkomst in het foyer. Eerste kennismaking met Australië. Uitleg over het land, over de bevolking, over het bestuur, over de diverse landsdelen. We leerden dat er vijf tijdzones waren, dat Sydney en Darwin anderhalf uur in tijd verschilden.
En we leerden over het schoolsysteem. Over year 11 en year 12, wat overeenkwam met de leeftijden zestien tot achttien jaar. En, wat helemaal nieuw was voor ons, het schooljaar begint eind januari en eindigt begin december. Dat komt omdat Australië in het zuidelijke halfrond van onze aardbol ligt, en dat het daar zomer is als het bij ons winter is en omgekeerd. En dat betekende dus ook dat wij halfweg het schooljaar in Australië aankwamen.
Amaai zeg !

In de namiddag bezochten we de stad Sydney. Het was ongeveer twintig graden warm. Ik had mij een meer tropische temperatuur voorgesteld. Natuurlijk reden we met het busje over de prachtige Anzac Bridge. Jürgen zegde dat die veel geleek op de brug in Keulen over de Rijn. We zagen ook het machtige Opera House. De gids vertelde honderduit over de geschiedenis van Sydney en Australië. Een meer dan leerrijke namiddag.

Na het avondeten was er een kennismakingsavond, geleid door Australische jongeren die zelf als AFS-student ergens op de aardbol een jaar hadden doorgebracht. Het werden leuke gezelschapsspelletjes waarbij men de namen van de anderen moest leren en ook het land van waar ze kwamen. Tegen elf uur naar de slaapkamers. Elf uur ‘ avonds . Dus in de Westhoek was het vijftien uur.
Laptop inschakelen. Skype. Ma zat al te wachten. Een kort gesprekje. Ma geruststellen.
Kleren uit en in bed duikelen. Slapen.

Maandag dertien augustus. Wakker om zeven uur. Jürgen ook wakker. Wat praten. Gelukkig kende ik een woordje Duits. Uit het bed geraken. Naar de badkamer. Jürgen had een ferme stijve. Hij lachte wat.
- Du hast einen fermen Kerl, zegde ik in mij beste Duits.
- Ja.. ich habe schon drei Tage nicht gewichst…
- Gewichst ?
- Ja… Masturbiert.
- Ha…. Anders machst du das jeden Tag ?
- Nein, nein….
Jürgen omklemde zijn stijve paal. Mijn hart klopte sneller. Mijn piemel groeide.
- Soll ich….
Jürgen keek me aan. Zijn gezicht straalde.
We gingen in de douchekabiene staan.
Mijn hand nam de penis van Jürgen vast. Mijn hand masseerde de penis van Jürgen. Jürgen spoot zijn zaad op mijn dij en been. We lachten.
Mijn penis stond stokstijf. Mijn penis werd nog stijver wanneer Jürgen die met zijn hand omklemde en masseerde. Mijn zaad spoot in Jürgen zijn hand.
We hielpen elkaar bij het wassen. Leuk. Jürgen zijn handen wreven ook mijn ballen.
Afdrogen. Kleren aan.
- Danke.
De laatste dag in Sydney. Uitleg over het dagelijkse leven in Australië. Afhandelen van een aantal papperasserijen. We kregen elk een tijdelijke verblijfsvergunning van éen jaar.
’s Avonds afscheidsmaal.

Dinsdag veertien augustus. Afscheid van de meeste AFS-ers die een jaar in Australië zouden doorbrengen. Op de middag met een achttal jongeren naar de luchthaven. Met ook Sybille en Jürgen.
De vlucht duurde ongeveer vier uur. Er was echter ook een tijdsverschil van een half uur tussen Sydney en Darwin. We landden om half vijf in de namiddag plaatselijke tijd in Darwin. De thermometer in de hall wees 24 graden. Leuk.
Een afgevaardigde van AFS stond ons op te wachten en bracht ons met een busje naar het centrum van Darwin. Onderweg gaf hij uitleg over de stad. Darwin was geen miljoenenstad. Nee. Zo’n honderddertig duizend inwoners. Wel vrij uitgestrekt, met meerdere grote deelsteden. En gelegen aan een leuke baai.

In Palmerston gingen we een zaal binnen. Daar zaten onze gastfamilies op ons te wachten. De AFS-verantwoordelijke riep onze namen af en meteen kwam onze familie op ons af. Hartelijke ontmoeting ! Eerste kennismaking met mama Mary en papa Ashley en mijn AFS-broers Ted en John en mijn sister Emily. Een betere verwelkoming kon ik me niet inbeelden.
Snel afscheid nemen van Sybille en van Jürgen, en dan mee naar mijn huis. Mijn huis voor een heel jaar.
Rapid Creek. Ik keek me de ogen uit. Geen rijen huizen zoals bij ons. Nee. Elk huis stond alleen, allemaal villa’s. En bomen ! En struiken ! En bijna allemaal platte daken.
Dad Ashley manoeuvreerde de terreinwagen tussen twee bomen een oprit op. Uitstappen. Whaw ! Wat een huis !
Ted hielp me met mijn bagage. Naar binnen.
- Welkom !
Mam Mary omarmde me, gaf drie welgemeende zoenen. Dad Ashley drukte mijn hand meer dan hartelijk. Emily zoende me, voorzichtig. Ted en John gaven me lachend een hand.
- Welkom.
- Dank je. Thanks.
Mam Mary toonde me het huis. En prachtig grote living, een mooie modern ingerichte keuken. Dan enkele trappen omhoog, de slaapkamers. Kamer van dad en mam, en verder via een korte gang de slaapkamers van de kinderen. En een kamer voor mij helemaal alleen. En ook een badkamer op de gang, met ligbad en douchecel en dubbele lavabo. Machtig mooi. Ted toonde me zijn kamer. Ik schrok wel even. Aan de muur een bijna levensgrote foto van Ted, die poedelnaakt het water in duikt. Hij merkte dat ik naar die foto keek.
- Mooi ? vroeg hij.
- Yes… Lovely. Waar was dat ?
- Rapid Creek. Dat is een rivier hier vlakbij. Soms gaan we er zwemmen.
- Naakt ?
- Soms.
- Wij gaan dikwijls naakt zwemmen, voegde John er aan toe. Met kameraden.
- Ja, daar is een strook waar naakt zwemmen mag. Anders is een badpak verplicht.
Mij hart klopte wat sneller. Naakt zwemmen.
- Nu niet, zegde Ted. Te fris, maar in januari kan het zeker.
Januari, dan was het hier volop zomer. Dat wist ik zo.

Ted en John hielpen me bij het uitpakken en alles netjes in de kast te leggen. Dan naar beneden. Met de geschenken voor dad en mam.
Dad Ashley was niet weinig tevreden met het prachtige boek over de frontstreek in onze Westhoek en de rol die de Australiërs, de Anzac daarbij gespeeld hadden. Mam Mary kreeg een prachtige kanten sjaal, met de hand geklost in Brugge. Voor de kinderen had ik niets speciaals.
Tijdens het eten moest ik natuurlijk vertellen over mijn streek. Ted haalde er een laptop bij. Ik toonde aan waar ik woonde. En ja, via streetview kregen ze mijn huis te zien.
Na het eten, het was dan zowat half zeven, probeerde ik contact te leggen met pa en ma in de Westhoek. Het duurde even. Doch, dan kreeg ik ze te zien. Natuurlijk dat dad en mam en de kinderen ook iets moesten zeggen. Pa en ma waren enorm gelukkig dat ik een leuke familie getroffen had. Echt !

Nog samen zitten vertellen tot over elf uur. Dad en Ted en John vertelden over het schoolsysteem op de Essington School. Ted zat in het laatste jaar, Year 12. John in year 10. Ashley gaf geschiedenis in de hoogste jaren. De lessen begonnen ’s ochtends om half acht. Rond negen uur een kwartuur break. Dan les tot rond elf uur en na een tweede break, les tot één uur Namiddag vrij… tenzij. Er was elke namiddag gelegenheid tot sport. En op dinsdag en donderdag was dit verplicht tot half vijf in de namiddag. Je kon kiezen welke sport je deed. Voetbal, tennis, rugby, zwemmen, turnen. Elke week was er tijdens de lessen één uur turnen en ook één uur zwemmen.
- En.. het omkleden ? wilde ik weten.
- Gezamenlijk, alles uit, sportkledij aan trekken. Na de sport gezamenlijk douchen.
Oeps, dat kon leuk worden.

Tegen elf uur naar bed. Morgen naar school !
Ted kwam nog even mee mijn kamer binnen.
- Draag jij een pyjama, of slaap je in short ? vroeg hij.
- Wat doen jullie ?
- Wij ? In ons blootje !
- Helemaal naakt ?
- Natuurlijk.
- En als je naar de badkamer gaat ?
- Naakt. Of course. En jij ?
- Dan slaap ik ook naakt.
- Nice. Nog een goeie nacht !
- Een goeie nacht, Ted.
Nu was ik voor een heel jaar in een nieuw, leuk gezin.
Die foto van Ted. Daar dacht ik over na. Wanneer zou ik hem eens in het echt naakt zien ? Morgen vroeg in de badkamer ? Misschien wel.