Roodharige Ellen Is Een Mannenmagneet - 2

'Deze lieve meneer wil ons naar het strand rijden, Kevin, omdat mama's auto kapot is!', riep Ellen naar haar zoontje bij het speeltoestel. Kevin kwam meteen juichend aanrennen en vloog zijn mooie moeder in de armen. Die keek zo neutraal mogelijk naar John, om niet te laten blijken hoe blij ze van binnen was dat het uitje naar het strand toch kon doorgaan. Ze vond het altijd vreselijk om haar zoontje teleur te stellen. Hij had al zo veel te verduren gehad toen zijn vader en moeder uit elkaar gingen.

Ellen pakte de tas met handdoeken en proviand en de tas met speelgoed uit haar auto, terwijl John het kinderstoeltje losmaakte en op de achterbank van zijn auto monteerde. Het weer was schitterend en het enige kleine minpuntje was dat Johns auto niet over airco beschikte. Maar een kniesoor die daarop lette, dan zetten ze de raampjes maar op een flinke kier. De autorit naar het strand werd begonnen en omdat er geen files stonden, reden ze na een kleine 40 minuten de grote parkeerplaats achter de duinen op.

Ze stapten uit en liepen over een pad door de duinen naar het strand. Daar was het druk, dus ze sloegen bij de waterlijn rechtsaf en liepen door tot ze een stuk strand zouden vinden waar het wat rustiger was. Kevin liep braaf aan de hand van zijn moeder en vroeg af en toe of het nog ver was. Zijn moeder stelde hem gerust en zei dat ze er bijna waren. Kennelijk wilde ze wat privacy, want anders had ze al lang ergens kunnen neerploffen in het rulle zand.

Eindelijk was het naar de mening van Ellen rustig genoeg en sloeg ze rechtsaf, om vervolgens na een meter of twintig haar tas op de grond te zetten en de juichende Kevin los te laten. John droeg de andere tas met het speelgoed, omdat Ellen per se de zwaarste tas wilde dragen. Er werd een groot kleed uitgevouwen en Kevin wilde meteen naar het water toe. Eerst moest hij zijn zwembandjes om, en die had John in een mum van tijd opgeblazen en om zijn worstarmpjes gedaan. En weg was de kleine peuter! Met zijn schepje en zijn emmertje.

Ellen hield hem constant in de peiling en liep op een gegeven moment naar hem toe om te zeggen tot hoe ver hij het water in mocht. Tot zijn knietjes en verder niet! John keek vanaf het kleed toe en had inmiddels zijn overhemd en zijn schoenen en sokken uitgetrokken. Hij was vergeten een zwembroek mee te nemen en zag er een beetje raar uit, met lange broek, zonder overhemd en zonder schoenen en sokken.

Ellen bekeek nauwgezet hoe zijn borstkas eruit zag en dat had John goed door. Ze ging zich ook van haar kleren uitdoen. Bloesje uit, broek uit en schoenen ook. Daaronder droeg ze een mooie, lekker kleine bikini. Lichtgroen, met kleine witte bloemetjes. John smolt bijna weg, wat was ze mooi! Dat rode haar was in zijn beleving sowieso een van de zeven wereldwonderen en dat zou voor hem reden zijn om naar Ierland te emigreren.

'Wil je me insmeren, John, want met mijn huid verbrand ik nogal snel?', vroeg ze. Dat hoefde ze geen twee keer te vragen. Ellen keek even om zich heen en zag dat menig vrouw topless was. Ze trok daarop behendig haar bikinitopje uit en opeens zat John tegen haar mooie tieten aan te kijken, terwijl hij zich probeerde te concentreren op het insmeren van haar rug. Dit was zijn geluksdag, zeg! Jammer dat ze niet op een naaktstrand waren, dan kon hij haar kutje ook zien …

Hij voelde wel dat hij langzaam een stijve kreeg van haar mooie tieten met die schitterende tepels, die stoer vooruitstonden. Ellen kon dat waarnemen van achter de grote zonnebril die ze droeg en liet langzaam haar hand naar Johns broek schuiven. En legde hem op de groeiende bult in zijn kruis. 'Raak je opgewonden van mijn blote borsten, John? Maar er zijn toch zo veel blote borsten om je heen!'

John zocht even naar woorden en zei: 'Da's waar, maar geen borsten zo mooi als die van jou'. Dat klonk een beetje slijmerig, maar dat was het niet. Hij meende het. Die Ellen had fotomodel moeten worden met dat lange rode haar van haar en die heerlijke tieten. 'Ooh, John, wat ben je complimenteus! En je vindt mjn borsten zo mooi dat je pik er stijf van wordt?' John dacht even na en zei: 'Eigenlijk word ik ook geil als ik je met al je kleren aan zie. Iedere keer in het café ben ik blij dat ik mijn erectie een beetje kan camoufleren als jij aan de andere kant van de bar bezig bent met tappen'.

Ellen werd opeens wat ongepoleister. 'Maar hier op het strand kan ik weinig voor je doen met je stijve pik. En bovendien loopt Kevin hier rond en die mag natuurlijk niks merken. Anders zou ik je wel stiekem kunnen aftrekken hier, want er wordt heel wat afgevoosd op het strand.' John verbaasde zich een beetje over haar taalgebruik, want in het café was ze altijd de netheid zelve. Maar hij vond het wel geil, zoals ze nu praatte. Over zijn pik, en zo.

'Maar als ik er een handdoek over leg en je komt lekker dicht tegen me aanzitten?' Ellen lachte en zei: 'En waarom precies zou ik je nu gaan aftrekken? Alleen omdat je ons naar het strand hebt gereden?' John schudde zijn hoofd. 'Nee, zo zit het niet. Je moet me alleen aftrekken als je me leuk en aantrekkelijk vindt en als je misschien later ook andere geile dingen met me wilt doen.'

'Maar ik helemaal helemaal nog niet of ik je echt leuk vind, ik ken je nauwelijks', wierp Ellen tegen. John was niet voor één gat te vangen en zei: 'Nou, zie het dan als een kleine investering in iets wat nog kan groeien.' Ellen lachte en kneep door zijn broek heen in zijn stijve pik. 'Wat er bij jou kan groeien, staat volgens mij al recht overeind.' En opnieuw zag ze John door haar zonnebril heen naar haar tieten kijken. Nog net niet met zijn tong uit zijn mond.