De Leerling - 8

Ook de resterende lichten op het sport park worden nu uitgezet, waarna er nog alleen maar verlichting schijnt rondom de kleedkamers en de uitgang van het sportpark.
Ik voel de kou nu echt door mijn trui heen trekken terwijl ik hem blijf na kijken totdat hij helemaal weg gelopen is, ver weg van mij vandaan.
Voordat hij samen met de jongen die hem terug riep de kleedkamers in loopt kijkt hij nog één keer vluchtig mijn kant op, ik voel de behoefte om hem terug te roepen en hem bijna te smeken om me nog een kans te geven.
Maar mijn verstand wint het . Hij heeft gelijk wie hou ik nu eigenlijk voor de gek?
Langzaam loop ik terug het sportpark af richting mijn auto en zie verschillende nieuwschierige gezichten van een aantal jongens die de kleedkamer uit gelopen komen fris gedoucht en wel op me neer dalen.
Waarschijnlijk vragen ze zich af wie ik ben en wat ik hier te zoeken heb? Misschien hebben ze ons samen zien staan?
Ondanks dat ik zie hoe ze naar me kijken is er niemand die me een vraag stelt en lopen ze bijna nonchalant met hun voetbal tassen langs me af opweg naar hun fietsen die in de volle fietsen stalling staan.
Ik open mijn auto en neem plaats achter mijn stuur, mijn handen zijn inmiddels ijskoud als ik de steutel om draai en de auto start.
Ik heb spijt, spijt dat ik hier gekomen ben.
Een pijnlijke constatering volgt dat ik nu op dit moment niet alleen wil zijn.

Ik twijfel als ik naar binnen kijk, ik zie Dana op en neer dribbelen door haar kleine atelier in haar rode jurk, haar lange donkere haren zijn inmiddels gebonden in een hoge knot op haar hoofd.
En ook haar hoge pumps heeft ze uitgetrokken, waarnaar ze verder loopt op haar sportschoenen wat een grappig contrast geeft met haar rode strakke jurk.
In haar ééntje haalt ze de flessen champagne en de lege glazen van de hoge staan tafels af. Ik haal bijna opgelucht adem als ik constateer dat ze alleen is.
Ik klop zacht op de raam , ze schrikt en ik zie haar verbaasd mijn richting in kijken. Ik heb haar nodig nu ik aan alles voel dat ik bijna op instorten sta.
Langzaam komt ze mijn richting opgelopen en haalt de deur van het slot. 'Cas? Vraagt ze verbaast .
'Heey ' kan ik even binnen komen? Ze opent de deur en terwijl ik langs haar af loop sluit ze de deur opnieuw af om zich vervolgens om te draaien en naar me te kijken.
Bezorgd en enigszins verbaasd kijkt ze naar me .
'Ben je alleen? Vraag ik voor de zekerheid.
Ze knikt en gaat voor me staan 'Ja waarom?
Ik open mijn mond om hem vervolgens meteen weer te sluiten 'Wat is er Cas ? Haar stem klinkt ongerust en ik voel haar lange slanke vingers door mijn haren heen gaan als ze naar me kijkt.
Zij is de enigste vrouw waarvan ik toe laat dat ze me door mijn haren streelt.
'Sorry Dana ik moest je zien' antwoord ik zacht.
Ze glimlacht 'dat geeft toch niks Cas , kom ga even zitten.' Ze ziet dat ik overstuur ben ten minste dat lijkt me bijna logisch aangezien ik dit niet meer kan verbergen.
Ik besluit om alles eruit te gooien, ik moet ik heb geen andere keus. Ik vertel haar alles echt alles .
De ontmoetingen met Charlotte, mijn eenzame slapeloze nachten, haar bedreigingen, mijn gesprek met Michel , zijn ongeloof en verbijstering en ten slotte vertel ik ook over Milan, hoe ik hem verleid heb, mee genomen heb naar mijn huis , mijn steeds sterker wordende gevoelens voor hem, zelfs de sex tussen hem en mij laat ik niet achter wegen.
Al die tijd zwijgt ze en neemt ze de stort vloed aan woorden in zich op. ten slotte kijkt ze me aan als ik stop met mijn verhaal.
Ze oordeelt niet zelf niet als ik haar opbiecht dat hij pas zeventien jaar is.
'Misschien ben ik wel hetzelfde als Charlotte wil ik mijn seksuele gerief alleen maar bij een te jonge jongen halen' overstuur door mijn eigen woorden sta ik op en haal onrustige mijn beide handen door mijn haren.
Ze staat op en kijkt me aan ' Cas je hebt hem nergens toe gedwongen !! jij bent geen monster zoals zij, jullie vinden elkaar leuk oké hij is jong maar oud genoeg om zelf aan te geven wat wel en niet goed voor hem is .'
Ik kijk haar nog nauwelijks aan , Hoor je me Cas!! Jij bent niet dat monster je bent een persoon die om hem geeft oké!'
Ze omarmt me en fluistert 'Cas alles kom goed misschien nu niet, maar uiteindelijk komt het goed.'
Langzaam knik ik.
Ze laat los en draait zich om , om een fles wijn te pakken van één van de tafels en schenkt twee glazen in.
'Ik ben met de auto Dana' zeg ik haar als ik het te volle glas wijn aan pak. Ze glimlacht en gaat naast me zitten 'dan doen we net als vroeger jij blijft bij mij slapen.
Ik twijfel 'en Nick dan? ik denk niet dat hij dit leuk gaat vinden. ' Geen zorgen' even zie ik haar twijfelen 'ik heb hem verteld dat je niet op vrouwen valt... sorry Cas , ik moest wel hij was nogal geïntimeerd door jou verschijning.'
Ik knik en glimlach 'geef niet .'

Hij twijfelde dat kon ik horen aan zijn stem. 'Alsjeblieft Michel doe het voor mij!' Ik moest het hem vragen hij is naast mijn vader de enigste die bij deze contacten en documenten kan.
S'avonds na zijn werk stond hij voor mijn deur. Hij overhandigt de papieren ' je weet als iemand hier achter komt hebben we een groot probleem, dit is vertrouwelijk Cas.
' Geen zorgen Michel ik doe echt geen domme dingen, ik heb alleen iets nodig om mijn woorden bij te zetten.
Hij kijkt me aan ' gaat het? Ik knik en laat hem langs me af naar binnen lopen.
' Hoe is het op kantoor? 'Carla neemt veel werk uit handen dus dat scheelt , ik moest je trouwens de groeten doen ze mist je.'
Ik glimlach ' Ze is inderdaad een engel.'
Ik wil naar Milan vragen ,hoe het met hem is maar zwijg uiteindelijk.
Hij ziet mijn bezorgdheid ' geen zorgen Cas zelfs pa denkt dat jij met een ander bedrijf bezig bent en dat je daarom niet aanwezig bent.'
' Weet je zeker dat ik niet met je mee moet gaan ik bedoel .. Ik kijk hem aan ' nee ik moet dit zelf doen Michel!
Hij knikt ' kijk je wel uit met wat je doet?

Vastberaden parkeer ik mijn auto en stap uit. De witte grind korrels op het looppad zijn vervangen door grote marmeren tegels, alles straalt luxe en rijkdom uit.
Ik loop het lange bekende pad af naar de even eens grote kapitale villa. Uit de verkregen documenten die ik van Michel kreeg kon ik opmaken dat ze voor een groot deel nog steeds aandelen heeft binnen het bedrijf. Het is tijd om haar eruit te werken uit het bedrijf en uit mijn leven.
Sterker dan ooit bel ik aan, aan bij het huis wat jaren geleden mijn grootste nachtmerrie werd.
Verbaasd kijkt ze me aan terwijl ze me binnen laat. ' Wat kom je doen Cas?
Ik kijk haar aan ' ik wil dat je alle aandelen van het bedrijf verkoopt aan mijn vader en verdwijnt uit mijn leven, zo niet zal ik iedereen vertellen dat je een jongen van veertien jaren lang misbruikt en afgeperst hebt .'
Ze kijkt me haast spottend aan ' en hoe gaat je dat doen Cas? Je hebt geen bewijzen helemaal niets denk je nu echt dat ze jou gaan geloven boven mij.'
'En dat niet alleen als je ooit je mond voorbij praat zal ik jou en je familie bedrijfje compleet verwoesten, vergeet niet dat ik deze macht heb Cas , dus wat wil je doen?
Ik ga voor haar staan en kijk haar aan 'dag Charlotte ' ik loop naar de voordeur , open deze en voordat ik weg wil lopen draai ik me nog één keer om en kijk haar aan 'euhm nog één dingetje, ik wil je bedanken voor je openhartigheid en je wijze woorden' ik haal mijn telefoon uit mijn zak en druk op de play knop om haar ons gesprek van net te laten horen met haar onmisbaar te herkennen kakkerige accent.
Ik glimlach ' denk je nu echt dat ik dom ben? Dat ik je mijn leven blijf laten verwoesten.
Één week Charlotte, één week krijg je om alles wat je in het bedrijf heb zitten te verkopen aan mijn vader en te zorgen dat ik je nooit meer hoef te zien.'
'Zo niet gaat dit gesprek op de mail naar alle klanten bestanden die jij bezit en dat zijn er nogal wat zag ik op de papieren die ik thuis heb liggen.'
Ze kijkt me ontgoocheld aan .
Ik glimlach 'vergeet niet dat ik het meen Charlotte !!
Ik trek de deur achter me dicht en loop met een glimlach terug naar mijn auto.

Na weken van afwezigheid stap ik mijn kantoor in, het is nog vroeg heel vroeg. Nog niemand weet van mijn terug keer alleen Michel.
Ik wil er zijn voordat de rest binnen stapt , de afgelopen dagen ben ik samen met Michel bezig geweest om alles door te spreken en veranderingen binnen het bedrijf door te voeren.
Ik order de stapel papieren netjes op mijn bureau en klap mijn laptop open.Ik voel een onbekend gevoel door mijn buik als ik me besef dat ik over een klein uurtje samen met Milan weer in deze ruimte zal bevinden.
Ik heb geen contact meer met hem opgenomen , zijn woorden waren pijnlijk maar wel duidelijk . Waarschijnlijk was dit wat ik nodig had een eye opener en kei harde conclusie.
Gaande weg kwam ik steeds meer tot het besef dat het voor hem allemaal ook groots geweest moet zijn, van onzekere onbekende gevoelens naar voor het eerst sex hebben met een man. Ik heb al die tijd niet erbij stil gestaan hoe verwarrend het voor hem geweest moet zijn.
De deur opent zich en met een verbaasde blik kijkt ze me aan ' je bent weer terug Meneer ' haar stem verraadt haar blijdschap.
Ik glimlach ' ja weer helemaal Carla , fijn om je te zien en om te horen hoe hard je gewerkt hebt .'
Ze glimlacht trots 'Milan heeft me goed geholpen dus dat scheelde.'
' Hoe is het met hem ? Vraag ik voorzichtig.
' Hij houdt zich goed staande werkt hard , alleen ...
' Alleen wat ? Ik zie haar twijfelen ' ik weet niet of ik dit je moet zeggen , maar ik denk dat hij het moeilijk heeft hij mist je.'
Ik weet niet goed hoe ik hier op moet reageren bijna bang dat ze alles door heeft .'
'Tja ik begrijp dat het raar is wat ik zeg maar hij was erg op je gesteld en kijkt op een bepaalde manier tegen je op , ach ja ik denk dat de meeste jongeren dit wel hebben.'
' Ik ben blij dat je er weer bent Meneer ' veranderd ze snel van onderwerp.
' Cas, zeg ik haar geen Meneer , en ja ik ben ook blij dat ik er weer ben .'

Ze loopt terug naar haar eigen kantoortje ,ik zie hoe ze iemand begroet en aan de blonde haren te zien kan dat maar één iemand zijn, ik hoor haar enthousiast zeggen 'hij is er weer Milan ' en met een zwier word de deur van mijn kantoor geopend.
We kijken elkaar aan , Carla duwt hem zowat het kantoor binnen en knipoogt naar mij als ze de deur achter zich sluit.
Na ruim een maand van geen contact staat hij nu onbeholpen voor me , met zijn grote bruine ogen kijkt hij me ongemakkelijk aan.
Ik kijk naar hem ' hoi Milan , sorry dat je zo overvallen word door Carla ze was zo enthousiast dat ik er weer ben dus.. '.
Hij glimlacht nog steeds ongemakkelijk terwijl er geen woord uit hem komt .
Zelfs ik begin ongemakkelijk te worden ' weetje Milan je hoeft niks te zeggen of te vinden.'
' Het spijt me van alles waar je door heen moest gaan ,echt ik wilde je geen pijn doen .'
Ik zal je niet meer lastig vallen ik ga voorlopig een tijdje samen met Michel een andere afdeling runnen dat kost tijd dus ik zal hier alleen maar voor het hoog nodige zijn.'
'Oké?
Hij lijkt nu pas te ontwaken uit zijn schoktoestand om plotseling weer met mij geconfronteerd te worden als hij naar me knikt.
Ik sta op en loop naar hem toe ik wil door zijn zachte blonde haren strelen maar besef dat ik dit niet moet doen. Ik moet het niet moeilijker maken dan het al is.
Zijn verwardheid is bijna van zijn gezicht af te lezen als hij net als ik beseft dat de seksuele verlangens tussen ons beide als een soort van donkere sluier tussen ons in blijft hangen.
Hij is prachtig en ik negeer mijn gevoelens , ik moet eerst voor mezelf mijn leven op een rijtje krijgen voordat ik hem en vooral mezelf gelukkig kan maken .
' Milan' hij kijkt naar me op ' als je ooit wil praten of contact met me wil hebben je weet me te vinden ,voor nu lijkt het me beter dat we elkaar voorlopig met rust laten oké?
Hij knikt en loopt terug naar het kantoor van Carla . Ik zie hoe hij me nakijkt als ik mijn spullen oppak en het kantoor achter me sluit.

Vrijdag avond ,
Samen met Michel zit ik aan tafel bij onze ouders , Michel zonder vrouw en kind.
Vanavond zit hij er voor mij, hij weet waarom we hier samen zitten.
Nerveus prik ik in mijn biefstuk die speciaal door mijn moeder is gebakken omdat ze weet hoe lekker Michel en ik deze vinden.
Maar nu krijg ik hem amper door mijn keel, ondanks dat ik zie dat mijn moeder dit merkt zegt ze niets.
Ik luister voornamelijk en voel met mijn hand in mijn zak . De gesloten envelop zit diep in mijn zak.
Twee dagen heb ik erover gedaan om de brief die in de dichte envelop zit te schrijven.
Als het toetje geserveerd word voel ik hoe ik bijna moet overgeven van de spanning en geen hap meer door mijn keel krijg.
Ik sta op excuseer me en loop naar het toilet, ik laat het koude water over mijn handen stromen zodat ik wat rustiger word.
Na een aantal minuten loop ik terug de woonkamer in er hangt een stilte en ik zie aan mijn moeder dat ze door heeft dat er iets speelt.
Ik kijkt Michel aan hij knikt voordat ik de envelop uit mijn broekzak haal.

Het is bijna oorverdovend stil als ik de ogen van mijn moeder en vader over mijn brief zie gaan , ik kon het hun niet persoonlijk vertellen.
Ik moet het hun beide uitleggen waarom Charlotte alle aandelen aan mijn vader heeft verkocht en besloten heeft om uit het bedrijf te stappen en uit ons leven.
Mijn afwezigheid verklaren en mijn vreemd gedrag van de laatste tijd , en vooral wil ik openheid geen leugens meer en geen verzwegen verleden meer.
Deze brief koste me twee dagen waarin ik alles van me afschreef, mijn verleden en mijn gevoelens voor mannen, waarin ik duidelijk voor mezelf en voor mijn ouders erken dat ik homo ben en jaren lang misbruikt ben door een vrouw die hun zagen als een goede vriendin van het gezin.
Michel is de eerste geweest die deze brief las en met zijn steun lezen nu mijn beide ouders deze zelfde brief, waarvan de impact waarschijnlijk gigantisch zal zijn.
Onzeker en stil kijk ik naar de grond en peuter zenuwachtig aan mijn nagel , totdat ik een stoel hoor verschuiven en opkijk.
Haar ogen zijn zwart van de uitgelopen mascara ze kijkt me gebroken aan , als ze opstaat en naar me toe loopt .
Ze knielt voor me neer en pak mijn gezicht vast , ze zegt niets meer maar haar armen drukken zich stevig om mijn nek ' het spijt me zo Cas ' hoor ik haar fluisteren als ze me strak tegen haar aandrukt.
Haar reactie zorgt ervoor dat de honderd kilo die op mijn schouders drukte deze avond langzaam begint te verdwijnen , als ik ook mijn vader een traan uit zijn oog zie wrijven.

Vermoeid stap ik mijn bed in, ondanks dat ik een soort van opluchting moet voelen lijkt nu alles nog onwerkelijk en is het moeilijk dat alles nu op tafel ligt.
Voordat ik mijn tanden poetste pakte ik de kleine bruine medicatie potjes uit het kastje , en alles maar dan ook alles heb ik door de gootsteen gespoeld.
Ik pak mijn telefoon en zie dat Dana een berichtje heeft gestuurd hoe trots ze op me is . Ik glimlach en mijn blik valt op een berichtje van Milan die ik over het hoofd heb gezien.
Ik open zijn berichtje en lees het korte zinnetje die hij uren geleden getypt heeft 'ik mis je Cas .
Ik glimlach en stuur hem een berichtje terug 'ik jou ook Milan .
Alsof hij er op zat te wachten krijg ik meteen een berichtje terug 'ik heb het geprobeerd maar ... Mag ik je bellen?
Zonder een antwoord terug te verzenden bel ik hem zelf op en voel een grote glimlach op mijn gezicht als ik zijn mooie rustige stem hoor.