Uit Het Leven Van Een Docente Engels

Eerstejaars spreken me de eerste weken aan met: 'Juf, juffrouw, een enkeling met 'mevrouw', dat leer ik ze snel af. Ik ben mrs en leg hun uit dat miss een afkorting is van mistress, in het Nederlands dus eigenlijk: meesteres. 'Strenge meesteres,' grapte pas een bijdehand ventje met jeugdpuistjes en rood kroeshaar.

'Ervaring mee?' reageerde ik ad rem.

Ik ben dus mrs op een mbo-school in de randstad, vanwege de privacy van mijn leerlingen noem ik de plaats en de naam van de school natuurlijk niet. Ik geef Engels op de afdeling International Business. Carrièrezoekertjes, ze hebben nog een lange weg te gaan en daarin sta ik ze bij.

Waar collega's vaak kampen met ordehouden, zijn al mijn klassen door mij gedisciplineerd. Ik duld geen brutale monden, mobieltjes moeten worden uitgezet, anders voor een week ingeleverd, de voertaal is Engels en ja is ja, nee is nee. Mijn beoordeling was het eerste semester bovengemiddeld, al schreven enkele leerlingen dat ik soms te streng was. Ik kan raden wie, al is de enquête altijd anoniem.

Ik mag ze graag wat uitdagen, op hun leeftijd (ruim genomen tussen de 17 en 21 jaar) zijn ze nog volop in ontwikkeling, grenzen zijn vaag, ze zoeken ze graag op, maar tijdens mijn lessen bied ik hun duidelijkheid, vastigheid, zekerheid, maar met humor. Ik vertel hun graag over de tijd dat ik in Nieuw-Zeeland woonde en werkte op een middelbare school, dat jongeren die zich herhaaldelijk niet aan de regels houden, daar nog steeds een pak slaag ontvangen met een Spaans rietje. Ik zwiep dan met een denkbeeldig rietje, algemene hilariteit tot gevolg. Iets uit de oude doos, men kan er zich weinig bij voorstellen. Vorige week nog een beeldschone blondine, maar een geboren onnozelaar die mijn armgebaar niet helemaal begreep.

'Six of the best,' legde ik uit. '' Six lashes on bare buttocks.'

'Buttocks? Mrs Voorman, what does that means?'

Ik gebaarde naar mijn eigen achterwerk, alsof ik een flagellant was, riep: 'auw, auw, auw.'

Blosjes op haar wangen, 'beet' wist ik.

Ik heb nooit in Nieuw-Zeeland gewerkt, ben er nooit geweest, maar las ooit op een site dat lijfstraffen daar nog tot in de jaren negentig regelmatig werden toegediend. Wel was ik na mijn studie Engels een tijdje nanny, au pair, in Bristol. Het gezin verkeerde in welstand, de kinderen waren door en door verwend, maar soms kreeg een van hen in de study van papa een onvervalst pak slaag. Met een natte poes, vlammen uit mijn kut, stond ik dan toe te luisteren aan de deur en troostte na afloop de gestrafte pupil. De oudste van het stel, een knaap van toen al veertien was het vaakst de klos. Soms was ik ervan de oorzaak dat hij straf kreeg, omdat ik, zoals van mij verwacht werd, netjes melding maakte van vergrijpen van een van de drie kinderen. Ook de keer dat hij me verraadster noemde, ik verzon erbij dat hij me daarbij had geschopt. Dat had hij me ook echt, maar met een pantoffel aan voelde ik het nauwelijks.

Op de studeerkamer kreeg Henry diezelfde avond met het Spaans riet. Ik stond erop dat ik daarbij aanwezig zou zijn, forceerde zelfs wat traantjes om mijn woorden kracht bij te zetten. Die avond werd mijn ware passie me geheel duidelijk. Henry moest zijn broek laten zakken, voorover buigen, met zijn handen op de stoelzitting, zijn vader pakte uit de bureaula een zwiepend rottinkje, hervatte zijn preek die eindeloos leek te duren. Ik stond op nog geen meter afstand, zag het gekwelde gezicht van de jongen en volgde de arm van de vader die fel uithaalde. Omdat ik ongesteld was, had ik twee tampons in mijn spleet gestopt, door met mijn benen te bewegen voelde ik ze schuiven. Zes slagen in totaal kreeg de arme jongen, daarna moest hij op zijn knieën zijn excuses aan me aanbieden.

Mijn periode in dat gezin eindigde abrupt. Ik had de onaantrekkelijke vader; kale kop, vadsig en houterig, verleid en daar kwam zijn vrouw al snel achter.

Dat beeld van die gestrafte schooljongen, die lelijke vader die hem tuchtigde stond voor eeuwig op mijn netvlies en ik wist toen zeker dat ik zelf degene zou zijn die het riet, de zweep, of desnoods de blote handen zou gebruiken, al begreep ik het probleem dat in onze contreien deze liefhebberij bij kinderen/ jongeren op scholen niet langer is toegestaan. Het zijn nu dus volwassen billen die ik ransel, aan klandizie geen gebrek. Bij gedempt lamplicht en met een goede outfit is het weliswaar surrogaat, maar daarom nog wel een opwindende bezigheid, vooral als ik de sessie langdurig rek, binnen de ambiance van mijn studeerkamer. Schooltje spelen, noem ik het zelf. Aan de muur een blinde kaart van Europa, een zwart schoolbord, vier ouderwetse schoolbankjes en een hoge katheder. Acht leerlingen op een avond zijn lucratief en ook in dit klasje heb ik er behoorlijk de wind onder. Het liefst had ik natuurlijk een klas met pubers, of jong adolescenten en de inspiratie die ik overdag op doe projecteer ik een aantal avonden in de week op mijn rijpere pupillen die me echter veel te gedwee zijn. Om hen tot meer tegendraadsheid te bewegen deel ik op sommige avonden geen straf uit, toon dan zelfs mijn tevredenheid over hun gedrag. Waarschuwend hef ik dan wel mijn vinger, omdat hun leerprestaties nog veel te wensen over laten. Ik kondig extra overhoringen aan en wie slecht scoort met de rotting of de roede van berkentwijgen een pak rammel zal krijgen.

Een veel te dikke man, net een uit de kluiten gevallen zuigeling, iemand uit de top van de rechterlijke macht, krijg ik heel makkelijk aan het janken. Wanneer ik hem voor straf in de hoek zet, links van het bord, zijn handen boven zijn hoofd, staat dan van vernedering als een kind te snikken. Laatst zag ik hem tijdens the cornertime naar achteren spieden, toen een klasgenoot een uitbrander kreeg en de verzekering dat hij na schooltijd een ongenadig pak slaag voor zijn billen zou krijgen. In zijn laatje had ik de week daarvoor een extra flap gevonden met het dringend verzoek eens een ouderwetse behandeling te krijgen. Meestal honoreer ik zo'n verzoek niet, maar hij is een van mijn beste klanten en aanbrenger van heel wat nieuwe klanten, zodat k nu wel vier klasjes kan vullen.

Ik sprak de vette zuigeling er streng op aan. Zijn plek was de hoek, zijn uitzicht ook, het gaf geen pas om zijn hoofd om te draaien. Ik kondigde aan dat ik hem hiervoor moest straffen. Aan zijn oor sleepte ik hem naar het voorste bankje, beval hem zijn broek te laten zakken. Dikke tranen. Ik werd ongeduldig en vroeg aan de anderen wie me zou willen helpen? Zeven vingers gingen bereidwillig omhoog. Baby lag weldra half bloot over het voorste bankje, stevig vastgehouden door de in schooluniform geklede knapen van overwegend boven de veertig, de oudste zelfs in de tachtig.

Plagerig nam ik plaats op mijn zetel achter de katheder, om mezelf de illusie te geven dat ik hun levens totaal beheerste. Baby zat met zijn hoofd klem tussen de hockeydijen van een hersenchirurg van net in de veertig. Ik zag de laatste het hoofd mangelen, als een worstelaar. Het was een mooi tableau vivant, ik beroerde mijn genot, stond tergend langzaam op en pakte van de muur een gemeen latje, waar baby als de dood voor was.

Een pak slaag toedienen is een kwestie van timing. Zomaar wat meppen is voor beide partijen onbevredigend. Bij een lijfstraf hoort vooraf een preek, dreiging en een uitgerekte voltrekking; aan nazorg doe ik niet.

Al huilde babyface nu hartstochtelijk, toch liet ik het houten latje zonder mededogen hard op zijn bips neerdalen. Een prettig gezicht hoe die achterwangen rood kleuren, er paarsblauwe vlekken ontstaan, de masochisten die me assisteerden likkebaarden tijdens het spartelen en schreeuwen.

Telefoon van een, zo op het gehoor afgaande, jonge knaap. Stotterend vroeg hij om informatie.

'Hoe oud ben je?'

'Achttien, mevrouw.'

'Achttien? Mag jij jokken van je mama?'

'Bijna achttien, mevrouw.'

'Wat wil je?'

Even blijft het stil. Dan hoor ik hem zachtjes zeggen dat hij behoefte heeft aan een pak slaag.

'Hoe kom je aan mijn nummer?'

'Van mijn vader.'

'Van je vader? Heb je iets uitgevreten?'

'U bent toch de meesteres?'

'Meesteres, voor jou ben ik mrs. Soms behandel ik volwassen heren die straf verdienen.'

'Mijn pa komt bij in een klasje, dat heeft hij me pas verteld.'

Koortsachtig zoekt mijn brein naar de vader van deze nieuwe generatie flagelanten, het kan iedereen zijn, naar hun privéleven vraag ik nooit, soms vertellen ze me er iets over.

'Vraag je papa of mama maar om een pak slaag, ik doe niks onder de achttien.'

Stilte aan de andere kant van de lijn. Als hij nu eens echt zeventien is, zo'n nog onvolgroeide puistenkop met van die strakke billetjes, wat kan het me ook eigenlijk schelen. Haastig corrigeer ik mijn laatste woorden, hij mag komen, mits hij toegeeft dat hij geen zeventien is, maar pas zestien. Met overslaande stem verzekert hij me dat hij echt zeventien is, bijna achttien.

'Goed. Heeft je papa je ook verteld dat ik gewoonlijk alleen met klasjes werk, je wilt zeker niet in hetzelfde klasje als je papa.'

Hij slaakt een kreet. 'Mag ik alleen, alstublieft?'

'Als je je dat kunt permitteren, ik vraag €300,- voor een privésessie.'

'Zo veel?'

Vast het zoontje van die registeraccountant, die linkmichel, die laatst zei, toen er een extra leerling bij kwam, dat hun tarief dan ook omlaag moest gaan. Voor straf gaf ik hem die avond geen lijfstraf, sloot hem wel op in de bench met mijn Duitse herder in de woonkamer; hij is doodsbang voor honden en dat zou hem leren.

'Goed, wanneer mag ik bij u komen?'

Beelden van mijn lessen van vandaag. Mijn leerlingen waren ongedurig, mijn handen jeukten, drie stuurde ik eruit, ze moesten zich melden bij het afdelingshoofd, die mij veel te dociel is, hoe vaak ik hem al suggereerde dat hij ze veel te slap aanpakte. Voor de grap stelde ik hem eens in de docentenkamer voor de lijfstraf her in te voeren, ik werd meteen bijgevallen door een aantal collega's. Hij ziet er goed uit, is lelijk als de nacht met zijn kale kop, maar fors en lang; de ideale tuchtmeester, maar helaas ook weekhartig, zemelt over goede pedagogische begeleiding en lijdt aan overdoses begrip, terwijl in mijn opinie een gezond pak slaag beter zou werken.

'Morgenavond heb ik wel een uurtje voor jou. Vertel eerst eens, wat is je naam?'

'Benny.'

'Je echte naam, ik doe niet aan nick names.'

Verontwaardigd dat ik hem alweer verdenk van leugenachtigheid snauwt hij brutaal dat ik niet zo argwanend moet zijn.

'Jij durft wel. Als jij nu hier bij mij zou zijn, dan legde ik je subiet over de knie.'

'Over de knie?' echoot hij begerig.

'Jazeker, ik zou je zeker een kwartier lang hard op je blote billen meppen met een latje, daarna een uurtje in de hoek zetten en je straf besluiten met de riem.'

'Mag ik nu komen?'

Het is al tien uur, ik wil zo naar bed. Visioenen van een puber in mijn bed, die me de reet likt, me klaar likt, morgen weer een lange dag. Mijn dijen om zijn hoofd, alleen dat mangelen bezorgt me bijna een hoogtepunt.

'Over hoeveel tijd kun je hier zijn?'

'Een half uur, misschien nog sneller als ik hard fiets.'

Voor mijn garderobekast twijfel ik.Ik kies uiteindelijk voor degelijk, maar lichtelijk pikant. Een mantelpakje, kniehoge, leren laarzen en een vleeskleurige panty.

Een knaap over de knie, hoe lang is dat alweer geleden? Als hij zijn best doet, hoeft hij niets te betalen.

Door mijn intercom zie ik een slungelige knul onrustig bewegen, ik zet mijn deur op een kier en loop de gang in. Aarzelend stapt hij binnen, het hoofd gebogen. Ik wenk hem met mijn wijsvinger, zeg niks.

'Well, young man, put off your coat.'

Een pezig lijf, half lang, sluik hij me met een angstblik aan, dan herhaalt hij dat hij dit niet mag en kan zeggen.Aan zijn oor voer ik hem mijn woonkamer binnen, een terrein waar mijn pupillen ongewenst zijn, hen dirigeer ik altijd meteen mijn study/ annex klaslokaaltje in.

'Well boy, we are staringt with the intake. Sit down.'

Hij zit op het puntje van zijn stoel, gezicht naar beneden gericht. Ik wrijf mijn laarzen langs elkaar, speel met mijn voet.

'Ever been spanked, Benny?'

Hij knikt.

'Can you speak?'

'My aunt spanked me when I was a child.'

'Well, what was your misbehaviour?'

'Me and my nephew bought soms fireworks.'

'How old were you?'

'My nephew was 14, I was 12.'

'Okay, How did she punished you, over her knees, with her hand, or used she an instrument?'

Nog steeds durft Benny me niet in de ogen te kijken. 'A ruler, she used the ruler.'

'Bare buts, or on your thousers?'

'Bare buttocks, mrs.'

'And now you need a new punishment. Who is your father?'

'I can't tell you.' Even kijkt hij me angstig aan.

'Put off your jeans, I am going to spank you on your bare behind, understand?'

Zijn handen beven als hij zijn broek losmaakt en naar beneden schuift. Ik wijs op mijn dijen, houterig buigt hij zich voorover. Ik ruik zijn jongenszweet, zijn billen zijn goddelijk, nog niet die van David van Michelangelo, maar voor zijn leeftijd al heel romig. Hij ligt over mijn dijen, ik verschuif ze, zodat zijn handen en voeten loskomen van de grond. Ik foeter wat tegen hem, dat hij a very naughty boy is and that I shall discipline him.

Harde tikken op zijn bips, er verschijnen roze vlekken, hij kreunt zachtjes, beweegt zijn onderlijf en ik sla wat harder, terwijl ik doorga met mijn boetepreek.

Zijn billen zijn nu goed rood, ik stel me voor dat we op school zijn, gewoon in de klas, dat Benny een van mijn leerlingen is en voor het front van zijn klas bij mij over de knie ligt.

'Well Benny, corner time. With your hand above your head in that corner, quick!'

Daar staat mijn jonge godje, met zijn rode, blote billen in de hoek. Met mijn telefoontje maak ik een filmpje, daar kan ik mijn vriend Sjef vast blij mee maken. Mijn klok geeft aan dat het al na elven is, morgen moet ik alom acht uur weer present zijn. Uit de kast pak ik een soepel rietje, slecht een halve centimeter dik, zwiep ermee door de lucht en sommeer hem bij me te komen. Ik zet een eetkamerstoel voor hem neer.

'Take your position.'

Ik duw hem voorover, zwiep nogmaals met het rottinkje door de lucht en deel hem dan een flinke tik toe.

'Six of the best, my boy, count them, please.'

Zes flinke striemen op de al behoorlijk opgewarmde, rode billen, in een poging een nieuwe klap af te wenden, draait hij zijn achterlijf iets van me weg, ik dreig opnieuw te beginnen. Na de zesde slag jankt hij als een kind.

Ik trek hem overeind en vervolgens met een snelle beweging op zijn knieën. Ik houd mijn hand met daarin nog steeds het rietje voor zijn betraand gezicht.

'Kiss my hand, kiss the cane, what do you say to your mistress?'

'Thanks,' fluistert hij. 'Thank you, miss.'

Hij zakt verder omlaag, omarmd mijn laarzen en begint ook deze vol aanbidding te kussen. Aan zijn haartrek ik hem weer omhoog trek mijn rok wat omhoog en dwing zijn hoofd tussen mijn dijen en begin te mangelen.

Hij heeft nog een loeierd van een stijve als hij zijn broek ophijst, maar ik moet hem scherp houden, dit prinsje.

Hij grijpt in zijn achterzak, vist er een portemonnee uit, ik schud van nee.

'Deze kennismaking is gratis, volgende week vrijdag meld je je hier om 8 uur precies, begrepen?' haar, een fijn, rond kontje.