Woodstock - 8

Dit verhaal is een vervolg op ‘Summer of love’ en is gebaseerd op de dagboeken van mijn tante July, de oudste zus van mijn moeder. Ze studeerde in de jaren 60 in Berkeley-San Francisco en was een echt kind van haar tijd, een hippie met veel seks en vrije liefde. Ik beschrijf hier hoe ze meehielp om van Woodstock zo’n groot succes te maken

Het programma van dag twee gaat vannacht vloeiend over in dat van dag drie omdat de optredens vanaf nu zoveel mogelijk aan één stuk doorgaan. Er wordt zondagmiddag heel slecht weer verwacht en daarom is het oude schema losgelaten.

Het is kort na middernacht en in onze bus is het inmiddels een zenuwachtige bedoening. Janis Joplin moet rond 2 uur vannacht optreden en ze heeft het niet meer, volgens mij heeft ze echt last van de druk die zo’n groot festival oplevert. ‘Hey Anthony, kun je haar niet even een beetje knuffelen? Volgens mij heeft ze wel even iemand nodig’ smiespel ik in zijn oor. Anthony grijnst blij, hij is daar niet te beroerd voor, hij heeft Grace al als beroemde chick op zijn lijst kunnen zetten en Janis past daar geloof ik ook wel bij. Hij gaat achter in de bus naast Janis liggen en fluister haar wat in het oor. Meteen daarop kleedt ze zich uit, Anthony volgt haar voorbeeld en amper een paar minuten later heeft hij zich al diep in dat beroemde meisje verankerd.

Als ze eenmaal goed bezig zijn ga ik er op mijn zij naast liggen. Ik kijk Janis aan die er niet erg gelukkig uitziet. ‘Liefje, hoe gaat het?’ vraag ik haar. En dan, terwijl Anthony haar neukt, barst ze in tranen uit: ‘ik ben zó zenuwachtig, July, het lijkt wel of het elke keer erger wordt. Ik wou dat het voorbij was.’ Ocharm, Anthony valt er helemaal stil van. ‘Moet je dan geen punt zetten achter dit soort grote dingen?’ vraagt hij. ‘Ja, en dan?’ vraagt Janis. ‘Dit is wat ik kan en ook graag doe, maar het is alleen net of de druk steeds groter wordt, dat ik iedere keer met nóg iets beters moet komen.’ Ik snap het wel, op een andere manier zegt Grace hetzelfde, na het eerste mooie begin verwacht iedereen van alles van je en dan zie je dat de creativiteit onder druk komt jammer!

Ik pak een doekje en droog Janis haar tranen. ‘Mmm, thanx July, dit lucht wel even op’ zegt ze. Ondertussen is Anthony haar opnieuw gaan neuken. Zachtjes en liefdevol schuift hij zijn staaf steeds weer diep in Janis haar neukbuisje, ze opent zich nog wat verder om een maximaal fijn gevoel te krijgen. En dan komt ze klaar, zachtjes, een beetje klaaglijk, ik heb echt met die meid te doen. Als Anthony zich daarna met haar omdraait en Janis zich op hem kan uitleven komt ze toch nog even goed los. Ze sjort zich als een bezetene op zijn pik op en neer en komt dan opnieuw klaar, maar dit keer met een soort oerkreet, whow, die meid moest echt even wat kwijt.

Anthony ziet dit als een signaal om ook los te gaan, hij pint Janis stevig op zijn pik die extra diep in haar steekt doordat hij zijn knieën heeft opgetrokken en wrikt zich daarna iedere keer stevig in en uit haar. Na een tijdje komt Janis nog een keer met veel lawaai klaar en schiet Anthony haar vol met zijn zaad. Hijgend en bezweet valt Janis op hem en klemt zich als een aapje aan hem vast, uithijgend en houvast zoekend, zo lijkt het.

Stormfun

Amper een uur later, het is twee uur in de nacht van zaterdag op zondag, staat Janis op het grote podium en geeft ze een dampend concert, al die duizenden mensen worden helemaal gek. Van haar zenuwen of onzekerheid is niets meer te merken, bluesy zingt en schreeuwt ze de sterren van de hemel.
Na Sly & the family Stone zijn tegen vijf uur in de morgen de Who aan de beurt en zij spelen bijna volledig Tommy, hun rockopera, magistraal zoals dat klinkt. Ik kijk nu met een heel andere blik naar Roger Daltrey, die me nog maar zes uur daarvoor zowat de aarde afneukte. Daarna is het de beurt aan Grace en Jefferson Airplane, en Gracy zet de toon door aan te kondigen dat ze ‘morning maniac music’ zullen laten horen. Dat is de Airplane wel toevertrouw met al die psychedelische nummers, de joints en waterpijpen gaan hoewel het nog vroeg dag is alweer ijverig rond onder de blowers in het publiek.

En dan, helaas, de Airplane is maar net klaar, dient zich de eerste bui aan en zetten Janis, Who en Jefferson het op een rennen naar de helikopter om voor het noodweer weg te zijn. We knuffelen tot afscheid heftig en terwijl ze opstijgen zwaai ik het hele spul uit. Tja, het regent die ochtend al behoorlijk maar later die dag, na het optreden van Joe Cocker, gaan de weerduivels pas echt goed los. Vanaf vier uur die middag breekt er een soort van zomerstorm los en de regen valt met bakken uit de lucht. Tegelijk zijn er heftige windstoten waardoor mensen amper kunnen schuilen tegen het striemende water. De meesten zitten weggedoken onder plastic lijdzaam de boel af te wachten, maar veel andere lui hebben ervoor gekozen zich uit te kleden en van de nood een deugd te maken door in het waterballet een feestje te bouwen.

Met Richy heb ik alles stands in de bazaar gecheckt, iedereen lijkt de storm daar goed te doorstaan. En nu maken hij, Michael, Jennifer, Chèr en ik een rondje langs alle verkooppunten voor eten en drinken om te zien hoe het daar gaat. Gelukkig heeft iedereen op tijd de boel stormvast verankerd, her en der zetten we de boel nog wat vaster en gerustgesteld lopen we uiteindelijk door de kleumende en schuilende mensenmassa terug naar het podium. Opvallend is hoe eensgezind iedereen dit natuurgeweld ondergaat, nergens zie je chagrijn of hoor je mopperende mensen.

Na een tijdje komen we in een soort modderfeest terecht van allemaal grotendeels blote mensen die op een van de hellingen een modderglijbaan hebben gemaakt. Whow, leuk, feestje, meedoen! Omdat ik een poncho heb omgedaan heb ik nog redelijk droge kleren. Ik trek ze uit, leg ze in mijn poncho op een zo droog mogelijk plekje bij lui die er even op willen passen en klauter dan naar boven om mee te doen aan dat modderfeest. Richy, Michael, Jenn en Chèr volgen mijn voorbeeld en even later glijden we alle vijf spiernaakt op onze billen door de modder naar beneden. Weird gevoel is dat, in no time zit de modder overal op en in, op de een of andere manier word ik er ultrageil van. Steeds weer klauteren en glibberen we naar boven, het is een verslavend soort plezier zo samen met al die blote modderende mensen in de stromende regen.

Op een gegeven moment voel ik, als ik op het punt sta naar beneden te glijden, hoe Jenn achter me komt zitten, haar benen stevig om me heen slaat, haar buik en borsten stevig tegen mijn rug drukt en me voor ‘houvast’ bij mijn tietjes pakt. Uiteindelijk gaan we zo, stevig aan elkaar gekoppeld, met een bloedtempo naar beneden, we gillen het allebei uit van plezier. Beneden is het inmiddels zó’n glibberige boel geworden dat we in een kluwen lijven terechtkomen waarvan amper te zien is wel deel nog bij wie hoort. En echt, in die berg lijven gebeurt van alles wat volgens mij god eigenlijk alleen voor de voortplanting bedoeld heeft.

Mudfuck

Jennifer zit nog steeds klemvast om mijn achterkant terwijl mijn voorkant wordt belaagd door wat volgens mij een jongen is, ik zie ten minste uit de wriemelende kluwen mensen een lijf met een snoeiharde pik eraan tevoorschijn komen dat doelbewust richting Jenn en mij glibbert. Jenn maakt zich van mij los, duikt als het ware over mij heen waardoor ze me en passant nog even stevig verder in de modder duwt en pakt die jongen bij zijn pik vast. Ze trekt hem naar zich toe en voor ik besef wat ze zomaar in het zicht van iedereen uitspookt heeft ze zich met haar gezicht naar die jongen toe in zittende houding op hem geschoven. Niet te geloven, die meid heeft echt totaal geen schaamtegevoel. En omdat iedereen het gevoel heeft onherkenbaar te zijn gooit dat op een of andere manier alle remmen los en zie ik steeds meer mensen hun grenzen oprekken. Om ons heen trekken inmiddels steeds meer toeschouwers ook hun kleren uit en aan de lopende band komen er van boven af mensen aan gegleden die zich in de kluwen laten tuimelen om daar deel te gaan nemen aan de mudfuck. Want echt, een andere naam kan ik er niet voor verzinnen, steeds meer palen vinden kutjes, en omgekeerd.

Doordat er van bovenaf keer op keer nieuwe mensen naar beneden komen geglibberd heb je beneden in de kluwen niet veel meer te zeggen over wat er met je gebeurt. Ik probeer me naar de kant te wurmen maar op een gegeven moment word ik aan een enkel teruggetrokken en degene die dat doet heeft geloof ik behoorlijk veel kracht. Ik lig op mijn buik en zo sleept hij mij met mijn voet in een houdgreep een stukje achter zich aan, in de oertijd moeten vrouwen zich zó hebben gevoeld als ze aan hun haren uit hun grot werden gesleurd door bronstige kerels. Nou, hier kunnen ze er dus ook wat van en als het me eindelijk is gelukt me op mijn rug te draaien word ik nog niet veel wijzer want het heerschap dat zijn zinnen op mij heeft gezet is totaal onherkenbaar door alle prut in zijn gezicht.

Dan, aan de zijkant van de nog steeds groeiende kluwen blote mensen trekt hij hardhandig mijn benen uit elkaar, knielt tussen mijn benen en schuift zich dan in één beweging tot aan zijn besmeurde ballen in mijn muddy kutje. En dan voel ik het meer dan ik het zie, het is die boef van een Michael die me hier gaat naaien. ‘Lul’ roep ik om boven het lawaai van de striemende regen en alle gillende mensen uit te komen en als hij merkt dat ik hem heb herkend opent zich in dat modderige gezicht een grijnzende mond met mooie witte tanden. ‘Hey July, ik keek daarnet in die berg mensen zowat recht in je kutje, ik herken jouw neukdoosje uit duizenden, deze kans kon ik niet laten lopen, toch?’

Even heb ik de neiging om chagrijnig te worden want die gast weet me keer op keer een soort van te verkrachten maar dan lijkt het me maar het beste om lol te hebben. Ik trek hem nog wat verder over me heen en grom ‘oké Mickey, niet lullen maar poetsen, zeggen ze bij ons thuis.’ Nou, en poetsen kan Michael wel, hij ramt zich nu keer op keer in me en om ons heen kijken behoorlijk wat mensen toe, tja, een tikje porny is het ook wel. ‘Mickey, zullen we weer wat de modder inrollen? De regen spoelt ons behoorlijk schoon, dit wordt wel ’n tikje te heftig voor hier.’ Michael pakt me stevig vast en om en om rollen we weer de kluwen in en opnieuw bedekt door modder neuken we ijverig verder.

Maar wat we niet goed hebben ingeschat is dat het daar inmiddels een soort Sodom en Gomorra is geworden. Niet alleen wij maar iederéén voelt zich vrijer door de dekking van de modder en vooral midden in de kluwen is het gepuf en gehijg en gestamp en gepaal niet van de lucht. Omdat het zo hard regent en iedereen joelt en gilt valt het niet op maar als je erin ligt hoor je duidelijk dat aan de lopende band mensen klaar komen.

Michael neukt me ijverig door maar steeds vaker wordt er aan hem getrokken en moet hij moeite doen in me te blijven. Uiteindelijk wordt hij van me af getrokken en duikt er een andere vent op me en ook hij weet goed weg met zijn stormram, in één keer gaat-ie erin. En echt waar, het kan me al niks meer schelen wie me paalt áls er maar een goed diep in me zit. Het is vreemd wat het met je doet om in een anonieme mensenmassa te zijn, ontdaan van alle decorum, onherkenbaar door de smurrie, het haalt het bronstige beest in de mens naar boven. De kerel die me neukt kijkt me woest aan met zijn blauwe ogen en ik kijk met mijn grasgroene kijkertjes woest terug, ik wil dat hij me sufneukt en me laat klaarkomen! Ik wrik mijn onderlijf stevig tegen het zijne, zorg er zo voor dat hij nog dieper in me komt en ondertussen kronkelt en wriemelt iedereen om en over ons heen. Michael heeft voor zijn paal ook alweer een onderkomen gevonden, pal naast mij neukt hij Chèr die bij toeval langszij is komen dedderen. Echt, ik wil alleen maar pik in me en even rondkijkend lijkt het me zo dat alle dames en heren om ons heen van hetzelfde last hebben.

Op een gegeven moment loopt het toch wel een tikje uit de hand, ik ben min of meer de tel kwijt hoeveel pikken ik al in me kreeg. Het lijkt op een acid-trip, weird wat bloot en nat en modder en een wriemelende kluwen mensen met je doen.
Maar een dingetje is dat ik denk dat over niet al te lange tijd een van de vier organisatoren op deze losbandigheid afkomt en ik wil toch echt niet meemaken dat ik als een van de boosdoeners herkend word. Ik ontdek Richy als eerste in de modderige kluwen lijven, geef hem een seintje dat ik ga en meteen wurmt hij zich ook er uit om met me mee te gaan. We scharrelen onze kleren bij elkaar en lopen, bloot als we zijn, tussen iedereen door richting het vlakbij gelegen Filippini-meer om ons te ontdoen van alle prut. Ik vrees dat we onderweg nogal wat bekijks trekken want het gefluit van allerlei in plastic gehulde dames én heren is niet van de lucht. Ik glimlach steeds vriendelijk maar hoop toch echt dat ik anoniem blijf.

Eenmaal in het water trekt Richy me tegen zich aan en zegt ‘niet te geloven July, zo ultra-sexy als jij bent. Echt iedereen is op jou uit, of je nou onder de prut zit of niet.’ Ik sla mijn armen om zijn nek, hijs me aan zijn lijf op en laat me dan langzaam weer zakken tot zijn pik zachtjes in mijn kutje schuift. Ik rekende er al op dat Richy zijn paal weer op orde had gebracht en genietend schuif ik me een paar keer op en neer tot ik klaar kom. Bijna tegelijkertijd schiet Richy me vol met zijn zaad.

Finale

Het is maandagmorgen. Gisteravond gaf ik nog support aan Crosby, Stills en Nash maar eigenlijk was ik inmiddels zo bekaf dat ik ze onderdak heb geboden in de bus maar verder moesten ze het zelf maar een beetje uitzoeken. David probeerde nog wel wat met me, hij herinnerde me van Monterey, maar ik was te moe en moet hem trouwens ook niet. Het programma is huge uitgelopen en daarom speelde Jimi Hendrix nog deze maandagmorgen. Hij is magistraal maar heel bizar horen dat nog maar een paar duizend mensen, de rest is gisteravond en vannacht al aan de grote uittocht begonnen. In de hele county en op alle wegen richting Boston en New York is het inmiddels een gigantische puinhoop, blij dat we nog even hier blijven.

Later vandaag blijkt pas, als iedereen zo’n beetje vertrokken is, wat een puinhoop er is achtergebleven op het terrein, vooral massa’s plastic. We hebben met Max Yasgur afgesproken dat het terrein schoon wordt opgeleverd en daar beginnen we morgen aan, maar vandaag nog even niet, nu eerst maar eens wat met elkaar napraten en afkicken van het harde werken en de spanning. Het weer is gelukkig opgeklaard en die avond wordt het bij het hoofdkwartier een gezellige boel. We hebben een groot kampvuur aangelegd en iedereen die de afgelopen dagen de handen uit de mouwen stak om ‘Woodstock’ tot een succes te maken is er wel zo’n beetje, we zijn met meer dan tweehonderd vogels van allerlei pluimage. Daaronder zijn ook verschillende mensen uit het dorp die lang de kat uit de boom keken, inmiddels aan deze invasie gewend zijn en er nu helemaal bij horen.

Het is supergezellig, er is veel te eten en te drinken, de joints gaan vaak rond en het is supervoelbaar hoe iedereen zich ontspant. Later op de avond word ik sloom van de joints, de drank én van de vermoeidheid en als Michael voorstelt om met een aantal mensen nog een laatste tripje te maken wil ik wel meedoen maar alleen in onze bus. Ik zie het niet zitten dat het hier met iedereen erbij nu nog uit de hand loopt en zo komen we met een kleine twintig mensen in onze bus terecht, zelfs mijn bikervriendje Andy is er bij, hij, zijn maten en de motormeiden zijn gebleven om morgen te helpen. Ik zoek achter in de chillhoek een lekker plekje en na het acidpilletje te hebben geslikt maak ik het me gemakkelijk, met aan de ene kant Andy en aan de andere kant Jennifer, die zich close tegen me aankroelt.

‘Mmm, July, dit was een weird fijne tijd hè? Ik ga dit straks missen hoor als we weer terug zijn in Berkeley.’ Ik knuffel Jenn en zeg dan met een soort wijsheid uit een scheurkalender: ‘Liefie, geen zorgen voor de dag van morgen, geniet nou maar.’
Jennifer gniffelt wat en als antwoord kleedt ze zich helemaal uit en kruipt in haar blote niksje weer tegen me aan. Dat stimuleert me behoorlijk en al gauw ben ik de volgende die alles uittrekt. Nou ja, goed voorbeeld doet volgen en dan zijn we uiteindelijk met zijn allen bloot. Om het een beetje decent te houden heeft iemand op tijd de rolgordijntjes omlaag getrokken. Verder zijn er alleen een paar kaarsen aangestoken en in die sfeer begint de acid langzaam maar zeker zijn werk te doen.

Ik ben hondsmoe en voel me als het ware wegvloeien, alsof mijn lijf zich zo maar in en om alles zou kunnen voegen. Jenn streelt me zachtjes en met veel liefde over mijn hele lijf, ze kneedt mijn tietjes en sabbelt daarna wat aan mijn tepels. En ondanks mijn vermoeidheid weet ze me totaal in vuur en vlam te zetten. Dan neemt Andy het over, hij gaat tussen mijn benen liggen, wrikt me met zijn heupen nog wat verder open en schuift dan zachtjes in me tot hij niet verder kan. En zo blijven we liggen waardoor ik in alle rust kan ervaren hoe zijn pik één wordt met mijn kutje, samen vormen we één lichaam met één geslacht.

Ik laat het rustig over me heen komen, geniet van de gedempte geluiden en de mooie vorm die alles en iedereen heeft aangenomen. Ondertussen beleef ik hoe Andy’s lekker stevige lijf zich totaal verenigd met het mijne, alsof al onze cellen en genen en haarvaatjes en eitjes en zaadjes met elkaar naar een soort oerknal toewerken. Het voelt als zo’n tornado die rustig begint maar steeds meer op topsnelheid begint rond te tollen, totdat alleen nog maar Andy en ik ons in het stille oog van de storm bevinden. Geen idee wat er met me gebeurt maar op een gegeven moment beleef ik een lichtflits die me eerst optilt en daarna met een smak weer teruggooit. En daarna is eigenlijk het licht voor me uitgegaan. Vaag weet ik nog dat er verschillende jongens in me waren, ze mochten van me maar dat was dan ook alles. Een actieve bijdrage zat er niet meer in, het was even mooi geweest…

Nawoord
Hier eindigt het verhaal uit de dagboeken van mijn hippietante July, ik hoop dat je het mooi vond.

Mijn tante hield haar hele leven dagboeken bij en daaruit komt nog het volgende:
Het 1969 Woodstock-festival is de geschiedenis in gegaan als het hoogtepunt van het hippietijdperk. Eind 1969, een half jaar later, is tante July ook op het festival in Altamont. Dat loopt uit de hand als de Rolling Stones daar optreden en de Hells Angels als ‘ordedienst’ mensen ongenadig afranselen, ze slaan zelfs een jongen dood. Het ‘peace man’ is dan inmiddels ver te zoeken en door velen wordt dát festival juist als het einde van het hippietijdperk gezien…
Janis Joplin overlijdt in 1970, een jaar na Woodstock aan een overdosis heroïne, het lijkt erop dat de druk haar echt te groot werd. Zij is dan het eerste lid van ‘de club van 27’. Hoewel ze nog niet zo lang bevriend waren heeft July echt verdriet om haar gehad.
Jefferson Airplane werd na een tijdje door wat wisselingen Jefferson Starship maar het grote succes van de begintijd kwam niet terug. July en Grace zijn altijd dikke vriendinnen gebleven.
De boys van the Who bleven op Keith Moon na ‘alife and kicking’, tante July zag ze daarna nog vaak en ze treden zelfs op het moment dat ik dit verhaal schrijf nog steeds op.

Na geholpen te hebben om het festivalterrein op te ruimen reden July en Richy met hun bus en hun hele gezelschap naar 'Big Pink', het huis van The band in het nabij gelegen dorpje Woodstock. The Byrds repeteerden daar met Bob Dylan en July trok er nog enkele dagen met Chris Hillman op. Vervolgens toerden July, Richy en hun voltallige buscompany in relaxed tempo langs de East-coast naar het diepe zuiden, childen wat in 'the Florida Keys' en reden vandaar door de zuidelijke staten terug naar California. July studeerde een paar later cum laude af in de economie, bouwde in San Francisco bij een grote bedrijvenmakelaar een mooie carrière op, woonde in de hippiewijk Haight Ashbury en leidde daar een behoorlijk losbandig leven, alsof ze nog altijd een hippie was. Toen ze negenendertig was werd mijn nichtje Becky geboren en omdat tante July daarvóór bewust een jaar monogaam was is het zeker, nou ja, bíjna zeker dat Richard de vader was...