Hoerenjongen - 1

Kut, kut, kut. Hij was er weer mee gekapt. Vorige week ook al en toen moest ik al het laatste stuk naar school gaan lopen. Maar dat doe je niet voor je lol, een kilometer met een scooter aan je hand. En dan ook nog een zware rugzak op je nek. Toen ik op het lege schoolplein aankwam zag ik er al een paar lachen en wijzen achter de ramen. De hele school zag me natuurlijk aan komen puffen, want het schoolplein was al helemaal leeg natuurlijk. ‘Zo’, zei Verbruggen, de conciërge, ‘heeft je scooter weer de geest gegeven?’ Hij lachte naar me en gaf me een telaat-briefje. Na drie briefjes moest ik een vrije middag terugkomen, wist ik. ‘Sorry Tim. Maar dat wordt morgenmiddag vegen, jongen. Half twee in de aula.’ Ik knikte. Ik wist het al. Vorig jaar was het me ook al een paar keer overkomen. Je moest eerst de aula aanvegen en daarna kon je tot vier uur huiswerk maken. Zo erg was het niet. Als je geluk had, waren er nog een paar leuke gasten die ook moesten terugkomen.

Ik holde naar de klas. De bel voor het tweede uur ging net, dus ik kon gelijk mee naar binnen voor Engels. Ik was blij, want als je halverwege de les binnenkwam viel je meer op en gingen er natuurlijk weer een paar gasten flauwe grappen maken over mijn gare scooter. Ik ging maar gelijk bij Stef zitten. ‘Deed hij het weer eens niet?’, vroeg hij met een grijns. ‘Nee man. Ik moest de hele Van Ostadelaan aflopen. Weet je wel hoe zwaar zo’n ding is als je hem de hele tijd moet duwen.’ ‘Ik zou het niet weten. Dat ding van mij doet het gewoon altijd. Maar waarom heb je hem niet gewoon even op slot gezet onderweg? Kun je hem toch straks ophalen? Had ik je ook even kunnen brengen.’ ’Nou daarom, dan kan ik hem straks naar Scooterworld brengen, hier om de hoek. Hopelijk is de reparatie niet te gek duur deze keer.’ Stef keek me aan. ‘Moet je dat dan zelf betalen? Mijn ouders betalen zoiets meestal wel. ten minste, als ik er zelf niets aan kon doen.’ ‘Nee joh. Die zijn helemaal tegen scooters ik kon van hun een nieuwe fiets krijgen. Maar als ik een scooter wilde, dan moest ik ook maar zelf voor de kosten opdraaien.’

De les begon. Ik was er niet bij met mijn hoofd. Stel dat die reparatie nou weer iets van 50 of 80 euro ging kosten. Hoe veel uur moest ik daarvoor weer gaan werken bij de Albert Heijn?. En ik wilde zo graag nieuwe witte Nikes kopen. Kutzooi allemaal.

De volgende dag was ik met de fiets. De scoot stond bij Scooterworld en ze zeiden dat ze me in de loop van de dag zouden bellen wat het zou gaan kosten. Plotseling keek iedereen naar het hek. Een vette knetterharde uitlaat hoorden we. Er was niemand die zoiets onder zijn scooter had zitten. Maar het was ook niet iemand uit mijn klas. Vol afgunst keken we naar een supervette Derbi, die het schoolplein op kwam rijden. Wauw, wie was dit? Hij draaide bij het fietsenhok naar rechts, zodat echt de hele school hem kon zien. Daar zagen we de groep van 5c om hem heen gaan staan. Ik had al door wie dit was. Dennis natuurlijk. Ik zag het aan zijn strakke spijkerbroek en Dsquared schoenen. Dat bleek dus te kloppen, toen hij zijn helm afzette zagen de anderen het ook. ‘ Ja natuurlijk weer

Dennis,’ zei Stef. ‘Die heeft vast stinkend rijke ouders of zo. Hoe die gast altijd aan die spullen komt.’ ‘Nou, volgens mijn vader hebben ze een hoop zwart geld’ zei Matthias. ‘Ja, of zijn moeder verdient wat extra met haar klantjes van het café’ wist Zef nog te vertellen. Ik had er geen idee over. Maar ook ik wist dat Dennis altijd in de duurste kleren liep. En ook nog een van de knapste jongens van de school was. Zo mooi, dat ik me ’s avonds in bed vaak aftrok, denkend aan hem, aan zijn blonde krullen, volle lippen en zijn lekkere kontje in die skinny jeans van hem op zijn gave scooter. En nu dus een echte Derbi. Als je toch eens zulke ouders had, die je zo maar een Derbi bromfiets cadeau doen. Sommige gasten boffen toch maar.

Om half twee liep ik terug naar de aula. De rest van de klas was naar huis. Er stonden nog wel fietsen en scooters op de plek van de andere klassen. En ook die nieuwe Derbi van Dennis. Ik liep er even naar toe. Wat een cool ding. Een type Senda was het. Een soort crossbrommer met zo’n smal zadel. Vanzelf dacht ik aan Dennis die daar met zijn benen wijd overheen zat. Zijn kruis warm schurend op het rode leer van het zadel. Ik zou er aan willen ruiken, misschien rook het nog een beetje naar zijn kruis. Mijn lul begon te groeien in mijn broek. Ik stak mijn hand in mijn zak en wreef zachtjes over mijn eikel met de binnenkant van mijn broekzak.

‘Gaaf ding, he Tim.’ Ik schrok me te pletter. Dennis stond achter me en legde zijn hand op mijn schouder. Ik haalde mijn hand uit mijn zak. Hij zou toch zeker niet gezien hebben dat ik mezelf op stond te geilen bij zijn brommer. In elk geval maakte hij er geen opmerkingen over. ‘Zo, zeker man. Echt supervet,’zei ik maar gauw. Zijn hoofd was vlak bij het mijne. Ik kon zijn luchtje ruiken. Echt lekker, zal ook wel duur geweest zijn. ‘Maar ik moet gaan, moet me om half twee melden in de aula.’ Hij begon te lachen. ‘Jij ook! Ik moet ook vegen. Drie keer te laat gekomen.’ ‘Kwam dat door je Aerox? Die vorige scoot van jou was toch niet zo gaar?’ ‘Nee joh gast, ik kan gewoon mijn nest niet uitkomen. En mijn moeder ligt dan nog te maffen. Nou, dan lukt het mij vaak niet om op tijd hier te zijn. Maar met deze rij ik wel haast 80, dus nu zal het wel lukken. Nou kom, we moeten gaan.’

Ik heb hem daarna niet veel meer gesproken die middag. Eigenlijk ging ik nooit met hem om. Ik was dan ook verbaasd dat hij zelf begonnen was met praten. Hij hoorde bij een groep van coole gasten, waar wij niet bij hoorden. Zij waren de jongens die altijd de grootste bek hadden, lol trapten in de aula, opmerkingen maakten naar de leukste meiden van de school. Niet dat wij nou de sukkels waren, maar bij hun soort jongens hoorden wij eenvoudig niet. Halverwege de middag kwam hij weer naar me toe. Na het vegen had hij de hele tijd net Stefanie en Mario aan een tafel gezeten. Ik zat bij Khalid uit mijn klas, een aardige jongen, maar ik bemoeide me anders nooit met hem, dus we hadden ook niet veel om over te praten. ‘He Tim’, zei hij. ‘Als die scoot van jou nu niet meer te repareren valt, mijn Aerox staat te koop hoor. Kom maar eens langs, kun je hem uitproberen’. Ik viel haast van mijn stoel. Die supercoole Aerox van Dennis, de gaafste brommer van de school met het lekkerste geluid! En ik mocht hem uitproberen en kon hem kopen!

‘Tof man. Ik laat het je weten, zodra ik wat van Scooterworld heb gehoord.’ Ik hoopte stiekem dat de mijne niet meer te repareren was. Maar ik wist zo gauw nog niet waar ik het geld vandaan zou moeten halen voor die Aerox van Dennis.

Mijn scooter was snel gefixt. Vijfentwintig euro, het was een zekering die doorgebrand was of iets dergelijks. In elk geval was het geen reden om een nieuwe scooter te kopen. Maar de kans om bij Dennis langs te gaan en te rijden op zijn Aerox liet ik natuurlijk niet aan mijn neus voorbij gaan. Toen ik hem zag de volgende dag ging ik gelijk naar hem toe. Mario die bij hem stond keek me vragend aan. Nog zo’n bloedmooie gast, maar natuurlijk ook zo hetero als de pest. ‘Wat moet die nou van ons?’ Je zag hem denken. ‘Hey Dennis, mijn scoot is weer gerepareerd hoor, maar het ik misschien toch wel handig om een betere te kopen. Die Yamaha Aerox van jou, hoe oud is die eigenlijk?’ ‘Een jaartje of twee, dus best wel redelijk nieuw.’ Mario begon te lachen. ‘Maar hij is wel afgeragd hoor en hij is er twee keer mee op zijn muil gegaan.’ Dennis lachte ook en gaf hem een pets op zijn achterhoofd. ‘Hou jij effe je bek, lul. Joh, Tim kom vanavond maar even langs. Dan kun je hem zelf zien. Als je niet wilt, maakt ook niet uit. Dan zet ik hem gewoon op Marktplaats. Weet je waar ik woon?. Breestraat 14.’ ‘Is goed, hoe laat is handig?’ ‘Nou kom maar gelijk na het eten, dat lijkt me het beste.’ ‘ Afgesproken, dan zie je me’. Hij stak zijn duim op, draaide zijn hoofd nog even naar twee meiden die langskwamen en bemoeide zich verder niet meer met mij.

Na het eten wist ik niet hoe snel ik weg moest komen. ‘ Waar ga je nog naar toe?,’ vroeg mijn moeder. ‘Oh even naar Dennis,’ zei ik met een gezicht of dat de gewoonste zaak van de wereld was. ‘Dennis? Zit die dan bij jou in de klas? Ik heb die naam nog nooit gehoord.’ ‘Nee, hij zit in 5c. Hij heeft een nieuwe brommer en daar mag ik een keer op rijden, heeft hij gezegd.’ ‘Die rotdingen . Als je maar uitkijkt en zet je helm op als je op dat ding zit. ‘Ja dûh. Ik heb toch ook gewoon een helm op met mijn eigen scooter. En Dennis heeft hem ook altijd op. Komt heus wel goed hoor. Nou doei. Ik ga hoor’ ‘Ok, maar kijk uit. Hoe laat ben je thuis?’ ‘Om een uur of 9 denk ik. Niet later denk ik, anders bel ik wel.’ Ik ging naar de schuur, pakte mijn scooter en reed naar de Breestraat.

Dennis stak zijn hoofd om de deur toen ik had aangebeld. ‘Ha die Tim, zei hij en liet me er in. Ik slikte. Hij had alleen een handdoek om zijn middel. Verder was hij bloot.