De Serveerster

Een voor een plaatste Max de lege glazen en flesjes van de volle tafel op zijn plakkerige dienblad. Hij viste een paar papieren onderzetters uit een plas lauwe frisdrank, liet ze op zijn dienblad vallen en keek op. De zon stond bijna op z’n hoogst. Het terras van café de Buurt stond er goed bij, en dus was het flink druk. Driekwart van het terras was bezet door stelletjes, luide groepen middelbare mannen en zwetende toeristen, en de rest van de tafels was bezaaid met vettig glaswerk en halflege mandjes bitterballen. Dat wordt een dijk van een dag, dacht Max, terwijl hij zijn plakkerige vingers afveegde aan zijn schort. Maar vanavond heb ik de avond voor mezelf, om heerlijk niets te doen. Met zijn gedachten half bij die avond en half bij het balanceren van de lege glazen draaide hij zich om, waarbij hij bijna tegen zijn collega opbotste. “Pas op!” waarschuwde ze, en behendig ontweek ze zijn dienblad. “Oh, sorry Marloes,” zei hij afwezig, maar de lange brunette was alweer aan de andere kant van het terras. Terwijl hij terug het café in liep hoorde hij haar gemaakt vriendelijke stemmetje achter hem: “Is alles hier naar wens?”

Hij grinnikte. Hoe vaak hij dat zinnetje al niet gehoord had… Of alles naar wens was, en of alles had gesmaakt? Ja hoor. Dat was altijd het antwoord. Ontevreden klanten laten hun ontevredenheid namelijk altijd al merken voor die vragen gesteld kunnen worden. Nee, de interactie met klanten, zeker het volk dat van de kleinste foutjes altijd een breed uitgemeten probleem weten te maken, kon Max gestolen worden. De reden dat hij het baantje had gezocht was eerder voor het geld, en het feit dat de tijd vrij snel voorbij ging als het maar druk genoeg was. Daarin verschilde het van werken in de supermarkt, waar hij meer bezig was met het bestuderen van de wijzers van de klok dan met het vullen van vakken. Voor minder geld. Hier had hij ten minste het gevoel echt bezig te zijn. Ook over de collega’s was hij een stuk meer te spreken. In de supermarkt was hij voornamelijk vergezeld door luie pubers en caissières van middelbare leeftijd, terwijl hij hier was omringd door studenten zoals hij. Na sluitingstijd werd er altijd nog even een drankje gedaan, waarvan het voornamelijk vrouwelijke personeel dankbaar gebruik van maakte. Ook Max bleef graag hangen, al was het maar om wat contact met het schone geslacht.

Max werd door een flinke pets op zijn billen uit zijn gedachten gerukt. Van schrik liet hij bijna het volle dienblad uit zijn handen glippen. “Dromen doe je in je eigen tijd, Max!” Een serveerster met een blonde paardenstaart liep met flinke pas langszij, een afgeladen dienblad en twee volle borden in haar handen. Zonder vaart te minderen keek ze om en gaf ze hem een plagende knipoog. Hij keek haar na, haar gespierde benen, haar wiegende heupen, haar strakke zwarte spijkerbroek. Haar paardenstaart wiegde heen en weer met elke stevige pas. Yvonne.

Jezus, wat een meid. Een vrouw, eigenlijk. Ze was niet veel ouder dan Max en de rest, maar ze vervulde als het ware de rol van moeder voor het hele personeel. Yvonne kon onwaarschijnlijk vlug serveren, droeg enorme hoeveelheden zonder schijnbare moeite, met ongeëvenaarde elegantie. Tijdens de spits van de dag kon ze bestellingen in een mum van tijd opnemen zonder enig verlies van vriendelijkheid; als het nodig was zou ze waarschijnlijk alle tafels in haar eentje kunnen bedienen. Eigenlijk hoorde de manager, Stef, de dienst uit te maken, maar hij liet de meeste personeelszaken aan Yvonne over, aangezien ze een natuurlijk overwicht had over haar collega’s. Ze had het café in de palm van haar hand.
Uiteraard was ook Max onder haar vleugel begonnen in het cafe. Als onervaren serveerder had hij tot zijn afgrijzen de eerste dag al een vol glas bier op de grond uiteen laten spatten. Yvonne had hem gerustgesteld en terug de keuken in gestuurd, en de vloer was brandschoon toen hij even later terugkwam. Hij had zijn excuses gemaakt, maar dat had ze meteen weggewuifd. “Kan gebeuren.” In haar handen werd hij in een maand tot een capabele serveerder gekneed.

Max leegde zijn dienblad, waste zijn handen en verving zijn kleverige dienblad met een nieuwe. Hij was geen bijzonder harde werker, wist hij, maar rond Yvonne deed hij toch altijd beter zijn best. Hij liep sneller, ruimde vlugger af, alleen om haar tevreden blik te kunnen zien; het werkte aanmoedigend. Haar sproeten waren naarmate de zomer vorderde steeds prominenter geworden, wat haar gezicht zo’n zonnige uitstraling gaf dat de dag er vele malen draaglijker door werd. Hij zou eigenlijk moeten toegeven dat hij smoorverliefd op haar was, maar ze leek zo ver buiten zijn bereik te liggen dat hij zijn gevoelens voor zichzelf uitlegde als een soort respectvolle bewondering op afstand. Max laadde zijn dienblad weer vol met glazen witte wijn en speciaalbier en hervatte zijn ronde langs de tafels.

-

De zon was inmiddels een stuk verder gezakt, en het terras liep gestaag leeg. Max en de andere runners waren voornamelijk bezig tafels af te ruimen en schoon te maken, blij dat de drukte van de middag even voorbij was. Er was elke dag tegen vijf uur weer even tijd om uit te puffen en het cafe klaar te maken voor de avond, wanneer het aan de bar weer druk zou worden. Het was nog altijd een flink hete middag, en Max was blij dat hij over een uurtje even van een koud pilsje zou kunnen genieten en weer op huis aan zou gaan. Hij en zijn collega’s sjokten bezweet van tafel naar tafel, en terwijl de anderen afruimden nam Max de tafels af met een morsig doekje en een spuitfles allesreiniger.

Terwijl hij bezig was zakte Yvonne naast hem met een diepe zucht in een stoel. Haar hoofd was rood aangelopen van de inspanning op de bloedhete middag. Even bleef ze met gesloten ogen zitten, om zich vervolgens tot Max te wenden. “Dat was me het dagje wel.” Max beaamde het. “Althans, het middagje… Ik heb vanavond ook nog dienst,” voegde ze er zuchtend aan toe. Ze duwde een lok blond haar uit haar bezwete gezicht. De zon had een blosje op haar neus getoverd, wat haar in de ogen van Max nog onweerstaanbaarder maakte. “Ik ben maar wat blij dat ik zo direct naar huis mag… Over een uurtje zit het er op voor mij,” glimlachte Max. “Maar als iemand zich door zo’n zware dag heen kan slepen, ben jij het, Yvonne.” Ze keek hem aan. Hij kon haar reactie niet goed uit haar gezicht opmaken; haar blik leek dankbaarheid, maar ook iets van spot uit te drukken. Ze leek hoe dan ook niet uitgeput. Er leek haar eerder iets anders dwars te zitten. Voordat hij ernaar kon vragen begon ze: “Zou je me voor het eind van je dienst kunnen helpen in de opslag? We moeten wat extra kratjes frisdrank in de keuken hebben.” Ze stond op, en trok haar schort recht. “Begin maar vast met stapelen, ik kom er zo aan,” sprak ze hem toe, en ze liep richting een groepje vaste klanten die nog een laatste bestelling aanvroegen.

Max was even later bezig een krat ijsthee van achterin de opslag naar de deur te sjouwen. De opslag was vrij vol gebouwd, waardoor er verschillende dozen opzij moesten worden gesleept om bij de juiste kratjes te kunnen. Hij had regelmatig voorraden uit de opslag moeten halen in de afgelopen weken, dus het was hem niet volledig duidelijk waarom Yvonne hem hierbij zou moeten helpen. Hij was hoe dan ook dankbaar dat het in de opslag net wat koeler was dan in de benauwde barruimte voorin.
Terwijl Max over de stapels kratten gebogen stond, hoorde hij de deur piepend openzwaaien. “Ah, goed bezig zie ik,” zong de stem van Yvonne. Ze liep naar hem toe. Max tilde een krat Bitter Lemon tot zijn borst. “Zeker. Ik kan het ook alleen af hoor, je hebt voorin vast betere dingen te doen,” zei Max, klaar om zich om te draaien.

Maar Yvonne kwam vlak achter hem staan. Ze deed haar schort af, en gooide hem in de hoek, achter een tafel. Tot zijn verbazing liet ze haar handen langs zijn middel glijden, naar zijn heupen. “Nou…” zei ze langzaam, “Ik denk dat ik eerst hier wat belangrijks af moet handelen. Zet dat kratje maar even neer.” Terwijl hij gehoorzaamde liet ze haar handen verder afglijden, tot ze hem met beide handen bij zijn kruis greep. Max stond aan de grond genageld. Hij kon even niets uitbrengen, en liet haar volledig haar gang gaan. Yvonne bracht haar hoofd naast de zijne; hij voelde haar borsten tegen zijn rug drukken. Hij was nog nooit zo dichtbij haar geweest. De geur van haar parfum, verrijkt met een lichte zweem van haar lichaamsgeur, prikte in zijn neusgaten. “Ik hoop dat je dit niet erg vindt, Max. Het is misschien ongepast.” Haar stem klonk schokkerig, opgewonden. “Maar ik ben zo geweldig geil.” Max slikte. Ze bleef zwoel in zijn oren fluisteren, op halfzachte toon. “De werkdruk kan ik makkelijk aan, maar ik voel me al de hele week als een loopse poes, op zoek naar verlichting.” Haar zinnelijke stem zweefde zijn hoofd binnen, waar al zijn andere gedachten werden verdreven door een brandend verlangen. “En als ik dan de hele dag zo’n mooie jongen als jij om me heen heb lopen... “ Ze greep hem nog steviger bij zijn kruis. “Dan kan ik me niet meer inhouden.”

Yvonne liet hem los, en liep naar de deur. Ze draaide hem in het slot en liep tot halverwege terug, waar ze de knoopjes van haar bloes begon los te doen. Alsof haar zinnelijke monoloog een bezwering was geweest, voelde Max nu pas het bloed naar zijn kruis stromen en kwam hij weer in beweging. Ook hij gooide nu zijn schort af. Hij draaide zich om en zag Yvonne nu in haar volle glorie. Ze had haar bloes open, en met haar handen achter haar rug liet ze de het gespje van haar beha losglijden. Het ding viel op de grond. Achter de gordijnen van haar bloes waren nu twee wellustige borsten te zien. Zelfs in het bescheiden licht van de opslagruimte glommen ze van het zweet. De sproeten op haar gezicht waren verdoezeld door een flinke blos op haar wangen, wat haar alleen maar aantrekkelijker maakte. Haar blik, normaal zo stoer, getuigde nu alleen van een diep verlangen. Max liep op haar af, en in een roes zette hij zijn handen in haar middel en leunde naar voren voor een zoen. Yvonne duwde hem echter naar achteren. “He, laten we het niet te gezellig maken,” wierp ze tegen. “Ik wil gewoon lekker neuken.” Ze trok de knoopjes van haar broek open. Haar blauwe ogen keken hem strak aan.

Max begreep de duidelijke hint. Hij plaatste een hand op de kont van Yvonne, en duwde daarbij haar bekken naar voren. Verhit voelde hij de warmte van haar billen door de strakke spijkerstof. Op het moment dat hij zijn andere hand via haar buik langzaam in haar onderbroekje liet glijden, hield Yvonne abrupt haar adem in. Zijn hand gleed door een kort bosje krullend haar, nat van het zweet, door inspanning en opwinding. Hij vouwde zijn hand als een schelp over haar licht behaarde venusheuvel. Zijn middelvinger glipte tussen haar warme schaamlippen. Terwijl de vinger zonder enige moeite diep bij haar naar binnen gleed, liet Yvonne een zinnelijke zucht van opluchting, alsof ze haar adem de hele werkdag had ingehouden. Max voelde zijn stijve lul nu hard tegen het kruis van zijn broek prikken. Hij liet zijn vinger rustig in en uit bewegen, ervoor wakend dat zijn opwinding hem niet te hard van stapel zou doen lopen.

Yvonne liet zich volledig over aan de vingers van Max. Ze duwde haar bekken tegen zijn hand in, terwijl hij haar kont stevig vastpakte. Haar borsten deinden op en neer met haar versnellende ademhaling. Haar hand zocht en vond de bolling van zijn erectie door zijn spijkerbroek heen. Knijpend en wrijvend masseerde ze zijn kruis, en Max duwde van opwinding een tweede vinger bij haar naar binnen. Dat werd Yvonne te veel. Ze maakte zich los en begon verwoed haar broek langs haar brede heupen naar beneden te trekken, terwijl ze naar de kleine tafel in de hoek van de ruimte hinkte. Haar blonde paardenstaart danste achter haar aan.De te strakke broek onthulde beetje bij beetje haar ronde, blanke billen; de bovenrand stond als een rode striem in haar taille gedrukt. Max liep haar achterna en knoopte ook zijn broek los. Met haar broek op de enkels hees Yvonne haar blote kont op het tafelblad. Ze spreidde haar benen en trok Max naar zich toe. Zonder schroom trok ze zijn onderbroek naar beneden, waarbij zijn piemel, eindelijk bevrijd, fier omhoog slingerde. “Fuck, jij hebt er ook zin in, zeg!” zei ze op gedempte toon, maar niet minder enthousiast. Ze greep zijn lid vast. Max voelde een rilling van genot door zijn lichaam gaan. Terwijl ze hem nog harder probeerde te trekken speelde ze met haar vingers over haar eigen lichaam. Yvonne leunde wat achterover. Ze spreidde haar benen verder, liet nu niets meer aan de verbeelding over. De aanblik van haar doorweekte kut, rondom getooid door kort, krullend blond haar, was voor Max overweldigend, een symbool van pure seks.

Max genoot van de begerige manier waarop hij werd afgetrokken, maar Yvonne liet hem al snel los. “Kom hier, Max,” beet ze hem toe, haar stem dik van lust. “Hier.” Ze spreidde haar gezwollen schaamlippen met wijs- en middelvinger. Haar aardse lichaamsgeur was onweerstaanbaar, gekmakend. Hij schuifelde dichterbij. Steun zoekend op het tafelblad boog hij naar voren, en drukte hij zijn harde pik tegen haar spleetje. Zonder enige moeite gleed hij met vrijwel zijn hele lengte voorbij haar schaamlippen, in haar nauwe opening. Ze slaakten gelijktijdig een diepe kreun van genot. De vochtige, warme sensatie deed Max trillen op zijn benen. Als vanzelf begon Max zijn heupen heen en weer te bewegen, niet langer in staat zijn neukdrift in toom te houden. Yvonne keek tussen haar benen en dan strak in zijn ogen, een blik tussen ongeloof en pure opwinding op haar gezicht. De opslagruimte leek plotseling veel warmer. Het wulpse lichaam van Yvonne glom van het zweet; dikke druppels liepen langs haar volle borsten, die verleidelijk op en neer deinden.

Ook Max was kletsnat. De geur van seks omringde hen beiden, een krachtige stimulans die ze aanspoorde nog harder, nog dieper te gaan. “Oh God, Yvonne, je bent zo geil,” zuchtte Max. Hij kletste zijn lichaam hard tegen het hare. Yvonne begon met haar bekken tegen hem in te wippen, heen en weer schuivend op het gladde tafelblad. “Oh ja, niet stoppen, ik ga bijna komen,” hijgde Yvonne ademloos. Ze greep hem bij zijn billen en duwde hem bij zich naar binnen, nog dieper dan eerst. De aansporing deed Max nog wilder bewegen, tot hij plotseling met een lange haal uit haar glipte. Ze kreunde wanhopig. “Verdomme, nee, ik was zo dichtbij!” Ze greep zijn kloppende piemel vast en duwde hem weer bij haar naar binnen. “Kom op, neuk me!” Max greep Yvonne bij haar heupen en hervatte het hoge tempo. Ze leunde naar achteren en greep zich vast aan de rand van de tafel; het ding piepte en kraakte onder het geweld van het wild neukende paar.

Max hield het bijna niet meer, maar ook Yvonne was duidelijk dicht bij haar hoogtepunt. “Ja, harder, kom voor me,” hijgde ze. “Oh, fuck!” Een paar stoten later stopte ze met wippen. Ze drukte haar benen dicht tegen de heupen van Max en liet een lange, hoge kreun aan haar lippen ontsnappen, krachtig maar met ingehouden volume. Hij voelde haar benen trillen tegen zijn lichaam, zag haar open mond en haar rood aangelopen gezicht. Max voelde zijn complete lichaam aanspannen voor een onafwendbaar hoogtepunt. Overweldigd door het wilde orgasme van de bloedmooie meid greep hij haar heupen steviger vast, duwde nog één keer diep naar binnen en spoot diep in de kut van Yvonne. Hij liet zich over haar heen vallen, voelde haar zachte, glibberige borsten tegen hem aan, voelde hoe ze sidderde terwijl ze hem leegmolk met haar warme, nauwe holte.

“Godverdomme, wat had ik dat nodig,” hijgde Yvonne, terwijl ze haar wilde blonde haar uit haar gezicht veegde; haar paardenstaart was los komen te zitten. Ze bleef een paar seconden liggen en duwde vervolgens Max van zich af. Op rubberen benen probeerde hij op te staan, hoewel hij nog diep in haar zat. Het voelde zalig. Zijn piemel was nog flink hard, en met tegenzin trok hij zich uit haar terug. Yvonne bleef even achterover liggen, terwijl ze leegliep op het tafelblad. Toen stond ze op. De twee begonnen zichzelf en de stomende opslagruimte snel op te schonen. Met schoonmaakdoeken veegden ze hun blote lichamen af. Ze namen de bespetterde tafel af en spoten zich lachend met schoonmaakmiddel onder, om de geur van seks en zweet te maskeren. Kort daarna liepen ze beiden de opslagruimte uit, elk met een kratje frisdrank in hun handen.

Het hele gebeuren had niet meer dan twintig minuten in beslag genomen. Max liep het vrijwel lege terras op en probeerde zo onopvallend mogelijk weer aan de slag te gaan. Dat leek redelijk te lukken, en een half uurtje licht werk later zat zijn dienst er op. Hij vroeg Marloes, die achter de bar stond, om een pilsje. “Natuurlijk,” zei ze, terwijl ze een schoon glas pakte, hem schuin onder de tap hield en vulde met heerlijk, helder Heineken. “Je hebt ten slotte flink hard gewerkt.” Max wist niet zeker of hij nu een lichte spot in haar stem kon horen, of dat hij het zich verbeelde. Ze zou toch niet weten dat hij en Yvonne net…? Ze zette het biertje op de toog en begon wat bierglazen te wassen. Max nam een slok, zijn hoofd gonzend van gedachten. Hij dronk het biertje vrij snel leeg en fietste vervolgens naar huis, trots en verward tegelijk.