Kostschoolmeisjes - 17

Zuster Astrid liep samen met zuster Agnes door de hoofdgang en ze besloten om buiten het terrein van het klooster naar Judith te gaan zoeken, want mogelijk had ze zich daar ergens verstopt. Ze liepen helemaal om het klooster heen en gaven hun ogen goed de kost. Aan de achterkant lagen enkele percelen grond waar een paar schuurtjes op stonden. Ze leken op het eerste gezicht leeg, wat bij eentje ook het geval was. De grond eromheen lag er onverzorgd bij en het leek alsof de eigenaar geen zin had om daar iets mee te doen. Er groeide alleen onkruid, dat inmiddels tot kniehoogte reikte.
De nonnen stonden in het lege schuurtje en keken elkaar hoofdschuddend aan.
‘Hier is ze niet, zuster Astrid. Kom, dan gaan we verder!’ Agnes wilde het schuurtje verlaten, maar Astrid pakte haar bij een arm vast.
‘Rustig, zuster Agnes. We hebben geen haast. Laten we nog eventjes hier blijven.’ Verbaasd keek zuster Agnes zuster Astrid aan die vriendelijk naar haar lachte. ‘Wat wilt u hier dan nog doen, zuster Astrid?’
Die vergrendelde het schuurdeurtje aan de binnenkant en ze schoof de van kleur verschoten gordijntjes die er hingen dicht. In het halfdonker liep ze naar Agnes toe die werkelijk geen idee had wat ze wilde.
‘Waarom nemen we niet wat tijd voor ons zelf, zuster Agnes?’
‘Hoe bedoelt u, zuster Astrid?’
‘Waar u net op uw kamer mee bezig was, is toch fijner wanneer iemand anders dat bij u doet?’ Zuster Agnes kleurde tot achter de oren rood in haar gezicht, want ze wist waar ze het over had. Ze voelde tintelingen in haar onderbuik en haar tepels begonnen langzaam hard te worden.
‘Natuurlijk is dat fijner, zuster Astrid, maar wie zou dat dan bij mij willen doen? De meisjes zijn te jong en de andere nonnen zijn allemaal zowat bejaard.’ Agnes begreep heus wel dat Astrid zichzelf bedoelde, maar ze wilde daar niet te snel aan toegeven. Astrid wist nu vanwege haar reactie dat Agnes ook op vrouwen viel.
‘Diegene staat nu voor je, Agnes. We zijn ongeveer even oud en ik val op vrouwen. Ik wil je wel vragen om hier met niemand over te praten.’
Agnes’ hart maakte een vreugdesprongetje toen ze dit hoorde, want de persoon waar ze verliefd op was, bleek ook van vrouwen te houden.
‘Dat beloof ik, Astrid. Van mij zal niemand iets horen.’ De nonnen omhelsden elkaar en drukten hun borsten stevig tegen elkaar aan. Ze deden hun witte kap af en lieten het habijt naar beneden zakken. Verlekkerd keek Astrid naar de stevige D cup borsten van Agnes. Nu ze haar habijt uit had, zag ze pas hoe groot die waren. Stevig verpakt in een witte beha, keek ze er naar uit om die uit te pakken. Agnes raakte opgewonden van Astrids stevige borsten die vroegen om gelikt te worden. Die ging achter haar staan en schoof haar handen onder de schouders door en begon de grote borsten te masseren.
‘Maak mijn beha los, Astrid! Dat vind ik veel fijner.’ Astrid morrelde even aan de sluiting en de beha viel op de grond. Ze ging verder met de massage en Agnes begon zachtjes te kermen van genot. Zeker toen Astrid de dikke, harde tepels tussen haar duim en wijsvinger pakte en er een beetje in kneep. Agnes gaf een gilletje en ze stopte een hand in haar onderbroek om zichzelf erbij te vingeren.
‘Nee, Agnes! Laat mij dat maar doen. Dat is veel lekkerder.’ Agnes knikte en voelde een hand naar beneden haar onderbroek inglijden. Ze was al behoorlijk nat en de hand zocht meteen haar gezwollen clitoris.
Met de wijsvinger streelde Astrid, die nog steeds achter Agnes stond, dit gevoelige plekje. Agnes wist niet meer hoe ze het had en begon zwaar te ademen. Het leek alsof haar onderbuik in brand stond en met gesloten ogen zag ze op een gegeven moment sterretjes. Ze werd duizelig en voelde diep vanbinnen een orgasme opkomen. Astrid bleef de clitoris strelen en met een enorme kreun kwam Agnes klaar. Ze wankelde op haar benen en Astrid moest haar vastgrijpen om te voorkomen dat ze om zou kiepen. Ze liet Agnes even bijkomen en hijgend gaf zij toe dat het inderdaad veel lekkerder is, wanneer iemand anders je klaar laat komen. Ze gaf Astrid een zoen op de mond en omhelsde haar. ‘En nu ben jij aan de beurt, Astrid!’ Ze maakte Astrids beha los en liet die op de grond vallen. Ze nam een dikke tepel in haar mond en begon er smakelijk aan te zuigen. Astrid greep de krullende, zwarte haren vast en drukte haar hoofd stevig tegen haar borsten. Agnes wisselde van borst en zoog die smakkend haar mond in.
‘Oh, wat doe je dat lekker, Agnes,’ kreunde Astrid, ‘vinger me er gelijk bij!’
Agnes liet haar rechterhand in de onderbroek glijden en voelde dat Astrid al kletsnat was. Soepel gleden twee vingers naar binnen en er weer uit. Astrid schokte met het onderlichaam en kermde dat het best wat ruwer mocht. Agnes gehoorzaamde en penetreerde haar vagina met drie vingers.
‘Meer, Agnes, meer vingers wil ik voelen!’ kermde de non en de andere non besloot om alle vijf de vingers te gebruiken. Uiteindelijk penetreerde ze Astrid met haar hele rechte hand en slaagde erin de g spot te stimuleren. Astrid gilde het uit en voelde druk op haar blaas. Het gevolg was dat ze na enige minuten een spetterend orgasme kreeg waarbij ze ook squirtte. Urine spoot in een sproeistraal naar buiten tijdens deze ontlading. Daarna zakte ze door haar knieën, omdat het zwart voor haar ogen werd. Hijgend, alsof ze vijf km hardgelopen had, moest ze een tijdje bijkomen. Agnes kleedde zich ondertussen aan en hielp haar daarna om zich ook te fatsoeneren. Toen ze hun habijt aan hadden en de witte kap weer op hun hoofd zat, keken ze elkaar met een blik aan alsof ze zich afvroegen wat ze gedaan hadden. ‘Zuster Agnes, laten we Judith weer gaan zoeken.’
‘Dat is goed, zuster Astrid. We moeten dat meisje vinden voordat hoofdzuster Griselda dat doet.’
De nonnen liepen terug naar de hoofdingang van het klooster en vervolgden hun zoektocht naar het vermiste, dikke meisje.

’s Middags verzamelde Griselda, die aan het einde van haar Latijn was, iedereen in de eetzaal. Toen de andere nonnen en de meisjes aanwezig waren, telde ze de koppen. Ze ontstak in woede dat er buiten Judith nog drie meisjes ontbraken. ‘Waar zijn Kelly, Rebecca en Sumalee?’ krijste ze, maar alle nonnen haalden de schouders op ten teken dat ze dat niet wisten. ‘Wat heb ik aan jullie?’ brieste ze en tegen de meisjes die met angstige, grote ogen toekeken loeide ze: ‘Er wordt niets gegeten voordat iedereen gevonden is! Verder zoeken, nu!’ Haar stem sloeg over en de meisjes sprongen op en renden de eetzaal uit. Ze wisten niet waar ze nog moesten zoeken, maar voor nu wilden ze zo ver mogelijk uit de buurt van Griselda zijn. Grace en Ruth liepen door de hoofdgang en kwamen ook bij het trappenhuis terecht waar Judith met de drie andere meisjes verstopt zat.
‘Zullen we daar eens beneden kijken?’ vroeg Ruth en ze wees naar de ingang die naar de kelder leidde, ‘Daar zijn we volgens mij nog niet geweest.’
Grace keek benauwd en piepte: ‘Volgens mij kom je daar bij de kelder uit,
waar ik liever wegblijf.’
‘Eventjes dan maar, goed?’ Grace knikte en Ruth opende de deur en liep voorop naar beneden. Huiverig keek Grace om zich heen toen ze voor de gebarricadeerde deur stonden. Ruth probeerde die open te duwen wat haar niet lukte. Boos schopte ze tegen de deur en wilde zich omdraaien om terug naar boven te lopen. Ze hoorde een geluid achter de deur en keek Grace vragend aan. ‘Hoorde je dat ook?’
‘Wat?’
‘Ik dacht dat ik een stem hoorde.’
Ze schrokken toen de deur plotseling vanzelf openging, maar haalden opgelucht adem toen ze zagen dat het Rebecca was.
‘Kom, snel naar binnen! Judith, Kelly en Sumalee zijn er ook.’ Die stonden op en de meisjes groetten elkaar hartelijk. Ze omhelsden elkaar en Kelly vertelde dat ze bij Judith wilde blijven omdat ze doodsbang voor Griselda was.
‘Wij zijn moe geworden en hebben een tijdje met ons viertjes op die divan daar in de hoek gelegen. Ik denk dat we in slaap zijn gevallen. Hoe is de toestand boven?’ Ruth wreef over haar kin en antwoordde: ‘Niet best. Griselda is woest nu niet alleen Judith zoek is, maar ook jij met Rebecca en Sumalee. Iedereen is nu op zoek naar jullie vieren!’
‘Nou ja, hier zijn we voorlopig veilig.’ Rebecca plaatste de bezem weer onder de deur en met hun zessen namen ze plaats op de divan die kraakte onder hun gewicht. Grace hield Rebecca’s hand vast, want ze voelde zich nog niet echt op haar gemak in deze schaars verlichte kelderruimte. Rillend keek ze naar de vele spinnenwebben die aan het plafond hingen en hoorde ritselende geluiden die vermoedelijk door muizen werden veroorzaakt. Judith zweeg, maar ze voelde zich gesteund door de aanwezigheid van de andere meisjes. Kelly omhelsde haar en zoende haar op de wang. ‘We laten je niet alleen, Judith. Dat beloof ik je!’
‘Maar we weten niet hoe lang het nog duurt voordat we weer tevoorschijn kunnen komen en we kunnen hier niet voor eeuwig blijven zitten, Kelly.’
‘We verzinnen er wel wat op, Judith.’ Dit laatste zei Kelly om het dikke meisje gerust te stellen, maar in werkelijkheid wist ze niet wat ze zou kunnen doen. Het werd stil in de kelder en de zes meisjes zaten een tijdje zwijgend kort op elkaar op de divan. Allemaal in hun eigen gedachte verzonken en niemand die wist hoe het verder zou gaan.

Zuster Astrid en zuster Agnes besloten, toen ze weer in het klooster waren, om de kelder aan de andere kant te betreden en daar te gaan zoeken. Ze kwamen in dat gedeelte terecht waar Kelly met Sumalee een tijd geleden een corveetaak hadden verricht. Judith vonden ze daar niet en toen ze de centrale verwarmingsruimte inspecteerden, ontdekte zuster Agnes in een hoek een deurtje. Ze opende het en zag dat de kelder nog een flink stuk doorliep.
‘De kelder loopt hier nog door, zuster Astrid. Zou Judith misschien hier ingekropen zijn?’ Astrid keek ook de kelder in en bromde: ‘Als we hier ingaan dan hebben we kaarsen of een zaklamp nodig, want het is er aardedonker.’
‘Ik ga wel terug naar boven en haal enkele kaarsen.’
‘Is goed, zuster Agnes. Dan wacht ik hier op u.’ Na enkele minuten kwam Agnes met twee kaarsen en een doosje lucifers terug. Ze kropen door het deurtje en staken allebei een kaars aan. Een groot gedeelte van de kelder baadde in het licht en ze zagen een hoop rommel liggen. Ze geloofden niet dat Judith hier ergens verstopt zat en dus liepen ze voorzichtig verder door deze akelige, kille vochtige ruimte. Ze liepen tegen een deur aan die ze met moeite met hun tweeën opengeduwd kregen. Hier lagen ontelbare lege flessen op de grond en aan beide zijkanten stonden verroeste, ijzeren rekken waar enkele volle flessen inlagen. ‘Volgens mij is dit de oude, wijnkelder van het klooster,’ fluisterde Astrid. Agnes knikte en gaf een gil toen een uit de kluiten gewassen muis tussen haar voeten wegschoot.
‘Jezusmina, daar schrok ik.’
‘Zuster Agnes, let op uw taal! Maar kom, dan gaan we verder.’
Ze verlieten de oude wijnkelder en liepen nu door een gedeelte waar tal van oude tafels en stoelen lagen opgeborgen. Het rook er muf en ze moesten zich een weg tussen de spinnenwebben door banen. De volgende deur waar ze tegen opliepen, was van de ruimte waar de zes meisjes nog altijd zwijgzaam op de divan zaten. Ze hadden deze deur nog niet opgemerkt, omdat er aan die zijde een aantal planken tegenop stond die de deur bijna geheel bedekte.
Plotseling vielen deze planken met een daverende klap op de grond wat een hoop stof deed opwaaien. De meisjes sprongen geschrokken op en staarden ontzet naar de langzaam, opengaande, krakende deur.