Jij Bepaalt

“Godverdomme, dat bepaal ik zelf wel!”

Het is er uit voor ik het wist. Ik zie je ogen vernauwen, je lippen vormen een strakke lijn. Je slaat je armen over elkaar heen en kijkt met opgetrokken wenkbrauwen aan.
“Werkelijk? Herinner je je de bedoeling nog?”
Bedoeling? Welke bedoeling? Ik ben compleet vergeten waar hij het over heeft. Of waar ik het over had. Fuck, wat ben je geil als je zo naar mij kijkt. Maar ik weet nu al dat ik spijt ga krijgen van mijn opmerking.

Rustig maar kloek sta je tegenover me. Je wenkt me met je wijsvinger. Ik slaak een diepe zucht en wil naar je toe lopen maar voor ik de eerste stap kan zetten, wijst je vinger naar de grond. Euh. Wat is dit nu weer? Ik kijk hem vragend aan.

“Handen en voeten graag”
Eh… Nee? Ik blijf staan. Kijk hem uitdagend aan. Hij heeft geduld. Grijnst. Blijft met zijn vingertje wijzen naar de grond.
“Of anders?”
Zijn andere hand gaat om hoog, verandert in een platte schijf.
“zucht”

Langzaam zet ik mij op handen en voeten, zo gracieus mogelijk. Als een kat sluip ik dichterbij hem, voor zover dat mijn strakke rokje het toe laat. Ik kijk naar je op, probeer mijn liefste snoetje en engelenblik te projecteren op hem.
“KLETS”
Ik sla mijn ogen neer en staar naar de grond. Mijn wang gloeit.

Ik wacht af. Wacht nog een beetje meer. Ik kan met moeite de neiging onderdrukken om weer naar je op te kijken. Ik wiebel een beetje heen en weer, friemel met mijn vingers. Onzeker. Bang. Wat word er juist van mij verwacht? Net op het moment dat ik het aandurf om mijn blik omhoog te werpen word mijn t-shirt met een vloeiende beweging over mijn hoofd getrokken. Stilte.
Jij bekijkt mij langdurig. Denk ik. De seconden kruipen voorbij. Jij staat achter mij.
Plots word mijn bh open geklikt. Een harde tik tegen mijn achterhoofd. Instinctief gaan mijn armen omhoog, de bh valt als een blaadje van de boom in een bloeiende herfst. Daarna plaats ik mijn handen in mijn nek.

“Braaf meisje”

Je staat voor me. In dezelfde vloeiende beweging trek je me aan mijn paardenstaart naar boven. In een veel te snel tempo sleur je mij mee aan mijn haar door de kamer. Ik kan niet volgen, heb de neiging om te struikelen over mijn eigen voeten. Ik word echter stevig vastgehouden aan mijn haar. Als ik dreig te vallen is hij er snel bij. Met mijn arm op de rug en zijn hand in mijn haar word ik naar een hoek gesleurd. Is dit dé hoek? Hebben we dat zo afgesproken? Mijn hoofd bonkt een beetje. Je smijt me in de hoek.

“Positie graag”
Positie? Wat is dit nu weer voor flauwekul? Ah wacht. Dit is dé hoek.
Vlug sta ik met zijn rug naar hem toe, benen gespreid, hoofd naar beneden, handen in mijn nek.
Weer gaan er ettelijke seconden voorbij.

Ik word gekeurd.

“Rok en slip uit”
Echt? Is dit niet vernederend genoeg? Moet ik nu écht in mijn pure naaktheid in een hoekje gaan staan als een gestraft kind? Maar ik doe het toch.
“Beter” gromt hij. “Omdraaien”
Naast hem op het aanrecht liggen er een aantal instrumenten klaar. Spatel, een rijzweep voor een paard, mijn houten haarborstel. Mijn houten? Wanneer heeft hij? Maakt niet uit. Langzaam zie ik zijn hand over de voorwerpen glijden. Uiteindelijk kiest hij toch voor de haarborstel.
“KLETS”
Mijn rechterborst wiebelt heen en weer.
“KLETS”
Mijn linkerborst doet gezellig mee aan de samba.
Kleine venijnige tikjes, afwisselend op mijn beide borsten. Af en toe wisselt hij met zijn hand af, voor een gemenere tik, met vlakke hand. Alsof je tussenkomt bij een kind die een koekje van de tafel wil stelen. Af en toe raak je mijn tepel. Ik heb schrik om te lekken. Ik piep en dans alle kanten uit, in een poging om net die tikken op mijn tepels te ontwijken. Ik heb die dingen nog nodig! Het lukt mij niet om te blijven stilstaan. Ook al was je opdracht om stil te blijven staan duidelijk genoeg. Je klemt je arm als een bankschroef om mijn nek en gaat genadeloos door met het teisteren van mijn arme borsten.

Ik zou haast gaan denken dat jij degene bent die bepaalt…

Je pakt me weer met mijn paardenstaart en dwingt me op mijn knieën. Je torent boven me uit, je ogen staan donker. Je linkervoet plaats je op mijn borstkas. Terwijl je mij aankijkt, spuug je in mijn gezicht. Langzaam voel ik je speeksel naar beneden glijden. Ik durf niets te zeggen, niets te ondernemen. Van binnen kook ik. Nu kan ik dadelijk weer mijn make up gaan bijwerken om mij nog ergens toonbaar te laten zien. Toch probeer ik met 1 hand weg te vegen. Mijn arm word vastgepakt. Je spuwt nogmaals in mijn gezicht. Begint het over mijn gezicht uit te wrijven.

“Wat ben jij toch eigenlijk een heerlijk vies meisje.”
“Jij weet toch dat ik bepaal wanneer jij schoon bent? Of vies? Of wanneer mijn vieze meisje ademt?”
Je grijpt mijn keel en knijpt. De lijn tussen geilheid en pure paniek vervaagt langzaam wanneer je keer op keer mijn grens opzoekt en verlegt.

Ik voel de tranen stromen. Samen met het speeksel vermengt het zich en werkt het zich een weg naar beneden. Ik wil me niet laten kennen. Wanneer je je vinger in mijn mond steekt, bijt ik. Ik weet niet hoe je het doet maar je geeft geen krimp. Blijft me aanstaren met die koude, staalharde blauwe blik. Je hand gaat naar mijn bovenbenen en dwingt ze uit elkaar. Twee rake klappen aan elke binnenkant. Je streelt vervolgens over de zonet aangetikte plek. Ik vertrouw het niet.

Je zet kracht en knijpt in het vlees van mijn been. Ik wil schreeuwen, ik wil naar adem happen. Maar helaas, er komt geen piep uit mijn strot. Ik kronkel, wiebel en probeer te schoppen. Tevergeefs. Ik probeer je hand weg te duwen. Jij bent sterker. Helaas. Jij bepaalt. Je laat niet los tot je vind dat het genoeg is. Weer tikken de seconden in minuten weg. Je verslapt uiteindelijk je grip en laat me even op adem komen. Je streelt zelfs liefkozend mijn aangetikte wang. Je andere hand beland ineens naar onder, naar mijn natte landsdeel. Twee vingers betreden het. Ze vallen nogal hardhandig binnen moet ik zeggen. Binnen de kortste keren word heel de ruimte verbouwd en word ik steeds natter en natter. Een derde en vierde bezoeker voegen zich bij het gezelschap. Hotsend, dansend en springend word mijn natte grot ingewijd. Lang, diep én hard. Mijn kut begint kletsjes water naar buiten te dragen. Twee emmertjes water. Meisjes op de klompen. Misschien moet je stoppen. Mijn god, ik wil niet dat dit stopt.

Mijn handen worden vastgeketend. Aan de muur, handen ver boven mijn hoofd. Hij laat zijn hand over de twee resterende voorwerpen glijden. Peilt naar mijn diepste verlangen. Laat merken welke van de twee ik het liefst zou willen. Zo een spatel geeft altijd leuke vormen op mijn billen. Vind ik zelf.
Dan is die plots weg. Heeft die een idee gekregen. Hier hang ik dan mooi. Naakt, bevend. Wachtend. Verlangend. Hij komt terug met iets in zijn handen, ik kan niet goed zien wat. Is dat mijn magic…
Meteen word de Magic Wand op mijn clit gericht. Met je vrije hand kneed je mijn borst. Hardhandig. Ik voel je tanden zich rond mijn tepel zetten. De eerste paar golven zijn gepasseerd maar daar is de eerste grote golf. Een overspoelend orgasme maakt zich meester van mijn lichaam. Ik voel alle drukte wegebben met het stromende water uit mijn ziel. Je stopt niet. Integendeel. De wand steekt een tandje bij, de trillingen gaan diep door merg en been. Mijn orgasmes razen als een sneltrein over de spoorwegen. Ik kan de orgasmes niet meer bijhouden. Wanneer stopt dit? Moet ik mij bedienen van het codewoord? Gaat het helpen? Ik voel mij naar adem snakken.
Schud met mijn hoofd, geef een ruk aan de boeien. De wand gaat nog een standje hoger. Mijn clit is pijnlijk, ik begin overgevoelig en oververmoeid te geraken. Ik kan niet meer. Begin door mijn knieën te zakken. Ik kan dit niet nog een keer.

“Laatste ronde. Kan ik nog een bestelling opnemen?”
Je houd mij met je lichaam in bedwang, terwijl je de wand nog eens extra hard aanduwt. Je rauwe stem in mijn oor.

“Jouw orgasmes zijn van mij. Ik bepaal waar, wanneer, hoe vaak en de hoeveelheid. Hebben we dat begrepen?”
Ik kan geen woord uitbrengen. Er komt enkel een zacht gepiep over mijn lippen.
“Je mag opnieuw komen meisje”
Ik laat alles hangen. Alles stroomt in grote gutsen naar buiten, ik voel dit orgasme vanuit mijn tenen opkomen. Hoe doe je dàt in godsnaam?

Schokkend kom ik klaar, mijn lichaam is volledig uitgeput. Je maakt me zachtjes los en legt me lief op de grond. Je streelt mij over mijn hoofd. Ik mag zachtjes landen, op een houten vloer.

“Ik bepaal, jij ondergaat. Ben ik duidelijk?”
“Ik onderga, jij bepaalt. Duidelijk.” Antwoord ik met een schorre stem. Ik heb een grijns op mijn gezicht.

“Mooi meisje” zegt hij
“Uiteindelijk bepaal jij, dat ik bepaal”

Zo is het maar net.