Onmogelijke Liefde - 3

Tuurlijk was ik niet voor niets terug gegaan naar het café met de neon rosé letters. Ik weet zeker dat ik in mijn hoofd steeds meer verlangde naar meer. Ik was een gezonde jongen van achttien die behoefte's had.

In mijn hoofd verkeerde behoefte's, maar ze waren er meer dan ooit. Mijn ontkenning, mijn gevoelens en mijn verlangens naar een man trokken in een stoomtrein vaart de deksel van de pan.

Ik wist al ruim drie weken lang niet wat ik met mezelf aan moest door mijn steeds grotere aantrekkings kracht voor Thomas. Hij was mijn leven binnen geslopen. Bam...Mijn hoofd in. Ik ervaarde gevoelens die ik niet kende.

Ik ontweek hem In alle mogelijkheden die ik had. Stelde me nonchalant en zelfverzekerd op in de klas vooral tijdens de uren die de klas met hem doorbracht. Ik flirte openlijk met de meiden, hing de grapjas uit. Maar niets leek te helpen om mijn eenzame wanhopige gevoel kwijt te raken.

Nee het gaf me geen goed gevoel wat ik deed. Ik was helemaal niet zo,verre van. Ik wilde mezelf bewijzen. Ik wilde vooral Thomas niet het idee geven dat ik na onze zoen totaal de weg kwijt was geraakt in mijn weggestopte gevoelens en verlangens naar mannen.

Ergens was ik boos op hem. Gefrustreerd, hij had me het gevoel gegeven dat hij spijt had van ons kortstondig avontuurtje.

Dat ik niet meer was dan een wanhopig eenzaam foutje die hij nu in alle macht probeerde te lijmen en misschien wel te ontkennen voor zichzelf, omdat hij nu eenmaal getrouwd was en mijn docent. Het was onmogelijk ook voor hem mocht hij al gevoelens hebben voor mij.

In de klas zag ik hem regelmatig naar me kijken met een zorgelijke blik soms. Waarom? Omdat hij bang was dat ik hem zou verraadde waarschijnlijk.

Mijn wisselende soms ronduit afstandelijke houding jegens hem, waardoor hij niet goed wist hoe hij me moest benaderen liet hem waarschijnlijk denken dat hij één grote fout voor me was. Hij had het mis.

Toch kon ik niet voor mezelf uitsluiten dat hij soms ook anders naar me keek. Zoals een leraar niet naar zijn leerling zou horen te kijken. Als hij door had dat ik hem aankeek keek hij vluchtig van me weg.

Na de aankondiging die ik na het laatste les uur te horen kreeg dat hij onze mentor zou gaan worden was ik woest geworden. Hij had dit eerder tegen me kunnen vertellen toen ik nog geen paar uur geleden door hem bijna gedwongen werd om over onze ontmoeting en zoen te praten. Hij wist toen al dat een verdere romance of relatie uitgesloten zou zijn tussen ons.

Ik wist dat dit niet was wat ik wilde. Ik wilde dat hij ver uit mijn buurt zou verdwijnen, uit mijn hoofd en uit mijn fantasieën.

Ik was chagarijnig en gefrusteerd naar de voetbal training gekomen.

De naakte natte jongens lichamen in de voetbal kleedkamer. Hun natte pikken. Hun strakke lichamen. Thomas die me na het gesprek van vandaag nog meer had laten beseffen dat ik hem meer dan leuk vond.Ergens wist ik dit al vanaf onze eerste ontmoeting, dat ik hem ontzettend mooi vond.

Door zijn enthousiasme, zijn lichte sprankelende ogen, zijn glimlach en zijn mooie ronde strakke billen in zijn strakke spijkerbroek waar ik hele lessen naar staarde, zorgde voor weggestopte opwinding naar hem toe.

Die ik nauwelijks meer de baas was.

Ik kon met hem praten gaf hij aan. Hij maakte duidelijk dat hij wist hoe ik me voelde hij was daar ook geweest, achter die eenzame deur.

Toen ik ons gesprek afbrook en alles leek af te doen als één grote vergissing zag ik hem naar me kijken. Waarschijnlijk wist hij wel beter.Hij zei niets meer.

Ik zette mijn capuchon af en streek met mijn hand door mijn donkeren nog half natte haren. Ik keek niet echt om me heen. Maar plaatste me wederom op de hoge krukken die voor de bar stonden. Ik bestelde een biertje en dronk deze vliegensvlug op.

Ik was nuchter in tegenstelling tot de vorige keer. Ik wist donders goed waarom ik hier zat. Dit keer was het geen vergissing, maar een bewuste keus. Ik wilde me normaal voelen, me ergens thuis voelen.

Na mijn tweede biertje leek ik iets rustiger te worden en durfde voor het eerst om me heen te kijken. Het was veel minder druk merkte ik op.De nichterige barman van de vorige keer was ingeruild voor een jonger jongen die er best goed uitzag. Hij glimlachte en zette een nieuwe pilsje voor me neer.

Hij maakte kort een praatje. Gewoon als mannen onder elkaar niets anders. Het straalde waarschijnlijk mijlen ver van me af dat ik nog zo groen als gras was. Het stelde me wat gerust. Wat meer op mijn gemak.

Ik negeerde een aantal appjes van vrienden die zich afvroegen waar ik gebleven was. Ik had geen zin om smoezen te bedenken,me moeten verantwoorden waar ik was.

Ik begon al mijn leugens meer dan zat te worden. Ik begon al hun verhalen en het aanhoren van hun fantastische neukpartijen kotsbeu te worden. Ik wilde het niet eens meer horen.

Al snel had ik binnen een afzien bare tijd al enkele glazen bier op. Ik liet mezelf in met een oudere man die naast me was komen zitten en me aansprak.Ik schatte hem midden dertig. Zo te zien aan zijn dure kleding was hij financieel onafhankelijk. Hij vroeg en luisterde naar me. Ik had het nodig die avond iemand die naar me luisterde. Hij bestelde drank voor me. Borrels sterke drank. En ik? Ik werd steeds meer dronken. Vertelde hem in mijn aangeschoten toestand dat ik pas achttien was en weinig ervaring had. Het leek hem niets uit te maken. Waarschijnlijk wond hem dit nog meer op.

Ik weet nu dat ik had moeten gaan. Maar ik bleef tegen hem aan brabbelen terwijl hij steeds handtastelijker werd. Hij werd zelfs geiiriteerd dat ik zijn aanbod afsloeg om met hem mee te gaan naar zijn appartement.

Hij bleef herhalen dat ik met hem mee moest gaan naar zijn appartement net buiten de stad. Het voelde niet goed, niet met hem.

Ik was hem dankbaar voor het gezelschap, het luisteren en zijn betaalde drankjes maar ik zag hem totaal niet zitten. Hij zag dit waarschijnlijk anders toen hij zijn hand naar mijn kruis toe schoof. Ik stond op en viel van mijn stoel door de sterke drank, die mijn benen insloeg. Hij ondersteunde me naar het toilet pakte me stevig vast en probeerde zijn tong in mijn mond te duwen toen ik tegen de muur opliep en bleef staan omdat ik nergens ander meer heen kon.

Opeens kreeg ik door dat hij me niet meer zou laten gaan. Hij had alles betaald en verlangde naar meer, die indruk had ik hem gegeven.

Zijn handen grepen mijn billen vast. Ik mompelde dat ik naar huis moest en duwde hem van me af.

Ik hoorde hem boos na roepen. Ik pakte mijn sporttas en vluchtte het café uit. Rende naar mijn fiets en klapte met mijn hoofd tegen een muur omdat ik niet meer recht op mijn benen kon staan. En niet keek waar ik liep.



Hij was waarschijnlijk terecht boos. "Verdomme Silvan waar ben je mee bezig? het is een doorde weekse dag en jij bent stomdronken.'

Ik had mijn broer kunnen bereiken. Nadat ik was gevallen, mijn voorhoofd flink had gestoten en tot de conclusie was gekomen dat mijn fiets was verdwenen die ik was vergeten af te sluiten.

Hij had naar me gekeken ongerust. Hij was tegen me tekeer gegaan zoals mijn broer dit kon met zijn Italiaans temperament.

Ik had nauwelijks antwoord gegeven. Ik duwde zijn hand van mijn gezicht, hij hield deze vast en keek naar de grote bult boven mijn wenkbrauw. "Je ziet er niet uit " had hij geconstateerd.

Hij vroeg wat er gebeurd was? Ik kon het hem niet vertellen. Ik kon niet vertellen waar ik was geweest en waarom ik er zo aan toe was. Hij zou het net als mijn ouders waarschijnlijk nooit kunnen begrijpen. Mijn moeder was door haar Italiaanse afkomst rooms katholiek, hechte hier veel waarde aan. Haar geloof speelde een grote rol in haar leven en in onze opvoeding. Daarin stond homoseksualiteit niet hoog in haar vaandel.Mijn moeder geloofde niet dat je zo geboren kon worden, maar dat dit een keuze was die je zelf maakte.

Ja echt waar! Een zelfgemaakte keus.

Ik vertelde hem te zijn gevallen door de drank, wat dan niet gelogen was. Hij sleepte me naar de douche nadat ik kotsend boven de toilet had gehangen door de verschillende sterke dranken die ik door elkaar gedronken had.

Hij begon mijn t shirt uit te trekken.Waarna aan mijn spijkerbroek te prutsen. Hij had me zo vaak naakt gezien, maar ik kon hem niet verdragen om me heen.

Voor alle duidelijkheid hij is mijn broer meer niet er is nooit iets gebeurd en ik heb hem ook niet anders gezien als mijn grote broer en mijn beste vriend.

Nadat ik hem de douche uit gewimpeld had kleedde ik me pas helemaal uit en ging onder de warme douche staan. Ik voelde me leeg eenzaam en dom. Ik had beter moeten weten.

Met een uitgezakte bult op mijn oog die voornamelijk goed zichtbaar en paars was. Was ik langs hem afgelopen nadat de les begonnen was.Ik had niet eens naar school gewild. Niet zo.

Na tien keer hetzelfde verhaal verteld te hebben, hoe ik aan die grote bult boven en half op mij oog kwam was ik er klaar mee.

Ik zag Thomas naar me kijken. Ik ontweek hem opnieuw. Ik was er niet bij, staarde vermoeid naar buiten tijdens zijn les.

Na de les hield hij me opnieuw staande. Hij was mijn mentor en hij wilde een gesprek met me.

Vermoeid ging ik voor hem zitten en keek hem nauwelijks aan. Ik schaamde me voormezelf.

Opnieuw de onrust in zijn ogen. "Silvan ik heb een telefonisch gesprek met je moeder gehad." Hij moest gezien hebben dat ik schrok van zijn mededeling. Mijn moeder had hier niets van gezegd. Wel had ze me vannacht na thuiskomst nog een flinke uitbrander gegeven. Mijn broer had haar alles verteld, waarschijnlijk was ze er toch wel achter gekomen toen ze zag dat mijn broer me dronken naar boven sleurde en me kotsend boven de toilet had geduwd.

Ze was naast mijn bed komen staan en had een koud washandje op mijn oog gelegd en haar onrust en frustratie uitgesproken over mijn gedrag van de laatste weken. Ik beloofde haar dat ik alleen maar moe was en moeite had met de verhuizing van mijn broer die aankomende weekend zou vertrekken.

"Waarom heeft ze jou gebeld had ik nors gevraagt!' Hij was langs me komen staan en ging door zijn knieën naast me zitten. Waardoor hij zo dicht bij me zat dat ik zijn aftershave kon ruiken en zijn warmte kon voelen.

Ik sloeg verlegen mijn ogen van hem af en begon zenuwachtig aan mijn vingers te plukken.Hij legde zijn hand op mijn hand en ik voelde me steeds meer in een hoek gedreven.

Voorzichtig liet ik mijn vinger over zijn vinger heen gaan. Hij leek het niet op te merken maar bleef naar me kijken. "Silvan ik had je gezegd dat je met me kunt praten, ik weet dat je daar niet voor niets zat in dat café je kunt me veel wijs maken maar ik ben niet stom, je kunt me op zijn minst vertellen wat je voelt Silvan?

Moet je blijven ontkennen als je weet dat hij gelijk heeft? Ik was moe leefde met een geheim, en kon dit met niemand delen.

Ik knikte langzaam. Hij glimlachte en wreef met zijn hand over de mijne. Ik keek hem voor het eerst recht aan en gaf antwoord op zijn conclusie "ik denk alleen niet dat wij hier samen over kunnen praten." Hij keek me verbaasd aan "tuurlijk wel, ik kan je helpen als mentor."

Ik keek naar hem en maakte mijn hand los van hem terwijl ik naar achter ging zitten en als antwoord gaf "en als ik dat niet wil, dat jij alleen mijn mentor bent?... Misschien wil ik wel meer!

Hij stond op en keek van me weg terwijl hij om zijn bureau heen liep en op een afstandje van me plaats nam. Hij zweeg en ontweek mijn blik. Voordat hij antwoorden "waarom zeg je dit?

Ik haalde mijn schouders hierbij op "omdat ik verliefd op je ben daarom!! Jij vraagt me zelf te vertellen wat ik voel!

Ik had zeker het besef wat ik opgebiecht had. Mijn gevoelens voor Thomas waren meer dan alleen gevoelens. Ik besefte dat ik voor het eerst stapelverliefd was geworden. Op de man die tegenover me zat. Mijn leraar, mijn mentor.

Het had me verward. Ik had het graag anders gezien.

Mijn gevoelens waren niet anders dan dit. Ik wist nu hoe het voelde om stapel verliefd te worden op iemand.

Mijn hart sloeg over bij het zien van hem. Mijn hart sloeg over van zijn stem. Mijn hart sloeg over als hij naar me keek.

Ik kon niet meer ontkennen.

Dank voor het lezen laat gerust een opmerking achter!