Korfbal - 68

Ik keek op mijn telefoon en verzuchtte dat ik weer een enorme bak met appjes en andere om aandacht schreeuwende notificaties had. Ik ging naar het kantoor en worstelde me er doorheen. Toen ik bijna klaar was, kreeg ik een mail van mijn zwager Dirk. Het had de titel: Korfbal, dus ik wist al wel vrij zeker dat het geen familiebericht zou zijn.

Dirk mailde: “Hi Mark, Ik sprak gisteren met de technische commissie van de korfbalvereniging en we hadden het over het onverwacht slechte resultaat van onze A1 en A2. De commissieleden hadden het er al met de coaches, spelers en speelsters over gehad en daaruit kwam, dat ze een soort teambuilding wilden organiseren om als spelers dichter bij elkaar te komen. Je kent de meesten nog wel en jouw naam werd al snel genoemd.
Kan jij iets organiseren en sponsoren voor je oude club?”

Ik dacht er even over na en liet wat namen en gezichten de revue passeren die vorig jaar nog in de B zaten en/of die toen net in de A selectie zaten.
Bijna allemaal lange mensen met opvallend lange benen. Er waren maar een paar speelsters die nogal klein waren. Zij konden meer op hun snelheid en techniek vertrouwen. Stuk voor stuk knappe en vooral sportieve jongeren.
Ik miste hun spontaniteit en uitbundigheid sinds ik in De Amer woonde.

Ik zuchtte even en overdacht het bericht van mijn zwager. Ik bedacht een aantal antwoorden, maar ik gooide ze allemaal weg.
Ik pakte mijn telefoon en belde hem. Het was duidelijk dat hij mijn belletje al verwacht had en hij nam enthousiast op. We spraken over familie en een aantal bijzaken en kwamen uiteindelijk bij zijn verzoek terecht. Dirk lichtte het verder toe en uit de analyse hoe afgelopen seizoen gelopen was, bleek dat de spelers en speelsters elkaar onvoldoende leken te vertrouwen. Ook zochten ze elkaar niet echt fysiek op. Wel als vrienden en barmaatjes, maar niet tijdens het spel. Het leek wel alsof ze elkaar niet aan wilden raken.

Ik liet Dirk uitpraten en ondertussen begon er een plannetje in mijn hoofd te vormen. Dit zou voor Kyara een perfecte stageopdracht zijn en voor mij een uitgelezen kans om intensief opnieuw kennis te maken met leuke mensen.
Ik overlegde ondertussen even met Johan en hij zag er wel heil in om een teambuilding te helpen organiseren. Johan maakte met zijn hand neuk-bewegingen en ik liet uit mijn lichaamstaal duidelijk merken dat me dat wel waarschijnlijk leek. Ik benadrukte bij Dirk heel erg, dat onze locatie heel erg op seks gericht was en dat er voor preutse deelnemers geen plaats was. Dirk lachte even en zei dat juist dit de motivatie van de spelers was geweest om het verzoek aan ons te richten. Ze waren razend nieuwsgierig wat er allemaal te vinden was, want de wildste verhalen deden de rondte.

Mooi: dan waren deze verwachtingen ook weer duidelijk.

We spraken af dat volgend weekend Dirk met een grote groep zou komen: de A1 selectie, inclusief wisselspelers en de staf. Ik vroeg of Marieke ook mee kwam, maar Dirk vertelde dat zij op trainingsstage in Australië was. Yeah… Right! Marieke was Rachel dus blijkbaar achterna gereisd. Fijn dat dit geregeld was!

Ik vroeg Dirk om de namen van de mensen, zodat ik naambordjes zou kunnen maken. Hij zou ze me leveren en daarna kreeg ik van Dirk alle vertrouwen om iets te bedenken om de groep veel hechter samen te laten werken dan eerst.
Mijn korfbalhart begon harder de kloppen. Ik kreeg altijd zoveel energie van de mensen die deze sport beoefenden! Altijd zijn ze in beweging, altijd zijn ze alert.

Een paar minuten later kreeg ik het lijstje in mijn mail:
Maureen Meike Debby Sharon Naomi Judith
Robin Tijn Niels Sven Lars Mathijs
Staf: Sander (vertrouwenspers.) en Laura (massage en verzorger)
Trainers: Dirk, Karlijn en Sabine

Al met al 7 heren en 9 dames. Een leuke, maar flink grote groep. Ik begon te puzzelen, maar ik kwam er niet uit. Ik appte Alicia, die vorig jaar ook nog in de selectie zat en ik vroeg haar om mee te denken. Ze kwam gelijk naar het kantoor en samen maakten we een programma wat van vrijdagmiddag tot zondagavond liep. We bedachten een enorme hoeveelheid aan spellen die met een bal gedaan konden worden en daarbij was het heel handig dat we allebei al jarenlange korfbal ervaring hadden.
Ook Kyara kwam helpen. Zij benaderde al onze ideeën op een heel andere manier en gaf er een psychologisch aspect aan. We deelden op haar verzoek de balspellen in naar intimiteit. Op vrijdag zouden we eerst een intensieve training houden, zodat iedereen de lichamelijke energie er uit kon werken en de eerste zenuwen van het weekend kon verwerken. Daarna douchen en eten.
Tenslotte zouden we laagdrempelige workshops houden.
De zaterdag wilden we de hele dag in het teken laten staan van allerlei spellen met de bal. Zaterdagavond wilden we gezellig samen doorbrengen en zondag wilden we proberen om persoonlijk te worden, zodat iedereen in het team elkaar van hart tot hart (of andere delen van het lichaam) zou leren kennen.
Maar: die agenda was niet heel hard: we zouden wel zien waar de groep op enig moment behoefte aan zou hebben.

De volgende vrijdag om 14:00 uur arriveerden er vijf auto’s. Daaruit kwam een jolige club met jonge mensen en een paar wat ouderen, waaronder Dirk. Sander was de oudste: hij was van mijn leeftijd en Laura was halverwege de 30. De trainsters waren twintigers terwijl de spelers rond de 19 waren. We schudden handen en omhelsden elkaar soms: het was een hartelijk weerzien. Het merendeel kende ik al jaren en het was heel leuk om elkaar weer te zien.
Het was ook heel leuk om te merken dat de clubgeest er helemaal in zat: iedereen had de clubkleding aan en iedereen had de bagage in de clubtassen gedaan.

Na de ontvangst liepen we naar de kleedkamers en de lockers. Daar borgen we een aantal spullen op, waarbij ik aangaf dat alle mobiele telefoons uit moesten en in de lockers moesten. Dat gaf even wat strijd, maar uiteindelijk was ook dat redelijk snel voorbij. De tassen zette iedereen bij de receptie neer en ik zei dat de tassen naar de kamers gebracht zouden worden.
Sommigen pruttelden dat ze bij elkaar op een kamer wilden, maar ik bezwoer die discussie en zei dat het personeel van het hotel er voor zou zorgen dat iedereen een goed bed zou hebben.

Ik liep voorop en liet een groot deel van het hotel aan iedereen zien. Bij de fitnessruimte, waar ook een klein binnenzwembad was bleef ik staan. Ik wees naar de verschillende toestellen en zei tegen de trainers Dirk, Karlijn en Sabine dat ze de groep het beste in drie delen konden splitsen, zodat de toestellen optimaal benut zouden worden. Ik zou, samen met Iris en Kyara toezicht houden.
Daarna wees ik op drie professionele fitness instructrices, die ik voor deze keer had uitgenodigd. Ze waren heel bewust gekleed in een uiterst sexy pakje en deden opvallend sexy voor hoe elk apparaat werkte. De jongens werden er stil van en de meeste meiden giechelden om het sletterige gedrag van de instructrices.

De teamleden trokken de trainingspakken vlot uit en de korfbal shirts en broekjes of rokjes kwamen tevoorschijn. Sommigen deden nogal schuchter en ik onthield de namen Maureen, Mathijs en Niels. Al snel waren de spelers onder begeleiding en met fysieke correcties van de knappe instructrices en onder aanmoedigingen van de coaches bezig met de diverse trainingen.
Laura bekeek ondertussen de massagetafels en was verbaasd dat er maar liefst vier andere masseurs waren. Ze had gedacht dat ze veel werk zou hebben, maar met zoveel hulp zou ze het makkelijk aan kunnen. Ze bedankte me daar hartelijk voor en ik zei dat ze in de tussentijd misschien nog wat van de anderen kon leren. Dat zag ze wel zitten en de masseurs waren al snel met elkaar in gesprek.
Sander stond er wat verloren bij. Hij was de nestor van de groep en was niet zozeer sportief betrokken. Ik vroeg waarom hij er bij was en hij antwoordde, dat dit op verzoek van een aantal ouders was. Met een licht rode kleur op zijn wangen vertelde hij dat sommige ouders het wel heel eng hadden gevonden dat hun kinderen hier heen gekomen waren, omdat ze het idee hadden, dat alles hier om seks draaide.
Hij praatte hard genoeg dat een paar spelers het hoorden en ik zei heel duidelijk: “Hier draait niet alles om seks, maar wel heel veel. Alles, maar dan ook alles wat er hier gebeurt kan je sowieso terug leiden naar seks. De mooie pakjes van de instructrices, maar ook de mooie lichamen van onze sterspelers. Hier draait alles om mooi zijn en blijven en daar naar hartenlust van genieten”.

Inmiddels had ik de aandacht van alle aanwezigen en iedereen was even stil, terwijl sommigen doorgingen met hun oefeningen. Ik slenterde ondertussen naar het midden van de groep en vertelde verder.
“Hier, in dit gebouw, maar ook in de omringende gebouwen draait alles om schoonheid. Uiterlijke schoonheid, maar juist vooral innerlijke schoonheid. De uiterlijke schoonheid verzorgen we hier in deze fitnessruimte, maar ook met een beautysalon, een manicure, een kapsalon, een tattooshop en zo voort. Maar er is meer. Veel meer. De innerlijke schoonheid van mensen verzorgen we hier ook. We doen aan mindfulness, yoga, talloze workshops en ja: ook zoeken we antwoorden voor de seksuele vragen die mensen hebben.
Onze filosofie is, dat als mensen goed in hun vel zitten, zowel van binnen al van buiten, dat ze beter presteren. Verder geloven wij ook, dat als mensen intiem met elkaar samen kunnen werken, dat hun onderlinge band oersterk kan worden.
En dat, allemaal, gaan we hier de komende paar dagen doen.

Ik ga één voor één met Kyara en Sander een gesprek met jullie aan. Kyara zal zo goed mogelijk proberen om een programma voor jullie persoonlijk op te stellen, voor punten waar je zelf aan wil werken. Dat kan op het uiterlijk gericht zijn, maar kan ook jullie innerlijk betreffen.
Je kan het dan zo gek niet bedenken. Je kan een cursus visagie volgen, haren permanent laten laseren, een mooie tattoo laten zetten, je vetrollen aanpakken, maar ook alles leren op seksueel vlak. Wil je leren pijpen, maar heb je dat nog nooit gedaan: geef het aan, dan kunnen we je er bij helpen. Er is waarschijnlijk niets waar we niets mee zouden kunnen.

Het is best veel wat ik nu zeg, maar wees je er van bewust dat we hier, dit weekend echt alles uit de kast trekken om jullie zo goed mogelijk te laten voelen. Jullie als mensen, maar ook als team. Jullie zullen zondag helemaal kapot zijn, maar ik garandeer jullie dat je allemaal ontzettend veel geleerd zal hebben”.

Iemand vroeg: “Maar, waarom moet Sander er ook bij zitten?”
“Ik zal er geen doekjes om winden: wat we hier doen is soms ook heel erg extreem. Sander is een soort waakhond voor jullie. Hij zal bijvoorbeeld ook heel goed opletten dat we geen dingen doen, omdat jullie daar de leeftijd nog niet voor hebben.
Sander, even duidelijk en concreet: klopt het dat je vanaf 16-jarige leeftijd met iemand anders mag neuken?”
Sander kreeg er blosjes van op zijn wangen en zei: “Ja, dat klopt”.
“Okay, dus volgens de regels zouden Naomi en ik met elkaar mogen neuken?”
“Zeker, als jullie dat allebei zouden willen”.
Ik keek Naomi guitig aan, maakte een kusmondje en sjanste even. Ze kon er wel om lachen en de rest van de groep joelde de spanning er even uit.
“Maar”, zei ik, terwijl ik mijn hand opstak. “Maar, ik zou dan ook Tijn mogen pijpen?”
Nu bleef het stil en Sander zei wat aarzelend: “Zeker, als jullie dat allebei zouden willen”.

“Precies. Het gaat om wederzijds respect en goedkeuring. Jullie mogen prima weten, dat ik biseksueel ben. Dat is niet iedereen en ik heb daar respect voor. Als een jongen of man met mij wil vrijen en ik voel me tot hem aangetrokken, dan gaan we wat mij betreft gewoon lekker vrijen. Maar, als die aantrekkingskracht er niet is, dan vrijen we niet. Makkelijk zat”.

Ik liet die woorden even indalen en vervolgde: “Even simpel gesteld: iedereen in deze groep is 16 jaar of ouder, dus iedereen mag hier met elkaar neuken. Maar, zoek wel iemand uit met wie het klikt. Bij vragen kan je bij Sander, maar ook bij mij, Kyara of Iris terecht. Maar Sander heeft nog een belangrijke taak. Tattoo’s of piercings mogen bij minderjarigheid alleen met toestemming van de ouders gezet worden. Sander zal daar op toezien. En, bij Sander kan je met alles terecht waar je mee zit. Of het vragen zijn over ongesteldheid tijdens de seks of hoe je om moet gaan met opdringerige teamgenoten: trek aan de bel!”

“Vragen?!”

Na zo’n lange inleiding waren er natuurlijk geen vragen; die zouden later zeker komen en ik stak mijn duim op en zei: “Judith, zullen wij eerst even met elkaar kennismaken?”
Judith veerde op van haar stepper en liep met verende tred met ons mee. Ik had bewust haar uitgekozen, omdat ik haar al jaren kende en ik wist dat zij haar mondje wel klaar had.
We liepen naar een aparte ruimte, waar we met ons vieren gingen zitten. Ik zei dat het misschien maar vijf minuutjes zou duren. Kyara vuurde een lijstje met vragen af en al snel bleek, zoals verwacht, dat Judith, zoals straks waarschijnlijk alle vrouwen graag verwend wilden worden in de salons.
Toen die makkelijkere vragen gesteld waren, vroeg Kyara of ze tevreden was hoe haar lichaam er uit zag. Die vraag kon Judith niet helemaal duiden en Kyara stond op. Ze trok haar sportkleding uit en liet aan de verbaasde Judith haar opgepompte borsten zien. Ook haar kutje showde ze en ook legde ze uit hoe haar vetpercentage omlaag gebracht was.
Ze liet ook haar neuspiercing en wat dikkere lippen zien.

Ik stak mijn hand op, schudde mijn hoofd en zei: “Dit moeten we anders doen, want anders gaat niemand het snappen. Kom op, we gaan even terug naar de fitnessruimte”.
Kyara trok een badjas aan en we liepen terug. Judith met een vuurrood hoofd voorop. Iedereen werd muisstil toen we terugkwamen en Kyara nam het woord. Ze legde uit dat zij ongeveer net zo oud was als de speelsters, maar dat ze amper verstand had van korfbal. Wel van zwemmen en seks. Ik hoorde een bijdehante opmerking van Robin, die zei dat hij van dat laatste ook wel verstand had. Kyara was zo slim om daar niet op in te gaan en vertelde hoe haar bodymodifications tot stand waren gekomen: de neuspiercing, de nekring, de borstvergroting, de klitpiercing, de dikkere schaamlippen met de ringen en opengesperde kutlippen. De tepelpiercings legde ze voor het gemak maar niet uit.
Iedereen keek er met open mond naar en Kyara liep tussen de apparaten door, zodat iedereen goed kon zien wat het allemaal was. Toen ze bij Robin kwam, zei ze: “Knijp eens in mijn tepel?”
Robin’s bravoure verdween als sneeuw voor de zon en Kyara moest zijn arm pakken, zodat hij met zijn hand al vlakbij haar tepel was.

Maar, hij kneep niet. Hij durfde het niet.
Ik deed een stap naar voren, sloeg Kyara met mijn vlakke hand heel hard op haar borst, zodat die wild op en neer wipte en kneep daarna met een draaiende beweging heel hard in haar beide tepels. Ik zei op een rustige toon: “Kyara houdt van extreem felle pijnen. Daar kickt ze op. En, Robin, wees niet beschaamd, want dat wist je niet. En, daarbij is Kyara één van de weinigen in de wereld die zo extreem in elkaar zit. Zelfs haar moeder is niet zo”. Zei ik terwijl ik op Iris wees.

Kyara was uit gehijgd van mijn felle aanval en zei: “Als je iets van dit bij jezelf wil, dan kan dat. Het kost niets. Dit weekend zijn de kosten voor ons, omdat we jullie mooi willen maken. Mits het binnen alle regels past, voeren we het uit”.
Een andere jongen vroeg: “Maar, wat is er dan voor ons, jongens?”
Ik glimlachte en zei: “Kijk maar”. Ik deed mijn broek uit en draaide even rond. Ik zei: “Mijn pik is een heel stuk groter dan vroeger. Met uitzondering van mijn hoofdhaar is al mijn haar weg en ook mijn buikje is meer dan gehalveerd. Eén van mijn oren was groter dan de ander en dat is nu niet meer zo. Wij hebben een speciale methode om kleine correcties uit te voeren zonder dat er plastic of andere troep in een mensenlichaam wordt gespoten”.
De schok van een blote piemel was voor een aantal spelers toch wel wat groot, maar ook dat wende vrij rap.

“Zijn we ineens filmsterren geworden of zo?” vroeg Judith verbaasd.
“Nee, jullie zijn de sterren van onze vereniging en we willen jullie op alle mogelijke manieren helpen om nog veel beter te presteren”.
Ik bleef, net als Kyara naakt en liep wat rond. Daarbij spraken we de spelers één voor één aan en hoorden hen uit op welke gebieden voor hen dingen waren die hen verder zouden kunnen helpen of welke blokkades we uit de weg zouden kunnen ruimen. Kyara maakte aantekeningen, die zou ze voor morgenochtend in een planning verwerken.
Dit werkte veel beter dan iedereen apart te nemen.

Toen we de wensen geïnventariseerd hadden, stopten we met de fitness en gingen we douchen. Ik pakte een grote zak, waarin alle kleding gedeponeerd kon worden en ik ging bij de deur naar de gemeenschappelijke douches staan en zei dat iedereen de kleding in de zak moest doen, zodat die morgen, fris gewassen weer aangetrokken kon worden.
Iedereen aarzelde, want dat betekende dat iedereen zich voor de anderen naakt moest vertonen… Dirk brak het ijs, gevolgd door de trainsters Karlijn en Sabine. Ze deponeerden de kleding in de zak en gingen douchen.
Robin en Naomi volgden en gaandeweg viel bij iedereen voldoende schroom weg en iedereen stond in dezelfde ruimte naakt te douchen.
Voordat ik wegliep om de zak aan de schoonmaak te overhandigen, riep ik door de ruimte: “O, ja: als er iemand liever niet naakt wil douchen, liggen er in de kast daarachter broekjes en badpakken”.
Er klonk een gejoel: “Daar komt ‘ie nou mee!”
Grinnikend bracht ik de zak weg en kwam terug met een stapel witte badjassen. Iedereen kreeg er eentje en daarna gingen we eten. Iedereen was gelijk gekleed en men wende vrij snel aan de beperkte hoeveelheid kleren.

Na het eten gingen sommigen naar de kamer, terwijl anderen nog even na bleven borrelen. De teamleden waren willekeurig bij elkaar ingedeeld en er was een schema opgesteld zodat het de komende dagen telkens wisselde wie op welke kamer zou slapen. Dat de roomies elkaar naakt zouden zien was onvermijdelijk, want de enige aanwezige kleding was een badjas. Er was geen nachtkleding in de kamers en er waren alleen maar tweepersoonsbedden: ondanks dat die erg groot waren, deden we er alles aan om het onderlinge contact zo laagdrempelig mogelijk te maken.

Dat dit succesvol was, bleek wel toen Lars naar de bar kwam met een grijns van oor tot oor, demonstratief neerplofte en zuchtend zei: “Dat is dan één nul”.
We keken hem wat vragend aan en hij vertelde gretig: “Dat was één punt voor mij en nul voor Sharon”. Een paar jongens deden een high five, maar ik deed niet mee. Ik keek Lars aan en toen ik zijn aandacht had, zei ik: “Je bent jong en moet nog veel leren. Seks en liefde bestaat niet uit het scoren van punten van jezelf. Het is teamwork. Het samenzijn en samen genieten is veel meer waard dan een puntje te scoren.
Is Sharon nog in de kamer?”
Lars keek een beetje bedremmeld en knikte. Ik zei: “Ik zou maar gauw teruggaan om haar ook een punt te gunnen. Misschien wordt het nog wel een heel lekkere wedstrijd!”
Lars keek ongemakkelijk en zei: “Maar… Naomi kwam naar haar toe, toen ik de kamer uit liep”.
Ik haalde mijn schouders op en zei: “Geniet er van kerel. Er zijn er niet veel die op jouw leeftijd al een trio hebben gedaan”.
Lars kreeg een rood hoofd en een paar medespelers brachten hem naar zijn kamer terug. We stapten allemaal op, want iedereen was toch wel een beetje hitsig en vooral heel moe door alle indrukken. De geplande workshops waren te veel voor de planning… Daar zouden we morgen wel naar kijken.