Onvoorziene Gevaren - 6

Die nacht sliep Paula diep. De avond met de 'Franse' jongens had haar toch behoorlijk uitgeput. Gebons op de deur maakte haar wakker. Snel stond ze op. "Ontbijt over 30 minuten," hoorde ze een stem. Het was elke dag hetzelfde ritueel. Ze waste zich snel en trok wat gemakkelijks aan. Toen liep ze met haar vaste guard naar de kamer waar, zoals elke dag, het ontbijt geserveerd werd. Paula was er niet! Ze vroeg het de bodyguard. Hij zei dat Paula en de baas al vroeg vertrokken waren en pas in de loop van de middag terugkwamen. Jammer, maar het is even niet anders.

Ze bleef die dag voornamelijk op haar kamer. Ze had genoeg om over na te denken.

Tegen vijfen kwamen John en Paula terug, maar ze zag Paula pas bij het avondeten. Paula was blij Isabel te zien, maar Isabel merkte dat ze in een down stemming was. Kans om te praten hadden ze niet. John was erbij. Ze aten met z’n drieën. Na de maaltijd nam John het woord. “Isabel,” zei hij, na het eten pak je je persoonlijke spullen en verhuis je naar de kamer van Paula. Vanavond komt er iemand die jouw kamer krijgt.” Even was er een schokje van blijdschap maar Isabel voelde dat er iets niet klopte. Ze keek opzij naar Paula. Haar gezicht stond niet echt vrolijk. Al snel kwam de aap uit de mouw, want John vervolgde: “Morgenochtend gaat Paula weg. De vrouw die haar komt vervangen neemt jouw kamer en jij die van Paula. Ik hoop dat je met onze nieuwe gast net zo goed kunt opschieten als met Paula.” Het was stil. ten slotte voegde John er nog aan toe: “Dus geniet maar van de laatste nacht samen.”

Na het eten ging Isabel snel haar spullen pakken. Het was niet veel. Eenmaal in de kamer van Paula omarmden de vrouwen elkaar. In stilte bleven ze staan. Bewust van de microfoons spraken ze over van alles, maar niet over het afscheid.

Vroeg maakten ze zich klaar voor het bed. Maar eerst een douche. In de douche was weliswaar geen camera, maar misschien kon men wel beluisteren wat ze zouden kunnen zeggen. Daarom stapten ze samen onder de douche. De kraan stond wijd open. Het water viel op hen neer. Het kletterde op de grond. Dicht bij het oor van Paula fluisterde Isabel: “John haalt ons uit elkaar. Dat wil ik niet. Misschien is er wat aan te doen. Ik heb een idee. Wat het is, vertel ik je niet. Je hoeft maar een ding te doen morgen. Ik denk dat je met het busje weggebracht wordt. Laat het busje even stoppen om – en dat zeg je tegen de bestuurder – om de bewakers te groeten en hen te bedanken voor hun goede zorgen. De bewakers zullen waarschijnlijk naar het busje komen, want jij mag er niet uit Je bedankt hen en dan vertrek je. Vertrouw op mij.”Ze had snel gesproken.

Paula antwoordde niet. Ze keek Isabel alleen aan en gaf haar een zoen. Later in bed vroeg ze alleen nog: “Weet je het allemaal wel zeker?” Waarop Isabel antwoordde: “Er is geen enkel risico voor jou. Het komt goed. Vertrouw me maar.”

Maar zo zeker was Isabel niet. Haar plan zou kunnen slagen, maar net zo goed ook kunnen mislukken. Er waren een paar zwakke punten, maar die wilde ze niet delen met Paula.

Naakt lagen de vrouwen in bed. Hun haren nog nat van de douche. Op hun zij onder het laken lagen ze tegen elkaar aan. Hun borsten raakten elkaar. Paula’s been over Isabel heen. Er was geen seksualiteit op dat moment. Nog niet. Er was alleen intimiteit. En..en het besef dat ze elkaar gingen verliezen. Morgen! Of toch niet! Als Isabels plan en gok ten minste zou werken! Ze keken elkaar aan. Paula streelde Isabels gezicht en Isabel op haar beurt streelde Paula’s lichaam. Ze wisselden kleine kusjes uit. Het was intiem. Toch duurde het niet lang of de gedachten aan morgen begonnen te vervagen. Isabel duwde het laken weg. Het werd warm onder het laken. Ze streelde het been dat over haar heen lag. Ze draaide zich iets, waardoor ze haar been tussen de benen van Paula kon duwen. Toen streelde ze haar kont en kneep er zachtjes in. De kleine kusjes werden kussen. Paula opende haar mond iets. Haar uitnodiging. Isabel likte haar lippen. En ineens vonden hun tongen elkaar en daarmee de hartstocht. Het kriebelde bij Isabel. Verlangen groeide. Tussen de kussen door zei ze zachtjes: “Ik ben zo blij dat ik jou heb leren kennen. Door jou weet ik dat het met een vrouw ook fijn kan zijn.”

Paula glimlachte en zei: “Ik hoop dat ik je niet kwijt raak.”

“Dat hoop ik ook.”

Een nieuwe kus, meer hartstocht. Paula duwde Isabel zacht op haar rug. Ze boog zich over haar heen. Ze kuste de hals van Isabel. Ze kuste haar borsten. Haar hand wreef over Isabels buik en ging lager. Er kwam een heerlijke spanning in Isabel op. Vergeten was voor even de dag van morgen. Wat telde was het nu. Isabel kuste Paula diep. Ze voelde Paula’s hand op haar schaamlippen. Op en neer met twee vingers. Dan een vinger tussen haar schaamlippen. Ze genoot. Het kussen ging onverminderd door. Plotseling ging er een schok door haar heen en ze kon een kreun niet onderdrukken. Paula beroerde haar klitje. Ze streelde Paula’s borst. Ze voelde haar harde tepel. Paula bewoog zich naar haar toe. Nu kon Isabel haar tepel in haar mond nemen. Ze likte en zoog. Zachtjes nam de de tepel tussen haar tanden. Nu kreunde Paula.

In een beweging draaide Isabel op haar rug. Ze kroop op haar. Ze kroop tussen haar benen. Haar kutje was nat. Isabel likte tussen haar schaamlippen. Ze proefde haar vocht. Zoet! Toen opende ze met haar vingers Paula’s schaamlippen. Haar tong reikte in haar. Nog meer zoet vocht. Nog verder opende ze Paula’s schaamlippen. Haar klitje lag als een parel op haar te wachten. Ze zoog, likte en liefkoosde haar. Paula’s buik ging op en neer. Isabel hield haar vast. Ze hoorde Paula diep hijgen. Nog even en toen gilde ze. Kort, maar heftig. Ze draaide met haar lichaam en duwde Isabels hoofd nog dichter tegen zich aan. Ze spande zich en kwam. Daarna de ontspanning. Isabel keek op. Paula keek haar aan. Een dankbare glimlach. De rust duurde maar even. Paula nam het initiatief weer over. Ze vingerde en likte Isabel. Met twee handen opende ze Isabels schaamlippen zodat Paula ook haar parel kon zien liggen. Toen deed ze iets wat Isabel nog nooit had ervaren. Ze nam het klitje tussen haar tanden. Isabel dacht dat ze gek werd. Het genot was onbeschrijflijk. Ze kwam, ze kwam, ze bleef komen. De orgasmes rolden over haar heen. “Paula, god Paula,” kreunde ze. Het duurde wel even voor de ontspanning kwam. Wat was dit heerlijk.

Ze kropen in elkaars armen. Ze genoten van de intimiteit, van het samen zijn. Paula fluisterde lieve woordjes. Ze kwamen recht uit haar hart. Isabel wilde nu meer dan ooit zo graag vertellen wat ze van plan was, maar ze zweeg daarover. Voor Paula’s veiligheid!

Het duurde lang voor ze uiteindelijk in slaap vielen. Ze bedreven nog een paar keer de liefde. En toen Paula opnieuw zei: “Ik wil je niet meer kwijt, Isabel,” antwoordde Isabel recht vanuit haar hart: “Ik jou ook niet. Morgen worden we gescheiden, maar ik wil je terugzien!”

Na het ontbijt de volgende ochtend zei John: “Paula, tijd om te gaan. Maak je klaar. De chauffeur wacht al. In Paula’s, nu Isabels kamer, omarmden de vrouwen elkaar. Nog een laatste zoen. Isabel was zich bewust van de spanning in Paula. Ze moest weg, wist niet waarheen en wist niet of ze Isabel ooit nog terug zou zien. John gunde de dames maar een paar minuten. Toen ging de deur open. Een bodyguard haalde Paula op. “Niet vergeten afscheid te nemen van de bewakers, hoor,” zei Isabel nog gauw. Paula knikte en liep met de guard weg.

Isabel ging naar het raam. Ze opende het. Een guard zag ze niet, maar ze wist dat ze er wel waren. Nu was het wachten. Ze rookte een sigaret. De laatste uit het pakje. Symboliek?

Ineens hoorde ze een auto starten. Zien kon ze het niet. De garage was links om de hoek. Het geluid van de rijdende auto. Toen stopte de auto. Dit was het moment! Nu nam Paula afscheid van de guards. Ze sprong uit het raam en duwde het achter zich dicht. Ze rende naar rechts. Bij de hoek wachtte ze een paar sekonden. Geen guard te zien. Die waren bij Paula. Ze ging de hoek om en rende naar de muur. Snel klom ze op het hondenhok. Die kraakte wel, maar hield haar gewicht. Ze strekte haar armen en pakte de bovenrand van de muur. Ze trok zich op en zwaaide haar benen over de muur. Aan de andere kant liet ze zich vallen. In de bosjes viel ze. De takken en twijgen schramden haar. Doodstil bleef ze liggen. Na een paar minuten kwam het busje aanrijden en passeerde haar. Door de geblindeerde ramen kon Isbel niets zien. Toen de auto verdwenen was, kroop ze uit de bosjes. Naar rechts. Nu kwam het gokelement. Zouden haar collega’s opgelet hebben. Ze rende zo hard mogelijk naar rechts. Goddank, ze had juist gegokt! Binnen een minuut kwam een auto naast haar rijden. Een deur zwaaide open. Het obsevatieteam! Ze kende hen. Ze kroop snel op de achterbank.

“Het busje,” hijgde ze. “Daar zit een vrouw in die ontvoerd worden. Stop hen.” De bijrijder nam direct via de radio contact op met z’n collega’s. “Rustig maar,” zei hij, “ze komen niet ver.”

Isabel werd naar het bureau gebracht en direct naar de teamleider. Koffie en wat te eten. Koffie wilde ze maar wat graag, maar het eten kon haar gestolen worden. Ze dacht aan het busje, aan Paula. Het duurde niet lang of de teamleider kreeg het antwoord: Wagen tot stand gebracht. Drie passagiers, twee mannen en een vrouw. Ze worden naar het bureau gebracht. Een diepe zucht van opluchting!

De gesprekken begonnen. Men wilde alles weten. En Isabel vertelde alles, behalve haar amoureuze momenten met Paula. Ook Paula en de twee mannen werden ondervraagd. Allemaal apart. De bestuurder bleek een zacht eitje. Hij vertelde dat hij onderweg was naar een boerderij om daar Paula te brengen. Al snel werd duidelijk dat het hier ging om een seks-boerderij.

Maar we laten de politie haar werk doen. Er is een ingang gevonden om de aktiviteiten van John definitief te stoppen. Paula en Isabel zagen elkaar pas op het eind van de middag. Isabel nam haar mee naar haar eigen huis. De volgende dag zouden ze wel beslissen wanneer Paula naar huis ging.

Het was een bijzondere gebeurtenis voor Isabel. Niet zozeer om het werk wat ze deed, maar vooral door Paula. Het was Paula die haar had geleerd hoe fijn de liefde met een vrouw kan zijn.