Slet Odette - 21

Ik werd wakker van een enorm woordengevecht, waar ik geen touw aan vast kon knopen. De ruzie was in een andere kamer en ik zag dat Martijn enigszins nerveus bij de deur stond om alles in de gaten te houden. Ik stond op en ging naast hem staan met een arm om hem heen. Ik rilde even van de koelte van de airco.

Ik zag dat Ronald met de beide vrouwen aan het bekvechten was en uiteindelijk pakte hij iets uit de kast en begon er op te schrijven. Daarna gaf hij aan beide vrouwen een papiertje. Martijn fluisterde: “Ze krijgen een cheque”.

Eén van de vrouwen wees naar onze kamer en we trokken onze hoofden snel weg. Toen we even later weer spiekten, zagen we, dat Ronald weer aan het schrijven was. Hij leek witheet van woede te zijn. Martijn gebaarde mij naar bed en zei zachtjes dat ik moest doen of ik sliep. Ik kroop onder het dekbed en Martijn ging demonstratief in de deuropening staan.

Ronald kwam er aangelopen, brieste een paar woorden tegen Martijn en hij stampte weer weg. Na een paar laatste sneren naar zijn vrouwen, hoorde ik zijn sportauto starten en met slippende banden reed hij weg.

De vrouwen kwamen even later naar ons toe en ik trok ondertussen een bikini aan. Ze legden aan ons uit, dat ze twee dagen de tijd hadden om te vertrekken en ze mochten alles meenemen wat ze wilden. Wij mochten zelf bepalen wat we zouden doen: zo snel mogelijk weer naar Nederland of tegelijk met de vrouwen vertrekken.

We wilden nog wel een relaxte dag meemaken en besloten om de volgende dag pas naar huis te gaan. De vrouwen keken elkaar aan en glunderden even.

Ik proefde dat er iets broeide. Priscilla keek naar het bed waar ik in gelegen had en zei, dat we gerust even naar buiten zouden kunnen gaan, maar dat ik wel een shirt aan moest trekken om de blauwe plekken een beetje te camoufleren. Dat vond ik prima, want het topje van mijn bikini zat heel strak om mijn pijnlijke borsten. We smeerden ons goed in met zonnebrandcrème en flaneerden over het strand: heerlijk zoals we op de blote voeten door het fijne zand kuierden, af en toe een hapje deden bij één van de vele kraampjes en genoten van de schitterende mensen die er liepen.

Moe, voldaan en met veel minder pijn dan we gingen, kwamen we weer bij het huis van Ronald aan. Daar zagen we twee bestelwagens staan. Die werden volgeladen met allerlei spullen. Zelfs huisraad werd ingepakt. Beatrice en Priscilla gaven aanwijzingen welke spullen in welke wagen geladen moesten worden. Die twee waren zonder twijfel het hele huis van Ronald leeg aan het halen!

Toen ze ons in de gaten hadden, wenkten ze ons en we knuffelden even, waarbij ik mijn borsten niet ontzag. Deze twee vrouwen waren te aardigm om ze mijn genegenheid te onthouden!

Ze vertelden dat ze van Ronald te horen hadden gekregen dat ze alles mee mochten nemen wat ze wilden, want hij wilde nooit meer terugkomen in zijn huis. Hij zou ‘in de provincie’ willen gaan leven. Dat was veel goedkoper, zei hij… Maar, zo vulden de vrouwen aan: daar zat hij ook veel dichter bij de coke…

Het was me duidelijk: Ronald was aan het afglijden en zat nu in een enorme achtbaan die bijna loodrecht naar beneden ging. Martijn vroeg nog of de vrouwen alles zwart op wit hadden en ze lieten trots een paar A4-tjes zien. Ze lieten allebei duidelijk blijken, dat ze nog steeds van hem hielden, maar dat zijn daden de laatste tijd echt de verkeerde kant op gingen en dat zij zich daar niet meer mee in wilden laten. Daarom haalden ze nu zelfs de meubels weg.

Martijn grabbelde in zijn zak en haalde er een, inmiddels, verfrommeld papiertje uit. Die liet hij aan de vrouwen zien en ze keken er vol verbazing naar. Het was in het Portugees geschreven en het werd ons al snel duidelijk dat Ronald ons een behoorlijke som met geld had gegeven, met de bepaling dat we nooit zouden vertellen wat er gebeurd was. Ook niet wat zijn zoon had gedaan.

Martijn en ik keken elkaar aan en we dachten allebei hetzelfde: “dat zullen we nog wel eens zien”.

De vrouwen liepen met ons mee naar binnen en legden uit, dat de kamer van Ronald nog helemaal intact was. Ze wilden er niets van hebben, maar Ronald had bezworen dat ze er alles van mee moesten nemen. Daarom hadden ze bedacht, dat ik, als een soort van troost of genoegdoening uit mocht kiezen wat ik uit de kamer zou willen hebben. Ik keek een beetje schamper om me heen en zei: “Ik zou dat enorme bed zeker willen laten staan”.

Beatrice keek me aan en wisselde kort een blik met Martijn en ze zei met een zwoele stem: “Dat willen wij ook heel graag. Van Ronald was het voor ons verboden om van elkaar te genieten of om met elkaar te knuffelen. HIJ wilde de verbindende factor zijn.

Maar… We hebben zoveel dingen met elkaar gemeen, dat we in de loop der jaren van elkaar zijn gaan houden. Nu Ronald met ons allebei gebroken heeft, kunnen we het openlijk uitvoeren en we hopen dat jullie straks ook mee willen doen”.

Ik keek niet eens naar Martijn, maar mijn ogen glinsterden. Martijn wachtte even en hij zei diplomatiek: “We zien wel hoe het loopt, maar het lijkt mij wel leuk”.

Ik kuste Martijn en de twee vrouwen en ik verheugde me nu al op wederom een seksfeest!

Op aandringen van de beide vrouwen ging ik de kamer van Ronald doorzoeken, terwijl Martijn een biertje voor zichzelf en een watertje voor mij haalde.

Zonder enige interesse keek ik rond en ik zag een reistas in de hoek liggen. Die pakte ik en ik bevoelde hem. Hij was leeg, maar hij voelde zwaar. Ik deed een ritssluiting open en ik schudde er een paar pakjes uit die met plakband omwikkeld waren. Dat schopte ik terug in de hoek en bedacht dat ik deze tas niet zou willen gebruiken, omdat het passeren van de douane dan nogal lastig zou worden, met al die coke geurtjes…

Ik trok mijn shirt uit en legde die op het bed. Als ik dan iets zou vinden wat ik van Ronald mee zou willen nemen, kon ik het daarin doen. Ik opende de kasten en zag daar heel wat kleding van hem hangen. Sommige overhemden en broeken hadden mooie knopen en die gooide ik op een stapel.

Ik ging alle kledingkasten door en het was een grote stapel met prijzige kleding geworden. Maar: ik voelde me niet echt geroepen om dat allemaal mee te gaan nemen, want voor wie zou ik dat moeten doen?

Topless ging ik op het bed zitten en dacht aan de nacht die spoedig zou komen en liet mijn blik door de kamer gaan, met alle kastdeuren open. Ik zag een bijzonder stukje kast, wat minder diep was dan de rest en ik ruimde de hele kast leeg. Ik haalde de kastplanken er uit en ik zag een soort van knopje. Toen ik daarop drukte, floepte er een verborgen nis open. Achterin die nis zat een kluis, maar voor de kluis lag een grote hoeveelheid juwelen. Het was dof uitgeslagen goud, wat zilver en een hele collectie glinsterende steentjes. Dat legde ik allemaal in mijn shirt en ik probeerde een aantal voordehand liggende codes van de kluis.

Martijn was inmiddels met waterflesjes gekomen en keek verbaasd, maar zonder een woord te spreken, naar de juwelen. Hij ging ook zoeken en was wat minder zachtzinnig. Mooie manchetknopen scheurde hij van overhemden, dure riemen verzamelde hij en tussen de onderbroeken vond hij een paar waardevolle, bewerkte messen.

De mooiste kleding propten we in een vliegtuigkoffer die Priscilla ons desgevraagd bracht. Daarin pakten we ook alles wat we gevonden hadden en we lieten de beide dames de kluis en de ingetapete pakjes zien. De kluis vonden ze interessant, maar naar de pakketjes keken ze neerbuigend, alsof het vies spul was. Hun reactie was duidelijk!

Ze probeerden de kluis en na een paar pogingen lukt het Beatrice om de kluis te openen. Ze grijnsde en ze zei dat alles eentje hoger was dan de pincode van Ronald.

Ik kon niet zien wat er in zat, maar de vrouwen haalden er een enorme hoeveelheid bankbiljetten uit. Ik zag Martijn terugdeinzen en ik volgde zijn voorbeeld. Hij maakte me duidelijk dat we moesten vertrekken en toen we dichtbij elkaar waren, fluisterde hij in mijn oor: “dat is drugsgeld. Het is misschien vals, maar zorg er in ieder geval voor, dat je vingerafdrukken er niet op komen”.

Ik knikte en we schoven de koffer onder het bed. Al met al bedacht ik, dat het handig zou zijn om NU hier weg te gaan…

De vrouwen gristen alle geld weg, stopten het in twee bigshoppers en brachten die ook naar de vrachtwagentjes. Wij lieten hen lekker gaan: als er gedonder van zou komen, dan was het hun probleem. Glunderend kwamen ze terug en ze hadden heerlijk geurend eten bij zich. De zwetende mannen die de bestelbusjes hadden geladen waren buiten aan het eten en wij aten binnen: lekker in de airco.

Na het eten werden de laatste dingen naar de wagentjes gebracht en de vrouwen reden achter de bestelbusjes aan: ze gingen lossen. Martijn en ik bleven achter in een huis wat bijna leeg was. Eigenlijk: leeggeroofd, maar dan geoorloofd. Het voelde heel apart. Martijn dronk een wijntje uit de nog goed gevulde kelder en ik dronk gewoon water. Ondertussen knuffelden we een beetje en verzorgde Martijn de plekken die nog wat pijnlijk waren.

Ik had her en der wel wat blauw-zwarte plekken van de ruwe behandeling van Ronald, maar ik wist ook dat de heftigste pijn waarschijnlijk morgen pas zou komen. We genoten van de tuin met het kleine zwembad en laat op de avond hoorden we een auto aankomen op het erf.

Martijn ging kijken en hij kwam met de beide vrouwen aan. Die begonnen gelijk heel veel wijnflessen naar de auto te dragen en ik hielp ook even mee.

Ze hielden een paar witte en een paar rode flessen over en die werden geopend. Het werd een lacherige avond, waar ik lang niet alles van snapte. Beatrice en Priscilla bleven maar anekdotes vertellen en ik zag dat Martijn af en toe zijn telefoon checkte. Hem kennende zou hij alles opnemen, want het was wel duidelijk: in deze business en met dergelijke grote jongens moest je oppassen.

Het was ver na middernacht, toen Beatrice opzichtig begon te gapen en Priscilla nam haar mee naar de douche. Daar pelden ze elkaar helemaal uit. Martijn dronk nog wat water en knipoogde naar mij. Hij zei: “Ik heb geen idee wat er straks nog staat te gebeuren, maar we kunnen echt van alles verwachten van die twee vrouwen nu Ronald uit beeld is”.

Ik knikte en ging naar de WC. Ik plaste en zuiverde mijn onderlijf. Met wat WC papier wreef ik even over mijn tanden, want ik kon mijn tandenborstel nergens vinden en spoelde mijn mond grondig.

Ik was klaar voor wat er zou gaan komen. Martijn zei me dat ik maar alvast in bed moest gaan liggen, zodat ik een oogje op de koffer zou kunnen houden. Hij zou gaan douchen als de beide dames klaar waren met badderen.

Ik volgde zijn raad op en ik ging midden op het bed liggen, met mijn gezicht richting de deur.

Mijn lijf schreeuwde om slaap, maar ik bleef wakker: ik had een taak: oppassen op de gevulde koffer.

Beatrice en Priscilla kwamen kirrend en giechelend de kamer in en ploften op het bed waar ik al op lag. Ik kreunde even vanwege de verstikking en de vrouwen kropen ook onder het dekbed. Gelukkig was het een enorm bed, dus we hadden nog plek genoeg. Het voelde heerlijk de zachte lijven tegen elkaar aan!

We genoten van elkaars aanrakingen.

Niet veel later kwam Martijn de kamer binnen en keek verbaasd hoe zijn plek ingenomen was door een paar vrouwen. Priscilla sneerde dat hij maar op de bank moest gaan slapen, maar Martijn zei terecht dat die er al niet meer was…

Ik wenkte hem en zonder te proppen paste hij ook nog in het kingsize bed. Martijn en ik lagen elk aan een buitenkant en de beide ex-vrouwen van Ronald lagen in het midden. Het was duidelijk dat ze ook van de vrouwenliefde genoten en dat ze elkaars genotsplekken duidelijk wisten te vinden.

Martijn en ik mengden ons ook in het spel en Beatrice steunde dat ze dit al zo graag gewoon een keer met Ronald had willen doen: lekker seksen met z’n drieën, maar hij was altijd zo jaloers geweest, dat ze niet eens met z’n drietjes in één bed hadden mogen liggen…

Ik sloot mijn ogen en ik genoot van alle contact. Ik vingerde een kutje en ik kuste een mond. Aan het schokken merkte ik, dat Martijn aan het neuken was. Eén van de vrouwen kreunde bij elke stoot als een volleerde pornoster. Martijn hield zijn tempo laag en ik reikte over ‘mijn’ vrouw heen en begon twee kutjes tegelijk te bewerken. Martijn merkte wat ik deed en maakte plek voor mij, zodat mijn nagels niet meer langs zijn neukstaaf schraapten: hij stak zijn pik zonder twijfelen achterlangs in het kontje van Beatrice. Ze gilde even, maar mijn vingers leidden haar snel af, waardoor het genot al snel de overhand weer kreeg.

Mijn andere hand ging dieper en dieper in het kutje van Priscilla, die mijn hand met haar eigen hand zo hard en diep mogelijk in haar kut wilde drukken. Ik liet dat even toe, maar het hinderde me te veel. Ik kneep even fel in haar beide tepels, waardoor ze schielijk met haar handen haar tepels wilde bevrijden. Daardoor was mijn vuistneukende hand even vrij en ik schoof hem probleemloos naar binnen. Ik draaide even en voelde haar G-spot. Langgerekt en heel stroef. Ik speelde er even mee en ik merkte al snel wat ze prettig vond.

Ik beukte in-en-uit. Ik neukte haar kut met mijn vuist en Priscilla spande haar rug helemaal hol. Ze spande haar been- en kutspieren aan als een bankschroef, maar ik bleef bewegen. De bewegingen waren niet groots, maar ik bleef haar kutje bewerken.

Ze gilde de hele tijd alsof ze klaar kwam en ze reikte omhoog om mij te kussen. Op miraculeuze wijze bleef ze met keihard aangespannen buikspieren in een hoek van 45 graden zitten. De andere hand betrok ik ook wat meer in het spel en ik stak die in het kutje van Beatrice. Ook in dat kutje verdween mijn hand compleet. Ik manoeuvreerde me tussen hun beider bovenbenen en ragde in een strak tempo mijn vuisten in de beide kutjes. Die waren al zo opgerekt , dat het duidelijk niet pijnlijk voor de vrouwen was.

Ik pakte de pik van Martijn in mijn hand en begon die vanuit de kut van Priscilla af te trekken. Hun kreunen werd ineens een heel stuk intenser en terwijl Martijn nog steeds Priscilla van achter aan het kontneuken was, gebruikte hij zijn handen om haar borsten hard te mishandelen, maar dat wond haar alleen maar meer op!

Ik liet die twee ‘tortelduifjes’ even met rust en met mijn ene hand nog steeds stotend en draaiend in de krampende kut van Beatrice, kneep ik met mijn andere hand hard in haar borstenvlees en dan met name in haar gevoelige tepels. Ze gromde als een gewonde leeuwin en ik zette nog meer kracht Haar pulserende kutspieren leken aan te geven dat ze constant klaar lag te komen en ik hield haar minutenlang op dat niveau.

Haar grommen werd steunen. Haar steunen werd oppervlakkig ademhalen en uiteindelijk trok ik met flinke kracht mijn vuist uit haar kut. Dat gaf een hard, ranzig slurpend geluid en ik wreef mijn hand droog aan haar haren en gezicht. Daarna ging ik naast haar liggen, zodat onze buiken en borsten tegen elkaar lagen. Ik knuffelde haar om haar intense hoogtepunt wat makkelijker te laten verwerken. Ze keek me lodderig aan en maakte een kusmondje. Terwijl ik die kuste, viel ze in slaap. Ik dekte haar toe en draaide me om. Daar was Martijn zijn pik in het onderlijf van Priscilla aan het beuken. Ik keek naar haar gezicht en haar ogen waren weggedraaid en ze hijgde alsof ze de 100 meter had gelopen.

Ik voelde met mijn hand naar haar kutje en voelde een enorme klit. Die pakte ik tussen duim en wijsvinger en ik begon haar met hele kleine bewegingen af te trekken. Ze jankte het uit en Martijn zette in voor een eindsprint.

Ik zette mijn mond om die van Priscilla en voorkwam zo dat ze zou gaan gillen. Ze schokte en trilde en toen ik haar klitje losliet en mijn mond van de hare afhaalde, zakte ook zij in slaap. Martijn joeg nog wel even zijn sperma in de compleet uitgewoonde aars van Priscilla.

Martijn fluisterde: “Ik denk dat het slim is om snel te vertrekken naar het vliegveld, want ik krijg steeds minder vertrouwen dat het hier goed gaat komen”.

Ik knikte en kroop tussen de beide vrouwen uit. Ondanks hun leeftijdsverschil hadden ze allebei een ontzettend mooi gebronsd en gaaf lichaam. Ik voelde dat ik kon pissen en ik druppelde een spoor urine op het bed. Op die manier konden ze nog wat langer van mijn lichaamssappen nagenieten.

We liepen even onder de douche door en we trokken kleding aan. Ik deed eerst de bikini aan en daarna nog een aantal laagjes over elkaar. Het was vroeg in de ochtend en best fris. Daarenboven kon ik op deze manier wat extra kleding mee naar Nederland nemen.

Martijn was sneller klaar dan ik en hij had de koffer al paraat staan. Hij had er wat juwelen uitgehaald en die hing hij om mijn en om zijn eigen nek en polsen. Ik kreeg zelfs een enkelbandje om. Er bleef nog veel over en dat wilden we bij de juwelier bij het vliegveld verkopen.

We legden een briefje neer en legden uit waar we de auto ongeveer achter zouden laten waar ze bij het vliegveld de sleutel zouden kunnen vinden. Daarna pakten we de auto waarmee de vrouwen naar het huis gekomen waren en Martijn reed naar het vliegveld.

Daar aangekomen parkeerden we de auto en wachtten we tot de juwelier opende en we verkochten bijna alles. In ruil ervoor schafte Martijn bitcoins aan, die hij later in Nederland weer kon incasseren. Dat was een makkelijke manier om geld over te maken tussen verschillende landen.

De koffer ruilden we in voor een paar nieuwe handtassen, waar we onze handbagage in meenamen. Dat zou op Schiphol weer veel wachttijd schelen. Daarna rustten we uit in de buurt van de gate waar we later zouden moeten vertrekken.

Ik kon eindelijk goed relaxen en overdacht het hele Braziliaanse avontuur. Ik had veel geleerd. Het belangrijkste was nog wel, dat ik gruwelijk blij met de aanwezigheid van Martijn was geweest. Ik omarmde hem en bedankte hem voor zijn goede zorgen voor mij. Hij kuste me geruststellend op mijn voorhoofd en ik wilde hem vragen of hij de afgelopen dagen bang was geweest. Maar, ik wilde hem niet in verlegenheid brengen, dus ik zweeg en streelde hem.

Ik begon hem steeds meer te waarderen!