Naomi - 4

Naomi vond het duidelijk niet zo leuk dat ik haar gefotografeerd had toen ze me pijpte in het pashokje. Dat merkte ik wel aan haar stem. Maar onder een afspraakje met mij kon ze niet uit, dat begreep ze ook wel. 'Okay, ik denk dat ik je woensdagmiddag wel kan zien', vervolgde ze. 'Dan geef ik om 5 uur dansles aan een clubje meiden in de gymzaal achter de grote kerk, want dat mag sinds een paar weken weer als we voldoende afstand houden. Als je daar om 4 uur bent, kunnen we even bespreken wat er moet gebeuren om jou die pijpfoto's van mij te laten verdwijnen. Ik ben bereid om best wel ver te gaan, want ik wil niet dat je die foto's tegen mij gaat gebruiken.' En dat filmpje al helemaal niet, dacht ik er achteraan.

Ik kon leven met die toezegging om mij bij de gymzaal te ontmoeten, maar om mijn claim kracht bij te zetten zei ik; 'En zorg dat je er bent, want die foto's staan in no time ook op de telefoon van je collega, en dan kun je je baantje in die kledingzaak wel schudden.'

Naomi zuchtte, zei 'Okay, duidelijk. Tot woensdag' en ze hing op.

In de drie dagen die volgden bekeek ik regelmatig de foto's en het filmpje dat ik van Naomi had gemaakt terwijl ik lekker masturbeerde en de beelden van haar knappe verschijning en haar mooie kleren brandden zich steeds dieper in mijn netvlies. Wat was ze mooi en zou het mij lukken haar strakke kutje te neuken, nu ik belastend materiaal over haar had verzameld in dat pashokje? Ik was ervan overtuigd dat ze niet het risico wilde lopen dat haar geile pijpbeurt haar hele reputatie ging verpesten. Want wie zou zijn dochter nou dansles laten krijgen van een meisje dat klanten pijpte in een kledingwinkel? Zeker in een dorp waar alles nog vrij traditioneel toeging en de kerken op zondag nog vol zaten, althans tot de corona-uitbraak. En stel dat het filmpje bij haar ouders zou belanden, dan zou de ramp helemaal niet te overzien zijn. Die zouden haar in ieder geval volledig huisarrest geven, net nu alle beperkingen van corona grotendeels waren opgeheven en zelfs uitgaan met haar vriendinnen weer tot de mogelijkheden behoorde. Dit weekend zou ze voor het eerst haar vriendinnen weer ontmoeten op een feestje, best spannend.

Op dinsdagavond kreeg ik opeens een appje van Naomi: 'Kut! Feestje gehad zaterdag en vandaag positief getest. Binnenblijven dus. Verveel me rot! Heb dansles afgezegd en onze dare morgen kan ook niet doorgaan.'

Ik twijfelde meteen aan het waarheidsgehalte van de info die ik kreeg meegedeeld door Naomi. Ze had me al eerder aan het lijntje proberen te houden, dus ik besloot het hard te spelen. Ik antwoordde: 'Ik geloof er niks van, Naomi. Je probeert onder onze afspraak uit te komen. Ik ben niet zo naïef dat ik hier in trap. Als je morgen niet om 4 uur bij de gymzaal bent, sta ik tien minuten later in de kledingzaak om je foto's te laten zien aan je collega'.

Naomi's reactie liet even op zich wachten, maar kwam even later toch, 'Ik zal proberen het huis uit te sluipen, want officieel mag ik niet naar buiten nu. Maar mijn moeder houdt me in de gaten, dus ik hoop dat het lukt. We ontmoeten elkaar dan niet buiten, maar binnen in de gymzaal, in de kleedkamers. En draag een mondmasker, want ik ben positief getest!'

De volgende middag ging ik om kwart voor vier naar de gymzaal en zag daar Naomi al aan komen fietsen op haar zwarte fiets met het kratje voorop. Die parkeerde ze achter de kerk en ze rende op haar witte gympen naar de gymzaal. Haar mooie lange rode haar wapperde achter haar kleurige jurk aan en contrasteerde met het zwarte mondmasker dat ze droeg. Even wilde haar beeld 'bevriezen', maar dat lukte natuurlijk niet. Ze ging snel de gymzaal binnen en ik volgde weinig later, ook met een mondmasker voor.

Ik trof Naomi in een van de kleedkamers aan. Ze keek me boos aan. 'Waarom geloof je me niet als ik zeg dat ik positief getest ben? En waarom chanteer je me, zodat ik toch over straat moet terwijl ik huisarrest heb?'

Ik keek haar quasi-empatisch aan en zei: 'Dat heb je er zelf naar gemaakt, Naomi. Je hebt mij aan het lijntje proberen te houden en nu geloof ik je niet meer. Met je coronaverhaaltje. En ik heb niet alleen foto's om je te laten doen wat ik wil, maar ook een filmpje dat ik gemaakt heb toen je mij pijpte in dat pashokje. Dus ik zou maar meewerken, anders zit je nog dieper in de shit'.

Naomi keek me geschrokken aan en zei: 'Maar wat wil je dan nu van me?' Ik antwoordde resoluut: 'Ik heb in dat pashokje gevoeld hoe nat je kutje was en weet zeker dat je erg geil bent en door mij geneukt wilt worden. En dat gaat gebeuren, hier en nu. Corona of geen corona. Positief getest of niet. En dan pas gaan de foto's en het filmpje van mijn telefoon.'

Naomi zuchtte diep en zei: 'Hoe kan ik dat zeker weten? Wie weet heb je de foto's thuis op je laptop gezet en laat ik me door je neuken, om later uit te vinden dat er toch nog dingen zijn om me mee te chanteren? En wie zegt dat je me na het neuken niet gaat stalken, omdat je de smaak van mijn kutje te pakken hebt?'

Ik lachte en zei: 'Tsja, er zit weinig anders voor je op. Misschien krijg ik inderdaad de smaak wel te pakken. Maar als je niet doet wat ik zeg, teken je je in feite je eigen doodvonnis, want dan laat ik die foto's aan je collega zien, en dan verlies je vrijwel zeker je baantje in die leuke kledingzaak.'