Fokken - 4

“Fokken”, een verhaal over meisjes en jonge vrouwen die de drang ondervinden om zich te laten dekken, zoals de natuur bepaalt. Of is er iets onnatuurlijks gaande?
Een verhaal in vijf delen.


Deel 4 van 5

Maureen stemde in en volgde de artieste naar haar heiligdom. Op verzoek van Debbie - die inderdaad een heel lieve was - deed ze haar jasje en T-shirt uit, zodat haar rechter schouder, de plaats waar ze de shamrock wilde, ontbloot werd.

Debbie zette zich aan het werk. Ze maakte de stencil klaar, die ze op de huid van het meisje aanbracht nadat ze de huid grondig gereinigd en geschoren had. Het was een eenvoudig ontwerp, dat ze in twee sessie af zou krijgen. Het was Maureens eerste tattoo. Dus vroeg ze na het eerste lijntje: ‘Gaat het?’

Maureen knikte. ‘Ja hoor, het doet geen pijn. Het kietelt eigenlijk een beetje.’

‘Goed zo,’ reageerde de artieste en concentreerde zich weer op haar werk. Terwijl ze bezig was, babbelden de twee dames over van alles en nog wat - hobbies, muziek, films die ze het laatst gezien hadden, de plotwendingen in een soap die ze allebei - tot grote opwinding en verbazing - op de voet volgden. 

Onvermijdelijk kwamen “jongens” ook aan bod. Het was Maureen die het onderwerp aansneed door te zeggen dat haar vriend haar overtuigd had om de tattoo te laten zetten. Zelf wilde ze de tattoo, uiteraard. Maar dat hij het oké vond, was ook belangrijk voor haar. ‘Gelukkig vindt hij dat sexy, een getatoeëerde vrouw.’

‘Oh ja? Dan moet hij spontaan klaarkomen als hij mij ziet!’ Demonstratief keek Debbie bij deze woorden eerst naar haar linker- en dan naar haar rechterarm.

Maureen lachte. ‘Hopelijk heeft jouw vriend geen probleem met je versieringen…’

Deborah schudde het hoofd. ‘Geen vriend op het ogenblik. Of vriendin.’

‘Ah. Je bent dus bi?’

Een knikje. ‘Yep. Ik eet van twee walletjes.’ Ze wreef met haar doekje over het volgende stukje huid, zette de naald erop en het volgende ogenblik vulde het kenmerkend zoemend geluid de kleine ruimte. ‘Jij?’

Maureen schudde het hoofd. ‘Honderd procent hetero.’

‘Heb je al eens met een meisje gevrijd?’

‘Dat niet. Eens gekust toen ik teveel gedronken had op een fuif. Maar niks meer. Weet je, ik kan me seks niet voorstellen zonder een… Je weet wel.’

‘Een pik en twee dikke eieren,’ vulde Deborah aan.

‘Inderdaad,’ glimlachte Maureen. Dit was inderdaad een coole chick.

De coole chick dacht: Dat komt nog wel…

Een uur later verliet Maureen de zaak, met een afspraak op zak voor de tweede sessie - ‘Past overmorgen, dezelfde tijd?’ had Debbie gevraagd. Dat zou geen probleem zijn.


6.

Deborah had een goed gevoel bij dit meisje. Net zoals ze dat gehad had bij haar vriendin Lana. De lesbo in haar vond het moeilijk te geloven dat zulk een prachtige grietjes het niet met elkaar deden. Ik kijk teveel pornofilmpjes…, concludeerde ze.

Nadat ze de zaak gesloten had - het was al na zessen intussen - trok ze zich terug in haar shop om de inkt voor de volgende sessie van Maureen voor te bereiden. Uit de kast waarin ze haar materiaal bewaarde, haalde ze het flesje waarin het geheime ingrediënt zich bevond waarmee ze de inkt ging aanlengen. 

Ze had het recept ontdekt door dagen-, weken-, maandenlang met haar neus in de boeken, brieven en andere geschriften van de Oude Meesteressen van haar heksencoven te zitten. Een van haar zusters van de coven had haar op het spoor gezet. Valerie was een oude heks, die zich dingen herinnerde van meer dan vijftig jaar geleden. Zo herinnerde zij zich een verhaal over een manier om vrouwen zover te krijgen dat ze een kind wilden. Dat er in hun hoofd en lichaam een onweerstaanbare drang ontstond om te fokken.

Hierin zag Debbie het antwoord op haar obsessie. Als ze dan zelf niet meer kon fokken, kon ze ervoor zorgen dat andere meisjes en vrouwen dit wel zouden willen. Dus wijdde ze vanaf dat moment al haar vrije tijd aan het opsporen van deze kennis. 

Al van in de tijd van de Zilveren Meesteressen was geweten dat Sint-Janskruid een gunstige invloed had op de vruchtbaarheid van vrouwen. Onder leiding van Laeteria De Witte hadden de meesteressen van haar coven ontdekt welke mix van andere kruiden eraan toegevoegd moest worden om de fokdrang in gang te zetten en op welk moment van de maancyclus dit moest gebeuren. 

Omdat dit een weinig verheven aanwending van hun krachten was, werd deze kennis begraven in een paar boeken die verspreid bewaard werden, en het daglicht alleen maar  zagen in tijden van nood. Bijvoorbeeld na een oorlog wanneer een land terug opgebouwd moest worden. Veel vrouwen en meisjes waren dan heel erg terughoudend omdat je nooit kon weten wanneer het weer van datte zou zijn. En niemand wilde een kind in de miserie storten. Dus was er enige overtuigingskracht nodig dat het moest, dat de vrouwen zich moesten laten vol doen zodat ze negen maanden later een jong konden werpen. 

Door de loop der jaren was dat iets wat minder en minder nodig was. Er werden minder oorlogen gevochten en in vredestijd stierven er veel minder mensen door de vooruitgang van de traditionele wetenschap. Hierdoor werd deze kennis almaar minder belangrijk en dus minder fanatiek bewaakt. 

Maar het had Debbie toch bijna drie jaar gekost om één van de boeken te vinden. De zoektocht had haar van Nederland naar Frankrijk gebracht, en vandaar naar Kroatië en Cornwall, waar ze het in een kasteel in de nabijheid van Truro gevonden had, achter een loszittend paneel in de slaapkamer van de kasteelheer.

Het ontcijferen van de teksten was een werk van enkele maanden geweest. Alleen zou ze het niet gekund hebben. De hulp van Valerie was van onschatbare waarde geweest.

Om te kunnen genieten van de zwangerschap van de vrouwelijke klanten die ze uitkoos om te fokken, moest ze hen zover zien te krijgen dat ze terug langs kwamen. Dus stuurde ze hen op Facebook een vriendschapsverzoek - ze hadden praktisch allemaal een account - en een verzoek om de pagina van haar salon te liken. Wanneer het meisje of de vrouw in de loop van de volgende weken postte dat ze zwanger was, nodigde ze haar na vier maanden uit om eens langs te komen. Om te zien of alles goed was met de tattoo, gaf ze dan als reden. De overgrote meerderheid maakte hier geen problemen rond en vroeg wanneer ze langs kon komen.


7.

‘Ik ben er,’ liet Britt van zich horen toen ze de tattooshop binnenwandelde.

‘Hallo, daar;’ begroette Deborah het lange meisje. ‘Blij dat je er bent.’ Ze kon haar ogen niet van het beginnend buikje afhouden.

Samen gingen ze haar werkruimte binnen. Britt nam plaats op de stoel, maar trok eerst haar kleedje zover omhoog dat de tatoeëerster haar kunstwerk kon zien. En kon zien dat ze geen slipje droeg, want de blondine wist dat het Deborah hier om te doen was. Haar eerste tattoos had ze bij andere artiesten laten zetten, en geen van hen had erop aangedrongen dat ze na vier maanden op controle moest komen. Maar na de laatste sessie was het voor haar zo duidelijk geweest wat Deborah wilde, dat ze het niet ingewikkelder gemaakt had dan nodig en haar gekust had. Voorzichtig om te beginnen, passioneel na een tiental seconden. Een paar jaar ervoor had ze na een fuif ontdekt dat ze zelf niet vies was van de vrouwenliefde. Ze dacht niet dat ze ooit verliefd zou kunnen worden op een ander meisje, maar ermee vrijen, dat moest kunnen.

‘Wow, dat-dat ziet er goed uit,’ zei Debbie met overslaande stem. Hiermee gaf ze haar mening zowel over haar kunstwerk als over het proper geschoren poesje. Wat het tweede betrof, ging het niet alleen over “er goed uitzien”, er was nog een tweede, belangrijk aspect aan een kutje: de smaak. Dus boog ze naar voor en drukte haar mond op de spleet.

Britt ademde scherp in. Van nul naar honderd per uur op de seksschaal had altijd dat effect op haar. Ze draaide zich zo dat haar kut voor Debbie beter bereikbaar was en genoot dan volop. ‘Oh ja, dat is erg fijn, doe verder zo,’ kreunde ze en streelde door de lange zwarte haar van de jonge vrouw nadat ze haar jurk over haar hoofd getrokken had.

Debbie werkte haar handen omhoog tot ze op de buik van Britt lagen. God, wat een zalig gevoel. Wat een pijnlijk gevoel. Er trok een steek door haar hart, zoals altijd. Hoe geil ze ook werd van het idee dat het door haar kwam dat deze meisjes vol waren, het zou altijd ersatz blijven. Gelukkig kwam Britt op dat ogenblik klaar en doorbrak haar duistere gedachten.

‘Ohhhh Goddd, ikkkkkkommmm, oh God, jaaaahhhaaahhnggggh!’ Ze hield haar handen tegen het achterhoofd van de zwartharige en duwde haar zo hard mogelijk tegen haar kut. ‘Jaaa!!! Oh God, jaa!!-aaa!-aaa…’ Rustig verliet het orgasme haar lichaam, als een vriend die na een bezoek zachtjes de deur achter zich dichttrekt in de hoop snel terug te mogen komen. Ze liet het hoofd van Deborah los.

Met haar lippen, kin en wangen vol vrouwengeil keek die omhoog in de ogen van Britt. ‘Ik heb het idee dat je het lekker vond,’ grapte ze.

‘Oh ja!’ riep Britt haast uit terwijl ze de artieste bij de schouders greep en naar zich toetrok om haar een tongzoen te geven, waarbij ze haar eigen geil proefde. ‘En nu is het aan jou…’ Ze kwam uit de stoel. ‘Maar eerst hier vanaf geraken.’ Ze draaide Deborah om haar as en trok de rits van haar lang, zwart kleed naar beneden. Het was het enige dat de artieste droeg.

Dan nam de zwartharige plaats in de stoel en Britt deed wat ze beloofd had. Ze likte, kuste, vingerde Deborah naar een hoogtepunt.

Dan gingen ze voor een gezamenlijke climax door op de vloer plaats te nemen en hun poesjes tegen elkaar te wrijven. Hierbij stak Debbie haar linkerhand uit - ze steunde op dat ogenblik op haar rechterhand - en streelde de zwangere buik van de blondine.

Na een paar minuten scharen, bereikten ze een nieuw hoogtepunt - eerst Britt en enkele seconden later Debbie. Die kwam zo hevig klaar dat ze spoot. Haar geil spatte tegen de buik van Britt. Wat haar het perfecte excuus gaf om zich nog even bezig te houden met de babybult van haar klant.

‘Mmmmm,’ deed Britt terwijl ze onderging wat Debbie met haar deed, ‘zo’n fijn gevoel.’ Ze streelde het haar van de tatoeageartieste. ‘Bedankt voor alles.’

Debbie stond recht. ‘Hoe bedoel je, “voor alles”?’

‘Dit’ - Britt wees naar de tattoo op haar heup - ‘dit’ - ze raakte haar druipkut aan - ‘en dit’ - ze streelde haar zwangere buik.

Debbie schrok. ‘Hoe bedoel je?’ Ze kan het toch niet weten…?

‘Wel, ik heb de man die me vol gedaan heeft eerst mijn tattoo laten zien en hij heeft het moment aangegrepen. Precies zoals ik wilde.’

De artieste moest zich inhouden om geen zucht van opluchting te slaken. Ze wist dat er een dag zou komen dat een klant het verband tussen haar zwangerschap en haar tatoeage zou leggen; ze maakte zich er echter niet al te veel zorgen over. Het zou even schrikken zijn, zoals nu, dat wel. Maar de wereld geloofde niet in hekserij en magie; dat werkte in haar voordeel.

Debbie boog zich over Britt en kuste haar innig. ‘Graag gedaan, schat.’ Dan zei ze: ‘Je moet gaan, vrees ik. Mijn volgende klant komt over tien minuten.’

‘Natuurlijk.’ Britt kwam overeind, en trok haar kleedje terug aan. ‘Moet ik nog terugkomen op controle?’ vroeg ze. Haar ogen twinkelden guitig.

Debbie gleed terug in haar jurk. ‘Zeker!’ antwoordde ze. ‘Binnenkort is het zes maanden geleden dat ik je tattoo zette, en dat is een kritisch moment. Dat kan iedereen je vertellen.’

‘Het volstaat dat jij het me verteld, schat.’

Een paar minuten later verliet de zwangere blondine de shop met een afspraak voor over exact twee maanden op zak.

Wordt vervolgd