De Steen - 1

Ik kon het niet geloven. Maar ze liet het me zien. Ze hoefde de steen maar één keer aan te raken, en de ander had volledige controle. Of zoiets... Ik geloofde haar niet. Hoe kwam ze hieraan? Waarom zou je dat willen? Zij vond het wel spannend. En nu ze het me liet zien... had ik dus die controle over haar? Maar waarom ik?
-
Judith zat bij me in de klas. Doordat we dezelfde vakken hadden gekozen hadden we elke woensdag drie uur achtereen blokuren. Alleen zij en ik. Puur toeval. Ik had haar daarvoor al gezien en was eigenlijk meteen verliefd op haar geworden. Ik durfde haar amper aan te spreken. Toch was ik een keer op haar afgestapt en sindsdien zaten we elke week drie uurtjes aan het huiswerk. Ik probeerde wel te 'flirten' maar verder dan wat ongemakkelijke complimentjes, alhoewel gemeend, kwam ik niet. Ze reageerde er ook niet echt op. Wist ik veel dat ze een vriendje had...
-
Later werd het wel iets gemoedelijker tijdens die uren. En voor huiswerk spraken we een paar keer buiten school af. Eerst in de bieb, maar later ook bij haar thuis. Ze woonde niet bepaald om de hoek, en ook al was ze bezet, vond ik het niet erg om drie kwartier heen en terug te fietsen voor twee uurtjes met haar. Ik was nog jong en naïef en vond haar nog altijd heel erg leuk. Dan doe je dat soort dingen, en meer dan dat. Toen later alweer bleek dat het uit was met dat vriendje, maakte het me ook niet meer uit of het midden in de nacht was. Dat vroeg ze niet aan me. Zover ging ze niet. Maar ik had het voor haar gedaan. Ik dacht alles voor haar te doen. Zelfs toen ze me vertelde dat er wel een heel bijzondere steen in huis was, uit de verzameling van haar vader, die er een hobby van had gemaakt. Stenen konden me niks schelen. Maar zoals zij het bracht, werd het toch wel interessant. En zij zocht iemand om er iets mee te doen.
-
Het was op een lekkere, zonnige dag. Haar ouders hadden een mooie, losstaande bungalow en zij waren niet thuis, net als haar zusje. Ik was dus alleen met Judith. Op school bleef ze altijd een beetje kil doen tegenover mij. Zij behoorde tot een ander soort. Het soort wat knap en leuk was en later vast succesvol zou zijn. Ik hoorde daar niet bij. Niet als je het mij vraagt. Ik was aardig, en meelevend. Ik kon dat van haar niet zeggen. Niet dat ze onaardig was. Mijn kwaliteiten spraken haar wel aan net als dat haar kwaliteiten mij aanspraken. Toch leek zelfs maar een echte vriendschap verre van mogelijk, laat staan een relatie of een romance in welke zin dan ook. Judith was meer dan alleen knap hoor. Tegen mij was ze wel lief. Ze had gewoon een aantal maanden nodig om af te koelen voordat het zover was. Ze was best kil en dat was zacht uitgedrukt. Maar wij hadden het wel steeds gezelliger. Ook op school was er vaker oogcontact, maar meer niet. De woensdagen waren dan weer wat stiller. En was ik dan bij haar thuis, zoals nu, was ze opeens weer een stuk vriendelijker. Misschien zei het me meer dan ik op dat moment snapte. Met glaasjes limonade namen we plaats aan een picknicktafel en begonnen we aan Frans om daarna door te gaan met Duits en geschiedenis. Talen waren haar ding. Geschiedenis het mijne. Wellicht dat ze daarom dacht dat ik wel interesse had in de stenenverzameling van haar vader. Ik zag liever haar lichtblonde haren stralen in de warme zon daar in de tuin, maar goed. Ze hoefde maar iets te vragen of voor te stellen, en ik ging erin mee.
-
'Kijk, deze.' klonk ze verrassend enthousiast. Een op het oog saaie, bruine steen, grof en vies. Ik haalde slechts m'n wenkbrauwen op.
'Mooi.' grapte ik, waar ze wel om moest lachen. Om haar stralende gezicht even mijn kant op te zien kijken, was me meer waard dan al die stenen bij elkaar. We stonden in de werkkamer van haar vader, en er stonden zat mooie stenen. Deze leek regelrecht uit de rivier te komen. Stinken; deed het gelukkig niet.
'Wacht maar. Deze is echt bijzonder.' wilde ze me overtuigen. Ze nam de steen mee en we liepen nu naar haar kamer, waar ik vaker was geweest, maar wat ik nog steeds spannend vond. Alles rook hier naar haar. Ze opende haar Laptop. 'Dit is een 'controle'-steen. Die gebruiken ze in Gambia bij bepaalde rituelen om mensen te zuiveren, of zoiets.' wekte ze toch enige interesse.
'Oh ja?'
'Ja! Door een soort hypnose over mensen uit te spreken met deze steen, kan je mensen die vooral slechte dingen gedaan hebben, goede dingen laten doen, snap je? Zo zuiver je je ziel.' legde ze gedreven uit alsof het een absolute waarheid was.
'In Gambia? En werkt dat dan?' klonk ik nu al wat cynischer.
'Dat wilde ik uitzoeken. Emily wilde hier niet aan meewerken.' lachte ze toch wat gegeneerd. Nee, kan me voorstellen dat de mensen uit haar kring hier alleen maar om konden lachen, laat staan doen alsof ze geïnteresseerd zijn. Ook haar beste vriendin dus. 'Wil je niet weten dan of het werkt?'
'Ja, okay. Als jij dat wilt.' meende ik natuurlijk.
-
De steen zat in een glazen display en leek volledig afgesloten. Met een klein tikje op de rand wist ze het te kraken. Alsof het niet opengemaakt mocht worden, zo maakte ze het open. Maar ook op een manier, waarop ik kon opmerken dat ze het eerder gedaan had.
'Als je het alleen al aanraakt, ben je in de ban, of zo.' staat er. Er zat geen uitleg bij, enkel wat ze op internet had gevonden. Al las ze het op uit een Word-document, en leek het eerder alsof ze het zelf verzonnen had en uitgetikt. 'Dus pak hem maar.' zei ze daarna snel alsof ze er zelf bang voor was.
'Ik?! Nee, echt niet.' Ik geloofde haar namelijk. En ergens was ik bang dat als het echt zou werken ze me allerlei vervelende of gênante dingen zou laten doen. En dan vast op school zodat ik voor gek zou staan. Ik dacht er niet aan. Ik deed toch niet alles voor haar...
'Okay, dan doe ik het.' zei ze snel. Dat wilde ik eigenlijk ook niet. Maar nog voordat ik kon reageren, pakte ze de steen uit de bescherming en hield ze hem in beide handen. Leek best zwaar.
'En?' vroeg ik alleen. Ze keek ernaar en werd stil. Heel stil. Ze draaide zich om met haar rug naar me toe en haar hoofd liet ze zakken. Toen liet ze plots de steen vallen, centimeters van haar voeten vandaan. Ik schrok. 'Uh, Judith? Wat doe je?' vroeg ik nog. Ze rechtte zich daarna weer en draaide zich weer naar me toe. Ze keek me opgetogen en lieflijk aan.
'Meester?' vroeg ze me.
'Uh, "meester"?' vroeg ik ook.
'Ik heb gezondigd. Zeg me wat ik moet doen om het goed te maken.' sprak ze nog altijd opgetogen maar haar ogen keken enigszins doods naar mij. Ze bleef staan. Kaarsrecht. In de houding. Dat beviel me wel. Ze was mooi. Sexy zelfs. Haar lange blonde haren in een vlug staartje, haar tengere lichaam in nette, maar strakke kleren. Jeans en een hemdje wat haar nog jonge lichaam zeer aantrekkelijk maakten. En ze stond daar maar. Te wachten. En hoe ze tegen me sprak. Zo had ze natuurlijk nooit tegen me gesproken. En hoe ze me noemde... En had ze gezondigd dan? Zoals ze tegen me sprak, wilde ik juist dat ze dat ging doen...
'Gaat het wel?' vroeg ik nog, en besloot niet gericht te reageren op wat ze had gezegd.
'Ja, meester.' antwoorde ze dan kort. We ontkwamen er niet meer aan, zo leek het. Ik was haar meester, dus... Dat was ergens wel spannend. Veel spannender dan ik me had kunnen voorstellen. Toch wist ik niet wat te doen. Hoe kreeg ik haar hier weer uit. En was dit echt wel... echt?
-
'Sluit je ogen.' Dat deed ze. 'En kijk me weer aan.' Ook dat deed ze. Misschien te simpel. Ik liet haar springen en ook opdrukken. Net zo lang totdat het zweet op haar voorhoofd stond. Ze had een hekel aan gym. En toch deed ze dit. Ik checkte of ze me niet gewoon fopte en dacht daar zo achter te komen. Blijkbaar niet dus. Of moest ik andere dingen vragen om te kijken of dit wel echt was? Want dit kon toch niet zomaar? En met alles wat ze deed, begon ik me ook andere dingen af te vragen. Zeker toen ik haar documentje even begon door te lezen. Het was kinderlijk getypt. Ik twijfelde zeer aan de echtheid. Maar zij bleef daar maar staan. En toen ik haar zei dat ze wel mocht zitten, deed ze dat, maar dan wel op de grond, op haar knieën. Ze hijgde nog van het opdrukken, en haar borst ging op een indrukwekkende wijze op en neer. Ik was kansloos. "De ban wordt verbroken wanneer de persoon zich aan de wensen van de meester heeft voldaan" stond er. Los van dat de zin niet leek te kloppen, bracht het hele andere ideeën in me op, die haar alleen nog maar meer zou laten zondigen... En als dat mijn wensen waren, was dat dan nodig om haar weer te laten ontwaken? Wat zou ze ervan vinden als ze wist wat ik gedachten al met haar van plan was? Zoals ze daar zat, zo op de grond... Ik had nog nooit seks gehad. Ik was ook nog jong. Ik wilde het wel heel graag. En het liefst met haar. Maar op deze manier? Kon dat wel? Is dat wel te verantwoorden? Ik was niet die jongen die hier zomaar misbruik van haar zou maken. Zelfs niet als het me zo makkelijk gemaakt werd als nu.
-
Met dat ik dit alles overdacht, bleef ze daar maar gehoorzaam zitten.
'Als je een grap met me uithaalt, dan moet je dat zeggen. Want ik vind dit niet leuk.' zei ik haar toch maar. Ik was ook echt bang dat als ik straks 'te ver' ga, wat ik toch wilde, ze opeens 'wakker' werd en me voor gek verklaarde. Maar ze hield de grap wel vol.
'Ik doe alles voor je, meester. Ik kan niet liegen of bedriegen. Niet tegen u. Wel voor u, als u dat wilt.' zei ze dan weer, en nu een stuk zwoeler. Ik kreeg het hier heel warm van. 'Ik moet wel. Ik heb gezondigd.' zei ze dan weer, maar ik had geen idee waar dat op sloeg. Ze was best keurig, voor zover ik haar kende. Zeker geen sletje, of iets dergelijks, al zou ze ook geen maagd meer zijn, ging ik van uit. 'Alleen u kan me redden. Dus zeg me wat ik moet doen. Hoe maak ik u blij?' Ze legde het er zo wel heel dik bovenop. Weinig tieners kunnen zeggen dat ze zo werden aangesproken door een leeftijdsgenootje.
'Alles?' vroeg ik nog.
'Alles wat u nodig acht, meester.' Ik keek even om me heen. Dit kon toch niet! Ik wilde het nog niet geloven. Geen verborgen camera's? Nee, niet dat ik wist, in ieder geval... Meende ze dit nou? Ik vond dit niet leuk. Ik wilde heel graag, maar wilde zij wel? Zij leek immers onder hypnose. Wat een dilemma.
-
Maar mijn tienerverlangens wonnen het van het sensibele. Ik was ook maar een jongen, die al geil van haar was. En zij was misschien wel het knapste meisje van school. Zo'n kans kreeg ik nooit meer. Ook al voelde het nog zo fout, stond ik op en ging ik voor haar staan. Ik wilde zoveel dingen al proberen. En nu kon het dus? Ja, blijkbaar. Aarzeling had zich al meester van me gemaakt, en bleef dat doen. Ik keek op haar neer. En zij keek me recht aan. Zo lang hadden we elkaar nog niet eerder aangekeken en ik slikte. Ik was opgewonden. Zou ze niet naar boven kijken, maar recht vooruit, dan zou ze dat zien.
'Dus je kan niet tegen me liegen in deze staat?' vroeg ik haar wat nerveus.
'Nee, meester.' zei ze dan, weer wat zwoeler dan zojuist. What the fuck?!
'Als ik iets doe, wat je niet wilt. Dan moet je dat tegen me zeggen. Je kan niet anders als je me enkel kan gehoorzamen.' bracht ik opeens op. Zo dacht ik er mee weg te komen, zonder dat ik twijfelde of ik iets slechts deed. Er zat iets van haar bewustzijn in deze rol die ze 'speelde'. Dat was me opgevallen, al was het minimaal. Ze lachte immers naar me en reageerde ook op me. En ze kon niet liegen. Dus moest ze weten wanneer ik te ver zou gaan, en moest ze me dit vertellen. Mijn woorden leken haar even te verwarren. Alsof ze kort door de mand viel, maar ze herpakte zich snel weer. Als het nep was, had ik dat nu toch wel moeten weten? Daarnaast suste ik m'n geweten alvast met het feit dat ze zo niet kon blijven als straks haar familie weer thuis zou zijn... Dus moest ze doen wat ik van haar verlangde. Het moest maar.
-
Ik trilde en aarzelde, maar ik maakte ook m'n broek los. Ja, dat wilde ik. Ik wilde wel meer. Ik wilde haar liefhebben en met haar op date gaan en haar vertellen hoe leuk ik haar vond en hoe ik over dacht en naar haar verlangde... Maar dat kon nu toch niet zo? Nu kon ik dit soort dingen doen... Ik was misschien wel verre van de aardige, sympathieke jongen die ik dacht dat ik was. Ik was, nu het erop aankwam, gewoon een geil pubertje die gebruik moest maken van deze buitenkans. Want meer dan dit zat er toch niet voor me in. Wat had ze eigenlijk gedacht dat er zou gebeuren als zij die steen zou aanraken? Misschien dit wel... Ik dacht nu van wel. Ze moest weten dat ik haar leuk vond, en misschien wel meer dan dat. Ik bleef mezelf zo maar vertellen dat het goed was wat ik deed; dat ik nu gebruik ging maken van het meisje waar ik verliefd op was, om haar hieruit te helpen. Ik hielp haar...
-
Tellen later bungelde plots mijn harde geslacht voor haar gezicht. Ook dit leek even haar focus te onderbreken. Betekende dat dat ze niet wilde. Ging ik nu al te ver? Ik wist het al. Toch stopte ik niet.
'Kan je je mond openen?' vroeg ik haar ademloos omdat ik voelde dat dit allerminst verkeerd was. Dit voelde gewoon heel erg goed. Ze deed het ook. Ze keek me nog aan en opende haar mond. En toen ik haar zei haar tong uit te steken, deed ze dat ook. Mijn mond ging ook open staan en ik pakte voorzichtig m'n geslacht vast en ging nu te ver, en kon dan ook niet meer terug. Haar natte tong verwelkomde mijn harde eikel die ik er voorzichtig tegenaan drukte. Ik voelde haar adem tegen het harde botsen met dat ze begon te hijgen. Een druppel speeksel droop ook van haar tong af en heel voorzichtig schoof ik mezelf naar binnen totdat mijn eikel geheel in haar mond zat. En zij bleef daar maar zitten, kaarsrecht en gehoorzaam. Ik hijgde met dat haar warme mond mij een hemels genot wist te geven. Pijpen kon je het niet noemen, maar het kwam toch in de buurt. Ik haalde zo m'n eikel een paar heen en weer en zij bleef daar zitten met haar mond open, en haar tong naar buiten. Meer speeksel dan zojuist droop van haar tong en op haar topje ontstond al snel een natte plek ter hoogte van haar borst. Het was warm in de kamer en het werd alleen maar warmer. Ik drong meer aan en mijn eikel gleed steeds iets verder haar mond in. Ik had het opgegeven. Van twijfel of aarzeling was geen enkel spoor meer te bekennen. Ik was hier degene die aan het zondigen was. En ik deed dat met plezier. Ook zij leek het niet heel vervelend te vinden. Ze wilde immers doen wat ik haar als 'meester' beval. En dat gebeurde. Ik legde zelfs mijn hand op haar achterhoofd en pakte voorzichtig haar staartje vast. Ik deed alles heel voorzichtig. Ook mijn eikel gleed voorzichtig verder haar mond in nu ze haar hoofd niet meer naar achter kon bewegen als ik te ver ging. Want ik ging te ver. Voorzichtig, maar wel te ver. Mijn eikel reikte tot haar keel en alhoewel ze het probeerde tegen te gaan, moest ze wel even kokhalzen. Iets wat ik blijkbaar best geil vond om te zien. Ik trok me wel terug en was dit nep, dan was het toch zeker nu het moment om me dat te vertellen. Stel je voor dat dit een act was om mij voor schut te zetten. Dat kon gewoon niet meer.
-
'Kan je eigenlijk, uhm, pijpen?' vroeg ik haar toen, wat ik haar misschien juist eerder had moeten vragen. Maar ze leek het te begrijpen.
'Ja, natuurlijk meester. Wilt u dat?' vroeg ze gelijk. Ja, dat wilde ik wel. 'Met of zonder handen?' vroeg ze zelfs. Zo deed ze inderdaad alles wat ik van haar verlangde. Wat geil dat ze zo onderdanig was. Iets wat ik nooit achter haar had gezocht. Toch fijn; zo'n steen uit Gambia. Maar toen gebeurde het vervolgens ook nog eens. Ik liet het aan haar. En blijkbaar had ze toch iets van een eigen wil toen ze met één hand de pik van me overnam. Ze had me stevig vast en haar hand gleed een paar keer over de lengte en verspreidde haar speeksel van de glanzende eikel over de rest van m'n geslacht. Daarna leunde ze iets voorover en en begon ze de eikel te kussen en te likken om hem vervolgens weer in haar mond te nemen en heel rustig bewoon ze heen en weer en begon ze me dus echt te pijpen. Haar hand werd het verlengstuk van haar mond en wat ik net al als lekker beschouwde, was niks vergelijken met dit. Dit kon ze. Dit was misschien het zondigen. Hoe vaak had ze dit gedaan om dit zo goed te kunnen? Geen idee hoe dit haar hielp met zuiveren, maar ik ging het niet meer tegenspreken. Ik keek op haar neer, en zij keek nog altijd naar me op. Ik zag haar ogen fonkelen en gedreven bleef ze me aar pijpen. Soms ontschoten wat geluiden haar mond, plopjes en slurpjes, en even liet ze de eikel los om adem te komen, om vervolgens ook weer gewoon door te gaan. Toen ze begon te kreunen, dacht ik helemaal dat ik gek werd. Vond ze dit nog lekker ook? Ik beet ondertussen al stevig op m'n vuist en begon haar fluisterend aan te moedigen precies zo door te gaan, zoals ze nu deed; op een lekker tempo met haar lippen losjes en haar hand juist wat steviger op het harde. En dat betekende dat ik ging en wilde komen. En wat ik wilde, dat wilde zij toch ook? Zo te horen wel. Ze bleef doorgaan. Ook toen ik begon te hijgen en te stuipen. Juist doordat ze door bleef gaan. Het zaad schoot op deze manier op de meest geile manier haar hongerige mondje in en doordat ze door bleef gaan, kwam het langs de schacht ook weer tevoorschijn elke keer dat ze de eikel uit haar mond liet glijden. Het zaad droop over haar hand en al snel ook over haar lippen en kin. Het werd echt een rommeltje, wat wel geil was, maar misschien niet helemaal de bedoeling.
'Doe ik het niet goed?' vroeg ze dan ook toen ik wat ongerust keek. Als er nu iemand zou binnenstappen, dan viel er niks meer te ontkennen. Los van het feit dat ze m'n harde nog vasthad, droop het sperma waar net ook al haar speeksel naartoe was gedropen. Er viel sowieso niks te ontkennen meer. Dit gebeurde gewoon en hoe of waarom, maakte me niet meer uit. 'Had u liever dat ik slikte, meester?' wist ze nog te vragen, of het al niet geil genoeg was. Het was natuurlijk mijn fout. Ik had het even moeten zeggen. Al kon ik niet ontkennen dat ik mijn zaad wel liever van haar knappe snoetje zag glijden...
-
'Okay, en nu?' vroeg ik haar maar omdat ze daar nog steeds bleef zitten. Ze bleef me eerst ook nog aftrekken en toen ze de eikel weer in haar mond wilde stoppen, stopte ik haar. Ik kon het bijna niet meer hebben.
'Bent u tevreden, meester?' vroeg ze me.
'Noem me alsjeblieft niet zo.' reageerde ik me iets af. Ik leek weer een beetje bij zinnen te komen en dit was natuurlijk absurd.
'Wat u wil.' zei ze alleen, en ze keek me nog altijd lieflijk aan. Een lieflijk en knap gezicht, met een stroom sperma van haar onderlip tot aan haar kin, waar een druppel al een tijdje volhardend bleef hangen. Echt ongekend. 'Bent u tevreden?' vroeg ze me. Als ik ja zou zeggen, zou ze dan wakker worden? 'Blijkbaar niet, toch?' beantwoordde ze die vraag al voor me. 'Ik zie dat u meer wilt. Dus zeg het maar.'
'Tuurlijk wil ik meer. Maar niet nu. Ik bedoel... Ik...' Ik wist het niet meer. Wilde zij dan meer?
-
Voor het eerst liet ze haar ogen even van me afvallen en schoot ze in de lach. 'Je geloofde me echt, he?' zei ze toen opeens uit het niets. Ik was meteen van m'n stuk. Ze stond op en pakte de onderkant van haar shirtje en trok dat omhoog naar haar gezicht en deed toen dat lieflijke snoetje van haar af. Daarna trok ze het gelijk maar uit en stond ze daar in haar bh zonder gêne. Na wat ze had gedaan, zou dat ook wel gek zijn. Maar haar boodschap was duidelijk.
'Was dit nep?' vroeg ik haar nog.
'Ja, tuurlijk.' bleef ze lachen. Ze liep toen weg en ik bleef achter om haar even later weer terug te zien komen in een nieuw shirtje. Ik was totaal verbouwereerd. Was ik dan zo dom?
'Maar waarom? Waarom doe je dit? Ik... Wat?!' kon ik alleen nog uitkramen. Ze gniffelde en kwam even tegen me aanstaan alsof ze wilde knuffelen. Daarna keek ze me weer lief aan en kuste ze me op de wang.
'Ik wilde weten wie je was. Wie je echt was.' zei ze me. Zo simpel. 'En ben blij dat je je ware aard hebt laten zien.' wist ze me te vertellen. Ik wilde me nog verdedigen, maar dat hoefde helemaal niet. Ze vond dit niet erg. Ze was echt blij. 'Ik vind je leuk en lief. Maar ik wil iemand die weet wat hij wil, die me ook kan gebruiken. En ik wist dat je dat anders nooit zou doen. Dat je hier zo makkelijk intrapt, is aan de ene kant wel zorgelijk.' lachte ze me toch een beetje uit. 'Maar aan de andere kant, laat het misschien wel gewoon zien dat je me heel graag wilt. En dat is ook fijn.'
'Je bent gestoord.' zei ik haar. Dat nam ze me niet geheel in dank af, maar het ontkennen leek ze ook niet te kunnen.
'Ik vond het wel leuk. En lekker.' zei ze me, wat me deed doen slikken. Ik krabbelde even aan m'n hoofd. 'Laat je niet gek maken. Ik vind je nog steeds leuk om wie je was toen ik je leerde kennen. Lief en stil, en met aandacht voor alles wat ik zeg of doe. En nu weet ik ook je andere kant. Je hebt een lekkere grote en weet ook wat je er mee wilt, of beter gezegd je weet wat ik er mee moet doen. Ik ga graag voor je door m'n knieën, hoor.' wist ze me allemaal te vertellen.
'En dat kon je niet gewoon zeggen?' wees ik haar op een veel makkelijkere weg.
'Nee, dit is leuker. En dan weet je ook gelijk dat ik een andere kant heb.' Ik kon het gewoon niet geloven. Nog steeds niet. Wat een rare situatie. Geil, maar wel raar. Ze klopte me op m'n schouder. 'Niet te veel nadenken. Dan blijft het leuk. En de volgende keer, hoef ik niet zo omslachtig te doen. Dat weet ik nu. Wil ook wel vaker afspreken voor 'huiswerk'. Ik wist niet wat ik ervan moest vinden, maar het was duidelijk dat ik dit natuurlijk ook wilde. Omslachtig was het wel, ja. Dat was nog zacht uitgedrukt. Maar het was ook leuk en spannend en geil. Ze had me inderdaad een andere kant van haar laten zien, die me zeer beviel. En ook mijn kant die naar boven kwam, beviel me wel. En die steen? Die kwam niet uit de rivier, maar uit de sloot. Ze had hem gisteren gevonden nadat ze hadden zitten baggeren. En alles had ze dus verzonnen. Ergens moest ik dat wel waarderen; al die moeite... Ja, hoor, een steen die je onder hypnose brengt. Geloof je het zelf? Ik zou het nog vaker te horen te krijgen, nu ik wist hoe graag Judith spelletjes speelde als deze...
-