De Hunting Kronieken - 2

Breeg was een middelgrote stad. De omwalling, opgetrokken uit roze granito blokken, werd op 4 plaatsen onderbroken door een poort. De toegangsgebouwen zelf werden afgesloten door stevige katonga houten poorten. Op de omwalling paradeerden de stadswachten, die constant de omgeving, zowel binnen als buiten de stadsmuren, in het oog hielden. Alle straten liepen vanaf die stadswallen radiaal gewijs naar een groot centraal plein, waarop de grote klepeltoren stond die hoog boven alle woningen uitstak. Zoals de klepeltoren waren de meeste woningen opgetrokken uit diezelfde roze granitosteen. Enkel de armere woningen die tegen de stadsomwalling aanleunden waren opgetrokken uit berodor of soms katonga hout. Hierdoor werd de stad soms ook ‘de roze stad’ genoemd.

Toen het tweede klepelsignaal over de stad galmde gleden de poorten opnieuw open. We volgden de voor de poorten verzamelde mensen de stad in. Caro liep dicht tegen me aan om me zeker niet kwijt te geraken. Ze viel op door haar mooie verschijning want ik zag regelmatig mannen hun blik goedkeurend op haar richten. Ik had geluk met zo een mooi eigendom, glimlachte ik in gedachten. Daar het al een tijdje niet had geregend, gaven de geplaveide straten een stoffige indruk. We namen de tweede zijstraat rechts en bleven even later staan voor een grote roze woning die, zoals later bleek, was opgetrokken rond een binnenpatio. Het is al een tijdje geleden dat ik hier was, zei ik tegen Caro, eigenlijk is het maar mijn tweede bezoek. Mijn tante woont hier samen met haar 10 jaar oudere man. Dus zoals afgesproken, jij bent mijn persoonlijke dienstmeid en je gedraagt je zoals een dienstmeid zou doen. En vooral, zorg ervoor dat niemand je naakt ziet. U mag mij vertrouwen, heer Peter, antwoorde ze. Na mijn bezoek hier zullen we naar het huis van de eigendommen gaan om je te laten inschrijven. Ze knikte goedkeurend.

Ik klopte aan. De deur werd opengedaan door een jonge man die, zoals later bleek, de huisbediende was. Hij was blijkbaar op de hoogte dat ik zou komen want hij zei: ik ben Barry en u moet Peter Hunting zijn veronderstel ik? Inderdaad, antwoorde ik met een brede glimlach, en dit is mijn dienstmeid Caro. Uw tante verwacht u, zei de jongeman en hij ging ons voor naar het salon, waar mijn tante in een ruime sofa zat te lezen. Ze stond recht en kwam op me af. Het was een mooie slanke vrouw van achteraan in de 40. Haar blonde haar viel tot op haar schouders, haar bruine ogen taxeerden mij. Ze droeg een lang nauwsluitend donkerrood gewaad dat strak rond haar hals zat maar tot aan haar enkels kwam. Vooraan was er een split in het kleed die redelijk hoog kwam merkte ik, want elke stap die ze zette liet een mooi gevormd been zien. Haar voeten zaten in rode naaldhakken.
Wat ben je een mooie jongen geworden, zei ze, je moeder had me dat al wel geschreven in haar brieven, maar ze heeft gelijk. Ze liet traag haar blik over me gaan, waarbij ze onbewust haar lippen bevochtigde met haar tong. Is dat je vrouw, vroeg ze toen ze Caro iets verderop zag staan, daar heeft je moeder me niets over geschreven? Neen tante, zei ik snel, dat is Caro mijn dienstmeisje. Het zit zo, ik ga mijn intrek nemen in een klein huisje binnenkort en daar ik maar alleen ben is dat handig om alles schoon en ordelijk te houden. Zeg maar Iris, geen tante voor jou, en ja dat is inderdaad handig zo’n dienstmeisje. Ze ging naar de tafel en klingelde met een belletje dat daar stond. De huisbediende kwam de kamer binnen. Barry, neem die juffrouw Caro mee naar de dienstenkamers in de kelder en maak een kamer voor haar klaar. Is de kamer voor Peter reeds klaar? Jazeker mevrouw, antwoorde hij, en hij vertrok met Caro de kamer uit.
Ja je zal hier een paar dagen verblijven Peter, kom zet je neer dan leg ik het uit waarom je hier zo snel moest komen.

Ik ging in de sofa recht tegenover haar zitten. Ze sloeg haar benen over elkaar zodat ik zicht kreeg op het grootste deel van haar mooi gevormde been. Onze dochter Sara is dit jaar 17 geworden. En je kent de gewoonten als Oerlander. Daarom ben je hier, Sara heeft geen broers dus doen we beroep op jou. Ik kreunde inwendig, neen dacht, ik dit kan niet, toch nu niet na wat deze ochtend gebeurt is. Iris moet de blik op mijn gezicht gezien hebben. Komaan Peter, je bent hier voor de vaderoverdracht. Ja, antwoorde ik gelaten, ik weet wat van me verwacht wordt. Dat zou ik denken, zei Iris, zeven jaar geleden heb je zelf de moederoverdracht ondergaan met je oudste zus. Je weet dat die overdracht nodig is om als vrije man of vrouw het leven in te stappen en op eigen benen te staan, niet meer gebonden door enigerlei beperking. Goed, dat is dan geregeld, zei ze opgetogen, zonder nog enig antwoord van mij af te wachten. Het zal morgenvroeg gebeuren onder leiding van mijn man Ruun. We kijken er naar uit. Rust nu maar wat uit op je kamer tot morgen, zodat je er klaar voor bent. Uw dienstmeid zal je avondmaal op de kamer brengen. Ze stond recht , kwam naar me toe en gaf me een vochtige kus op mijn lippen. Oh wat ben ik blij dat jij de overdracht doet, kirde ze. Kom ga nu maar naar je kamer.

Toen ik op mijn kamer was ging ik even op bed liggen en dacht na over wat me allemaal te wachten stond de volgende dag. Een klop op de deur bracht me uit mijn overpeinzingen. Caro kwam binnen met een dienblad met het avondeten. Ze zette het neer op de tafel en bleef met de handen op haar rug staan. Alles naar wens heer Peter, vroeg ze. Ik stond op en liep naar haar toe. Ik vertelde haar wat de tante had gezegd en omdat ze het niet begreep legde ik uit wat vaderoverdracht betekende. Dat is geweldig, zei ze, wat een eer voor jou. Dat straalt ook een beetje af op je eigendom. Je beseft toch dat je ook aanwezig zal zijn? Vind je dat dan niet erg voor jezelf, vroeg ik. Neen hoor, integendeel, ik dien nu een belangrijk iemand. We zwegen een tijdje en ik at mijn maaltijd in alle stilte. Kan ik nog iets voor u betekenen heer Peter, vroeg ze na de maaltijd. Ik sta met lichaam en geest voor u klaar. Heb je nog pijn aan je… Neen, glimlachte ze, mijn kutje kan ertegen, wil je soms…
Ik zei dat ik vooral wilde rusten voor wat morgen komen zou. Dan laat ik je rusten, zei Caro en ze verliet met het dienblad de kamer.

De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Caro bracht mijn ontbijt en een groot rood kleed. Toen ik gegeten had kleedde ik me uit, waste mij onder goedkeurende blikken van Caro en trok het rode kleed aan. Het was eigenlijk een lange jas tie tot op de grond rijkte met vooraan, van boven tot onder een rij knoopjes. Het duurde even voor Caro die allemaal had dichtgedaan. Ik ben er klaar voor, zei ik. Je weet dat je niets mag zeggen tijdens de overdracht en dat je moet doen hetgeen je wordt opgedragen. Dat doe ik altijd, zei ze met een glimlach, ik ben je eigendom, weet je nog.

We gingen naar een kamer achteraan de patio. Ik herinnerde mij nog Sara van toen ze een jaar of 7 was, en was wel benieuwd hoe ze er nu uit zou zien. Ik zou er snel genoeg achter komen. We gingen de kamer binnen. Het licht viel binnen door enkele ramen aan de achterste wand en verder stond er alleen een grote smalle houten tafel in het midden. Aan de zijkant stonden kandelaars die het geheel een zachte gele gloed gaven. Barry stond in een hoekje aan de deur en Caro ging bij hem staan. Voor de tafel stonden Iris en haar man Ruun en Sara. Ruun had eenzelfde gewaad aan als ik droeg, maar mijn eerste blik was gericht op Sara. Wat was ze veranderd op die 10 jaar tijd. Bruine ogen, hoge jukbeenderen omzoomt met lange blonde haren die in een vlecht achteraan gebonden waren. Ze droeg ook zulk lang gewaad maar dit was gemaakt van doorschijnende zwarte zijde. Haar stevige borsten staken fier vooruit en ze stond zonder schaamte met haar benen lichtjes open, zodat je een volledig zicht had op haar gladgeschoren venusheuvel. Door elk kutlipje was een gouden koordje gestoken waaraan, een 10cm lager, een klein belletje hing. Het was deze ochtend uit traditie door haar moeder aangebracht als afscheid. Bij elke beweging die Sara met haar heupen maakte, klingelde de belletjes. Dan viel mijn blik op Iris. Zij droeg ook eenzelfde zwart zijden doorkijkgewaad. Ze had kleinere maar puntige borsten met een grote dikke tepel, maar het was vooral haar ook gladgeschoren venusheuvel die alle aandacht opeisten. Ze had heel grote hangende kutlippen, doordat aan het gouden koordje dat ook hier door elke kutlip stak een grote zware gouden bol was gehangen. Iris zag mijn blik en glimlachte. Ze knipoogde naar me en zette haar benen iets verder uit elkaar, zodat de bollen en dus ook haar kutlippen bewogen. Het was een geil zicht en ik voelde enige reactie in mijn lenden.

Ruun nam het woord. Peter je kent onze gebruiken en gewoontes, ik ben blij dat je gehoor hebt gegeven aan het verzoek om mee te werken aan mijn vaderoverdracht naar mijn dochter Sara. Laat ons beginnen en kom hier voor me staan. Hij wenkte Barry en Caro en gaf hun een gouden koordje. Barry maakte de knoopjes ter hoogte van de lenden van Ruun los, haalde zijn penis en balzak eruit en bond het gouden koordje stevig vast achter de balzak. Caro keek toe wat ze moest doen en deed toen zonder verpinken hetzelfde bij mij. Daarna gingen ze beide terug in hun hoekje staan. Sara ging achter Ruun staan en nam zijn penis in haar hand, terwijl Iris hetzelfde deed bij mij. Al gauw stonden onze lullen recht vooruit en was onze balzak rood aangelopen door de druk van het touwtje. Sara en Iris stopten met aftrekken en keken toe wat nu gebeuren zou. Ik knielde neer en nam de penis van Ruun in mijn mond. Hij begon onmiddellijk in en uit mijn mond te stoten terwijl ik hard op zijn lul zoog. Sara begon Ruun zijn balzak te masseren en al gauw begon hij te kreunen. Ik zoog zo hard als ik kon, speeksel droop van mijn kin. Even later liep Ruun luid: ik ga overdragen. Hij greep het gouden touwje vast en trok het los. Bevrijd van de druk zocht zijn sperma zich een weg naar buiten en hij spoot in schokkende bewegingen zijn zaad in mijn mond. Zeker niet slikken Peter, riep Iris. Ruun spoot veel en al gauw was mijn mond vol van zijn sperma en stond ik daar met bolle wangen. Ik stond recht en draaide me naar Sara. Ze kwam voor me staan, kuste me met open mond en ik liet toen al het sperma van haar vader in haar mond lopen. Ze slikte het gretig door en likte daarna mijn en haar lippen af. Het eerste deel van de vaderoverdracht was goed afgelopen en Ruun wenkte opnieuw Barry en Caro en vroeg mij en Sara verder uit te kleden. Sara ging naakt op de tafel liggen, benen gespreid, klaar voor de bevrijding. Ik ging voor haar staan, plaatste mijn lul voor haar kutje, nam haar benen vast en duwde me traag naar binnen. Haar maagdenvlies scheurde en ik drong dieper in haar, terwijl wat bloed naar buiten vloeide. Ruun en Iris stonden naast mij en keken gespannen toe. Caro en Barry keken toe vanaf het andere einde van de tafel. Ik zag dat Barry met een rood gezicht toekeek terwijl hij over de billen van Caro wreef. Ik concentreerde me op het neuken van Sara. Ik bewoog eerst zachtjes aan, maar ik was zo opgewonden, dat ik sneller begon te bewegen en dieper te stoten. Sara kreunde en was behoorlijk nat, deels van het bloed maar vooral van haar kutsappen die blijkbaar rijkelijk vloeiden. Nu greep Iris mij bij mijn balzak en begon hard te knijpen. Ik hijgde en kreunde bij elke stoot. Nu, riep ik, en na een laatste maal hard in mijn balzak geknepen te hebben, deed zij het koordje los. Ik stootte diep door en spoot haar vol. Op hetzelfde ogenblik sloeg Sara een kreet en kwam ook schokkend klaar. Uitgeput trok ik mij uit haar. Mijn sperma borrelde traag naar buiten en drupte op de tafel. Sara keek met een gelukzalige glimlach naar mij en zei: dank u Peter, ik ben nu eindelijk vrij. Iris gaf me een zwoele kus op mijn mond, haar hand even nonchalant langs mijn penis wrijvend. Je hebt het goed gedaan, en terwijl ze naar me knipoogde, ik zal eens nadenken hoe ik je kan bedanken. Kom deze namiddag met Caro bij me langs in het salon als je uitgerust bent. Ruun gaf me een stevige handdruk en vertrok zonder verder iets te zeggen.

Ik had mijn plicht gedaan. Caro kleedde me aan en vergezelde me naar mijn kamer.