Onder De Regen Van Perseïden

Ik ben geen ochtendmens, absoluut niet, en toch stond ik al vroeg in de ochtend in mijn keuken te swingen. Terwijl mijn neus verwend werd met de heerlijke aroma’s van de gerechten die bereid werden zong ik mee met de muziek van mijn favoriete zender. Vandaag zou het de perfecte dag worden. Een heerlijke temperatuur, een warme avond en een heldere nacht. De ideale omstandigheden om mezelf een vroeg verjaardagscadeau te geven. Zo impulsief als het idee was, zo berekenend organiseer ik hem. Terwijl mijn handen op automatische piloot mijn favoriete gerechten verder afmaken neem ik in mijn hoofd mijn lijstje door. Alles wat ik maar nodig kan hebben voor deze dag staat erop en ik wil dat het perfect is. Zo’n cadeau geef je jezelf maar 1x in je leven en mijn plan heeft een groot risico, onafhankelijk van hoe dat risico uitpakt wil ik dat het perfect blijft dus organiseer ik mezelf op twee scenario’s. Als het laatste gerecht klaar is, draai ik het vuur uit zodat het kan afkoelen en loop ik door het huis om al mijn spullen te verzamelen en in de auto te leggen. De koelbox is het laatste wat erin moet, maar die mag nog even wachten.

Glimlachend loop ik de trap op naar de badkamer. Onder de douche scheer ik mezelf grondig en zorgvuldig. Daarna pak ik een heerlijke geurige douchegel om mijn lichaam in te zepen. Zo heerlijk glad en zacht voelt mijn lijf, dat maakt dat ik mezelf mooi en vrouwelijk voel. Een toetje! Ik heb geen toetje geregeld. Met mijn handen die mijn borsten zachtjes kneden sluit ik in mijn hoofd een geregeld toetje uit, ik wil hem als toetje. Mijn gedachten gaan terug naar de keer dat hij mijn bord en toetje ineen was. Zijn buik bezaaid met kersen en ijs. Hoe mijn tong de sporen van het smeltende ijs van hem aflikte. Ik voel de hitte in me al weer opladen en ik laat mijn hand tussen mijn benen glijden. Denkend aan de blik in zijn ogen, hoe die veranderde van puberale lol naar dierlijke lust. Zijn ademhaling die steeds zwaarder werd, langzaam voer ik het tempo wat op bij mezelf. Hoe heerlijk warm zijn eikel voelde in mijn koude mond….met mijn hoofd tegen de muur kom ik kreunend op me vingers. Even hijg ik uit terwijl het water over mijn lijf stroomt. Hij of geen toetje…..en ik was mijn haar nog even snel voordat ik de douche uitstap. Ik droog mezelf af en pak een lekker luchtje, mijn haren laat ik los gewoon opdrogen. Mijn favoriete jurkje uit de kast en een paar leuke sandaaltjes erbij. Ik vang mijn blik in de spiegel, ondeugd op den top. Snel grijp ik nog even wat uit mijn nachtkastje voordat ik naar beneden dans.

Nog even de koelbox inpakken, de laatste spullen in de auto en ik kan weg. Ik moet letterlijk half Nederland doorkruisen dus het wordt een lange rit. Raam open, muziek aan, meezingend met de leuke nummers ga ik op pad. Zelfs de files deren me niet, het geeft de ruimte om ook een beetje te swingen achter het stuur. Tegen lunchtijd ga ik van de snelweg af en zoek ik een restaurantje voor een lekkere lunch. Ondanks dat het vrijdag in de zomervakantie is wordt het restaurant voornamelijk gedomineerd door zakenlui. Terwijl ik een plekje zoek op het terras trek ik wat blikken naar me toe, mijn kleding, mijn uitstraling, wijken wat af van de standaard daar. De serveerster is een leuk jong, redelijk verlegen meisje. Ik flirt een tikkie met haar terwijl ik mijn bestelling doorgeef. Ik kan een glimlach niet onderdrukken als ik zie dat ze een knopje extra open heeft bij de bezorging van mijn lunch, de onbezonnenheid van de jeugd doet mij altijd goed. Lezend in mijn boek eet ik op het gemak mijn broodje op en na het afrekenen stap ik in mijn auto voor het laatste stukje van de rit.

Zijn huis staat afgelegen en ik parkeer mijn auto in de berm. Terwijl ik op de voordeur afloop bekijk ik het huis. Het soort huis waar de voordeur voor de pakketbezorger en vreemde is en ik bel aan. “Cara, wat doe jij hier?” zegt hij als hij de deur open heeft gedaan. Zijn gezicht staat neutraal, zijn stem klinkt kortaf. Snel laat ik mijn blik over zijn lijf glijden. Zijn korte broek en T-shirt hebben betere tijden gekend, hij is een beetje bezweet en bevuild. Ik stoor hem duidelijk in een van zijn projectjes. “Hoi Eric, ik hoopte dat je tijd had voor een picknick” zeg ik met een stralende glimlach. “Het komt niet gelegen” reageert hij nog steeds kort af. “No worries een ander keertje dan?” Onverstoord blijf ik glimlachen en plak er in een adem achteraan, “Zou je 2 kleine dingetjes voor me willen doen? Dan ben ik daarna weer weg”. “Zeg het maar” klinkt het een tikkeltje verzuchtend. “Zou je me een leuk picknickplekje, lekker privé in de natuur kunnen wijzen? En wil je even mijn bolderkar uit mijn auto tillen?” Ik let erop dat mijn stem mijn teleurstelling verbergt, ik wist dat dit een optie was. “Joa moment, ik teken even een kaartje voor je” En hij sluit de voordeur voor mijn neus.

Terwijl ik wacht kijk ik wat rond. De rust van de omgeving, de pony in de wei, de zonnestralen op mijn gezicht helpen om de teleurstelling van het toetje te verwerken. Tegen de tijd dat de voordeur weer open gaat heb ik mezelf volledig berust in scenario 2. “Alsjeblieft” zegt hij terwijl hij mij een papiertje aangeeft. Snel werp ik er een blik op, zie hoe hij de moeite heeft genomen om herkenningspunten toe te voegen. Ondertussen is hij het erf al opgelopen richting mijn auto en ik moet de pas erin zetten om hem bij te houden. Via de afstandsbediening open ik de kofferbak en zwijgend pakt hij meteen de bolderkar eruit. Snel geef ik hem een zoen op zijn wang en zeg zachtjes “dankjewel”. Ik pak meteen de hendel van de kar en loop van hem weg. “Cara” klinkt het achter me. Ik draai me naar hem om en kijk hem aan. “Volgende keer eerst even afstemmen” zegt hij. “Zal ik doen Eric” zeg ik glimlachend en ik begin aan de route op de kaart.

Zo wandelen door de polder is absoluut geen straf. De bermen staan vol met bloemen, nauwelijks auto’s op de weg. Wel redelijk wat fietsers, maar elke fietser maakt een vriendelijke begroeting als hij/zij passeert. De rust, de mentaliteit van het platteland, maken dat ik mezelf sereen en veilig voel. Als ik na een klein uurtje wandelen een bos voor me zie, weet ik dat ik er bijna ben. In het bos is het heerlijk koel, het zonlicht maakt mooie stralen tussen de bladeren. Ik loop door totdat de bomen wijken en een openplek tevoorschijn komt. Het gras is hoog en niet vertrapt. Het eerste teken dat het er rustig en privé is. Ik zet mijn kar aan de kant en maak mijn plekje in orde. Het picknickkleed op de grond, een plekje voor een kampvuurtje, helemaal klaar voor mijn dag. Met muziek zachtjes aan, lekker koel drankje erbij, sandaaltjes uit, ga ik op mijn kleed liggen lezen. Na een dik uur zo te hebben gelegen, niet gestoord door onverwachte bezoekers, trek ik mijn jurkje uit. Zo heeft mijn lichaam weer de mogelijkheid om egaal bruin te worden.

Langzaam gaat de middag over in de avond. Doezelend in de zon, genietend van mijn hapjes, mezelf verliezend in mijn boek, zingend en dansend bij gave nummers, ja zo kom ik de tijd heerlijk door. Als langzaam de schemering inzet maak ik het kampvuur aan. Tijd voor mijn privé feestje. Ik draai een jointje en ik zoek een uitzending van slam-mix marathon op. KrisKross had een vorige week een super dansbaar Reggaeton achtig setje, ideaal voor mijn stemming van vandaag. Het lampje van de speaker aan, het volume wat hoger en al snel loopt mijn feestje. Afwisselend tussen smoken en dansen wordt het langzaamaan donkerder. Tegen de tijd dat de zon onder is, komt het enige licht nog van mijn kampvuurtje en mijn speaker. De tonen van de muziek zijn sensueler geworden en aangenaam verdoofd streel ik mijn lijf terwijl ik draai op de maat van de muziek. Met mijn ogen dicht geniet ik van deze bubbel waarin ik verkeer. “Cara” klinkt het zachtjes. Verschrikt schieten mijn ogen open en ik laat een klein gilletje totdat ik besef dat het Eric is.

“Jezus Eric! Je liet me schrikken!” zeg ik lachend. “Je zat in je eigen wereld geloof ik” zegt hij licht glimlachend. “Ik zag je auto nog staan en ik maakte me zorgen om je”. Zijn ogen glijden langs mijn lichaam, “maar zo te zien is alles in orde met je”. “Ahw, wat lief van je. Wil je wat te drinken nu je weet dat alles in orde is?” vraag ik hem met een ondeugende twinkeling. “Ja, ik ben er nu toch en een drankje gaat er wel in. Wat heb je allemaal?” “Kijk maar in de koelbox, daar bij het kleed, pak maar wat je wilt.” Terwijl hij naar de koelbox loopt begin ik weer met dansen, beetje slower dan de maat maar who cares? “Heb je ook een opener?” “Rietenpicknickmand..” Hij lacht, een lange zware duidelijke aanstekelijke bas, en verbaasd kijk ik hem aan. “Jij onthoudt ook echt de raarste dingen, dit is het juiste bier, in de juiste verpakking” “Dat weet je toch?” zeg ik met een dikke glimlach. Ik loop naar hem toe en gaat naast hem op het kleed zitten, mijn benen half naast mij gevouwen, steunend op mijn arm. “Lange en zo te zien gezellige picknicks hou jij” zegt hij terwijl hij een beetje rondkijkt.

Hij neemt een slok en zegt “Ik heb eerst even naar je staan te kijken toen je danste. Jezelf zo strelend. Je vraagt wat beheersing van een man”. Ik schiet in een korte lach die vrolijk door de heldere avond klinkt maar verstom zodra ik naar voren buig om hem te zoenen. Zachtjes druk ik mijn lippen op de zijne en laat mijn tong erlangs glijden. Hij laat mij toe, zijn tong fris van het bier, langzaam draaien we rondjes om elkaar. Alles om ons heen vervaagt voor me, het is alsof ik alleen maar kan voelen dat alles in me ineens aangenaam warm wordt. Zijn hand streelt door mijn haar, terwijl de mijne zijn arm streelt. Langzaam schuift hij tegen mij aan zodat ik de warmte van zijn lijf door zijn kleren heen voel. Rustig verbreekt hij de kus en kijkt mij aan. “Jij bent onder invloed, weet je zeker dat je dit wilt?” Zachtjes leg ik mijn hand op zijn wang en streel ik zijn gezicht”, even zoekend naar de juiste woorden, en ik begin het uit te leggen. “Elk jaar komt de zwerm van Perseïden voorbij, je ziet ze enkele dagen in een heldere nacht als veel vallende sterren. Maar een van de dagen is altijd het hoogte punt, je ziet dat echt heel veel vallende sterren. En ik heb altijd al willen vrijen onder dat hoogtepunt. En nu zijn we hier, in het hoge gras, en kijk eens omhoog.” Ik draai mijn hoofd omhoog naar de lucht en voel dat hij kort na mij mee omhoog kijkt. Na nog geen halve minuut schiet er een ster voorbij. Glimlachend draai ik mijn gezicht weer naar de zijne en zie hem naar mij kijken.

“Dat klinkt als ja” komt er passievol over zijn lippen vlak voordat hij de mijne weer vindt. Zijn hand streelt mijn lijf onder het zoenen waardoor elke zenuwuiteinde op scherp komt te staan. Kreunend duw ik me tegen hem aan en mijn hand gaat opzoek naar zijn naakte huid. “Nee” Zachtjes maar beslist duwt hij mij naar achteren zodat ik met mijn rug op het kleed lig. Zijn tong glijdt weer in mijn mond en zijn hand dwaalt over mijn lijf. Hij streelt mij overal behalve de plekken waar ik naar hunker. Steeds meer draai en kronkel ik met mijn lijf om zijn handen te krijgen waar ik ze wil hebben. Dan verbreekt hij de zoen en gaat rechtop zitten ter hoogte van mijn heupen. “Kijk naar je sterren, Cara” zegt hij zachtjes. Ik richt mijn blik naar de hemel en voel dat hij zijn hand op mijn onderbuik legt. Met zijn andere hand begint hij mijn bovenbenen te strelen. “Blijven ademen en adem naar mijn hand” zegt hij zachtjes terwijl zijn vingers steeds meer glijden naar de binnenkant van mijn been. Met elke beweging steeds wat hoger. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren voordat hij eindelijk mijn lipjes streelt. Zo gevoelig door het verlangen dat het eindelijke aanraken kleine schokjes door mijn lijf heen geeft. En nog blijft hij mij enkel maar strelen en kneden, langzaam het vrijgekomen vocht uitsmerend. Ongemerkt stookt mijn adem als hij zijn vinger langzaam in mij laat glijden. “Blijven ademen…” Met moeite dwing ik mezelf om mijn ademhaling regelmatig te houden, elke inademing zorgt er voor dat de opbouw naar het orgasme weer iets zakt. Rustig glijdt zijn vinger in en uit mij terwijl hij zijn vinger kromt bij het verlaten zodat hij elke keer tegen dat ene speciale plekje aanwrijft. Steeds minder heeft het ademhalen effect en steeds hoger wordt de spanning in mijn lijf totdat ik uiteindelijk met mijn ogendicht nog steeds sterretjes zie en het vocht langs mijn billen voel stromen.

Zodra ik weer wat bij mijn positieve ben, kom ik omhoog om hem te zoenen. Ondertussen ongeduldig aan zijn kleding trekkend. Op een of andere manier lukt het me om, met wat kleine onderbrekingen, al zoenend zijn kleren uit te trekken. Hongerig duw ik hem naar achter, klaar om hem hetzelfde genot te schenken, maar hij trekt mij mee over hem heen. “Ik wil in je” zegt hij met een grommende stem terwijl hij zijn heupen omhoog drukt. Zijn eikel glibbert tussen mijn lipjes door en ik kantel mijn heupen om hem te ontvangen. Hij kreunt terwijl hij in mij glijdt, zijn vingers drukken in de huid van mijn heupen. Het geduld dat hij net had lijkt verdwenen te zijn. Ik zet mijn voeten stevig naast hem neer, gebruik mijn beenspieren om hem in en uit mij te laten glijden. Snel en hard val ik op hem neer, hem gevend waar hij zonder woorden om vraagt totdat hij mij schokkend vult. Uitgeput laat ik hem uit mij glijden en schuif wat van hem af zodat ik half naast hem half op hem lig.

Een klein briesje waait over onze bezwete lichamen en geeft mij een kleine huivering. Hij trekt de deken over ons heen en even blijven we zo stil bij elkaar liggen totdat de rust in ons lijf is wedergekeerd terwijl we kijken naar de grote hoeveelheid vallende sterren die voorbij schieten. Ik voel een kus op mijn kruin voordat hij de stilte verbreekt. “Was dit wat je in gedachten had?” vraagt hij. Glimlachend kijk ik hem aan voordat ik antwoord geef “Het was nog beter dan ik had kunnen bedenken, dankjewel voor de droom” en geef hem een kusje op zijn lippen. Langzaam maakt hij zich los van de omhelzing en zoekt zijn kleren bij elkaar. “Ik moet gaan Cara..” zegt hij terwijl hij zijn broek aan trekt. Ik trek de deken strakker om me heen en vraag hem om nog een blok hout op het vuur te gooien. Al liggend volg ik zijn bewegingen totdat hij aanstalten maakt om te vertrekken. “Dag Eric..”