Lieve Lady Jane - 3

Vanmiddag pas heb ik meneer Robertson leren kennen, een paar uur later waren we al getrouwd, en zojuist heeft hij me ontmaagd. De master, want zo moet ik hem noemen, is met me getrouwd omdat ik van adel ben en hij wil dat ik zo snel mogelijk zijn zoon baar, die dan dankzij een belofte van de koning óók adellijk wordt.
.
Hij heeft me duidelijk gemaakt dat de komende tijd alles in het teken staat van een voortdurende bevruchting en tot de geboorte van een zoon ben ik min of meer zijn gevangene.

Na mijn ontmaagding heeft hij me achter gelaten, met mijn armen boven mijn hoofd gebonden en mijn benen opgetakeld aan touwen aan het plafond. Op deze manier wil hij er voor zorgen dat zijn zaad niet uit me loopt. Later vanavond komt hij terug om nog een keer bij me naar binnen te gaan en opnieuw zijn zaad in mijn buik achter te laten…


Onbekende gevoelens…

Ik voel me diep ongelukkig zoals ik door de master ben achter gelaten, in mijn blootje, zonder bedekking van mijn lichaam, mijn handen boven mijn hoofd vastgebonden, een sjaal om mijn mond waardoor ik niks kan zeggen, mijn benen gespreid en zo hoog opgetrokken dat zelfs mijn billen amper nog het matras raken. In de spiegels aan het plafond zie ik hoe ik erbij lig, of eigenlijk meer hang, mijn benen ver uit elkaar getrokken, waardoor ik als het ware recht mijn eigen gleufje in kijk.

Na een paar uur zo hangen verlies ik ieder besef van tijd, het enige wat nog voor me telt is dat de banden om mijn enkels hoewel ze met bont gevoerd zijn toch pijn beginnen te doen en dat mijn blaas inmiddels vol is, ik moet echt heel nodig op het gemak. Gelukkig komt net als het me bijna te veel word de master terug. Omdat ik nog steeds niks kan zeggen ruk ik aan mijn boeien, rol ik met mijn ogen en kreun ik zo hard mogelijk achter het doekje in mijn mond en het helpt, de master maakt mijn mond vrij.

‘U wilt iets zeggen M’lady?’ Ik heb door het doekje een droge mond en het enige wat ik eruit krijg, schor fluisterend, is ‘aandrang’. ‘Vloeibaar of vast?’ is zijn volgende vraag. Het schaamrood vliegt me aan, in nog maar een paar uur tijd ben ik hier het grootste deel van mijn waardigheid al kwijtgeraakt. ‘Vloeibaar’ fluister ik. De master schuift een beddenpan onder mijn net niet op het matras rustende billen en zegt: ‘gaat u uw gang, ma’am.’ Met een groot gevoel van opluchting doe ik dat, waarbij het me voor dit moment niks kan schelen dat mijn plasstraal nogal lawaai maakt op de porseleinen bodem, terwijl meneer Robertson er met zijn neus boven op staat.

Het voelt als een geweldige opluchting als ik me heb ontlast en dan zeg ik, nog steeds schor: ‘dorst’.
Tot mijn stomme verbazing zie ik dat de master mijn plas in een glas giet en me het voorhoudt. ‘Drinkt u dit op M’lady, het lest uw dorst prima en volgens mijn physician maakt uw lichaam in uw vruchtbare periode stoffen aan die onze zoon nodig heeft. Het is dus jammer om dit weg te gooien.’ Maar ik weiger pertinent het glas leeg te drinken en schudt heftig ‘nee’.

De master reageert door simpelweg het glas weg te zetten en loopt naar het rekje met de zweepjes. Met een angstig voorgevoel zie ik dat hij er een uitzoekt met aan het einde een rond leren flapje, en voordat ik ook maar kan beseffen wat er gebeurt heeft hij me er op iedere borst al een harde tik mee gegeven.

Ik had niet kunnen denken dat dat zó pijn kan doen. Mijn borsten zijn best wel teer van weefsel, bij alle meisjes en vrouwen wel denk ik, en het is ontzettend gemeen om daar klappen op te geven. Ik krijs het uit en kronkel in de touwen maar de master trekt zich nergens iets van aan en geeft me nog een paar felle tikken op mijn borsten en buik. Daarna doet hij dat zelfs ook tussen mijn benen, op mijn pussy en dat is het moment dat ik bijna in katzwijm val.

Meteen legt meneer Robertson het zweepje weg, knijpt mijn neus dicht tot ik mijn mond open, ondersteunt mijn hoofd dan wat en giet het glas lauwwarme plas zo bij me naar binnen. En daarna nóg een half glas. Het smaakt vreemd zoutig en ook wat bitter, niet eens echt vies maar toch vind ik het zó afschuwelijk dat ik bijna moet kokhalzen. ‘Stopt u met zich aan te stellen ma’am, of ik zal u nog enkele corrigerende tikken moeten geven’ is alles wat de master dan zegt, maar gelukkig stopt hij wel om nog meer bij me naar binnen te gieten. En daar zijn het doekje en de band weer, me de mond snoerend.

Tweede bevruchting

De master trekt daarna de touwen nog wat verder aan tot ik alleen nog maar op mijn schouders steun omdat mijn lichaam zo’n beetje verticaal omhoog gesjord in de touwen hangt.’ Ik zal u eerst weer wat toegankelijk maken, ma’am’ en met dat de master dat zegt knielt hij achter me en geeft hij een lik over mijn gleufje. Ik kan niet geloven dat hij dat doet, van onderaf zie ik daarna zijn hoofd steeds weer tussen mijn benen op en neer gaan terwijl hij mijn pussy keer op keer likt. Na een paar minuten stopt hij en zie ik hoe hij mijn pussy bestudeert, waarna hij mij met zijn primende ogen aankijkt.

‘Ik snap niet goed waar u problemen over maakt ma’am, want u smaakt prima’ zegt hij dan, waarna hij me nog een tijdje door likt tussen de benen. En hoewel ik er echt heel ongemakkelijk bij hang voelt het toch wel heel aangenaam, het kietelt, maar het voelt ook weer als de stroomstootjes die ik had toen mijn kamermeisje Sophie me daar eerder vandaag bij de massage aanraakte. Na een tijdje staat de master op en tot mijn schrik zie ik dat hij opnieuw een zweepje uitzoekt, nu een met sliertjes, die aan de uiteindes knoopjes hebben.

Ik probeer me zo goed mogelijk voor te bereiden op weer een paar harde klappen op mijn arme geteisterde lijf maar in plaats daarvan laat de master de sliertjes zachtjes langs mijn billen en rug glijden, waarna hij dat ook aan de voorkant doet, over mijn buik en borsten. Nadat hij eerst m’n pussy likte voelt dit zó lekker, het voelt alsof er allerlei rillingen over mijn lichaam trekken. Als de master de knoopjes aan de uiteindes dan ook nog eens zachtjes keer op keer op tussen mijn benen over mijn gleufje en het knopje daarboven laat glijden en kriebelen komt er iets in mijn lichaam op gang waardoor ik me niet meer stil kan houden en hangend aan de touwen begin ik steeds heftiger te kronkelen.

De master blijft me maar strelen met het zweepje tot de extase die mijn lichaam oproept zo intens wordt dat ik alleen nog maar luid kan kreunen. Dát is het moment waarop de master ineens hard uithaalt met het zweepje en me een striemende slag op mijn billen geeft. En nóg een, waarna ik lijkt te ontploffen. Alles in me is in beweging gekomen en lijkt op weg te zijn gegaan naar mijn pussy, dat alle aandacht opeist en alles in mijn lichaam helemaal in haar greep heeft gekregen. Ik kan me niet herinneren dat ik dit ooit eerder had, dat intense aanhoudende gevoel dat mijn hele lichaam in een brand is ontstoken die wat mij betreft niet meteen geblust hoeft te worden…

Pas als ik wat tot rust komt zie ik dat de master is gestopt met me te slaan en me weer met zijn priemende ogen staat te bekijken. Er is een soort van gemeen grijnslachje om zijn mond want op het zelfde moment haalt hij weer uit, dit keer zijn mijn buik en borsten aan de beurt, waarbij ik voel dat hij extra op mijn tepels richt. Ik gil het uit maar tegelijk begint het opnieuw, dat mijn lichaam alles overneemt en me naar een volgende top van extase brengt. En zo gaat het maar door, steeds als ik wat tot bedaren komt geeft meneer Robertson me opnieuw een paar harde klappen en begint alles opnieuw.

Het put me op een aparte manier totaal uit en als ik uiteindelijk alleen nog maar slap in de touwen kan hangen maakt meneer Robertson ze los en laat hij me langzaam op het bed zakken. Als daarna de banden van mijn enkels af zijn spreidt hij mijn benen en vouwt hij ze langs mijn lijf omhoog, waarna hij ze naast mijn handen aan de haken vastbindt. Mijn bekken ligt daardoor wat omhoog gekanteld en terwijl ik zo helemaal geopend ben steekt de master me in één keer volledig aan zijn stam tot onze botjes elkaar hard raken. Hij ligt net als eerder vanavond zó op me dat ik helemaal onder zijn harde lichaam verdwijn en in een moordend tempo schuift hij zijn stam zonder pardon steeds weer hard en diep bij me naar binnen. Eindeloos duurt het, hij lijkt maar niet moe te worden, keer na keer na keer gaat hij op en neer, als zo’n van de hitte dampende stang van ‘n stoomtrein die ik ooit zag, die lijken ook nooit te stoppen.

Opnieuw komt dat gevoel in mijn lichaam op gang, het neemt het van me over en op een gegeven moment kán ik gewoon niets anders doen dan met de master mee te werken. Steeds als hij zijn stam in me schuift beweeg ik voor zover dat vastgebonden lukt een beetje tegen waardoor hij nog dieper in me kan komen.
En hoewel ik dit eigenlijk helemaal niet wil, want ik voel me mishandeld, neemt mijn lichaam het helemaal over en algauw word ik weer totaal overspoeld door alles wat er in me gebeurt. Na een tijdje voel ik net als eerder vannacht dat de master zijn stam weer dikker wordt en als hij dan ook nog gaat kreunen weet ik dat hij in me zal spuiten. Dit keer voelt het beter, het is alsof mijn pussy in brand staat en zijn vloeistof werkt als een verzachtende balsem. Na een tijdje valt de master helemaal stil op me en hoewel hij zwaar is vind ik het niet onprettig. Dat is meteen ook het laatste wat ik me bedenk…

Ontbijt

Ik word wakker doordat Sophie de gordijnen open schuift en het daglicht met geweld de kamer binnendringt. Zo te zien is het opnieuw een zonnige en warme dag, maar het licht is de eerste paar minuten wel fel aan mijn ogen. Ik ben nog steeds min of meer dubbelgevouwen vastgebonden met mijn handen en voeten aan het hoofdeinde, gelukkig is wel het doekje uit mijn mond en ben ik afgedekt met een satijnen laken. ‘Goedemorgen M’lady’ klinkt het opgewekt als Sophie met een buiging naast het bed komt staan. ‘Goedemorgen Sophie’ antwoord ik dan. Maar wat ik niet goed begrijp is dat ze zo opgewekt doet, terwijl ze toch ook ziet dat ik hier in een halve martelkamer opgesloten zit en geen kant op kan

‘Met uw welnemen, Ma’am, de master ziet u graag aan het ontbijt verschijnen, om negen uur. Het is nu half acht en ik wil u graag voor die tijd helpen met uw bad en toilet.’ Tegelijk slaat ze het laken open, en hoewel ik nog steeds naakt ben en nu in alles open en bloot ben verblikt of verbloost Sophie niet. Ze maakt me los en als ik me dan kreunend wat gerekt en gestrekt heb slaat ze me een kamerjas om en gaat ze me voor naar het boudoir. Als ik daar aangekomen mezelf in de spiegel zie schrik ik van mijn eigen spiegelbeeld. Mijn haren staan alle kanten op, mijn ogen zijn dik van de slaap maar ook van de doorstane martelingen en misschien ook wel van het plezier dat ik op zijn laatst daar toch aan beleefde. Over mijn hele lichaam zie ik afdrukken van de zweepjes, sommigen zijn echt dieprood.

Opnieuw toont Sophie geen enkele emotie, waardoor ik me langzamerhand afvraag wat hier altijd gebeurt. Nadat ze me geholpen heeft in het bad te stappen vraag ik het haar: ‘ehm, Sophie…, beleeft de master altíjd op deze manier de liefde?’ Want helemaal naïef ben ik natuurlijk ook niet, als hij zo’n martelkamer heeft zal die echt wel vaker gebruikt worden. ‘Natuurlijk ma’am, dat is hoe de master het graag heeft. Is het u bevallen?’ Ik kijk haar aan alsof ze gestoord is, meent ze dat nou? Sophie ziet mijn reactie en laat een klein giecheltje horen en daarna gaat haar mondje blijkbaar op slot want wat ik ook probeer, er komt niks meer uit. ‘Horen, zien en zwijgen’, dat is wat mummy altijd al zei tegen de paar bedienden die we hadden en hier is dat blijkbaar ook zo.

Nadat ik me heb gebaad, weer ben opgemaakt en een prachtige geel getinte splinternieuwe dagjurk heb aangekregen, die prachtig kleurt bij mijn blauwe ogen en blonde haren, zie ik er weer uit als om door een ringetje te halen. In de eetkamer zit de master al in een of ander boekwerk te lezen, als ik binnenkom kijkt hij op en zegt: ‘hmm, ma’am, wat fijn dat u toch nog even wilde komen.’ Nou, dit schiet me wel behoorlijk in het verkeerde keelgat en ineens voelt het alsof een stukje van de schroom die ik hier vanaf het begin heb opgebouwd van me afvalt: ‘excusez moi Monsieur’ zeg ik op mijn beste Frans, ‘er is vannacht nogal beslag op mij gelegd, waardoor de restauratie wat tijd vroeg.’

Tot mijn verbazing barst de master uit in een hartelijke lach, iets wat ik nog niet één keer van hem hoorde, zelfs zijn donkere priemende ogen lichten ietsje vrolijk op. ‘Aha, het katje krijgt klauwtjes’ zegt hij nog een beetje na-grinnikend. En dan: ‘Ma’am, eet u wat, u zult het nodig hebben.’ Dat was ik al van plan, gisteren heb ik al met al weinig gegeten en uitgehongerd val ik aan op al het heerlijks wat er op tafel staat, koffie, thee, diverse sappen, broodjes, scrumbled egg, melk, honing, granen, beans, saucages, het ziet er allemaal even heerlijk uit.

De master kijkt toe terwijl ik geniet van het eten en het kan me niet schelen dat hij alweer zo donker zit te kijken, ik ben gek op ontbijten. Als ik daar eindelijk mee klaar ben zegt hij: ‘nou mý Lady’ zegt hij met de klemtoon op my, ‘dat had zijn tijd nodig, bent u gereed? Ik wil iets met u bespreken.’ Als ik knik steekt hij van wal: ‘ Zoals u wellicht nog niet weet drijf ik handel met onze kolonie India. Ik bezit daar specerij-plantages en ik heb tien schepen in mijn bezit die constant af en aan varen met de oogsten daarvan en daarnaast met textiel die ik er goedkoop laat produceren. In het land breken steeds meer opstanden tegen ons Engelse gezag uit en ik sluit niet uit dat ik binnenkort moet afreizen om het gezag op mijn plantages te herstellen. Tot die tijd wil ik u zo vaak mogelijk tot mijn beschikking hebben…’

Omdat ik niet reageer gaat hij door: ‘ik zie u daarom graag over een uur terug in onze gezamenlijke slaapkamer.’ Het kan bijna niet anders dan dat ik hem met open mond zit aan te kijken. Hoe hij zijn geld verdient interesseert me eerlijk gezegd niets, maar dat hij over een uur alweer…
Het lijkt erop dat ik hier alleen maar ben om me af en toe mooi te maken en aan te kleden, om daarna zo snel mogelijk alles weer uit te doen zodat ik klaar kan gaan liggen voor de zoveelste bevruchting, omdat de Master zo nodig wil…


De elfde dag

Tien dagen later heb ik mijn periodieke vloeiing. Tien dagen van marteling, vastgebonden worden, met de zweep er van langs krijgen. Tien dagen van een ontwikkeling in mijn lichaam waar ik niet veel van begrijp. Tien dagen van een groeiend genieten van de afranselingen, die alles in me op scherp zetten. Tien dagen van steeds vaker een extase, die ik vroeger nooit kende. En tien dagen van steeds vaker de beukende stam van de master in mijn buik, die daar dan lang verblijft en mijn extases steeds meer verlengt. Tien dagen waarin het lijkt alsof de master meer bij me wil zijn dan in het begin.

Op die ochtend word ik gewekt door mijn kamermeisje Ann, en zoals altijd zegt die geen boe of bah, liefst zou ik iedere dag s-morgens geholpen worden door Sophie. Ik lig zo’n beetje net als iedere morgen vastgebonden met mijn enkels naast mijn handen aan het hoofdeinde van het bed. Als Ann het laken van me aftrekt zie ik direct in de spiegels aan het plafond dat ik gevloeid heb. Ann ziet het natuurlijk ook, ze slaat haar hand voor haar mond, gooit dan het laken terug over me, vergeet een buiging voor me te maken en loopt snel de deur uit.

Nog geen twee minuten later is de master er, ook hij slaat het laken open en zodra hij het bloed ziet trekt er de donkerste wolk over zijn gezicht die ik tot nu zag. Dan: ‘spijtig M’lady. Ik wil u zeven dagen niet zien.’ Vervolgens pakt hij het zweepje met de leren flap en geeft me een afranseling op mijn billen, waarna hij de kamer uitstampt.

Het vreemde is dat ik aan die martelingen zo langzamerhand wel gewend ben, maar de laatste dagen waren de slagen op mijn lichaam steeds vaker een voorbode van de extase die daarna zou volgen. Van extase is nu helemaal geen sprake, dit is duidelijk een bestraffing. Ik had verwacht opgelucht te zijn om nu zeven dagen verlost te zijn van de bevruchtingen en alles wat daar voor de master blijkbaar bij hoort, maar zo vóelt het niet. Het voelt eerder een beetje leeg, teleurgesteld.

Zeven dagen later ontbijten we voor het eerst weer samen en ik voel me na deze week van afzondering bijna blij maar óók verlegen om de master weer te zien. Zoals vóór mijn vloeiing beginnen we de dag met eten in stilte en daarna neemt de master het woord: ‘M’lady, de tijd dringt, vanavond hervatten we uw bevruchting. Ik voorzie dat ik op zeer korte termijn moet afreizen, de opstanden in India breiden zich steeds verder uit en hebben inmiddels bijna onze plantages bereikt, ik ben daar nodig. Vandaag wil ik u rondleiden langs de havens en door mijn pakhuizen, om u een beeld te geven van onze activiteiten. Na terugkomst zullen we hier thuis een gesprek hebben met de solicitor over onze definitieve huwelijksacte.’

Als ik dan stilletjes knik: ‘prima M’lady, gaat u zich dan please gereed maken voor een rit per koets.’
Ik kan alleen maar blij zijn dat de master mijn vloeiing blijkbaar verwerkt heeft en we vandaag samen op pad gaan…


Thnx dat je mijn verhaal leest! X. Zazie