Slavin Zitah - 1

Hoe ging het eraan toe op de Slavinnen-Markt van Rome in het jaar 222.

Dat ga ik beschrijven in de komende hoofdstukken.

Een lesje geschiedenis zoals u het op school nooit kreeg.

Ik heb het allemaal persoonlijk meegemaakt en netjes opgeschreven.


Rome, 18 juni 222. De Slavinnen-Markt.


Op de Slavinnen-Markt werden Slavinnen verkocht. Dat had u vast al begrepen. Maar hoe ging dat dan? Ik beschrijf dat in dit verhaal aan de hand van mijn eigen ervaringen op de Slavinnen-Markt.

Slavinnen kunnen pijn ervaren. Ze kunnen opgewonden raken. Ze kunnen zich schamen.

Pijn, opwinding en schaamte. Allemaal menselijke eigenschappen. Die menselijke eigenschappen maakt ze kwetsbaar. Meester Garibaldi, Handelaar in Slavinnen maakte graag gebruik van die kwetsbaarheid.

Slavinnen hebben dus alle gewone menselijke eigenschappen, maar ze werden door Garibaldi niet als mensen behandeld. Slavinnen waren voor hem niets meer en niets minder dan Handelswaar. Ze moesten zo duur mogelijk verkocht worden.

“Slavinnen moeten zichzelf verkopen”, zei Meester Garibaldi altijd. En hij zorgde er voor dat ze dat deden. Hoe hij dat deed? Met pijn, opwinding en schaamte. U leest in de volgende hoofdstukken wel precies hoe hij dat deed.

Slavinnen hadden geen rechten. Ze hadden alleen maar plichten. Slavinnen moesten gehoorzaam, onderdanig en gewillig zijn.

Een Handelaar zoals Garibaldi mocht met zijn Slavinnen alles doen wat hij maar wilde. En als ze verkocht waren mocht de nieuwe Eigenaar ook alles doen met zijn nieuwe Slavin.

U kunt vast wel raden waar de meeste Slavinnen voor gebruikt werden…

De Slavinnen van Garibaldi hadden meestal geen naam. Ze hadden ooit wel een naam gehad, maar dat was voordat ze tot Slavin gemaakt werden. Zij werden nu door Garibaldi gewoon Meid genoemd, of Teef, of Slet. Het maakte niet uit hoe een Slavin genoemd werd. Een Slavin was slechts een gebruiksvoorwerp.

Ik was daarop een uitzondering. Meester Garibaldi noemde mij wel bij mijn naam. Ik was zijn Voorkeurs-Slavin. Ik was zijn Pareltje, zijn Liefje, zijn Oogappeltje. Ik was niet zomaar een Slavin. Ik was Slavin Zitah. Ik was ooit Zitah Francatelli, de verwende dochter van een rijke Zakenman, voordat ik tot Slavin gemaakt werd.

Eigenlijk wilde Meester Garibaldi mij helemaal niet verkopen. Hij hield van mij. Maar Handel was Handel en dus werd ik wel verkocht.


Meester Garibaldi


Meester Garibaldi was een bekende Handelaar in mooie, jonge Slavinnen.

Meester Garibaldi was een grote, atletisch gebouwde man van een jaar of dertig. Hij had zwart, strak achterover gekamd haar in een lange staart. Garibaldi droeg een soort korte, zwarte, leren rok. Daaronder droeg hij zwarte laarzen. Zijn brede, imposant gespierde bovenlijf was meestal naakt. Meester Garibaldi was een prachtige Man.

Vanaf de eerste dag dat ik Meester Garibaldi zag was ik verliefd op hem…

Een Slavin verliefd op haar Meester. Ik kon er niets aan doen, maar het was niet handig. Het was helemaal niet handig want het maakte mij extra kwetsbaar en daar maakte Meester Garibaldi dankbaar misbruik van.

Later vertel ik nog wel hoe onze eerste ontmoeting verliep…

Meester Garibaldi was tijdens zijn werk op de Slavinnen-Markt half naakt, zijn gespierde bovenlijf glom in de zon. Maar de Slavinnen die hij verkocht waren hélemaal naakt. Ik ook.

Nee… dat is niet waar… ik mag niet liegen. Slavinnen waren nooit helemaal naakt. Slavinnen mochten volgens de Romeinse Wet niet helemaal naakt aangeboden worden. Dat was in strijd met de goede zeden. De Slavinnen moesten op de Slavinnen-Markt ‘min of meer’ gekleed zijn volgens de Wet. Er werd echter niet bij vermeld wat dat in de praktijk betekende.

Meester Garibaldi was een sluwe man. Zijn Slavinnen droegen een brede leren Halsband. Dat was hun ‘kleding’. Zo voldeed Garibaldi aan de Wet. Behalve die Halsband waren zijn Slavinnen hélemaal naakt…

Aan die Halsband zat een ring. Als we naar de Slavinnen-Markt gingen werd er aan die ring een lange ketting bevestigd. Zo werden de Slavinnen aan elkaar geketend. Vluchten konden we niet. Alsof we dat zouden willen. Waar zouden we heen moeten zonder kleren? Het laatste wat ik wilde was vluchten. Ik was een gehoorzame Slavin. Ik hield van mijn Meester. Vluchten kwam niet eens in mij op.

De Ketting was dus overbodig, maar de Klanten zagen Slavinnen graag naakt en geketend, zei Meester Garibaldi. Daar geilden de Klanten kennelijk op…

We waren dus naakt en geketend. Maar gewoon naakt was voor Meester Garibaldi niet genoeg. We waren van onderen helemaal onthaard. Alle Slavinnen moesten beslist een kaal kutje hebben. Dat was voor de hygiëne, zei Meester Garibaldi. Maar het was vooral ook zodat alles goed zichtbaar was. De Klanten wilden dat. En de Meiden mochten hun lichaam beslist niet met de handen bedekken. We moesten onze borsten en ons kale kutje tonen aan de Mannen.

Garibaldi had altijd een kort, handzaam zweepje in zijn rechterhand. Dat was zijn handgereedschap zou je kunnen zeggen. En Meester Garibaldi gebruikte zijn handgereedschap graag.

Als een Slavin haar kutje of borsten soms toch (per ongeluk) met de handen bedekte kon ze een paar stevige correcties met het Zweepje op haar billen verwachten.

“Handen weg Meid!” schreeuwde hij dan.

“Laat jezelf zien Teef! Presenteren!”

Het was wel even wennen om zo helemaal naakt geëtaleerd te staan en je te laten bekijken door soms tientallen Mannen en af en toe een Vrouw.

We moesten onszelf goed presenteren, zei Meester Garibaldi. Onze handen mochten we langs het lichaam houden, op onze heupen, of onder of boven onze borsten.

We moesten een beetje spelen met onszelf. Met onze handen onze borsten af en toe omhoog duwen vonden de Mannen leuk. Met onze handen ons eigen lichaam strelen vonden ze ook leuk. Ik deed heel gehoorzaam wat er van mij verwacht werd.

Soms duwde ik met de ene hand m’n borsten omhoog en deed ik met de andere hand een vinger in m’n mond, alsof ik verlegen was. Vonden ze heel leuk. Soms deed ik een vinger in m’n mond en ook een vinger in m’n kutje… Dat vonden de Klanten echt héél erg leuk. En als de Klanten iets leuk vonden dan vond Garibaldi het natuurlijk ook leuk. Zo moesten we onszelf verkopen.

De andere Meiden deden dat niet. Ik bedoel een vinger in hun kutje. Dat deden ze niet. Ik wel… De andere Meiden vonden mij een Slet, maar we moesten onszelf goed presenteren van Meester Garibaldi, dus deed ik dat ook. Ik wilde dat Meester Garibaldi tevreden was.

Ik was een gehoorzame Slavin en ik hield van mijn Meester.

We mochten onze handen overal houden, maar zeer beslist niet vóór onze borsten of vóór ons kutje. Ik was een zeer oplettende en gehoorzame Slavin. Ik presenteerde me perfect, maar ook ik vergiste me wel eens. Vanuit een soort reflex was ik soms toch nog wel even zo dom om mijn borsten en kutje te bedekken.

Vooral als de Mannen erg indringend naar mij keken waardoor ik harde tepels en een nat kutje kreeg… Maar borsten en m’n kutje bedekken… dat mocht echt niet… Dom dom dom… Of deed ik dat toch een beetje expres…?

Hoe dan ook… Ik kreeg regelmatig klappen met het Zweepje. Ik was niet echt bang voor het korte Zweepje. Het deed weliswaar pijn, maar niet heel veel. Elke klap met het Zweepje op mijn billen van mijn geliefde Meester was een bijzondere sensatie. Het is eigenlijk onbeschrijflijk. Het was pijnlijk, vernederend en opwindend tegelijk… Het was eigenlijk… toch wel… heel…erg… lekker?

Van die zweepslagen kreeg ik een nog natter kutje van… (Ik schaam me nu wel als ik het opschrijf…)

Meester Garibaldi wist dat… Lachend gaf hij me dan nog een pets op mijn kont.

Het korte zweepje was echt niet bedoeld om ongehoorzame Slavinnen te straffen. Voor echte afstraffingen gebruikte Meester Garibaldi liever de lange Arabische Zweep. Dat deed wel serieus pijn. Dat deed Meester Garibaldi niet zelf. Er was een grote zwarte Slaaf die goed met de Arabische Zweep overweg kon. Hij mocht de Slavinnen straffen als dat nodig was. Dat beschrijf ik later nog wel…

Het korte Zweepje gebruikte Garibaldi alleen om zijn Meiden te corrigeren of te stimuleren.

Vooral dat stimuleren vond Meester Garibaldi kennelijk belangrijk. Hij stimuleerde zijn Meiden graag. Hij zag ons graag in opgewonden toestand. De Klanten vonden dat prachtig. Natte kutjes wilden ze zien. Stimuleren deed Garibaldi dus door ons met het Zweepje op de achterkant van onze bovenbenen te slaan. Of op de onderkant van onze billen. De Meeste Meiden kregen dan wel een nat kutje. Ik ook. En als dat volgens onze Meester onvoldoende resultaat opleverde dan stimuleerde hij ons verder door twee vingers tussen onze schaamlipjes te duwen en zachtjes onze clitoris te masseren. Zo wond hij ons op… Maar… we mochten dan nog niet klaar komen…

Dat deed onze Meester allemaal op de Slavinnen-Markt, terwijl de Klanten minzaam en glimlachend toekeken…