Lieve Lady Jane - 7

Mijn leven is in een beter vaarwater gekomen. Iedere maand komt mijn jeugdvriend Alec naar Portsmouth en hebben we steeds weer een hele nacht om ons op elkaar uit te leven. Daarnaast geniet ik van de toenemende aandacht van de heren van Portsmouth, maar wat ze niet weten is dat ik ze allen aan het lijntje houdt, nooit zal meer iemand de baas over mij kunnen spelen.

Mijn kindjes groeien voorspoedig op, ik ben dankzij de erfenis van de master wezenloos rijk, ons voorouderlijke landgoed Haslemere-Abbey is terug in ons bezit en wordt nu gerestaureerd, de company loopt goed en het enige wat me nu nog ontbreekt is mijn broer Thomas, die nu al bijna driekwart jaar naar India is…

Broederlijke plannen

Maar gelukkig worden de berichten uit India steeds beter. Thomas schrijft dat hij de plantages weer helemaal op orde heeft, dat hij een nieuwe Indiase bedrijfsleider heeft aangesteld, dat het conflict met de onderkoning over de vrijgelaten slaven is bijgelegd, omdat steeds meer andere company’s ze nu ook hun vrijheid terug geven. Niet veel later volgt het goede nieuws dat hij het eerstvolgende schip terug naar huis zal nemen.

En inderdaad, ruim twee maanden later zet hij voet aan wal in Portsmouth en is hij na een jaar weer terug. En hij ziet er wondermooi uit, er is geen ander passend woord voor, zijn lange blonde haren in een staart, een gebruind gelaat waardoor zijn blauwe ogen extra opvallen en in een kostuum dat van de mooiste stoffen is gemaakt, een zwarte nauwsluitende glanzend-zijden broek met daarboven een lange wit-brokaten getailleerde jas, mijn broer is werkelijk heel exotisch om te zien.

Ik verwelkom hem op het bordes omdat ik gelukkig tijdig werd geïnformeerd dat hij in aantocht was en nadat we eerst een tijdje genietend tegen elkaar hebben gestaan maakt hij zich van me los en zegt hij: ‘en M’lady, hoe zie ik er uit?’ terwijl hij een elegante révérence maakt. Hij zag natuurlijk allang dat ik het mooi vind: ‘U bent hier in het eenvoudige Engeland Mylord, dus u hoeft niet zo verwaand te doen. Maar vooruit, u bent prachtig dus u verdient het dat ik u voortaan ‘Your Beautyfullness’ noem.’ Waarop hij grijnst, hij heeft me zoals hem vroeger altijd ook al lukte weer eens op de kast gekregen, en ik laat het me graag gebeuren, fijn dat hij er weer is!

In de week die daarna volgt neemt de spanning tussen ons steeds meer toe. Terwijl we heel zakelijk alles doornemen wat er in India is gebeurd en hoe de company als geheel er voor staat, is het duidelijk dat er op een diepere laag iets tussen ons gloeit en broeit. Af en toe kijkt Thomas me met die klare heldere blauwe ogen aan en lijkt het wel of ik in de míjne kijk, niet alleen uiterlijk maar ook qua weerspiegeling van wat er in hem gebeurt, alsof hij mijn spiegelbeeld is.

Als ik Thomas vertel hoe de restauratie van Haslemere-Abbey vordert en dat hij wat mij betreft het eigendom dat hoort bij zijn titel als Graaf weer terug kan nemen zie ik hem tot mijn verrassing aarzelen. Dan: ‘…m’n lieve zusje, ik wil niet ondankbaar lijken maar ik denk niet dat ik terug wil naar dat leventje van de niksnutterige adel, die alleen maar hun landgoederen beheren om er rijk van te worden en daarna alles uitgeven wat al die hardwerkende mensen voor ze verdiend hebben. Ik denk dat jij het goed hebt opgepakt door de bewoners van het landgoed zelf in beweging te brengen en ik zou graag willen dat jíj dat blijft doen…’

Dit had ik totaal niet verwacht: ‘… en jij dan?’ Het blijft even stil, waarna Thomas antwoordt: ‘ik wil graag blijven werken, het is me goed bevallen. Ik wil liefst een eigen company opzetten, of nee, eigenlijk twee. Ik zie dat ook de ‘civilians and commons’ steeds meer rijkdom en aandacht krijgen voor goede kleding, en ik zou hier in Portsmouth een kledingatelier willen opzetten waar we de stoffen uit India maar ook die hier in óns land gemaakt worden verwerken tot eigentijdse kleding. En met de andere company wil ik samen met de kapitein van het schip waarmee ik terugreisde schepen gaan bouwen. Tijdens mijn reis naar India heb ik zowel heen als terug veel met de zee- en stuurlui en met de kapiteins gepraat en ik heb ideeën gekregen hoe je zowel grotere als veiligere schepen kunt bouwen.’ Dan, na enige stilte: ‘… wat vind je ervan…, zou je me met startkapitaal willen helpen?’

Ik ben flabbergasted, mijn broer is helemaal uit zijn schulp gekropen. Ik hoef er niet lang over na te denken, natúúrlijk ga ik hem helpen en uiteindelijk worden we het al snel eens dat we Haslemere-Abbey en de company’s als volledig zakelijke partners gaan runnen. Dagenlang praten we alles door, tot uiteindelijk alles wel besproken en uitgewerkt is. En ook dagen- én avondenlang bouwt zich de spanning tussen ons steeds verder op, we voelen het allebei en geen van beiden weten we er goed raad mee…

Wat moet dat moet

Iedere dag rond ik af met een ontspannend bad waarna Sophie me voor het slapen gaan nog masseert. Zo ook vandaag, genietend lig ik zo ver mogelijk ondergedompeld in het water, met mijn ogen dicht, alles een beetje nakauwend over wat Thomas en ik de laatste dagen zo allemaal in werking hebben gezet, maar ook mijmerend over wat er tussen ons toch allemaal aan de hand is.
Zachtjes hoor ik de deur open en weer dicht gaan, ah fijn, Sophie, tijd voor mijn massage. Pas als ik voel hoe mijn borsten met een zachte spons worden beroerd doe ik mijn ogen open, dit is niet wat ik van Sophie gewend ben.

Naast het bad zit Thomas op zijn knieën, van boven is hij bloot terwijl hij om zijn middel een Indiase doek heeft geknoopt, en hij is het die me liefelijk wast. Met grote blauwe ogen kijkt hij me aan, verlangend, en aan zijn houding te zien hopend dat ik hem niet afwijs. Mijn hart springt op, dit zat eraan te komen en wat moet dat moet. Het leven is kort en grillig, ik wil het léven, ik ben gek op mijn broer en ik laat hem dus met liefde toe. Ik draai mijn gezicht naar het zijne zodat hem duidelijk wordt dat ik wil kussen, waarna we al direct in een eindeloze tongzoen terecht komen. Zo heel anders als bij Alec, zo prudent en zacht en onderzoekend is het dit keer. Alsof ook onze tongen wel aanvoelen dat we ons als broer en zuster nu op een heel bijzonder terrein begeven.

Na een tijdje helpt Thomas me uit bad en droogt hij me van top tot teen af, werkelijk álles aan mijn lichaam aanrakend en verwonderd beschouwend. Als we daarna naakt naast elkaar liggen raken we niet uitgekeken op elkaars lichaam. Zó hetzelfde, tenger, niet intiem behaard, even lang, blonde krullende haren, blauwe ogen en toch ook weer zó anders, omdat we een man en een vrouw zijn. En dan moet ik het weten, of Thomas in India ook geliefdes had.

Thomas steekt dan hartstochtelijk van wal. Dat India al eeuwenlang de Kama Sutra kent, waarmee zij het bedrijven van de liefde tot een grote kunst hebben verheven. ‘En Janey, weet je, al gauw ga je dan mee doen, je kan gewoon niet achter blijven, die Indiase mensen zijn zó zinnelijk en ook zó mooi. Echt, soms leek het wel of God in zijn schepping eerst alles aan hen gaf en dat toen wij Engelsen pas aan de beurt waren. Hoewel, jij stond ook wel behoorlijk vooraan’ grinnikt hij.

‘En weet je zusje, ik vind dit moeilijk maar ik wil dat je het weet, ik viel daar ook op mannen…’
Yeah, dát is het wat ik altijd aan Thomas heb gezien, hij heeft iets van allebei, van mannen én van vrouwen, misschien herken ik me dáárom wel zo in hem, alsof hij ergens ook een zus voor me is. Thomas kijkt me een beetje benauwd aan om mijn reactie te peilen maar hij maakt zich voor niks zorgen want voor mij wordt hij er alleen maar liever door, hij laat zien wat hij wil en ik ben blij dat hij de eerste stap zette.

Net als toen die nacht voor zijn vertrek naar India laat ik mijn vingertoppen weer over zijn lijf dwalen, het is voor een man zó subtiel gebouwd, nergens een grammetje te veel, niet overdreven gespierd en toch zo mannelijk met die spierblokjes op zijn buik en zijn paal die al hard staat. En tegelijk reageert hij als een vrouw, in zijn gevoelens maar ook in zijn reactie op aanraking, met dezelfde plekjes die bij míj óók zo lekker zijn. Zijn pik staat tussen zijn benen al ongeduldig te trillen en als ik zachtjes het topje ervan beroer komt er een klein druppeltje vocht uit. ‘Ohw, kijk je wel uit Janey, dadelijk gaat het al fout hoor’ kreunt Thomas.

Als Thomas de eerste stap zette moet ik maar de tweede zetten. Ik kniel aan weerzijden van zijn heupen over hem heen, breng zijn pik voor de ingang van mijn kutje en laat me dan langzaam op hem zakken. Thomas kijkt me ongelovig aan dat ik dat doe en als hij helemaal in me zit buig ik me voorover tot ik met mijn borsten tegen zijn borstkas lig en fluister in zijn oor ‘ik heb ook wel wat geleerd hoor, broertje.’ Op datzelfde moment kom ik weer omhoog en ga ik hem berijden. Ik doe het zacht en langzaam, waardoor mijn borsten rustig mee op en neer wippen. Ik ben blij dat ze eigenlijk niets aan stevigheid hebben verloren na de geboorte van mijn kindjes en ik zie het ook aan Thomas, hij kijkt genietend hoe ik hem neuk en hoe mijn borsten meewerken op het ritme.

Kama Sutra

Op een gegeven moment ga ik wat versnellen omdat ik in mijn buik de extase weer voel komen opzetten en dan grijpt Thomas in: ‘oh nee, M’lady, dat gaan we zo niet doen. Dan heb jij dadelijk je genoegen gehad en zit ik met de gebakken peren.’ Ik moet giechelen om die uitdrukking want wat hij in me steekt is toch wel wat anders dan een gebakken peer.

Echter, zonder pardon draait Thomas zich met me om en als ik dan goed onder hem lig spreidt hij mijn benen en gaat hij er met zijn gezicht naar toe! ‘Wat doe je nou?’ vraag ik een beetje benauwd.
‘India heeft dus de Kama Sutra, zusje, en ze zijn daar zóveel verder dan hier. Wat ze me daar geleerd hebben is dat je elkaar ook heel fijn kan verwennen zonder meteen in extase te gaan. Laat het je maar overkomen…’

En meteen nadat broerlief dat heeft gezegd legt hij zijn tong op mijn gleufje, mijn vrouwelijkheid, mijn pussy, op mijn kútje en op hetzelfde moment raak ik van de aarde. Die warmte, de manier waarop zijn tong me beroert, hoe hij het knobbeltje bovenaan mijn gleufje tot gekte drijft. Ik word gewoon gedwongen om me helemaal aan hem aan te bieden, met mijn benen mijn lichaam in een boogje op te duwen zodat Thomas nóg beter overal bij kan, het is een aandrang die me helemaal heeft overgenomen.

Dan knielt hij tussen mijn benen en vouwt hij me zo ver open tot mijn enkels langs mijn hoofd liggen. Mijn kutje ligt open gekanteld naar hem toe en het is onaards opwindend om mee te kunnen kijken hoe hij me nu aan zijn lans steekt. En nog steeds maakt hij geen haast, het lijkt bijna alsof hij zijn uiterste best doet om zijn pik in een zo traag mogelijk tempo langs alle vezeltjes in mijn kutje te sturen, díe vezeltjes die verantwoordelijk zijn voor mijn extase. Keer op keer gaat hij rustig in en uit me, waardoor er een zoete wrijving ontstaat die misschien nog wel opwindender is dat het geweld dat Alec met zijn rechttoe rechtaan neuken op me loslaat.

Al gauw lig ik onder Thomas te kronkelen van genoegen en als hij dan ook nog languit over me komt liggen waardoor onze lijven op veel lekkere huidplekjes contact maken zou dit van mij zo wel urenlang door mogen gaan. Wellustig beweeg ik me onder hem terwijl Thomas me met zijn lichaam in bedwang houdt en ondertussen zijn pik door subtiele bekkenbewegingen met kleine schokjes in me aan de gang houdt.

Ik word bijna hysterisch als hij juist op dat moment uit me gaat en in kleermakers zit gaat . ‘Kom over me heen zitten zusje, please, trust me.’ Ik doe wat Thomas vraagt, hurk boven zijn paal en laat me er langzaam overheen zakken. Als ik zo op zijn schoot zit vouwt Thomas mijn benen achter zijn billen langs, trekt hij mijn lichaam strak tegen het zijne en zegt hij bijna fluisterend: ‘beleef het Janey, laat alles los en laat het gewoon gebeuren.’
Het bijzonder is dat het nu ineens niet alleen meer om Thomas zijn pik in mijn kutje gaat, maar dat juist ons totale contact bepaalt wat er gebeurt. Zijn schoot onder mijn billen, zijn pik in mijn lijf, zijn buik ademend tegen de mijne, mijn borsten waarvan de tepels zijn gladde borstkas beroeren, onze gezichten die precies op elkaars hoogte zijn, onze monden die elkaar vinden, onze tongen die om en om de mond van de ander zo diep mogelijk penetreren…

Laten gebeuren wat er gebeurt

Het is alsof dit nooit meer kan eindigen, ik heb geen idee hoelang we zo zitten. Het is alsof we één worden, waardoor niet meer duidelijk is waar mijn lichaam ophoudt en dat van Thomas begint. En omgekeerd. Na een eindeloze tijd tilt Thomas me van zich af en legt hij me zo teder als hij maar kan terug op mijn rug. Opnieuw spreidt hij me ver open en dan ineens verandert alles.

Hard en diep boort hij zich ineens in me, alsof hij haast krijgt. Maar zijn harde actie maakt dat alles in mijn lichaam inééns naar dat ene punt stroomt, tussen mijn benen, waar zich steeds meer het totale centrum van mijn lichaam lijkt te vormen.
Thomas neukt me nu dwingend en hard en aanvankelijk voelde ik het nog niet, maar op een gegeven moment lijkt het alsof ik van mijn lichaam los kom en ons van bovenaf bezig kan zien. Hoe het tengere lijf van Thomas op mij ligt, hoe zijn stevige billen zich aan- en ontspannen, hoe zijn pik nu stevig in en uit me schuift, hoe onze buiken elkaar aanraken en weer loslaten, hoe hij zijn gezicht in mijn krullen verbergt terwijl ik op mijn beurt genietend de kruidige lucht van zíjn haren opsnuffel.

Van bovenaf meekijkend beleef ik hoe onze lichamen samen optrekken en in één rush als één mechanisme toewerken naar het grote samen tot klaarheid komen. Niet veel later dient zich dat ook aan en lijkt het alsof in mij het hele heelal in één grote lichtflits uit elkaar spat…


Mijn moeder stierf jong en altijd herinnert ‘My sweet Lady Jane’ van The Stones mij aan haar, omdat ze ook zo heette. Toen ik het nummer ergens in de dagen voor Oud en Nieuw in 'n top 2000 hoorde, en daar door de DJ een heel bijzonder verhaal van een luisteraar bij werd verteld, inspireerde dat mij tot dit verhaal...

My sweet Lady Jane
When I see you again
Your servant am I
And will humbly remain...


ThnX dat je dit verhaal las, ik hoop dat je het mooi vond!
ThnX ook voor de leuke reacties, echt heel fijn om die te krijgen.
En sorry voor wie op meer delen hoopte, misschien óóit, maar voorlopig moet Lady Jane nou eerst maar haar welverdiende eigen leventje gaan leiden.
Liefs. Zazie