Tijd Voor Straf

Het wordt al snel duidelijk, je hebt straf verdient. Hoe langer je blijft praten, hoe minder ik je geloof. Zonder op je verhaal in te gaan geef ik je een van de mond knevels. Deze is van leer, met een halve bol aan de binnenkant. Je stopt meteen met praten. Met grote ogen kijk je me aan. "Echt?" vraag je. Ik knik alleen maar. Je zucht. Zonder iets te zeggen duw je de halve bol in je mond. Met een klik maak je de riempjes achter in je nek vast. Ik knik richting een frame im het midden van de ruimte. Met tegenzin sta je op. Je gaat onder het frame staan. Zonder dat ik iets hoef te zeggen maak je de enkelboeien aan de poten van het frame vast. Je benen worden nu redelijk ver uit elkaar gehouden. Dan maak je beide polsboeien vast aan de ketting boven je hoofd.

Aan de zijkant van het frame druk ik op een knopje. Met een ratelend geluid wordt de ketting boven je hoofd steeds strakker getrokken. Langzaam komen je voeten los van de grond. De ketting stopt. Je kan geen kant meer op. Met angstige ogen volg je mijn bewegingen. Ik loop richting de muur. "Welke zal ik vandaag pakken?" vraag ik me hardop af. Het worden twee zwepen en een dunne twijg. Ik leg ze op de tafel voor je. "Je bent slim genoeg om te begrijpen dat ik je niet geloof. En omdat je liegt verdien je straf." zeg ik op een kalme toon. Je weet precies wat er gaat komen. Met angstige ogen kijk je me smekend aan. "Wat lijkt je redelijk?" vraag ik terwijl ik je strak aan kijk. "Gngmpff" grom je vanuit de knevel. "Mag ik kiezen? Dat is lief van je." zeg ik vrolijk. "Hoeveel zullen het er worden?" zeg ik hardop denkend. "Ik heb je meerde mogelijkheden gegeven om de waarheid te zeggen..." ga ik verder, gevolgd door "En toch koos je ervoor om te blijven liegen...". Ik zie de angst in je ogen toenemen. "Laten we zeggen 50 slagen..." vervolg ik kalm. Ik zie meteen een twinkeling van opluchting door je lichaam heen trekken. "... per voorwerp." eindig ik mijn zin. "Grnngmnnffff mngfffng gggrrrngmmfff" roep je terwijl je wild aan de touwen trekt. Ik pak de eerste zweep van de tafel. "Liegen is iets waar ik niet mee om kan gaan, en tegen gelogen worden nog veel minder." zeg ik ijzig kalm. De eerste slag land hard op je naakte billen. "Gnnnnnnngg" schreeuw je. Voordat het stekende gevoel weg kan trekken laat ik de tweede slag op je billen landen. De rode striemen zijn bijna meteen zichtbaar. Zonder je rust te geven laat ik de slagen hard op je billen landen. Je spartelt wild in de touwen. Een traan rolt over je wang. Bij iedere slag schiet je lichaam alle kanten op. Er is geen ontsnappen aan. Je weet nu al zeker dat je de komende dagen niet normaal meer kan zitten. "En dat zijn de eerste vijftig." zeg ik koud terwijl ik van zweep wissel.

De tranen lopen vrij over je wangen. Ik ga vlak voor je staan. "Weet je zeker dat je de volgende keer weer zal liegen?" vraag ik streng. Je schudt je hoofd snel heen en weer. "Ik wil je graag geloven.., maar om daar zeker van te zijn krijg je nu de volgende vijftig slagen op je borsten." zeg ik zonder medelijden. Je ogen worden groot, en je hoofd schudt nog sneller van links naar rechts. "Je weet dat ik geen keus heb en dit moet doen." antwoord ik je smeekbede. De tip van de zweep raakt je tepel hard. Een stekende pijn schiet door je lichaam heen. Je trekt hard aan de touwen. Ik zie het frame een klein beetje meebuigen. Ik laat de zweep afwisselend op je rechter en dan op je linker borst landen. De striemen worden een steeds fellere kleur rood. Bij iedere oneven slag laat ik het uiteinde van een van de touwtjes hard over je tepels schieten. Het lukt je steeds slechter om stil te blijven hangen. Met ieder slag schreeuw je harder in de halve bol. Het gevoel is zo overweldigend dat je gedachten stoppen. Je voelt alleen nog de brandende pijn, en een stekend gevoel bij iedere slag. Ergens in de verte hoor je "nog maar vijf". Je kan er niet meer op reageren.

De slagen zijn gestopt. Zwaar hijgend hang je aan je armen. Ik gooi een emmer koud water over je heen. Je schrikt meteen wakker. "Wat heeft een straf voor zin als je er niet bij bent?" vraag ik hoofdschuddend. Ik kijk je vragend aan. "Als blikken konden doden..." beantwoord ik mijn eigen vraag lachend.

Je admenhaling wordt weer wat rustiger. "De laatste vijftig." zeg ik kalm. Je ogen schieten angstig naar de twijg op de tafel. Ik volg je blik. "Ja, daarmee." antwoord ik kalm. Zonder mijn blik van je af te wenden pak ik de twijg van de tafel. "De laatste vijftig zullen op de binnenkant van je bovenbenen en op je kutje zijn. Waarvan de laatste tien op je klit" leg ik je rustig uit. Je begint meteen weer wild te spartelen. "Of heb je ze liever op je billen en borsten?" vraag ik. 'Niet nog meer! Ik kan niet meer!' is alles wat je kan denken. Je stopt met spartelen. "Goed! Dan kunnen we verder." zeg ik. "Tel je mee?" vraag ik hoopvol. Je weet dat je geen keus hebt. Met alle tegenzin van de wereld knik je ja. "Twats!" klinkt de eerste slag. "Grrrrhhhhhhggggnnnnng!" schreeuw je. "Dat is..." vraag ik zodra je weer wat stiller bent. "Ghng!" zeg je boos. "Twats!" klinkt het weer. Dit keer weet je je schreeuw in te houden. "Ghng!" zeg je meteen. De volgende slag laat ik slag hard op je schaamlippen landen. "Ghnnnggrrrhgggghhhmg!" roep je herhaaldelijk. "Dit is... Of moeten we opnieuw beginnen?" vraag ik kalm. Veel bozer had je me niet aan kunnen kijken. "Gnhg!" antwoord je.

Ieder slag laat ik net op een andere plek landen. De eerste striemen beginnen al paars te worden. Braaf tel je bij iedere slag mee. Het voelt alsof je lichaam in de fik staat. "De laatste tien." zeg ik aanmoedigend. Ik laat je heel even op adem komen. "Twats!" hoor je tussen je benen. De twijg schiet tussen je schaamlippen door en raakt je precies op je klit. Je voelt de steek door je hele lichaam heen trekken. Zo'n pijn heb je nog nooit gevoeld. Het wordt even zwart voor je ogen.

Een paar seconden later kom je weer bij. "En dit was..?" vraag ik ongeduldig. "Ghng ghng." roep je boos. De pijn is in je stem te horen. "Goed." antwoord ik. "Twats!" klinkt het weer. Ik laat de slag weer op je klit landen. Je lichaam schiet omhoog. "Ghng ghng!" roep je met een piepende stem. "Twats!" klinkt de volgende slag op je klit. Je lichaam schiet alle kanten op. "Ghhhhrrrrggghhnnnggg!!" schreeuw je, snel gevolgd door "Ghng ghng!". Bij iedere slag zie ik je hele lichaam samentrekken. De laatste paar slagen laat ik hard op je steeds verder zwellende klit landen. Met veel moeite lukt het je om de laatste paar mee te tellen. De stekende pijn is niet te houden. Ik laat je even rustig hangen.

Langzaam maak ik de mondknevel en je enkelboeien los. Voorzichtig laat ik je op de grond zakken. "En wat zeg je dan?" vraag ik streng. Het liefste zou je me helemaal verrot schelden en me voorbij de uiterste laag van de hel wensen. Ondanks de pijn besef je je dat dit waarschijnlijk niet verstandig is om nu te doen. Je slikt al verwensingen in en zegt " Dank je wel voor deze les.". Ik geef je een kusje op je voorhoofd en loop de ruimte uit.