Papa Toch! - 13

Ook al was ik voldaan en zinderde het gebeuk van Frederiks staaf nog volop na in mijn kutje, toch keek ik ook al uit naar het weerzien met Evert, morgen na school. Misschien nam hij me wel direct wanneer ik thuiskwam, pakte hij me op en gooide me op de sofa, zonder omhaal zijn broek naar beneden trekkend, mijn rokje omhoog slaand (Ja! Ik zou een heel kort rokje aantrekken!) en bruusk zijn hongerige wolvenlul in mij duwen tot hij schreeuwend en kreunend klaarkwam, diep in mij. Ik zou er niet eens om malen om zelf geen orgasme te krijgen, als hij me maar zou berijden als een wilde hengst en ik zijn merrieveulentje mocht zijn...

Plotseling herinnerde ik me dat ik op zolder had willen zoeken om iets te vinden over papa's en mama's verleden. Ze waren niet het soort mensen die veel weggooien. Ik had de hele zaterdag verdaan aan met vriendinnen de stad in gaan en me te amuseren. Hoe dom! Wie weet wat daar allemaal te ontdekken was? Nee, ik was beter thuis gebleven om wie weet wat voor geheimen te ontdekken uit hun verleden. Er moesten toch ergens foto's, brieven of andere dingen in dit huis te vinden zijn waar ik wijzer uit werd? Ik stormde de zoldertrap op, stak het licht aan.

Ik kwam maar heel zelden op zolder. De laatste keer was misschien al vier jaar geleden. Als kind kwam ik hier af en toe wel spelen. Deze zolder was geen rommelhok, maar een goed onderhouden en propere archiefruimte met kasten en kisten. Oude kleren, boeken, cursussen... genoeg, maar dat was niet wat ik zocht. In de verste hoek stond een oude metalen koffer met een metalen hangslot dat doorgeroest was. Ik opende ze en ja, hier kon ik wat mee! Stapels enveloppen, samengebonden met touwtjes of lintjes, schriften, dagboeken, allerhande prulletjes zoals haarspelden, haarlinten, een oorbelletje, een kammetje, een kettinkje, een lege huls van lippenstift... En dan: afzonderlijk en zorgvuldig in zijdepapier verpakt: enkele vergeelde wit-katoenen meisjesslipjes, twee minuscule behaatjes met gedroogde viooltjes in de cups, een meisjeszakdoekje...

Helemaal op de bodem van de koffer lagen vier schoendozen. In een ervan zat een paar schoenen met heel hoge hakken, maat 36. Twee andere dozen zaten vol losse vellen papier, allemaal volgeschreven in het onmiskenbare nette handschrift van mama en keurig voorzien van een nummering. Op het bovenste blad las ik de eerste alinea: 'Nu ik achttien ben geworden vandaag, wil ik serieus beginnen met een nauwkeurig verslag van wat ik in het afgelopen jaar heb beleefd en ik ben vast van plan ook alle volgende jaren alles op te schrijven, zodat er niets verloren gaat. Misschien zal ik er over twintig of dertig jaar om moeten lachen, om al deze puberale ontboezemingen en de uitspattingen van een adolescente seksverslaafde - want ja, ik moet voor mezelf toegeven dat ik dat in nauwelijks een jaar tijd geworden ben! Ik ben in het afgelopen jaar vrouw geworden, of toch al goed op weg. Alles wat ik wil is nog meer vrouw te zijn. In de ervaren armen van Leo. Onder zijn warme handen. Met zijn prachtige lid diep in mij.'

Ik kon helaas niet verder lezen nu, maar ik beloofde mezelf iedere keer, als ik alleen en ongestoord kon zijn, op zolder te komen om verder te ontdekken wat mama allemaal beleefd had in haar jonge jaren. De vierde schoenendoos zat propvol kartonnen doosjes en mapjes vol foto's. Ik nam het bovenste doosje mee naar beneden om de foto's op mijn gemak te kunnen bekijken. Ik hou niet van porno, maar van naaktfoto's des te meer. Wel, hier kwam ik aan mijn trekken. In het doosje zaten in totaal vijfendertig kleurenfoto's van tante Klara. Op de achterkant van elke foto was een datum geschreven door papa (ik herkende zijn handschrift nog). Zo zag ik haar eindelijk tussen haar veertiende en haar twintigste, de tijd dat ze met papa was. Ze was niet op alle foto's helemaal bloot. Op de bovenste foto lag ze in een ligstoel in een tuin met alleen een groene short aan. Van een welving op haar borst was nog helemaal niets te zien en toch al die geprononceerde donkere tepeltjes, zichtbaar hard. De foto's zaten netjes chronologisch in het doosje. Ik kon haar ontwikkeling jaar na jaar volgens. Op de tweede foto had ze haar short in haar hand. Ze lag met gesloten benen op de ligstoel. Op de derde foto had ze haar short over haar gezicht gelegd en nu had ze haar benen een beetje geopend. De focus was op haar spleetje gericht, haar bovenlichaam en haar bedekte hoofd waren diffuus. Ik voelde me nat worden.

Van maand tot maand, van jaar tot jaar werden de foto's beter van kwaliteit. Een beter fototoestel, een meer ervaren fotograaf, een model dat zich gaandeweg gemakkelijker liet fotograferen ook. Ieder jaar had papa ook een close up foto genomen van haar borsten (nu ja, borstjes, hele kleine zelfs, eigenlijk waren het eerder foto's van zich ontwikkelende tepels en tepelhoven) en van haar muis, soms met heel licht vlassig dons erop, soms helemaal kaal. Op de laatste close up foto van haar kutje, toen moest ze twintig geweest zijn, was het licht behaard tussen haar benen met een gladde, kale venusheuvel die waarschijnlijk nooit behaard was geweest. Klara's kut leek helemaal op de mijne, haar borsten en haar tepels waren net als de mijne, haar hele lijf, haar gezicht - het leek wel alsof ik naar foto's van een tweelingzus van mij keek.

Alleen haar blik was anders en ook de trekken rond haar mond. Op elke foto keek ze heel serieus en tegelijkertijd ook onzeker, soms een beetje angstig, vond ik. Nooit lachte ze. Ze had veel dunnere lippen dan ik. keek altijd gegeneerd in de lens, wist zich blijkbaar geen houding te geven. Ze was allesbehalve een fotomodel. Het was duidelijk dat ze die fotosessies alleen duldde omdat haar broer dat wilde. Nergens een foto van hem. Misschien zaten die in een van de andere doosjes en mapjes, maar het was al laat, ik was moe en moest dringend naar bed. Morgen naar school! Ik vroeg me af wat ik het liefst deed - leren of seksen. Ik kon geen van beide meer missen. Maar ik wist nu al dat die kist op zolder me nog veel zou leren en me veel plezier zou opleveren. Ik ben altijd dol geweest op geheimen - om ze te ontdekken en om ze te ontrafelen.

Op school dacht ik daar allemaal niet aan. Ik kon me wonderwel concentreren en maakte een perfecte toets voor algebra. Toen ik de oprit opfietste, zag ik de grijze Mercedes van papa al van ver in het koude zonlicht blinken. Mijn hart bonsde. In welke bui zou hij zijn? Was ik klaar om me te laten nemen als hij dat wilde? Of zou hij daar tot vanavond mee wachten? Of had hij zich toch weer bedacht en me op mijn honger laten?

Hij stond al in de open deur op me te wachten, strekte zijn armen naar me uit, lachte breed en riep: 'Kom hier, lieve schat, kom naar papa, kleine meid! Ik heb iets voor jou; iets waar je al dagen op wachtte.' Ik vloog naar hem toe, recht in zijn sterke armen. Tongzoenen, knuffelen, zijn handen op mijn billen, eerst op en daarna onder mijn rokje, dan in mijn onderbroek. Vingers die tussen mijn billen langs mijn gaatje schoven en tegen tegen mijn spleetje halt hielden. Ik drukte me tegen hem aan terwijl onze tongen rond elkaar kronkelden. Tegen mijn onderbuik voelde ik zijn hitte en hoe hard hij al was.

Dit kon niet meer verkeerd gaan. Ik zou mijn benen zo ver uit elkaar leggen als op de tafel bij Frederik, ook zonder beugels moest dat lukken. Ik wilde bekeken worden. Genomen worden. Geneukt. Vol zaad gespoten. Door Evert. Door mijn lieve, lieve papa.