Rosalie Krijgt Een Beurt - 34

Verteld door Rosalie en Julia

“Lexie, wil jij onze glazen even vullen met water. En hier mag ook nog wat in.” Lexie stond op, nam de glazen mee waarna ik de kraan hoorde. De hand van Julia bleef lekker over mijn rug wrijven al had ik haar hand liever ergens anders gehad. Door haar wrijven wiegde ik zachtjes heen en weer. “Gaat het weer?” vroeg Kiki me bezorgd kijkend. “Ja, ik verslikte me. Kan gebeuren.” “En je had bijna een orgasme”, knikte ze nogal opgewonden. Ik voelde de warmte naar mijn wangen stijgen. “Ehum… ja…” Tijdens dat gedoe met Lexie was ik helemaal vergeten dat Kiki er ook nog zat. Ze had natuurlijk alles gezien. Ze zei zachtjes: “dat zag er erg geil uit”, waarna ze op haar onderlip beet. Lexie kwam aangelopen met de waterglazen en zette de mijne weer vol neer. “Niet meer zo gulzig drinken prinses”, zei ze lachend. Julia bracht haar hoofd bij mijn oor en ik week iets opzij om haar aan te kunnen kijken. Ik vroeg me af wat ze van plan was maar haar ogen stonden lief en afwachtend. “Wat is er?” mijn stem was zacht en hoog. “Ik ben trots op je lieverd.” Ik kon mijn oren niet geloven. Een golf van blijdschap ging door me heen. Ik was geslaagd voor haar test en ze was trots op me. “Omdat ik je test heb doorstaan?” “Nee, dat was niet mijn test. Dat was Lexie die aan het spelen was.” Ik keek Lexie aan die me met haar zwaaiende vingers glimlachend terug keek. Ik draaide mijn hoofd weer naar Julia. “W..w…waarom dan?” “Omdat je weer je grenzen hebt verlegd.” Ik snapte het niet en schudde mijn hoofd. “Je hebt Lexie je laten vingeren. Ik zag aan je dat je het spannend en eng vond maar ondanks dat heb je geen appels gezegd”, ze aaide me even over mijn arm en ik kreeg een kus op mijn voorhoofd. Ze was trots op me! Geen idee waarom ik dat zo belangrijk vond. Misschien omdat bijna nooit iemand dat tegen me zei.

“Ehum… zou ik misschien even van tafel mogen?” vroeg Kiki voorzichtig.
“Waarom?” Lexie keek haar streng aan waardoor Kiki een beetje ineen dook.
“Ik denk dat ze zich even wil excuseren of niet Kiki?” Julia liep naar Kiki toe.
“Ehum… ja?” ze werd los gemaakt en Julia liep met haar mee de gang op.
“Zo, die zit op de wc. Wil jij zo ook?” vroeg ze lief aan mij. “Nee hoor, dank je wel.”
“Prima.”
“Zeg, hoe weten we eigenlijk dat de regenboog nu niet met haar potje zilver bezig is?”
“Vertrouwen Lex, weet je wel. Elkaar vertrouwen heet dat. Bovendien heeft zij nog maar zes punten terwijl jullie allebei al tien punten hebben, dus ik denk dat zij niet zo snel iets zal doen wat niet mag”, ze gaf Lexie een schouderklopje en liep de keuken in.
Lexie ging onderuit gezakt op haar stoel zitten, ze schoof haar masker omhoog als een haarband. “Nee maar serieus Rosalie, waar twijfel je over meis?” ze keek me vriendelijk aan en leek oprecht geïnteresseerd. Ze had haar masker voor even afgezet als domina.
“Ik ehum….” Ik nam voorzichtig een slokje van mijn water.
“Of vind je het moeilijk om te zeggen met Julia erbij?” Ik keek even naar de keuken waar Julia bezig was met haar rug naar ons toe. Ze zette de afzuiger aan waardoor een monotoon gebrom de kamer vulde. Die zal ons waarschijnlijk niet meer kunnen horen, al wist ze mijn twijfels al. “Ik vind het lastig Lexie, ik ken dit soort relaties niet.” “Bedoel je een D/s relatie? Dat kent inderdaad niet iedereen. En de meeste mensen denken daarbij toch al gouw aan vijftig tinten grijs of krijgen het idee dat het alleen maar seksverslaafde zijn die zoiets doen.” “Nee, dat bedoel ik niet…” Kiki kwam hijgend terug op haar plaats. Lexie keek haar verbouwereerd aan. “Je bent toch niet klaargekomen hoop ik?” “Hè, oh nee! Nee, ik had moeite met mijn rok uitdoen en toen ik opstond en me omdraaide om door te trekken viel de wc rol naast de drukknop bijna in de wc!” ze staarde Lexie even aan. “Je ehum… uw masker zit anders…. Mevrouw…” “Dat klopt, ik heb hem even afgezet. Even pauze van het spel. We zijn gewoon aan het kletsen”, ze kreeg een knipoog van Lexie. “Oh, gezellig! Je hebt een leuke verjaardagskalender op de wc hangen!” “Dank je.” “Waar hadden jullie het over?” Ze keek mij vrolijk aan. “Ik vroeg Rosalie waarom ze twijfelde over haar D/s relatie met Julia. En toen zei ze dat ze zulke relaties niet kende. Maar wat voor relaties bedoel je Rosalie? Want je bent toch getrouwd geweest? Dat is ook een relatie. Of bedoel je een relatie met een vrouw misschien?”
“Ik bedoel het soort relatie waarin ik het middelpunt ben…” Ik schraapte mijn keel. Kiki keek me niet begrijpend aan. “Ik krijg zo veel aandacht van Julia, ze is zo lief voor me… dat ben ik gewoon niet gewend. Ik vraag me af of dat hoort bij bdsm. Ze wil zelfs met me op vakantie omdat ik graag stress en piekervrij op vakantie zou willen gaan. Is dat normaal? Ik bedoel doet een domina dat?” ik keek naar Lexie. Ik voelde me onzeker en ongemakkelijk maar mijn vriendinnen hoefde ik dit niet te vragen. Die dachten, op Paula na, nog altijd dat bdsm inderdaad net als vijftig tinten grijs was en misschien vonden zij het ook wel raar dat ik een vrouw als domina had. Lexie was een ervaren domina dus die leek mij dat wel te kunnen vertellen. Bovendien wilde ik stiekem weten of Julia misschien toch niet meer gevoelens voor mij had. Gewoon voor de zekerheid. “Ah jij zit nog bij die twijfels!” ze glimlachte vriendelijk naar me. “Kijk Rosalie, niet iedereen begrijpt een D/s relatie. Er zijn ook verschillende soorten relaties, van mensen die getrouwd zijn of een vierentwintig uurs tot één keer in de zoveel maanden een sessie…”
“Ja, dat heeft ze uitgelegd.”
“Dan zul je misschien ook wel begrijpen dat hoe meer tijd je met elkaar spendeert, hoe intiemer de relatie wordt. Dit gaat vanzelf, zelfs als je je niet perse tot elkaar aangetrokken voelt.”
“In het contract staat dat we niet verliefd op elkaar mogen worden, dan wordt het contract verbroken.”
“Nou val jij toch op mannen maar hoezo dan?” vroeg Kiki me licht sceptisch.
“Ze wil zo´n soort relatie niet volgens mij.” Lexie dacht na en klakte met haar tong.
“Oké, nou ja. Ze kan niet verwachten, van jullie beide trouwens, dat je zo’n D/s relatie alleen met je hoofd beleefd en je hart erbuiten kan laten. Maar ik snap het wel dat ze dat aangeeft, dat is alleen maar goed. Alleen wel een eis die niet tegen te houden is vrees ik. Niemand kan er wat aan doen als je verliefd op iemand wordt. Het is wel goed van haar dat zij dan aangeeft dat ze niet zo’n relatie wil zodat jij weet dat je dat niet van haar hoeft te verwachten”, ze nam een slok van haar water. Ik dacht na over wat Lexie zei, dat je niet je hart erbuiten kon laten. Julia had al gezegd dat we van elkaar konden houden zonder verdere bedoelingen. Met Vincent was ik nooit zo intiem geweest. Was dat misschien waarom ik soms dacht dat ik verliefd was op haar, omdat we gewoon zo intiem waren samen?

“Elke dom of domina werkt weer anders en ook de doelen voor de sub zijn anders. Voor Kiki zou ik haar als doel leren dat pijn ook fijn kan zijn en niet alleen voor haar negatieve gevoelens gebruikt hoeft te worden. Daarnaast zou ik haar helpen, door handvaten te geven om met haar gevoelens om te gaan als ze weer de neiging zou hebben om zichzelf te willen beschadigingen.” Ik keek naar Kiki die met een serieus gezicht knikte. Lexie ging verder: “ik hoorde van Julia dat jij heel veel piekert, snel emotioneel bent, wat onzeker over jezelf en je schuldig voelt over hoe je leven is gelopen. Daar wil ze je mee helpen. Je in coachen, begeleiden met een beetje dominantie maar ook met liefde en aandacht. Er zijn veel verschillende soorten spellen bij bdsm. Jij schijnt gevoelig te zijn dus pijnigen brengt jou alleen maar gepieker en onrust. Ze zal dus met jou een meer sensueel bdsm spel doen. Een goede dom of domina zal namelijk altijd de mens blijven zien en niet alleen iemand zien als de sub. Ze is dus oprecht in je geïnteresseerd hoe het met je gaat, waar je over piekert en wat je bezig houdt. Juist zodat ze je kan helpen. Hoe meer jij aangeeft waar je behoefte aan hebt of hoe het met je gaat, hoe beter zij je kan helpen. Dus als jij hebt gezegd dat je graag op vakantie wilt maar dat je dat altijd zoveel gepieker en gestress oplevert, dan ziet zij dat als iets waar ze je mee kan helpen en je bij wilt ondersteunen. Een bdsm sessie hoeft niet altijd in een donkere kelder met allerlei eng uitziende materialen te gebeuren.”
Het was fijn dat Lexie me antwoorden kon en wilde geven.
“Maar is dat normaal?” floepte ik eruit.
“Wat is normaal Rosalie? Ik liep net in mijn ondergoed over straat, is dat normaal? De een zou zeggen van niet, ik zeg van wel want het is toch niet veel anders dan een bikini? Is het normaal dat Kiki en ik pijn nodig hebben om goed te kunnen functioneren? Misschien voor iemand die niet van pijn houdt of er niet tegen kan zoals jij, niet nee. Maar voor Kiki en mij, wij kennen niet anders dan dat het ons helpt. Of twijfel jij misschien meer of je het wel normaal vind om gedomineerd en gestuurd te worden?”
“Nee…misschien soms, maar meestal niet…”
Ze boog zich wat meer over tafel naar me toe. Ik zag dat Kiki ook nieuwsgierig meeluisterde.
“Twijfel je misschien aan Julia zelf?”
“Nee!” ik keek even van Lexie naar Kiki en weer terug. Lexie keek me liefdevol aan.
“Ben je blij als ze bij je is?”
“Ja.”
“Vind je het prettig als ze je helpt?”
“Jawel.”
“Vind je het fijn als ze vraagt hoe het met je gaat of met je kletst?”
“Ja, dat vind ik erg gezellig.”
“Hebben jullie plezier samen?”
“Ja,. Ehum… ik heb nog nooit zoveel gelachen en ontspanning gehad sinds ik haar ken”, ik voelde mijn wangen warm worden terwijl ik Lexie aan keek.
“Heb je het idee dat zij op deze vragen nee zou beantwoorden als ik ze omdraai?”
Ik dacht even na. Naar mijn idee was ze wel blij als ze hier was. Ze liet nooit merken van niet, ze was altijd op tijd en had nog geen dag gemist. Ze zei dat ze mij ook nodig had. Misschien het gevoel van behulpzaam zijn of het nodig zijn voor ander. Was zij dan niet eigenlijk degene die mij diende in plaats van andersom? Of misschien gaf ik haar ook een goed gevoel, zou dat kunnen? Ik mocht haar altijd bellen en op de app reageerde ze bijna altijd direct terug. Zelfs als ze bij de tandarts zat. Als ze niet zou vinden dat we plezier hadden dan had ze al niet weer nieuwe plannen bedacht. Dus dan was het antwoord duidelijk.
“Nee.”
“Nou, wat is er dan op tegen?”
“Dat het haar tijd kost, dat ik haar kostbare tijd krijg. Net wat je zei, ze besteed het niet aan iedereen. Daar voel ik me dan schuldig over.”
“Maar dat is dan toch aan haar om te beslissen?” zei Kiki meelevend. “Als zij het niet zou willen of kunnen dan zou ze dat toch niet doen of wel?”
“Nee, ik weet het niet….denk het niet…”
“Een dominant heeft de sub nodig en de sub heeft de dominant nodig. Dus zij wordt er ook gelukkig van om jou te kunnen helpen”, zei Lexie geduldig.
“Ja, dat zei ze al.”
“Maar dat geloofde je niet?”
“Jawel…”
“Ik hoor een maar.”
Ik zuchtte: “ik vraag me soms af of dat ook voor anderen geldt. Ik weet dat zij dingen anders doet…”
“Klopt. Ze doet niet aan collars, niet zo snel aan pijn geven, heeft af en toe een enkele klant voor even die ze helpt, wil zelf niet bevredigd worden en is vaak creatief met de manier waarop ze de sub begeleid. Dat doet inderdaad niet elke dom of domina. Maar ze houdt zich wel aan de regels van de bdsm, ze kent je grenzen omdat jullie dat op papier hebben gezet en respecteert die. Je zult misschien wel meer grenzen tegen komen die je nu niet weet en ook die zal ze respecteren. Ze werkt gewoon met een stopwoord, ze vraagt als het goed is niet om wachtwoorden en pincodes, ze isoleert je niet van de rest van de wereld, ze werkt met een contract zodat jullie beide weten wat er verwacht wordt, ze zorgt dat het goed met je gaat als jullie klaar zijn, dat zijn dingen die ik ook zo zou doen hoor.”
“Dus zo anders is ze niet?”
“Dat zeg ik niet! Ik ben namelijk nog nooit naar zo’n diner geweest omdat een prinses etiquette moest leren. By the way Kiki, ik kan wel koken maar niet zo hoor.” Lachte ze. Kiki keek haar vrolijk aan. “We hebben dit plan samen bedacht maar het was haar idee om ons zo om te kleden hoor. Dan hadden we ook allebei even wat tijd met jullie alleen. We hebben de etiquette regels doorgenomen en waar ik echt dacht van, dit kan toch nooit met bdsm gecombineerd worden zag zij alleen maar mogelijkheden. Regel…. Weet ik veel, handen boven tafel. Ik zei vastbinden aan tafel, desnoods met een speciale tafel met ringen. Dan kunnen ze niet meer eten was haar argument. Dus voor ik het wist had ze die kettingen bedacht met die boeien zo wat ze tevens als pannenonderzetter gaat gebruiken. Die tronen heeft ze speciaal laten maken, terwijl ik me ontfermde over de straffen en het regelen en ophalen van de jurken en stoelen. Terwijl de meeste doms en domina’s niet verder komen dan een zweep, wat boeien en wat standaard toestellen. Dus ja, Rosalie. Zij werkt inderdaad net iets anders. Toch wordt er in elke goede D/s relatie liefde en aandacht gegeven, geholpen en gecoacht zelfs als dit niet seksueel is. Ze houdt zich ook aan de regels. En nee, niet iedereen zal het normaal vinden. Maar is dat erg? Ik zou zeggen geniet er gewoon van.” Ze gaf me een knipoog. Haar uitleg had me wel enigszins gerustgesteld. Misschien was het feit dat Julia met me mee op vakantie zou gaan wel inderdaad net als dit diner. Niet elke dom of domina zou dat doen maar als ik had mogen kiezen tussen Julia mee op vakantie of bijvoorbeeld iemand die me vast bond aan weet ik veel wat en me zou slaan, dan koos ik absoluut voor Julia.

Julia kwam naar ons toegelopen “Al weer trek dames?” vroeg ze ons een voor een aankijkend.
“Ik lust wel weer wat!” klonk Lexie enthousiast. “Is er nog wijn trouwens?”
“Je krijgt zo wijn, bij het hoofdgerecht. Wil je even helpen?” “Tuurlijk, lead the way!” Lexie sprong op en ze liepen samen naar de keuken. “Ik vind dat jullie een hele bijzondere relatie hebben, jij en Julia. Ik hoop dat ook te krijgen. Maar ben je soms bang dat je verliefd wordt op Julia?” vroeg Kiki me zachtjes. Ik wilde net antwoorden toen de dames alweer terug kwamen met allebei twee kommetjes soep in hun handen. Ik glimlachte ongemakkelijk naar Kiki. “Nee hoor Kiki, daar ben ik niet bang voor. Ik val op mannen.” “Ja, ja”, zei ze bedenkelijk. “Waar zijn we bang voor?” vroeg Lexie die samen met Julia bij de tafel stond en de kommetjes op hun plek zette. Ik wist even niet zo goed wat ik moest zeggen en keek Kiki met een hopeloos gevoel aan. “Of ze niet toevallig bi is”, zei Kiki stellig tegen Lexie. “Oh, nou ja dat zou toch ook niet erg zijn? Julia is bi. Kiki en ik zijn allebei lesbisch. Al heb ik het wel eens met mannen gedaan, gewoon voor de lol.” “Oké…” bedankt voor deze informatie – dacht ik. “Ik ben niet bi, ik ben panseksueel.”
“Koekenpan, steelpan, braadpan, frituurpan….ze heeft ze allemaal een keer gehad.” Julia keek kwaad naar Lexie die haar keel ongemakkelijk schraapte. “Het was maar een grapje Juul.” “Heel leuk”, bromde ze terug.
“Hebben jullie wel eens gedate of wat gehad met elkaar?” vroeg ik voorzichtig.
“Nee.”
“Ik was niet goed genoeg als mens.”
“Lexie is mij soms te druk en te irritant.”
“Dat bedoel ik. Maar dat is wederzijds, ik vind Julia soms te stug en te bijdehand”, ze keken elkaar aan en lachten. Hierdoor wist ik eigenlijk niet of ze het nou meende of dat ze toch wat gehad hadden samen.

De stoelen van mij en Kiki werden weer aangeschoven en we werden weer met onze romp vastgebonden. Kiki werd weer in haar boeien geholpen door Lexie. Julia keek ondertussen mij aan met een glimlach. “Hoe gaat het?” vroeg ze me lief. “Goed hoor, beetje trek.” “Beetje maar?” nog voor dat ik kon antwoorden rommelde mijn buik iets. Alle ogen waren direct op mij gericht. “Ik hoop dat je genoeg hebt gemaakt Juul”, lachte Lexie. “Vast wel”, antwoorde ze. Ze nam de lege wijnglazen mee en de fles en liep weer de keuken in met Lexie achter haar aan. Ze kwamen weer direct terug en twee schalen met stokbrood en een schaaltje met kruidenboter werd op de staven van de kettingen in het midden van tafel gezet. “Jij had nog straf tegoed prinsesje”, zei Julia tegen me met een grijns. Straf? Ik dacht dat die test mijn straf was geweest. Ik voelde gelijk weer spanning opkomen. Mijn hart liet weer iets van zich horen. Wat voor straf zou ik krijgen? Ze haalde de kettinkjes los van de grote ketting op tafel. “Armen langs je lichaam.” Met enige tegenzin gehoorzaamde ik, ik had al in de gaten waar dit naar toe ging. Ze hurkte en maakte de kettinkjes vast aan de bovenste ringen van de stoelpoten. “Lexie, jij had ook nog straf. Doe je masker maar helemaal af.” Lexie gaf haar het zwarte oogmasker die Julia omruilde voor eentje die helemaal dicht was. Lexie deed hem weer op alsof het een haarband was. Uit de krat haalde Julia een grote slab en gaf die ook aan Lexie met een kleine kinderlepel. Daarna kwam ze weer op haar stoel naast me zitten. Lexie vouwde de slab open en deed hem bij haarzelf om. “Wat staat daar nou?” vroeg Kiki met haar ogen half dichtgeknepen. Lexie ging recht zitten zodat ze het kon lezen: “Netjes eten is net als klaarkomen, het is niet moeilijk maar het lukt niet altijd iedereen.” “Mooi hè!” grijnsde Lexie. Kiki hield haar hand voor haar mond en lachte.

“Voor jullie een veganistisch lente-ui soepje. Stokbrood en zelfgemaakte kruidenboter.”
“Het ruikt heerlijk!” Kiki keek Julia dankbaar aan.
“Ja…”, zei ik ietwat kribbig. Het rook ook heerlijk alleen kon ik het niet eten met mijn handen langs mijn zij.
“Nou, wie wil er een broodje kruidenboter?” Lexie maakte aanstalten om te smeren. “Niet allemaal tegelijk graag!” riep ze toen we niet reageerde. We kregen allemaal een gesmeerd broodje van haar, die Julia voor mij aanpakte en op het schoteltje naast mijn kommetje soep legde. “Lexie, masker.” Lexie deed haar masker op. Het was een beetje raar dat niemand iets van smakelijk eten zei en ook geen proost. Kiki keek even twijfelend naar mij. “Ga maar lekker eten hoor”, zei ik tegen haar. “Komt goed hoor Kiki, ik laat Rosalie heus niet verhongeren”, grijnsde Julia breed naast me naar Kiki. Lexie was ondertussen blind haar soep aan het eten. De lepel belande eerst een paar keer naast haar kommetje en ook het recht houden ervan was nog een dingetje voor haar. Het tafelkleed werd vies en er zou ongetwijfeld ook wat op de slab terechtkomen. “Hoe is de soep Lex?” vroeg Julia plagerig. “Die twee hapjes waren heerlijk chef!” Kiki grinnikte. Julia hield mij een kinderlepeltje soep voor met haar hand eronder. “Mondje open…” Ik keek haar beledigd aan maar ze grijnsde zelf genoegend met een fonkeling in haar ogen. “Jij bent echt erg, wist je dat.” “En toch kun je niet zonder me, nou mondje open…”, langzaam opende ik mijn mond en werd ik gevoerd door haar. De soep was inderdaad erg lekker. Mijn maag verwelkomde de warme vloeistof door zachtjes te knorren. Ze nam een hap van haar eigen soep en dan kreeg ik weer een hap. Dit deed ze een paar happen. Hoewel ik me net een klein kind voelde zo, was ik blij dat de straf eigenlijk nog wel mee viel. Ik hoefde niks te doen wat ik niet zou durven of om een grens te verleggen. De straffen waren Lexie haar idee geweest, dus eigenlijk mocht ik haar dankbaar zijn.

Mijn voerder hield het broodje kruidenboter voor me en ik beet het af. Ze speelde met me en trok het broodje een beetje terug. Mijn neus kwam tegen de boter aan. “Oh, laat mij maar.” “Wat, wat gebeurd er?” vroeg Lexie om zich heen kijkend maar niks ziend. “Er is er eentje met haar neus in de boter gevallen.” grijnsde Julia. Ze draaide mijn hoofd naar zich toe en kwam naar me toe gebogen. Een kus op mijn neus, haar natte tong over het plekje waar de boter zat en gegiechel uit mijn mond. We keken elkaar aan, ze was heel dichtbij en ik voelde haar warme adem over mijn gezicht. Tintelingen gingen door mijn lijf. Ze rook naar ui. “Je stinkt”, zei ik koeltjes. “Dank voor je eerlijkheid.” Haar donkergroene ogen keken me tevreden aan. Ze ging weer recht zitten en at haar eigen broodje.
“En Kiki, nog mooie modecreaties gemaakt of opdrachten gehad?” vroeg ik haar ter afleiding omdat ik bang was, dat als ik nog langer naar Julia zou kijken ik ter plekke een orgasme zou krijgen. Waar ik dan geen toestemming voor zou hebben.
Kiki schudde haar hoofd. “Nee helaas, ik krijg niet zoveel opdrachten hoor. Meestal maak ik voor mezelf kleding.”
“Maar laat je mensen wel duidelijk weten dat jij zo goed kan naaien?” Lexie had haar hoofd richting Kiki gedraaid zonder haar aan te kunnen kijken. Ik keek naar beide terwijl een lepeltje naar mijn mond gebracht werd.
“Nee, ik weet ook niet zo goed of ik dat wel wil. Straks krijg ik allemaal mensen die van die hoge verwachtingen hebben en zo”, ze nam een hapje van haar soep en slurpte.
“Twee strafpunten”, zei Julia met een grijns. Kiki keek betrapt.
“Hoge verwachtingen? Jouw jurken zijn al heel hoog qua verwachting. Mondje open prinses…”
“Dat is lief van je Julia…”
“Ik ben het helemaal met Julia eens Kiki. Maar ik snap wel dat je ook nog tijd over wilt houden om voor jezelf kleding te maken.”
“Ja, dat is het ook inderdaad Rosalie.”
“Kiki, zou je het anders leuk vinden om een mooie jurk voor deze prinses hier te maken voor het gala op school?”
“Oh, ja dat wil ik wel hoor!” Kiki keek me verheugd aan.
“Binnenkort is haar agenda een week van mij, zullen we dan wat inplannen?”
“Ja, dat is goed. Vind jij dat ook goed Rosalie?”
“Ik vind het prima Kiki. Lijkt me gezellig.”
“Dan kan je Gina ook vasthouden!” zei ze met een fonkeling in haar ogen.
“Wie is Gina?” vroeg Lexie. Haar slab had al wat vlekken van de soep.
“Mijn slang!” Julia grijnsde ondeugend naar me toen ze mijn gezicht zag. “Jij wist dat of niet?” ze knikte en hield me weer een lepel soep voor. “Wacht maar ik pak je terug maandag met die toets die je nog van me tegoed hebt.” Vinnig nam ik de lepel in mijn mond waarna ze hem losliet en ik hem in mijn mond moest houden.
“Je prinsesje is lekker brutaal”, mompelde Lexie.
“Lexie, als jij nou eens nog een broodje voor ons smeert”, stelde Julia met enige dwang in haar toon voor. Aan de mond van Lexie te zien vond ze het kinderachtig voorstel. “Maar natuurlijk, met alle plezier!” haar toon was echter nogal gespeelde liefde. Julia haalde de lepel weer uit mijn mond nadat ze zelf weer van haar soep gegeten had.
“Wat voor toets ga je Julia geven dan?” vroeg Kiki me. Ik was afgeleid doordat ik naar Lexie keek, haar vingers zaten in de boter en haar andere hand was onhandig aan het zoeken naar de schaal broodjes. “Lexie, niet met het eten spelen joh.” Julia klonk net als een strenge moeder.
“Daar lik ik mijn vingers bij af”, ze stak haar vingers in haar mond en zoog er aan. Bewoog haar hoofd en lippen alsof ze iets heel anders aan het aflikken was. Ze vormde haar vingers tot een V en stak haar tong er bewegend tussen.
“Zes strafpunten voor jou, lekker bezig. Ga je handen maar eerst wassen.”
“Prima, Rosalie jouw hond is niet toevallig een blind geleide hond hè?”
“Nee, sorry…”, ik moest me inhouden om het niet uit te proesten. Ook Kiki was zichtbaar geamuseerd.
“Zul je altijd zien…”, bromde ze. Ze stond op en liep op de tast naar de keuken.
“Als dat maar goed gaat…”, hoorde ik Kiki zachtjes zeggen. Julia liep er snel heen. Lexie was een beetje schuin gelopen en knalde bijna tegen de glazen schuifdeur aan. “Andere kant op jij.” Julia begeleide Lexie naar de wasbak. Toen ze haar handen had gewassen werd ze weer met een hand van Julia op haar schouder naar haar stoel aan de tafel begeleid. “Je zou het niet slecht doen als begeleide hondje Juul.”
“Ik zou niet lang leven.”
“Nou, waarom niet?!” vroeg ik geschrokken van haar uitspraak. Ze nam weer naast me plaats. “Omdat ik bijt”, ze kneep ineens met haar hand één keer in mijn bovenbeen. “Ga weg jij!” gilde ik. Ze lachte boosaardig. “Ik vraag me soms echt af waarom ik dit toelaat”, zei ik snibbig. “Simpel, je wordt geil van mij”, ze knipoogde. Ik probeerde haar boos aan te kijken maar ik wist dat ze gelijk had.

“Nou, laat ik het brood maar smeren dan”, zei ze met een zucht.
“Nee, ik kan het heus wel.”
“Prima, hier is de boter. Hand op. Alsjeblieft.” Julia had het schaaltje met boter aan Lexie gegeven.
“Hartelijk dank”, onhandig begon Lexie te smeren en deelde ze daarna uit. Julia voerde me weer en aan haar ogen te zien vond ze het veel te leuk. Misschien genoot zij nu wel meer dan ik maar dat gunde ik haar ook wel. Het was immers mijn straf. Ze hield me het waterglas voor wat ik wel fijn vond want ik had enorme dorst gekregen.
“Rosalie?”
“Hm?”
“Kiki vroeg wat voor toets je mij gaat geven”, ze zette het waterglas weer terug op de tafel.
“Oh… Oh sorry Kiki. Ik was even afgeleid. Ehum… toets… Ja, nou Julia daagde me uit in de klas dat ze voor elke schriftelijk toets die ik haar zou geven een tien zou kunnen halen. Als ze het niet haalt mag ze de klas trakteren. Haalt ze het wel dan mag zij een keertje lesgeven.”
“Leuk!” Kiki had haar soep op en mijn kommetje was bijna leeg.
“Dus je gaat haar een makkelijke toets geven?”
“Waarom?”
“Niet? Lijkt het je niet leuk als zij een keertje lesgeeft?”
“Ik pieker er niet over!”
“Ah, dat is heel goed van je Rosalie. Vooral niet piekeren jij!” Lexie had haar hoofd richting mijn stem gedraaid en grijnsde iets. Haar soep was ook al op, al vroeg ik me af hoeveel ze er van binnen had gekregen. Ik keerde me weer tot Kiki.
“Ik laat Julia niet zomaar winnen. Als zij beweerd zo slim te zijn mag ze dat gaan bewijzen ook.”
“Jij was een arts toch Julia?”
“Dat klopt Kiki.”
“Wel een hele jonge arts of heb ik dat verkeerd?”
“Nee, dat heb je goed. De meeste artsen zijn ouder. Ik leer nogal snel.”
“Ah, een fotografisch geheugen? Dat had mijn buurmeisje ook! Die hoefde nooit lang te leren voor een toets. Daar was ik wel eens jaloers op, die haalde altijd goede cijfers zonder moeite te hoeven doen. Ehum… mag ik nog een broodje pakken?”
“Ga je gang, daarvoor staat het”, zei Julia. Mijn soep was ook net op en ze hield me het laatste beetje op het lepeltje voor.
“Ik heb altijd geleerd, wat op tafel staat mag je pakken”, zei ik tegen Kiki.
“Dat is een goede!” Lexie grijnsde.
“Nee Lex, jij gaat nu niet op de tafel staan”, waarschuwde Julia. Kiki begon te lachen.
“Jullie zijn echt een komisch duo met z’n tweeën.”
“Te boeken voor al uw feestjes en partijen!” sprak Lexie bekakt.

Mijn straf en die van Lexie waren weer voorbij. Mijn armen werden bevrijd en Lexie bekeek de schade op haar slab. Samen met Kiki telde ze de vlekken. Julia was ondertussen de kommetjes terug aan het brengen. Ze was gelijk weer aan het koken gegaan wat ik wel jammer vond. Zij stond al het werk te doen om het ons naar onze zin te maken. Ze kwam naar ons toe gelopen en ging naast me zitten. “Lukt het?” vroeg ik haar lief.
“Hmhm.”
“Ik hoorde dat jullie op vakantie gaan!” Lexie keek Julia met een glimlach aan.
“Als Rosalie dat wil dan doen we dat inderdaad.”
“En waar gaat de reis heen?” ze keek van Julia naar mij.
“Oh, ben je wel eens op Kos geweest?” Kiki keek me vrolijk aan.
“Nee, is het mooi daar?”
“Oh, ja prachtig! En lekker warm.”
“Het verste wat ik ooit in het buitenland ben geweest is Frankrijk. Vincent en ik hadden een huisje geboekt samen met vrienden en we hadden bijna elke dag wel regen. We hebben niet één keer lekker ’s avonds buiten kunnen zitten…”
“Ah, dat is jammer. Zonde ook.” Kiki keek me sneu aan.
“Ja, je hebt niet echt garantie met het weer hè”, zei ik schouderophalend.
“Ben jij wel eens op Kos geweest Julia?”
“Nee Kiki. Maar aan je enthousiasme te zien is het dus aan te raden?”
“Ja, heel mooi eiland!”
“Waar zou je heen willen Rosalie?” vroeg Lexie me vriendelijk.
“Oh, ik weet niet….”
“Waar zou je niet heen willen?” vroeg ze vervolgens.
“Ehum… Ik hoef niet zo nodig naar hele verre landen…”
“Waarschijnlijk moet je afwachten wat Julia voor je uitzoekt…toch?” Kiki had een glinstering in haar ogen en keek ondeugend.
“Nee hoor Kiki, ik laat Rosalie beslissen. Ik ga haar niet ergens mee naar toe nemen waar ze niet heen wil. Het is de bedoeling dat het een ontspannen vakantie is, geen moetje. Ik kan uiteraard wel met haar meedenken en haar twijfels over een bepaalde bestemming helpen om te zetten in zin in de bestemming.”
“Dat is lief van je Julia”, zei ik en pakte haar hand even. Ze keek me aan en glimlachte.
“Maar waarom is de vakantie dan juist zo stressvol voor jou? Ik bedoel iedereen ervaart wel stress voor de vakantie alleen dat je nu je domina mee vraagt dat is ehum….”
“Ongebruikelijk?” knikte ik zachtjes naar Lexie. Ik dacht al dat ik iets aparts vroeg aan een domina.
“Nee, dat bedoelde ik niet… Het duid eerder aan dat je niet op vakantie durft. Hoe kan dat? Of stel ik dan een te persoonlijke vraag?”
“Nee hoor… ehum… als ik zoveel stress heb ga ik piekeren… en dan slaap ik slecht en zo… dan vergeet ik dingen en nou ja, ik was het een en ander vergeten die vakantie naar Frankrijk.”
“Dat gebeurd toch iedereen wel eens? Het meeste kan je gewoon kopen dan toch? Ik heb een rondreis gedaan in Europa in mijn busje met alleen mijn gitaar, matras en een paar flesjes water. De rest heb ik gekocht of gekregen, het is echt verrassend hoe behulpzaam mensen kunnen zijn.”
“Cool, heb jij een hele rondreis gemaakt?” Kiki was gelijk enthousiast.
“Ja, was echt superleuk! In het buitenland wat munches bezocht en zo. Nieuwe vrienden gemaakt…”
Kiki zat met veel bewondering naar Lexie te luisteren. Dit leek mij een uitgelezen kans om wat meer van Julia te weten te komen. “En waar ben jij allemaal al op vakantie geweest?” vroeg ik haar.
“Ik ben een keer naar zo’n vakantiepark geweest met Emma, Tyler en Kasper. Verder niet.” Ik keek haar onderzoekend aan. Ik had haar juist heel reislustig voorgesteld en dan in de meest luxe hotels of resorts omdat ze zo rijk was. Hoe kon zij nou nog nooit in het buitenland geweest zijn? “Dus niet in het buitenland ergens?”
“Nee, ik ben nog nooit op vakantie in het buitenland geweest.” Haar stem klonk rustig en ze nam een slokje van haar water. Ze keek me met haar donkergroene ogen tevreden aan.
“En ben jij nog ergens anders dan Kos geweest Kiki?” ze had haar hoofd omgedraaid richting Kiki. “Ja, ik ben in Boedapest geweest en een keer in Londen. Ook erg mooi. Oh en in Schotland, ik ging daar heen voor de Harry Potter bezienswaardigheden.”
“Oh jij ook al?! Ik ben daar ook geweest! Ik heb er toen zo’n toverstok gekocht en die komt soms nog wel eens van pas als je begrijpt wat ik bedoel.” Lexie trok haar ooglid onder haar oog iets naar beneden en lachte naar Kiki. Ze begonnen druk te praten over Harry Potter en hun ervaringen in Schotland. Ik keek naar Julia die naar haar waterglas staarde.
“Julia?”
“Hm? Wat is er?”
“Gaat het?” misschien had ik haar pijnlijke herinneringen weer op laten komen. Ik had mijn hand op haar rug gelegd.
“Ik dacht aan die vakantie met Tyler en Kasper op het vakantiepark”, ze glimlachte.
“Was dat leuk?”
“Hmhm. Aan het eind van onze vakantie was Kasper een baan aangeboden als medewerker in het animatieteam. Tyler was enorm verbrand, Emma leerde zwemmen van hem en ik kwam toen Nadia in de supermarkt tegen.”
“Klinkt inderdaad als een leuke vakantie…”, ze knikte en stond op. Ze liep naar de keuken en ging met wat pannen aan de slag. Kiki en Lexie waren druk aan het praten maar ik had het niet gevolgd. Julia deed ondertussen water in een pan en zette hem op het fornuis. Daarna kwam ze weer terug gelopen en naast me zitten. Ik voelde dat mijn blaas aangaf dat hij vol zat.
“Zou ik misschien even naar de wc mogen?”
“We willen je best even excuseren hoor prinses”, ze grijnsde en maakte me los. Ze tilde mijn rok van achteren bij elkaar en bracht dat naar voren zodat ik het vast kon houden. Vervolgens liep ze mee en hield de kamerdeur voor me open en daarna de wc deur. “Laat maar weten als je hulp nodig hebt. Ik blijf in de buurt.” “Ik kan heus wel alleen naar de wc hoor”, ik had gelijk spijt dat ik dat zo bits gezegd had. “Ik bedoel dank voor je aanbod”, ze knikte en ik deed de wc deur dicht.

Ik bleef wachten in de woonkamer net naast de open deur zodat ik eventueel Rosalie kon horen als ze hulp nodig had. Ik vond het niet netjes om naast de wc te wachten, dat was privé wat ze daarin deed. Kiki en Lexie waren aan het praten over Harry Potter, ik had er wel eens van gehoord maar nooit de boeken gelezen. Het brood stond nog op tafel en Lexie deed zich er tegoed aan. Als ze zo meteen haar bord niet leeg zou eten zou ze weer strafpunten krijgen. Ik grijnsde bij dat idee, Lexie was eigenlijk geen switch. Of te wel iemand die zowel zich in de sub als in de dominante rol verplaatste. Maar ze speelde toch netjes mee.

Ik had het idee dat Rosalie niet alles had verteld over die vakantie. Iets vergeten kon de beste overkomen, mij niet want ik vergat niks maar ik was daardoor ook niet de beste persoon. Als mijn vermoedens juist waren, was het vergeten van dingen an sich niet de angst van Rosalie. Maar meer hoe daar op gereageerd was. En de dader daarvan zou waarschijnlijk makkelijk aan te wijzen zijn. Het liefst had ik die ex van haar opgespoord, hem meegesleurd, hem op zijn knieën gesmeten en hem zijn excuses voor alles laten aanbieden. Voor hem wilde ik best een uitzondering maken om mijn zweep weer te gebruiken. Maar je kon zelfs als heks niet al je wensen in vervulling laten gaan.

“Julia?” haar stem was zachtjes. Ik deed de woonkamer deur dicht en ging op de gang naast de wc deur staan. “Julia?” “Ik ben er Rosalie, wat is er? Heb je hulp nodig?”
“Ehum… nee…”
“Wat is er dan?”
Het bleef stil. Ik luisterde aandachtig maar verdere geluiden aan de andere kant van de deur bleven uit. “Rosalie wat is er?” ik leunde met mijn rug tegen de muur.
“Niks… ik wilde ehum….”, ze leek te twijfelen. Haar stem trilde iets.
“Wilde je weten of ik er nog wel was?”
“Ja…” Er klonk wat spijt in haar stem. Ik wist niet zo goed wat ik daarop moest zeggen. Het was lief dat ze me miste maar ze moest niet afhankelijk van me gaan worden. Dat zou verkeerd zijn, ze was zo’n sterke vrouw.
“Lexie en ik hebben gepraat. Ze is eigenlijk heel aardig”, haar stem klonk een beetje hol achter de deur vandaan.
“Dat is mooi.”
“Ja, ze zei dat in een D/s relatie je nooit je hart erbuiten kan houden.”
“Dat klopt.” Ze was weer even stil. Ik hoorde dat de wc doorgetrokken werd en dat ze handen ging wassen. Ze nam er dit keer wat meer tijd voor. De kraan werd weer dichtgedraaid en al snel werd de deur voorzichtig open gedaan. Twee helderblauwe ogen keken me een beetje beschaamd aan. “Lexie is een lieve meid hoor”, bevestigde ik haar.
Ze knikte en leunde met haar zij tegen de wc deur aan. Ik pakte haar arm en hield haar bij haar pols vast zoals we dat vaker deden. Bij Tyler was het een buiging naar elkaar, dat we elkaar vertrouwde. Bij haar was het elkaars pols vasthouden geworden. Een geruststelling dat we niet bang voor elkaar hoefde te zijn.
“Was hij erg boos Rosalie?” ze keek me even aarzelend aan.
“Ja…hij was behoorlijk nijdig. Het was dat Paula er op een gegeven moment wat van zei dat zijn humeur niet te pruimen was.”
“Ik ben Vincent niet.”
“Nee, dat weet ik”, een kleine glimlach verscheen op haar mooie lieve gezicht.
“Ik wordt niet boos om dat soort kleinigheden. Dat zou niet eerlijk zijn naar jou toe en alleen maar verspilde energie zijn.”
“Sorry….”, ik hield niet van dat woord maar ik wilde haar duidelijk zichtbare gepieker niet erger maken.
“Waarvoor?”
“Dat ik zoveel twijfels heb”, ze zuchtte.
“Heb je dat met Lexie besproken?”
“Ja, is dat erg?”
“Nee Rosalie, dat is niet erg. En dat je twijfels hebt is heel normaal. Het is fijn dat je dat durfde te bespreken met haar.”
“Ik ben gewoon een beetje bang”, ze wuifde haar opmerking weg alsof het niks was.
“Waar ben je bang voor?”
“Je zei dat die stofjes tijdens het spelen me verliefd kunnen laten voelen op je.”
“Dat klopt.” Ze knikte en keek bedenkelijk.
“Rosalie, zeg nou gewoon eens wat je wilt zeggen”, ik zei het expres wat strenger.
“Ik val op mannen”, zei ze stellig.
“Dat weet ik” maar het zo vaak herhalen maakt het er niet geloofwaardiger op – dacht ik.
“Ik ben bang dat ik door die stofjes toch verliefd op je wordt en dat je dan weggaat want dat staat in het contract. En ik wil niet dat je weggaat maar ik wil ook niet dat we stoppen met spelen omdat het zo leuk is en ik je niet wil missen”, ze keek me aan met die helderblauwe ogen van haar en ik zag dat ze zich groot probeerde te houden.
Ik bromde iets met mijn mond dicht. Blijkbaar was dat wat haar dwars zat, ze was bang dat ik haar zou verlaten en dat het dan haar schuld zou zijn. “Prima, wat zou je kunnen helpen?”
“Ik wil niet dat je weggaat….”
“Wanneer niet?”
“Als ik toch verliefd wordt door die stofjes.”
“Oké. Maar ik wil geen liefdesrelatie.”
“Dat weet ik.” Het was even stil en we keken elkaar alleen maar aan. Onze handen hielden elkaars pols nog steeds vast. Ik voelde dat haar hartslag snel was.

“Mag ik vragen waarom niet?” vroeg ze uiteindelijk zachtjes. Het water voor de pasta zou nu inmiddels wel aan de kook zijn maar dit had even prioriteit. Je kon geen spel spelen als er twijfels waren of onuitgesproken problemen. Zij durfde eerlijk te zeggen wat er aan de hand was dus wilde ik ook eerlijk zijn naar haar toe. Misschien zou ze dan ook niet meer zo piekeren erover.
“Omdat ik me niet helemaal kan geven zoals men dat verwacht. Daar gaan al mijn liefdes relaties op stuk. De laatste met Nadia… we leefden op een gegeven moment langs elkaar heen. Bleken elkaar niet echt nodig te hebben. Zij vond dat we het altijd over haar hadden en nooit over mij en dat ik me in bed niet over kon geven vond ze ook niet leuk. Ik ben nog niet klaar om dat te veranderen. Dus die teleurstelling wil ik je besparen. Want dat zou niet eerlijk zijn naar jou toe. Bovendien, als jij verliefd wordt op mij door die stofjes is het meer verliefdheid op basis van seksuele en persoonlijke behoefden en niet om wie ik ben. Je bent dan verliefd op wat ik met je doe en hoe ik je laat voelen in plaats van de persoon die ik verder ben. Dat vind ik niet eerlijk naar mezelf toe, om een liefdesrelatie met alleen die basis te hebben.” Ze pakte mijn armen vast en liet haar vingers over de sleeves op en neer gaan terwijl ze naar beneden keek, haar denkrimpel op haar voorhoofd was zichtbaar en ze keek moeilijk. “Ik help je om je meer open te stellen… jij helpt mij om minder te piekeren… we houden van elkaar maar zijn niet verliefd…”
“Inderdaad.”
“En als ik wel verliefd ben door die stofjes ga je weg…”
“We kunnen die regel ook aanpassen.”
“Kan dat?” ze keek me aan, hoop in haar helderblauwe ogen.
“Ik zou niet weten waarom niet, het zijn onze eigen regels. We kunnen afspreken dat als je je zo voelt, je dit aangeeft. Dat we dan na een paar dagen samen gaan zitten en bepraten in hoeverre die gevoelens gebaseerd zijn op het spel wat we hebben gehad of echt op mij als persoon. En dan kijken wat we daarmee gaan doen.”
“Dus dan stopt het contract niet gelijk?”
“Precies.”
“En dan ga je niet meteen weg?”
“Dat klopt… zou dat je zorgen wegnemen?”
“Ja, dat denk ik wel.”
“Prima. En als je met nog meer vragen of dilemma’s zit dan mag je dat altijd zeggen.”
“Dank je… jij ook”, ze glimlachte, ik kreeg het warm van binnen. Haar glimlach was altijd een mooi cadeautje. Het gaf aan dat ze gerustgesteld en tevreden was. Helemaal als haar ogen glommen zoals nu. Ik trok haar tegen me aan en hield haar stevig vast. Ze sloeg gelijk haar armen om me heen.
“Rosalie ik word niet boos omdat jij iets vergeet of omdat je piekert of als je moet huilen, schat. Je bent bij mij veilig en geliefd weet je nog.”
“Je bent een lieverd Julia….En geen zorgen hoor, ik val op mannen.”
“Vooral blijven herhalen”, mompelde ik. Haar haren kriebelde tegen mijn wang aan.
“Ik dacht trouwens dat ik een knapperd was…”, ik wiegde haar zachtjes van links naar rechts. Ze schraapte ongemakkelijk haar keel. “Ja…”, meer wist ze blijkbaar niet uit te brengen. Ik grinnikte. Ze was zo schattig.
“Hoe was het bij de tandarts met Emma?” vroeg ze over mijn schouder richting de trap.
“Goed, niemand is gewond geraakt dit keer. Ze had geen gaatjes.”
“Dat is fijn, dan heb jij haar goed opgevoed.”
“Hmhm.”
We bleven een tijdje wiegen. Ik voelde dat ze haar hoofd op mijn schouder legde.
“Moe?”
“Nee.”
“Hm… Dus je vindt mijn haar leuk zo?”
“Ja”, ze maakte zich wat van me los en keek me aan.
“Waarom reageerde je niet?”
“Omdat ik je wilde leren dat ik je niet altijd aandacht kan geven. Soms ben ik bezig met anderen dingen, heb ik even andere prioriteiten. Lexie had je gevraagd om te tafel te controleren, dan moet je niet bij mij komen knuffelen.”
“Maar ik vond de tafel goed zo.”
“Weet ik, dan nog had je bij de tafel moeten wachten. Het is niet de schuld van jou alleen, Lexie was niet duidelijk daarin. Maar dat is waarom ik je negeerde en je vast bond.”
“Oké…”
“Kijk niet zo sip, ik kom altijd terug naar je en zal je nooit ergens achter laten”, ze rook naar lente-ui en knoflook, “je bent een prima zelfdenkende vrouw en je hebt mij niet de hele tijd nodig.”
“Nee… maar je zag er zo lekker uit.”
Ik grijnsde: “lekker ding ben je.” Ik kuste haar, ze gniffelde en stak al gouw haar tong naar binnen. Ze drukte zich tegen me aan, haar warme tong draaide rondjes om de mijne en mijn hartslag ging ook wat sneller. “Hmmm….”, kwam er zoemend uit haar keel. Ze maakte zich met gesloten ogen weer van me los. “Had je nog meer vragen prinses?”
“Hebben jij en Lexie wat gehad?”
“Nee, we zijn gewoon vriendinnen die elkaar niet eens zoveel spreken.”
“Oh. Ze is wel knap.”
“Sommige mensen zullen haar inderdaad knap vinden.”
“Jij niet?”
“Maakt dat wat uit?”
“Nee… ik denk het niet… vind je mij knap?”
“Nee.” Haar ogen werden groot en haar mond viel open. Ze keek me onzeker aan.
“Ik vind jou prachtig”, ik grijnsde.
“Waarom? Er zijn wel honderd dingen mis met me!”
“Dat zou ik niet weten, dat heb ik niet geteld. Maar juist dat wat niet perfect is, maakt jou perfect en prachtig.”
“Slijmbal.”
“Ik meen het”, zei ik serieus.
“Mag ik je helpen in de keuken?”
“Nee, je mag weer even gaan kletsen met Kiki en Lexie. Ik kom zo weer. Je hoeft niet afhankelijk van me te zijn.”
“Ik ben ook niet afhankelijk van jou, ik vond het gewoon zo vervelend dat jij al het werk moet doen.”
“Dat is lief van je, zijn je vragen zo beantwoord?”
“Ja, dank je.”
“Alsjeblieft, kom gaan we terug.”

Ik liet haar voorgaan terwijl we achter elkaar weer naar de tafel liepen waar Kiki en Lexie met elkaar bezig waren. Ze waren inmiddels wat aan het spelen. Rosalie ging er bij zitten en ik liep naar de keuken. Het water had inderdaad gekookt en er was nog maar de helft over van wat ik in de pan had gedaan. Ik haalde de pan van het vuur en vulde hem bij met koud water uit de kraan en zette hem weer terug op het vuur. Nu was het weer even wachten tot het zou koken, kon ik ondertussen mooi verder met het toetje.

“En wat hebben jullie allemaal uitgespookt?” vroeg Lexie plagerig. “We hebben even gepraat over mijn twijfels”, zei ik beheerst. “En?” vroeg Kiki. “We hebben afgesproken dat als ik verliefd op haar wordt door de stofjes, dat we dan even afstand nemen en met elkaar erover gaan praten, voor het contract echt verbroken wordt.”
“Zie, als je haar niet zegt wat je dwars zit of waar ze je mee kan helpen weet ze het ook niet. Nou, nu ga ik eens even met deze regenboog spelen”, ze keek geheimzinnig naar Kiki. “Misschien kan jij beter iets anders gaan doen prinses, dit is niet voor gevoelige typjes”, ze keek me hoogdravend aan en zat zichtbaar te wachten tot ik van tafel ging. “Oh, oké…” Ik keek naar Kiki die niet liet blijken dat ze het vervelend vond. Julia hoefde ik ook niet te storen, dat had ze net duidelijk aangegeven maar ik wist even niet zo goed wat ik dan wel moest gaan doen of waar ik heen moest, want aan Lexie te zien was ze duidelijk iets van plan met Kiki. Ik keek de kamer rond, misschien moest ik anders maar naar boven gaan. Wachten tot ik weer gehaald zou worden. Julia kwam aangelopen en nam de twee schalen waar het brood had ingezeten en het schaaltje met de overige boter weer mee. Ze keek mij even aan en toen naar Lexie. “Kom maar prinses”, ze gebaarde met een kom in haar hand dat ik haar moest volgen. Ik zag Lexie naar de tassen lopen en terug komen met wat mij een tepelklem leek. Ik liep snel naar de keuken. “Juul? Gaat dat wel goed met Kiki en Lexie?”
“Lexie weet wat ze doet Rosalie.”
“Maar wat als ze Kiki pijn doet of iets doet wat ze niet wil?”
“Kiki vind pijn opwindend Rosalie. Dat kan jij je misschien niet voorstellen maar Kiki kan daar, met een beetje training van Lexie, heel geil van worden. Zelfs zo erg dat ze spontaan kan klaarkomen door geslagen te worden”, ze was ondertussen aan het roeren in een pan. Ik wist even niet zo goed wat ik moest zeggen, wat als Kiki het safe woord zou vergeten of niet durfde te gebruiken bij Lexie? Twee donkergroene ogen staarde me even aan, ze zuchtte en draaide zich naar me toe. “Wat gaat er door je heen lieverd?”
“Wat als Kiki het safe woord vergeet of niet durft te zeggen bij Lexie?”
“Dan nog is ze veilig Rosalie, Lexie let op haar reactie en kan ook zien wanneer het genoeg is. Ook zij communiceren net als wij. Bovendien overlegd Lexie met Kiki gewoon wat ze gaat doen voordat ze het doet. Ze zal haar heus niet nu ineens slaan. Lexie is een goede domina, ik heb haar niet zomaar van het internet.”
“Ja maar Kiki…” Ze aaide me over mijn armen. “Kiki is veilig en geliefd bij Lexie Rosalie. Echt waar. Misschien kun je Hector even wat eten geven, hm?”
“Ja…” Ik keek even om naar Kiki en Lexie. Lexie had Kiki bij haar haar vast en trok haar stevig naar achteren, ze hing over Kiki heen en keek gemeen. Mijn hand zocht naar achteren naar Julia terwijl ik naar Kiki en Lexie voor me keek. Ik klopte Julia op haar rug zonder mij blik te wijzigen. Julia draaide me naar zich toe en duwde me achteruit naar Hector z’n etensbak, waarbij ik bijna op mijn rok stapte. Ik liep maar weer terug langs haar naar de voorraadkast om de zak brokjes te pakken. Zodra ik de brokjes in de bak gooide kwam Hector er aan gerend. “Eetsmakelijk kerel.” Ik deed de zak brokjes weer terug in de voorraadkast en ging naast Julia staan tegen het aanrecht aan. Ik had geen idee wat ik nu moest doen. Vanuit de woonkamer hoorde ik gekreun en ge-auw. “Hier proef eens”, ze hield me een lepeltje voor met daarop een of andere witte saus. Ik keek haar aan en ze keek me vol genegenheid terug. Mijn mond ging open en de lepel ging erin.
“Hmmm, champignon roomsaus!”
“Hmhm.”
“Wouw! Dat is lang geleden dat ik dat gegeten heb!”
“Maak je het nooit voor jezelf?” ik schudde mijn hoofd en gaf het lepeltje terug.
“En deze…” ze hield me een ander lepeltje voor met een rode saus.
“Hmm, ook erg lekker! Waar haal je de tijd en puf vandaan om dit zo te maken?”
“Tijd is te maken en puf, ik heb altijd veel energie”, ze nam het lepeltje weer van me aan.
“Even kijken of deze gaar is…” ze hield me een sliertje spaghetti voor en nam zelf het andere uiteinde in haar mond. Ze keek verleidelijk naar me dus ik besloot het spel mee te spelen. Ik nam het sliertje in mijn mond en langzaam kwamen we naar elkaar toe. We bleven elkaar in de ogen aankijken. Net voordat haar lippen de mijne raakte beet ik het sliertje af en trok mijn hoofd terug. “Hè, jammer joh”, beet ik haar toe. Ze grijnsde, “je bent leuk jij. Eén nul voor jou”, ze zette het vuur uit en goot de pasta af. “Kan ik wat doen?”
“Zou jij de kaas in de bakjes op het aanrecht willen doen?”
“En waar vind ik die?”
“Even logisch nadenken mooie meid”, ze had de pan met pasta weer op het fornuis gezet en was er olie in aan het doorroeren. Er stond nog een pan spekjes, een pan gehakt en twee pannen saus op het vuur. Ik draaide me om, deed een paar stappen naar voren en opende de koelkast. Er stond van alles in. Ik zag een bakje met iets blauws en roods, een fles witte wijn en verschillende groentes. Mijn koelkast was nog nooit zo vol geweest. Ik vond ook twee zakjes kaas waarvan de ene vegan was. Daarachter stonden vier glaasjes met laagjes erin. Ik sloot de koelkast weer en pakte de schaar uit de la. Eenmaal de zakjes opengeknipt te hebben vulde ik elk bakje met een kaassoort. Julia liep met de pan met pasta naar de tafel. Ik hoorde haar nog even praten met Kiki en Lexie maar door de afzuiger kon ik ze verder niet verstaan. De kaas leek me ook wel op de tafel te moeten dus ik liep met beide bakjes erheen.

“Raad eens wat ik heb?!” Kiki keek me met rode wangen en opgewonden aan toen ik de bakjes kaas op tafel zette. “Nou wat heb jij?”
“Kijk maar eens onder mijn stoel!” moet dat? – dacht ik. Maar ik wilde haar niet teleurstellen dus ik bukte om te zien. Er liepen zilveren kettinkjes aan beide kanten door een halve ring. Aan het uiteinde van de kettinkjes zaten gewichtjes die boven de grond bungelde. Ik wilde eigenlijk niet weten waar die kettinkjes aan vast gemaakt waren. “Mooi hoor”, zei ik toen ik overeind stond. “Sommige tepelklemmen kun je ook voor je schaamlippen gebruiken! Wist jij dat?” “Nee dat wist ik niet”, ik voelde me een beetje ongemakkelijk. “Doet het niet heel pijn?” “Nee hoor, het trekt een beetje.” “Als het te veel pijn doet moet je het zeggen hoor!” ik was een beetje bezorgd. Wilde ze die klemmetjes tijdens het eten erop laten zitten? Julia was heen en weer aan het lopen met de pannen en zette die in het midden op de staven dus de kettingen op tafel. Ze hield mij twee lepeltjes voor. “Voor in de kaas”, zei ze. “Kiki wilde het wel proberen hè, mijn mooie regenboog.” Lexie sprak liefdevol naar Kiki en streelde haar aan de zijkant van haar haren.
“Ga maar zitten prinsesje, dan zal ik je weer even vastbinden.” Ik nam weer plaats en Lexie bond me vast. In de ogen van Kiki was nu inderdaad wel geilheid te zien, of misschien had ze gewoon honger. Julia kwam aan met twee flessen wijn. Ze ging zitten: “iedereen mag zelf kiezen. Pasta in het midden, rechts champignonroomsaus en spekjes voor erdoor. Links bolognesesaus en gehakt voor erdoor. Witte wijn en rode wijn zonder alcohol en vegan, kaas, zout en peper voor wie wil en ik heb ook gewone lepels en slabbetjes voor wie wil vanwege de tomatensaus. Tast toe.”