Paul En Belinda - 1

Paul ziet haar zitten als hij het café binnen stapt. Ze zit aan de bar. Links en rechts van haar zijn de krukken bezet. Ze draagt een spijkerbroek en een blouse. Haar haren vallen tot op haar schouders. Meer kan hij niet zien, omdat hij haar op de rug kijkt. Paul loopt naar de korte kant van de bar. De krukken daar zijn leeg. Hij gaat zitten en kijkt nogmaals naar haar. Bartype, niks voor hem. Een half gevuld glas bier staat voor haar.

Pascal, de barman, komt naar hem toe. “Pilsje, Pascal, doe maar een fluitje.” Dat is een kleiner maatje bier. Hij moet voorzichtig zijn. Het is vrijdagavond en dan zijn er altijd wel ergens alcohol controles. Hij kijkt nogmaals in haar richting, maar haalt dan zijn mobiele telefoon te voorschijn. “Alsjeblieft Paul,” hoort hij de stem van Pascal. “Dank je. Wie is die vrouw eigenlijk?” “Ze komt hier wel vaker. Ze heet Bel. ten minste zo noemt ze zich. Kijk uit voor haar Paul. Ze is een mannenverslindster.” Paul glimlacht. Hij is ook niet iets van plan. Niet zijn type. “Doe maar twee porties bitterballen in het vet. ‘k Heb wel trek.” Natuurlijk kijkt Paul af en toe in haar richting. Hij is wel een man! Maar meer dan dat gebeurt er niet. De bitterballen worden geserveerd. Hij verdiept zich weer in zijn telefoon.

Paul is een 38-jarige vrijgezelle makelaar. Hij woont in de bungalow van zijn overleden ouders. Een oude bungalow dat nodig gemoderniseerd zou moeten worden. Hij doet het niet. Zoals het huis er nu uit ziet, zo was het huis toen hij er opgroeide. Hij vindt dat het zo moet blijven. Rijk is hij niet. Zijn inkomsten zijn redelijk goed. Toch heeft hij een prachtige, dure auto. Auto’s zijn z’n hobby. Paul rijdt in een Audi R8.

Hij schrikt op als hij een stem hoort: “Goedenavond vreemdeling.” Het is Bel. “Goedeavond,” antwoordt hij vriendelijk terug, “maar zo’n vremdeling ben ik hier niet.” Hij kan haar nu van voren zien. De bovenste knoopjes van haar bloese zijn open. Geen onaardig figuur, ziet hij in een flits. “Ik heb je anders hier nog nooit gezien.” “Dan kom ik misschien op andere tijden dan jij,” kaatst hij terug.. Hij kent dat soort vrouwen. Bartypes, op zoek naar aandacht. Ach, waarom ook niet. Het is vrijdagavond. Hij heeft toch niks te doen. “Ga zitten, wil je wat drinken?” “Een biertje zou lekker zijn. Paul steekt twee vingers op richting Pascal. “Ik heet Paul.” Hij steekt zijn hand uit. “Ik heet Bel,” Ze accepteert zijn hand uiteraard. “Bel? Die naam heb ik nog nooit gehoord?” “Het is eigenlijk Belinda,” antwoordt ze, “maar Bel is wel zo gemakkelijk.” “Als je trek hebt!...” Hij wijst naar de bitterballen. Trek heeft ze. Paul moet al snel bijbestellen. Dan volgt de kennismaking. Zij vertelt iets, hij vertelt iets. Allemaal heel oppervlakkig, want je moet voorzichtig zijn. Haar stem klinkt wat rauw. Ze is best aardig, ervaart Paul al snel. Ze heeft een leuke lach. Humor heeft ze ook. Al snel stapt Paul van zijn vaststelling ‘het is een bartype’ af. Wie dan wel? Misschien gewoon een aandachtszoeker. Een volgend pilsje wordt besteld. Paul’s derde. Dat is zijn max. Drie fluitjes met wat eten erbij moet kunnen. Meer niet. Ze praten nog wat verder maar nog steeds even oppervlakkig. “Rook jij?” vraagt Bel ineens. “Soms,” antwoordt Paul. Hij is een gematigd roker. De pakjes zijn wat hem betreft veel te duur. “Ik heb wel trek.” Ze wil al opstaan als Paul een ingeving krijgt. Hij zegt: “Wacht even. Wat als we ergens naar toe rijden en daar een sigaretje doen?” Bel kijkt hem aan met een alleszeggende blik. “Dat is goed.” Paul rekent af. Ook voor haar.

Ze lopen naar buiten. “Mijn auto staat hier om de hoek. Wacht je even of loop je mee?” Paul parkeert zijn auto altijd bij een nachtclub. Daar is een bewaakt parkeerterrein. Daar staat zijn auto veilig. De mensen kennen hem en vinden het dankzij zijn altijd royale tip prima. Een vrouw naar zijn auto brengen is altijd voor hem een moment om even in stilte van te genieten. Als hij naar zijn auto wijst, ziet hij haar ogen groter worden. “Is dat jouw auto?” “Ja,” antwoordt hij simpel. Ze kijkt, net als alle anderen voor haar, vol bewondering. Ja, dat is altijd een mooi moment voor hem. Ze strijkt over het leer als ze in de auto zit. Ze lacht als Paul de motor opzettelijk even laat brullen. Dan rijdt hij weg. “Niet roken in de auto. Ik wil leer ruiken. Geen rook.” Hij ziet Bel genieten. Af en toe even snel optrekken, maar verder rustig aan. Geen gedonder met politie.

Hij parkeert de auto bij het meer net buiten de stad. Overdag is dat verboden, maar ’s avonds is het toegestaan. Echt donker is het er niet door de verspreid staande lantaarnpalen. Er staan nog meer auto’s. Paul stopt en stapt uit. Bel volgt hem en leunt tegen de voorkant van zijn auto. Dan zegt hij “Foto?” De reakties zijn nagenoeg altijd hetzelfde. “Ja! Leuk!” Ze geeft hem haar mobiele telefoon, want het moet natuurlijk wel met haar telefoon. Een paar foto’s. Verschillende posities. Na het sigaretje stappen ze weer in. Paul laat de motor een paar keer brullen. En nu? Paul kent het klappen van de zweep. Hij kijkt haar aan en zegt: “Jouw huis of mijn huis?”

“Niet mijn huis,” reageert ze, “wat als mijn man er is?” Paul kijkt haar aan. “Je man? Je hebt een man? Vertel!” Het laatste wat hij wil is gedonder met een echtgenoot. “Ja, ik heb een vent. Maar we leiden ieder ons eigen leven. Soms is-ie er, soms is-er niet niet. Hij komt en gaat wanneer hij wil en dat doe ik ook. Geen vragen. Niemand stelt vragen.”

“Heb je kinderen?”

“Een dochter. Ze is 17.”

“Waar is ze nu?”

“Thuis, denk ik. Hoezo?”

“Weet ze van jullie.”

“Ja, natuurlijk. Maar ze leidt ook haar eigen leven.”

Lekker gezin, denkt Paul en vuurt dan de volgende vraag op haar af: "Heeft ze een vriend?"

Bel lacht. “Een vriend? De een na de ander.”

“Zo moeder, zo dochter,” reageert Paul. Oei! Misschien ietwat gewaagd, maar het was er uit voor hij het besefte.

Bel kijkt hem inschattend aan en zegt dan: “Is daar iets mis mee?”

“Nee, natuurlijk niet. Maar...” Hij wacht even en zegt dan met een kwinkslag: “Ik stel me zo voor: jij met een vent in de ene kamer, zij met iemand in de andere.”

Verrassend antwoordt Bel: “Dat is wel eens gebeurd, ja. Mijn man was toen in het buitenland.” Ze zegt het met een glimlach, maar Paul voelt dat het echt is. Ze rommelt wat met haar mobiel en houdt dan haar telefoon voor hem. “Dat is ze!” Een aantrekkelijke meid op de foto. In bikini poseert ze.

“Als zij of beter jullie samen een ritje willen maken, laat het me maar weten.”

Bel legt haar hand – voor het eerst vanavond – op zijn bovenbeen. “Jij hebt toch geen ondeugende gedachten, he?”

Paul kijkt haar aan en strijkt een haar van haar gezicht. “En wat is volgens jou ondeugend?”

Ze lacht. “Dat weet jij wel.”

“Ik wil het van jou horen. Vertel.”

Ze kijkt hem weer inschattend aan en zegt dan: “Jij en mijn dochter.”

“Ze ziet er goed uit in bikini. Een lekkere meid, maar nee, daar dacht ik niet aan.Wat dacht je van ik, moeder en dochter.”

“Ik geloof dat jij een viespeuk bent.” Maar e zegt het met een lach.

“Is daar iets mis mee?” Haar woorden.

“Ik geloof,” herhaalt ze, "dat jij een perverse viespeuk bent.”

Ze tast hem af. Paul voelt het direct. Hij antwoordt: “Pervers kan ik zeker zijn, maar alleen als de vrouw het ook wil.” Ze knikt, maar antwoordt niet meer.

“Mijn huis dus. Kom we gaan.” Rustig rijdt hij weg, maar eenmaal op de weg laat hij de motor weer even brullen. Snel trekt hij op.


Hij had het niet verwacht. Een bargriet, had hij haar genoemd. De werkelijkheid is heel anders. Een onsamenhangend gezin. Iedereen doet maar waar-ie zin in heeft. En dochterlief gaat dezelfde kant op. Maar goed dat is zijn zaak niet. Hij heeft zin in moeder en denkt aan haar woorden: perverse viespeuk. Hij zal eens wat uitproberen. Kijken hoe ze reageert. En wie weet in de toekomst een ménage à trois, een trio.

“Mijn ouders woonden hier,” zegt Paul als hij de auto in de garage parkeert. “Ze zijn er niet meer en nu woon ik er.”

“Wat wil je drinken,” vraagt hij als ze binnen zijn. “Een pilsje, als je dat hebt.” Voor hem zijn vierde, maar nu is hij thuis. Hij schenkt de flesjes leeg in de glazen en brengt de glazen de kamer in. Bel staat in het midden van de kamer. Ze klinken en drinken. “Mag ik roken?” “Hier wel, ja. Maar ga toch zitten!” Ze gaat op de leren bank zitten. Paul, tegenover haar in een leunstoel. Ze praten nauwelijks. Paul kijkt naar haar. Observerend, uitdagend. Zijn ogen gaan over haar lichaam. Ze reageert. Met open mond blaast ze de rook uit. Soms gaat haar tong over haar lippen. Elkaar aftastend.

“Wat?” zegt ze ineens.

“Kom hier,” antwoordt hij. Het spel gaat beginnen en Bel weet het ook. Ze legt haar brandende sigaret in de asbak, neemt nog een slok en staat op. Ook Paul staat op. Hij gaat achter de zware leunstoel met hoge rugleuning staan. Bel loopt langzaam naar hem toe. Als ze bij hem is, laat hij haar tegen de rugleuning van de stoel leunen en gaat bij haar staan. direct legt ze haar hand op zijn kruis, maar Paul houdt haar tegen. “Nog niet!”

Hij streelt even haar gezicht en zegt dan:”Je blouse is al half open. Ik doe de rest wel.” Ze kijkt naar zijn handen die de knoopjes een voor een losmaakt. Dan duwt hij de panden opzij en legt zijn handen op haar bh. “Lekkere dikke tieten!” Paul trekt de blouse over haar schouders weg. Hij gaat naast haar staan en maakt met een hand de sluiting van haar bh los. “Ja,” herhaalt hij, “lekkere tieten.” Hij pakt ze opnieuw vast. Tegelijk is daar weer haar hand op zijn kruis. Nu laat hij haar wel begaan. De knoop van haar spijkerbroek is los. “Trek uit,” zegt hij terwijl hij een stap opzij doet. Paul ziet haar slipje. Ze heeft dikke bovenbenen. Dan maakt hij zijn eigen broek los. “Laat mij maar,” zegt ze. Ze knielt al voor hem neer. Met zijn broek gaan tegelijk zijn sokken en schoenen uit. Ze duwt zijn overhemd omhoog. Even wrijft ze over zijn slip, maar trekt die al snel naar beneden. Verrast kijkt ze op: “Da’s een flinke.”

Paul heeft inderdaad een flinke pik. Stijf zo’n 16 cm. Een vrouw heeft die ooit wel eens gemeten. Daarmee behoort hij tot de grote jongens.

“Op de bank,” zegt ze op dezelfde bevelende toon, die hij eerder ook gebruikte.

Verlegen is ze bepaald niet. Ze pakt zijn pik direct vast. Haar hand gaat over zijn stam op en neer. Al zittend maakt Paul snel zijn overhemd los en trekt hem uit. “Je hebt echt een grote jongen,” zegt ze naar hem opkijkend.

“Daar is toch niks mis mee!”

“Nee, natuurlijk niet. Integendeel zelfs. Alleen...” Ze kijkt hem uitdagend aan en wacht.

“...Hij past niet in je mondje,” vult Paul aan.

Ze antwoordt niet. Haar hand weet er nog een enkele millimeter bij te krijgen.

“...Of in je kontje?”

Nu reageert ze wel: “Ik zei het toch?.je bent een viespeuk.”

“Waarom? Omdat ik in je kontje wil?”

“Maar dat gaat niet gebeuren.” Het klinkt beslist.

Paul had het ook niet verwacht. Eigenlijk had er helemaal niet aan gedacht. Het kwam gewoon door hun woordenspel. “Pijp me.” Zijn stem heeft de bevelende klank weer. Ze stopt zijn pik in haar mond. Tot de helft zo ongeveer. Hij voelt haar tong. Aan haar haren trekt hij haar weg. “Leuk geprobeerd, Bel, maar dat kun je wel beter!” Ze neemt hem opnieuw in zijn mond. Nu drukt hij haar hoofd naar beneden. Hij voelt haar keel. Inderdaad meer. Ruim over de helft. Hij trekt haar weg. Een perverse gedacht komt in hem op. “Past de lul van je man wel in je mond?”

Haar ogen flitsen even. Verkeerde vraag? “Waarom wil je dat weten?”

“Waarom geef je geen antwoord?” Uitdagen! Maar Bel zegt niets.

Hij trekt haar overeind. Op de bank. In de ronding. Paul heeft een halfronde bank. Hij pakt haar slipje en trekt het naar beneden. Ze licht haar kont op. Hij had ook niets anders verwacht. Ze begrijpt het spel. Hij duwt haar benen uiteen. Haar ene been op de korte zit, de ander op het lange gedeelte. Goddank een kale kut. Alleen haar schaamstreek. Daar is een driehoekje met getrimd haar. Hij strijkt er over en zegt dan: “Waarom heb je daar haar?” Die vraag verrast haar. Heel even weet ze het niet, maar antwoordt dan gemakshalve dat ze dat mooi vindt. “Gelul!” antwoordt hij grof.

“Gelul? Hoezo gelul? Haar stem klinkt ineens hard. Haar blik op hem doet hem twijfelen. Is het nog een spel of slaat de irritatie toe? “Ik hou niet van vrouwen met haar tussen hun benen.” Geen antwoord. “Zal k het maar even weg scheren?” Zijn blikje is op haar kutje gericht.

Na een enkele seconde antwoordt ze met zachte stem: “Als dat zou kunnen! Ik ben nog nooit door iemand daar geschoren!”

Paul balanceerde even op de grens met die opmerking over haar man en haar schaamhaar, maar Bel geeft er gelukkig een positieve draai aan, zodat hij aan de veilige kant blijft. “Je zegt maar wanneer.”

Hij knielt tussen haar benen. Zijn gezicht boven haar haar kutje. Nee, verlegen is ze absoluut niet. Hoeveel mannen, bedenkt Paul, zouden er al tussen haar benen gezeten of gelegen hebben? Hij heeft zin in haar, maar de lust heeft hem nog niet gegrepen. De passie ontbreekt.Hij likt haar schaamlippen. Hij proeft haar sap. Aanvankelijk ligt ze stil. Alleen haar versnelde ademhaling vertelt hem dat ze opgewonden is. Als zijn tong haar klitje beroert, hoort hij een eerste kreun. Paul beft haar uitgebreid. Langzaam likt hij zich een weg naar haar tieten. Hij zuigt op haar zachte tepels. Zijn hand tussen haar benen. Haar kutje is nat. Paul vingert haar. Plots duwt ze hem weg. Hij zit met zijn rug tegen de leuning. Ze klimt op hem. “Voorzichtig, “ zegt ze als ze zijn lul in haar duwt. Dat lukt. Zo lang is -ie nou ook weer niet. Ze gaat op en neer. Ze berijdt hem, maar een wilde rit is het niet. “Niet in me komen,” hijgt ze. Ondanks haar opwinding blijft ze gecontroleerd. Paul voelt zijn sperma opkomen. De lust heeft hem niet in haar greep. Op het laatste moment duwt hij haar van zich af. Zijn sperma sproeit over zijn buik.

Het is net als de akteurs in een porno film. Een hoop gekreun en gehijg, maar de passie is gespeeld. Het is het allemaal net niet. Zo voelt Paul zich. Fijn? Ja! Lekker om klaar te komen? Natuurlijk! Alleen seks zonder passie? Paul mist het en hij vraagt zich af of dat met haar ook zo is. Vermoedelijk ook, want vrijwel direct daarna zegt Bel: “Dat was lekker.” Haar stem klinkt weer gewoon. Niks uithijgenbof bijkomen. Het is alsof ze een klusje geklaard heeft. Done! Finished! Klaar!

Dat is niks voor Paul. Hij wil er iets over zeggen, maar Bel is hem voor: “Ik moet zo op huis aan. Mijn dochter wacht op me.” Paul kijkt haar aan, maar zegt niets.

“Is er iets?” vraagt Bel.

Zal hij? Waarom ook niet. Het enige wat er kan gebeuren is dat ze hem niet meer wil zien. So what?

“Eigenlijk wel. Luister, je bent een heerlijke vrouw. Je hebt een lekker lichaam en je houdt van seks. Ik ook, zoals je gemerkt hebt. Ik dacht, we kunnen toch nog wel een keer? Met wat meer hartstocht?”

“Wat bedoel je met dat laatste?”

“Nou, dat we gek worden van lust. Een roes waarin we helemaal opgaan in de seks.”

Ze knikt. “Ik weet wat je bedoelt. Maar, ik kan dat niet. ten minste niet de eerste keer. Ik weet niet wie je bent en hoe je me behandelt. Voorzichtigheid overheerst. Ik laat me niet gaan.”

“En hoe was het?”

“Het was lekker, dat zei ik je al. En dat meende ik.” “Zo lekker dat we elkaar nog een keer zien?”

Weer dat lachje. “Je hoort van me. Als ik ten minste je telefoonnummer krijg.”

Bel kleedt zich aan. Paul ook. Hij heeft al een taxi gebeld. Ze begrijpt het. Bij de deur neemt hij afscheid. De taxi wacht al.

Later, alleen op de bank heeft hij een onbestemd gevoel. Ze belt wel. maar of ze hem weer wil zien? Hij weet het niet. Misschien alleen een ritje. Samen met haar dochter. Hij dacht dat hij ‘in control’ was. Hij zou die barmeid wel even de hemel op aarde laten zien, maar hij zat er naast. Het is geen barmeid. Bij lange na niet. Belinda is een vrouw met een huwelijk dat nauwelijks iets voorstelt. Van tijd tot tijd wil ze eruit. Anderen ontmoeten. Met een vent een bed in. Ontspanning, bevrediging, maar wel zo dat zij de controle houdt. Paul zucht. Als…als hij haar weer ziet, dan zal hij alles op alles zetten om haar een onvergetelijke avond te bezorgen. Maar voorlopig is het afwachten. Uiteindelijk was en is zij ‘in control’.

Paul heeft geen idee wat hem binnenkort staat te wachten. Het zal ook voor hem een onvergetelijke avond gaan worden.

(wordt vervolgd)