Hervin Onganda - 2

Riley heette ze dus. Ik was het niet vergeten. Niet dat ik haar die week nog gezien. School stond op het punt van beginnen, en had ook nog baantje. Ik ging wel een paar keer sporten nog, maar had haar niet gezien. We hadden wellicht even nummers moeten uitwisselen, er van uitgaande dat ze me nog wilde zien. Misschien was ze wel bij zinnen gekomen en zag ze nu weer wat ik was; een freak. Maar goed, ik zie wel. Ik verwachtte niks, dus alles was mooi meegenomen. Ik had een beeldschoon meisje mogen begluren en ze was er niet eens boos om… Mij hoor je niet klagen. Het liet me wel anders tegen de dingen aankijken. Ik was misschien niet zo verschrikkelijk en eng als ik dacht. Als ik op deze wijze al de aandacht van iemand zoals Riley kon trekken, was het misschien nog niet zo slecht met mij gesteld als ik dacht. Ik bleef een ventje. Nog steeds. Zo veel was er ook weer niet gebeurd. Maar ik keek steeds vaker naar de toekomst, ook naar wie ik wil zijn of hoe ik me wil presenteren. Vandaar ook het vele sporten. Mijn uiterlijk vertoon had ik voor me gezien. Ik was niet de slimste, ook niet de knapste, ga ik vanuit en vanwege mijn huidskleur en mijn bouw was dit een makkelijke keuze. Alleen nog ‘ff’ doorpakken. En daarnaast dan maar werken aan het sociale, of zo. Wie weet durf ik ooit gewoon een normaal meisje aan te spreken zonder eerst stiekem te gluren. Ik had nog wat leuke meiden op m’n werk. Ik werkte in een supermarkt als vakkenvuller en die kassameisjes waren zo arrogant, en lekker… Wie weet. Op school ook zat. Ik volgde toch een beetje een ‘meisjes’-opleiding, en dat er minimaal één lekker meisje in m’n klas moest zitten, was wel het minste wat ik kon verwachten. Wat ik echter niet verwachtte, was dat ik het veel dichter bij huis moest zoeken. Sterker nog: gewoon thuis. Mijn ouders waren gescheiden en mijn moeder had een nieuwe man ontmoet. Ons gezin was wel erg bont te noemen, zeker op dit wat afgelegen dorp waar wij al opvielen. Mijn moeder vond het nodig om een Aziatische man aan de haak te slaan, om precies te zijn een Koreaan. En hij een dochter. Sin heette zijn, en is nu dus mijn stiefzus. Ik had wel een zwak voor Aziatische meisjes uit die hoek. Pas sinds Sins mijn stiefzusje was geworden. Ze is twee jaar ouder, maar een heel stuk kleiner. Dus echt m’n zusje te noemen. Onze band was okay. Niet heel hecht, maar hecht genoeg om elkaar familie te noemen. We kenden elkaar al zeker vijf jaar, dus hebben wel wat meegemaakt. Ik was er voor haar toen ze uit de kast kwam. Ik vond dat best jammer, toen, maar wilde er ook voor haar zijn. Sin is namelijk hartstikke knap. Echt knap. Gevaarlijk knap zelfs. Maar ze viel op meisjes. Vond haar vader niet leuk. Toen dan. Nu had hij er wel vrede mee. Niet dat ik ooit dacht ook maar een kans bij Sin te maken, maar het idee was fijn en nu weg. Dus was ik maar een goed broertje waar nodig. Laatste jaar was dat eigenlijk niet meer nodig. Toen kreeg ze een vriendinnetje. Jhulia heette ze. Dikke pech, want zij was ook al lekker. Ik had ze wel eens gehoord… Haar kamer was op zolder, en onze ouders waren vaak niet thuis. Dan was Jhulia er. Ze dachten vast dat ik hun niet kon horen. Veel kon ik niet horen. Maar Sin was wel seksueel actief en ik niet. Met een mooi meisje waar ik alleen van kon dromen. En ook al had Riley wel wat losgemaakt, ging ik er natuurlijk niet vanuit dat Sin zou gaan twijfelen over haar geaardheid. Natuurlijk niet! Dat zou absurd zijn en wel heel toevallig. Ik liep met iets meer zelfvertrouwen door het leven, maar dat ontging Sin totaal. Ik was gewoon haar broertje. Jhulia echter… Die bleek wel wat twijfels te hebben. En die bleek in mij meer te zien dan alleen het broertje van haar vriendin Sin. Toen werd het interessant.

Onze ouders waren een weekend weg. Jhulia was er die vrijdagavond al, en bleef ook slapen. Ik had niks gehoord of gezien. Bijna de hele avond hebben ze op Sins kamer gezeten. Ik had ook niks gehoord. Helemaal niks. Ze moesten vast wat gedaan hebben. Dat kon toch niet anders. Misschien waren ze deze keer wel bang dat ik ze zou horen. Veel meer dan wat gegiechel was het vaak niet, maar die paar keer dat ik wat gehijg en een zacht kreuntje oppikte, was genoeg om nooit meer naar Sin te kijken als m’n stiefzus. Zij was vanaf dat moment een heerlijk seksueel wezen wat het deed met nog zo’n ongelooflijk, heerlijk seksueel wezen. Het was de natte droom. Hier kon eigenlijk niks meer overheen. De volgende dag zag ik ze wat meer. Met het ontbijt al, al waren ze stil. Erg stil. Jhulia vroeg nog naar m’n school, maar leek verder niet echt geïnteresseerd in wat ik te melden had. Maakte ook niet uit. Ik prikte wat met m’n lepel in m’n schaaltje yoghurt. Beiden keken ze me niet aan, en ook niet elkaar. Het was wat ongemakkelijk, maar niet mijn zaak. Ik keek wel naar hun. Naar beiden. Dat deed ik altijd als ze in de buurt waren. Ik had al best wat ongemakkelijke momenten met Sin meegemaakt als ik net iets te lang naar haar keek en er net iets te laat achter kwam dat zij dat zag… Ja, ach ja. Wat verwacht je van een zeventienjarige die wel heel erg graag wilde… Maar nu zagen ze het niet. Die meisjes waren zo knap, zo mooi, en zo lekker. Sin was misschien wel het eerste meisje waar ik echt vaak en veel over fantaseerde. Met haar in gedachten ontwikkelde ik mijn eerste fantasieën. Toen zij die relatie kreeg en steun zocht bij mij als ze ruzie had gehad met haar vader, werd het raar om over haar te fantaseren en dat deed ik ook niet meer. Ik kende genoeg andere lekkere meisjes. En toen ontmoette ik Jhulia. Sin stelde haar voor aan het gezin en meerdere keren per weer kwam Jhulia langs. Ik was op slag verliefd. Maar zij was dus net zo onbereikbaar als Sin. Meer dan fantaseren was ik toch niet van plan, en dat deed ik dan ook volop. En voor ik het wist kwam Sin dan ook om de hoek kijken. Letterlijk zelfs. In mijn fantasieën dan wel te verstaan… Lag Jhulia mij stiekem te pijpen terwijl Sin nog sliep, bleek Sin toch wakker te zijn en betrapt ze ons om ons vervolgens te vergezellen. Dan deden ze me samen klaarpijpen… Zomaar een fantasie waar ik nu ook aan dacht terwijl ze tegenover me zaten. Ik dacht heel vaak aan pijpen. Gepijpt worden, dan wel te verstaan. Op de een of andere manier leek er niks mooiers en lekkerder te zijn dan dat. Puur gissen natuurlijk, maar zat er vast niet naast. Als een meisje als Jhulia dat zou doen… Dat die je aankijkt terwijl ze tussen je benen ligt… Nee, iets mooiers bestond er vast niet. Jhulia was gewoon Nederlandse. Ze had lang, vol haar, rossig-bruin van kleur. Ze had grote lichtbruine ogen, volle lippen waarmee ze zwoel kon lachen en een heerlijk wipneusje. Het gezicht van een heel stout engeltje had ik haar wel eens zien trekken richting Sin. Ze had een ongelooflijk lekker lichaam. Niet perse heel sportief, maar wel slank en redelijk grote borsten. Die had Sin ook. Ook dat lichaam. Sin was wel wat lichter van kleur, en vanzelfsprekend had ze een heel ander gezicht. Maar niet minder knap. Ik kon niet kiezen tussen die twee, al zou ik moeten. Ik mocht niet eens kiezen. Ik fantaseerde over twee lesbische meisjes. Sin had donkerder haar, bijna zwart. Steiler ook, vaak met één oor ontbloot wat ik hoe dan ook verleidelijk vond. Haar ogen waren veel donkerder. Ik heb wel eens afgevraagd waarom Aziatische meisjes vaak een lichte huid hebben, en dan juist heel donker haar en donkere ogen. Een antwoord daarop had ik overigens niet. Het was mooi om te zien. Zij wel. Veel te knap om voor een jongen als ik de oudere stiefzus te zijn. Zeker met een vriendin als Jhulia die veel meer was dan alleen dat…

Maar ik was maar dat stiefbroertje. Een jongen. Op geen enkele manier interessant. Althans, dat dacht ik. Sin ging zonder wat te zeggen naar haar kamer, en ik en Jhulia begonnen wat te praten. Ik vroeg of alles okay was, zij wist het niet zeker. Het viel op dat ze me eigenlijk niet durfde aan te kijken. En ook nu was er een momentje waarop ik even net iets te lang naar wangen keek die een kleurtje kregen waarna ze ongemakkelijk wegkeek toen ze dat zag. Die wangen werden toen nog roder. Ik zocht er niks achter. Het was even stil, maar daarna vroeg ik haar wat ze nog van plan waren. Ook daar had ze niet echt een antwoord op. Ik kreeg het idee dat er iets niet goed was. Ik wist alleen niet wat. Als ik één van hun was, maakt me niet uit wie, zou ik er alles aan doen om de ander in m’n leven te houden. En niet alleen omdat ik ze knap en lekker vond. Sin was oprecht aardig en voor zover dat kon een goeie zus. En Jhulia was ook super vriendelijk en leuk en attent. Zij probeerde ten minste nog gesprek te maken. Dat kon ik wel waarderen. Dit waren gewoon twee leuke meiden en perfect voor elkaar. Het zou gewoon zonde zijn als er wat zou zijn. Dat vond ik oprecht. En dat er wat was, werd al snel duidelijk. We hoorden Sin naar beneden komen. Ik zat nog net iets te vertellen van m’n werk, wat op zich lachwekkend was. Zeker omdat ik de beelden liet zien. Wij hadden op het werk de gewoonte om stommiteiten terug te kijken op de bewakingsbeelden en dat te filmen om in de groepsapp te gooien. Ik was zeker niet de misselijkste en zodra ik iets stoms deed, was ik de eerste om dat vast te leggen en te delen. Ik was voor het gemak even naast Jhulia gaan zitten en liet haar zien hoe ik door een ongeduldige klant een pot augurken uit m’n hand liet vallen. Op zich niet leuk. Maar mijn betoeterde reactie, die zo goed zichtbaar was op beeld, sprak al snel tot de verbeelding. Je kon me zien denken over wat ik met die klant wilde doen. En daarnaast ging een andere collega nog bijna op z’n bek toen hij op een augurk stapte. Dat vond ik kostelijk vermaak, en met mij Jhulia ook, die begon over haar tijd als kassameisje in diezelfde supermarkt, nog voordat ik daar werkte. Had ik er toen maar gezeten…

‘Meen je dit nou? Toch niet met hem?!’ werden we echter ruw verstoord door Sin die nu ook beneden was. ‘Echt schaamteloos!’ noemde ze Jhulia. Ik keek met grote ogen verschrikt om, en zag Jhulia meteen boos opstappen.

‘Ben je gek?’ reageerde zij net zo fel. ‘Waar heb je het over?’ wilde ook ik wel weten. Ik bleef zitten en zag de twee plots fel tegenover elkaar staan. Wat had ik gemist? Dat er iets niet goed zat, was wel duidelijk, maar dit kwam alsnog helemaal uit het niets.

‘Echt waar… Ik zou je toch…’ dreigde Sin zelfs even, voor zover iemand als Sin dreigend kon overkomen.

‘Doe nou even rustig. Je trekt het weer helemaal uit het verband. Ugh! Had ik het maar nooit verteld…’ reageerde Jhulia dan vooral gefrustreerd. Voor zover ik het begreep hadden de twee het over iets gehad. Iets wat Jhulia opgebracht zou hebben, en waar Sin totaal verkeerd op reageerde. Die reactie had ze wel vaker. Soms echt nog een puber met haar negentien jaar… Maar ik wist niet waar het over ging. Sin liep woest naar boven. Echt woest.

‘Mijn god…’ bleef Jhulia verslagen achter. ‘Sorry hoor.’ verontschuldigde zich dan naar mij toe. Niet zozeer voor het tafereel, als wel voor het feit dat ze er achteraan moest en mij alleen liet. Ons gesprek kon wel wachten. Dit leek serieus. Boven werd nog even met een deur gesmeten en een minuutje nadat Jhulia naar boven was gelopen, ging ik ook maar naar m’n kamer, al kwam ik niet verder dan onder aan de zoldertrap en probeerde ik wat op te vangen. Ze waren helaas onverstaanbaar. Maar elk driftig. Dat was duidelijk te horen. Ik had die twee nog nooit ruzie zien maken. Wat kon er zo erg zijn?

‘Hervin! Kom is!’ klonk het plots. Ik had haar nog boos naar de deur horen lopen, en ik was niet op tijd weg. Ze riep naar beneden, en keek zo recht in mijn smoel. Hangend voorover, hingen ook haar borsten iets voorover in een toch wel strak hemdje op deze warme dag. Op zolder was het altijd warm. Nu helemaal.

‘Yo, wat is er nou?’ wilde ik nu toch wel weten, en maakte ik me zorgen.

‘Kom nou maar.’ was ze ongeduldig, dus kwam ik. ‘Hier. Nu tevreden? Kunnen we er gelijk achterkomen, en kunnen we ook weer verder. Samen of alleen.’ zei ze nog altijd boos en was ze kortaf toen ik boven haar kamer opliep en Jhulia bijna verslagen op de rand van haar bed zag zitten.

‘Jezus, Sin…’ beet ik toch even van me af. ‘Doe nou even rustig. Wat is er aan de hand? Hoe erg kan het zijn? Zo heb ik je nog nooit gezien.’ nam ik het ook maar voor Jhulia op.

‘Hoe zou jij het vinden als ze zegt op een ander te vallen?’ vroeg Sin me trillend van woede. Dat kon niet waar zijn. Wie dan?

‘Dat is niet zo!’ reageerde Jhulia nog altijd gefrustreerd. ‘Waarom luister je niet gewoon.’

‘Wat? Is toch zo?’ reageerde Sin dan weer kwaad richting Jhulia. ‘Als jij met een jongen wil, wil je niet met mij. Toch? Dat is toch zo?’ zocht ze bevestiging die ze al leek te hebben. Mij werd nu meer duidelijk. Jhulia was niet volledig gay dus? Okay, okay…

‘Oh, mijn god! Dat heb ik nooit gezegd. Ik vroeg alleen…’ Jhulia keek naar mij en maakte die zin niet af. ‘Dit moeten we samen oplossen.’

‘Doen we.’ zei Sin dan, nog altijd kwaad.

‘Serieus Sin… Laat mij hier buiten.’ pufte ik nog ongeïnteresseerd. Ik probeerde gewoon weer Jhulia te helpen. Ik wist niet precies wat er speelde, maar ik wist eigenlijk wel zeker dat Sin aan het overdrijven was, zoals altijd. Die was gewoon onzeker. Jhulia had misschien wat gezegd en nu was ze getriggerd. Ik herkende dit wel.

‘Nee, jij blijft hier. Ik wil het nu weten.’ maakte ze het toch wel spannend. ‘Wat zou je met hem willen doen dan?’ vroeg ze dan weer aan Jhulia. Ik schrok er van. Dat kon niet waar zijn! En dat was het ook niet…

‘Helemaal niks!’ zei ze kwaad. Nu werd Jhulia pas echt kwaad. ‘Je gaat te ver. Laat hem hier buiten. Ik zei alleen maar… Nee, ik vroeg; of je wel eens dacht aan hoe het zou zijn met een jongen…’ verklaarde Jhulia nu waar Sin boos om was geworden.

‘Ja, alweer…’ zei Sin nog teleurgesteld. ‘Als je niet met mij wilt zijn, dan…’

‘Nee, my god…’ verzuchtte de gefrustreerde Jhulia. Zo zat het dus niet.

‘Ik zeg toch. Als ik al zoiets zou willen of doen met iemand, dan niet zonder jou. Dat heb ik je gezegd. En ik heb niet eens gezegd dat ik dat wil. Niet in het echt, althans… Het is gewoon een gedachte. Doe toch normaal!’ De emoties van Jhulia schommelden een beetje. Ze was boos en bezorgd en klonk vertederd toen ze zei dat ze zoiets dan wel met Sin erbij wilde. Dat klonk al als een natte droom, maar ik beleefde dit moment nu vooral als een nachtmerrie. Die meiden waren zo eng als ze kwaad waren…

Sin koelde af. Jhulia was nog niet klaar.

‘Dit kan je toch niet doen. Waarom betrek je hem er nou bij. Hij heeft hier niks mee te maken. Wat dacht je nou?’ nam ze het nu voor mij op. Jhulia was altijd al redelijk op haar eigen manier en liet Sin hier dus niet zomaar mee wegkomen.

‘Het geeft niet.’ zei ik Jhulia snel. ‘Echt niet.’ richting Sin, die ik ook een knipoog gaf. Ik had wel vaker iets voor haar over gehad, en zou dat ook altijd blijven doen. Het gaf niet. Sin wist dat ook wel.

‘Sorry.’ zei ze wel kort en lief. Ik zuchtte, Jhulia zuchtte en uiteindelijk zuchtte ook Sin. Het werd stil en de spanning voelde je wegebben. Beter.

‘Nou, dan ga ik maar weer.’ zei ik nog alsof ik niks gehoord had. Ik had het niet mogen horen, misschien, dus deed maar alsof ik ook echt niks gehoord had. Dit waren niet mijn zaken, hoe interessant ik het ook vond…

‘Nee, wacht heel even.’ zei Sin nog voordat ik me omdraaide. ‘Dit kan toch?’ vroeg ze Jhulia. ‘Ik bedoel… Als jij vragen hebt, of dingen wil ontdekken, dan kan dat toch nu. Met mij erbij. Ik ben erbij nu. Dus wat wil je precies weten dan?’ vroeg ze Jhulia plots en ze kwam naast me staan en pakte m’n arm stevig beet. Heerlijk om haar tegen me aan te hebben. Haar geur alleen al… En wat stelde ze nou voor?!

‘Sin…’ wilde Jhulia al moedeloos beginnen.

‘Waarom mag alleen jij iemand kiezen? Er is niemand die ik meer vertrouw dan Hervin. Zeker qua jongens.’ zei ze snel. ‘Als het dan toch moet, dan alsjeblieft nu met hem. Niemand die ons ziet of hoort, of veroordeelt. Zo is het toch?’ vroeg ze aan haar en aan mij. Ik keek haar verdwaasd aan. Het wond me nu al op, zonder echt te weten wat Jhulia wilde. Maar het feit dat Sin zo over me sprak, was al iets wat mij op de een of andere manier opwond. ‘Moet hij hem laten zien? Of…?’ stelde ze toen ook zomaar voor.

‘Gaat het daarom?’ vroeg ik stikkend van de spanning.

‘Nee…’ verzuchtte Jhulia zich dan weer. ‘Sin, alsjeblieft. Het kan ook nooit normaal. Nu weer dit uiterste…’ verweet ze Sin terecht dat ze nogal een stuiterbal was qua emoties. Het waren inderdaad vaak de uitersten waar ze mee aankwam. Net zo kwaad, en nu all-in. Maar dan ook wel nu. Niet later, maar nu.

‘Ja, kom op. Doe even niet zo gek. Praat het even uit, of zo.’ wilde ik me toch gedragen. Het was dat Jhulia er nog zo verslagen bijzat, met rode wangen en alles. Ik vond dat gewoon zielig.

‘Maar heb ik dan geen gelijk?’ vroeg Sin zich stil af, maar ook ons. ‘Als je al met dat soort twijfels zit, wat ik jammer zou vinden, en je wilt weten of het wat met je doet? Dan is dit toch het moment, Jhulia.’ sprak ze haar direct aan. En ze leek een punt te hebben. ‘Hervin vind het vast niet erg.’ leek ze ook al door te hebben. Jhulia keek me daarop strak aan en ik voelde me betrapt.

‘Het is… Maar het is niet wat je denkt. Ik wil niet iemand anders. Ik wil jou.’ zei ze Sin nog. Sin leek zich er nu eindelijk in kunnen te berusten. Waar dat omslagpunt precies lag, zou ik nooit weten, maar goed.

‘Snap ik. Nu dan.’ lachte ze ook om zichzelf. Sin was niet dom. Als ze het eenmaal doorhad, durfde ze ook best toe te geven dat ze wat heftig gereageerd had. Dat deed ze dan ook. ‘Maar ik meen het echt. Als we iemand kunnen vertrouwen is het Hervin wel. Dus als je het wilt bespreken, of wat dan ook, dan moet het nu.’ zette ze Jhulia onder druk zonder haar echt onder druk te zetten. Want Jhulia leek het te beseffen.

‘Ik heb daar ook al wel eens aan gedacht.’ zei ze stil. Sin keek hier van op, maar werd niet boos. Ik begreep haar niet meteen. Ze keek weg, haar wangen werden nog roder, en toen keek ze me aan en begon ze te glimlachen.

‘Aan mij?’ vroeg ik nog verstomd. Sin giechelde erom. Ging dit dan gebeuren? En wat dan precies?!

En toen zat ik opeens ook op de rand van Sins bed.

‘Het is stom. Ik weet het.’ zei Jhulia nog verlegen. Sin was gespannen. Jhulia had het tegen mij. ‘Maar ik denk dat ik bi ben. Ik heb nog nooit iets voor een jongen gevoeld, laat staan iets gedaan met een jongen, maar…’ Mij was het eigenlijk wel duidelijk. Ze was gewoon bi. En niet opeens, denk ik. Dat kon niet. Maar ze was er wellicht nu pas achter gekomen. Vrijheid, blijheid, hoor. Mij maakte dat soort dingen zeker niet uit. Maar waarom was ik hier dan?

‘Ik weet niet of ik dit wel aankan?’ zei Sin nog. Wat, vroeg ik me dan vooral af?!

‘Ik vind je broertje best wel knap. Maar dat betekent niks. Toch?’ vroeg ze aan Sin.

‘Nee, hij is ook breed, en best wel gespierd.’ zei ze nog nuchter. Die kon ik in m’n zak steken. Wel vond ik het ongemakkelijk.

‘Misschien als ik hem zoen? Of is dat raar? Wat had jij in gedachten dan?’ vroeg ze weer aan Sin. Ik zat tussen beiden in, maar leek niet echt te bestaan. Niet nu, in ieder geval. Wel ging het over mij.

‘Weet niet…’ haalde Sin haar schouders op en keek ze wat moeilijk.

‘Wat voel jij dan als je een meisje zoent?’ werd me toen wel gevraagd, en ik bestond weer. Maar ik schrok en durfde niet te antwoorden. Want ik had nog nooit een meisje gezoend.

‘Heb je wel een meisje gezoend?’ vroeg Sin me dan ook, en leek me door te hebben. Ik schudde maar met m’n hoofd.

‘Echt?’ leek Jhulia zich daar over te verbazen. ‘Waarom niet? Oh! Jij bent toch niet toevallig gay, of wel? Zal je net zien.’ lachte ze al om het idee.

‘Nee, dat niet.’ zei ik maar stil. Ik voelde me een sukkel. Ik voelde me klein. Terwijl ik juist zo groot was naast die twee meiden.

‘Nou, laat hem.’ leek Sin het dan weer zielig te vinden. Zij vond het ook ongemakkelijk. Ik denk dat ze al spijt had. Jhulia wilde namelijk wel heel graag hier achter komen met mij.

‘Sorry. Is ook niet erg. Had ik ook nog niet op toen ik zo oud was.’ zei Jhulia dan maar snel. Maar zij had al wel een meisje gekust. Die zat aan de andere kant. Daar had ze meer mee gedaan, durf ik te geloven. En toch wilde ze nog meer.

‘Nou, zoen hem dan gewoon…’ verloor Sin haar geduld weer. Jhulia moest erom lachen terwijl ze mij aankeek. Dit leek serieus te gaan gebeuren. IK schraapte m’n keel nog snel, en het zweet liep letterlijk langs m’n voorhoofd. Die meiden waren gek.

Jhulia keek ook wel wat gespannen. Maar ook opgewonden. Alsof ze niet kon wachten. Zij en ik konden goed met elkaar over weg, maar dit had ik er nooit achter gezocht. Nooit had ze me ook maar het idee gegeven dat dit speelde. Sin had haar hand op mijn pols liggen en begon er in te knijpen met dat Jhulia dichterbij kwam. Ze ging het doen. Ze deed het gewoon. Mijn ogen werden groter met dat zij de hare had gesloten en haar lippen drukten plots tegen de mijne aan. Die van mij drukten nog niet terug. Ik wist helemaal niet wat ik moest doen. Ik voelde haar lippen krullen. Ze lachte.

‘Waarom zoen je niet terug?’ fluisterde ze lief toen ze weer afstand nam.

‘Jezus, Sin…’ zei ik eerst nog en maakte haar verkrampte hand los die mijn pols nog afknelde. Ook daar moest Jhulia een beetje om lachen.

‘En?’ wilde Sin vooral weten.

‘Nee, ik voelde niks. Maar hij zoende ook helemaal niet terug.’ zei ze eerder een beetje verontwaardigd.

‘Misschien ben ik toch gay…’ kon ik er alleen een grapje van maken omdat ik het zo spannend vond.

‘Nou, zo te zien niet.’ moest Jhulia daar ontzettend om giechelen en haar blik viel op mijn kruis.

‘Hervin! Ieuw!’ reageerde Sin dan boos.

‘Ja, Jezus! Wat verwachten jullie dan?’ kon ik ook boos zijn. Serieus. Wat dachten die meiden nou.

‘Waarom heb je geen onderbroek aan dan?’ vroeg Sin dan weer, die ik niet snapte.

‘Sukkel…’ noemde Jhulia Sin dan. ‘Jij hebt er ook nog nooit één gezien. Die van hem is gewoon zo groot.’ zei ze zomaar, en vond ze blijkbaar ook wel erg leuk en spannend. Sin keek er nu ook naar en haar ogen werden groot. Alsof ze het nu pas doorhad. Ik kruiste mijn benen, maar kreeg hem niet weg. Hij lag langs m’n been. Ik droeg wel ondergoed, maar daar was die gewoon langs gekropen.

‘Serieus? Zo groot?’ vroeg Sin zich nu hardop af. ‘What the fuck…’ drong het dan toch door.

‘Ja, vinden jullie hem groot?’ vroeg ik echter nog onzeker. Beiden keken ze me aan alsof ik gek was. ‘Had wel dat idee, maar niemand die hem ooit gezien heeft, dus…’ maakte ik er maar snel van.

‘Nou, ik zie nog niks in principe, maar dit is groter dan normaal, geloof ik. En ik heb er ook nog nooit één gezien. In het echt dan…’ zei Jhulia me.

‘Ugh, die dickpicks…’ vulde Sin aan.

‘Deze past niet eens op camera.’ giechelde Jhulia er vooral om. Die vond het eerst leuk, daarna pas spannend. Sin niet. Die vond dit heel erg spannend. Zij was ook gewoon m’n steifzus nog.

‘We moeten stoppen.’ zei ze dan ook.

‘Hoezo? Jij wilde dit toch met hem doen? Wat dacht je dan dat er zou gebeuren?’ was Jhulia redelijk. Ik voelde me gelijk minder stom. ‘Ik wil dat je me terug kust nu.’ wilde zij ook gewoon verder gaan.

‘Wat? Nee, we moeten echt stoppen nu.’ drong Sin weer aan.

‘Nee, hoezo dan? Durf te wedden dat jongens dat altijd krijgen als ze zoenen. Dat die van hem nou zo groot is, is toch geen reden om dan maar niet te gaan zoenen…’ klonk het bijna kinderachtig, maar was dit toch vooral een hele serieuze zaak aan het worden. ‘Dat is toch niet de reden dat je nog niet…?’ vroeg ze me daarna nog snel. Ik schudde m’n hoofd.

‘Meisjes zien mij niet staan. Niet op deze manier. Het is dat jullie me nu ‘nodig’ hebben. Anders was het misschien wel nooit gebeurd.’ dacht ik oprecht. Dat kon rekenen op wat sympathie.

‘Serieus? Hervin… Je bent leuk genoeg, hoor.’ zei Jhulia dan weer. Sin was juist heel stil. ‘Kom, zoen me nou maar gewoon. Dan is het klaar.’ zei ze nog snel. Toch wilde ook zij er een einde aan maken nu. Mijn stijve had misschien wel alles verpest. Ze schudde haar haren nog even los, en kwam nu sneller dichterbij. Ze was niet bang voor me. Ik nog wel voor haar. Ik keek weer met grote ogen hoe ze naderde, maar nu hield zij haar ogen ook open. Ik zag ze glunderen met dat ik haar lippen weer voelde en lachend gaf ze me een kus op de mond, en liet ze die lippen daar drukkend achter. Sin had mijn arm nu met beide handen vast en hield zich stevig aan me vast. Dit deed geen zeer. Dit was juist fijn, al voelde ik hoe ze zich wel inhield, omdat Jhulia nu niet meer terugdeinsde. Uiteindelijk bewoog ik ook mijn lippen, en zocht ik even naar het hoe en wat, maar begon het op een echte zoen te lijken. Jhulia sloot haar ogen en zuchtte. Ik deed hetzelfde. En toen kusten we echt. Onze lippen bewogen en pasten zich aan elkaar aan. Ik zoende, ik hapte, ik zuchtte… Ik was verliefd. Voorzichtig werd de kus verbroken en durfde toch te wedden dat Jhulia mij ook enigszins verliefd aankeek nu. ‘Beter.’ zei ze dan alleen, en wat verlegen keek ze weg en maakte ze haar mond droog. Ja, mijn mond was ook vochtig. Sin vroeg nu niet wat ze er van vond. Want dat was duidelijk.

‘Je bent bi, he?’ klonk ze alleen droog. Jhulia gaf geen antwoord. Sin kon wel door de grond zakken.

‘Het is anders.’ zei ze toen toch.

‘Beter?’ vroeg Sin.

‘Nee. Anders. Gewoon… anders.’ zei ze het weer. Jhulia schaamde zich, Sin frustreerde zich. Ik zag het en voelde het aan de twee.

‘Relax.’ zei ik toen maar snel. ‘Ik voelde niks. Lekker zacht, maar ik voelde niks verder, dus…’ dacht ik dat dat genoeg zou zijn om de twee weer op één lijn te kunnen krijgen. Sin keek me wel dankbaar aan voor mijn poging. Mijn stijve was wat weg geëbd, en ik liet de twee maar snel alleen. Op mijn kamer viel ik bijna om van de spanning. Was dit serieus gebeurd? En wat was die zoen toch hemels lekker…

Die avond zou Jhulia niet blijven. Alles was wel goed, geloof ik. Tussen die twee dan. Ze kwam me nog kort opzoeken voordat ze wegging. Ik zat op m’n kamer, hun waren beneden.

‘Zeg je broertje nog snel gedag.’ zei ze opgetogen, zoals ze dat wel vaker had gedaan. Maar nu stapte ze toch gespannen m’n kamer in, en ik wachtte haar al op.

‘Doei.’ zei ik snel en droogjes. Ze lachte er om.

‘Doei.’ zei zij dan ook. ‘Was wat, he…’ leek ze toch wel te realiseren dat het mij zeker niet in m’n koude kleren was gaan zitten.

‘Tja, zeg dat…’ zuchtte ik, nog altijd een beetje verward.

‘Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Ik weet niet wat Sin toelaat.’ begon ze toen, alsof we dit vaker gingen doen.

‘Je bedoelt?’ wilde ik zeker weten.

‘Wacht.’ zei ze en deed de deur achter haar dicht. Sin mocht dit niet horen. Ze bleef op afstand, keek me gespannen aan en nam diep adem. ‘Ik wilde eigenlijk wel meer dingen doen. Zien of het wat met me deed.’ zei ze toen snel.

‘Oh ja?’ vroeg ik nog.

‘Ja…’ gaf ze met tegenzin toe. ‘Omdat ik al weet dat het wat met me zou doen…’ gaf ze ook toe, wat Sin dus echt niet mocht horen. ‘We zien wel.’ zei ze toen maar snel.

‘Wacht.’ zei ik toen nog snel. Ik wilde wel weten wat precies. Eén ding specifiek. ‘Zou je mij pijpen?’ vroeg ik toen, stil en verstikkend van de spanning. Ze leek haar oren niet te kunnen geloven. Daarna schoot ze in de lach.

‘Wat? Nee, natuurlijk niet.’ bleef ze er wel om lachen. Daarna schudde ze met haar hoofd en draaide ze met haar ogen alsof ik gek was. Misschien wel. Ik had haar wel verrast met deze vraag. Niet zo gek, natuurlijk. Maar ook dit leek wel iets met haar te doen. Hier was vast nog niet het laatste over gezegd, en hopelijk ook niet gedaan…

Sin kwam ook nog die avond. Om zich te verontschuldigen voor de hele dag, en ook om me te bedanken. Ik zei niks. Weinig, in ieder geval. Het was al goed. Waarop zij me vertelde dat het allemaal wat verwarrend was allemaal en nu ook twijfelde over wat ze voelde voor Jhulia na vanmiddag. Klonk heftig. Waarschijnlijk heftiger dan het was.

‘Ik weet alleen niet of ik jou ooit nog als m’n broertje kan zien… Je hebt mijn vriendin gezoend.’ zei ze tot slot, en dat was de harde waarheid. Hoe dan ook raar en moeilijk om te verwerken. Dat gold voor ons allemaal.

‘Als er wat is, ben ik er gewoon voor je. Voor mij is er niks veranderd. Ik weet wat ik ben.’ zei ik haar eerlijk, en zij knikte. Ze snapte me. Ik was gewoon in de buurt. Meer niet.