White Trash - 4

Op school is de rust weergekeerd nadat ik m’n excuses aanbood voor mijn iets te heftige actie met dat filmpje van Nate zijn pik in mijn poes. Wel is het sindsdien zo dat ik qua vriendinnen ergens ‘in between’ zit, mijn oude clubje ben ik kwijt, wat trouwens niet erg is want nu pas zie ik in wat ’n dommige ganzen die meiden eigenlijk zijn. Maar waar ik dan wél nu thuis hoor op school is dus nog niet zo duidelijk, wat me trouwens ook al niet zoveel uitmaakt, ik heb nooit iets gehad met die benauwende pikorde.

Als beste vriendin heb ik nu Suzy, zij draaide een beetje om mijn oude clubje heen en was na dat filmpje de enige die nog iets met me te maken wilde hebben. Wat we gemeen hebben is dat ze ook een buitenbeentje is, ik heb nog nooit iemand gezien die zich zó nergens iets van aantrekt als Suzy. Ook uiterlijk is ze anders dan alle andere meiden hier: even lang als ik, rood haar, dun lijf, witte huid, extravagant met haar soms bijna lichtgevend gekleurde meestal tweedehands kleding, her en der tattoos en piercings en altijd opgemaakte heftig groene ogen.
En dan zijn er natuurlijk nog mijn nieuwe stiefbroers Chuck en Abe, ze hebben me als stieffamilie op school een behoorlijk upgrade in de pikorde bezorgd maar daar bedank ik voor, ik hoef niet aan de popu-tafels te zitten.

M’n vroegere buurkids van het trailerpark Betty en George zijn na hun stages van twee weken weer terug gegaan naar hun leventje in Houston. We trapten met zijn drieën net als vroeger onwijs veel lol en hadden ook héel veel lekkere seks. Het leek of George eindeloos zijn paal omhoog kon houden, Betty of ik hoefden maar te kicken en George en z’n apparaat stonden alweer helemaal klaar om ons tussen de sterren te neuken.
Nadat ze vertrokken werd het stil, stiller dan het voor die tijd leek, ik miste ze, misschien ook wel omdat ik wist dat er veranderingen aan gingen komen. Langzaam maar zeker raakte ik gewend aan het idee dat we zouden gaan verhuizen naar het huis van Nicolas, mum d’r nieuwe lover.
Inmiddels wonen we daar alweer bijna een maand.


It’s a new life

Nicolas is een big shot in Texas en heeft een landgoed met zo ongeveer tweehonderd meter eigen strand aan Corpus Christi Bay, op amper een halve kilometer van onze school. Ik heb het voor elkaar gekregen dat ik niet in het centrale huis hoef te wonen, op het terrein staan diverse gastenverblijven en het kleinste daarvan is mijn eigen huisje geworden. Omdat het ook nog eens tegen het zwembad aan ligt en ik ongezien via een lange pier vanuit de tuin zo de zee in kan duiken heb ik het daar prima naar mijn zin. Op de dagen dat de zee rustig is race ‘smorgens in mijn nakie naar de zee om een partijtje baantjes te trekken, op de andere dagen doe ik dat in het zwembad. En verder loop ik natuurlijk nog steeds iedere dag, meestal ga ik daarvoor terug naar mijn oude route over het strand van Padre Island.

Al met al heb ik dus vrede met de situatie, ik ga het hier wel redden tot ik over een half jaar medicijnen ga studeren. Al zo lang als ik me kan herinneren wil ik kinderdokter worden en als het me lukt ga ik daarvoor naar New York University op Manhattan, Nicolas beloofde al me daarbij te helpen.
Mum is hier echt gelukkig, pas nu begrijp ik dat ze zich op het trailerpark al heel veel jaren eenzaam voelde en in Nicolas heeft ze denk ik wel haar nieuwe grote liefde gevonden. Maar ja, ik herinner me goed de waarschuwing van Chuck dat zijn vader een womanizer is, we zullen dus zien. Gelukkig was ze het met me eens om de caravan aan te houden.
Mum is weer gaan schilderen, ik had geen idee dat ze een hele voorraad schilderijen van voor mijn tijd in Seattle had staan, die zijn allemaal door een besteldienst gebracht en die ze nu gaat bewerken voor een eerste expositie. Ze maakt práchtig werk, op dunne brede stroken schildert ze natuur, landschappen en horizonnen, die ze vervolgens op een doek als een collage bij elkaar brengt.

Heel weird is dat ze hier een stáf van personeel hebben, iedere dag wordt m’n bed opgemaakt en hoe vaak ik ook zeg dat dat niet hoeft, steeds weer wordt de boel strak getrokken en nu heb ik het losgelaten, ze doen maar. Ook iedere dag staan op tijd ‘n ontbijtbuffet en aan het einde van de dag het diner klaar en de kok die dat doet, Richard, is een leuke man van rond de vijftig die vindt dat ik mezelf veel te veel afmat en veel te dun ben. Mum is natuurlijk tegen hem gaan zeuren dat ze zich zorgen om me maakt en heeft nu in hem een medestander gevonden.

Daarna heb ik mezelf nog eens goed in de spiegel bekeken maar ik ben het nog steeds niet met hen eens. Ja, ik heb een erg platte buik, maar zelf vind ik ‘t wel mooi om er m’n blokjes op te kunnen zien en omdat ik kleine maar wel goed naar voren staande tieten en geen oversized maar wel goed gespierde sportbillen heb vind ik mezelf prima in verhouding. Toch heeft Richard dus besloten me te gaan vetmesten, iedere morgen wanneer ik als ontbijt m’n kwark met graan en vruchtjes naar binnen werk zet hij zeer demonstratief een huge lunchpakket naast m’n bord met wel allemaal gezond maar ook veel te veel eten. Nou ja, allerlei kids op school zijn er goed mee, het meeste geef ik weg aan lagere-jaars die ik nog uit het trailercamp ken.

Ik begin het inmiddels ook een heel klein beetje leuk te vinden dat ik er twee stiefbroers cadeau bij heb gekregen. Abe, de jongste, leidt een eigen leven, hem zie ik niet zo heel veel, maar als we contact hebben is het oké tussen ons. Als ik naakt in het zwembad lig zie ik soms wel dat hij zich sneaky aan me aan het opgeilen is, maar als het daarbij blijft vind ik het prima. Nou ja, en de oudste, Chuck, heeft zich geloof ik opgeworpen als mijn persoonlijke engelbewaarder. In het begin moest ik niks van hem hebben, want ook al is hij de populairste boy van de school, hij is tegelijk een badboy.
Maar toch, langzaam krijgt hij me ontdooid, hij is aardiger dan ik dacht, alleen met anderen erbij gedraagt hij zich als een hopeloze macho. Ik red het dus wel met hem, als hij zich maar niet teveel opdringt alsof hij mij moet redden, want ik kan echt wel op mezelf passen.

Saturday night fever

Suzy en ik zijn uit geweest naar een leuk eettentje in de stad, iets na elf uur rijden we in mijn autootje terug naar mijn huisje bij de villa om samen nog wat muziek te luisteren en een wijntje te drinken. Maar al van ver horen we dat er op ‘ons’ strand een groot feest aan de gang is. De party’s van de broers zijn berucht op school en ik kon er natuurlijk op wachten dat ik er een keer mee te maken zou krijgen. Ik hoop dat ik het kan ontwijken, want al die football-players, cheerleaders en bijbehorende wannabee’s die daar op afkomen zijn niet mijn piece of cake.

Het lukt ons om ongezien bij mijn huisje te komen maar net als we naar binnen willen gaan om nog ’n filmpje te kijken hoor ik ‘Hey stiefzusje, kom je ook feesten? We hebben iets te vieren…’ en zie ik in een van de terrasstoelen bij het zwembad Chuck zitten met zo’n giechelende bijna blote cheerleader op schoot. Ik gebaar Suzy naar binnen te gaan want volgens mij is hij niet bepaald nuchter en dan kan hij een draak zijn. Het was een bloedhete dag en ik heb deze avond een wit jurkje aan gedaan, zoals zo vaak zonder beha, om het een beetje luchtig te houden. Maar bij Chuck kom ik daar nooit mee weg zonder een opmerking, als ik op hem toeloop heb ik ook nog eens het licht van achteren en zegt hij als ik vlak bij hem ben: ‘mooi slipje... mmm, weer ‘ns een keertje geen behaatje…’ Als ze het al niet deden springen mijn nu ineens keiharde tepels zowat van mijn tieten af.

Meteen reageert die blonde bimbo op zijn schoot door haar opgepompte tieten tegen hem aan te drukken en met pruilende botox-lippen heel gemeen op te merken: ‘hey Chucky-dear, je ziet toch niks in dat platte aangewaaide trash-grietje?’ Ik ben er alweer klaar mee, steek mijn middelvinger op en weg ben ik, me niks aantrekkend van het lawaai dat achter me ontstaat, gevolgd door een grote plons. Maar vlak voordat ik naar binnen loop kan ik het toch niet laten en kijk ik nog snel even om, zie dan dat hij die meid pardoes in het water heeft geflikkerd en woest mijn kant op komt gestormd. Oeps, snel naar binnen, maar net voordat ik de deur kan sluiten weet hij zich ertussen te wringen en zit er niet veel anders op dan hem binnen te laten.

Als je het mij vraagt komt de stoom zo ongeveer uit zijn oren: ‘serieus Sam, kan het nou nooit eens normaal met jou?’
Ohw zeg, normaal? Wát nou, normaal… helemaal de foute knop weer.
‘Normaal, “Chucky-dear”?’, bouw ik die bimbo na. ‘Wat ís dat, normaal!! Dat jij maar kan zeggen wat je wilt en dat iedereen dan eerbiedig zwijgt? Dat jij maar van alles over mijn lijf mag zeggen maar dat ik mijn kop moet houden als ik zie dat je in die shorts van je ’n stijve hebt staan? Dat ik net als die cheerleaders meteen primair alles voor jou spreid wat er te spreiden valt als meneer zin heeft zijn entree te maken? Bedoel je dát soms met “normaal”, Chucky-dear?’

Zowel Suzy als Chuck kijken me secondenlang met stomheid geslagen en met zo ongeveer hun mond open aan. Dan grinniken ze tegelijkertijd, oké, misschien was dit wel weer een beetje overdreven dus, maar ik heb toch geen ongelijk? Hij zát toch te zeveren over mijn slipje en mijn tepels?

Bimbo’s en Wannabee’s

Als Suzy en Chuck maar niet ophouden met giechelen en grinniken lijkt het me beter even te moven, ik loop naar mijn slaapkamer en kleed me eerst om, jurkje uit, makkelijke fleeceshorts en ‘n bloesje aan. Dan pak ik een fles wijn met drie glazen en niet veel later zitten we te kletsen alsof er niks is gebeurd. Suzy is gelukkig net als ik amper onder de indruk van Chuck’s status, waardoor ze hem wanneer nodig regelmatig lekker ontspannen lik op stuk geeft, ze kunnen het goed vinden samen.

Maar dan moet ik het toch nog wel even weten: ‘waarom zat je me daar nou op te wachten?’ Chuck haalt zijn schouders op en antwoordt: ‘ik zat op jou te wachten, hoorde van je mum dat ze ’n appje kreeg dat jullie rond elf uur terug zou zijn. Het leek me leuk als jullie ook even kwamen feesten, we wonnen vandaag en zijn weer ’n stap dichter bij het kampioenschap.’
Ohw, oké. ‘En die bimbo dan? Was die ook onderdeel van die uitnodiging? ‘Chuck grinnikt kort maar haalt dan onverschillig zijn schouders op als hij antwoordt: ‘welnee, die griet liep me achterna en ik kwam niet meer van d’r af.’

Dan springt Suzy op: ‘yés, ik heb nog wel even zin in een goed feest. Gaan jullie mee?’ Ik draai met mijn ogen, ohw my God, moet dit nou? Als ik dan blijf zitten staat ook Chuck op, trekt me aan een arm overeind en voor ik het besef lig ik over zijn schouders, met mijn billen in de lucht. En hoe ik hem ook op zijn rug mep, hij zet me pas weer neer als we vlak bij het strand zijn en zegt dan met een brede grijns: ‘onze strandfeesten horen ook bij je opvoeding hier, stiefzusje. Laat je nou maar eens gaan.’
Nou, ik wil me best laten gaan maar niet als ik daarvoor eerst als een zoutzak over iemand schouders wordt gekwakt, zelfs niet als dat door de “hoog edelgeboren Heer Chuck” wordt gedaan. Dus draai ik me om en loop weer terug, maar dan komt Suzy achter me aan: ‘hey Sammy, come on, doe nou ’s niet zo flauw, die jongen kan het bij jou ook echt helemaal niet goed doen hè? Ga nou mee terug, ik heb serieus zin in een feest.’

Oké, voor haar dan, maar zeker niet voor Chuck, die wel heel erg breed grijnst als hij ons weer aan ziet komen. Ik krijg opnieuw de neiging mijn middelvinger op te steken maar houd me in en loop nu braaf achter Chuck en Suzy aan het strand op. Rond een flink kampvuur zitten zeker twintig jongens en meiden terwijl er een beetje buiten het licht al door aardig wat stelletjes flink gerommeld wordt. Ook is er een aantal in de zee bezig, op zich ziet het er wel gezellig uit. Er gaat vooral bij de aanwezige meiden een gejuich op als ze Chuck zien aankomen, wat maakt dat ik het eerst allemaal eens een beetje aan ga zitten kijken, ik hou niet zo van dat aanbidderige gedoe. Voor mij is het vooral een verzameling van bimbo’s en wannabee’s en over het paard getilde football-players. Maar voor Suzy ligt dat geloof ik anders, zij duikt er vol tussen en zit in no time met Eddy te kletsen, een gast die ze kent van haar bijbaantje in ’n koffietentje vlakbij school, ik sprak hem ook wel eens, nice guy.

Hengelende broertjes

Ik doe echt m’n best er in te komen maar dit is zo níet mijn wereldje, op een gegeven moment sta ik op om langs het water te gaan lopen. Abe ziet dat en komt op me af: ‘niet naar je zin, stiefzusje?’ Ik haal m’n schouders op, ik heb geen behoefte dit hier te veroordelen maar ik kan ook niet doen alsof ik het leuk vindt. Als ik dat als antwoord geeft reageert Abe door zijn arm om mijn schouder te leggen en zonder iets te zeggen lopen we zo een tijdje langs het water. Op een gegeven moment wil hij weten hoe ik het nou bij hen vind en of Chuck en hij misschien niet toch een beetje meevallen. Daar moet ik wel even om giechelen, grappig zoals hij daar naar hengelt. Ik besluit eerlijk te zijn en zeg dat ik het inderdaad wel tof vindt om hier te wonen en dat ik gelukkig veel minder last heb van “de verschrikkelijke broertjes” dan waar ik bang voor was. Daarmee jen ik hem natuurlijk want geen last hebben is wel wat anders dan ze leuk vinden, wat hij toch wel echt graag wil horen.

Als reactie tilt hij me op alsof ik niks weeg, het schijnt hier een gewoonte worden om me zo maar van mijn eigen voeten te trekken: ‘nou stiefzusje, als je ons dan toch niet leuk vindt dan moeten we maar weer een beetje bad gaan doen, toch?’ Hij loopt dan zo met me het water in en als hij er tot kniehoog in staat dreigt hij me los te laten als ik niet gauw zeg dat ik hen leuk vind. ‘Abe, hou op!’ gil ik, ‘jullie zijn echt de allerállerleukste jongens die ik óoit heb leren kennen.’
Grinnikend draagt Abe me weer het water uit, ook wel snappend dat-ie gefuckt wordt maar we mogen elkaar inmiddels wel, hij voelt het ook, waarna we samen terug lopen naar het vuur. Daar gaat hij weer tussen de anderen zitten geinen, maar ik ga er een meter of twintig vandaan op m’n rug wat liggen mijmeren en vooral genieten van de heldere sterrennacht.

Ik val al bijna in slaap als er iemand naast me komt liggen, Chuck. Hij gaat me op zijn zij liggen bekijken en als ik dan op een gegeven moment vraag wat er is, blijft hij eerst stil en dan, op een toon die ik niet van hem ken, zachtjes, om het echt tussen ons te houden: ‘ik wil je wat bekennen.’ Ik draai mijn hoofd naar hem toe en kijk hem vragend aan. Dan gaat Chuck ook op zijn rug liggen en naar de sterren kijkend steekt hij van wal: ‘de allereerste dag al toen jouw mum Elle een maand of drie terug bij ons kwam werken vonden we haar alle drie anders dan iedereen die we kenden… Ze is zó zichzelf, dat ze bijna meteen een heel andere sfeer in ons huis bracht, alsof ze in ons huis thuis hoorde, alles wat ze aanraakte werd licht en vrolijk.’ Ik kijk Chuck even aan en knik, ik herken dat, typisch mum.

‘Wij zagen hoe dad weer helemaal opbloeide toen hij wat met haar kreeg. Onze moeder was weggegaan omdat hij altijd maar weer flikflooide met andere vrouwen en hoewel hij natuurlijk best wist dat het aan hem lag was hij daar toch heel verdrietig om en beloofde beterschap. Maar het lukte hem niet mum weer terug te krijgen, dus toen Elle kwam…’
Even zijn we stil, dan zeg ik: ‘weet je dat ik dit dus pas wist toen Abe en jij me dat vertelden.’ Chuck knikt: ‘ja, dat zagen we, was wel heftig voor je, hè? Maar weet je Sam, al lang daarvoor wou ik graag contact met je. Toen jouw moeder Elle in ons leven kwam ben ik je met heel andere ogen gaan bekijken en ben ik je echt leuk gaan vinden. Jij hebt iets wat ik ook bij haar zie, jij bent zó jezelf.’

Dit is het liefste wat ik in tijden heb gehoord, ik draai me op mijn zij en geef Chuck een kusje op zijn wang. Dit begint wel serieus op een echte stiefbroer te lijken. Maar hij is blijkbaar nog niet klaar: en weet je Sammy,‘ misschien is het best wel lastig om arm te zijn en in zo’n trailercamp te wonen, maar rijk zijn is ook niet alles hoor. Half Texas heeft opvattingen over hoe wij ons moeten gedragen en dad ’n mum hebben vanaf onze geboorte bij ons erin gepompt dat wij de eer van de familie hoog moeten houden. Het lijkt hier soms net Engeland, waar adel alleen met adel mocht trouwen. Nou, hier trouwt dus invloedrijk-en-veel-poen met invloedrijk-en-nog-meer-poen en vooral daarom is het tof dat jouw mum en jij in ons leven zijn gekomen.’

Please, let me in

Ik laat dat op me inwerken, en vraag dan: ‘maar dat “rijk doet ‘t met rijk” dan, vindt Nicolas dat nu ineens niet meer belangrijk?’ Chuck haalt zijn schouders op: weet ik niet, zo te zien niet nu Elle bij hem is, whatever, voor mij dóet het er in ieder geval niet meer toe.’ En dan draait hij zich op zijn zij en krijg ik op zijn beurt een kusje van hem, wat toch al gauw iets meer wordt als onze tongen erbij komen. Even laat ik het toe maar dan spring ik op, ik ren naar huis, ik weet hier nog geen raad mee. Lullig om Chuck zo achter te laten maar hij redt zich wel, wat al snel blijkt want hij rent me achterna en net als op de heenweg gooit hij me weer over zijn schouder. Dit keer laat ik me slap hangen en houd ik me helemaal stil, ik ben behoorlijk in de war door al dit gedoe en laat het maar gebeuren. Pas bij mijn huisje zet hij me weer op de grond en als ik naar binnen ga en voor zijn neus de deur wil sluiten gaat zijn voet er weer tussen, waarna hij de deur open duwt, alsnog binnenkomt en rustig op mijn bank gaat zitten.

Daar klopt hij naast zich op de zitting en zegt: ‘sorry Sam, ik heb er te lang over gedaan voordat ik de moed had je dit te vertellen, nou laat ik je niet meer glippen. Please, let me in.’ Ik ga naast hem zitten, boos en blij tegelijk, boos dat hij zich zo opdringt en blij dat hij zoveel moeite voor me doet. Op een halve meter afstand ga ik naast hem zitten en draai me dan naar hem toe: ‘klinkt mooi allemaal, Chuck, maar ik moet niks meer hebben van jongens die mij zogenaamd voor zichzelf willen hebben en ondertussen maar een beetje blijven rondneuken en iedere kut palen die zich voor ze opent.’ Daar is dat grinnikje weer: ‘weet ik toch Sammy, ik heb dat filmpje dat je van Nate’s dick maakte ook gezien hoor. Geloof me, ik neuk al maanden níemand meer, sinds ik jou leuk vind hebben andere grieten afgedaan.’ Dat zal wel, echt niet dus, serieus? Ik word helemaal gek van deze jongen. Ik sta op en doe twee glazen wijn in, er moet even wat alcohol in mijn bloed komen om dit te bevatten.

Als ik weer naast hem zit, we geproost hebben en in stilte ons glas leegdrinken wil ik het na een tijdje toch echt weten: ‘echt geen andere grieten Chuck? Please, don’t fool me!’ Als antwoord geeft hij me het liefste kusje ever, vol op mijn lippen en alsof ik totaal geen eigen wil meer heb doe ik niet veel later mijn lippen vaneen en komt hij bij me binnen. En niet alleen daar, langs alle kanten komt hij bij me binnen, met zijn mind maar het zijn ook zijn ogen en zijn handen die bij me binnendringen. Ineens wil ik hem overal voelen, ik spring op en trek mijn bloesje, shorts en slipje uit, waarna Chuck mijn voorbeeld volgt. Al vaker heb ik hem wel wat sneaky bekeken als hij hier thuis of op het strand in zwembroek rondliep, maar nu zie ik hem helemáal. En hij is mooi, echt een lekker ding, met alles precies zoals het moet zijn, goed gespierd maar niet teveel, lekker lang, platte buik met ‘n wasbordje, een rechtop staande pik die me absoluut bevalt maar vooral zijn het die slaapkamer-blauwe ogen en dat warrige blonde haar waar ik ineens snoeihard voor val.

Ik ga op de bank liggen en doe precies wat ik die cheer-bimbo’s verwijt, ik spreid mijn benen voor hem. Waarna Chuck precies doet wat ik van hem verwacht, hij zet zijn eikel voor mijn poes en schuift zich dan langzaam naar binnen, ieder plekje daarbinnen wakker makend, tot hij helemaal in me zit en ik voel hoe onze botjes daar beneden elkaar raken. Dan komt hij op me liggen, me helemaal bedekkend terwijl hij zijn pik diep in me stil houdt. Genietend liggen we zo lijf aan lijf, onze gezichten naar elkaar gewend, kusjes gevend, beetje bij beetje ontdekkend hoe het is om samen te zijn. Iets wat we allebei al vele keren met anderen deden, maar nog nooit met elkaar. Een samenzijn dat er voor ons niet in leek te zitten maar wat er nu toch van gekomen is.

We voelen van elkaar aan dat we dit allebei lang willen laten duren, alleen maar heel close bij elkaar zijn terwijl onze lichamen wennen aan elkaar. Dan voel ik hoe Chuck zijn pik een paar millimeter uit me trekt, voor mijn gevoel precies op het juiste moment, en met een even kleine beweging van mijn bekken ga ik hem achterna. Dan komt hij omhoog en leunend op zijn armen kijkt hij me aan: ‘jij bent zó mooi, Sam. Hoe kan het dat je al die jaren al om me heen bent en dat ik je nooit echt zag.’ Als antwoord til ik mijn hoofd op en bied mijn lippen aan voor een zoen. Die krijg ik ook, maar dan trekt Chuck zich nog verder terug uit me, tot ik voel dat hij nog hooguit voor een centimeter in me zit. Gespannen wacht ik af wat er gaat gebeuren, en dat is eerst niet veel want hij bouwt de spanning op, maar dan ineens beukt hij zich hárd in me…, en nog een keer…, en nog een keer…

Hij beneemt me de adem, iedere keer als hij me hard en volledig opvult. Ik voel dat hij me op deze manier bezegelt, tot de zijne maakt, vanaf nu ben ik van hem. En tot mijn eigen niet eens zo grote verbazing wíl ik dat ook, vanaf nu ben ik van hem en hij krijgt me helemaal, met alles wat ik in me heb. Maar hij is óok van mij, ik wil hem volledig hebben, ik spreid mijn benen zo ver mogelijk, vouw ze dan om zijn heupen en maak me op deze manier zo open mogelijk voor hem, terwijl ik mijn armen om zijn nek sla en hem zo stevig vasthoudt dat hij me nooit meer kan ontsnappen. En dan neukt hij me, hij neukt me lang, hard en intens, hij paalt me door en door, met alle aandacht die hij in zich heeft terwijl hij me continu aankijkt, tot ik uit elkaar spat en me tijden later als nieuw onder hem terugvind…


[b}Tot zover de belevenissen van Sam in Corpus Christi, Texas. Ik sluit niet uit dat ze nog een keer langs komt als ze eenmaal in New York studeert.
Fijn en thnx dat je dit verhaal las! Liefs, Zazie[/b]