Viva Gran Canaria - 10

Lieve lezer, dit verhaal is onderdeel van een serie, maar je kan dit deel ook los lezen.

Waar was ik in hemelsnaam aan begonnen? Ik stond voor een muur van rotsen, een paar meter hoog, waar ik overheen moest zien te komen. Ik was al anderhalf uur onderweg. Moederziel alleen. Wandelend in de brandende zon. Ik bevond me ergens in the middle of nowhere. De moed zonk me in de schoenen. Zou mijn tocht hier eindigen?

Ik moest terugdenken aan de Nederlandse vrouw die een jaar of vijf ervoor vermist was geraakt, toen ze in haar eentje op vakantie was in Zuid-Spanje. Een grote zoekactie was op touw gezet. Weken later was ze bij toeval gevonden door een paar bergwandelaars. De vrouw had een wandeling van een paar uurtjes willen maken van een kustplaatsje naar een bergdorpje. Na uren en uren gelopen te hebben had ze het dorpje nog steeds niet bereikt, naar later bleek omdat ze een afslag had gemist. Ze was steeds maar verdergegaan. Steeds hoger de bergen in. Lopend, klauterend, klimmend. Tot ze uiteindelijk in een doodlopende kloof aankwam. Ze kon geen kant meer op. Compleet verdwaald. Zonder eten of drinken. Ze had zich in leven weten te houden met water dat door de kloof stroomde.

Op dat moment zag ik de krantenkoppen al voor me: Zeventienjarig Meisje Vermist Op Gran Canaria.

~ ~ ~

Deze donderdag was zo aangenaam begonnen. Een ontbijt op bed. Vervolgens geile verhalen van mijn moeder, waarbij we gezamenlijk masturbeerden. Na het douchen had mam me geholpen bij het opnieuw scheren van mijn poesje. Daarna waren we vertrokken. Ik naar de bushalte. En mam naar het strand. Ze wilde jammer genoeg niet met me mee (“Wandelen door de bergen? Ben je mal? Hoe zie je mij dat doen? Ik heb alleen slippers en hoge hakken! En wat denk je daar dan te zien? Een stelletje berggeiten?”).

Julie en Mireille (zie deel 4 t/m 6 van deze reeks) hadden me over deze wandeling verteld. Niet ver van Playa del Inglés vandaan, gemakkelijk met de bus bereikbaar, en met een prachtig uitzicht vanaf het hoogtepunt: een enorme rotsboog. De wandeling begon bij een eenzame rotonde, precies zoals de twee vrouwen hadden gezegd. Vervolgens onder een drukke snelweg door, en langs een lawaaierig en stofwolken uitbrakend industrieterrein. Maar daarna kwam ik in een barranco en werd het rustig. Ik wandelde tussen steil oprijzende rotswanden, begroeid met flink uit de kluiten gewassen cactussen. Echt prachtig! Daarna moest ik door een lange, aardedonkere watertunnel heen, wat best spannend was. Gelukkig liep de tunnel kaarsrecht, zodat de uitgang al in de verte zichtbaar was als een helder, wit stipje. En ik kon m’n telefoon als zaklamp gebruiken.

Uiteindelijk was ik dus beland waar ik nu was. Vlak voor een stel enorme rotsblokken. Een haast onneembare muur, die me de moed deed verliezen. Natuurlijk, ik was beter op de wandeltocht voorbereid dan de vrouw die vermist was geraakt. Al liep ik niet op stevige bergschoenen maar op simpele gympen, ik had wel een ruime voorraad water en cola in m’n rugzak. En genoeg Snickers voor een hele week. En nog extra koek. En ik had mijn mobieltje. Met daarop een uitgebreide wandelbeschrijving, afkomstig van de website van de busmaatschappij.

Daarom wist ik dat ik op de goede weg zat. Ik was bij de rots met een vierkante opening als een raam, waar de tekst over repte. En daar moest ik langs zien te klauteren. Een paar meter omhoog. Voor de meeste mensen waarschijnlijk kinderspel. Maar ik ben nu eenmaal allesbehalve sportief. Ik was doodsbenauwd dat ik door mijn loodzware rugzak (waarin naast mijn proviand ook nog alle spulletjes zaten die je als vrouw altijd bij je wilt hebben) halverwege mijn evenwicht zou verliezen en naar beneden zou kletteren. En een arm of been zou breken. Of nog meer...

Oké, ik was dus dom geweest. Toen Julie en Mireille me over hun tochten vertelden en ik de foto’s daarvan op hun mobieltjes zag, dacht ik meteen: wandelen in de bergen, dat wil ik ook! Maar ik had het duidelijk onderschat. Want het feit was: ik was nog lang niet halverwege. En ik had al meer dan de helft verbruikt van de drie uur die deze wandeling volgens de beschrijving zou vergen. En ik zweette me kapot.

Maar ik wilde me niet laten kennen. Ik móést verder. Hoe dan ook. Julie en Mireille hadden de tocht immers ook weten te volbrengen.

Het leek me verstandig om eerst het gewicht op mijn rug wat te reduceren. En even uit te puffen. Dus nam ik plaats op een redelijk plat rotsblok en slokte een halve liter water naar binnen. En verorberde ik een stuk of vier Snickers.

Met de zoet-zoute smaak van chocolade en pinda’s in mijn mond sloot ik mijn ogen. Als vanzelf kwamen de heerlijke herinneringen aan Julie en Mireille naar boven. Wat een ware verrijking van mijn seksleven! Wat een geweldige lesbische seks! De weinige keren dat ik met iemand het bed had gedeeld in het jaar dat was verstreken sinds mijn ontmaagding, was dat voornamelijk met jongens en mannen geweest.

Ik dacht terug aan de eerste keer dat ik met een lesbienne had gevreeën. Een schuchtere, alleenstaande vrouw van middelbare leeftijd. Ik had haar ontmoet tijdens het shoppen in de C&A, ergens in de winter. Op het moment dat zij me timide aankeek, vanaf de andere kant van het kledingrek, had ik meteen die speciale klik gevoeld. De klik van een wederzijds verlangen. De klik die er nooit was wanneer ik een blauwtje liep. Ik had de hand van de vrouw beetgepakt en gedwee had ze zich laten meevoeren naar een paskamer. Daar waren we met de onstuimigheid van twee pasverliefden begonnen te zoenen. En voelen. Toen mijn hand onder haar trui gleed, was ze echter abrupt teruggedeinsd. Bang dat we ontdekt zouden worden. Uiteindelijk zijn we samen in haar auto naar haar huis gereden. De hele rit zwijgend, maar beiden brandend van verlangen. Thuis hing ze rustig haar jas op en ging me voor op de trap. In de slaapkamer trok ze kalm de gordijnen dicht. Ik liet meteen al mijn kleren op de grond vallen. Zij niet. Ze kleedde zich in het halfduister op haast serene wijze uit, waarbij ze elk kledingstuk netjes over een stoel drapeerde. Toen ze haar borsten ontblootte, zag ik dat die net zo klein waren als de mijne. Eenmaal naakt kroop ze vlug onder de lakens. Ik dook ook het bed in en vlijde me dicht tegen haar aan. We zoenden en verkenden elkaars lichaam. Heel ontspannen, elkaar rustig aaiend en strelend. Verlangend liet ik mijn handen over de rijpe, lichte rimpels vertonende huid van haar tengere lichaam glijden, terwijl ik genoot van haar tedere strelingen. Gek genoeg raakte ze mijn vulva niet aan. En toen ik de hare wilde betasten, trok ze mijn hand daar kalm maar gedecideerd vandaan. “Nog niet”, fluisterde ze, waarna ze beschroomd vertelde dat ze al jaren niet meer had gevreeën. Niet sinds de vriendin met wie ze twintig jaar had samengeleefd, de enige die ze ooit had liefgehad, haar had verlaten voor een andere vrouw. Ik nam haar hand en drukte hem tegen mijn boezempje. En daarna langzaam omlaag. Naar mijn natte gleuf. Haar rijpe vingers wisten precies wat ze moesten doen en bezorgden me al snel een daverende climax. Daarna was het tijd om haar te verwennen. Met mijn tong liefkoosde ik haar borstjes. Terwijl ze zachtjes over mijn bol aaide, werd haar ademhaling steeds dieper en af en toe ontsnapte er een zacht kreuntje uit haar mond. Ineens duwde ze mijn hoofd met kracht richting haar behaarde schaamstreek. Zodra mijn mond haar vochtige spleetje bereikte en mijn tong over haar klitje streek, gooide ze alle remmen los. Kronkelend en kermend, mijn hoofd tegen haar vulva persend, voortdurend smekend om meer. Ze werd natter en natter, totdat ze sidderend en jammerend, haast huilend van geluk, klaarkwam. Een orgasme met de kracht van een atoombom, zo leek het. Een orgasme waar ze jarenlang naar had gesmacht, sluiks loerend naar vrouwen die de begeerte in haar ogen niet herkenden. Een orgasme dat ze alleen kon bereiken als ze werd gebeft, omdat ze van zelfbevrediging nooit echt opgewonden raakte. Alle samengebalde energie van de jarenlang opgekropte hunkering kwam plotseling vrij. Ze was niet meer te houden. Ze dook op mijn pruimpje af en befte met zoveel passie dat het leek alsof ze me wilde verslinden. We schakelden over op standje 69 en kwamen allebei gelijktijdig klaar. Daarna persten we onze druipende kutten tegen elkaar en...

~ ~ ~

Het geluid van stemmen deed me opschrikken. Ineens zat ik weer in m’n eentje op een rotsblok in de brandende zon. En besefte ik dat mijn rechterhand was afgedaald naar het kruis van mijn spijkerbroek. Ik trok hem schielijk terug. De stemmen kwamen uit de richting waar ik vandaan was gekomen. Ik zag twee jongeren van rond de 25. Allebei met wandelstokken in de hand, rugzak achterop, en voortstappend op stevige bergschoenen. Hij gekleed in een korte beige broek met een zwart T-shirt erboven waarvan de mouwen strak om de indrukwekkende bicepsen zaten. Zij gehuld in een kort rood rokje en een dunne, geruite blouse die ver genoeg openstond om de zwarte sportbeha eronderuit te laten steken.

Ik sprong op, wachtte tot ze bij me waren en vroeg of ze me wilden helpen om omhoog te komen.

“Sure”, antwoordde de lekker gespierde knul, die best knap was met zijn donkere haar en een klein baardje.

De jonge, blonde vrouw glimlachte. Haar gezicht was net zo oninteressant als het mijne, maar de rest van haar lichaam deed me direct aan mijn moeder denken: een volle boezem, ronde heupen en nergens een grammetje vet te veel. Met een blik waaruit medelijden sprak, bekeek ze mijn mollige lijf van top tot teen. Ik voelde me zeer ongemakkelijk. Ik zag er niet uit met mijn stoffig geworden gympen, mijn vale maar favoriete jeans, en mijn groene, zwaar bezwete T-shirt dat ik droeg zonder beha eronder en waar mijn stijf van de opwinding staande tepels zich duidelijk in aftekenden.

De jonge vrouw liep verder en voordat ik mijn rugzak had dichtgeritst stond ze al boven. Triomfantelijk grijnzend.

De knul pakte mijn rechterhand vast en begeleidde me stap voor stap de paar meter langs de rotsblokken omhoog. Toen we boven waren kon ik hem wel zoenen. Dat deed ik natuurlijk niet. Ik zei gewoon: “Thank you.”

“You’re welcome”, glimlachte hij. En taxeerde vervolgens ongegeneerd mijn tietjes.

Als zijn vriendin niet tien meter verderop had gestaan, ongeduldig tikkend met haar stokken, dan had ik hem probleemloos tot een nummertje kunnen verleiden. Zo’n type was het wel. Het type man dat graag van twee walletjes eet.

Met een kort “Bye” namen we afscheid. Nadat de twee om de bocht van de kloof waren verdwenen, liet ik me op de grond zakken. Ik stak een hand in mijn broek en stond mezelf toe om even helemaal weg te dromen.

~ ~ ~

Met hernieuwde energie hervatte ik mijn tocht. Na een wilde klim over een steile, rotsige helling bereikte ik het geleidelijk stijgende pad naar het hoogtepunt van de tocht: de enorme rotsboog met de naam Arco del Coronadero. Eigenlijk waren het twee bogen, zag ik, want vóór de grote boog bevond zich een kleinere boog als een soort toegangspoort. Ik maakte een paar mooie foto’s, met in de verte de Atlantische Oceaan.

Terwijl ik langzaam dichterbij kwam, ontwaarde ik geluiden die niet helemaal in de omgeving pasten. Geluiden die klonken alsof ergens heftig de liefde werd bedreven. Behoedzaam sloop ik naar de kleine boog toe. Het gekreun was steeds duidelijker te horen. Voorzichtig gluurde ik om de hoek van de rotsen. En ja hoor: daar waren ze, de twee jongeren die ik eerder had gezien. Een meter of tien van mij vandaan. In een innige omhelzing. Hij met de broek op zijn enkels. Zij bij hem op schoot, met een volledig ontblote boezem maar nog wel met haar rokje en wandelschoenen aan. Met haar heupen kalme bewegingen makend die zelfs zonder het begeleidende gekreun ondubbelzinnig zouden zijn geweest.

De twee tortelduifjes hadden mij totaal niet in de gaten, dus bleef ik toekijken. Ondertussen masseerde ik door mijn T-shirt heen mijn borstjes op dezelfde manier waarop de knul de volle tieten van zijn vriendin betastte. Wat was ik jaloers! Hoe graag had ik zijn sterke handen mijn boezempje laten betasten. En zijn harde geslachtsdeel in mijn liefdesgrotje gevoeld.

Veel liever nog had ik met hen meegedaan! Zodat ik ook nog die twee fantastische tieten in mijn handen had kunnen nemen. Maar dat zat er niet in. De blondine was beslist niet het type om haar vriend met een andere vrouw te delen (tja, lieve lezer, ze had dus duidelijk voor de verkeerde vent gekozen; sommige vrouwen hebben echt een gebrek aan mannenkennis).

De twee namen er de tijd voor. Tien minuten later waren ze nog steeds bezig. Dat verbaasde me enorm. Want ze konden toch weten dat ik ook naar deze plek op weg was. En dat ze dus de kans liepen om betrapt te worden. Deden ze het met opzet? Voerden ze speciaal voor mij een showtje op? Nee, dat kon ik me absoluut niet voorstellen. Het lag meer voor de hand dat ze mij pas later verwacht hadden. Of mij allang vergeten waren. Hoe dan ook, ik vond het geweldig. Ik was echt bloedjegeil, hoewel ik alleen mijn boezempje streelde (met een hand tussen mijn benen had ik gegarandeerd mijn zelfbeheersing verloren en mijn aanwezigheid verraden). Het werd nat in mijn broekje.

Opeens hoorde ik in de verte knerpende voetstappen naderen. Ik keek om en zag een man van een jaar of veertig. Bruine bergschoenen, zwarte wandelbroek, beige shirt met korte mouwen, donkergrijze pet. Hij was lang, slank, en had een leuk koppie. Met een zwijgende wijsvinger tegen mijn getuite lippen en een afhoudend gebaar van mijn andere hand maande ik hem tot stilte. Hij bleef verbaasd staan. Ik wenkte hem voorzichtig dichterbij. Hij sloop naar me toe tot hij vlak achter me stond. En hetzelfde kon zien als ik.

De blonde meid hopte inmiddels wild op en neer. De knul had de borsten van zijn vriendin losgelaten en klemde zijn handen nu om de in het korte rode rokje gehulde billen.

De man en ik keken elkaar even glimlachend aan, waarbij het me opviel dat er rood haar onder zijn pet uitstak. Vervolgens richtten we onze blikken weer op het neukende stelletje.

De meid was flink aan het hijgen. Hoge gilletjes kondigden haar climax aan, die ze met een luide kreun bereikte. Ze perste haar onderlichaam tegen dat van haar vriend, die eveneens kreunend klaarkwam.

De man en ik slopen achteruit. Ik gebaarde hem om naar een rotsblok een meter of twintig verderop te lopen, en volgde hem.

“Where are you from?” vroeg ik fluisterend toen ik naast hem stond.

Hij bleek een Vlaming te zijn, uit Turnhout, en Marijn te heten.

“Nou Marijn”, zei ik zachtjes, blij dat ik gewoon Nederlands kon spreken. “Laten we onze komst even aankondigen.” Ik wendde me naar de rotsboog en schreeuwde enthousiast: “Wauw, kijk dan! Wat een uitzicht!”

In gedachten zag ik voor me hoe de twee jongeren nu verschrikt zouden opspringen. We bleven nog een minuutje staan om hun de tijd te geven zich in de kleren te hijsen. Ondertussen ondervroeg ik Marijn. Hoewel hij niet erg spraakzaam bleek, kwam ik wel te weten dat hij 42 was (slechts twee jaar jonger dan mijn moeder indertijd dus) en in een hotel in de hoofdstad van het eiland verbleef.

Toen we even later om de hoek van de rotsen liepen, zaten de jongen en het meisje erbij zoals verwacht: alsof er niets was gebeurd. Allebei een sigaret rokend. Ik ving flarden van de stank op.

We deden onze rugzakken af en namen plaats op een plat rotsblok. Ik haalde twee Snickers tevoorschijn en gaf er één aan Marijn. We peuzelden de repen zwijgend op, dicht naast elkaar zittend onder de tientallen meters lange rotsboog, die als een machtig gewelf boven onze hoofden hing. Marijn staarde voor zich uit, schijnbaar in gedachten verzonken.

Nadat het stelletje hun peuken had uitgedrukt, pakten ze hun spullen en vertrokken. De jongen voorop. Het meisje huppelde erachteraan, de grote tieten vrijuit deinend onder haar geruite blouse, want de zwarte sportbeha ontbrak. Ik vroeg me af of ze haar slipje wel droeg. De twee glimlachten en wuifden in het voorbijgaan. We zwaaiden vriendelijk terug.

~ ~ ~

Marijn had als lunch twee zelf belegde broodjes tonijnsalade in een doorzichtige plastic zak bij zich. Hij gaf me er één. Het smaakte me prima.

“Ik vond het reuzespannend net”, zei ik al kauwend.

Marijn keek me glazig aan.

“Ik ben echt kletsnat geworden van onderen”, vervolgde ik en gaf hem een speelse por met mijn elleboog. “Kreeg jij er een stijve van?”

Hij kneep zijn ogen wantrouwig samen. “Hoe oud ben jij?”

Ik deed alsof de vraag me verbaasde. In werkelijkheid doorzag ik meteen dat hij wilde weten of ik meerderjarig was. “Negentien”, loog ik (zoals je weet, lieve lezer, was ik pas zeventien).

“Studeer jij?”

“Ja. Psychologie. Aan de universiteit. In Nijmegen. Ik ben net aan mijn tweede jaar begonnen.” Ik hoopte vurig dat ik geen verdere vragen zou krijgen over mijn leugens.

Marijn knikte en at zwijgend zijn broodje op. “Ja”, zei hij toen zachtjes, naar de grond turend. “Ik kreeg er een stijve van.”

“Heb jij het wel eens in de vrije natuur gedaan?”

Het duurde zeker een minuut voordat het antwoord kwam. “Nee. En dat zou ik ook zekers nooit doen.”

“Nou, zullen we dan maar naar jouw hotelkamer gaan?”

Marijn keek me opnieuw glazig aan. En zweeg. En hij bleef zwijgen. Heel vreemd, vond ik. Mijn gevoel zei dat hij me wilde palen. Waarom zei hij dan niets? Liet mijn intuïtie me in de steek? “Heb je... een vrouw of vriendin?” vroeg ik aarzelend.

“Nee”, zei hij, starend in de verte.

“Ben je gay?”

“Nee.”

“Ligt het dan aan mij?” vroeg ik met lichte tegenzin, me zeer bewust van mijn kleine tieten en mollige lichaam.

Marijn keek recht in mijn ogen. “Nee, absoluut niet”, zei hij. Toen staarde hij weer voor zich uit. “Ik vind... ik vind je leuk.”

Zelfs zonder een studie psychologie was me duidelijk dat deze man iets op zijn lever had. Ik legde liefdevol een hand op zijn bovenbeen. “Wat is er? Wat heb je meegemaakt? Je kan het me vertellen. Ik kan je helpen.”

Marijn keek me aan en barstte in huilen uit. “Ik heb... het nooit... aan iemand... verteld”, snikte hij.

Ik sloeg mijn arm om zijn schouders en tussen de tranen door kwam het hele verhaal eruit.

Het was begonnen toen hij 19 was, op een middag waarop zijn ouders van huis waren. Zijn drie jaar jongere zus had een even oude vriendin op bezoek die Joyce heette. De twee meiden waren in de woonkamer aan het kletsen. De irritante meidenmuziek die ze hadden opgezet kon Marijn in zijn slaapkamer horen. Het volume werd telkens een beetje verder opgeschroefd. Marijn zat op bed, dromend over Joyce. Hij was heimelijk verliefd op haar. Hij zat zich af te trekken bij een seksblaadje, waarin een jonge vrouw stond die erg op Joyce leek. Met net zulke grote tieten. Toen had hij opeens gegiechel gehoord. De lachende gezichten van zijn zus en haar vriendin keken hem door de kier van de deur aan. Paniekerig had hij zijn zaakje terug in zijn broek gepropt en het seksblaadje onder zijn hoofdkussen geschoven. Als bevroren zat hij op bed, toekijkend hoe de twee meiden zijn kamer binnenstapten en zijn zus doodkalm het seksblaadje onder het kussen vandaan haalde. De twee meiden bladerden het giechelend door. En waren in lachen uitgebarsten toen ze de naaktfoto’s van de op Joyce lijkende vrouw zagen. Daarna waren ze naast hem komen zitten. Zijn zus had hem opgedragen zijn broek uit te doen. “Anders laat ik papa en mama dit blaadje zien. En zeg ik dat je ons lastig viel.” Marijn stond machteloos. Zusje was altijd de oogappel van zijn ouders geweest. Ze kon niets verkeerd doen in hun ogen. Wat er ook gebeurde, Marijn had altijd de schuld gekregen. Hij had vaak genoeg een onterechte straf ondergaan dankzij haar vuile streken. En dus had hij met tegenzin zijn broek laten zakken. De meiden bevoelden zijn slappe penis, die door de aanrakingen al snel opzwol. “Trek jezelf af”, zei Joyce toen, tot Marijns afgrijzen. En zo had hij gemasturbeerd in het bijzijn van zijn zus en het meisje op wie hij smoorverliefd was. Nadat hij zijn zaad had geloosd, hadden ze hem in zijn gezicht uitgelachen en waren triomfantelijk met het seksblaadje de kamer uitgelopen. Marijn was in verwarring achtergebleven. Enerzijds had hij het enorm opwindend gevonden, vooral toen Joyce zijn geslachtsdeel aanraakte, maar anderzijds had hij zich compleet vernederd gevoeld, niet in de laatste plaats door de aanwezigheid van zijn eigen zus. De volgende keer dat zijn ouders afwezig waren en Joyce op bezoek kwam, waren de meiden opnieuw zijn slaapkamer binnengedrongen. Ze hadden hun rokjes opgetrokken en hij had hen moeten vingeren. Hun wellustige gehijg en gekreun had hem een keiharde erectie bezorgd. Na afloop, toen de rokjes weer omlaag zaten, had hij zich opnieuw voor hun ogen moeten aftrekken, tot het sperma er in dikke stralen uit spoot. En opnieuw waren ze vals lachend vertrokken. Tientallen malen hadden de twee meiden zich door hem laten vingeren of beffen. Hun borsten hadden de meiden tot Marijns teleurstelling nooit ontbloot. Het was doorgegaan tot Joyce ineens verkering kreeg. Marijns wereld was ingestort. Hij had zich verraden gevoeld. Maar daarmee was de ellende niet ten einde geweest. Want toen was zijn zus begonnen in haar eentje zijn slaapkamer te bezoeken. Om zich door hem te laten bevredigen, vingerend of beffend. Soms moest hij ook aan haar blote borsten zuigen. Zijn eigen kleren moest hij bij die gelegenheden altijd aanhouden. Zijn zus wilde zijn stijve pik niet zien. Altijd wanneer ze vertrokken was, had hij gemasturbeerd. Walgend van zichzelf. En walgend van de manier waarop hij misbruikt werd. Ten einde raad was Marijn uiteindelijk op kamers gaan wonen. Sindsdien had hij nooit meer een stap in zijn ouderlijk huis gezet. Een relatie had hij nooit gehad. Naar de hoeren wilde hij niet. En dus had zijn pik nooit een kut van binnen gezien. Zelfbevrediging was de enige vorm van seks die Marijn nog had bedreven na de seksuele handelingen met zijn zus en haar vriendin.

~ ~ ~

Tja, lieve lezer, wat doe je als iemand je zoiets heftigs verteld? Ik was er zelf ontdaan van. Zo goed en kwaad mogelijk probeerde ik Marijn te troosten. Ik streelde zijn rug, gaf kusjes op zijn wang. En sprak bemoedigende woorden.

Toen hij was gekalmeerd, vroeg ik of hij met mijn telefoon wat foto’s van mij wilde maken bij de rotsboog. Lachend poseerde ik voor hem. Daarna maakte ik foto’s van hem, met zijn fotocamera. Vervolgens maakten we ook nog een paar selfies van ons tweeën. Onze gezichten dicht bij elkaar, zijn rode haar naast het donkerbruine van mij.

Mijn enthousiasme deed hem helemaal opfleuren. Hij vond mij leuk. En ik vond hem leuk.

Nadat we onze rugzakken weer omgehangen hadden, klaar voor de terugweg, viel ik hem spontaan om de hals en kuste hem op de mond. Even was hij verbluft, maar toen sloeg hij zijn armen om me heen en zoenden we elkaar vol liefde.

We liepen een stuk terug langs hetzelfde pad waarover we waren gekomen, maar daarna volgde de wandeling een andere route dan op de heenweg. Toen ik onderweg een plasje moest doen, wendde Marijn zich verlegen af. Uiteindelijk kwamen we uit in een klein dorpje waar we langs een drukke weg wachtten op de bus naar Las Palmas, de hoofdstad van Gran Canaria.

Tijdens de busrit vertelde Marijn over de andere wandelingen die hij tijdens zijn vakantie al had gemaakt. En ik gaf hem een zeer gekuiste versie van mijn belevenissen op het eiland. Ik wilde hem niet afschrikken met mijn erotische escapades. Want ik hunkerde ernaar om te neuken.

Liefs, Mieke.