Ov Perikelen - 1

Dit verhaal is geschreven in samenwerking met Bert, Dank voor de inspiratie !

Sandra heeft haast, ze is een beetje geïrriteerd dankzij haar stagebegeleider, de hele dag heeft ze hem gevraagd of hij haar voortgang kon bespreken, en juist om 16u komt hij het kantoortje ingelopen en nu is ze bijna te laat voor de ‘ideale’ reis.
Met de bus van 17:15, kan ze de trein van 17:25 nemen, en dan is ze op tijd bij de overstap van 18:25.
Maar als ze deze laatste mist, moet ze een dik uur in de polder zitten wachten op de bus naar huis.
Ze stapt in de bus, en tikt haar telefoon tegen het apparaat, en zonder verder op te letten gaat ze met de stroom mee naar de achterste zitrij.
‘pfff gehaald’ denkt ze opgelucht, als ze een plekje vindt en gaat zitten met haar koptelefoon op luid volume.
Opeens wordt ze opgeschrikt door een hand op haar schouder … ‘Controle OV mevrouw, uw vervoersbewijs alstublieft’
Sandra pult het pasje uit het telefoonhoesje, en geeft deze aan de vriendelijke man naast haar.
Hij tikt tegen zijn apparaatje, en een korte zoemtoon…. hij probeert het nog eens, maar weer.
“Sorry mevrouw, deze is verlopen, U heeft niet ingecheckt.”hij is nog steeds vriendelijk, alleen wat serieuzer nu.
Sandra schudt haar hoofd, ‘Nee hoor, ik heb WEL ingecheckt … probeer maar’ zegt ze, maar de man schudt zijn hoofd.
“Uw bewijs is verlopen, Gisteren was de laatste dag”
De man laat zijn kastje zien, en Sandra ziet inderdaad een bericht ‘verlopen’ en de datum van vandaag.
De stress van haar werkdag, het late gesprek en nu dit weer, ze voelt een korte woede opkomen, en onbedoeld snauwt ze tegen de man dat hij beter moet kijken, ze heeft wél ingecheckt.
Ondertussen rolt de bus het station binnen en maakt Sandra aanstalten om op te staan.
De man legt zijn hand op haar schouder .. ‘Even wachten jongedame’ zegt hij, de vriendelijkheid is weer minder, hij blokkeert haar route door vlak bij haar te blijven staan.

Sandra voelt een lichte paniek, ze moet de trein halen, het is al zo krap in de overstap … normaal heeft ze een bus eerder, maar met nog 4 minuten te gaan is ze bang om de hele avond op het OV te moeten wachten overal.
Ze probeert nog een keer om op te staan, maar de man is resoluut, zijn hand op haar schouder ‘Even blijven zitten dame … we gaan wat gegevens noteren, en dan kunt U uw reis vervolgen.'
Sandra probeert duidelijk te maken dat ze de aansluiting gaat missen, maar de man blijft stoïcijns zijn hoofd schudden, tot de bus leeg is.
“Uw ID kaart alstublieft” en met een zucht geeft Sandra deze aan de man, ze heeft zich erbij neergelegd dat ze pas laat thuis zal zijn.
De man neemt de gegevens over, Mw Smit, geboren 2005 - 18 jaar ? vraagt hij, en ze knikt.
Hij drukt een ticket af “dat is dan 64 euro, U krijgt het digitaal toegestuurd, binnen 2 weken kunt U bezwaar indienen”
De man stapt opzij, en laat Sandra opstaan. Met een glimlach kijkt hij naar haar, als ze zich uit de smalle zitplaats wringt, haar billen strak in een kort rokje, en de band van haar laptoptas tussen haar kleine borsten.
Op haar elegante hakken loopt ze voor hem door de bus, en stapt uit.
“Shit, lekker .. nu kan ik anderhalf uur op de trein gaan zitten wachten hier", gromt ze, niet specifiek tegen de controleur..
‘Vergeet niet een kaartje te kopen … anders kan er nog een boete volgen voor de trein’ zegt de controleur, als ze samen het kleine perron naderen.
Sandra knikt, en loopt naar de automaat, waar ze met haar pinpas een kaartje haalt.
De man loopt een klein kantoortje in, en Sandra loopt over het winderige perron naar één van de zitplaatsen.
De shop is gesloten, en er is geen hond meer te bekennen, ze baalt nog meer nu ook haar telefoon al aangeeft op 3% te staan.
De wind is ijzig koud, ondanks haar panty voelt ze de kou over haar benen, en langs haar blouse snijden.
Na een klein kwartiertje komt de man het perron opgelopen, hij komt bij haar staan, en kijkt haar even aan.
“Ik heb een kaartje gekocht hoor” zegt ze bijna snauwend, en de man schudt zijn hoofd ‘Trein is niet mijn gebied” lacht hij.
‘Maar hoe laat komt jouw trein dan ?’ vraagt hij, en ze kijkt op haar horloge .. 18:55. over wat meer dan een uur, zucht ze.
“Ik heb nu pauze, in onze wachtruimte brandt de kachel, als je wil, mag je daar wel komen zitten ?” zegt hij.
"Ohhhh echt ? … graag, want het is hier niet echt lekker!” zegt Sandra met een dankbare glimlach.
‘Kom maar mee dan, krijg je een koffie van mij’ zegt hij, als ze opstaat en met hem de trap afloopt naar het kantoortje.

Terwijl de automaat zoemt en bromt, wijst Sandra op een stopcontact .. ‘zou ik alstublieft mijn telefoon een beetje mogen opladen ?’ vraagt ze met lach, en de man knikt ‘leef je uit …’
Ze zoekt haar adapter en kabel uit de tas, en de man kijkt op afstand weer naar haar mooie ronde billen, die ze onbedoeld wat heen en weer laat bewegen, en nog strakker in het rokje opspant als ze voorover buigt om in te pluggen.
Hij wijst op zo’n plastic kantinestoel, en zegt lekker te gaan zitten.
Sandra warmt haar handen aan het bekertje, en zegt nog eens dankjewel.
Even kletsen ze een beetje, algemeen over haar reis en de onhandige aansluiting naar haar woonplaats, en na een tijdje droogt de stof wat op.
Als Bert, de controleur, nog eens naar de machine loopt vraagt ze met een bijna kinderlijke stem of er écht niet iets aan de boete te doen is, want 65 euro is best veel geld voor een student.
Hij schudt zijn hoofd, nee, dat moet je echt schriftelijk doen, zegt hij bijna streng.
Sandra glimlacht ‘ik heb wel eens gehoord dat je binnen een paar uur alsnog het bonnetje kan laten annuleren’
Ze leunt wat voorover en plaatst haar handen op haar knieën en beweegt met korte stukjes op en neer.
Natuurlijk had ze zijn stiekeme blik wel gezien, zijn ogen dwaalden regelmatig af naar haar lange benen.
De oudere man was zeker geen lelijke vent, hij heeft wat vaderlijks, iets zorgzaams .. zoals hij haar uitnodigde in het kantoor.
Bert kijkt naar haar handen, en dan naar haar glimlach en felle blauwe ogen met mooie make-up.
Bert loopt met twee bekertjes terug naar de tafel, en bij het neerzetten kijkt hij haar nog eens aan, haar ogen lijken te glinsteren, en haar rode lippen uitnodigend.
‘En waarom zou ik dan aangeven dat ik een fout gemaakt zou hebben ?” vraagt hij, terwijl hij haar blijft aankijken, en zijn ogen nog eens over haar borst omlaag beweegt.
Sandra voelt een warm spannend gevoel, met haar handen gaat ze nog een keer over haar benen omhoog ‘tja .. ik heb dat geld niet, maar we hebben nog 45 minuten in dit eenzame kantoor’ zegt ze met een zwoele stem.
Langzaam legt ze haar hand op die van hem … ‘misschien kunnen we wat gezelligs doen ?’
Bert steekt zijn andere hand uit, en streelt een lok van haar lange golvende haar langs haar gezicht naar achteren.
Als Sandra niet afwijzend reageert, verschijnt er een glimlach op zijn gezicht.
Hij legt zijn handpalm tegen haar wang “Gezellig ?” zegt hij, als hij zijn duim onderlangs haar oog laat bewegen, richting haar lippen.
Uitdagend opent Sandra haar mond een beetje, en ze knikt als zijn duim haar bovenlip raakt.
‘Niemand hoeft er achter te komen, toch ?’ zegt ze met een bijna schorre stem, als ze zijn duim een korte kus geeft.
Bert zijn hoofd duizelt, meent ze dit echt … zou ze zo ver durven te gaan ?
Met een kort knikje laat hij zijn duim nog een keer langs haar kin bewegen, en weer terug naar haar roze rode lippen.
Direct tuit ze ze weer, maar Bert gaat een stapje verder, en drukt zijn duim tussendoor, tegen haar voortanden.
Met zachte druk bijt ze op het topje, en hij knikt met zijn hoofd .. ‘hmm ja, ja …’ zegt hij tevreden.
“Ja, lijkt het je een goede deal … wil je een foutmelding op je apparaatje aanmaken ?” Sandra haar stem klinkt uitdagend zwoel, en Bert haalt zijn schouders even op.
‘hmm laten we eens kijken of dat wel iets kan worden dan’ zegt hij, als hij zijn hand richting de blouse beweegt, en zijn vingers langs de opening tussen de knoopjes drukt
Hij voelt haar warme huid, en bijna zelfverzekerd streelt hij in de richting van haar borsten… niet groot, maar wel aanwezig.
Sandra hapt kort naar adem, als zijn vingers onder het schouderbandje gaan, en hij zijn hand omlaag drukt.
Met een droge klik springt één van de drukknoopjes van haar blouse los, en de grijns van Bert wordt alleen maar groter, als hij meer ‘toegang’ krijgt
Zijn vingers bewegen langs de dunne cup, hij voelt het zachte vlees aan de bovenkant van haar borst, als hij zijn hand nog wat verder drukt.
Sandra trekt langzaam meer knoopjes los, haar blouse valt open, en Bert knikt met grote ogen als hij de zilvergrijze BH ziet, met daarin haar B Cup borsten half verscholen.
Sandra leunt wat achterover, de plastic stoel beweegt met haar mee.
Bert drukt met beide handen haar blouse wat over haar schouders, en tegelijk de bandjes van de BH.
Met een korte streling trekt hij de bedekking van haar borsten, en ziet haar jonge stevige peertjes brutaal naar voren wijzen.
Een glinsterend staafje overdwars door de tepeltjes.
Met zijn vingers onder haar tietjes draaien zijn duimen langs de metalen staafjes, haar tepels reageren direct en lijken nog harder te worden.
Tussen duim en wijsvinger draait hij spelenderwijs even aan de knopjes, haar lijfje kronkelt even, en ze gromt zacht.
“ohhh die heb ik nog nooit in mijn vingers gehad” hijgt hij opgewonden, als hij met haar borsten en de piercings speelt.
Sandra legt haar hand op zijn been … ‘wil je dat ik jou even vastneem ?’ zegt ze, en Bert knikt opgewonden.
Haastig trekt hij zijn riem en broek los, en in een enkele seconde zakt zijn broek naar de knieën
Achter zijn onderbroek is zijn harde paal duidelijk te zien, en Sandra knikt even met een knipoog.
‘hmmm volgens mij heb je best wel zin ?’ lacht ze, als ze haar vingers langs de omtrek laat spelen
Met een korte beweging trekt ze de broek iets omlaag, zijn stijve springt naar voren, en zijn ballen hangen als kogels onder zijn paal te bungelen.
Behendig beweegt haar hand op en neer, hij gromt als haar duim over de eikel speelt.
Na een paar minuten leunt ze wat naar hem toe ‘is dat fijn … zal ik mijn mond gebruiken ?’ vraagt ze hijgend.
‘ohhmmm ja, wil je dat ?” gromt Bert opgewonden, en met de voorhuid helemaal teruggetrokken hapt de jonge Sandra zijn eikel in haar warme mond.
Terwijl ze likt en over de top beweegt, gaat haar hand op en neer.
Bert gromt en kreunt, het is lang geleden dat hij zo lekker gezogen is … en nog nooit door zo’n jonge meid die zijn kleindochter had kunnen zijn.
Hij begint sneller te ademen, zijn heupen beginnen te schokken, en met een luide kreun beginnen zijn ballen te jeuken.
Sandra laat zijn pik uit haar mond schieten, en met nog een paar korte rukjes schiet zijn zaad een meter verder op de grond.
Bijna uitdagend kijkt ze hem aan, als zijn pik langzaam verslapt in haar vingers.
“hmm heb ik de annulering verdiend ?” vraagt ze met een glimlach, en Bert knikt …
‘Zeker wel meisje!’ lacht hij, als hij zijn broek omhoog trekt en dichtmaakt.
Terwijl Sandra haar BH en blouse weer dichtknoopt, horen ze een korte pieptoon.
De buitenste deur gaat open, en een collega van Bert stapt binnen …
"Oh hey … ik dacht dat er niemand was", zegt hij, terwijl hij naar de koffiemachine loopt.
Onder zijn schoen verspreid het kwakje van Bert zich, en met een blozend gezicht zegt Sandra dat ze naar de halte terug moet
‘Dank je voor het opladen en toilet’ zegt ze, als ze snel weg loopt.
“Je weet dat passagiers hier niet mogen komen, toch ?” vraagt de man, die langzaam in zijn koffie roert.
‘Ach, ze moet nog bijna een uur wachten, en haar telefoon was leeg’ zegt Bert kort met zijn schouders trekkend.