Het Nieuwe Ras - 4

Vroeg in de ochtend, bij het eerste licht, word ik opgeschrikt door het hoge geluid op het scherm in de slaapkamer. Mijn mond is droger dan ooit, waarschijnlijk nog van Ranes heerlijke kwakje. Ik heb mijn tanden niet willen poetsen voor het slapen gaan om de smaak zo lang mogelijk vast te houden. Vooraleer ik het scherm open, ren ik naar de badkamer die zich in de slaapkamer bevindt en drink een slok water. Ik gooi een t-shirt over mijn bovenlichaam, want ik weet dat ik zichtbaar zal zijn voor wie mij oproept. Ik wend het scherm af van het bed waarop Rane nog rustig ligt te slapen.

'Verdorie, Nakito, heb ik je wakker gemaakt? Het is al half zeven. Men had mij op het Instituut verzekerd dat je op het landgoed in Fugowaki verblijft. Excuseer dat ik je stoor, mijn beste Nakito, maar ik heb je dringend nieuws te melden.'

Het beeld van de oude professor Harari, de wereldberoemde en nog steeds de beste genetica-expert ter wereld, verschijnt op het scherm. Hij is een gewone mens, dus onderhevig aan veroudering. Hij lijkt ongeveer zo oud als hij is, ongeveer tachtig jaar. Maar zijn ogen staan nog steeds op scherp en ik weet dat zijn verstandelijke vermogens aan niets hebben ingeboet sinds hij mij - of althans de mannelijke zaadcellen en de vrouwelijke eicellen waaruit ik ben voortgekomen - genetisch heeft gemanipuleerd. In wezen is professor Harari de vader van hoe ik geworden ben (niet van wie ik als persoon ben, natuurlijk). Wanneer hij me opbelt, wat zelden gebeurt, moet er zeer belangrijk nieuws zijn.

'Ik luister, Harari,' zeg ik beleefd, 'wat is er gaande?'

'Heel wat, mijn beste Nakito. Ik werd zowat een uur geleden door de hoofdarts van het Instituut opgeroepen op mijn Rode Scherm, dat alleen voor uitzonderlijke gesprekken mag gebruikt worden en, zoals je weet, door geen enkele instantie kan afgeluisterd of bekeken worden, zelfs niet door de Chinezen. Ik was ook nog in een diepe slaap, maar onmiddellijk klaar wakker en helder, want ik wist dat er iets uitzonderlijks moest gemeld worden.

Nu, dat is ook zo. Het Hoofd van de Chinese afdeling heeft om drie uur vannacht de hoofdarts van het Instituut opgeroepen om Object Rane onmiddellijk naar Taipei over te vliegen. Je weet natuurlijk dat Taiwan al sinds de aanhechting bij het moederland volledig ontvolkt is en uitsluitend gebruikt wordt voor het genetisch programma van China. Welnu, de voorbereidingen om die Rane op punt te stellen, zijn een week eerder beëindigd dan voorzien en omdat een serum dat hem moet worden toegediend slechts gedurende een korte tijd werkzaam blijft, moet dat zo snel mogelijk toegediend worden. Indien het serum vervalt, duurt het weer weken of maanden vooraleer een nieuwe dosis klaar is. De Chinezen vroegen de hoofdarts van het Instituut dus om Rane in de loop van de dag naar Taipei te sturen. Ze zouden hem zelf komen afhalen met hun supersonisch luchtkussen.

Het probleem was, legde de hoofdarts mij uit, dat Rane sinds gisteren niet meer bij hem is. Het schijnt dat jij hem nu bij je hebt. De arts vertelde me dat je de Expi wilde uitproberen vooraleer hij voorgoed zou vertrekken. Dat begrijp ik volkomen. In jouw plaats zou ik hetzelfde hebben gedaan, beste vriend. Maar nu... de Chinezen iets weigeren ligt altijd moeilijk, dat weet je. Ze zijn vlug gepikeerd en zijn als de dood voor gezichtsverlies. Zij hebben het pleit gewonnen in de strijd om de eerste Expi in de laatste fase klaar te krijgen en ze hebben daar al meer dan een jaar met man en macht voor gewerkt. En nu ze alles in gereedheid hebben gebracht, kunnen ze geen seconde wachten.'

'Dat is echt wel vervelend,' onderbreek ik Harari, 'er was mij verteld dat Rane pas over een week, misschien pas over tien dagen naar China moest vertrekken. Ik heb speciaal een week uitgetrokken om me met hem bezig te houden...'

'Met hem? Dus is Rane mannelijk? Dat verwondert me.'

'Je weet best dat hij noch man, noch vrouw is en tegelijk allebei,' protesteerde ik, 'hij wil als jongen aangesproken worden, meer niet.'

'In principe heeft hij niet het recht om een voorkeur uit te spreken, Nakito, dat weet je goed genoeg. Ik vrees dat je die Expi teveel als mens beschouwt. Om terug te komen op het probleem waar we voor staan: misschien heb ik een oplossing voor jou en dat zou me zelf ook goed uitkomen.

Luister: sinds mijn vertrek bij het Instituut heb ik mij op dit Caraïbisch eiland teruggetrokken, maar met pensioen ben ik allesbehalve. In alle rust en stilte heb ik verder gewerkt om meer mogelijkheden te vinden voor genetische manipulatie van cellen. De meeste experimenten mislukten, dat is nu eenmaal het lot van de wetenschapper, zelfs de briljantste. In al die jaren zijn er twee experimenten werkelijk geslaagd. Ik kan ze onmogelijk wereldkundig maken. Aan jou kan ik het echter wel vertellen en ik nodig je uit om ze zo spoedig mogelijk te komen bezichtigen. Zelfs de wetenschap van onze verlichte tijd zou deze experimenten pervers noemen, dat weet ik. Ik ben altijd vooruit geweest op de tijd waarin ik leef. Mij heeft, net als jij, altijd het zinnelijk genot van de mens voor ogen gestaan en ik tast voortdurend de grenzen van het hoogst mogelijke af. De eerste geslaagde manipulatie is die van een vrouw met niet minder dan zes borsten. Kleine, stevige appeltjes met pronte tepels. Uiteraard een beetje uit proportie, want hoe plaats je anders drie rijen borsten onder elkaar tussen hals en navel? Het resultaat mag echter gezien worden. Het meisje is nu twintig en behoort, net als jullie Expi's, tot een volkomen nieuw ras. Uit haar DNA wil ik bij leven nog proefbuisbaby's laten ontstaan zonder inmenging van zaadcellen of eicellen, dus klonen. Als sekspartner is ze uiteraard zeer bijzonder en al neemt mijn seksuele energie stilaan af, met het preparaat van onze Chinese vrienden kan ik nog altijd van bil gaan als een kerel van twintig.

Het tweede experiment dat geslaagd is, is op dit ogenblik belangrijk voor jou en mij. Ik vertelde je net dat ik van plan ben Annika, mijn koe-vrouwtje zoals ik haar noem, te klonen met haar eigen DNA. Dat zeg ik niet zo maar, ik weet dat het zal lukken omdat ik hier al sinds jaar en dag aan werk. Geen schaap meer, zoals twee eeuwen geleden triomfantelijk werd geschreeuwd, maar echte mensen. Ook hier aanvankelijk veel mislukkingen, maar nu staat alles op punt en de eerste resultaten lopen hier op het eiland rond. Dat betekent, mijn beste Nakito, dat ik zonder veel problemen jouw Rane zal kunnen klonen. Ik weet dat jij de enige bent die het geheim van zijn tweede kut kent. Je hebt ze immers zelf ontworpen en het is gelukt. Je hebt er tot nu toe je mond over gehouden en ik weet dat je dat zult blijven doen. Omdat niemand anders in staat is een perfecte hermafrodiet te maken buiten jij en ik, en daarenboven een hermafrodiet met twee kutten, zal ik straks de Chinezen oproepen en het meedelen dat ik zoveel klonen van Rane kan maken als ze willen. Die kunnen ze dan verder finetunen of wat dan ook. Ik wil echter je akkoord, omdat jij uiteindelijk de geestelijke vader van Rane bent.'

'Natuurlijk ga ik daarmee akkoord, Harari. Het zou dom zijn niet direct in te stemmen. Wat heb ik nog veel van jou te leren!'

'Hmm, zegt het grootste brein ter wereld... Maar ik denk, Nakito, dat je niet meer alles uit je brein haalt wat er in zit, sinds je Directeur van de Wereldbank voor Genderlabo's geworden bent. Je bent veel te veel met organisatie bezig in plaats van met research. Ik hoop dat je hersens nog niet aangetast zijn door de roem en de eerbetuigingen, en dat je samen met mij wilt komen werken aan nieuwe experimenten. Ik heb hier alles wat nodig is om het onmogelijke mogelijk te maken, vriend.'

'Denk je echt dat de Chinezen hun plannen met Rane willen opgeven, nu ze zo dicht bij hun einddoel staan? Hoe lang zou het niet duren eer we klonen kunnen afleveren waarmee seks toegelaten is? Dat zullen ze resoluut weigeren.'

'Toch niet, beste Nakito. Ik kan je verzekeren dat, wanneer Rane hier toekomt, het niet langer meer zal duren dan drie of vier maanden voor de eerste kloon er is. Die zal er even oud, of jong als je dat wil, uitzien als Rane en zal er bovendien heel zijn leven zo blijven uitzien. Uiterlijk zal er geen verouderingsproces waar te nemen zijn. Zijn organen daarentegen... daar is niks aan te doen. Hoe lang zo'n kloon in leven blijft, is ook voor mij een vraagteken. Maar we kunnen doorlopend DNA van Rane blijven gebruiken voor nieuwe klonen. Dan verwijzen we de gewone hermafrodiete Expi's naar de betaalbare kant van de staatsprostitutie, zodat ook minder gefortuneerde mensen er toegang toe hebben. De klonen van Rane zullen we maar in beperkte mate op de markt brengen. Ik zal de Chinezen voorstellen dat zij een eerste reeks volledig gratis voor hun behoeften krijgen. Een tiental bijvoorbeeld. De volgende verkopen we zelf aan wie ze kan betalen en reken maar dat we in geen tijd superrijk zullen worden. Alleen kan ik het niet meer behapstukken, Nakito. Ik heb jou daar absoluut bij nodig. Ben je bereid je ambt bij de Wereldbank neer te leggen en dit risico te lopen? Het risico om ongebreideld en ongecontroleerd nieuwe experimenten uit te voeren?'

'Ik denk dat ik geen keuze heb, Harari. Echt, ik heb Rane alleen nog maar in zijn gewone kut geneukt en ik heb hem afgezogen, dat is alles. En toch ben ik er nu al aan verslaafd. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hem voor mij wil.'

'Dat kan, Nakito, op voorwaarde dat je hem met mij wilt delen. Dat is alles wat ik je vraag.'

'Graag, Harari, het zou me een eer zijn jou die dienst te verlenen. ten slotte heb ik zelf alles aan jou te danken.'

'Goed, dan roep ik dadelijk Deng Ho op. Hij zal natuurlijk ook de president moeten inlichten, maar die zal volgens mij geen enkel bezwaar hebben als hij verneemt dat hij gratis een lading Ranes krijgt. Ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij er minstens een voor zichzelf zal willen houden en dat hij met de andere zijn gevolg van hielenlikkers zal zoet houden. Het beste, Nakito en ik hou je van alle ontwikkelingen direct op de hoogte.'

--- --- ---

'Als dat maar allemaal goed komt,' dacht ik de hele ochtend. Harari is natuurlijk niet de eerste de beste en de kans dat hij die stugge, eigenwijze en argwanende Chinezen kan ompraten, bestaat wel.

Omdat ik alle vrouwen had gezegd dat ze vandaag vrij waren te doen wat ze wilden, zo lang ze niet in de buurt van het huis kwamen, moest ik voor het eerst in vele jaren zelf het ontbijt maken. Gelukkig wist ik wat Rane mocht eten en wat niet en ik had het ook in huis. Ik riep het Instituut op en vroeg hen voedsel voor een week voor Rane toe te sturen. Ze antwoordden onmiddellijk met de vraag of ik weigerde Rane naar Taipei te sturen. Ik was hen geen uitleg verschuldigd en zegde hen dat alles op een niveau boven het mijne geregeld werd. Tegen de middag kwam een BatJet met alles wat Rane nodig had aan speciaal dieet al aan. Er zaten ook nog drie dozen in BatJet. Op een van de dozen was een enveloppe gekleefd. Toen ik die openscheurde, herkende ik het handschrift van mijn trouwe medewerkster Siwa. In haar prachtige calligrafie schreef ze dat de dozen alle kleren en lingerie van Rane bevatten, de meeste zelfs nog niet gebruikt. Ook Ranes persoonlijke speeltjes zoals dildo's, vibrators, buttplugs, tepelklemmen, tepelzuigers en nog veel meer had ze netjes ingepakt: 'Niemand anders mag ze hier gebruiken en van de dildo's en de vibrators heeft hij altijd zo veel plezier gehad, dat ik weet dat hij ze niet zou kunnen missen,' schreef Siwa, 'en alle andere speeltjes zitten nog in de verpakking. Die zijn nog nooit gebruikt en het was de bedoeling ze met hem mee te geven wanneer hij naar China vertrok.'

Rane zwierf de hele voormiddag door het huis en daarna door de tuin en het park er achter. Ik had hem gezegd dat ik met belangrijke zaken bezig was en dat hij me niet mocht storen. Ik wachtte op nieuws van Harari dat maar niet kwam. Elke minuut leek me een uur te duren. Ik besefte heel goed wat er op het spel stond voor mij als de Chinezen het aanbod van Harari resoluut zouden afwijzen. Het zou een diplomatieke rel geven tussen Japan, de Wereldbank en China en dat kon iedereen missen. Wie de Chinezen tegen zich krijgt, weet nooit met zekerheid welke de gevolgen zijn... Ze waren erin geslaagd eerst Taiwan en Noord-Korea in te lijven, lang geleden al, en daarna de hele voormalige Sovjet Republiek - Rusland en al zijn vazalstaten dus. De hele wereld hoopte dat de Chinese honger voor altijd gestild was, zeker nu hun grondgebied zo uitgestrekt en zo dun bevolkt was.

Om kwart over drie werd ik eindelijk opgeroepen en het was een pak van mijn hart toen ik het tevreden gezicht van Harari op het scherm zag verschijnen.

'Nakito, we zijn op de goeie weg, vriend. Maar je weet hoe de Chinezen zijn: ze houden van palavers naast de kwestie en dan springen ze ineens naar de kern van de zaak met hun eisen en hun veto's. De prijs die ze vragen is hoog, veel hoger dan ik verwachtte. Ik heb in alle haasten een schermoverleg gepleegd met alle onderdirecteurs van de Wereldbank en met de leiders van alle betrokken staten die er tijd voor hadden. Het enige dat ik hen verteld heb is, dat ik in staat ben een unieke hermafrodiet met twee vagina's in perfecte staat, binnen een redelijke tijd in voldoende aantallen te klonen zodat elke staat er over genoeg kan beschikken om in de eerste noden te voorzien. Omdat ik meldde dat jij zou meewerken en ik de supervisie zou doen, was iedereen snel akkoord. Je mag dus je ambt als Voorzitter van de Wereldbank neerleggen. De Canadees Wilson Pike is al voorgedragen als je opvolger en dat is heel goed nieuws, want ik ken de man al tientallen jaren en hij eet uit mijn hand. Nu de eisen van China: ze zijn bereid om af te zien van de finetuning van Rane, op voorwaarde dat wij elke kloon die af is onmiddellijk naar Taipei overvliegen en dat zij alle klonen naar hun eigen inzichten kunnen prepareren voor waar ze toe dienen. Dat gaat voornamelijk over dat verjongingsserum en de chips die ingeplant worden om elke Rane-kloon te volgen tot in zijn kleinste bewegingen toe. Ze denken er ook over na om elke kloon een gedachtenlezer in te planten, al vraag ik me af wanneer ze daar mee klaar zullen zijn. Waarschijnlijk experimenteren ze daar al lang mee bij hun bevolking.

Om af te ronden: Rane mag voorlopig bij jou blijven. De onderhandelingen gaan ondertussen koortsachtig door. Jij hoeft niets te doen, ik coördineer alles van hier uit. Zet dus alle muizenissen uit je hoofd en geniet van je Rane, zou ik zeggen.'

Ik bedankt Harari uitvoerig en zeeg daarna uitgeput op een sofa neer. Van zodra ik wat opgeknapt was, ging ik Rane zoeken. Hij zat rustig te lezen op een van de schermpjes die hij in de huisbibiotheek had gevonden.

'Wat ben je aan het lezen, Rane?'

'Oh, iets heel oud, mijnheer. Ik ben geïnteresseerd in heel oude dingen. Ik ben in het Instituut al begonnen met de Odyssee te lezen en ik zag het toevallig in uw bibliotheek liggen. Ik zou wel graag in die tijd geleefd hebben.'

'Lees maar rustig verder, jongen. Zullen we straks samen het avondmaal klaar maken en daarna seks hebben?'

'Dat is goed, mijnheer. Daar heb ik zin in. Excuseert u mij, mijnheer: daar heb ik nood aan.'

Ik kon niet anders dan glimlachen. De bijzondere hermafrodiet die 'jongen' wilde genoemd worden en zich nu als knaapje aanbood, wat hij per slot van rekening ook was, had mijn hart gestolen. Ik had me mijn hele leven lang al afgevraagd wat 'liefde' was. Het gevoel dat ik nu had, was zo nieuw voor mij dat ik het graag 'liefde' zou willen noemen of, in ieder geval, 'verliefdheid'. De lust overheerste wel, maar niet meer onversneden. Van die ene keer seks met Rane had ik al veel geleerd en ik nam me voor hem niet meer zo ruw te behandelen als vannacht.