Eenzame Opa - 20

Afspraakje in de natuur!


De vijf dagen tot het gezamenlijke familiemoment gingen tergend langzaam voorbij. Mackenzie had natuurlijk ingestemd met het voorgestelde plan, maar voelde onmiddellijk de behoefte om haar vader al vlugger te zien. Nu iedereen alle kaarten op tafel gelegd had, voelde ze de nood om een eigen momentje met hem te hebben. Ze was immers een maand geleden hals over kop vertrokken, waarbij ze al zijn goede raad genegeerd had. En na alles wat ze afgelopen maand te weten gekomen was, voelde ze zich enigszins schuldig.

’s Avonds stuurde ze dus een berichtje naar haar vader, die haar daardoor de volgende ochtend belde:

‘Hey, alles goed?’

‘Ja, prima … kan je naar hier komen?’

‘Eh … nee, ik heb geen auto. Als je me nu eens oppikt.’ Opperde Mackenzie hoopvol.

‘… Lijkt me voorlopig nog geen goed idee, tenzij je grootvader weg is. Ik spreek hem binnenkort, maar …’

Mackenzie begreep het wel, alles op zijn tijd.

‘... Anders wandel je ten einde van de boomgaard, daar is een zandpaadje dat op een gegeven moment op een asfaltweg uitkomt. Ik wacht daar op je, rond een uur of twee deze middag.’ Stelde haar vader voor.

‘Prima, ik neem wel boterhammen mee.’

Een mengeling van opwinding, nervositeit en pure blijdschap groeide in Mackenzies lichaam terwijl ze in de loop van de ochtend alles klaarmaakte voor het middaguitje.

Opa Dan was samen met Gomez de schade van het regenweer van gisteren aan het opmeten. Doordat er in een korte tijd te veel neerslag gevallen was, had de grote boomgaard er onder geleden. De oude man was dus te druk bezig om zich om Mackenzie te bekommeren. Emma en haar moeder waren naar Isla, dat hadden ze gisteren nog geregeld. Mackenzie was ook gevraagd, maar bedankte hiervoor. Het leek haar beter dat moeder en twee dochters even een moment samen hadden, zoals zij ook behoefte had om even alleen met haar vader te zijn. Wel vond ze fijn dat Isla in de ochtend even belde, ze verontschuldigde voor de uitval van een paar dagen geleden, iets wat de roodblonde meid wegwuifde met: ‘Ik begrijp het wel, had ik waarschijnlijk ook gezegd …’

Om op tijd te zijn, wilde Mackenzie ten laatste om 13.00 uur vertrekken. Toen opa Dan voor het middageten binnen verscheen, melde ze hem dat ze een lange wandeling ging maken. Hij vroeg geen bijkomende informatie en ze vertelde ook niet meer, maar ongetwijfeld kon hij wel raden dat ze met Sam afgesproken had. De goed gevulde rugzak die ze bij zich had, verraadde toch al het één en het ander.

Opa Dan gaf zijn kleindochter een kus toen ze vertrok, waarna hij zich een glas water uitschonk en opdronk. Ook hij had deze ochtend met zijn zoon gebeld. Het was een kort, maar beleefd gesprek geweest. Om donderdag alle kans te geven, hadden ze besloten elkaar woensdagochtend al te zien. Samen met Jules was het de bedoeling om al voor de barbecue op donderdag tot een deftige staakt – het – vuren te komen. Zo wilde opa Dan vermijden dat donderdag een fiasco zou worden.

Mackenzie vorderde vlot doorheen de, ondertussen bekende, boomgaard. Het was weer stralend, warm weer en net daarom was het leuk wandelen tussen de schaduwen van de bomen. Een heerlijk fris windje rolde de heuvel af en hielp de roodblonde meid goed vooruitgaan. Goed voorbereid had ze rekening gehouden met zowel de hitte als koelere temperaturen, wanneer de zon toch achter de wolken zou verdwijnen. Momenteel droeg ze wandelschoenen, een kort shortje en een goed zittend shirt met korte mouwen. Voor het gemak had ze een sport – bh aangedaan en een petje aangetrokken om zich tegen de brandende zonnestralen te beschermen. Haar haren had ze in de typische Franse vlecht gebonden. Dat de haren hierdoor in één staart geconcentreerd zaten, was daarnet extra handig geweest toen ze zich ingesmeerd had tegen de zon.

In de rugzak zat verder de poncho die ze een tijdje geleden gebruikt had op de zoldering van de grote stal, een paar lange kniekousen en een regenjas voor wanneer het toch nog zou regenen. Met het eten en drinken erbij woog de rugzak toch behoorlijk, dus op het moment en dat ze door het hekje de boomgaard verliet, zette ze de tas even op de grond. Zuchtend opende ze een flesje water terwijl ze rondom zich keek hoe het weggetje verderging. Ze moest rechts afbuigen en dat betekende dat ze voorlopig nog steeds verder de vallei afdaalde.

Helaas stonden er geen bomen meer om schaduw te geven en ook het frisse windje was verdwenen. Na paar minuten voelde Mackenzie de effecten van het warme weer, zoals transpiratie en blozende wangen. Gelukkig was haar conditie nog tiptop in orde en zonder veel problemen eindigde ze een kwartier later op het laagste punt. Vanuit hier moest ze klimmen. Het stijgingspercentage bouwde zich op en het laatste stukje bleek een echte kuitenbijter te zijn. Hijgend klom ze de asfaltweg op en daar stond haar vader breed glimlachend op haar te wachten. Mackenzie gaf zich een minuutje de tijd om op adem te komen en zei daarna vrolijk:

‘Sta je al lang te wachten?’

Sam schudde zijn hoofd, net zoals haar was hij nog maar net aangekomen.

‘Zullen we iets zoeken om ons te zetten?’ Stelde hij voor.

Mackenzie knikte enthousiast en volgde Sam, die zijn weg hier goed leek te kennen. Een paar honderd meter verder door kon je langs de rechterkant weer een paadje opwandelen dat bergop liep tussen dik struikgewas. De doornige planten hadden kleine dichte bladeren waardoor je al na een paar minuten de autoweg niet meer zag, omgekeerd gold dat natuurlijk ook, zodat ze volledig van het zicht onttrokken waren. Na een paar honderd meter verlieten ze het zandpaadje en liepen vervolgens in de richting van een kleine open plek waarrond de grootste struiken leken te groeien. Mackenzie begreep wel waarom haar vader hier naartoe wilde komen. Het open gedeelte had een ovale vorm, waarvan de middellijn een viertal meter lang was. De grote struiken eromheen groeide schuin naar het midden van de plek, waardoor het leek of je in een tent zat.


Tijd voor verontschuldigingen


Dat de plaats af en toe gebruikt werd, kon je afleiden aan drie dorre boomstammen die er als banken weggezet waren. Een putje, met daarin assen, diende waarschijnlijk voor wanneer er een vuur aangemaakt werd. Mackenzie keek twijfelend om zich heen en vroeg aan haar vader:

‘Denk je dat niemand ons hier gaat storen? … Misschien dat andere … eh … er hun kampplaats van gemaakt hebben …’

Sam schudde zijn hoofd en antwoordde beslist:

‘Op zo’n warme dag als vandaag ga je hier niet direct iemand tegen het lijf lopen. Er zijn ook geen verse sporen te vinden …’

Hij wees op de grond waar her en der wat vuil lag. Enkele blikjes bier en frisdrank waren al doorgeroest. Vertrouwend op haar vaders oordeel, zette de meid zich op één van de drie boomstammen. Sam kwam naast haar zitten en terwijl ze hem de boterhammen en drinken gaf, begon hij oude herinneringen op te halen aan de plek.

‘Toen ik en je tante nog kinderen waren, was dit stuk ook eigendom van va … eh … opa Dan. Hij liet op deze heuvelflank geiten en schapen grazen. De struiken waren toen minder dik begroeid, zodat de dieren ertussen konden om zich tegen de zon te schuilen.

Wij en wat kinderen uit de buurt maakten hier vaak kampen en de schapen waren dan onze ingebeelde vijanden, want die maakten natuurlijk alles steeds kapot.’

Een ondeugende twinkeling verscheen in zijn ogen terwijl hij over de fijne momenten vertelde. Van verhalen over kampspelletjes sprong hij over naar zijn latere tienerjaren.

‘ … Toen ik een jaar of negentien was, werd dit één van mij en je tantes geheime plek. De schapen waren toen al verdwenen, maar buiten ons kwam er echt niemand naar hier of dat dachten we toch.

Als het warm weer was en er in de boomgaard gewerkt werd, ontsnapten we naar hier. We hebben deze plek zowat zijn vorm gegeven door bepaalde struiken weg te kappen en anderen te laten verder groeien. Best hard werk, waarna we vaak moe op de grond naast elkaar eindigden.’

Met een glimlachje en knipoog maakte hij duidelijk dat verdere details Mackenzie maar zelf moest aanvullen. Grinnikend bedacht ze wel wat haar vader en tante vervolgens deden. Ze dacht aan de zelfgemaakte film van hen beide en zag een jonge vrouw en man die knuffelend, strelend en zoenend van elkaars aanwezigheid genoten. Sam klakte met zijn tong en ging weer verder met zijn anekdote:

‘… Dus we zaten hier vaak. Soms in losse zomerse kleding en vaak in niet meer dan een zwembroek en badpak. Tot zelfs dat te warm werd en we zo overtuigd waren van ons isolement dat we alle remmen loslieten en gewoon ons eigen ding deden.

Na dik anderhalf jaar merkte we ineens op dat er sigarettenpeuken lagen. Hoe meer we rondom ons keken, hoe meer afval we zagen. Iemand was er dus geweest en … wel … in de schaduw van enkele struiken een eindje hogerop lag een oudere man zijn roes uit te slapen.’

Opgaand in het verhaal vulde Mackenzie hardop aan hoe ze dacht dat het ging eindigen: ‘Dus daar ging jullie rustige plek.’

Haar vader glimlachte terwijl hij zijn hoofd zachtjes schudde.

‘Dat leek ons ook, vooral omdat hij de eerste keer alleen maar wartaal uitsloeg. Boos wilde ik hem een dag later verjagen. Toen ik hem echter vond, zat hij rustig wat wiet te roken en nodigde hij me uit om rustig mee te blowen en zodoende kwam ik te weten dat hij een dolende Vietnamveteraan was, die al geruime tijd dakloos was. Hij ging van plek tot plek en hoopte af en toe ergens rust te vinden.

Doodeerlijk gaf hij toe ons al een tijdje geobserveerd te hebben. Het werkte, zo beweerde hij, therapeutisch om liefde zo naturel te kunnen gadeslagen. Hoewel ik het toen vreemd vond en me vooral bekeken voelde, had ik ook met hem te doen.’

Met een schrapende keel onderbrak Mackenzie haar vader, ze vroeg zich af waar de herinnering nu juist naartoe ging.

‘Bedoel je dat hij een voyeur was die jullie bekeek terwijl …’

Sam hief grinnikend zijn schouders op en beantwoordde de vraag voor hij helemaal gesteld was:

‘Tja, … niet dat we er per sé elke keer er een hele show van maakt. Je tante vond het ook niet prettig, vooral omdat we … eh … familie waren.

Natuurlijk wist de kerel dat niet. Ik ben hem nog een paar keer op m’n eentje gaan bezoeken. Voedsel, kleding en wat elementaire spullen probeerde ik telkens mee te smokkelen om dan een paar uur met hem een gesprek te voeren. Ik vertelde hem net zoveel over mijn leven als hij over het zijne. We veroordeelden elkaars donkere geheimen niet, hoewel we totale vreemdelingen van elkaar waren …’

Sam viel even stil, hij staarde met dromerige ogen voor zich uit en klaarblijkelijk was hij de juiste woorden aan het zoeken om verder te gaan. Mackenzie wachtte geduldig tot hij een vijftal minuten later verderging.

‘… Eh … De wereld wil graag veroordelen en ons allemaal in hokjes steken. Ik weet dat ik dat ook doe en helemaal verkeerd ben geweest om andere mensen … als slecht weg te zetten.’

Mackenzie begreep nu dat de herinnering een soort lange inleiding moest zijn tot een verklaring of excuses. Met nog meer aandacht luisterde ze naar wat hij zei:

‘Ik heb je veel vroeger de kans moeten geven om terug te komen, misschien dat je oma dan nog een helende factor had kunnen zijn. Het spijt me voor alle geheimzinnigheid en …’

Opnieuw zweeg hij, hoewel Mackenzie de verontschuldigingen apprecieerde, vond ze die op zich niet zo belangrijk. Eerlijkheid en openheid daarentegen wel. Haar gedachten vergleden hierdoor naar haar moeder, die voor zover ze wist, helemaal onbekend was met het grootste familiegeheim.

‘Wat met mams? …’ Vroeg ze fluisterend, terwijl haar hartslag de hoogte inging. Ze voelde haar gezicht rood worden en door een plotse nervositeit staarde ze naar de grond, bang dat hij slecht zou reageren op haar vraag.

Sam liet echter een diepe zucht ontsnappen voor hij in alle kalmte antwoordde:

‘Je mama weet van niets en ik vrees dat het een grote schok voor haar zal zijn, … ze heeft altijd mijn versie gehoord en ik denk dat ze daar ook echt in geloofd …’

Hij draaide zijn gezicht naar zijn dochter en staarde haar een tijdje besluiteloos aan, waardoor de roodblonde meid voorzichtig een voorstel opperde:

‘We moeten haar niet alle details vertellen! … Als we zeggen dat de familieruzie … eh … een soort van bijgelegd is en ieder kiest hoe ze met elkaar afspreken … of zo …’

Sam knikte vriendelijk en concludeerde:

‘Tja, … het ziet ernaar uit dat het wel goed gaat eindigen, dus dan zien we wel in hoeverre we met elkaar omgaan …’


Een afgesloten hoofdstuk en een nieuw begin!


Mackenzie vond dat haar vader bijzonder positief klonk, wat haar goede hoop gaf dat donderdag inderdaad goed kon eindigen. Nieuwsgierig vroeg haar vader plots:

‘Denk je dat Emma en Isla in de toekomst nog contact met me willen hebben?’

De roodblonde meid antwoordde plagend:

‘Emma is nu al dol op je, een grotere fan heb je niet.’

Ernstiger vervolgde ze:

Isla weet ik niet zo goed, ze was nogal fel in haar reactie. Hoewel ze wat bijgedraaid lijkt te zijn. … En jij en opa? Kunnen jullie het bijleggen? En wat met tante?’

Sam liet zijn blik op Mackenzies gezicht vallen. Zijn ogen tuurde met dezelfde ernst in haar groene kijkers. Zo oprecht mogelijk formuleerde hij zijn gevoelens en verwachtingen.

‘Je grootvader en ik gaan nooit goede vrienden worden, denk ik. Al kan ik er misschien wel mee leven om elkaar af en toe te zien als dat moet, ten minste als het w … eh … donderdag goed verloopt.

Jules, je tante, en ik hebben besloten om gewoon broer en zus te zijn. Lekker normaal, hé …’

Een flauw glimlachje verscheen op zijn gezicht bij dat laatste zinnetje, vooraleer hij verder ging:

‘… Ik blijf wel in de overtuiging dat we niets verkeerd deden, alleen is het zoveel complexer geworden en … eerlijk gezegd moet ik me maar houden aan het idee van een monogame relatie met je moeder. Trouwens dat verliep de afgelopen achttien jaar prima zo …’

‘Tot een paar dagen geleden je met Emma alleen in een kamer eindigde!’ Schaterde Mackenzie het uit.

Gespeeld verongelijkt, antwoordde haar vader:

‘Hé, jullie zeggen alles tegen elkaar!’

Verontschuldigend vervolgde hij met: ‘Ze overviel me wat en ik vrees … eh … mezelf wat verloren te hebben in …’

Mackenzie onderbrak hem plagerig:

‘Geen probleem, ik had eigenlijk weinig anders verwacht van jullie.’

De rozige blos op haar wangen was niet langer enkel van de warmte, maar ook de plotse spanning tussen hen beide zat er voor iets tussen. Gedurende het gesprek waren ze letterlijk naar elkaar geschuifeld, zodat ze nu vlak tegen elkaar zaten. Op de lippen van Mackenzie brandde ondertussen een vraag die perfect aansloot bij het algehele thema. Alleen had ze schrik om ze hardop uit te spreken. Wat verlegen tuitte ze haar lippen opzij, om na een paar tellen haar mond half te openen. Helaas vond ze niet de juiste woorden en omdat Sam haar bleef aanstaren, begon ze nerveus te lachen.

Sam legde daarop zijn arm over haar schouders en drukt haar zacht tegen zich aan. Alsof hij haar gedachten kon lezen antwoordde hij op de onuitgesproken vraag:

‘We zien zelf wel hoe het tussen ons evolueert, ik vind het meer dan prima zoals het was. Misschien nu zelfs beter dan ervoor, omdat we elkaar beter begrijpen. En … als … eh … er nog iets anders van komt, dan is dat ook zo …’

Mackenzie liet haar hoofd tegen zijn schouder rusten en fluisterde zuchtend:

‘Zou dat niet oneerlijk zijn tegenover mama?’

Sam zoende het voorhoofd van zijn dochter en dat was het enige antwoord dat ze op haar vraag kreeg. Wat vreemd misschien, maar wilde ze eigenlijk wel eerlijk zijn? Voor de meeste mensen, en ongetwijfeld ook haar moeder, zou het gewoon niet oké zijn wat zich afgelopen maand had afgespeeld. Sommige zaken blijven best geheim, zolang ieder zijn eigen keuze kan en mag maken.

Koelte opzoeken


De kleine open plek in de wirwar van dichte struiken had zijn rol perfect gespeeld. Het middagmaal was verorberd en de laatste moeilijke vragen en antwoorden leken gegeven te zijn. Het kwik steeg nog altijd en verkoeling was nu aan de orde, dus stelde Sam aan zijn dochter voor om naar de motelkamer te rijden. Hij beloofde haar dat hij straks vlak voor de boerderij zou stoppen om haar weer af te zetten, om zo te voorkomen dat ze één of andere lange wandeling moest maken. Het was al na 16.00 uur toen ze in de gekoelde hotelkamer aankwamen. Ten laatste om 19.00 uur moest ze terug op de boerderij zijn, met de verplaatsingstijd rekening houdend, schoot er maar twee uurtjes over om nog bij te kletsen.

Zodra hij binnen was trok Sam zijn shirt uit, waardoor hij in bloot bovenlijf doorheen de kamer wandelde. In een poging tot opruimen had hij vuile kleding in één tas gepropt, klaarblijkelijk om morgen gebruik te maken van de wasservice van het motel. Uit de koelkast haalde hij twee blikjes ijskoude frisdrank, waarvan hij eentje naar Mackenzie gooide die het behendig ving. Ze schoot haar schoenen uit en kroop op het bed.

Sam had haar zak naar binnen genomen en legde de paar flesjes drinken in de koeling, hij vond de poncho en haalde die uit de zak.

‘Dat laken zijn we daarjuist vergeten te gebruiken! …’

Grinnikend verbeterde Mackenzie haar vader:

‘Dat is een kledingstuk. Geef het maar, dan laat ik het je wel zien …’

Haar vader smeet de poncho, waarna hij stommeling zei:

‘Weet je zeker dat je het nu aantrekt, zelfs met de koeling vind ik het warm.’

De roodblonde meid was inventief genoeg om dat probleem te omzeilen. Ze trok haar shirt uit waarna ze de poncho aanschoot. Vrolijk keek ze haar vader aan, die op zijn beurt moest grinniken.

‘Het staat je goed, … al vond ik zonder iets nog beter!’

Dat laatste vulde hij aan met een vette knipoog, die het midden hield tussen: ‘dit is een grapje’ en ‘trek de poncho maar weer uit.’

Mackenzie antwoordde streng en serieus:

‘Dat lijkt me niet zo’n goed idee, trouwens een paar dagen geleden in de auto was je ook erg vrijpostig en toen heb je …’

Sam onderbrak zijn dochter door hardop het volgende te roepen:

‘… Ik probeerde je alleen te helpen en we zijn bijna verongelukt …’

Hij zette zich lachend op het bed.

‘Zal ik even kijken of je weer een natte plek op je slipje hebt of … laten we het maar zo?’

Mackenzie voelde de blos op haar wangen roder worden, haar hartslag ging weer de lucht in en tientallen gedachten gleden door haar hoofd. Wat ze nu zou antwoorden, zou misschien wel de toon aangeven van de verdere relatie met haar vader. Bij een ja, zouden ze ongetwijfeld nog vaker dergelijke momenten meemaken. Bij een afwijzend antwoord zou hij in de toekomst zelf minder snel geneigd zijn deze tour op te gaan. Ze sloot een paar tellen haar ogen en voelde aan heel haar lichaam dat ze naar zijn aanrakingen smachtte.

Met een trillende stem vol opwinding, fluisterde ze:

‘Je kan altijd eens kijken …’

Ze zat met haar rug tegen het hoofdeinde van het bed met achter haar twee kussens. Met grootte ogen volgde ze hoe haar vader naast haar plaatsnam en zijn rechterhand op haar bovenbeen legde. Voorzichtig schoof hij de hand naar haar middel en duwde de onderkant van de poncho zo opzij. Zodra hij de stof van haar short aanraakte gleden zijn vingers naar haar schaamstreek. Mackenzie verzette zich ietwat en deed haar benen verder uit elkaar. Sam duwde zijn wijsvinger in de stof, waardoor een eerste intens gevoeld doorheen haar lichaam gleed.

Wat gek om op zoiets familiegelijkenissen te zoeken, maar net als opa Dan wist haar vader de spanning perfect op te bouwen. Traag gleden zijn vingers naar de bovenkant van haar short, om vervolgens met één soepele beweging eronder te verdwijnen. Of het zo gepland was, zou ze nooit weten, maar zijn hand sloeg ook ineens het slipje over.

Genietend voelde Mackenzie haar vaders wijs – en ringvinger over en tussen haar schaamlippen strelen. Ze beet op haar onderlip om vooral geen geluidjes te moeten maken en na een paar minuten concludeerde Sam zakelijk:

‘Ja, … helemaal klaar om …’

Hij eindigde zijn zin expres niet en bekeek met een opgewonden blik naar zijn dochter, die door spanning in een giechelbui belandde. Ze hief haar schouders op en gaf zo de volledige controle aan haar vader. Sam vond het wel leuk om in die rol geduwd te worden, hij was van nature een nieuwsgierig iemand die graag zaken op zijn manier deed. Niet dat hij mensen forceerde en ze een slecht gevoel bezorgde. Hij bezat gewoon een charme die aangevuld werd door een vleugje dominantie waardoor mensen gewoonlijk overstag gingen.

Sam keek recht in de groene kijkers van zijn dochter en glimlachte mysterieus. Hij bewoog, ietwat onverwacht, zijn vingers in haar slipje. De snelle rondjes rondom haar clitoris verraste de meid enigszins, waardoor kreuntjes toch uit haar mond opklonken. Mackenzie begon heviger te blozen terwijl ze een hoogtepunt voelde naderen. Opgewonden en met een blik vol overgave keek ze haar vader aan, die geconcentreerd zijn dochter naar een orgasme bleef vingeren. Mackenzie leek een open boek te zijn voor hem, alsof hij zo wist wat ze nu binnenin haar lijf voelde. De roodblonde meid voelde de genotsgolfjes in sneltempo door haar lichaam glijden en vlak voor het hoogtepunt trok hij plots zijn hand uit haar slipje. Eerst had ze het niet door en vervolgens dacht ze dat hij dadelijk wel zou verdergaan en even zijn vingers wilde strekken. Sam glimlachte enkel wat en maakte geen aanstalten om verder te gaan. Ze opende haar mond om iets te zeggen, hoewel haar ogen al verrieden dat ze het er niet mee eens was dat hij zomaar gestopt was.

Haar vader kuste haar weer op haar voorhoofd en liet zijn mond vervolgens over haar wangen zoenend naar beneden glijden. Mackenzie voelde zijn lippen op de haar mond eindigen en zachtjes kuste hij haar daar. Ze sloot haar ogen en zoende hem terug, terwijl zijn linkerhand over haar hals streelde. Haast onmiddellijk duwde hij zijn tong tegen haar lippen. Zelf stuurde ze haar eigen tongspier naar voren en in een soort wals gleden de twee tongen rondom elkaar. Die eerste tongzoen en het zachte gestreel over haar hals waren voldoende om het laatste beetje genot te verkrijgen. Zonder dat haar clitoris gestimuleerd werd, kwam ze klaar.

Een gelukzalig gevoel denderde doorheen haar licht trillende lijf. Een dergelijke sensatie had ze nog nooit meegemaakt en hoewel ze ondertussen al wat geëxperimenteerd had, was dit iets bijzonders. Sam voelde het ook, hij bleef haar op haar mond zoenen en haar hals strelen, zolang het orgasme duurde. Pas een minuut of twee later gleed zijn linkerhand verder naar beneden. Hij nam de poncho vast en trok die omhoog. Mackenzie opende haar ogen weer en zette zich iets vooruit, waardoor het kledingstuk makkelijk omhoogging. Ze droeg nog enkel de sport – bh aan haar bovenlijf.

Onmiddellijk gleed haar vaders hand naar de borsten, die hij vakkundig begon te kneden. Mackenzie, die nog nagenoot van het orgasme, zei grinnikend:

‘Zal ik het niet gewoon uitdoen?’

Sam knikte voor akkoord en met veel enthousiasme verwijderde ze ook de bh. Twee lekkere borsten kwamen tevoorschijn. De jeugdige volle rondingen waren fijn om naar te kijken, maar plezieriger om aan te raken. Sam draaide zich wat, zodat hij met beide handen aan de borsten geraakte. Spelend bestudeerde hij de C – cup, alsof hij een wetenschappelijke ontdekking leek te doen. Genietend voelde Mackenzie zijn vingers in haar zachte vel knijpen en wat later aan haar rozige tepels frunniken. Zelf vond ze het ondertussen ook tijd om haar eigen onderzoek te voeren. Ze liet haar linkerhand over haar vaders borstkas strelen.

Sams aandacht vergleed van zijn dochters borsten naar haar vlakke buik. Hij streelde over het zachte, meegevende vel. Langs de navel liet hij een vinger even cirkelen voor die weer verder naar haar onderbuik gleed. De vingers botsten tegen de zoom van Mackenzies shortje en voor een tweede keer eindigden die onder haar slipje. De wijsvinger vond haar schaamlippen en begon met de kaalgeschoren spleet te spelen. Sam hield zijn rechterhand op zijn dochters borsten, waarin hij zacht kneep. Met nog voldoende evenwicht boog hij zijn hoofd naar haar gezicht en zoende zijn dochter weer vol op haar mond.

Mackenzie trok haar benen nog wat verder uit elkaar. Door de houding was het moeilijker om haar vaders lichaam aan te raken. Met enige moeite kon ze zijn armen en schouders strelen, hoewel ze liever nog meer met haar handen had willen doen. Echter waren haar vaders handbewegingen te fijn om ze te onderbreken. Sam voelde de spanning in het lichaam van zijn dochter weer toenemen, wat natuurlijk zijn bedoeling was. Om zicht te vergewissen van de volgende stap in zijn plannetje liet hij zijn wijsvinger in haar kutopening glijden. Rustig penetreerde hij haar, waardoor Mackenzie gesmoorde kreuntjes losliet. Het gemak waarmee hij eerst één vinger en daarna twee vingers in haar vagina kon steken en bewegen, stelde hem gerust dat Mackenzie fysiek in orde was om verder te gaan. Dat hij hieromtrent voorzichtig leek te zijn, kwam natuurlijk door het ontbreken van de nodige kennis omtrent zijn dochter seksleven. Als hij geweten had hoe actief ze de afgelopen maand geweest was, was hij misschien minder omzichtig omgesprongen.

Aangemoedigd door Mackenzies opgewonden geluidjes zette hij zich rechtop op zijn knieën. Hij trok redelijk krachtig aan haar short, die daardoor makkelijk uitgleed. Het slipje volgde eveneens, zodat de roodblonde meid volledig naakt eindigde. Ze trok haar knieën een beetje op en liet haar rechterhand over haar onderbuik naar haar spleet glijden. Geil door de opeenvolging van handelingen begon ze haar clitoris zacht te masseren. Sam keek opgewonden naar zijn masturberende dochter. Zonder zijn blik van haar naakte lijf te verschuiven, begon hij zijn broek en ondergoed uit te trekken. De behoorlijke penis stond kaarsrecht te pronken.

De paarse eikel wees trots in de richting van Mackenzies gezicht, die bij het zien van de staaf gestopt was met zichzelf te vingeren. In een zweem van pure wellust boog ze haar knieën haar gezicht naar voren terwijl ze in kleermakerszit plaatsnam. Eerst gleden de vingers van haar rechterhand over het vlezig oppervlak, dat wat pulserend bewoog. Snel opende ze echter haar lippen en proefde ze de lichtzoute smaak van haar vaders eikel. Ze streelde liefelijk met haar tong over de tip, waardoor Sam niet anders kon dan te kreunen.

Sam legde zijn rechterhand op haar haren die nog bijzonder netjes samenbonden waren in de lange Franse vlecht. Hij besloot dat de warme vochtige mond de ideale plaats om zijn eikel in te laten vertoeven en dus bleef Mackenzie zich een tijdje goeddoen aan haar vaders vlees. Smaakvol zoog ze aan de lul terwijl ze met haar tong strelend langsheen het gevoelige oppervlak gleed. Om het lekkere gevoel nog fijner te maken, besloot Sam om ietwat met zijn middel heen en weer te bewegen. Door de neukbewegingen eindigde de eikel dieper in Mackenzies mond. De roodblonde meid scheen zich er niet aan te storen en bleef zich vakkundig houden aan het likken en zuigen van de roede.

Om toch te voorkomen dat ze plotseling zonder adem zou komen, plaatste ze haar rechterhand op zijn heup. Ondanks de controlerende hand voelde ze de eikel stilaan tegen haar keelgat duwen, ze probeerde nog zoveel mogelijk speeksel op te zuigen. Helemaal liep het mis toen ook voorvocht uit haar vaders eikel sijpelde, waardoor straaltjes nat langs haar lippen en over haar kin naar beneden gleden.

Kleverige druppels eindigde zelfs op haar borsten en bovenbenen. Het hield hen echter niet tegen om verder te doen. Zowel Sam als Mackenzie leken te genieten van de intense pijpbeurt. Sam nam haar vlecht aan de bovenkant vast en leek haar hoofd zo te sturen. Mackenzie daarentegen duwde haar vingers in zijn vel om zijn enthousiasme toch enigszins te beteugelen. Het resultaat in haar mond was een status quo. De eikel duwde zich wel tegen haar keelgat, maar leek niet verder te gaan. En hoewel ze meer moeite had om deftig te ademen, kon ze, telkens wanneer de staaf weer naar achteren schoof, nog voldoende zuurstof binnenkrijgen.

Mackenzie bleef onverminderd zuigen terwijl ze haar tong met nog meer ijver over zijn lul liet glijden. Haar tanden gebruikte ze als extra wapen om de, ondertussen, schokkerige bewegingen onder toom te houden. Het werd ondertussen wel duidelijk dat de pijpbeurt zou eindigen in een orgasme voor Sam, wat de stand van het aantal bereikte hoogtepunten gelijk zou maken.

Sam voelde het orgasme inderdaad aankomen en had een specifiek idee hoe dat zou uitdraaien. Hij stopte met zijn middel te bewegen en plaatste de rechterhand van zijn dochter op zijn bil. Mackenzie liet het gewillig toe, zelf bewoog ze haar hoofd heen en weer, zodat de eikel nog steeds in haar mond schoof, wel iets minder ver als wanneer Sam de pompende bewegingen maakte. Een nieuwe lading voorvocht kondigde het hoogtepunt aan en zodra het goedje in Mackenzies mond gleed, trok hij haar hoofd, via haar vlecht, naar achteren. De meid keek verbaasd naar haar vader, die met zijn andere hand zijn eikel in de richting van zijn dochters borsten wees. Alsof het georkestreerd was schoten dikke stralen zaad uit de lul en eindigde ze op de witte borsten van zijn dochter.

Mackenzie voelde het warme, kleverige goedje op haar huid landen. Het vermengde zich op haar vel met het speeksel en voorvocht dat ervoor al naar beneden gestroomd was. Sam liet haar vlecht los en de meid boog haar gezicht weer naar zijn middel toe. Gulzig nam ze de eikel weer in haar mond om zo de laatste restjes zaad op te slurpen. Het zoutige goedje eindigde netjes in haar maag terwijl ze met haar tong de eikel volledig schoonlikte. De penis kromp echter, waardoor ze uiteindelijk de eikel uit haar mond liet glippen. Hijgend liet ze zich achterover zakken, steunend op haar beide handen die ze op het bed achter haar rug liet rusten.

Het was een aandoenlijk zicht: haar borsten leken ingevet te zijn met het dikke goedje terwijl de twee rondingen tijdens het stevig in – en uitademen, op – en neerbewogen. Stroopachtige slierten gleden ondertussen over haar buik naar beneden. Tussen haar benen was een grote natte vlek ontstaan die het vele speeksel gecreëerd had.

Sam glimlachte tevreden naar zijn dochter voor hij haar voorhoofd opnieuw kuste, fluisterend zei hij:

‘Ga je maar douchen, dadelijk moet ik je al afzetten.’

Mackenzie wilde protesteren, ze keek hem verongelijkt aan, maar ze wist dat hij gelijk had. Hoewel de tijd nog niet helemaal om was, zou het niet wijs zijn om op het bed af te wachten. Ze leken allebei naar meer te verlangen en daar zat het gevaar in. Ze zouden te lang wachten en wanneer je in het heetst van de strijd zit, stop je niet zomaar. Tijd was een kostbaar goed, net zoals vertrouwen. Dat laatste zouden ze schaden, wanneer Mackenzie te laat op de boerderij zou verschijnen, wat de fragiele verzoening zou dwarsbomen.


Een oprecht verlangen


Mackenzie maakte met de sproeier haar lichaam proper, zonder dat haar haren nat werden. Ze ging wel grondig genoeg te werk om al het speeksel, zaad en voorvocht verwijderde ze van haar vel. Na zich afgedroogd te hebben, trok ze de poncho over haar bovenlijf aan. De bh, t – shirt, shortje en zelfs slipje bleven uit. De puntige zoom van de poncho viel voldoende naar beneden om haar schaamstreek te bedekken, al liet het toch weinig aan de verbeelding over. Nu ze toch stout was met haar kledingkeuze besloot ze de kniekousen aan te trekken, dat het buiten warm was, leek ze helemaal vergeten te zijn.

Alle kleding die ze ervoor gedragen had, propte ze in de rugzak. Vrolijk wandelde ze de slaapkamer weer in en zag haar vader, in bloot bovenlijf, op het bed liggen. Bewonderend keek hij naar zijn dochter, vooraleer hij streng zei:

‘Zou je je short niet aandoen en …’

Mackenzie schraapte geïrriteerd met haar keel. Het laatste dat ze wilde was dat iemand commentaar zou geven op haar kleding, hoe bedenkelijk die misschien ook was. Sam zweeg een paar seconden en eindige zijn poging met:

‘ … Oké dan, … zullen we vertrekken?’

Na hun schoeisel aangetrokken te hebben, wandelden ze beiden naar het stadsautootje. Ze kwamen niemand tegen, maar een prettig windje speelde wel met de loshangende stof van de poncho. Een opwindende rilling gleed over Mackenzies rug terwijl een frisse streling over haar naakte schaamstreek waaide.

Zodra ze in de auto zaten, gaf Sam plankgas. De bochtige wegen had hij afgelopen dagen genoeg gereden om er met meer snelheid door te zoeven. De roodblonde meid hield deze keer haar benen netjes toe en leidde haar vader hierdoor niet af. Het resultaat was dat Sam onverwachts snel in de laatste bocht voor opa’s boerderij de auto langs de weg parkeerde.

‘Hé, … dat … eh … was leuk!’

Stamelend zei hij de woorden, zoekend naar iets betekenisvol om te zeggen. Hij wilde het heerlijke gevoel dat door zijn lichaam gleed aan haar uitleggen. De zin die zo ontstond, klonk echter wat stom en geknutseld. Mackenzie die nog steeds worstelde met het gevoel dat ze iets gemist had, beet op gefrustreerd op haar onderlip. Met blozende wangetjes keek ze recht voor zich uit.

‘Ik hoop dat jij … Vond je het ook fijn, toch?’

De roodblonde meid hoorde de woorden wel, maar leek ze niet in zich op te nemen. Sam legde zijn rechterhand op haar linkerbeen en herhaalde zijn laatste zin. Mackenzie staarde hem nu aan en deze keer luisterde ze echt.

‘Ja, … het was super … alleen, ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar …’

De woordenstroom die ze uitsprak leek niet meer te stoppen, hoewel ze het eruit flapte en zelf niet leek te beseffen dat ze het hardop zei:

‘… dacht om het nog op een andere manier te doen!’

Grinnikend antwoordde Sam:

‘Niemand zegt dat dat er niet van komt!’

Mackenzies blik viel op de radioklok en telde minstens een halfuur tijd vooraleer ze de auto echt moest verlaten. Sam zag zijn dochter kijken en vervolgde zijn uitleg:

‘Binnenkort spreken we nog eens af, beloofd. Doe nu maar gewoon je short aan en wandel naar de boerderij. Je hebt ongetwijfeld een hoop tegen Emma te vertellen.’

Een laatste knipoog bezegelde het pleit, Mackenzie gaf zich gewonnen. Ze draaide zich om en griste vanuit de achterbank haar de rugzak. Ze nam er haar slipje en short uit. Ze schoof de autozetel waar ze op zat zo ver mogelijk naar achteren en trok vervolgens met de nodige behendigheid eerst haar slipje en vervolgens de short weer aan. Met een laatste kus op Sams vormde het definitief einde van een fijne middag. Mackenzie liep in de richting van de boerderij en haar vader maakte rechtsomkeer, terug naar de koele motelkamer.