De Zoon Van De Keizer - 1

Hallo lezer. Dit verhaal zal bestaan uit vijf delen. Het is een fantasieverhaal dat zich af zou kunnen spelen in de Romeinse tijd. Er zit voornamelijk groepsseks in. Als dat je ding is... veel leesplezier!

Mijn hart bonsde in mijn keel toen ik de jurykamer binnengeleid werd. De wachter die mij had gebracht wees me naar het midden van het cirkelvormige mozaïekpatroon op de vloer.

De jury bestond uit vijf mensen: vier mannen en een vrouw. Ze zaten aan een lange tafel en droegen formele witte toga’s. Deze mensen zouden beslissen of ik zou mogen werken als dienstknecht van prins Aurelian, de zoon van de keizer.

‘Naam?’ vroeg de man in het midden.

‘Mijn naam is Sylvan, heer’ antwoordde ik.

‘Leeftijd?’

‘Ik ben achttien jaar oud, heer.’

‘Beroep?’

‘Ik kom van een boeren familie, heer, maar heb dat beroep zelf nooit uitgeoefend.’

De juryleden keken op van hun perkamentrollen en bekeken mij aandachtig. Ik droeg een minder formele toga die een stuk van mijn borst en mijn rechter tepel bloot liet. Deze kwam tot mijn knieën. Verder droeg ik alleen sandalen en een krans van wilgentakken op mijn blonde haar. Ik hield mijn voeten iets uit elkaar, mijn rug recht en mijn kin geheven. Het was wel bekend dat de prins deels liet selecteren op het uiterlijk van potentiële dienstknechten.

‘Zou je je uit willen kleden?’ vroeg de man. Ik schatte hem achter in de twintig, net als de rest van de jury.

‘Jawel, heer.’

Ik had gehoord dat dit onderdeel zou zijn van de beoordeling, maar had het niet echt geloofd tot dit moment. Ik knielde neer om mijn sandalen los te maken en zette die naast mij neer. Ik merkte dat ik bloosde toen ik mijn toga losmaakte en op de grond liet vallen. Gelukkig lukte het om mijn handen in bedwang te houden en ze niet te laten trillen.

Ik was een paar jaar ziek geweest. Gelukkig was ik weer helemaal beter, maar daardoor had ik afgelopen jaren niet op de boerderij van mijn ouders kunnen werken. Daardoor was ik een stuk slanker en ook wat bleker dan de meeste jonge mannen van mijn leeftijd. Ik was licht behaard onder mijn oksels en had een paar blonde krulletjes rond mijn kruis. Mijn piemel was kleiner dan die van mijn broers maar verder had ik geen vergelijkingsmateriaal.

‘Draai je eens om.’

Ik keerde mijn rug naar de jury. Ik voelde hun ogen op mijn slanke schouderbladen en op mijn bolle, gladde billen.

‘Genoeg.’

Ik draaide me weer om.

‘Waarom wil je voor prins Aurelian werken?’

‘Om iets terug te doen voor mijn familie, heer,’ antwoorde ik. ‘Ik ben ziek geweest, waardoor mijn ouders en mijn broers voor mij moesten zorgen. Ik heb het vak nooit kunnen leren, en nu ben ik er niet langer geschikt voor.’

‘Dwingen ze je dit te doen?’

‘Nee, heer. Het is mijn eigen keuze. Mijn eigen wens. Ik hoop in mijn vrije tijd te kunnen leren in de bibliotheek van de prins, zodat ik later mijn eigen weg kan vinden in het leven.’ Dat was één van de dingen die werken voor de prins zo aantrekkelijk maakte. Het gaf je onbeperkt toegang tot zijn bibliotheek, waar werken van de grootste wetenschappers en filosofen van het rijk te vinden waren.

‘Dat is goed. De prins wil dat zijn dienstknechten volledig uit eigen wil voor hem werken.’ De middelste man buigt zich naar het jurylid naast hem. Ze fluisteren wat. ‘Ik denk dat je de Prins zult bevallen. Dat betekent dat we je op proeftijd naar zijn zomerpaleis sturen.’

Een golf van opluchting ging door mij heen.

‘Je hebt één dag om afscheid te nemen. Morgen vertrek je per rijtuig. De details van je werkzaamheden krijg je daar te horen. Je familie krijgt zolang je voor de prins werkt een maandelijkse vergoeding toegestuurd.’

‘Dank u, heer.’

‘Je mag je weer aankleden,’ zei de man.

---

‘Daar is het zomerpaleis van prins Aurelian,’ zei de koetsier van het rijtuig.

Het marmeren gebouw lag in een dal tussen twee groene heuvels. Vanaf de top van één van die heuvels kon ik de uitgestrekte tuinen zien vol met fonteinen, vijvers en een zwembad.

Ik was verdrietig, nerveus en opgetogen tegelijkertijd. Verdrietig omdat ik mijn familie achter had moeten laten. Nerveus omdat ik de zoon van de keizer zou ontmoeten. En opgetogen omdat ik voor hem zou werken. Niet alleen betekende dat een kans om te studeren. Er werd veel geroddeld over de voorkeuren van prins Aurelian als het ging om de liefde. Zijn dienstknechten kwamen regelmatig voor in die roddels.

Het rijtuig zette mij af voor de ingang van het zomerpaleis. Zeven marmeren pilaren begroeid met ranken klimop ondersteunden het plafond van het poortgebouw. Bij één van de pilaren stonden twee mannen – een paar jaar ouder dan ik – me op te wachten. Net als ik droegen ze informele toga’s die hun rechter tepel bloot liet.

‘Jij moet Sylvan zijn. De nieuwe dienstknecht,’ zei één van hen. Ik knikte. ‘Ik ben Corvus, en dit is Hylas,’ ging hij verder. ‘Leuk je te zien. En fijn dat je er bent.’

We gaven elkaar een hand. Curvus was een halve kop langer dan ik, en een stuk breder. Zowel zijn armen als zijn borst zagen en mooi gespierd uit. Hij had zwart haar in lange lokken en glimlachte vriendelijk.

Hylas gaf me ook een hand. Hij was ongeveer net zo lang als Corvus, maar iets minder gespierd. Hij had rood haar en sproetjes. Net als Corvus was hij gladgeschoren. ‘Mooie krans,’ zei hij, wijzend op de wilgentakkenkrans op mijn blonde kruin. ‘Dat zal de Prins leuk vinden.’ Ik bloosde.

Corvus lachte. ‘Ik hoop dat je niet nerveus wordt elke keer dat je een complimentje krijgt. Dat gebeurt hier wel vaker. Zeker iemand als jij…’ hij liet zijn ogen over mijn lichaam glijden. Ik voelde half de aandrang om mijn tepel te bedekken, maar ik haalde diep adem en liet hem alles zien wat niet door de toga bedekt was. Aan de grijnzen van Hylas en Corvus te zien beviel het ze wel, wat ze zagen.

‘Kom, we laten je het paleis zien,’ zei Hylas, en ik volgde de twee naar binnen.

‘Dit is de ontvangsthal,’ zei Corvus.

De adem stokte meteen in mijn keel. De ontvangsthal had een koepeldak met een grote ronde opening in het midden waardoor zonlicht naar binnen kwam. De vloer was bedekt met mozaïek van bloemenranken. In het midden van de hal stond een fontein, en het grote marmeren standbeeld waar de fontein uit bestond had me de adem benomen: Een naakte man op handen en knieën met een halve erectie tussen zijn benen. Voor hem een man die duidelijk bezig was zichzelf te bevredigen. Achter hem een man die hem bij zijn heupen vast had, met zijn stijve marmeren pik gericht op de bilnaad van de geknielde man. Uit hun piemels spoot een paars-rode vloeistof. De man op handen en knieën spoot in het basin van de fontein. De man achter hem spoot op zijn bilnaad, zodat de vloeistof langs de gepolijste balzak naar beneden droop. De man voor hem spoot in zijn mond, waarna het uit zijn mondhoeken naar beneden kletterde.

De beelden waren bijna levensecht en de uitdrukking van extase op hun gezichten goed getroffen. Ik merkte dat ik heftig bloosde, en ook dat er onder mijn toga rond mijn kruis zich iets begon te roeren. ‘Wat… wat is dat voor vloeistof?’ stamelde ik.

‘Honingwijn,’ zei Hylas met een grijns. ‘Je moet het eens een keer proeven!’

Ik slikte bij de gedachte.

‘O jee, hij is nu al verlegen,’ zei Corvus.

‘Geen zorgen,’ zei Hylas tegen mij, ‘dat vinden wij alleen maar leuk. Trouwens, je kunt je sandalen uittrekken en daar neerzetten. We lopen hier eigenlijk altijd op blote voeten.’

Ik zette mijn sandalen naast de ingang. We gingen verder naar de eetzaal, de keukens, de stallen en natuurlijk de bibliotheek. Ik had nog nooit zo veel boeken bij elkaar gezien en ik kon niet wachten om daar veel van mijn vrije tijd door te brengen. Hoewel, dacht ik bij mezelf, als de roddels die ik heb gehoord waar zijn wordt mijn vrije tijd misschien ook op een andere manier besteedt.

Corvus en Hylas vertelden ondertussen wat er van mij verwacht werd. ‘Omdat je op proeftijd bent, ga je alle taken uitproberen. Je gaat koken, bedienen, schoonmaken, kleding wassen, de tuin bijhouden, dat soort dingen,’ zei Corvus.

‘Daarnaast,’ zei Hylas, ‘heeft de prins bepaalde… behoeften. Hij kan je opdragen intieme dingen te doen. Bij jezelf, bij hem of bij anderen. Je moet zo’n opdracht altijd zo goed mogelijk uitvoeren.’

‘Als je iets echt niet wit,’ voegde Corvus toe, ‘moet je “mijn excuses, prins” zeggen. Dan kijk je hem niet meer aan en loop je de kamer waar je je met hem bevindt uit. Je hoeft je daar niet voor te schamen. De prins wil niet dat je dingen tegen je zin doet.’

‘Maar je bent hier natuurlijk niet voor niets komen werken,’ zei Hylas, en hij aaide mij over m’n bovenarm. Ik kreeg het er warm van.

‘Als de prins niet naar je gevraagd heeft, staat het je vrij te doen wat je wilt. In je eentje, of met andere dienstknechten. Maar ook dan, zorg dat je niks doet wat je niet wilt.’

Het drong nu pas tot me door waar Corvus op doelde: de dienstknechten waren ook intiem met elkaar. Ik bekeek mijn twee begeleiders nog eens wat beter. Ze waren beide in de kracht van hun leven, straalden zelfverzekerdheid en intelligentie uit. Wat ik van hun lichamen kon zien was smetteloos. Opnieuw roerde zich iets onder mijn toga.

We kwamen bij de rondleiding nog meer dienstknechten tegen. Ze waren allemaal tussen de achttien en éénentwintig jaar, schatte ik. Sommige droegen toga’s, net als wij, anderen droegen slechts een strakke leren onderbroek die aan de voorkant met veters dicht geregen was. Verder liet zo’n onderbroek weinig aan de verbeelding over. Ik kon de kontjes van deze dienstknechten vanuit mijn ooghoeken bekijken.

Het viel me op dat die dienstknechten in het voorbijgaan hun hand over Corvus, Hylas en mij lieten glijden. Meestal over mijn arm, maar soms ook over mijn wang of over mijn tepel. Ik kreeg er kippenvel van. Corvus en Hylas streelden schaamteloos terug. Ik raapte de moed bijeen en streelde een dienstknecht van mijn leeftijd die voorbij liep over zijn schouder. Hij glimlachte breed naar mij en knipoogde. ‘Je valt al in de smaak,’ zei Hylas.

Onderweg naar de badzaal kwamen we een wat oudere dienstknecht tegen. Hij ving meteen mijn blik. Hij was langer dan Hylas en bijna net zo gespierd als Corvus. Hij had zwart haar dat in een mooie lok over zijn voorhoofd viel. Hij liep met een soepele zelfverzekerde tred, en had een grote glimlach op zijn gezicht. In zijn rechter hand hield hij een gouden wijnkelk vast waar hij van nipte terwijl hij op ons af kwam.

‘Jij bent nieuw,’ zei hij toen hij mij zag. Hij legde zijn grote linker hand op mijn ontblootte schouder. Zijn grip was sterk en ik voelde meteen de aandrang hem te gehoorzamen. Hij likte de wijn van zijn lippen en bekeek me van top tot teen. ‘Hoe heet je?’

‘Sylvan,’ zei ik.

‘Zorgen Corvus en Hylas goed voor je?’

‘Jawel. Ja.’

Hij wierp een blik op de twee andere dienstknechten. ‘Mooi.’ Hij wendde zich weer tot mij, keek met zijn donkerbruine ogen in mijn blauwe. ‘Nou, ik zie je nog wel, Sylvan.’

Ik slikte. ‘Ja.’

Hij liet me los en liep verder.

‘Bij de Goden,’ fluisterde Corvus, ‘dat was de prins.’

‘Wat?’ zei ik geschokt terug. ‘Ik… ik heb hem helemaal verkeerd aangesproken.’

Hylas grinnikte. ‘Geen zorgen. Zolang er geen officieel bezoek is, geeft de prins daar weinig om.’

‘Kom, we moeten verder,’ zei Corvus.

Bij de badzaal stokte opnieuw mijn adem in mijn keel. Er was een groot bad in het midden van de zaal, en er waren een paar fonteinen waar warm water uit spoot. Er was een marmeren tafel waar blokken met zeep, borstels en zijden doeken op lagen. Onder de warme fonteinen stonden drie dienstknechten zich af te spoelen. Twee anderen zwommen baantjes in het bad. Ze waren alle vijf naakt.

Behalve mijn broers had ik nog nooit een naakte man gezien. Mijn broers waren bovendien altijd bezweet en vuil van het werk. Als ik ze zag was het in glimpen; ze waren aan het pissen of aan het omkleden. De jongens onder de fonteinen echter waren schoon en toonden onbeschaamd hun naaktheid. Sterker nog, het leek wel alsof ze elkaar met hun naaktheid probeerden te verleiden. De manier waarop ze met hun handen over hun lichaam gleden, of hoe ze met hun kontjes draaiden…

‘Hier kun je je na een dag hard werken afspoelen,’ zei Hylas.

‘Corvus, Hylas!’ riep één van de zwemmers. Hij zwom op zijn rug en zwaaide. Het water stroomde kabbelend langs zijn slanke lichaam. Het topje van zijn slappe piemel kwam af en toe net boven de golven uit. ‘Wie is de nieuwe?’

‘Hoi Felix,’ zei Corvus. ‘Dit is Sylvan.’

Felix zwaaide naar mij en ik zwaaide zwakjes terug.

‘Oh een nieuwe dienstknecht,’ zei één van de jongens onder de fontein, en hij draaide zich verleidelijk naar mij toe. ‘Leuk dat je er bent. Ik heet Jovan.’

‘Hoi,’ zei ik.

‘Kom je je ook afspoelen?’ vroeg Jovan. Tot mijn ontsteltenis pakte hij zijn piemel vast en gaf er een paar rukjes aan. Hij werd langzaam stijf. ‘Ik kan je helpen inzepen.’

‘Eh…’ stamelde ik.

‘Ha, kijk hoe rood hij wordt,’ zei de jongen naast Jovan. Ook zijn piemel kwam met schokjes overeind.

‘Hm, ik vind zijn blonde haar leuk,’ zei de derde jongen onder de fonteinen.

‘Sorry jongens, we moeten zo verder,’ zei Hylas.

‘Jammer,’ zei Jovan, ‘dan moeten we onszelf maar vermaken. Mars, kun jij me hiermee helpen?’ Hij wees op zijn stijve pik.

‘Vooruit dan,’ zei de jongen naast hem. Hij kwam achter Jovan staan, sloeg een arm om de jongen heen, pakte zijn piemel vast en begon er langzaam aan te trekken.

‘Hm,’ zuchtte Jovan. Hij sloot zijn ogen en drukte zijn kontje naar achteren, tegen de stijve piemel van Mars aan. Hij draaide zijn hoofd naar Mars toe in een wanhopige uitnodiging.

Mars beantwoordde de uitnodiging door Jovan te zoenen. Ik kon zien hoe zijn tong de mond van de andere jongen in gleed.

De jongen die bij hen stond keek waarderend toe terwijl hij zich af stond te trekken, maar dat duurde niet lang. Felix en de andere zwemmer waren uit het bad geklommen. Hun piemels waren inmiddels ook stijf. Felix ging voor de jongen op zijn knieën en begon op zijn piemel te zuigen. De andere zwemmer begon de jongen te zoenen en drukte ondertussen zijn half ontblootte eikel tegen Felix’ wang.

Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik had in mijn leven alleen mijn ouders met elkaar zien zoenen, en één keer mijn oudste broer met een meisje uit het dorp. Verder had ik nog nooit zoiets intiems gezien.

‘Nou jongens, zo te zien vermaken jullie je prima,’ zei Corvus, en hij trok me aan mijn arm om aan te geven dat we verder moesten.

De vijf jongens leken nauwelijks in de gaten te hebben dat we vertrokken, zo erg gingen ze in elkaar op.

‘Zo te zien liet dat je niet onberoerd,’ zei Hylas, wijzende op mijn kruis.

Tot mijn ontsteltenis zag ik dat mijn toga omhoog stond in een tentje. Ik liep rood aan en drukte snel mijn hand op mijn kruis.

Corvus klopte me lachend op mijn schouder. ‘Niks om je voor te schamen.’

‘Die gang brengt je naar de privévertrekken van de prins,’ zei Hylas, nu weer serieus. ‘Daar mag je alleen komen als de prins naar je vraagt. Verder is het hele paleis vrij toegankelijk. Voor dienstknechten dan.’

Ik knikte. Ik had een paar wachters gezien. Stuk voor stuk stoere mannen in harnas en bewapend met een speer en een zwaard. Die zouden er wel op letten dat er geen vreemdelingen zomaar rond konden lopen.

‘En hier is jullie slaapvertrek,’ zei Corvus.

Net als de andere kamers in het zomerpaleis was deze van marmer, met mozaïek op de vloer. Er lagen zes matrassen tegen elkaar aan op de grond, en een hele berg kussens. Langs drie van de muren stonden zes kasten. De laatste muur was beschilderd; een rivieroever waaraan twee jonge mannen elkaar aan het bevredigen waren. De één lag over de ander heen zodat ze elkaars piemels in de mond konden nemen. Ik had toen al te veel gezien om hier nog door overdonderd te raken.

‘In die kast hangen kleren voor je, en kun je je spullen bewaren,’ zei Hylas. ‘Je slaapt samen met Felix, Jovan, Mars, Constantijn en Valerian, die je net gezien hebt.’

‘O-oké,’ zei ik, denkende aan wat er allemaal zou kunnen gebeuren met die vijf jongens in één kamer. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen, maar tegelijkertijd was ik ook nieuwsgierig. Hier zou hopelijk een nieuw hoofdstuk in mijn leven aanbreken, vrij van mijn ziekte, waarin ik mijzelf kon gaan ontdekken.

‘Je zult wel honger hebben,’ ze Corvus, en de twee brachten me terug naar de eetzaal. Met z’n drieën aten we wat. Ook zette Hylas een karaf wijn voor ons neer. Er zaten nog een paar andere dienstknechten die naar ons zwaaiden, maar verder lieten ze ons met rust.

Na het eten bleven we nog even zitten en stelde ik vragen over de werkzaamheden die ik vanaf morgen zou moeten doen. Corvus en Hylas vertelden en vertelden. Ondertussen zat Hylas tegen Corvus aan, met zijn hoofd op diens schouder. Corvus had zijn hand op Hylas’ bovenbeen gelegd, en ik zag dat die steeds een stukje verder onder de toga verdween. Ik vroeg me af hoe het zou voelen om op die manier aangeraakt te worden.

‘Nou, het wordt eens tijd om naar bed te gaan,’ zei Hylas. We stonden op. ‘Kun je de weg naar je slaapvetrek nog vinden?’

Ik knikte.

‘Goed zo.’ Hylas kwam op me af, en gaf me tot mijn schrik een kus op de lippen.

Corvus volgde zijn voorbeeld. ‘Leuk je erbij te hebben, Sylvan,’ zei hij met een grijns.

‘Je kunt altijd naar ons toe komen als je vragen hebt,’ zei Hylas.

De twee liepen hand in hand de eetzaal uit.

Ik spoelde me nog even af in de badzaal. Gelukkig was die inmiddels leeg. In het slaapvertrek trof ik de vijf jongens van die middag weer aan.

Constantijn en Valerian zaten in kleermakerszit te lezen. Ik zag nu dat ze een beetje op elkaar leken. Beide waren net zo lang als ik, met bruin haar en een licht getinte huid. Hun toga’s hingen losjes om hun schouders, zodat hun tepels en navels zichtbaar waren.

Mars was de grootste van het vijftal. Op het moment dat ik binnenkwam trok hij net zijn toga uit om die in zijn kast te hangen, zodat hij naakt voor me stond. Hij had een dichte bos donkere krullen rond zijn kruis, die doorliep tot aan zijn navel. Zijn piemel was groter dan die van mijn broers.

Jovan lag uitgestrekt over drie matrassen, met zijn handen achter zijn hoofd. Hij was iets langer dan ik, en net zo slank. Hij droeg slechts zo’n leren onderbroek waar ik een paar van de dienstknechten in had gezien. Die van hem was slordig dichtgeknoopt. Hij grijnsde naar mij toen ik binnenkwam. ‘Daar is de nieuwe!’

‘Hoi Sylvan,’ zei Felix, de laatste van het vijftal, en ook de kleinste. Hij had zijn toga ook nog aan. Hij zag er jong uit, maar moest toch net als ik achttien zijn, anders kon hij niet voor de prins werken. Hij had rossig, krullend haar. Hij glimlachte vriendelijk naar mij.

‘Hey,’ zei ik verlegen terug.

‘Jouw matras ligt naast dat van mij,’ zei Felix. Hij wees naar één van de zes matrassen.

‘Maar je mag ook bij mij komen liggen, hoor,’ zei Jovan meteen.

‘Of bij mij,’ voegde Mars toe. Hij maakte geen aanstalten zich aan te kleden.

‘Misschien moeten we ons eerst even voorstellen,’ stelde Consantijn voor. ‘Ik ben Constantijn, en dit is mijn neefje Valerian.’

‘Hallo,’ zei ik, terwijl ik op de rand van mijn matras ging zitten, bij de voeten van Jovan. Ik bedacht me dat ik de neefjes net met elkaar had zien zoenen.

‘Wat brengt jou hier?’ vroeg Valerian.

Ik vertelde over de boerderij, mijn ziekte, en dat ik iets terug wilde doen voor mijn familie. Mijn kamergenoten vertelden ook hoe zij hier terecht waren gekomen. Felix, Constantijn en Valerian waren er vooral voor de mogelijkheid om iets te leren. Jovan en Mars waren er meer voor het plezier.

‘Het is echt geweldig dat prins Aurelian ons betaald om hier te zijn. Ik bedoel, we moeten wel schoonmaken en zo, maar het gezelschap… bij de Goden, dat is nergens beter.’ Hij grijnsde breed naar mij en tikte me aan met zijn voet. ‘Dus Sylvan, op welke manier heb jij al van mannen genoten.’

Ik wist meteen waar hij op doelde, maar aarzelde voor ik antwoordde: ‘Nog op geen enkele manier.’

‘Wat?’ zei Valerian, ‘zelfs nog niet gezoend?’

Ik schudde blozend mijn hoofd. We zaten inmiddels met z’n zessen op de matrassen, en ik voelde de ogen van mijn kamergenoten op mij gericht.

‘Dat is helemaal niet erg hoor,’ zei Felix. ‘Toen ik hier kwam had ik ook nog nooit wat gedaan.’

‘Ik vind het wel schattig,’ zei Constantijn.

Ik voelde me al wat beter.

‘Maar daar moeten we natuurlijk verandering in brengen,’ zei Jovan.

‘Ik wil wel je eerste zijn,’ zei Mars.

‘Nee, dat moet ik natuurlijk zijn,’ wierp Jovan tegen.

‘Waarom laten we Sylvan zelf niet beslissen wie hij wil zoenen?’ vroeg Constantijn. Hij keek mij aan.

‘Eh… weet ik niet,’ zei ik.

‘Het hoeft niet, als je het niet wilt,’ zei Valerian.

Ik vond het spannend. Mijn hart bonsde in mijn keel zoals het nog nooit had gedaan, zelfs niet toen ik naakt voor de jury stond. Maar dit was ook wat ik wilde, dus ik zei: ‘Ik wil het wel.’

‘Dan gaan we loten,’ zei Constantijn. Hij pakte een stukje papier, scheurde het in vijf stukken en schreef daar de namen van mijn kamergenoten op met een schrijfveer. Hij husselde ze door elkaar en hield mij het kommetje van zijn handen voor.

Met trillende vingers pakte ik een stukje papier en vouwde het open. ‘Felix,’ zei ik hees.

De jongen naast me glimlachte lief. Hij legde een hand op mijn bovenarm, liet die verder naar boven gaan, tot mijn wang. Hij bracht zijn hoofd dichterbij… en kuste me. Zijn lippen waren zacht en bewogen voorzichtig over de mijne. Ik voelde het puntje van zijn tong. Ik opende mijn mond en stukje en merkte dat hij verder naar voren leunde. Zijn tong vond mijn tong en we draaiden rondjes om elkaar, onderzoekend.

Ik bedacht me dat ik deze jongen diezelfde middag nog op de piemel van Valerian had zien zuigen, met dezelfde mond waarmee hij mij nu kuste. De gedachte maakte me opgewonden, en ik kon niet voorkomen dat mijn piemel zich onder mijn toga oprichtte.

Felix trok zich terug en keek me in mijn ogen. ‘Lekker?’ vroeg hij.

Ik knikte, te beduusd om iets te zeggen.

‘Zo te zien wel,’ zei Mars, kijkende naar de tent in mijn toga.

Ik legde er weer snel een hand op.

‘Ach, niet zo verlegen,’ zei Jovan. ‘Ik hoopte juist dat we je eindelijk helemaal te zien zouden krijgen, nadat je zo vlug weg moest uit de badzaal.’

‘Ja, Sylvan, mogen we je zien? Je gaat ons toch niet veel langer laten wachten,’ zei Valerian.

‘Als je wilt kunnen wij ons ook uitkleden,’ zei Constantijn.

‘O-oké dan,’ stamelde ik.

‘Ha, dan wil hij wel,’ zei Jovan, ‘kom, we gaan er even voor staan.’

Dus stonden we allemaal op. Mars was al naakt. Felix, Constantijn en Valerian lieten hun toga’s vallen. De twee neefjes hadden helemaal geen haar op hun kruis. Hun piemels waren net iets groter dan de mijne. Ze waren half stijf. Felix had een paar zwarte haartjes boven de stam van zijn piemel, maar zijn ballen waren wel kaal. Zijn pikkie was iets kleiner dan de mijne.

Jovan prutste met de koorden van zijn leren ondergoed. Uiteindelijk wist hij het ding uit te trekken. Zijn piemel sprong naar voren, dun, maar een stuk langer dan de mijne. Ook hij was volledig kaal in zijn kruis. ‘Nu jij nog,’ zei hij tegen me.

Voor ik kon reageren hadden Felix en Valerian mijn toga losgemaakt en viel die aan mijn voeten. Mijn stijve piemel wees recht naar voren, met een glinstering op het topje.

‘Hm, je bent hier echt van aan het genieten,’ zei Mars, en zijn zware pik begon zich ook op te richten.

Felix en Valerian bleven ondertussen aan mij plukken. Ze tilden mijn armen op en kietelden onder mijn oksels. Knepen in mijn tepels. Ik kreunde zacht.

Jovan kwam naar me toe en legde zijn armen om mijn nek. Ik voelde zijn piemel tegen de mijne aan komen. Ik was nog nooit zo dicht bij een andere man geweest. ‘Mag ik je nu zoenen?’ vroeg hij.

Ik knikte ja, en ik voelde bijna meteen zijn lippen tegen de mijne. Hij ging iets minder zachtzinnig te werk dan Felix. Zijn lippen waren stevig, en zijn tong drong zelfverzekerd mijn mond binnen. Ondertussen duwde hij zijn onderlichaam tegen me aan, zodat onze piemels langs elkaar schuurden. Ik kermde in zijn mond.

Ik voelde hoe twee grote handen mijn billen vastpakten en zachtjes begonnen te kneden. Ik wist dat dat Mars moest zijn.

Constantijn kuste me in mijn nek en op mijn wang.

Ze zaten alle vijf aan me. Behalve van Jovan voelde ik van de andere vier hun pikken af en toe tegen mijn dijen of mijn billen tikken. Ze waren allemaal volledig stijf, en ze waren allemaal gericht op mij. Op mijn plezier, mijn genot. Ik had niet gedacht dat er zo’n groots gevoel van begeerte kon bestaan. Ik had kippenvel over mijn hele lichaam.

‘Zo,’ zei Jovan toen hij zijn lippen eindelijk losmaakte van de mijne. ‘Hoe gaan we je klaar laten komen?’

‘Eh…’ was alles wat ik uit kon brengen.

‘Je weet toch wel wat dat betekent?’ vroeg Mars, die een vinger door mijn bilnaad liet glijden.

Ik knikte ja.

‘We willen het zo lekker mogelijk voor je maken,’ zei Constantijn. ‘Zeg maar wat je wilt dat we doen.’

‘Ik wil…’ ik was nog nooit zo bang om te praten, maar de opwinding overwon mijn angst. ‘Wat Felix deed, vanmiddag.’

‘Ah, onze nieuweling wil lekker gezogen worden,’ zei Jovan.

‘Felix is daar erg goed in,’ zei Mars.

Felix lachte. ‘Wil je echt dat ik het doe, Sylvan?’ vroeg hij.

Ik knikte.

‘Oké dan.’ Hij duwde Jovan zachtjes aan de kant – de jonge dienstknecht stapte met tegenzin opzij – en ging voor me op zijn hurken zitten. Hij pakte mijn piemel vast en trok één keer de voorhuid over mijn eikel en weer terug, zodat de dikke druppel voorvocht die zich op het topje van mijn pik had verzameld over mijn eikel uitgesmeerd werd. Er ging een siddering door me heen, en als Valerian, Constantijn en Mars me niet vastgehouden hadden was ik misschien achterovergevallen.

Felix opende zijn mond en zoog mijn eikel naar binnen. Ik had nog nooit zoiets gevoeld. Zo warm, zo zacht, zo strak. Hij bewoog langzaam op en neer over mijn schacht, liet zijn tong rondjes draaien om mijn eikel.

Ondertussen bleef Mars mijn billen kneden, en Constantijn en Valerian zogen op mijn tepels. Jovan bekeek ons terwijl hij zijn lange piemel aan het aftrekken was.

Het werd me allemaal te veel; de dingen die ik die dag had gezien en gevoeld… Ik voelde een tinteling in mijn pik, die zich langzaam over mijn lichaam verspreidde. Ik wist wat dat betekende. ‘Felix, ik…’

Felix liet nog één keer mijn piemel tot achter in zijn keel glijden, zoog mijn hele lengte af, en liet toen mijn eikel met een plop uit zijn mond komen. Juist op het moment dat ik klaarkwam.

Mijn zaad spoot op zijn gezicht, op zijn lippen en op zijn tong. Het was meer zaad dan ik ooit in één keer had gespoten. Wel vijf of zes dikke stralen.

‘Hm, dat is geil,’ mompelde Mars in mijn oor. Ik voelde zijn eikel tegen mijn onderrug drukken.

‘Goed zo Sylvan. Kom maar. Laat je gaan,’ fluisterden Constantijn en Valerian terwijl ze mijn tepels kietelden.

De laatste zaadresten dropen uit mijn plasgaatje, en Felix zoog mijn gevoelige eikel weer naar binnen om ze op te vangen. Sterretjes dansten voor mijn ogen.

‘Sorry,’ zei ik toen ik eindelijk weer wat uit kon brengen, ‘van je gezicht.’

Felix glimlachte. ‘Dat geeft niet. Ik wilde dat je over mijn gezicht kwam.’ Hij keek vanuit zijn geknielde positie op naar de andere vier. ‘Wie is de volgende?’

‘Ik,’ zei Mars, en hij duwde mij zachtjes aan de kant. Felix’ ogen twinkelden toen hij de grote piemel van zijn kamergenoot zag. Ik kon haast niet geloven wat er gebeurde, dat het Felix lukte de dikke, kloppende eikel naar binnen te zuigen.

Constantijn en Valerian gingen met mij op de grond zitten, ik tussen de twee neefjes in. We zakten wat achterover in de vele kussens. Ze pakten mijn handen vast en legden die op hun dijen, zodat de rug van mijn hand bij beide bijna tegen hun balzak kwam. Ze begonnen zich af te trekken.

Jovan bleef staan, en keek heen en weer tussen mij en Felix terwijl hij met zijn pik speelde.

Mars pakte Felix bij zijn achterhoofd, en in plaats van dat Felix zijn mond op en neer bewoog, begon de grotere jongen zijn pik in en uit zijn mond te stoten. Het ging een stuk sneller dan net bij mij, en ik kon bijna niet geloven dat Felix dit vol hield. Ik zag de bilspieren van Mars samentrekken elke keer dat hij stootte. Felix trok aan zijn eigen piemel, en ik kon duidelijk een druppel voorvocht op zijn ronde eikel zien parelen.

‘Wil jij mijn piemel vasthouden?’ vroeg Valerian aan mijn rechter kant. Ik zei niets, maar bewoog mijn hand naar zijn kloppende pikkie, als in een trance. Voor het eerst hield ik de piemel van een andere man vast. ‘Je mag er wel aan trekken, hoor,’ zei Valerian, en ik deed het. Ik bewoog mijn hand langzaam op en neer over zijn schacht. ‘Hm, dat doe je lekker. Je mag wel wat sneller. Pak hem maar ietsje steviger vast. Ja zo… ah, dat was goed. Ja, zo ja, je doet het zo goed Sylvan.’ Zijn woorden spoorden mij aan.

‘Ah… ah… ah…’ kreunde Mars. ‘Ik ga komen.’ Hij haalde zijn pik uit Felix’ mond en begon er hard aan te trekken. Felix bleef voor hem zitten met zijn mond open. ‘Ah… ahhh…’ Wel zeven dikke stralen zaad schoten uit Mars zijn pik over Felix’ gezicht. Meer nog dan ik had gespoten. Het gezicht van de kleinere jongen kwam helemaal onder te zitten. Het kwam zelfs tot in zijn haar.

‘Hngh…’ kermde Felix terwijl er een paar straaltjes zaad uit zijn glanzende eikel spoten en op een kussen tussen Mars’ voeten terechtkwamen. Hij spoot weliswaar niet zo veel, maar aan hoe zijn ogen rolden en zijn onderlip trilde kon ik zien dat hij genoot.

‘Ik kom ook,’ zei Constantijn, en naast mij sproeide hij zijn witte lading over zijn buik.

‘Hm, Sylvan, je gaat me laten komen. Ga zo door. Ja… ja…’ En ook uit Valerian’s piemel spoot een kleine fontein. Zijn zaad kwam deels op mijn hand terecht. Ik kon niet geloven dat ik hem naar een hoogtepunt had gebracht.

‘Hm… hm…’ Jovan was als enige nog niet klaargekomen, en hij kwam nu trekkend aan zijn pik op mij af. ‘Mag ik over jou heen komen, Sylvan,’ vroeg hij bijna verlegen. ‘Ik wil mijn zaad over die mooie borst en buik van je heen spuiten.’

‘Ja…’ zei ik alleen maar.

‘Hm…’ zei Jovan, en voor ik het wist spoot het zaad uit zijn lange piemel en regende op mij. Het kwam overal neer, van mijn tepels tot mijn navel, en zelfs een druppel op mijn halfharde piemel. Ik kon niet geloven dat dit gebeurde, dat een man zijn zaad over mij uitstortte. Het voelde machtig.

‘We hebben er wel een rotzooi van gemaakt,’ zei Mars. Hij veegde met zijn duim wat van het zaad – een mengeling van dat van hem en dat van mij – van Felix’ wang in zijn mond.

‘Alsof we dat niet elke avond doen,’ grapte Jovan terwijl hij de laatste restjes zaad uit zijn verslappende pik perste. Hij ving ze op met zijn hand en likte die af.

‘Je hebt ons zo geil gemaakt, Sylvan,’ zei Constantijn.

‘Sorry,’ zei ik.

Daar moesten ze allemaal om lachen.

‘Je mag me nu wel weer loslaten,’ zei Valerian. Ik besefte me dat ik zijn piemel nog steeds vast had en trok snel mijn hand terug. Valerian glimlachte. ‘Hier,’ zei hij, en gaf me een linnen doek waarmee ik mezelf af kon deppen. De andere jongens pakten soortgelijke doeken om zichzelf schoon te vegen.

‘Hm,’ zij Felix toen zijn gezicht weer enigszins schoon was. ‘Ik denk dat ik vannacht heerlijk ga slapen.’

Als de jongens al nachtkleding hadden dan was er geen spraken van dat ze die aantrokken. Het was in ieder geval warm genoeg. Naakt gingen we op de matrassen liggen. Felix lag naast mij, en naast hem lag Mars. Tegenover mij lag Jovan, en daarnaast de neefjes.

Felix kroop dicht tegen me aan. ‘Bedankt dat ik je eerste mocht zijn,’ fluisterde hij. Ik voelde zijn slappe pikkie tegen mijn hand, en kon het niet laten er even mee te spelen. Felix kreunde lief en krulde zich tegen mij aan.

Mars sloeg een arm om ons beide heen. ‘Slapen nu, jongens. We moeten morgen weer vroeg op.’

Ik had zoveel meegemaakt die dag dat ik dacht dat ik lang wakker zou liggen om alles te verwerken. In plaats daarvan viel ik als een blok in slaap.