De Vriendengroep - 13

Het was en bleef een beetje gek. En toch probeerden we vooral te doen alsof er nooit ook maar iets zich heeft afgespeeld met betrekking tot de twee meiden waar ik nu samen mee was. Ik, Elise en haar beste vriendin Hyun. Zij was ook op die avond aanwezig. Van al haar vriendinnen, kende ik deze Hyun het best en nooit had ze wat gezegd. Als ik al boos was, moest ik dat ook op haar zijn. Maar ik was niet boos. Er was niks gebeurd. Gisteren niet in ieder geval. Toen wel. Maar dat was toen. Ergens was ik wel benieuwd wat Hyun dan gedaan had en met wie allemaal. En tegelijkertijd leek het er niet toe te doen. Hyun was anders. Hyun was gewoon een leuke, vrolijke meid, beeldschoon, maar leek toch amper op te vallen. Vooral naast haar vriendinnen. Elise had dat ook een beetje. Die was ook beeldschoon, maar liep daar totaal niet mee te koop. Niet vergelijken met bijvoorbeeld een Sophia of een Kamila, die zich wat uitdagender kleedden, of een Hila die meer aanwezig was in woord en daad naast dat ze knap was. Elise, Hyun, en in mindere mate, Elisha en Maja, omdat ik die wat minder kende, vielen daardoor minder op, maar waren in mijn ogen niet minder knap of leuk of aantrekkelijk. Ik was niet voor niks voor Elise gevallen. Juist omdat ze liever wat meer op de achtergrond bleef. Die avond toen na de examens was in haar geval dan ook een absurde extravagantie die ik nooit en te nimmer van haar zou verwachten. En Hyun was nog iets erger qua het zijn van een muurbloem. Knapper of niet, dat maakte me weinig uit wat dit betreft, maar zij was nog iets stiller en hield zich nog net iets meer op de achtergrond. Op mijn radar val je dan juist op. Want ik was ook liever zo, al deed ik nog zo m’n best niet zo te zijn. Ik wist het niet eens meer, maar voor zover ik wist had Hyun alleen gezoend die avond. Met Elise ook, dacht ik. En dan vraag ik me toch dingen af. Maar ik hield die vragen keurig voor me. Bleek dat Hyun helemaal niet zo had zitten wachten op weer zo’n avontuurlijke avond. Die vond dit wel best. Wel jammer dat de helft al naar huis was, maar dat het er niet van kwam, leek ze niet erg te vinden. Dat hadden we dan in principe gemeen. Het was wel goed even wat tijd met haar door te brengen. Voor zowel ik als Elise, denk ik. De ochtend duurde best lang voor het gevoel en ik kende Hyun goed genoeg om me ook op m’n gemak te voelen met haar in de buurt. En er werd echt geen woord gesproken over gisteren, of de avond van dat examenfeestje. En ergens was dat wel even prettig. Zo leek het net alsof het nooit was gebeurd. Niks van dit alles.

We struinden een beetje door het huis heen, grappend en lachend. Er was niks aan de hand. We kwamen voor de rest niemand tegen, behalve Sophia die languit op de bank lag in de living, met muziek in haar oren. We liepen haar voorbij. Kort zag ik haar nog naar me opkijken, en ik knikte wel kort erkentelijk haar kant op. Tja…

Aan de oostzijde van het pand liep een smalle trap het souterrain in. Dit was vroeger gewoon de parkeergarage en dus ook een open ruimte onder het gehele oppervlak van het gebouw. Ook hier waren plannen voor, en al voor de helft in uitvoering. Her en der een scheidingswand, die nog her en der onderbroken werden. Verre van af. Een gedeelte was nog steeds een parking, en vanuit hier was ook een oprijlaan naar boven naar de parkeerplaats voor het gebouw, waar onze auto’s stonden. En hier binnen stonden de auto’s van Jeff en Nathalie. Jeff was pas twintig, he. Dat vergat ik heel makkelijk. Er stonden er vijf. Twee Range Rovers, waarvan ik het verschil nauwelijks zag los van dat de één groen was en de ander zilver, een nette, zwarte Audi, duidelijk gepimpt om hem nog wat exclusiever te maken, en een oude BMW, wat duidelijk een auto was voor liefhebbers, wat mij dan weer verbaasde, doordat die andere drie juist van die patserbakken waren. De vijfde auto was waarschijnlijk de auto van Nathalie, een Peugeot cabriolet. Had wel iets tuttigs. Dus die veronderstelling durfde ik wel te maken. Hoe dan ook vette bakken en leuk om naar te kijken. Dan zag ik ook Elise en Hyun glunderen. Een dure auto blijft een bepaalde aantrekkingskracht hebben, en ook Elise zou misschien wel een dure auto willen. De Audi trok haar vooral. Ik zou voor de BMW gaan, maar goed. Wij hadden niet eens een eigen auto. Het contrast kon niet groter zijn. Het was wat nodige afleiding en uitvoerig keken de twee de modernere auto’s, en hield ik wat meer afstand en nam ik plaats op het trapje om uitvoerig naar de twee dames te kijken. In theorie hadden ze alles om op zo’n motorkap te liggen als pitspoes. Wellicht niet in de kleding die ze nu droegen, maar ik zag het zo voor me… Die meiden waren zo knap. En vele malen bewonderingswaardiger dan die auto’s.

Sinds gisteren zag ik Elise natuurlijk nog steeds in een ander daglicht. Niet eens door wat ze gedaan had met Mussa, al speelde dat wel mee, maar vooral door hoe ik haar gezien had met mij. Zo sexy had ik haar nog nooit gezien. En het was moeilijk haar nu anders te zien. Overigens niet iets wat erg was. Ik voelde me vrijwel elke minuut tot haar aangetrokken, en zouden we samen hier zijn, zou ik het er wellicht op wagen, omdat ik wist dat zij er wellicht wel voor openstond. Zelfs hier. Misschien wel op of tegen één van die dure auto’s aan. Jeff en Nathalie waren er toch niet. Dus wat maakte het ook uit. Elise, met haar lange haren netjes glad gestreken en haar heerlijk lijf vrijwel van top tot teen verpakt in kledij wat niet strak zat, maar wel haar vormen mooi accentueerde, sprak nog meer tot de verbeelding dan ze al deed sinds de afgelopen nacht. En dat als ‘muurbloempje’.

En dan had je Hyun ernaast lopen; dat Koreaanse ‘’popje’’. Ik vond dat wel wat hebben. Ik voelde niet perse iets voor Aziaten in het bijzonder. Ik begreep die mannen niet zo goed die dan ergens tussen hun veertigste en zestigste naar Thailand of de Filipijnen gaan om daar een jong uitziend, vaak erg klein vrouwtje aan de haak te slaan. Daar kon ik me zelf nu niks bij voorstellen. Wie weet denk ik daar over dertig jaar anders over. Maar Hyun kwam niet uit dat gedeelte van Azië. Ze was in Nederland geboren en getogen, natuurlijk. Maar haar roots lagen een stuk noordelijker. En Azië is nogal een groot continent met nogal wat kleurtjes en vormen en verschillen in de mensen die er wonen. Mede door Elise, die via Hyun wel eens naar K-Pop luisterde, zag ik wel eens beelden van die meiden die daar op dansten en zongen en stadions vol kregen daarmee. Mij hoef je er niet voor wakker te maken. Maar het was een hele andere wereld en met hele andere normen als het aankwam op uiterlijk en aantrekkelijkheid. Westerse invloeden waren daar duidelijk aanwezig, wat je vooral terugzag in kleding en make-up, en haardracht. Wel veel meer sierraden. En dan de wat poppige gezichtjes die we hier in Nederland niet van nature hadden. Dit was nogal een omslachtige manier om te zeggen dat ik Hyun een buitengewoon knap meisje vond en natuurlijk vanwege haar afkomst op een andere manier dan ik Nederlandse meisjes knap kon vinden. Ik vond haar dus wel wat hebben. Verlegen en bescheiden als ze was, viel ze dus niet op. Terwijl ze alle reden had om op te vallen. Ze was wel een stuk tengerder, en leek dan ook langer. Was ze dus niet. Mooi slank, echt dun om te zien. En ze kleedde zich altijd heel modieus, wat ook duidelijk uit dat land kwam. Ik geloofde dat ook alleen zij dit kon hebben. Soms wat tuttig met jurkjes, maar vaak ook sportief met vlotte en strakke kleding. Rondingen had ze wel, maar wel een stuk minder. Met name haar billen waren iets platter. En zoals ze erbij liep, leek ook alles de focus te leggen op hoe mooi slank ze wel niet was. Dat viel me altijd wel op aan haar. En dat bleef me ook altijd wel bij. Het was dan ook geen straf om naar haar en Elise te kijken. Alles behalve. Het waren beste vriendinnen. Met elk een geheim wat ze van elkaar wisten. En ik wist dat dus ook. En toch werd er geen woord over gesproken. Terwijl ik al verzon dat het toch makkelijk zou kunnen. Als Elise dan al iets wilde met een ander erbij, dan waarom niet met haar beste vriendin? Ze hadden toch al gezoend? Dat zag ik liever gebeuren dan iets met die vage, wat intimiderende Mussa…

Wel maakte Hyun een wat nerveuze indruk. Ik keek soms schaamteloos naar de twee. Ook ik was veranderd na afgelopen nacht, en durfde wel te stellen dat ik iets meer zelfvertrouwen had gekregen. Met name richting Elise. En dat terwijl ik me gisterenavond ook nog nooit zo klein had gevoeld. Dit met name richting haar vrienden, dan wel Mussa, natuurlijk. En Hyun fladderde hier een beetje tussenin. Terwijl ik zo naar de twee keek, en gewoon genoot van hun aanwezigheid, bewegingen en uitingen, keek Elise zo nu en dan ook naar mij en lachte ze dan wel of niet wat ondeugend waarbij ik haar soms toch even zag verzinnen of verlangend zag terugdenken aan diezelfde nacht die steeds betekenisvoller leek te worden. We hadden allebei een kant van ons laten zien die nogal wat indruk op de ander had gemaakt. En dat leek alleen maar ten goede uit te komen. Echter keek Hyun dan ook wel eens mijn kant op. Normaal gesproken sprak ze altijd heel duidelijk mijn naam uit, vaak na een vraag, of als aanhef. Dat had ze deze ochtend nog niet gedaan. Zij zei nooit ‘’Kom eens kijken’’, maar altijd ‘’Lucas, moet je kijken’’, of ‘’Heb je dat gezien, Lucas?’’. Zomaar een voorbeeld. Als ze m’n aandacht wilde, leek ze er op deze manier voor te zorgen. Het had iets corrects en ik vond het aandoenlijk. Maar dat leek nu dus voorbij. Er was veel veranderd. Niet alleen voor mij en Elise. We konden wel doen alsof er niks gebeurd was, maar we misten al zes personen uit de groep. En iedereen wist min of meer wel wat de aanleiding was, al werd er niet over gesproken. En die spanning was nog steeds wel voelbaar, net als bij het ontbijt. En als ik Hyun dan terug zag kijken, lachte ze niet en riep ze me niet bij naam om me ergens op te wijzen, maar kreeg ik een gespannen, en bijna ijzige blik van haar, die me van alles vertelde, maar ik kon begreep het niet. Ik vroeg me dan af of Elise verteld had over onze nacht. Verteld over de seks, haar biecht, mijn biecht? Over toen? Over haar? Ik wist niet precies wat ze dacht. En dus wist ik niet wat ik ervan moest denken. Niet te veel, dacht ik nog.

Uiteindelijk hadden de twee gevraagd of het goed was of ze samen even de stad in mochten van mij. Dan konden ze echt even bijkletsen, en ik had daar natuurlijk niks op tegen. Al betekende dit wel dat ik alleen achterbleef. Hyun liep ons voor naar haar kamer, en wij haar even later voorbij naar de onze.

‘Is alles wel goed?’ vraag ik nog uit interesse, omdat ook Elise nu wel wat stiller was geworden. Niet zo stil als dat ze gisteren van tijd tot tijd was, gelukkig.

‘Jawel. Niks om je zorgen over te maken.’ zei ze dan. Er was dus wel iets.

‘Zeker?’ vroeg ik nog, en zij knikte. Maar ook nu gaf ze een verkeerd signaal. Wat zeker was het toch niet.

‘Nou…’ begon ze toen ze zich aan het omkleden was, en ik rustig op bed lag en daar eens goed voor was gaan liggen, waardoor ik wel op een uitdagende blik kon rekenen. ‘Wat vind je eigenlijk van Hyun?’ vroeg ze me toen. Met alles wat ik nu wist, had deze vraag een andere lading gekregen dan als ze me dit een week geleden gevraagd zou hebben.

‘Want?’ vroeg ik dan ook eerst. ‘Je weet toch wel wat ik van haar vind.’ Ik vond Hyun namelijk hartstikke tof en echt een leuk en goed mens. Dat wist Elise. Maar daar ging het nu natuurlijk niet om.

‘Nee, zomaar.’ hield ze het echter af. Ze was zich alweer aan het aankleden en haar blik, die nu ook wat ernstigs had, zei me heel veel, al wist ik niet wat precies. Net als eerder bij Hyun. Ik was niet zo goed met signalen. Ik had wel door dat er een signaal gestuurd werd, maar had niet de capaciteit omdat ook direct juist te interpreteren. En dan waren meisjes gewoon meisjes. Die bleven vaag doen en gingen zeker niet uit zichzelf uitleg erbij geven. En ik vroeg er niet naar.

‘Wist je dat zij nog maagd is?’ vroeg ze me tot slot, waarvan ik raar opkeek. Raar dat ze me dit nu zo vertelde.

‘Okay. En?’ vroeg ik alleen.

‘Nee, zomaar.’ zei ze dan alweer en hield er verder over op. ‘Nou, dan ga ik. Houden wel contact.’ zei ze nog altijd wat gespannen en kuste me snel op de mond. En daarna liet ze me ook gewoon zo achter met informatie en signalen waar ik eigenlijk niks meekon. Of miste ik nu alweer iets?