Lucien Doet Onderzoek - 1

Het is een rustige nacht, een nacht zoals vele andere, maar voor mij een ijkpunt in m'n carrière: voor het eerst undercover.

Zelfs Carel was een halfjaar geleden een beetje nerveus, toen wij begonnen aan de vervolganalyse en vervolgtraining voor een grootscheepse infiltratie:

- "Voor ons bijna onontgonnen terrein, als het om de praktijk gaat, heren. Sorry, Madeleine: èn vrouw. Statistieken hebben we genoeg, maar de realiteit kennen we amper. By the way: ik heb wel moeite met die statistieken. Ik kan me amper voorstellen dat er zo veel geld omgaat in dit circuit. Aan de andere kant heeft Madeleine ons duidelijk gemaakt dat we èn in fysieke zin èn in psychologische zin te maken hebben met een variant op een drugsbende."

Heel eerlijk gezegd, is dit ongeveer het enige wat ik nog steeds letterlijk in m'n hoofd hoor, als het om dat begin gaat.

We raakten vervolgens in een maalstroom van ontwikkelingen. Carel somde in zijn beginspeech op wat er nodig zou zijn om resultaat te boeken, maar na een paar minuten zag ik links en rechts naast me alleen opgezwollen kruisbogen en ik voelde zelf ook pijn in m'n kruis.

Nee, dat was niet door de taal. Wij kregen naaktbeelden van bloedjemooie jongemannen te zien. Heel soms op de grens van 18, maar meestal zo'n zes jaar erboven. ... Tja, voor zover je dat kunt zien. ... Ooh ja, de dissonanten waren de soms vadsige lijven van klanten, maar het was opvallend dat ook tussen hen soms bloedjemooie exemplaren zaten.

Hoe Carel aan die beelden kwam, wilde hij niet vertellen. Het was niet relevant voor ons, meldde hij èn bovendien had die info een veiligheidsclassificatie die boven onze standaard lag.

Dan wel weer iets wat ik me letterlijk herinner uit zijn woorden:

- "Denk nou niet dat die leeftijden oké zijn. Ja, juridisch wellicht wel, als het althans om vrijwilligheid gaat, maar de info uit de moderne ontwikkelingspsychologie is klip en klaar. Je mag aan 24 denken wil iemand dingen echt kunnen overzien. Daarom zitten jullie ook allemaal tussen de 24 en 28 jaar."

Over hoe we waren uitgekozen, een clubje van zes, meldde Carel niet veel meer. Dat hadden we namelijk allemaal zelf ondervonden. Bij mij begon dat zo'n driekwart jaar geleden, toen mijn directe meerdere - inspecteur Van Dongen, Bastiaan - op een afdelingsfeestje overduidelijk zat te observeren hoe ik aan het dansen was. Mooie donkere man, midden dertig en in vrijetijdskleding een spetter om te zien. In uniform echter een nogal formele uitstraling. Toen ik mijn derde colaatje bestelde aan de bar, stond Bastiaan ineens naast me en vroeg me in het feestgedruis of ik even met hem mee wilde gaan. We kwamen uit op een soort privébalkon. Nadat Bastiaan goed om zich heen had gekeken, hoorde ik het volgende:

- "Lucien, ik wil je een paar nogal impertinente vragen stellen. Ze zouden opgevat kunnen worden als direct komend van mij als privépersoon, maar ze zijn verbonden aan een selectie voor een speciale operatie."

Ik was nogal vrolijk en gevat en reageerde met:

- "Oooh speciale operatie, hopelijk toch niet zoals Poetin die uitvoert."

Op één of andere manier was hiermee het ijs gebroken. Bastiaan begon te gniffelen, ik vond dat leuk en vroeg:

- "Welke richting gaat het op?"

- "Seks, heel veel seks", antwoordde Bastiaan.

- "Oooh, uhm, dat voelt inderdaad wel ongemakkelijk."

- "Snap ik, mag ik toch de vragen stellen?"

- "Blijft dit onder ons, Bastiaan?"

- "Mag ik helaas niet toezeggen. De info die ik van je krijg, moet ergens geregistreerd staan. Ook mijn initiatief om jou te benaderen komt in een speciaal dossier. We moeten oppassen dat in een later stadium ons handelen wordt afgekeurd op formele gronden. Op heel hoog niveau is er zelfs contact met de Autoriteit Persoonsgegevens. Er zijn nogal wat schurende verschillen in belangen."

- "Tjesus, Bastiaan, dit klinkt heftig, maar ik word nu wel heel nieuwsgierig."

- "Geestig: zo had ik je ook ingeschat."

- "Uhm, nou stel de vragen maar."

- "Zeker weten? Ik ga even naar het toilet, jij hebt dan bedenktijd en, als ik terugkom, neem ik je toestemming of afwijzing serieus."

Mijn inspecteur liep weg en ik werd ineens een beetje warm van zijn bouw. En, ja, die bouw kende ik ook naakt. We hadden in mijn drie jaar op het bureau namelijk vaak genoeg samen gedoucht.

'Oké, Luus, snel wikken en wegen', hoorde ik in m'n hoofd. Om kort te gaan won mijn ambitie het van een lichte angst. En toen kwam Bastiaan terug. Het gedempte buitenlicht gaf een contrastrijk vooraanzicht van mijn directe meerdere. Nou ja, strikt genomen zat er een hoofdagent en brigadier tussen, maar met hen had ik - raar genoeg - zelden te maken.

Het leek of er iets anders was aan Bastiaan. Hij liep iets zwieriger en toen werd het me duidelijk: hij had zijn slurf omhoog gelegd. Door de licht blauwgrijze broek was er voor mij voldoende te genieten.

- "Ben je eruit, Lucien?"

- "Zeker, vraag maar raak."

- "Haha, dat zou ik wel willen, maar ik moet een protocol volgen."

- "Akkoord, maar mag ik meer zeggen dan me gevraagd wordt?"

- "Tjee, wat ben je toch bijdehand, uhm ... ja, want je moet je vrij voelen, maar realiseer je dat alles in een dossier komt, dus ik raad het je af."

- "Best serieuze kost, Bastiaan. Nou, begin maar gewoon."

- "Heb jij wel eens seks gehad met een jongen of man?"

- "Uhm, ja, met een paar klasgenoten op de havo."

- "Verder nog?"

- "Rond mijn twintigste met een bijna leeftijdgenoot - een jaar ouder - die ik op het strand leerde kennen."

- "Is dat alles?"

- "Zeker."

- "Hoe kijk je daar nu op terug?"

- "Tjee ... uh ... nou de laatste was leuker in bed dan mijn vorige twee vriendinnen."

- "Wat vond je leuker?"

- "Ik kan opgewondenheid bij een man beter aanvoelen en zien. Voelt vertrouwder."

- "Nog meer wat je leuker vindt?"

- "Pfff, ja ..." en toen bleef ik even stil naar Bastiaans kruis staren.

Tjee, ik merk dat ik, terwijl ik het vertel, langzaam de beelden voor me krijg alsof het nu gebeurt.

Bastiaan steekt beide handen in zijn zakken en duwt vanaf beide zijden z'n slurf iets naar voren. Die is inmiddels harder dan het woord 'slurf' veronderstelt. Dik had ik wel verwacht, maar niet zo dik.

- "Laat je niet afleiden, Lucien."

- "Doe ik ook niet, het gaat precies om wat ik nu zie: een dikke, niet al te lange pik."

- "Oké, nog meer eromheen?"

- "Uhm, jij bent mooi."

- "Voor de operatie irrelevant. Zou je het ook leuk vinden, als ik lelijk zou zijn volgens de gebruikelijke opvattingen?"

- "Tjee, ik denk met je mee, dus bijvoorbeeld een matige pik en een heel vadsig lijf?"

- "Wat vind jij een matige pik, Lucien?"

- "Nou vooral één die niet hard wordt. En onder de twaalf lengte plus dun, doet me niks."

- "Zou je dan toch redelijk zakelijk seks kunnen hebben?"

- "Weet ik echt niet zeker. Misschien met een pilletje, Viagra of zo."

- "Oké, fair, fijn dat je realistisch antwoordt."

- "Kun je ertegen als iemand alles in de seks stuurt? Dat jij niks te vertellen hebt?"

- "Pfff, weet ik wel, maar slechts door één voorbeeld."

- "Vertel."

- "Die jongen van het strand. Heeft me als een soort slaaf genomen en ik vond dat fijn."

- "Oké, zelfs fijn. Maar die jongen had je zelf gespot en gekozen?"

- "Klopt."

- "Ik kom hier zo nog op terug. Graag met mij onthouden."

- "Doe ik. Dus straks nog meer over dwang."

- "Yep, Lucien, nu iets over jouw stats. Ik ken je lul slap en een tikkeltje harder. Lekkere en mooie zak trouwens."

- "Haha, dank voor het compliment."

Bastiaan haalt beide handen nu weer uit zijn zakken en er blijft een dikke tent zichtbaar. Hij moet wel keihard zijn. Dan voel ik m'n eigen schacht een weg naar boven zoeken in mijn strakke corduroy broek.

- "Heb je je stijve pik ooit gemeten?"

- "Ja, ik heb de groei zelfs bijgehouden vanaf mijn veertiende."

Bastiaan gniffelt en kijkt nu in mijn kruis.

- "Daar groeit nu ook wat, jongen."

- "Kan ik niet ontkennen, Bastiaan."

- "Huidige lengte?"

- "Nu of mijn max?"

- "Ach, doe beide maar."

- "Nu rond de zestien en max rond de zeventienhalf."

- "Dikte?"

- "Rondom heb ik nooit gemeten. Diameter wel: iets meer dan 4,5 cm."

- "Oké, in de hogere regionen dus?"

- "Ja, maar dikte standaard lijkt me."

- "Ach Lucien, ik heb in m'n eigen training geleerd meer te denken in bandbreedtes. Viereneenhalf is iets bovengemiddeld."

- "Tjesus, Bastiaan, en dat daar dan?" Ik knik richting Bastiaans bult.

- "Nou wat denk je?"

- "Pfff ... uhm ... mag ik voelen?"

Bastiaan komt iets dichterbij staan, pakt met zijn linkerhand mijn rechterhand en legt hem tegen z'n bult aan. Ik wrijf eerst naar beneden om z'n ballen te voelen. Een lekkere strakke zak staat keihard tegen een vette onderkant van de schacht. Dan knijp en glijd ik naar boven. Na ongeveer twaalf centimeter dikke schacht - ik vermoed vijfeneenhalf - een verdikking - ik vermoed zes - tot ongeveer zestien centimeter.

Bastiaan stapt iets naar achteren:

- "Nou, wat denk je?"

- "Uhm, vooral 'geil'. Zestien bij vijfeneenhalf met een fikse eikel."

- "Je zit er niet ver naast, Lucien, in beide gevallen een paar millimeter minder."

- "Die eikel is geen grapjas."

- "Wat bedoel je?"

- "Nou, of ik zoiets aankan."

- "Is training. Mijn vrouw kon hem de eerste keer ook niet hebben. Nu is het een eitje voor haar."

- "Kan ik me een beetje voorstellen, Bastiaan, maar wat over die van mij? Mikha, een klasgenoot uit 4 havo, vond die van mij eng lang."

- "Haha, en toen was hij niet eens volgroeid?"

- "Ja, precies daarom."

- "Nou, tegen de achttien is inderdaad lang, maar niet extreem."

- "Fijn, die achttien haal ik sowieso niet."

- "Ooh jawel. Zelfs iets erboven, Lucien."

- "Hoe kun jij dat nou weten?"

- "Ik zie het op dit moment", en dan grijpt Bastiaan me in m'n kruis en voelt - net als ik hiervoor - van onder naar boven en slaakt een zucht.

- "Wat is er, Bastiaan?"

- "Ik hoef niet te meten. Je hebt exact dezelfde ballen en pik als Jorit. Zit altijd net iets meer in als je hem juist behandelt."

- "Wie is Jorit?"

- "Een jeugdvriend. We zijn na ons twintigste uit elkaar gegroeid."

- "Tjee, ben jij ook bi?"

Dan begint Bastiaan onhandig te gniffelen:

- "Beetje, soms tijden niet. Nu ineens weer wel door de opdracht en door jou."

Ik kijk Bastiaan in z'n donkere ogen, voel nog steeds zijn rechterhand fijnzinnig knijpen in m'n kruis en merk dan dat ik inderdaad bijna uiteenspat door grootte ... uhm, lengte.

- "Weet je, Lucien, ik weet door de training ook dat jij tot je dertigste iets dikker zult worden."

Dan begint Bastiaan weer onderaan, knijpt iets harder terwijl hij naar boven glijdt en dan voel ik een stroompje voorvocht over mijn eikel stromen. Ik kijk omzichtig om me heen en schuif dan dichter tegen Bastiaan aan. Zijn hand valt naar beneden en dan staat hij met lange armen langs zijn lijf tegen me aan. Onze bulten duwen we overduidelijk tegen elkaar aan. Ik begin naar links en rechts te schuren langs Bastiaans dikke bobbel. Een zucht bij hem en een zucht bij mij. Dan grijpen we elkaar vast en beginnen te zoenen als malloten. Ik voel de ritmiek in Bastiaans onderlijf.

- "Beauty, ik kom bijna klaar. Even terug naar het interview", hoor ik uit de mond van meneer de inspecteur, terwijl hij zich losmaakt. Bastiaan kijkt schichtig om zich heen.

- "Oké, over dwang", meld ik.

- "Ben jij bereid een test te ondergaan, waarin een voor jou onbekende vrijwel alle macht over je heeft?"

- "Haha, Bastiaan, alleen als ik nu 'nee' zeg en het gebeurt toch, is dat dwang."

- "Slimpie, klopt: maar stel je nu voor dat je in het spel oprecht iets weigert en het overkomt je toch?"

- "Wow, dat zou misschien vechten worden."

- "En stel nou dat je tegenspeler precies dàt wil bereiken?"

- "Tjee, nu wordt het wel erg kinky, Bastiaan."

- "Precies. Kern: kun jij in-a-split-second besluiten om pijn en vernedering gewoon te ondergaan?"

- "Nou ja, niet tot ik grote vervolgschade vermoed."

- "In het programma is voorzien in nazorg voor posttraumatische stress, voorbereiding op stress en er is altijd voorrang voor deelnemers in twee academische ziekenhuizen. Die reeks geldt al bij aanvang van de training. Nee, sterker - ik zit er even naast - al vanaf dat ik je hier op het balkon begon te ondervragen."

- "Ik ben niet achterlijk: gaan we een seksslaafbende oprollen?"

Bastiaan knikt:

- "Nou ja, dat hopen we. Meerdere, als het echt goed gaat."

- "Gaat het alleen om mannen, Bas?"

Dat is voor het eerst dat ik Bastiaan met een koosnaam aanspreek en ik zie een gevolg: een donkere vlek wordt zichtbaar boven bij de rits van de licht blauwgrijze broek.

- "Volgens het vooronderzoek: ja."

- "Ik durf het bijna niet te vragen, Bas, maar staat er financieel of carrièretechnisch iets tegenover."

- "Goede en terechte vraag, Luus" (ik word warmer en warmer) "ja, je mag drie dingen kiezen uit een soort menu. Twee worden toegekend."

- "Kan ik nog terug, als ik dadelijk wellicht 'ja' zeg?"

- "De eerste twee weken zonder enig geneuzel. Daarna alleen op grond van drie gesprekken met een psycholoog. Een vrouw by the way. Drie gesprekken binnen twee weken. Die twee weken sta je even op non-actief."

- "Oké, ik neig naar 'ja', Bas, maar ik zeg dat pas als ik jou echt ervaren heb."

- "Haha, zal ik dat maar niet in het dossier zetten?"

- "Jawel, het is de waarheid en komt spontaan van een mindere naar een meerdere. Een pre-test op pijn verdragen, zullen we maar zeggen."

Ik zie Bastiaan onhandig friemelen aan z'n broek, zie de donkere vlek groter worden en ik grijp meteen weer naar z'n kruis:

- "Jouw meerderen hebben jou toch ook niet zomaar uitgekozen?" Ik glijd omhoog en omlaag alsof ik Bastiaan begin af te trekken.

- "Hmm, ga even door, klopt eigenlijk wel. Eén zat met mij in opleiding en heeft me vaak genoeg naakt gezien. Ooh, fuck stop, ik sta op springen."

- "Nou, ja of nee, Bas? Heb je het ervoor over?"

- "Ik moet even casussen door m'n hoofd laten gaan ... oké, lijkt op een selectievariant, maar dan wel iets directer en heel in het begin ... hmmm ... doet dat ertoe ... nee, niet specifiek. Maar wel problematisch is dat ik het eigenlijk ook echt wil. Mag ik dat laatste uit het dossier houden?"

- "Ja hoor, we verwoorden het zakelijk."

- "Nou ja, jij bent echt een kanjer: inderdaad is het een gezamenlijke verwoording in het dossier. Jij mede-ondertekent mijn verslag en ik het jouwe."

- "Oké, dus een bijna 'ja' van mij, Bas. Ik kan straks al bij mij thuis. Is nu bijna tien uur - elf uur oké?"

- "Hmm, Thea verwacht me niet voor enen en ze is verkouden."

- "Wat doet dat ertoe?"

- "Ooh, geuren raak je niet gemakkelijk kwijt en nu zal ze niet doorhebben dat ik gedoucht terugkom na een feest."

---

Drieëntwintighonderd uur, ik had maar tien minuten nodig om te douchen en ik heb een poging gedaan anaal schoon te zijn. Ik heb de feestkleding weer aangetrokken, anders wekt dat achterdocht bij oplettende buren, als ik opendoe voor Bas. Wel fris ondergoed. Geen speciale toestanden met verlichting. Alles zo standaard mogelijk.

De bel gaat rond vijf over elf. Bas staat in een halflange Engelse wollen jas voor de deur. De licht blauwgrijze broek kleurt er niet echt mooi bij. Zijn lichtgetinte hoofd met donkerbruin, golvend, halflang haar en met bruingrijze ogen lijkt daarentegen zo uit een Engels modeblad te komen. Bas moet ergens in zijn voorouders iets Spaans of Frans hebben. Wellicht iets Italiaans. Zijn lengte - rond de 1,85 meter - doet mij vooral Frans vermoeden. Ik ben kleiner - 1,78 meter - kort donkerblond en heb reebruine ogen. Ik ben ook iets magerder, skinny gespierd.

Ik geef Bas een theatrale hand en neem zijn jas aan zoals een mindere dat met een meerdere zou moeten doen. Dan sluit ik de deur.

Poppetje gezien, kastje dicht. Meteen grijp ik weer de bobbel beet en knijp nu iets harder dan voorheen. Bas is al keihard en ik krijg er amper meer iets van beweging in. Staand in de schaars verlichte gang maak ik eerst de broekriem los bij Bas. De hele tijd kijken we elkaar in de ogen en zeggen niets. Dan doet Bas de rest en staat hij met broek en onderbroek op de enkels voor me. Ik reik naar de knots en word week: precies wat ik supergeil vind. Ik begin te trekken aan de dikke loop en schuif langzaamaan rechtsom tot ik achter Bas sta. Dan manoeuvreer ik ons zo dat we voor de spiegel staan. Wat een fucking mooie aanblik.

Mijn hoofd ligt min of meer op de rechterschouder van Bas en ik begin hem in de nek te zoenen en vervolgens aan z'n oor te likken. Daar kom ik met moeite bij, moet me een beetje oprichten en vervolgens schuurt mijn keiharde lange kruisafdruksel tussen de billen van Bas. Een diepe zucht komt uit z'n mond, hij glijdt z'n linkerarm naar achteren en hij begint m'n kruis te kneden.

Mijn rechterhand begint de volle, strakke zak van Bas te strelen en af en toe tikkel ik op zijn ballen. Ooh yeah, een beetje voorvocht. Bas pakt nu ook mijn ballen en lijkt me eraan te willen optillen. Ik rijs nog wat meer op en dan voel ik twee vingers achter mijn zak porren. O jee, meteen een guts over m'n eikel en ik voel m'n broek nat worden.

- "Zal ik niet eerst even douchen, Lucien? Wel zo fris."

- "Nee hoor, ik waan me al in de training en bovendien houd ik wel van vers zweet."

- "Haha, zo vers is het niet en - uhm - die daar (Bas kijkt kort naar beneden) lijkt me echt onfris."

- "Kan ik echt hebben. Had ik als puber al geen probleem mee. Was steeds na school in een park op weg naar huis."

Bas legt zijn hoofd een beetje achterover op mijn linkerschouder, ik zie z'n ogen omhoog draaien en dan begin ik de dikke staaf met grote liefde en toch stevig te bewerken. In de spiegel zie ik Bas' ballen langzaamaan stijgen. Er is amper ruimte langs de onderkant van zijn pik, maar toch gebeurt het. Een behoorlijk elastische zakhuid wordt langzaamaan gladder en gladder. Na een minuut of twee zie ik ook de eikel gladder en gladder worden. Dan laat Bas z'n linkerarm min of meer vallen en geeft hij zich volledig aan me over. Ik kan maar net de pik van Bas omvatten en besluit het iets losser met langere halen te doen. Van ballen tot en met eikel, terug met een stootje op de ballen, weer omhoog en nu iets forser omlaag. Ik voel Bas' billen iets naar achteren stoten, maar duw terug en wiebel mijn lange loop - weliswaar in broek - in de bilspleet. Dan word ik ruwer, houd Bas achter tegen en begin losjes maar met grote halen vooral aandacht aan de eikel en ballen te geven. Bas draait z'n ogen vooruit, kijkt me via de spiegel diep in de ogen, begint te hijgen en dan zie ik z'n ballen zwellen en zijn eikel massief worden. De gast spuit vijf dikwitte grote stralen de ruimte in op de spiegel. Hij gutst bovendien nog drie keer serieus na.

- "Tjesus Bas, je bent een spuitkoning."

- "Haha, inspecteur Spuitkoning, agent. Maar dit is nieuw."

- "Uh, ook voor mij. Kan ik nooit aan tippen."

- "Luus, jij bent beter en mooier dan Jorit. Deze tractatie was voor jou alleen."