Sneeuwwitjes Echte Verhaal

Ik heb het onderstaande verhaal een aantal jaren geleden al eens geplaatst onder een andere naam, maar ik heb het later weer verwijderd. Ik weet eerlijk gezegd niet meer waarom, vandaar dat ik het nu weer op deze site zet. Veel leesplezier.

Het is misschien een beetje overbodig om te zeggen, maar dit verhaal is puur op fantasie gebaseerd. Ik ben geen prinsesje, en ik ken geen zeven dwergen. En jammer genoeg ook geen prins. Als jullie er nog eentje over hebben, dan houd ik me aanbevolen.

Jullie kennen natuurlijk allemaal het verhaal van Sneeuwwitje, het prinsesje met een huid zo wit als sneeuw, haren zo zwart als ebbenhout en lippen zo rood als bloed. En jullie weten ook allemaal dat haar boze stiefmoeder zo jaloers was dat ze Sneeuwwitje wilde laten vermoorden, maar dat de jager die ze daarvoor had ingehuurd meelij kreeg met het meisje en haar daarom achterliet in het bos, waar ze uiteindelijk terecht kwam bij de zeven dwergen, die haar liefdevol in hun huisje opnamen.

Nou, tot zover klopt het allemaal redelijk, maar er is in de loop van de tijd een hoop uit het verhaal weggecensureerd. Omdat ik vind dat jullie recht hebben op de waarheid en niets dan de waarheid zal ik nu vertellen hoe het echt verder ging met het prinsesje.

Weten jullie, eigenlijk waren die dwergen helemaal niet zo lief. Ja, ze zorgden goed voor Sneeuwwitje, en het ontbrak haar aan niks, maar eigenlijk deden de dwergen alleen maar zo lief tegen haar in de hoop dat ze met hen, of in elk geval een van hen, naar bed zou gaan. Vrouwtjesdwergen zijn heel zeldzaam, en de enige vrouw die onze zeven dwergen ooit hadden gezien was hun eigen moeder, en dat was een lelijk oud wijf, dus Sneeuwwitje was voor hun misschien wel de enige kans om een keertje te neuken.

Maar Sneeuwwitje had van dit alles niks in de gaten. Ze kookte en waste dat het een lieve lust was, maar als de dwergen thuis kwamen van een lange dag in de mijn en Sneeuwwitje het eten opdiende, dan probeerden de dwergen in haar jurkje te gluren, in de hoop een glimp van haar borstjes te zien. Soms lukte dat nog ook, en zat er een dwerg aan tafel met een stevige erectie in zijn broekje, maar onze Sneeuwwitje had nog steeds niks door.

Toen kwam die kwade dag waarop de boze stiefmoeder, als oud vrouwtje vermomd, Sneeuwwitje die prachtig glanzende, maar zwaar behekste appel toestopte. Het arme kind nam een flinke hap en viel ogenschijnlijk dood op de grond.

Ja lieve lezers, ogenschijnlijk! Want Sneeuwwitjes stiefmoeder was niet alleen een sekreet van een wijf, ze was ook een belabberde tovenares. Sneeuwwitje was helemaal niet dood! Ze kon alleen geen enkel spiertje meer bewegen. Ze hoorde nog precies wat er om haar heen gebeurde en ze voelde het gras tegen haar huid kriebelen! Haar ogen waren niet helemaal gesloten en ze kon nog net door haar wimpers heen gluren. Maar reageren, nee, dat kon ze niet.

Gelukkig had het tovergif nog een bijeffect. Sneeuwwitje werd er enorm rustig van. Ze raakte niet in paniek of niks! Ze lag daar gewoon en dacht, goh, dat is gek. Ik kan me niet meer bewegen. Nou ja, dan blijf ik maar gewoon liggen. Ik hoop alleen dat dat rotwijf opdondert.

Gelukkig deed dat rotwijf dat inderdaad, en zo werd Sneeuwwitje niet veel later op de open plek voor het dwergenhuisje door de dwergen gevonden.

"Gloeiende zwalkelballen!" tierde Grumpie. "Wat is hier in flepingsnaam gebeurd?"

"Nee!" krijste Bloosje. "Ze is vermoord!"

Stoetel, Niezel, Dommel en Giechel jammerden het ook uit van verontwaardiging. Alleen Doc hield het hoofd koel.

"Rustig aan mannekes. Ze is niet dood. Voel maar," zei hij, terwijl hij zijn hand in Sneeuwwitjes decolleté stak. "Ik voel haar hartslag nog." Dat was trouwens niet het enige dat hij voelde, zodat een onmiskenbare erectie zich in zijn broekje aftekende.

De andere dwergen verdrongen zich rond het onbeweeglijke lichaam en zeven handjes streden om toegang tot Sneeuwwitjes borsten… ik bedoel borstkas.

Sneeuwwitje ondertussen dacht "wat krijgen we nou? Zitten ze aan mijn tieten? Goh, dat had ik nou nooit verwacht."

Al snel waren de dwergen het eens; Sneeuwwitje was niet dood, maar het leek er wel veel op. Ze was nog warm en lekker zacht, wat van de zeven dwergenpenissen op dat moment niet gezegd kon worden, maar ze reageerde helemaal niet meer. Voor hen was de conclusie duidelijk. Sneeuwwitje was in coma en zich niet bewust van wat er om haar heen gebeurde.

"Tja, en nou?" vroeg Dommel zich hardop af.

"We kunnen haar niet hier laten liggen," zei Sniezel.

"Dan vreten de beren haar op," vulde Giechel aan.

"Moeten we haar naar binnen brengen?" stelde Bloosje voor.

"Dan ligt ze wel in de weg," mopperde Grumpie. Daar had hij wel een punt, want het huisje was natuurlijk maar klein.

Gelukkig wist Doc raad. "We leggen haar in de kas. Dan ligt ze droog en veilig, en hebben wij geen last van haar."

Zo gezegd, zo gedaan. Met zijn zevenen sleepten de dwergen het bewegingsloze meisje naar de broeikas. Met behulp van een paar bierkratjes en wat gladde planken improviseerden ze een lage tafel waar ze Sneeuwwitje op legden. En zo lieten ze haar tussen de broccoli en aardbeienplantjes achter.

Nou, daar ben ik mooi klaar mee, dacht Sneeuwwitje. Nou ben ik letterlijk een kasplantje geworden. Maar er was niks dat ze eraan kon doen. Gelukkig bleef ze nog steeds kalm en even later viel ze in slaap.

Die nacht, om een uur of twee, werd Sneeuwwitje wakker. Ze had gehoord hoe de deur van de kas open en weer dicht was gegaan. Een stel kleine voetjes kwam op haar afgelopen en door haar oogharen heen zag ze hoe Dommel met een lantaarntje in zijn hand naar haar toe kwam.

"Zo," sprak Dommel tot zichzelf. "Nog effe voelen zonder die andere geilbakken erbij." Hij voegde de daad bij het woord en legde zijn vrije handje op Sneeuwwitjes borstje.

Nou, die heeft vanmiddag nog niet genoeg gehad, dacht Sneeuwwitje, maar ze vond het niet eens erg.

"Tjonge, wat een lekker ding ben je toch," kwijlde Dommel, en kneep eens flink in een tepeltje.

AU, dacht Sneeuwwitje, dat doet pijn! Maar toen Dommel ook in haar andere tepel kneep, vond ze het eigenlijk toch wel lekker.

Plotseling trok Dommel zijn handje weg en zette de lantaarn op de vloer. Sneeuwwitje kon nog net tussen haar wimpers door zien hoe Dommel zijn pyjamabroekje liet zakken, daarmee een stijve dwergenpenis onthullend.

Als ze niet betoverd was geweest, dan zouden Sneeuwwitjes ogen bijna uit hun kassen gerold zijn. Een dwerg is dan gemiddeld maar zo’n tachtig centimeter groot, hun geslacht is relatief juist erg groot. Dit exemplaar was al gauw zo’n 12 centimeter.

Holy cow! dacht Sneeuwwitje. Had ik dat maar eerder geweten!

Tja, Sneeuwwitje was dan wel jong en onschuldig, maar ze wist natuurlijk wel wat een penis was, en wat je daar allemaal mee kan doen. Ze had immers vaak genoeg stiekem in de bibliotheek van haar stiefmoeder rondgesnuffeld.

Dommel begon ongegeneerd aan zijn dwergenpik te trekken en al snel spoot een dikke straal dwergensperma over het prinsesje heen, een paar vieze natte plekken in haar jurkje veroorzakend.

Sodeju, dacht Sneeuwwitje, dat zag er lekker uit! Maar Dommel trok zijn broekje weer op, pakte de lantaarn en ging er weer vandoor, Sneeuwwitje alleen en teleurgesteld achterlatend.

Ongeveer een uur later werd Sneeuwwitje weer gewekt. Dit keer was het Doc.

"Zo, nou ben je eventjes voor mij," fluisterde hij. Ook Doc voelde even aan haar tietjes, maar liet daarna zijn handje naar beneden glijden. "Goh, wat een lekker buikje," grijnsde hij. En, jullie raden het al, ook hij zette zijn lantaarn op de vloer en liet zijn broekje zakken.

Potver, dacht het prinsesje, die heeft ook al zo’n lekker pik. Die zou ik wel eens aan willen raken.

Maar helaas, dat kon natuurlijk niet. Doc zelf kon zijn pik natuurlijk wel aanraken, en dat deed hij dan ook enthousiast. "Hier lekker stuk," hijgde hij. "Hier heb je een lekker kwakje van me." En inderdaad, het genoemde kwakje vloog al snel door de lucht en maakte nog een flinke vlek. Nog na hijgend veegde Doc zijn dwergensnikkel af aan de zoom van Sneeuwwitjes rok, hees zijn broek op en ging er daarna vandoor.

Als Sneeuwwitje had kunnen bewegen, dan zou ze luid gemopperd hebben. Zoiets van: "Ja, jullie komen hier lekker rukken, en ik lig hier maar een beetje." Maar ja, ze kon er niks aan doen.

En zo ging het de hele nacht door. Sniezel, Stoetel, Bloosje en Giechel kwamen allemaal binnen sluipen, voelden aan haar tietjes en buikje, Giechel probeerde zelfs in haar billen te knijpen, en Bloosje probeerde zonder veel succes of hij Sneeuwwitjes slappe handje kon gebruiken om zich af te trekken. Alle vier masturbeerden ze er lustig op los, totdat ze klaar kwamen en hun sperma achterlieten op de jurk van het prinsesje dat steeds gefrustreerder werd.

De zon was net opgekomen toen Grumpie binnen kwam. Grumpie had vooruit gedacht en had zijn pyjama alvast uitgetrokken voordat hij naar de kas kwam. Toen hij binnenkwam en eens goed naar Sneeuwwitje keek, ontplofte hij bijna.

"Wel potverbloeiende pokkeldangen! Wat voor de zolgende bakeltakken is hier gebeurd!" brulde hij.

Geschrokken kwamen de andere dwergen aanhollen, allemaal nog steeds in pyjama.

"Wat hebben jullie in kwibbelsnaam gedaan? Hebben jullie je een beetje op haar jurk af staan rukken?! Smeerpijpen!”

De zes dwergen keken schuldbewust naar hun tenen, totdat Doc terecht opmerkte: "En jij dan? Jij staat toch ook in je blote reet met je stijve pik in de lucht?"

Daar had Grumpie even niet van terug, maar hij herstelde zich snel. "Ja, ik kom me hier ook aftrekken, maar niet op haar jurk! Moet je die vlekken zien! Stelletje knukkeltakkels!"

Daar had hij natuurlijk wel gelijk in, maar een dwerg is natuurlijk niet voor één gat te vangen.

Na enig peinzen riep Giechel: "We moeten haar jurk wassen!"

"Ja! Wassen! Wassen!", brulden de andere dwergen, en met vereende krachten ontdeden ze de prinses van haar bevlekte jurkje.

Ha, dat gaat de goede kant op, dacht Sneeuwwitje, en ze was ook bepaald niet geschokt toen Sniezel zei, "Misschien moeten we haar BH-tje ook wassen."

"Ja! En haar slipje!" riep Stoetel.

En daar lag ze dan, in haar koninklijke nakie, terwijl zeven dwergen licht kwijlend op haar neerkeken.

"Mijn kleren zijn ook vies! De moeten ook gewassen worden!" riep Dommel plots, rukte zijn pyjama uit en gooide hem bovenop Sneeuwwitjes kleren. Het zal jullie niet verbazen dat Sniezel, Stoelen, Doc, Bloosje en Giechel direct zijn voorbeeld volgden.

Zeven stijve dwergenpikken wezen nu richten Sneeuwwitje, die zich door haar wimpers glurend afvroeg wat de dwergen nu zouden gaan doen. Als het aan haar gelegen had, dan had ze er best een paar van in haar handjes willen hebben. Of in haar mond, of… Maar ja, het lag niet aan haar.

Grumpie, die met zijn 13 centimeter duidelijk de grootste pik had, stond zich ondertussen ongegeneerd af te trekken. De andere volgden al snel zijn voorbeeld. Doc was de eerste die met zijn andere hand Sneeuwwitjes lichaam begon te strelen, maar goed voorbeeld doet goed volgen en al snel gleden er zeven dwergenhandjes over haar borsten, haar buikje, haar heupen en dijen. Alleen tussen haar benen durfde geen van de dwergen zich te wagen.

"Wat is hier in godsnaam aan de hand!" donderde een zware stem plotseling bij de deur.

De dwergen schrokken zich een hoedje en Stoetel viel zelfs pardoes op de grond.

"Wij eh..." zei Dommel.

"zijn eh..." vulde Grumpie aan.

"aan het eh... " mompelde Giechel.

"Ja ho maar!" brulde de vreemdeling. "Dit schiet niet op. Jij daar!" en hij weer naar Doc. "Wie zijn jullie, wie is dat lekkere stuk, en wat zijn jullie in godsnaam met haar aan het doen?"

Doc moest even slikken, maar nam toch het woord. "Wij zijn Dommel, Sniezel, Stoetel, Grumpie, Bloosje, Giechel en Doc. Wij zijn mijn-dwergen en dit is prinses Sneeuwwitje."

"Wat?" onderbrak de vreemdeling hem. "Is dat Sneeuwwitje? Ik was net naar haar op zoek! Ik ben prins Rymbout van Ysenbalt. Mijn broer is koning geworden, dus ik moet ergens anders onderdak zien te vinden. Nu had ik verhalen gehoord over de schone prinses Sneeuwwitje en ik hoopte dat een huwelijk met haar…"

De dwergen stonden hem wezenloos aan te kijken en Sneeuwwitje had hem door haar oogharen al lang van top tot teen opgenomen. Poppelepee, dacht ze, dat ziet er helemaal niet slecht uit. Jammer dat hij zo graag praat.

Gelukkig liet Rymbout net op dat moment zijn blik weer op het naakte prinsesje vallen. "Wat is er met haar aan de hand?"

"Ze is in coma," zei Doc.

Welnee, dacht Sneeuwwitje.

"Misschien wel hersendood," zei Sniezel.

Gelukkig niet, dacht Sneeuwwitje.

"Waarschijnlijk betoverd door haar stiefmoeder, de koningin," mompelde Grumpie.

Nou, dat klopte in elk geval.

"En jullie staan je nu op haar af te rukken?" vroeg Rymbout verbaasd.

"Ja, nou ja," stamelde Stoetel. "Bewusteloos of niet, het is wel een lekker stuk."

"Ze merkt er toch niks van," grijnsde Bloosje, terwijl hij weer verwoed aan zijn pik begon te trekken.

Goed voorbeeld doet goed volgen. De ene na de andere dwerg richtte zijn aandacht weer op Sneeuwwitjes bewegingsloze lichaam en sloeg de hand aan zichzelf.

"Ach, wat kan het ook schelen," zei Rymbout. "Ik doe met jullie mee."

Zo gezegd, zo gedaan. In een mum van tijd ontdeed hij zich van zijn prinselijke kleren, daarbij een indrukwekkend geslacht onthullend.

Nou nou, dacht Sneeuwwitje. Daar kan geen dwerg aan tippen.

Hij ging aan de korte kant van de tafel staan waar hij als enige vol zicht had op Sneeuwwitjes poesje, waar hij tot zijn verbazing iets meende te zien glinsteren. Hij greep zijn pik vast en begon zichzelf langzaam af te trekken. Als snel stond de koninklijke penis als een vers gebakken stokbrood recht vooruit, en Rymbout begon steeds sneller te rukken.

Sneeuwwitje kon haar blik niet van het adellijke geslacht losrukken. Sodeju, dacht ze, dat wil ik ook wel eens vasthouden.

"Jullie kunnen me wat met je geruk," riep Rymbout plotseling uit. "Ik ga haar neuken!"

Yes, dacht Sneeuwwitje. Het wordt een keertje tijd.

"Neu-ken! Neu-ken!" scandeerden de dwergen.

Rymbout liet zich op zijn knieën zakken, pakte Sneeuwwitjes voeten vast, en trok haar met één flinke ruk naar zich toe.

Nou nou, die weet van aanpakken, dacht Sneeuwwitje.

Rymbout legde haar voeten op zijn schouders en constateerde grijnzend dat de tafel precies de goede hoogte had. Zijn eikel, waar een grote glanzende druppel aan hing, bevond zich precies voor haar poesje.

"Daar gaat hij!" brulde Rymbout, en ramde zijn pik in één keer naar binnen.

AU! dacht Sneeuwwitje.

"Kut," zei Rymbout terwijl hij zijn pik weer terug trok en een beetje bloed op zijn lul zag zitten. "Ze was nog maagd. Nou ja, maakt ook niet meer uit," en met een geile grijns stootte hij zijn pik weer naar binnen.

Now we’re talking, dacht Sneeuwwitje, die na dat ene korte moment van pijn genoot van het gevoel van een grote pik die haar poesje oprekte.

"Godver, wat is ze strak," gromde Rymbout en stootte een paar keer flink met zijn eikel tegen Sneeuwwitje baarmoedermond.

"Tja, ze is nog jong hè," grijnsde Doc, die verwoed aan zijn pik stond te sjorren.

Niet lullen maar neuken, dacht Sneeuwwitje. Nou, dat deed Rymbout gelukkig.

"Ik wist niet dat een bewusteloos meisje zo nat kon zijn," hijgde hij. Keer op keer ramde hij zijn koninklijke paal in het al even koninklijk gaatje, dat steeds natter werd.

En natter werd ze inderdaad. Hoe harder Rymbout stootte, hoe geiler Sneeuwwitje werd. Toen de dwergen ook nog eens hun vrije hand gebruikten om haar lichaam te strelen en in haar tepeltjes te knijpen kon ze het bijna wel uitschreeuwen van geilheid.

Neuk me! dacht ze. Harder! Dieper!

Plotseling merkte ze iets in haar keeltje. Bij elke stoot van Rymbouts pik kwam het betoverde stukje appel een klein beetje omhoog.

"Godver, ik neuk die geile teef in haar natte kut!" brulde de prins op weinig koninklijke wijze.

Stoot na stoot schoot het stukje appel iets hoger. Plotseling schoot Sneeuwwitje rechtop en hoestte het stukje appel uit. Rymbout schrok zich uiteraard rot, viel achterover, en staarde haar met grote ogen aan, zijn stijve pik als een vlaggenmast in de lucht. De dwergen krijsten en deinsden achteruit, over hun eigen voeten struikelend, zodat het hele zooitje languit op de grond lag.

Sneeuwwitje keek wat verdwaasd om zich heen. Eigenlijk was het wel een grappig gezicht, al die dwergenpikken zo in de lucht. De penis van de prins stak echter met kop en schouders boven de dwergenpikkies uit. Nou ja, met kop dan. Een penis heeft geen schouders, dat zou raar zijn.

Sneeuwwitjes blik boorde zich in de ogen van de prins, die met een kop zo rood als een biet tussen de aardbeien lag.

"Hoe zit het," vroeg Sneeuwwitje met een ondeugende grijns. "Wordt er hier nog geneukt of niet?”

Nou, dat liet de prins zich geen twee keer zeggen. Hij krabbelde overeind en knielde bij de tafel, waar Sneeuwwitje al met opgetrokken benen klaar lag. De hormonen gierden door zijn lijf en met een van lust vertrokken gezicht duwde hij zijn pik in haar kletsnatte poesje.

"Neuk haar! Neuk die slet!" brulde Giechel, terwijl hij als een gek aan zijn lul rukte.

"Spuit die geile tiener vol met sperma!" krijste Grumpie, en wreef met zijn pik over Sneeuwwitjes schouder.

"Neuk dat kutje helemaal rauw!" kwijlde Stoetel, en kneep eens flink in haar linker tepel.

Nou, Rymbout deed zijn best, dat kan niet ontkend worden. Keer op keer ramde bij zijn pik naar binnen. Sneeuwwitje werd steeds geiler. Ze genoot van de rammende vleespaal tussen haar benen. Haar handen grepen links en rechts om zich heen, soms aan een dwergenpik trekkend, dan weer in een paar dwergenballetjes knijpend. Een voor een verdrongen de dwergen zich bij de tafel en duwden om beurten hun pik in Sneeuwwitjes gezicht. Sneeuwwitje had al snel door wat die kleine geile opdondertjes wilden en zoog vol overgave, dan links, dan weer rechts.

Steeds weer ander dwergenhandjes knepen in haar tepels of klauwden naar haar billen. Doc kreeg een goed idee, ging naast de prins staan, die keer of keer zijn knoertharde pik in het prinsesje ragde.

"Ik ga je helemaal gek maken," kwijlde Doc, en liet zijn kleine vingers vliegensvlug over Sneeuwwitje klitje flitsen.

Sneeuwwitje had het niet meer. "JA! JA!" krijste ze. "HARDER! HARDER! AAAHHHHH!!!"

Al snel raasde een overweldigend orgasme door haar lichaam. "OH MIJN GOD! OH MIJN GOD!" gilde ze. Al haar spieren spanden zich. De vingers van haar ene hand klemden zich als een bankschroef om Bloosje’s pik, die van de andere knepen Grumpies ballen bijna tot moes. Nog veel belangrijker, de spieren van haar poesje trokken zich strak om Rymbouts lul, die nu volledig de controle verloor.

"GODVERGEILESLETIKSPUITJEHELEMAALONDER!" brulde hij. Hij rukte zijn pik uit het kronkelende prinsesje, ging staan, en rukte er nog twee keer aan. Een dikke straal sperma spoot over Sneeuwwitje heen en raakte haar precies in haar geopende mond. Een tweede straal kletterde neer op haar linker borstje.

Zien spuiten doet spuiten, zegt een eeuwenoud spreekwoord dat ik net verzonnen heb, en binnen anderhalve seconden sproeiden de zeven dwergen hun eigen sperma over Sneeuwwitje heen.

Zestien ballen, twee grote en veertien kleintjes, loosden hun inhoud op het klaarkomende meisje. Het zat werkelijk overal; op haar gezicht, in haar haar, op haar buik en borsten, op haar dijen, ja het droop zelfs van haar voetjes af.

Eindelijk nam de druk op de feestfonteinen af, tot nog maar een paar druppels van de acht donkerpaarse eikels afdropen. Rymbout liet zich voorover op het uithijgende prinsesje vallen en begroef zijn gezicht in haar hals.

"Hallelujah, dat was gaaf," hijgde Sneeuwwitje.

"Ik hou van je," fluisterde Rymbout in haar oor en tot zijn eigen verbazing meende hij het nog ook.

Sneeuwwitje kon niet anders dan glimlachen, en ze sloeg haar armen om hem heen.

De dwergen waren inmiddels door hun onderstel gezakt en zaten op de grond verdwaasd om zich heen te kijken.

"Allemaal leuk en aardig," zei Sneeuwwitje, terwijl ze een klodder dwergensperma uit haar oog wreef, "maar ik bedenk net dat ik vandaag jarig ben.

"Uhhhh… gefeliciteerd," mompelde Rymbout terwijl hij zich op zijn ellebogen oprichtte en haar verliefd in de ogen keek..

"TAART!" riep Sniezel.

"Huh? Ja, nee, bedankt, maar ik bedoel dat ik nu 18 ben en de troon op kan eisen."

"De… de… de troon?" stamelde Stoetel.

"Koningin worden?" vroeg Doc.

"Die trut van een stiefmoeder van jou eruit schoppen?" gromde Grumpie.

"Zou je dat willen, koningin worden?" fluisterde Rymbout, en verdronk bijna in Sneeuwwitjes ogen.

"Alleen als jij me helpt," glimlachte ze.

"Nou graag! Reken maar!" riep Rymbout. Hij sprong op, greep zijn kleren, en kwam er net op tijd achter dat ook hij nu onder het sperma zat. "Ehhh… hebben jullie een douche of zo?"

Nou, die hadden de dwergen niet, maar al snel rende ze met zijn negenen naar de beek om zich daar te wassen. Nog geen kwartier later zaten ze schoon en aangekleed aan de ontbijttafel plannen te maken.

Met zijn negenen gingen ze op pad naar het kasteel. In ieder dorp waar ze langs kwamen werd Sneeuwwitje herkend. "Ze leeft!", riepen de mensen. "Koningin Sneeuwwitje leeft! Weg met de heks!" en alle weerbare mannen en vrouwen sloten zich bij hen aan.

Ze waren wel met duizend mannen en vrouwen toen ze het kasteel bereikten. De kasteelwacht had ook al snel door hoe de wind waaide. Sneeuwwitjes stiefmoeder werd gearresteerd en voor de hoge heksenraad gebracht, die haar haar toverkracht ontnam.

Sneeuwwitje werd tot koningin gekroond, en de burgers vierden feest zoals ze nog nooit gefeest hadden, wat negen maanden later voor een geboortegolf zorgde.

Een overhaast opgerichte rechtbank veroordeelde de voormalige heks tot levenslange dwangarbeid in de mijn van de dwergen. De dwergen hadden echter andere plannen met haar. Het was immers wel een kreng van een wijf, maar wel een heel lekker kreng van een wijf, en met een paar touwen om haar enkels en polsen, en een prop in haar mond, kon ze de dwergen best van dienst zijn. Nog geen jaar later schonk ze het leven aan zeven halfdwergjes, die tot verbazing van hun vaders allemaal meisjes waren. Ik zeg vaders, meervoud, omdat niemand wist wie de ex-heks zwanger had gemaakt, maar dat maakte ook niet uit, want ze hielden alle zeven zielsveel van die meiden. Zelfs de moeder was gelukkig. Niet alleen met haar zeven dochters, maar eerlijk gezegd ook wel met hun vaders. Ze had nooit kunnen dromen dat vernederd en gebruikt worden door een stel dominante dwergen zo bevredigend kon zijn, en die zeven pikken… Laten we het erop houden dat dwergen nooit viagra nodig hebben, en daar was ze maar wat blij mee.

En Sneeuwwitje? Tja, die zwaaide de scepter in het land. Rymbout zwaaide als prins-gemaal met zijn eigen scepter, maar dan vooral in de koninklijke slaapkamer, wat al snel de geboorte van een klein prinsje tot gevolg had.

En, zoals het met sprookjes hoort af te lopen, ze neukten allemaal nog vaak en gelukkig.