Åland - 18

Eenmaal per jaar was er in de herfst de driedaagse jaarmarkt van Turku. Dan konden de Ålanders alles wat er voor de naderende winter noodzakelijk was inslaan; voornamelijk lokale specialiteiten waren er volop aanwezig en werden gretig afgenomen. Ingelegde en gedroogde etenswaren, maar ook aanvullingen van de medische voorraden en warme kleding waren belangrijk. Er waren daarom ook veel Sami uit het hoge Noorden van Finland en Zweden naar Turku gekomen om hun traditionele handelswaar zoals jassen van rendierleer en met bont gevoerde laarzen aan de man te brengen.

Britta liep op de eerste van de drie dagen over de jaarmarkt en ze was zoals altijd weer overweldigd door de enorme verscheidenheid van producten. Tot er een bijzondere stal haar aandacht trok. Het was aangekleed met allerlei mysterieuze voorwerpen en ademde een heel aparte sfeer. De hele kraam stond vol met potjes en flesjes en erboven hing een bordje waarop in oud Finse letters ‘Seidr’ stond en Britta wist dat dat een soort toverkunst of hekserij was die door vrouwen, völvas genaamd, beoefend werd. Er stonden diverse vrouwen achter de kraam, maar er was één lange vrouw met een blauwe mantel met een kap die haar aandacht trok. De vrouw had haar blik had gevangen en nieuwsgierig liep Britta op haar af.
De vrouw sprak niet maar pakte haar hand en Britta die een beetje verbluft was, liet het toe.
De vrouw keek haar doordringend aan en glimlachte toen. “Jij bent waarlijk vrij Britta” zei ze met een verrassend heldere stem. “Maar kunnen je mannen straks nog wel aan je verlangens voldoen? Zij worden ook ouder…”
Britta was te verbluft om te antwoorden. Dat de vrouw haar naam kende was verbluffend, maar dat ze kennelijk van haar lijstje met minnaars wist was nog veel verbijsterender.
“Nou ehhh… dat weet ik niet” stamelde ze.
De vrouw glimlachte en gaf haar twee flesjes. “Een druppeltje in een glas vruchtensap is voldoende” fluisterde ze. Eén druppeltje uit het rode flesje voor jou en één druppeltje uit het groene flesje voor een man. Ze zullen je nooit teleurstellen.” En ze lachte naar haar. “Als je het goed gebruikt raakt het nooit op.”
Britta bedankte haar en wilde de markt oplopen. Maar toen bedacht ze zich dat ze niets had betaald en ze draaide zich om maar tot haar stomme verbazing was de stal verdwenen en stond er nu een vishandel waar het heel druk was. Er stond een rij mensen en niemand had kennelijk iets vreemds gezien. Ze keek in haar tas en zag daar de twee flesjes, ze had het zich dus niet verbeeld! De hele dag bleef het voorval door haar gedachten spelen.

Die nacht droomde ze. Ze lag in een kring van völvas en ze had het drankje ingenomen. Haar lichaam zinderde van genot. Ze had de sensatie dat ze alleen maar de controle los hoefde te laten om een geweldig orgasme te krijgen.
Even later in haar droom kwam de lange vrouw van de markt en die kuste haar op haar lippen en glimlachte naar haar. Daarna wenkte ze een man om zich bij hun te voegen. De man was zeker twee meter lang en hij was naakt. Zijn spieren rolden als kabeltouwen over zijn armen en benen maar het meest indrukwekkend was zijn geslachtsorgaan. Daar was het apparaat van Bengt niets bij! De man knielde op één knie naast haar en pakte met zijn grote handen haar borsten. Een woeste golf van genot scheurde door haar heen rechtstreeks naar haar kut die hysterisch samentrok. Ze voelde haar sappen er uit druipen. Maar toen nam hij plaats tussen haar benen die ze automatisch gespreid had en richtte zijn ontzagwekkende eikel op haar geslacht dat nu pulserende bewegingen maakte zoals het mondje van een hongerige baby die naar een tepel hapt. De vrouw was plotseling achter haar en en ze lag nu ruggelings tegen haar aan terwijl haar borsten door haar handen omvat en gekneed werden. Ze voelde de eikel van de man in haar vagina dringen en een waanzinnige rush maakte zich van haar meester bij elke stoot dat hij dieper in haar drong. Zijn enorme orgaan spleet haar op een zalige manier open en tot haar verbazing zat hij opeens totaan zijn ontzagwekkende ballen in haar en begon haar te neuken.
Elke keer als hij zich totaan zijn eikel uit haar trok en zich daarna weer helemaal in haar perste gilde ze van pure wellust. Maar toen hij in haar opzwol en bonkend en grommend zijn lading in haar begon te spuiten barstten felle flitsen van gekleurd licht uiteen in haar brein. Hete vloeibare golven van pure lust spoten in haar lichaam en verspreidden zich tot in de uiterste uithoeken van haar lijf. Ze ervoer een euforie die zijn weerga niet kende en schokkend en sidderend voelde ze nog net dat de man zich uit haar terugtrok.
“Dank je wel Hakan, je kunt gaan” hoorde ze de vrouw achter haar zeggen.
Nog steeds zinderde het gevoel door haar heen en het was zo intens geweest dat al haar erogene zones tegelijk tot het uiterste waren gestimuleerd. Schokkend en kermend lag ze in haar bed en het kussen dat ze kennelijk onbewust tussen haar benen had gepropt was drijfnat van de overvloedig productie van kutsappen tussen haar benen. Daarna kwam ze langzaam weer bij zinnen. Ze was alleen in haar slaapkamer.

Op haar bureau lag een rol perkament die daar eerder nog niet had gelegen. Ze haalde het rode zijden lintje er af en begon te lezen.

Er stond: Britta, je hebt een eerste stap gezet in je initiatie. Je hebt genoten van de copulatie met Hakan en daarvoor had je onze hulp bijna niet nodig. Die hulp heeft jouw genot echter wel versterkt…
We hadden Hakan het middel gegeven dat de oude Vikingen vroeger namen voordat ze een nederzetting overvielen, en waardoor ze onvermoeibaar alle vrouwen en meisjes konden verkrachten bij hun plundertochten.
Maar omdat ze misbruik van het middel maakten hebben wij het toen van hun afgenomen, waarna de plundertochten stopten en de Vikingen weer naar huis terugkeerden.
De druppeltjes in jouw flesjes zijn een verzwakt aftreksel van wat jullie hebben gehad, zodat er geen gevaar is om het te gebruiken, maar denk er om: Één druppeltje in glas vruchtensap per man of vrouw!

Veel plezier, Thera.

Britta las het twee keer door en zag toen dat het schrift begon te vervagen. Na een paar minuten was het alleen nog maar een blanco vel perkament.

Op dat moment kwam Anna haar kamer binnen. Ze wilde wat zeggen, maar zag toen het volkomen doorweekte kussen.
“Had je een leuke droom, mama?” Grinnikte ze.
“Ja, dat kan je wel zeggen” hijgde Britta, nog steeds een beetje versuft van wat haar was overkomen. Maar ze wist één ding zeker; ze wilde dit vaker!

Ze besloot om heel zorgvuldig met de druppeltjes om te gaan, want voorlopig kon ze nog wel op de mannen van haar lijstje rekenen, maar je wist nooit wat er nog ging gebeuren.

In de maanden daarna had ze regelmatig dromen waarin ze plotseling ergens was waar ze kringen van vrouwen, naakt of in witte gewaden allerlei dingen zag doen die ze niet begreep. Maar voordat ze kon vragen wat het betekende was ze weer terug in haar slaapkamer en vervaagde de droom. Het enige dat overbleef was een gevoel dat ze steeds meer deel werd van een soort van magie en de vrouw die Thera heette maakte deel uit van dat mysterie.

Een jaar later:

Britta was weer in Turku voor de jaarmarkt en ze liep automatisch naar de plaats waar ze vorig jaar de völva ontmoet had die haar de flesjes had gegeven. Op precies dezelfde plaats stond dezelfde stal met dezelfde vrouw. Ze wenkte Britta. “Kom naast me staan” zei ze en op het moment dat ze haar handen pakte draaide een soort kolk om haar heen en even later zaten ze samen in het gras ergens. Britta had geen idee waar ze was, maar de vrouw had haar meegenomen uit Turku en in een flits realiseerde ze zich dat op de markt op diezelfde plaats nu waarschijnlijk weer die viskraam zou staan.
“Britta mijn naam is Thera, ik ben de Grootmeesteres van de völvas en daarom mag ik jou vragen om je bij ons te voegen. We hebben je dit jaar gevolgd en een paar keer meegenomen naar een van onze bijeenkomsten, waar je heel positief op reageerde. Dus we hopen dat je er mee instemt. Je zal een inwijdingsritueel ondergaan en daarna ga je gewoon weer terug naar je eigen wereld. Maar je wordt begeleid en als het nodig is doe we een beroep op je.
Britta was een beetje overdonderd. Maar ze had ondertussen zoveel respect gekregen voor hun macht en kennis dat ze eigenlijk wel het gevoel had dat ze daar bij wilde horen.

De volgende volle maan werd ze meegenomen naar een verlaten eiland en daar in een kring van naakte vrouwen opgenomen in het geheime genootschap van de völvas . In de weken die volgden kwam het steeds vaker voor dat ze ‘s nachts in haar dromen (?) werd meegenomen naar vreemde plaatsen en daar leerde hoe ze kruidenbrouwsels kon bereiden en hoe ze de geesten van anderen kon doorgronden. Het ging net als in de dromen vóór haar inwijding, alleen nu maakte deel uit van de kringen. En al na een paar keer herkende ze de plaatsen waar ze was als ze meegenomen werd en al snel was ze geen leerling meer, maar was ze opgenomen in de rangen van de vrouwen die deze groep vormden. Ze wist nu wie er bij hoorden en ze was verbaasd dat ze zoveel van hen kende. Soms niet persoonlijk, maar wel van televisie en het openbare leven. Maar zijzelf moest zich richten zich op het sociale leven op Åland; dat was haar opdracht en daar hield ze zich aan.

Op een dag kwam ze op bezoek bij Per en Agneta. Per zat op de steiger te vissen en begroette haar met zijn gebruikelijke hartelijke knuffel.
“Agneta en Freya zijn binnen” zei hij en pakte zijn hengel weer op.
Binnen zaten Agneta en Freya voor de houtkachel op de bank en bleken midden in een zwaar gesprek te zitten.
Het bleek dat Per langzamerhand niet meer goed mee kon met de seksuele behoeften van Agneta. Hij vond wulpse aanwezigheid van Freya wel heel ‘inspirerend’, vooral als ze na het douchen alleen gekleed in een slip naar haar kamer liep of wanneer ze met z’n drieën in de sauna of de hottub zaten, maar wanneer Agneta hem dan probeerde te verleiden tot een lekkere vrijpartij, dan kwam het regelmatig voor dat hij voortijdig moest afhaken, en zelfs de stimulatie van de te hulp geroepen Freya hielp niet altijd.
“Ik vind dat hij naar de dokter moet gaan en Viagra moet vragen” zei Freya. “Ik kan hem dat niet voorschrijven, want ik ben geen arts”
“Maar hij wil niet naar Karl omdat dat zijn zoon is, en Frida is een maand in Turku aan het bijscholen.”
Britta hoorde het zwijgend aan, maar er ontstond een plannetje in haar hoofd.
Ze zou ze helpen met het middel dat ze van Thera gekregen had. Ze zou morgen wel terugkomen om het te brengen. Maar in een impuls keek ze even in haar tas en tot haar verbazing zaten de flesjes er in, terwijl ze zeker wist dat ze ze niet meegenomen had. Ze haalde haar schouders op; kennelijk was haar plannetje ingegeven door de oude krachten die ze steeds meer begon te ervaren, en die krachten vonden het een goed idee, want anders waren de flesjes daar niet zomaar verschenen.
Ze vroeg twee suikerklontjes aan Agneta en deed op het ene klontje een druppeltje uit het groene flesje en op het andere klontje een druppeltje uit het rode flesje.
“Kijk meiden” zei ze “dit groene klontje los je op in een glas appelsap voor Per en het andere in een glas sap voor jou Agneta, en dan drink je het helemaal op.
“En wat gebeurt er dan?” vroeg Agneta.
“Dit is beter dan Viagra en het voelt voor allebei geweldig” zei Britta “ik heb het van een kruidenvrouw die ik ken, en het is echt super. Maar haal de middeltjes niet door elkaar.”
Freya keek Britta aan en toen ze in haar ogen keek voelde ze een warme gloed door zich heen gaan. “Ik geloof je” zei ze een beetje verward.

De suikerklontjes werden opgelost in twee glazen en Per werd geroepen.
Hij had dorst dus hij was blij dat hij een glas appelsap in zijn handen gedrukt kreeg en dronk het achter elkaar leeg. Agneta had haar eigen glas half leeg gedronken en op tafel gezet. Maar Freya pakte het gedachteloos en voordat Britta kon ingrijpen had zij het leeg gedronken. “Oh oeps, nu heb ik er ook van gedronken.” Giechelde ze.
Britta schoof een beetje naar opzij en ging in een leunstoel zitten want de invloed van de drankjes begon al duidelijk te worden. Agneta zat aan haar bloes te frunniken en Per trok zijn shirt uit en grijnsde naar Agneta.
“Ag, ik heb zin in je” gromde hij en hij trok zijn jeans uit. De bult in zijn slip was indrukwekkend. Ondertussen bewoog ook Freya onrustig heen en weer. Ze had een hand onder haar bloes en kneedde haar borsten. Ze zagen Agneta zich uitkleden en voor de kachel op het dikke tapijt gaan liggen. Alle schaamte was verdwenen, ze wilde nu alleen nog maar genomen worden. Per positioneerde zich tussen haar benen en even later schoof zijn keiharde orgaan moeiteloos in Agneta’s drijfnatte flamoes. Ze trokken zich niets aan van het publiek dat ze hadden en naaiden elkaar in hoog tempo tot drie keer toe naar een letterlijk spetterend hoogtepunt.

Freya hing ruggelings tegen Britta aan en die had haar handen onder haar bloes gestoken en kneedde haar ontzagwekkende borsten. Freya jankte van genot als Britta aan haar tepels kwam. Het halve glas dat ze per ongeluk had gedronken deed haar werk.
Toen kwam Per van Agneta af en draaide zich met een van het zaad druipende paal naar Freya. “En nu jij” gromde hij en trok Freya’s benen uit elkaar scheurde het kruis van haar slip doormidden en perste zijn pik diep in haar smachtende kut aangevuurd door Agneta die zichzelf wild vingerde en ondertussen Per’s ballen masseerde. Freya was door de invloed van het drankje al in alle staten dus toen Per bij haar binnendrong gilde ze in een geweldig orgasme. Per beukte diep in haar telkens opnieuw klaarkomende lijf en kwam toen zelf weer klaar met een luide grom. Hij trok zijn nog spuitende lul uit Freya’s poes en duwde die in het gezicht van Britta. Die was zo goed niet of ze nam hem in haar mond en zoog hem leeg.
Daarna stond Per op en ging naar de koelkast. Hij schonk een grote karaf vol met cider en zei “Zo nu eerst even wat drinken en dan doen we daarna nog een ronde. Jemig wat voel ik me geweldig zeg.”

Britta nam ook een glas cider, maar ging daarna naar huis, haar missie hier was geslaagd. Maar plotseling hoorde ze heel duidelijk een stem in haar hoofd en ze moest daar wel naar luisteren. Ze knikte toen de stem zweeg, want ze had de boodschap begrepen en trok Agneta en Freya even mee. “Na de volgende ronde zal het effect wel uitgewerkt zijn” zei ze “maar zodra jullie weer met elkaar willen spelen, begint het opnieuw.”
En daarna ging ze weg maar niet voordat ze Freya had horen kermen van genot toen ze de baby’s ging zogen want het was op dat moment nog niet bij haar uitgewerkt en het gevoel van de sabbelende baby’s aan haar tieten was voldoende om haar heftig te laten klaarkomen.

De dokterspost.

Freya was diep onder de indruk van Britta’s ‘kruidenmiddeltje’; het liefdesleven van Per en Agneta was weer helemaal opgebloeid en zelf voelde ze haar lichaam telkens in een hogere versnelling gaan wanneer ze seks had, en het gemak waarmee ze een hoogtepunt kon bereiken en de intensiteit ervan waren vele malen beter dan voorheen het middeltje deed dus nog steeds haar werk.
Ze sprak daarover met Britta en die vertelde dat het te maken had met oude Scandinavische kruidenleer. Een en ander maakte dat ze in overleg met Britta aan Karl had gevraagd of zij niet een spreekkamer voor traditionele Noordse natuurgeneeswijzen kon krijgen. En na een paar lange gesprekken over wat er wel en wat er niet door Britta kon worden behandeld, stemde hij er mee in en zo werd Britta werkzaam op de dokterspost.

De dagen gingen voorbij maar op een dag hoorde ze Freya en Frida praten over hun project om de voorlichting aan jonge meisjes op de drempel van hun geslachtsrijpheid te verbeteren en ze hoorde Frida vertellen dat het voor hun heel moeilijk was om de scholen en andere instanties bereid te krijgen om hun toe te laten met hun verhaal. Freya had het meisje dat ze in de nieuwe dokterspost een overtijd behandeling hadden moeten geven bereid gevonden om haar verhaal te vertellen, maar heel veel scholen vonden dat ze al genoeg deden en wilden ze niet binnen laten. Ze waren nu ruim een jaar bezig maar ze kregen geen poot aan de grond bij de scholen.
Britta was boos. Ze wist dat meisjes heel zelfstandig moesten zijn, maar ze moesten ook daarbij de gevolgen van hun keuze kunnen overzien, dus ze raadpleegde Thera.
Die hoorde haar aan en zei “Ik ga een paar van onze zusters activeren en je ziet over een niet al te lange tijd wat je kunt gaan doen.”

Drie dagen gebeurde er niets maar opeens kwam van alle kanten verzoeken binnen bij Frida en Freya om met het meisje hun verhaal te komen doen. Vanaf dat moment konden ze het werk bijna niet meer aan. Britta ging ook meehelpen en het voorlichting programma werd een groot succes, en ze bemerkten dat de hulpvraag van al die veel te jonge meisjes al snel enorm begon af te nemen.

Ondertussen was er bij de dokterspost ook een crèche gestart. De tweeling van Freya en Björn van Vincent en Rose waren daar en ook Stig het babietje van Anna was daar en nog een stel andere kinderen. Rose had de organisatie op zich genomen en maakte gebruik van de inzet van veel jonge moeders die daardoor enerzijds meer tijd voor zichzelf kregen maar ook zich inzetten voor de anderen.

Op een dag kwam een lange vrouw in een prachtige donkerblauwe cape-achtige mantel met een enorme kap op bezoek. Niemand had haar aan zien komen, maar ze kwam opeens samen met Britta uit Britta’s kantoortje en liep rechtstreeks naar Rose. Rose keek haar aan en liet de vrouw haar handen pakken.
“Rose” was het enige dat de vrouw zei en ze keek haar recht aan. Nadat ze een flinke poos zwijgend haar handen had vastgehouden draaide ze zich om en ging weer met Britta naar binnen.
Rose had het gevoel dat ze droomde. De vrouw had haar aangekeken en zonder woorden hadden ze een intens gesprek gevoerd. Ze wist alles van haar, maar het voelde heel vertrouwd. En met een bijna euforisch geluksgevoel ging ze verder met haar werk en het leek wel alsof elk kindje waarmee ze bezig was, daarna blijer en vrolijker was.

Een jaar later stond Britta in de kring toen Rose werd ingewijd.