Fragment - 7

Ik was eerst wakker. Francis en Evelyne ademden zacht. Het was al licht buiten.

Ik porde Evelyne zachtjes aan. “Psss Evelyne… Weet jij hoe laat het is?”

Evelyne grummelde wakker. “Oeoeoe ik heb koppijn.”

“Dat kan ik verstaan, je hebt veel te veel wijn gedronken,” fluisterde ik.

“Wat doe ik hier? … Ben ik gisteravond gewoon in slaap gevallen? Ik heb toch geen schandelijke dingen gedaan? Mijn remmen schieten soms los als ik dronken ben…”

“Ok nee, je bent tijdens het dessert gewoon in slaap gevallen. We hebben je lief in bed gelegd, en omdat ik je niet alleen wilde achterlaten bij een vreemde man ben ik ook gebleven.“

Evelyne zag het doosje met de diamant.

“O die diamant! Het is wel een geschenk, maar toch…”

“Die man is een echte heer.”

“Dat had hij niet moeten doen.”

“Zullen we hem bedanken?”

“Hoe?”

“Laten we hem heel zachtjes wakker maken terwijl wij hem verwennen, OK?” stelde ik voor.

Evelyne was het eens met mijn idee. Ik wist zeker dat mijnheer Francis dat echt zou appreciëren.

Terwijl we hem verwenden, bewoog hij wat, gromde wat en scheen niet wakker te worden. Evelyne zoende hem over zijn ganse buik, ik over de rest van zijn lijf.

Francis werd wakker met een schok en realiseerde snel wat er gebeurde.

“O Dames mmmmmmm goeiemorgen beiden!”

“Goeiemorgen mijnheer Francis” zei Evelyne vrolijk, en ik herhaalde dat.

“Geen last van de wijn, Evelyne?”

“O ja! Een beetje hoofdpijn. Dit helpt écht tegen hoofdpijn” gaf ze toe, demonstrerend dat ze óók mannen kan verslinden. Francis genoot op zijn rug liggend.

Ik liet het pijpen over aan Evelyne van ging naast hem liggen zijn borst strelend en zijn oorlelletje likkend. Ik had een stout ideetje.

“Mijnheer Francis, heeft u graag een intieme massage? Ik had gezien dat er massageolie in de badkamer stond…”

“Prima idee, mevrouw. Ja, ik heb dat graag, wees wel niet te brutaal hé”

Ik sprong recht en haalde de massageolie, en oliede mijn beide handen overvloedig in. Ik spreidde zijn dijen oliede hem daar ook. Ik voelde zijn reacties, en ging verder waar hij genoot en stopte waar hij een teken gaf dat ik te ver ging. Tegelijkertijd likte ik in zijn oor, met gesynchroniseerde bewegingen met wat mijn middelvinger deed. Hij smolt van genot, en dat gunde ik hem na wat hij mij had geleverd gisteravond. Ondertussen was Evelyne aan het verderzetten waar ze gisteren had moeten stoppen. De meid kon er ook wat van. Het kan bijna niet anders of ze is professioneel getraind.

Ik had het gevoeligste plekje gevonden.

Francis spande zich op en kromde zijn lichaam. Hij stond op het punt om klaar te komen. Nog enkele seconden slechts.

Ik sprak luid: “Francis, heb jij de Rechtvaardige rechters” - en geloof me of niet - quasi tegelijkertijd zei Evelyne: “Mijnheer Francis, heeft u Het Concert in uw bezit?”

Francis kwam klaar met een luide schreeuw die niet klonk als een woord, met een bijzonder krachtige stuiptrekking.

Hij hijgde en kwam heel langzaam bij zijn positieven. Ik trok mijn vingers traag terug.

Ik en Evelyne keken mekaar aan, zowel ik als zij met grote ogen.

“Wàt vroeg jij?” zei ze

“En jij dan??” repliceerde ik.

“Je hebt sperma op je wang.”

“Jij hebt een sliert sperma in je haar.”

We keken nog eens naar mekaar en schoten beiden in een schaterlach.

“Wat is er dames, waarom lachen jullie zo?” vroeg Francis bij bewustzijn komend.

“Niets, niets hoor, een binnenpretje” zei ik, knipogend naar Evelyne.

Evelyne bewoog lachend naar me toe en zei dat ze het sperma wilde verwijderen. Ze likte het van mijn wang. En dan zoende ze me op de mond. Dat was driest! Ik liet begaan en vond het fijn. We tongzoenden even en ze smaakte zoet.

“Van een man klaar te maken word ik zelf zooooo heet,” bekende ze in mijn oor, “hij daar is uitgeteld en niet meer bruikbaar.” Ze nam mijn borsten in haar hand terwijl ze me zoende. Ze duwde me op mijn rug en ging gekruist op mij zitten, mijn handen bij de polsen vasthoudend. “Ik was al aan het geilen op jou terwijl ik daar op mijn barkruk winterlandschap moest spelen. Jij had een oogje op mij hé? Ik zag het. Geef toe!”

We hadden alle drie nog andere afspraken die dag. We spraken af om die avond samen te komen in het huis van Francis. Hij wou zo graag zijn aanwinsten in onze aanwezigheid ophangen in zijn privémuseum.

We namen samen de lift naar beneden. Evelyne stootte mij aan.

“Jij bent dus ook op zoek naar gestolen schilderijen. De Rechtvaardige Rechters. Die zijn toch vernietigd?”

“Er bestaat geen enkel bewijs voor, en er zijn getuigen. Ik mag daar niets over zeggen. Wat weet jij trouwens over het Concert?”

“Ja, daar mag ik ook niets over zeggen. Voor wie werk jij?”

“Daar mag ik ook niets over zeggen.”

“Je werkt voor een privéverzamelaar,” blufte Evelyne

“Wat… Hoe weet jij dat?”

“Je hebt het me zelf gezegd, tiens.”

De sloerie! Ze heeft me geëxtraheerd gisteren! Gelukkig heb ik alleen dat gezegd. Een privéverzamelaar kan eender wie zijn. Wie is zij dan?

“OK, je weet voor wie ik werk. Voor wie werk jij?”

“Niet voor een privéverzamelaar. Meer kan ik niet zeggen.”

Wacht maar, dacht ik bij mezelf.

“Tot vanavond bij meneer Francis!”

“Doei!”