Straf? Daar schrok
Sabine wel even van. Haar autoritaire vader had zijn kinky uitspattingen altijd al met een combinatie van dreiging, dwang en sadisme omringd. Want toen zijn vrouw een aantal jaren geleden niet vrijwillig door haar onervaren zwager die grote ringen in haar schaamlippen hadden laten 'jassen', had de boer haar bedreigd. Waarmee, dat had haar moeder nooit aan haar dochters verklapt. En dat fraaie stukje familiegeschiedenis hield Richard ook wijselijk voor zich. Maar kennelijk was het wel zo ernstig, dat ze vrijwel meteen zonder verder morren akkoord was gegaan met de kinky plannen van haar echtgenoot en op haar rug op de keukentafel zich had laten vernederen, onder het mom van een 'familietraditie'. Hoezo, traditie? Ze was de eerste, voorzover ze wist. En sindsdien liep ze met die onhandige rotdingen in haar dikke schaamlippen rond. Vervelende ringen waarin haar lange zweterige schaamhaar ook steeds verstrikt raakte. Toen ze had gevraagd – nee, bijna gesmeekt - of de boer haar wilde toestaan (ja, dat mocht niet zomaar!) om haar bos schaamhaar weg te scheren, desnoods te laten wegscheren door Richard, met de boer als kwijlende toeschouwer, was daarop door hem furieus gereageerd met: 'Nee, die vieze stinkende pruim van je moet flink harig blijven, vrouw! Afblijven dus! Anders zwaait er wat! Je oksels, die mag je bijhouden, want die ruik ik de godsganze dag als je in mijn buurt bent. En gebruik mijn scheerkwast en schuim maar!'
Tot nu toe was alleen het dreigen met straf door de boer al genoeg om gehoorzaamheid en discipline af te dwingen, bij iedereen in het gezin. Sabines kleinere broertjes kregen in de vaak nogal chaotische thuissituatie (negen kinderen tussen de 2 en 18 jaar) wel eens een flinke draai om hun oren van hun vader, maar dat hoorde er volgens hem bij in een gezonde opvoeding. En haar jongere zusjes moesten wel eens zonder eten naar bed, maar 'dat was goed voor ze', volgens de boer, 'anders gingen ze qua postuur te snel op hun moeder lijken'. De boerin liet zich dit soort beledigingen zwijgend welgevallen, want het had weinig zin om te protesteren en ze had geen 'wisselgeld'. Het enige wat ze kon doen als het haar te veel werd, was weglopen (op de fiets, dat wel) naar haar jongere zus, die in een boerderij woonde 12 km verderop en duidelijk wat gelukkiger was geweest in de keuze van een partner. Al hadden volgens de boerin alle mannen een gebruiksaanwijzing. Maar bij haar zus zou de boer haar snel vinden, omdat hij wist dat ze daar in eerste instantie naar toe zou vluchten. Dat had ze al een paar keer gedaan, en toen had de boer haar met de trekker weer opgehaald en stond ze binnen anderhalf uur weer thuis achter het fornuis. In afwachting van een strafexpeditie die later die avond in bed onherroepelijk zou volgen. Terwijl haar fiets dan nog weken ongebruikt bij haar zus stond.
Haar oudste dochters
Maartje en Sabine hadden na de nodige jaren van voor de kinderen meestal verborgen repercussies en openlijke dreigementen in de richting van hun moeder ook wel door, dat hun vader absoluut niet met zich liet spotten en dat hij absoluut de baas was op de boerderij. Dus moest de opdracht die Maartje had gekregen, zeer serieus worden genomen, en vond Sabine dat ze haar zus moest helpen om zo snel mogelijk het gevraagde paardensperma bij hun moeder af te leveren. Anders zwaaide er wat voor haar zus. Ze vroeg zich wel even af hoeveel er moest worden afgetapt en in welk toetje het waterige paardenzaad zou belanden. Ze was benieuwd of ze het zou proeven.
Maar eerst was er de opdracht die haar zus had gekregen. Sabine had nog nooit een hengst gemolken, en voorzover ze wist haar oudere zus ook niet. Of deed die dingen die ze niet met haar zus deelde? Ze had haar per slot van rekening ook niet ingelicht over de afspraak bij Richard om haar ringen te laten vervangen door grotere. Maar misschien mocht ze dat van haar vader niet vertellen en was ze onder druk gezet om erover te zwijgen. Sabine ging er in beginsel van uit dat haar oudere zus – haar stapelbedgenote en beste vriendin – alles met haar deelde. Zij was het ook dat vrijwel meteen haar schaamlipringetjes had laten zien twee jaar geleden. Het was wel vervelend dat de zussen al jaren een slaapkamer moesten delen met hun nu 15-jarige hormonenpuberbroer John. Soms was een leugentje om bestwil nodig in dit rare gezin, wist Sabine inmiddels uit eigen ervaring. Ook om hun nieuwsgierige broer om de tuin te leiden.
'Heb jij wel eens een paard gemolken, zus?, vroeg Sabine. 'Jazeker', klonk het stellig, terwijl Maartje het hek al open deed. 'Maar met zijn tweeën gaat het denk ik makkelijker. Want soms wordt een hengst nogal onstuimig als ie opgewonden is.'. Sabine onderdrukte haar bijna reflexmatige nieuwsgierigheid. 'En ga nou niet meteen vragen wanneer en waarom ik een hengst gemolken heb, dat vertel ik je nog wel eens als we wat meer tijd hebben', vervolgde Maartje.
Sabine was toch wel wat teleurgesteld in haar oudere zus, die dit geheimpje voor haar verborgen had gehouden. Zij kon zich nauwelijks voorstellen dat ze in het omgekeerde geval niet had staan trappelen om haar oudere zus te vertellen dat ze een hengst had afgetrokken. En hoe dat was gegaan.
Maartje haalde iets doorzichtigs uit haar broekzak, dat leek op een condoom-XXL, maar dan van een steviger materiaal. Ondertussen aaide Sabine de nog rustige Haver over zijn hoofd, geruststellende woordjes fluisterend. Maartjes hand verdween naar de schaamstreek onder de grote buik van de hengst, waar zijn lange uitschuifpik in een huls zat opgeborgen. Met wat snelle handbewegingen kreeg ze het voor elkaar, dat het dikke gedeelte van de paardenpik uit zijn schulp kwam en toen ging ze op haar knieën in het stro zitten en begon aan het enorme ding te likken. Sabine wist niet wat ze zag. Haar zus pijpte een paard!. 'Zorg die ie stil blijft staan', beval Maartje. 'Als ik lik, komt ie het snelst klaar en kunnen we de buit inleveren bij mama.'
