Dit is het eerste deel van een kleine verhalen serie. Nog weinig expliciete seks in dit verhaal maar dat gaat komen in het vervolg.
Wij, Roos en ik, Michel, waren op de terugweg van een heerlijke vakantie in Italië. Het was het einde van het voorjaar en we hadden een prachtige rondreis gemaakt in mijn oude Saab Cabriolet en het plan was de laatste week van onze vakantie door te brengen bij haar oudere zus en haar man in het mooie Noord Oosten van Italië, de provincie of regio Veneto om precies te zijn.
Roos is 29 en ik ben 33 jaar oud. We vormen nu al een kleine 4 jaar een koppel, en het plan is om volgende jaar in het huwelijksbootje te stappen. Roos is net als haar 4 oudere zus Ingrid kinderarts. Zelf heb ik een bloeiende apotheek in het land van Maas en Waal. De man van Ingrid, die 2 jaar ouder is, komt uit een steenrijke Italiaanse familie, die nogal wat in de melk te brokkelen heeft in het Noord Oosten van Italië. Waar ze ondermeer veel landerijen en wijngaarden bezitten (Prosecco). Hij is echt het prototype van de rijke flamboyante Italiaanse lefgozer, en niet echt mijn type. En dat was nog zachtjes uitgedrukt, want eigenlijk mocht ik hem helemaal niet maar tja hij is mijn toekomstige zwager, en om familie kom je niet heen.
Roos en Ingrid lijken, ondanks het leeftijdsverschil, erg veel op elkaar. Het is dat Roos wat korter haar heeft dan haar zus, anders zou je ze niet van elkaar kunnen onderscheiden. Beiden 1,71 mr lang, ook even zwaar schat ik in, net onder de 70 kilo en evengrote borsten, een c-cup. Alleen merkte je als Ingrid Nederlands sprak, dat ze toch al langere tijd weg was en haar uitspraak iets Italiaans had. Wel mooi, warmer van aard mag ik zeggen.
Laat in de middag kwamen we aan op het landgoed van de familie en werden we volgens goed Italiaans gebruik allerhartelijkst ontvangen. Ingrid en Roos vlogen elkaar in de armen en waren al snel in huis verdwenen. Fabio, zoals mijn zwager genoemd wordt, riep onderwijl een van hun bediendes die me hielp bij het uitpakken van de auto. Hijzelf was al weer vlug weg, zeggende dat hij snel nog wat business moest afronden en we elkaar straks wel op het terras zouden zien, en dat ik me intussen kon opfrissen.
Zo stond ik daar weer binnen het kwartier in mijn eentje, en na alles uitgeladen te hebben ben was ik lekker in de jacuzzi gaan liggen om daar weg te doezelen. Totdat Roos mij een beetje geïrriteerd kwam wakker maken met de vraag waar ik nu bleef.
Eenmaal beneden ontmoette ik de hele familie die al lekker aan tafel zat. Roos zag er schitterend uit, in een jurk die ik nog niet kende. Maar aan de stijl herkende ik al snel de smaak van Ingrid, dus die had ze beslist geleend. En ze zat ongegeneerd te flikflooien met haar zwager, wat me wel wat irriteerde, zeker naar haar zus toe.
Na me verontschuldigd te hebben schoof ik aan en ving Ingrid mij gelukkig een beetje op. Ook door tegen de tafelgenoten te zeggen dat haar zus een hekel aan autorijden had en ik waarschijnlijk de hele dag gereden moest hebben, en dat dutje hard nodig had. Roos keek me boos aan, wat Ingrid ook opviel en tegen haar zus zei: “Hij heeft niks gezegd hoor maar ik ken jou ook.”
Al met al was het een erg gezellige maaltijd, met als onverwacht hoogtepunt de aankondiging van Ingrid dat ze zwanger was van een jongen. En dan gaan in Italië de vlaggen uit, want kinderen en moederschap staat boven alles. En helemaal omdat er sprake was van een erfgenaam, een voortzetting van de dynastie. De ouders en ook grootouders van Fabio waren door het dolle heen met dit heugelijke nieuws, en vanzelfsprekend gingen even later wat flessen Prosecco open. Dat is toch het Italiaanse alternatief voor Champagne.
Erg laat werd het niet want de dag daarna moest er gewoon gewerkt worden. Alleen Ingrid had vrij genomen deze week om wat tijd met haar zus door te brengen.
Die dag waren we redelijk vroeg het bed uit. Het zou een warme dag worden en Ingrid wilde ons wat van de landerijen en omgeving laten zien. En ook nog met haar zus naar een kleding atelier gaan, waar zij haar kleding op maat liet maken.
Ik vermaakte mij die middag wel in het bij het huis gelegen zwembad en had ook even de tijd naar mijn auto te kijken, waar iets rammelde.
Later de middag kwam Fabio even kijken of ik het probleem met de auto al opgelost had en raakten we in gesprek hierover, en liet hij me wat van zijn auto’s zien. En ja dat is van een andere klasse dan mijn oldtimer. Maar ik had ook niets anders verwacht van een Italiaan. Die hebben we wat met auto’s. In ieder geval stelde hij mij voor dat ik de volgende ochtend even langs zijn garage zou gaan en dat deze mensen even naar mijn auto zouden kijken. Ik vond dat wel een aardig gebaar van hem, waar ik niets achter zocht. En dus bedrogen uitkwam.
Roos kwam wat later zeer enthousiast thuis en vertelde dat ze verschillende jurken en pakjes had aangepast en dat deze nu voor haar op maat gemaakt werden. En we deze voor het eind van de week, net voor ons vertrek, konden ophalen.
De dag daarna moest Ingrid onverwacht naar het ziekenhuis en bood aan voor mij uit te rijden en me zo bij de garage af te leveren. Zodat ik niet al te veel hoefde te zoeken en zij de mannen ook even in het Italiaans kon uitleggen wat het probleem was. En dat liep prima en binnen 2 uur was de auto weer helemaal rijklaar en kon zo de weg op. Gepoetst, banden op spanning, en vanzelfsprekend het kleine probleempje opgelost. En dat alles voor niets, een cadeau van Fabio zogezegd. Waar ik hem dankbaar voor was, en verder niks achter zocht.
Bij thuiskomst wilde ik hem bedanken en liep naar zijn kantoor. Waar hij niet was, waarop ik veronderstelde dat hij dan wel weg was. Dan maar op zoek naar Roos. Ik zag haar niet op het terras, dus maar naar onze slaapkamer in de veronderstelling dat ze nog sliep. Ook daar trof ik haar niet aan, zag wel haar telefoon en tasje liggen.
Dus erg ver kon ze niet zijn, want zonder telefoon ging ze nooit op stap. Ik liep een beetje door de tuin om het grote huis heen, langs de andere vleugel, met de familievertrekken. En hoorde opeens wat gekreun door de openstaande ramen op de eerste verdieping. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ging naar binnen en naar de eerste verdieping. Voorzichtig luisterend aan elke deur kwam ik uiteindelijk bij een kamer uit waar de geluiden vandaan kwamen.
Ik dacht de stem van Roos te horen, en maakte heel stil de deur open. En keek op de naakte achterkant van Fabio die Roos net doggy nam. Want Roos haar geluid en stem herken ik overal. Ze was echt in de stemming en ik hoorde haar tot mijn verbijstering zeggen: “Kom Fabio, neuk me met die lekkere staaf van je, die heb ik zo gemist.” Hij gromde wat en ging er steviger tegen aan, Roos ook meer ophitsend. “Ja, je moet ook weer eens vaker een weekje alleen komen zoals vroeger. “ Nu werd me ook duidelijk waarom Fabio me zo graag uit huis wilde hebben en zelfs de kosten betaalde. Ik nam mijn mobiele telefoon en maakte een kleine opname van hun spel.
Daarna verwijderde ik me rustig, ging naar onze kamer en pakte mijn spullen in om deze vervolgens in de kofferbak van de auto te leggen. Liep toch nog even terug naar hun kamer waar ze nog altijd bezig waren. Maakte nog snel wat foto’s en ging weg.
Wel met het achterlaten van een kleine afscheidsbrief. Slechts 1 zin: “Veel plezier verder met Fabio, je spullen liggen bij je ouders.”
Ik was woedend, teleurgesteld en in vrijwel 1 ruk naar Nederland teruggereden. Begreep meteen waarom de auto volledig rijklaar gemaakt was. De hele rit had ik mijn telefoon uitgeschakeld gehad, had geen zin in wat voor telefoontje dan ook. Bij terugkomst zag ik naast een tigtal oproepen van Roos, ook 1 gemiste oproep, van Ingrid.
Eenmaal thuis dronk ik 2 glazen whisky voordat ik in een erg diepe slaap viel. Daar werd ik pas weer de volgende dag wakker toen de telefoon ging. Ik zag dat het Ingrid was en ik duwde haar weg. Maar dan was ik aan het verkeerde adres bij haar want ze bleef maar bellen. Totdat ik van lieverlede maar opnam en haar vroeg of het niet duidelijk genoeg was geweest dat ik met hun geen contact meer wilde hebben. Ze schold me uit voor slappeling, een jaloerse man die er niet mee om kon gaan dat zijn vrouw een beetje onschuldig zat te
flirten met een andere man. Die opmerking schoot mij in het verkeerde keelgat en ik vroeg: “Is dat het wat Roos je gezegd heeft?” “Ja” antwoordde zij: “Zij zei het al die dag toen wij die kleren waren gaan aanpassen dat je boos en jaloers was op haar. Omdat zij had zitten flirten met Fabio. Ik ken mijn man Michel, ja hij was en is soms een vrouwenjager maar sinds ik zwanger ben is hij mij trouw. Dus jouw gedrag slaat nergens op.” Ik dacht even na en had geen zin om hun huwelijk te ruïneren, zeker nu Ingrid in verwachting was. “Als zij dat zo zeggen tegen jou en jij hun 200% vertrouwd en mij niet, dan stopt het hier. En je zus hoef ik ook niet meer te zien. Dat mag je haar zeggen. Haar spullen breng ik later vandaag naar jullie ouders. En val me alsjeblieft niet meer lastig hiermee. Ik hoop dat je een prachtige zoon krijgt en wens je verder een goed leven toe. Tot kijk.” Ingrid wilde nog wat zeggen, maar ik had het gesprek al afgebroken en nam ook niet meer op toen ze even later weer belde. Blokkeerde haar telefoon en ook die van Roos.
Diezelfde middag had ik nog Roos haar spullen bij haar ouders afgegeven, en daar kreeg ik eenzelfde soort reactie te horen als eerder die dag. Dat ik een slappeling was en het maar goed was dat Roos er op tijd achterkwam. Hiermee had ik het wel gehad met mijn zgn. schoonfamilie en hoopte nooit meer iets met hun te maken te krijgen.
Helaas wishfull thinking. Mijn ouders waren door mij op de hoogte gesteld van het ‘overspel’ van Roos. We hadden eigenlijk altijd een open relatie gehad, maar wel met de
afspraak dat we naar elkaar open zouden zijn over onze affaires. En deze was ze dus niet nagekomen.
Helaas voor met name hun, gingen er toch de nodige roddels door het dorp en omgeving en werd met name ik links gelaten. Maar ook mijn ouders leden eronder, met name mijn moeder had het zwaar.
En het kon nog erger, want 2 maanden later stonden hun ouders opeens op de stoep bij mij. Witheet en boos en ik liet ze maar even binnen om stoom af te blazen. Toen kreeg ik te horen dat ik nog een grotere klootzak en slappeling was dan zij gedacht hadden. Dat ik hun dochter zo aan haar lot had over gelaten nadat ik haar met een kind opgescheept had. Dat ik mijn verantwoordelijkheid ontliep. Zo gingen ze nog even door en ik was met stomheid geslagen.
Eenmaal in staat om iets te zeggen, vroeg ik hun van wie dat onzinnig verhaal kwam. “Van Roos en Ingrid natuurlijk” zeiden zij “En wie kan nu anders bij Roos een kind verwekt hebben dan jij. Volgens haar ben jij de enige waar ze seks mee gehad heeft de laatste maanden.” “Ho ho” antwoordde ik: “Dit is allemaal gelogen van haar, vanaf het eerste moment af al. Ik heb mijn mond gehouden om het huwelijk van jullie andere dochter niet kapot te maken. Wij bellen hun nu maar even op.” Ik nam mijn iPad en deblokkeerde hun nummers, en startte een facetime groepsgesprek. Zij namen het gesprek aan en waren verbaasd iets van mij te horen. Ik vertelde dat hun ouders bij mij waren met een onzin verhaal. Volgens hun ben jij Roos zwanger en nog wel van mij. Ik feliciteer je alvast met je zwangerschap. Maar houdt op met te liegen door te zeggen dat dit kind van mij is, en dat je met niemand anders seks hebt gehad. Ik heb dat zo gelaten omdat ik je zus Ingrid respecteer, alhoewel zij mij ook voor van alles uitgemaakt heeft. Waarom geef je niet toe dat je ook met Fabio het bed gedeeld hebt?” Roos ontkende dat bij hoog en laag, blijkbaar in de veronderstelling dat ik toch geen bewijzen daarvoor had en het haar en Fabio’s woord was tegen het mijne. Daarop zei ik: “Ik had dit niet willen doen maar jullie laten mij geen andere keuze.” En liet vervolgens de video en foto’s zien en voegde toe: “Kijk ook eens naar de tijd van de opnames, dan zien jullie ook dat die niet zo maar even een slippertje is, maar meer dan een uur en waarschijnlijk langer geduurd heeft. En het is niet de eerste keer dat zij met Fabio seks gehad heeft, dat was al een tijdje bezig, hoe lang dat weet ik niet. Deze video en foto's zijn van meer dan 2 maanden geleden, dus als Roos nu 2 maanden zwanger is kan dat niet van mij zijn. En nu mogen jullie het zelf verder uitzoeken. Dit heeft niets met mij te maken en nogmaals laat mij met rust.”
Ik keek naar hun ouders, die in shock waren. En gaf hun een borrel om even bij te komen. Hun moeder was zachtjes aan het huilen. Opeens stond de man op en gaf me de hand, zeggende: “Sorry, ik heb je de hele tijd verkeerd beoordeeld. Ik moet zeggen dat je een van de meest integere mannen bent die ik in mijn leven ontmoet heb. En ik het jammer vind dat het zo heeft moeten lopen. Zo hebben wij Roos niet opgevoed en ik snap haar ook niet.” En dan tegen zijn vrouw: “Kom schat, we hebben deze lieve man al genoeg lastig gevallen.” Ook de moeder stond op en zei zachtjes: “Sorry voor alles, we hebben zo slecht over je gedacht en gepraat.” Voordat zij de deur uitgingen, verzocht ik hun een einde aan deze roddels te maken, en ook even bij mijn ouders langs te gaan om ook daar hun excuses aan te bieden.
Daarmee dacht ik dat dit hoofdstuk afgesloten was, en ik weer mijn leven kon oppakken. Maar niets was minder waar. Niet dat dat even gemakkelijk ging, mijn vertrouwen naar mensen, en vrouwen in het bijzonder, had een stevige optater gekregen. De rest van het jaar, en ook een deel van dit jaar leefde ik een vrij terug getrokken bestaan. Niet dat ik zat te wrokken, integendeel. Ik had dit laatste jaar veel energie gestoken in het opknappen en deels restaureren van mijn huis. Soms met wat hulp van meer
ervaren personeel, zoals bouwvakkers, loodgieters en schilders. En het is zeker de moeite waard geweest. En mijn ouders en ooms en tantes waren ontroerd toen ze het eindresultaat zagen. Voor hun was het deels een déjà vu met hun jeugd.
Ik woon in het oude apothekershuis dat al bijna 200 jaar in ons bezit is. Ja 200 jaar, want we zijn een apothekersfamilie en de apotheek is al die jaren van vader op zoon overgegaan. En ben inmiddels al de zevende generatie, en hoop van harte dat, als ik ooit kinderen krijg, eentje het vak van mij overneemt. Ik heb de oude apotheek uit nostalgie in ere gehouden, maar tegelijkertijd hebben we ook een ‘filiaal’ in een gezondheidscentrum dat nog geen steenworp hier vandaan ligt. Toch houd ik de oude apotheek een paar uur per dag open, omdat hier toch wel mijn hart ligt. En omdat ik een romantische inslag heb. Regelmatig neemt mijn vader dan de honneurs waar, het is voor hem een mooie manier om af te bouwen. En is er altijd wel wat aanloop, al is het maar om een praatje te maken. En soms zijn er dagtoeristen die de oude sfeer willen opsnuiven. De apotheek staat aan het marktplein en aan de voorzijde staan een tweetal banken, waar ik mij vader geregeld aantref met wat oude vrienden.
De apotheek zelf neemt een derde van de benedenverdieping in. De andere delen, aan de achterkant van het huis, omvatten een keuken, toilet en tegenwoordig een erg grote salon, met erker die op de tuin uitkijkt. Op de eerste en tweede verdieping is dan de rest van mijn woonhuis, met ondermeer een muziekkamer waar een grote vleugel staat. En dan is er nog een zolder, met 2 kleine kamertjes waar veel spullen opgeslagen staan. Mijn ouders waren een paar jaar geleden verhuisd omdat het traplopen te zwaar werd voor mijn moeder.
Halverwege juni, toen de zomer aan de deur begon te kloppen, begaf ik me weer wat meer naar buiten. Nu wilde ik gaan genieten van het heerlijke zomerweer en ik begon mijn aandacht te verleggen naar mijn tuin, die er erg verwaarloosd en troosteloos bijlag. Nadat ik eerst alle dode planten verwijderd had, werden er een paar tochten ondernomen naar een dichtbij gelegen tuincentrum. Voldoende planten en bloemen ingekocht om de tuin weer een wat vrolijker en zomers aanzicht te geven. Wel wat laat maar beter te laat dan nooit, toch?
Op een van de eerste zaterdagen in juli lag ik uitgezakt op een ligstoel bij te komen van de werkzaamheden die dag. Een fles witte wijn geopend, welke nu in een koeler naast mij stond, en op de achtergrond speelde wat heerlijke blues muziek. Blijkbaar was ik een beetje ingedut, want opeens voelde ik een paar kussen op mijn mond.
